The technology likely to have the greatest impact on the next few decades has arrived. And it's not social media. It's not big data. It's not robotics. It's not even AI. You'll be surprised to learn that it's the underlying technology of digital currencies like Bitcoin. It's called the blockchain. Blockchain.
הטכנולוגיה שעשויה להיות בעלת ההשפעה הגדולה ביותר על אחדים מהעשורים הבאים הגיעה. וזו לא מדיה חברתית. אלה לא נתונים גדולים. זו לא רובוטיקה. זה אפילו לא בינה מלאכותית. תופתעו ללמוד שזו הטכנולוגיה שבבסיס מטבעות דיגיטליים כמו ביטקוין. זה נקרא בלוקצ'יין. בלוקצ'יין.
Now, it's not the most sonorous word in the world, but I believe that this is now the next generation of the internet, and that it holds vast promise for every business, every society and for all of you, individually.
זו לא המילה הכי צלילית בעולם, אבל אני מאמין שזהו עכשיו הדור הבא של האינטרנט, והוא טומן בחובו הבטחה לכל עסק, כל חברה ולכולכם, באופן אישי.
You know, for the past few decades, we've had the internet of information. And when I send you an email or a PowerPoint file or something, I'm actually not sending you the original, I'm sending you a copy. And that's great. This is democratized information. But when it comes to assets -- things like money, financial assets like stocks and bonds, loyalty points, intellectual property, music, art, a vote, carbon credit and other assets -- sending you a copy is a really bad idea. If I send you 100 dollars, it's really important that I don't still have the money --
בכמה מהעשורים האחרונים היה לנו את האינטרנט של המידע. וכאשר שלחתי לכם אימייל או קובץ פאואר פוינט או משהו, אני למעשה לא שולח לכם את המקורי, אני שולח לכם העתק. וזה נהדר. זהו מידע בעל אופי דמוקרטי. אבל כשמדובר בנכסים - דברים כמו כסף, נכסים פיננסיים כמו מניות ואגרות חוב, נקודות נאמנות, קניין רוחני, מוסיקה, אמנות, הצבעה, זיכוי זיהום פחמני, ונכסים אחרים - לשלוח לכם עותק זה רעיון ממש רע. אם אני שולח לכם 100 דולר, זה באמת חשוב שאין לי עדיין את הכסף -
(Laughter)
(צחוק)
and that I can't send it to you. This has been called the "double-spend" problem by cryptographers for a long time.
ושאני לא יכול לשלוח לכם אותו. זה כבר נקרא בעיית "ההוצאה הכפולה" על ידי קריפטוגרפים מזה זמן רב.
So today, we rely entirely on big intermediaries -- middlemen like banks, government, big social media companies, credit card companies and so on -- to establish trust in our economy. And these intermediaries perform all the business and transaction logic of every kind of commerce, from authentication, identification of people, through to clearing, settling and record keeping. And overall, they do a pretty good job. But there are growing problems.
אז כיום, אנחנו סומכים לחלוטין על מתווכים גדולים - מתווכים כמו בנקים, ממשלה, חברות מדיה חברתית גדולות, חברות כרטיסי אשראי וכן הלאה - כדי לבסס אמון בכלכלה שלנו. ומתווכים אלה מבצעים את כל הלוגיקה העסקית של העסקאות מכל סוג של מסחר, החל מאימות, וזיהוי של אנשים, דרך סילוק, הסדר וניהול רישומים ובסך הכל, הם עושים עבודה טובה למדי. אבל יש בעיות שהולכות וגדלות.
To begin, they're centralized. That means they can be hacked, and increasingly are -- JP Morgan, the US Federal Government, LinkedIn, Home Depot and others found that out the hard way. They exclude billions of people from the global economy, for example, people who don't have enough money to have a bank account. They slow things down. It can take a second for an email to go around the world, but it can take days or weeks for money to move through the banking system across a city. And they take a big piece of the action -- 10 to 20 percent just to send money to another country. They capture our data, and that means we can't monetize it or use it to better manage our lives. Our privacy is being undermined. And the biggest problem is that overall, they've appropriated the largesse of the digital age asymmetrically: we have wealth creation, but we have growing social inequality.
קודם כל, הם ריכוזיים. זה אומר שניתן לפרוץ אותם, יותר ויותר - ג'יי פי מורגן, הממשלה הפדרלית בארה"ב, לינקדין, הום דיפו ואחרים גילו זאת בדרך הקשה. הם פסלו מיליארדי אנשים מתוך הכלכלה הגלובלית, לדוגמא, אנשים שאין להם מספיק כסף כדי שיהיו בעלי חשבון בנק. הם מאיטים את הקצב. יכול לקחת שנייה עבור דוא"ל להישלח ברחבי העולם, אבל יכול לקחת ימים או שבועות לכסף לעבור דרך המערכת הבנקאית לעברה השני של העיר. והם לוקחים נתח מהפעולה 10 עד 20 אחוזים רק כדי לשלוח כסף למדינה אחרת. הם לוכדים את הנתונים שלנו, וזה אומר שאנחנו לא יכולים להשתמש בהם ליצירת רווחים או להשתמש בהם כדי לנהל את חיינו טוב יותר. הפרטיות שלנו נפגעת. והבעיה הגדולה ביותר היא שבסך הכל, הם כבר הפקיעו את הנדבנות של העידן הדיגיטלי באופן א-סימטרי: יש לנו יצירת עושר אבל יש לנו אי שוויון חברתי הולך וגדל.
So what if there were not only an internet of information, what if there were an internet of value -- some kind of vast, global, distributed ledger running on millions of computers and available to everybody. And where every kind of asset, from money to music, could be stored, moved, transacted, exchanged and managed, all without powerful intermediaries? What if there were a native medium for value?
אז מה אם היה, לא רק אינטרנט של מידע מה אם היה אינטרנט של ערך - סוג כלשהו של מערכת חשבונאות רחבה, גלובלית, מופצת מורצת על מיליוני מחשבים וזמינה לכולם. ושבה כל סוג של נכס, מכספים עד למוסיקה, יכול להיות מאוחסן, מועבר, מבוצע, מוחלף ומנוהל, כל זאת ללא מתווכים רבי עוצמה? מה אם היה מדיום מקומי עבור ערך?
Well, in 2008, the financial industry crashed and, perhaps propitiously, an anonymous person or persons named Satoshi Nakamoto created a paper where he developed a protocol for a digital cash that used an underlying cryptocurrency called Bitcoin. And this cryptocurrency enabled people to establish trust and do transactions without a third party. And this seemingly simple act set off a spark that ignited the world, that has everyone excited or terrified or otherwise interested in many places. Now, don't be confused about Bitcoin -- Bitcoin is an asset; it goes up and down, and that should be of interest to you if you're a speculator. More broadly, it's a cryptocurrency. It's not a fiat currency controlled by a nation-state. And that's of greater interest. But the real pony here is the underlying technology. It's called blockchain.
ובכן, בשנת 2008, התעשייה הפיננסית התרסקה ואולי לטובה. אדם או אנשים אנונימיים בשם סטושי נקמוטו יצר מסמך שבו הוא פיתח פרוטוקול לכסף דיגיטלי ששימש כבסיס למטבע מבוזר בשם ביטקוין. ומטבע מבוזר זו אפשר לאנשים לבסס אמון ולבצע עיסקאות ללא צד שלישי. ופעולה לכאורה פשוטה זו הדליקה ניצוץ שהצית את העולם, שריגש או הפחיד או עניין את כולם במקומות רבים. עכשיו, לא להתבלבל עם ביטקוין - ביטקוין הוא נכס; זה נע מעלה ומטה, וזה צריך לעניין אותכם אם אתם ספקולנטים. באופן רחב יותר, זהו מטבע מבוזר. זה לא מטבע פיאט שנשלט על ידי מדינת לאום, וזה מעניין יותר. אבל העניין האמתי כאן הוא הטכנולוגיה הבסיסית. שנקראית בלוקצ'יין
So for the first time now in human history, people everywhere can trust each other and transact peer to peer. And trust is established, not by some big institution, but by collaboration, by cryptography and by some clever code. And because trust is native to the technology, I call this, "The Trust Protocol."
אז בפעם הראשונה עכשיו בהיסטוריה האנושית, אנשים בכל מקום יכולים לבטוח זה בזה ולבצע עסקאות איש עם רעהו. ואמון נוצר לא על ידי מוסד גדול כלשהו, אלא על ידי שיתוף פעולה, על ידי הצפנה ובעזרת איזשהו קוד חכם. ובגלל שאמון הוא יליד הטכנולוגיה, אני קורא לזה, "פרוטוקול הנאמנות."
Now, you're probably wondering: How does this thing work? Fair enough. Assets -- digital assets like money to music and everything in between -- are not stored in a central place, but they're distributed across a global ledger, using the highest level of cryptography. And when a transaction is conducted, it's posted globally, across millions and millions of computers. And out there, around the world, is a group of people called "miners." These are not young people, they're Bitcoin miners. They have massive computing power at their fingertips -- 10 to 100 times bigger than all of Google worldwide. These miners do a lot of work. And every 10 minutes, kind of like the heartbeat of a network, a block gets created that has all the transactions from the previous 10 minutes. Then the miners get to work, trying to solve some tough problems.
עכשיו, אתם בוודאי תוהים: איך הדבר הזה עובד? נכסים - נכסים דיגיטליים כמו כסף למוסיקה וכל מה שביניהם - אינם מאוחסנים במקום מרכזי, אלא הם מופצים לרוחב מערכת חשבונאית עולמית, באמצעות רמת ההצפנה הגבוהה ביותר. וכאשר מתבצעת עסקה, היא מתפרסמת באופן גלובלי, למיליונים רבים של מחשבים. ושם בחוץ, ברחבי העולם, יש קבוצה של אנשים בשם "כורים." אלה לא אנשים צעירים, הם כורי ביטקוין. ויש להם כוח מחשוב מסיבי בקצות האצבעות שלהם - גדול פי 10 עד 100 מ Google בכל רחבי העולם. כורים אלה עושים עבודה רבה. וכל 10 דקות, כמו סוג של פעימות הלב של הרשת, נוצר בלוק שמכיל את כל העסקאות מ 10 הדקות הקודמות. ואז הכורים מגיעים לעבודה, ומנסים לפתור כמה בעיות קשות.
And they compete: the first miner to find out the truth and to validate the block, is rewarded in digital currency, in the case of the Bitcoin blockchain, with Bitcoin. And then -- this is the key part -- that block is linked to the previous block and the previous block to create a chain of blocks. And every one is time-stamped, kind of like with a digital waxed seal. So if I wanted to go and hack a block and, say, pay you and you with the same money, I'd have to hack that block, plus all the preceding blocks, the entire history of commerce on that blockchain, not just on one computer but across millions of computers, simultaneously, all using the highest levels of encryption, in the light of the most powerful computing resource in the world that's watching me. Tough to do. This is infinitely more secure than the computer systems that we have today. Blockchain. That's how it works.
והם מתחרים: והכורה הראשון שמגלה את האמת ומאמת את הבלוק, מתוגמל במטבע דיגיטלי. במקרה של הביטקוין בלוקצ'יין, עם ביטקוין. ואז -- זהו החלק העיקרי -- בלוק זה מקושר לבלוק הקודם ולבלוק הקודם כדי ליצור שרשרת של בלוקים. וכל אחד עם חותם זמן, מעין חותם שדומה לחותם שעווה דיגיטלי אז לו הייתי רוצה ללכת ולפרוץ את הבלוק ונאמר, לשלם לך ולך עם אותו הכסף, הייתי צריך לפרוץ את הבלוק ההוא, ובנוסף את כל הבלוקים הקודמים, כל ההיסטוריה של המסחר על שרשרת הבלוקים ההיא, לא רק במחשב אחד אלא במיליוני מחשבים, בו זמנית, הכל בשימוש ברמות גבוהות של הצפנה, לנוכח משאב המיחשוב החזק ביותר בעולם שצופה בי. קשה לעשות. זה לאין ערוך יותר מאובטח ממערכות המחשוב שיש לנו היום. בלוקצ'יין. כך זה עובד.
So the Bitcoin blockchain is just one. There are many. The Ethereum blockchain was developed by a Canadian named Vitalik Buterin. He's [22] years old, and this blockchain has some extraordinary capabilities. One of them is that you can build smart contracts. It's kind of what it sounds like. It's a contract that self-executes, and the contract handles the enforcement, the management, performance and payment -- the contract kind of has a bank account, too, in a sense -- of agreements between people. And today, on the Ethereum blockchain, there are projects underway to do everything from create a new replacement for the stock market to create a new model of democracy, where politicians are accountable to citizens.
אז הביטקוין בלוקצ'יין הוא רק אחד. יש הרבה. האתראום בלוקצ'יין פותח על ידי קנדי בשם ויטאליק. הוא בן 19, ולבלוקצ'יין זה יש כמה יכולות בלתי רגילות אחת מהן היא שניתן לבנות חוזים חכמים. זה מעין מה שזה נשמע. זה חוזה בביצוע עצמי, והחוזה מטפל באכיפה, בניהול, ביצוע ותשלום -- לחוזה יש מעין חשבון בנק, גם, במובן - של הסכמים בין אנשים. והיום, באתראום בלוקצ'יין יש פרויקטים בדרך פעולה לעשות הכל החל מיצירת תחליף חדש לשוק המניות ליצירת מודל חדש של דמוקרטיה. שבה פוליטיקאים נותנים דין וחשבון לאזרחים.
(Applause)
(תשואות)
So to understand what a radical change this is going to bring, let's look at one industry, financial services. Recognize this? Rube Goldberg machine. It's a ridiculously complicated machine that does something really simple, like crack an egg or shut a door. Well, it kind of reminds me of the financial services industry, honestly. I mean, you tap your card in the corner store, and a bitstream goes through a dozen companies, each with their own computer system, some of them being 1970s mainframes older than many of the people in this room, and three days later, a settlement occurs. Well, with a blockchain financial industry, there would be no settlement, because the payment and the settlement is the same activity, it's just a change in the ledger. So Wall Street and all around the world, the financial industry is in a big upheaval about this, wondering, can we be replaced, or how do we embrace this technology for success?
אז כדי להבין איזה שינוי רדיקלי זה הולך להביא, בואו נסתכל על תעשייה אחת, שירותים פיננסיים. מזהים את זה? מכונת רוב גולדברג. זו מכונה מסובכת עד כדי גיחוך שעושה משהו ממש פשוט, כמו לשבור ביצה או לסגור דלת. ובכן, היא סוג של מזכירה לי את תעשיית השירותים הפיננסיים בכנות. כלומר,אתה מקיש את הכרטיס שלך בחנות שבפינה, וביטסטרים (רצף בינארי) עובר דרך תריסר חברות, כל אחת עם מערכת המחשב שלה, בחלקן עם מחשב מרכזי מ 1970 זקן יותר מהרבה מהאנשים כאן באולם, וכעבור שלושה ימים, הסדר קורה. טוב, עם התעשייה הפיננסית בלוקצ'יין, לא יהיה שום הסדר, כי התשלום וההסדר הם אותה פעילות עצמה, זה רק שינוי בפנקס החשבונאות. אז בוול סטריט,ובכל רחבי העולם, התעשייה הפיננסית חווה מהפך גדול, ומשתאה, האם אנחנו עלולים להיות מוחלפים, או איך אנו חובקים טכנולוגיה זו לשם הצלחה?
Now, why should you care? Well, let me describe some applications. Prosperity. The first era of the internet, the internet of information, brought us wealth but not shared prosperity, because social inequality is growing. And this is at the heart of all of the anger and extremism and protectionism and xenophobia and worse that we're seeing growing in the world today, Brexit being the most recent case.
כעת, למה זה צריך להיות לכם אכפת? טוב, הרשו לי לתאר כמה יישומים. שגשוג. העידן הראשון של האינטרנט, האינטרנט של המידע, הביא לנו עושר אבל לא שגשוג משותף, בגלל אי-שוויון חברתי הולך וגדל. וזה נמצא בליבו של כל הכעס והקיצוניות והפרוטקציוניזם ושנאת הזרים וגרוע מזה שאנו רואים שגדל בעולם היום, המקרה של ברקסיט לאחרונה.
So could we develop some new approaches to this problem of inequality? Because the only approach today is to redistribute wealth, tax people and spread it around more. Could we pre-distribute wealth? Could we change the way that wealth gets created in the first place by democratizing wealth creation, engaging more people in the economy, and then ensuring that they got fair compensation? Let me describe five ways that this can be done.
אז האם נוכל לפתח כמה גישות חדשות לבעיה זו של אי-שוויון? כי הגישה היחידה היום היא חלוקה מחדש של העושר, למסות אנשים ולהפיץ זאת יותר. האם נוכל לחלק מראש את העושר? האם אנו יכולים לשנות את הדרך שבה עושר נוצר מלכתחילה על ידי דמוקרטיזציה של יצירת עושר, לערב יותר אנשים בכלכלה, ואז להבטיח שיקבלו פיצוי הוגן? הרשו לי לתאר חמש דרכים בהן אפשר לעשות את זה.
Number one: Did you know that 70 percent of the people in the world who have land have a tenuous title to it? So, you've got a little farm in Honduras, some dictator comes to power, he says, "I know you've got a piece of paper that says you own your farm, but the government computer says my friend owns your farm." This happened on a mass scale in Honduras, and this problem exists everywhere. Hernando de Soto, the great Latin American economist, says this is the number one issue in the world in terms of economic mobility, more important than having a bank account, because if you don't have a valid title to your land, you can't borrow against it, and you can't plan for the future.
מספר אחד: הידעתם כי 70 אחוזים של אנשים בעולם שיש להם קרקע יש להם זכות קניין קלושה לגביו? אז, יש לך חווה קטנה בהונדורס, דיקטטור כלשהו עולה לשלטון, ואומר, "אני יודע שיש לך חתיכת נייר שאומרת שהחווה שלך בבעלותך, אבל המחשב הממשלתי אומר שהחווה היא בבעלות החבר שלי." זה קרה בקנה מידה המוני בהונדורס, והבעיה הזו קיימת בכל מקום. הרננדו דה סוטו, הכלכלן הדרום אמריקאי הגדול, אומר שזה הוא נושא מספר אחד בעולם במונחים של ניידות כלכלית, יותר חשוב מבעלות על חשבון בנק, כי אם אין לך זכות בעלות תקפה על אדמתך, אינך יכול ללוות כנגדה, ואינך יכול לתכנן את העתיד.
So today, companies are working with governments to put land titles on a blockchain. And once it's there, this is immutable. You can't hack it. This creates the conditions for prosperity for potentially billions of people.
אז היום, חברות עובדות עם ממשלות כדי לשים זכות בעלות על בלוקצ'יין. וברגע שזה שם, זה לא ניתן לשינוי. לא ניתן לפרוץ אותו. זה יוצר את התנאים לשגשוג עבור מיליארדי אנשים פוטנציאליים .
Secondly: a lot of writers talk about Uber and Airbnb and TaskRabbit and Lyft and so on as part of the sharing economy. This is a very powerful idea, that peers can come together and create and share wealth. My view is that ... these companies are not really sharing. In fact, they're successful precisely because they don't share. They aggregate services together, and they sell them. What if, rather than Airbnb being a $25 billion corporation, there was a distributed application on a blockchain, we'll call it B-Airbnb, and it was essentially owned by all of the people who have a room to rent. And when someone wants to rent a room, they go onto the blockchain database and all the criteria, they sift through, it helps them find the right room, and then the blockchain helps with the contracting, it identifies the party, it handles the payments just through digital payments -- they're built into the system. And it even handles reputation, because if she rates a room as a five-star room, that room is there, and it's rated, and it's immutable. So, the big sharing-economy disruptors in Silicon Valley could be disrupted, and this would be good for prosperity.
שנית: הרבה כותבים מדברים על Uber ו-Airbnb ו- TaskRabbit ו -Lyft וכו' כחלק מכלכלת שיתוף. זהו רעיון חזק מאוד, שחברים יכולים יחד ליצור ולשתף עושר. דעתי היא ... חברות אלה לא ממש משתפות. למעשה, הם יצליחו דווקא משום שהם אינם משתפים. הם מצרפים את השירותים יחד, והם מוכרים אותם. מה אם, במקום Airbnb שהוא תאגיד של 25 מיליארד דולר, היה יישום מבוזר על בלוקצ'יין שאנחנו נקרא לו B-Airbnb, והוא בעצם היה בבעלות כל האנשים שיש להם חדר להשכיר. וכאשר מישהו רוצה לשכור חדר, הוא נכנס למסד הנתונים ולכל הקריטריונים בבלוקצ'יין, הם עוברים עליו , זה עוזר להם למצוא את החדר המתאים, ואז הבלוקצ'יין עוזר עם החוזים, הוא מזהה את הצדדים, הוא מטפל בתשלומים רק באמצעות תשלומים דיגיטליים - הם מובנים בתוך המערכת. וזה גם מטפל במוניטין, כי אם היא מדרגת חדר כחדר של חמישה כוכבים, חדר זה נמצא שם, וזה מדורג וזה לא ניתן לשינוי. לכן, למשבשי הכלכלה השיתופית הגדולה בעמק הסיליקון ניתן להפריע, וזה יהיה טוב לשגשוג.
Number three: the biggest flow of funds from the developed world to the developing world is not corporate investment, and it's not even foreign aid. It's remittances. This is the global diaspora; people have left their ancestral lands, and they're sending money back to their families at home. This is 600 billion dollars a year, and it's growing, and these people are getting ripped off.
מספר שלוש: הזרימה הגדולה של קרנות מהעולם המפותח לעולם המתפתח אינו השקעה ארגונית, וזה אפילו לא סיוע חוץ. אלה הם תשלומים חוזרים. זו הפזורה העולמית; אנשים עזבו את אדמות אבותיהם, והם שולחים כסף בחזרה למשפחותיהם בבית. זה 600 מיליארד דולר בשנה, וזה גדל, ואנשים אלה מרומים.
Analie Domingo is a housekeeper. She lives in Toronto, and every month she goes to the Western Union office with some cash to send her remittances to her mom in Manila. It costs her around 10 percent; the money takes four to seven days to get there; her mom never knows when it's going to arrive. It takes five hours out of her week to do this.
אנאלי דומינגו היא מנהלת משק בית. היא גרה בטורונטו, וכל חודש היא הולכת למשרד של ווסטרן יוניון עם קצת מזומנים להעביר כסף לאמה במנילה. זה עולה לה כ -10 אחוזים; לכסף לוקח ארבעה עד שבעה ימים להגיע לשם; אמא שלה אף פעם לא יודעת מתי זה הולך להגיע. זה גוזל לה חמש שעות מהשבוע שלה לעשות זאת
Six months ago, Analie Domingo used a blockchain application called Abra. And from her mobile device, she sent 300 bucks. It went directly to her mom's mobile device without going through an intermediary. And then her mom looked at her mobile device -- it's kind of like an Uber interface, there's Abra "tellers" moving around. She clicks on a teller that's a five-star teller, who's seven minutes away. The guy shows up at the door, gives her Filipino pesos, she puts them in her wallet. The whole thing took minutes, and it cost her two percent. This is a big opportunity for prosperity.
לפני שישה חודשים, אנאלי דומינגו השתמשה בבלוקצ'יין שנקרא אברה. ומהמכשיר הנייד שלה, היא שלחה 300 דולר. זה עבר ישירות לנייד של אמא שלה מבלי לעבור דרך מתווך. ואז אמא שלה הביטה במכשיר הנייד שלה - זה כמו סוג של ממשק אובר, יש "כספרי" אברה נעים. היא מקישה על כספר זהו כספר חמישה כוכבים, שנמצא במרחק של שבע דקות. הבחור מגיע עד לדלת, נותן לה פסוס פיליפינים, היא שמה אותם בארנקה. כל העניין לקח דקות, ועלה לה שני אחוזים. זוהי הזדמנות גדולה לשגשוג.
Number four: the most powerful asset of the digital age is data. And data is really a new asset class, maybe bigger than previous asset classes, like land under the agrarian economy, or an industrial plant, or even money. And all of you -- we -- create this data. We create this asset, and we leave this trail of digital crumbs behind us as we go throughout life. And these crumbs are collected into a mirror image of you, the virtual you. And the virtual you may know more about you than you do, because you can't remember what you bought a year ago, or said a year ago, or your exact location a year ago. And the virtual you is not owned by you -- that's the big problem.
מספר ארבע: הנכס החזק ביותר של העידן הדיגיטלי הוא נתונים. ונתונים הוא באמת סוג חדש של נכס, אולי גדול יותר מסוגי הנכסים קודמים, כמו קרקע בכלכלה האגררית, או מפעל תעשייתי, או אפילו כסף. וכולכם - אנחנו - יוצרים נתונים אלו. אנו יוצרים את הנכס הזה, ואנחנו מותירים מאחורינו שביל זה של פירורים דיגיטליים כשאנחנו הולכים לאורך החיים. ופירורים אלה נאספים לתמונת ראי שלכם, אתם הוירטואלים. ואתם הוירטואלים עשויים לדעת יותר עליכם מאשר אתם יודעים, כי אתם לא יכולים לזכור מה שקניתם לפני שנה, או אמרתם לפני שנה, או המיקום המדויק שלכם לפני שנה. ואתם הוירטואליים לא בבעלותכם - זו הבעיה הגדולה.
So today, there are companies working to create an identity in a black box, the virtual you owned by you. And this black box moves around with you as you travel throughout the world, and it's very, very stingy. It only gives away the shred of information that's required to do something. A lot of transactions, the seller doesn't even need to know who you are. They just need to know that they got paid.
אז היום, יש חברות שעובדות כדי ליצור זהות בקופסה שחורה, אתם הווירטואליים שבבעלותכם. וקופסה שחורה זה נעה סביב איתכם כשאתם נוסעים ברחבי העולם, והיא מאוד, מאוד קמצנית. היא רק מוסרת שמץ של מידע שנדרש כדי לעשות משהו. הרבה עסקאות, המוכר אפילו לא צריך לדעת מי אתם. הם רק צריכים לדעת ששילמו להם.
And then this avatar is sweeping up all of this data and enabling you to monetize it. And this is a wonderful thing, because it can also help us protect our privacy, and privacy is the foundation of a free society. Let's get this asset that we create back under our control, where we can own our own identity and manage it responsibly.
ואז האווטאר הזה גורף את כל הנתונים הללו ומאפשר לכם להפיק מזה רווח. וזה דבר נפלא, כי זה גם יכול לעזור לנו להגן על הפרטיות שלנו, ופרטיות היא הבסיס לחברה חופשית. בואו נקבל נכס זה שאנו יוצרים חזרה לשליטה שלנו, שנוכל להיות בעלים של הזהות שלנו ולנהל זאת באופן אחראי.
Finally --
לבסוף --
(Applause)
(תשואות)
Finally, number five: there are a whole number of creators of content who don't receive fair compensation, because the system for intellectual property is broken. It was broken by the first era of the internet. Take music. Musicians are left with crumbs at the end of the whole food chain. You know, if you were a songwriter, 25 years ago, you wrote a hit song, it got a million singles, you could get royalties of around 45,000 dollars. Today, you're a songwriter, you write a hit song, it gets a million streams, you don't get 45k, you get 36 dollars, enough to buy a nice pizza.
לבסוף, מספר חמש: ישנם הרבה יוצרי תוכן שאינם מקבלים תמורה הולמת, מכיוון שהמערכת עבור קניין רוחני אינה פועלת. היא הופרה מאז העידן הראשון של האינטרנט. קחו את המוסיקה. מוזיקאים נשארים עם פירורים בסוף שרשרת המזון כולה. לו הייתם כותבי שירים, לפני 25 שנה, כתבתם להיט, הוא היה זוכה למיליון סינגלים, יכולתם לקבל תגמולים בגובה של כ-45,000 דולר. היום, אתם כותבים שירים, אתם כותבים להיט, הוא זוכה למיליון סטרימים, אתם לא מקבלים 45 אלף, אתם מקבלים 36 דולר, מספיק כדי לקנות פיצה נחמדה.
So Imogen Heap, the Grammy-winning singer-songwriter, is now putting music on a blockchain ecosystem. She calls it "Mycelia." And the music has a smart contract surrounding it. And the music protects her intellectual property rights. You want to listen to the song? It's free, or maybe a few micro-cents that flow into a digital account. You want to put the song in your movie, that's different, and the IP rights are all specified. You want to make a ringtone? That's different. She describes that the song becomes a business. It's out there on this platform marketing itself, protecting the rights of the author, and because the song has a payment system in the sense of bank account, all the money flows back to the artist, and they control the industry, rather than these powerful intermediaries. Now, this is --
אז אימוגן היפ, הזמרת וכותבת השירים, זוכת פרס הגראמי, משמיעה כעת מוסיקה על מערכת בלוקצ'יין. היא קוראת לזה "mycelia." והמוסיקה מוקפת בחוזה חכם. והמוסיקה מגנה על זכויות הקניין הרוחני שלה. אתם רוצים לשמוע את השיר? זה בחינם, או אולי כמה מיקרו סנטים שזורמים לחשבון דיגיטלי. אתם רוצים להשמיע את השיר בסרט שלכם, זה משהו אחר, וזכויות הקניין הרוחני נקובות בפירוט. אתם רוצים לעשות רינגטון? זה דבר אחר. היא מתארת שהשיר הופך להיות לעסק זה שם, על פלטפורמה זאת משווק את עצמו, מגן על זכויות המחבר, ובגלל שלשיר יש מערכת תשלומים במובן של חשבון בנק, כל הכסף זורם חזרה אל האמן, והם שולטים בענף, ולא המתווכים החזקים הללו. עכשיו, זה הוא -
(Applause)
(תשואות)
This is not just songwriters, it's any creator of content, like art, like inventions, scientific discoveries, journalists. There are all kinds of people who don't get fair compensation, and with blockchains, they're going to be able to make it rain on the blockchain. And that's a wonderful thing.
זה לא רק כותבי שירים, זה כל יוצרי תוכן, כמו אמנות, כמו המצאות, תגליות מדעיות, עיתונאים. יש כל מיני אנשים שלא מקבלים תמורה הולמת, ועם בלוקצ'יינים, זה יוריד עליהם גשם של מטבעות בבלוקצ'יין. וזה דבר נפלא.
So, these are five opportunities out of a dozen to solve one problem, prosperity, which is one of countless problems that blockchains are applicable to.
אז, אלו הן חמש הזדמנויות מתוך תריסר כדי לפתור בעיה אחת, שגשוג, שהיא אחת מאינספור בעיות שבלוקצ'יין יכול ליישם.
Now, technology doesn't create prosperity, of course -- people do. But my case to you is that, once again, the technology genie has escaped from the bottle, and it was summoned by an unknown person or persons at this uncertain time in human history, and it's giving us another kick at the can, another opportunity to rewrite the economic power grid and the old order of things, and solve some of the world's most difficult problems, if we will it.
עכשיו, טכנולוגיה אינה יוצרת שגשוג, כמובן - אנשים עושים זאת. אבל המקרה שאני מעלה בפניכם כאן, שוב הג'יני של הטכנולוגיה ברחה מהבקבוק, והיא נועדה עם אדם או בני אדם לא מוכרים בזמן של אי ודאות זו בהיסטוריה האנושית, וזה נותן לנו עוד שעת כושר, הזדמנות נוספת לשכתב את רשת הכוח הכלכלי ואת הסדר הישן של הדברים, ולפתור אחדות מבעיות העולם הקשות ביותר, אם נרצה בכך.
Thank you.
תודה רבה.
(Applause)
(תשואות)