The new me is beauty.
האני החדש הוא יופי.
(Laughter) Yeah, people used to say, "Norman's OK, but if you followed what he said, everything would be usable but it would be ugly." Well, I didn't have that in mind, so ...
(צחוק) כן, אנשים נהגו לומר, אתם יודעים, נורמן הוא בסדר. אבל אם תעקבו אחרי מה שהוא אמר, כל דבר יהיה שימושי אבל הוא יהיה מכוער. אז, זה לא מה שאני חשבתי, אז...
This is neat. Thank you for setting up my display. I mean, it's just wonderful. And I haven't the slightest idea of what it does or what it's good for, but I want it. And that's my new life. My new life is trying to understand what beauty is about, and "pretty," and "emotions." The new me is all about making things kind of neat and fun.
זה נחמד. תודה שהקמתם את התצוגה שלי. אני מתכוון, זה פשוט נפלא. ואין לי קצה של מושג מה זה עושה או למה זה טוב, אבל אני רוצה את זה. ואלו החיים שלי. החיים החדשים שלי הם לנסות להבין מהו יופי, ויופי ורגשות. האני החדש הוא כולו על לעשות דברים נחמדים וכפיים.
And so this is a Philippe Starck juicer, produced by Alessi. It's just neat; it's fun. It's so much fun I have it in my house -- but I have it in the entryway, I don't use it to make juice.
אז זו המסחטה של פיליפ סטארק, מיוצרת על ידי אלסי. היא כל כך כיפית שיש לי אותה בבית, אבל יש לי אותה בכניסה, אני לא משתמש בה לסחיטת מיץ. (צחוק)
(Laughter)
למעשה, קניתי את המהדורה המיוחדת מצופת הזהב
In fact, I bought the gold-plated special edition and it comes with a little slip of paper that says, "Don't use this juicer to make juice." The acid will ruin the gold plating.
והיא מגיעה עם פיסת נייר שאומרת, "אל תשתמשו במסחטה הזו כדי לסחוט מיץ. החומצה תהרוס את ציפוי הזהב." (צחוק)
(Laughter)
אז למעשה, לקחתי קרטון של מיץ תפוזים
So actually, I took a carton of orange juice and I poured it in the glass to take this picture.
ומזגתי אותו לכוס כדי לצלם את התמונה הזאת. (צחוק)
(Laughter)
אבל, מתחתיה יש סכין יפיפה.
Beneath it is a wonderful knife. It's a Global cutting knife made in Japan. First of all, look at the shape -- it's just wonderful to look at. Second of all, it's really beautifully balanced: it holds well, it feels well. And third of all, it's so sharp, it just cuts. It's a delight to use. And so it's got everything, right? It's beautiful and it's functional. And I can tell you stories about it, which makes it reflective, and so you'll see I have a theory of emotion. And those are the three components.
זה סכין חיתוך של גלובל שנעשה ביפן. קודם כל, תסתכלו על הצורה, זה פשוט נפלא להסתכל עליו. שנית, יש לו שיווי משקל נפלא הוא מחזיק -- מרגיש טוב. ושלישית הוא כל כך חד, הוא פשוט חותך. זה כיף להשתמש בו. ואז, יש לו הכל נכון? הוא יפה והוא פונקציונלי. ואני יכול לספר לכם סיפורים עליו, שהופכים אותו למשקף, אז תראו שיש לי תאוריה של רגשות. ואלו שלושת הרכיבים. הירושי אישי והקבוצה שלו במעבדת המדיה בMIT לקחו שולחן פינג פונג ומקרן מעליו,
Hiroshi Ishii and his group at the MIT Media Lab took a ping-pong table and placed a projector above it, and on the ping-pong table they projected an image of water with fish swimming in it. And as you play ping-pong, whenever the ball hits part of the table, the ripples spread out and the fish run away. But of course, then the ball hits the other side, the ripples hit the -- poor fish, they can't find any peace and quiet.
ועל שולחן הפינג פונג הם הקרינו תמונה של מים ודגים שוחים בהם. וכשאתם משחקים פינג פונג, כשהכדור פוגע בנקודה בשולחן הגלים מתפשטים והדגים בורחים. אבל כמובן, אז הכדור פוגע בצד השני, והגלים פוגעים ב-- דגים מסכנים, הם לא מוצאים שקט ומנוחה. (צחוק) והאם זו דרך טובה לשחק פינג פונג?
(Laughter)
לא. אבל האם זה כיף?
Is that a good way to play ping-pong? No. But is it fun? Yeah! Yeah.
כן, כן. אז -- או תסתכלו על גוגל. אם תקלידו, או נגיד, "רגשות ועיצוב"
Or look at Google. If you type in, oh say, "emotion and design," you get 10 pages of results. So Google just took their logo and they spread it out. Instead of saying, "You got 73,000 results. This is one through 20. Next," they just give you as many o's as there are pages. It's really simple and subtle. I bet a lot of you have seen it and never noticed it. That's the subconscious mind that sort of notices it -- it probably is kind of pleasant and you didn't know why. And it's just clever. And of course, what's especially good is, if you type "design and emotion," the first response out of those 10 pages is my website.
אתם מקבלים 10 דפים של תוצאות. אז גוגל סתם לקחו את הלוגו שלהם ומתחו אותו. במקום להגיד "יש לך 73000 תוצאות. זה אחד עד 20. הבא," הם נותנים לכם כמה O כמו שיש דפים. זה באמת פשוט ומתאים. אני מתערב שרבים מכם ראו את זה ולא שמו לב. זה תת המודע שמעין מבחין בזה, זה כנראה די נעים ולא ידעתם למה. וזה פשוט חכם. וכמובן, מה שטוב במיוחד, אם תקלידו "עיצוב ורגשות." התוצאה הראשונה מתוך 10 התוצאות היא האתר שלי. (צחוק)
(Laughter)
עכשיו, הדבר המוזר הוא שגוגל משקר
Now, the weird thing is Google lies, because if I type "design and emotion," it says, "You don't need the 'and.' We do it anyway." So, OK. So I type "design emotion" and my website wasn't first again. It was third. Oh well, different story.
מפני שאם אני מקליד "עיצוב ורגשות," הוא אומר, "אתם לא צריכים את ה'ו' אנחנו מוסיפים אותו ממילא." אז, אוקיי, אז אני מקליד "עיצוב רגשות" והאתר שלי לא ראשון שוב. הוא שלישי. או נו, סיפור אחר. היתה ביקורת נפלאה בניו יורק טיימס
There was this wonderful review in The New York Times about the MINI Cooper automobile. It said, "You know, this is a car that has lots of faults. Buy it anyway. It's so much fun to drive." And if you look at the inside of the car -- I mean, I loved it, I wanted to see it, I rented it, this is me taking a picture while my son is driving -- and the inside of the car, the whole design is fun. It's round, it's neat. The controls work wonderfully. So that's my new life; it's all about fun.
על מכונית המיני קופר. היא אמרה, "אתם יודעים, זו מכונית שיש לה הרבה פגמים. תקנו אותה בכל אופן. כל כך כיף לנהוג בה." ואם תביטו בפנים המכונית -- אני מתכוון, רציתי לראות, שכרתי אותה, זה אני מצלם בזמן שבני נוהג -- ופנים המכונית, כל העיצוב הוא כיפי. הוא עגלגל, הוא נחמד. הכפתורים עובדים נפלא. אז אלה החיים החדשים שלי, זה הכל כיף. באמת יש לי את ההרגשה שדברים נעימים עובדים טוב יותר,
I really have the feeling that pleasant things work better, and that never made any sense to me until I finally figured out -- look ... I'm going to put a plank on the ground. So, imagine I have a plank about two feet wide and 30 feet long and I'm going to walk on it, and you see I can walk on it without looking, I can go back and forth and I can jump up and down. No problem. Now I'm going to put the plank 300 feet in the air -- and I'm not going to go near it, thank you. Intense fear paralyzes you. It actually affects the way the brain works.
וזה אף פעם לא היה לי הגיוני עד שלבסוף הבנתי, תראו... אני עומד לשים קרש על הרצפה. אז, דמינו שיש לי קרש ברוחב 60 ס"מ ובאורך 10 מטר ואני עומד ללכת עליו, ואתם רואים שאני יכול ללכת עליו בלי להסתכל, אני יכול ללכת קדימה ואחורה ואני יכול לקפוץ למעלה ולמטה. אין בעיה. עכשיו אני עומד לשים את הקרש בגובה 100 מטר באויר ואני לא אתקרב אליו, תודה לכם. פחד עוצמתי משתק אתכם. זה ממש משפיע על איך שהמוח שלכם עובד.
So, Paul Saffo, before his talk said that he didn't really have it down until just a few days or hours before the talk, and that anxiety was really helpful in causing him to focus. That's what fear and anxiety does; it causes you to be -- what's called depth-first processing -- to focus, not be distracted. And I couldn't force myself across that. Now some people can -- circus workers, steel workers. But it really changes the way you think.
אז, פול סאפו, קצת לפני ההרצאה שלו אמר שהיא לא ממש מוכנה עד ממש ימים או שעות לפני ההרצאה, והלחץ הזה ממש עזר כדי לעזור לו להתמקד וזה מה שפחד וחרדה עושים זה גורם לכם להיות -- מה שנקרא עיבוד ראשון לעומק -- להתמקד, לא להיות מוסחים, ואני לא הייתי יכול להכריח את עצמי לעבור את זה. עכשיו חלק מהאנשים יכולים -- עובדי קרקס, עובדי מתכת. אבל זה באמת משנה את הדרך בה אתם חושבים.
And then, a psychologist, Alice Isen, did this wonderful experiment. She brought students in to solve problems. So, she'd bring people into the room, and there'd be a string hanging down here and a string hanging down here. It was an empty room, except for a table with a bunch of crap on it -- some papers and scissors and stuff. And she'd bring them in, and she'd say, "This is an IQ test and it determines how well you do in life. Would you tie those two strings together?" So they'd take one string and they'd pull it over here and they couldn't reach the other string. Still can't reach it. And, basically, none of them could solve it. You bring in a second group of people, and you say, "Oh, before we start, I got this box of candy, and I don't eat candy. Would you like the box of candy?"
ואז, פסיכולוגית, אליס איסן, עשתה את הניסוי הנפלא הזה. היא הביאה סטודנטים כדי לפתור בעיות אז, היא הכניסה אנשים לחדר, והיה חוט תלוי פה וחוט תלוי פה וחדר ריק, חוץ משולחן וערמה של זבל עליו -- כמה ניירות ומספרים ודברים. והיא הכניסה אותם, ואמרה, "זה מבחן IQ והוא בודק כמה טוב תצליחו בחיים. האם תצליחו לקשור את שני החוטים?" אז הם היו לוקחים חוט אחד והם היו מושכים אותו לפה והם לא היו מצליחים להגיע לחוט השני. עדיין לא מצליחים להגיע אליו. ואז, בעיקרון אף אחד מהם לא הצליח לפתור את זה. אתם מביאים קבוצה שניה של אנשים, ואומרים, "או, לפני שאתם מתחילים, יש לי קופסת סוכריות, ואני לא אוכלת סוכריות. תרצו את קופסת הסוכריות?"
And turns out they liked it, and it made them happy -- not very happy, but a little bit of happy. And guess what -- they solved the problem. And it turns out that when you're anxious you squirt neural transmitters in the brain, which focuses you makes you depth-first. And when you're happy -- what we call positive valence -- you squirt dopamine into the prefrontal lobes, which makes you a breadth-first problem solver: you're more susceptible to interruption; you do out-of-the-box thinking. That's what brainstorming is about, right? With brainstorming we make you happy, we play games, and we say, "No criticism," and you get all these weird, neat ideas. But in fact, if that's how you always were you'd never get any work done because you'd be working along and say, "Oh, I got a new way of doing it." So to get work done, you've got to set a deadline, right? You've got be anxious. The brain works differently if you're happy. Things work better because you're more creative. You get a little problem, you say, "Ah, I'll figure it out." No big deal.
ומסתבר שהם רצו אותה, וזה עשה אותם שמחים, לא מאוד שמחים, אבל קצת שמחים. ונחשו מה -- הם פתרו את הבעיה. ומסתבר שכשאתם חרדים אתם משפריצים מוליכים עצביים במוח, שממקדים אתכם הופכים אתכם ללעומק קודם. וכשאתם שמחים -- מה שאנחנו קוראים לו כימיה שמחה -- אתם משפריצים דופמין לתוך האונות הקדמיות, מה שהופך אתכם לפותרי בעיות לרוחב קודם אתם יותר פגיעים להפרעות, אתם עושים יותר חשיבה מחוץ לקופסה. זה בריינסטורמינג, נכון? עם ברינסטורמינג אנחנו עושים אתכם שמחים, אנחנו משחקים משחקים, ואנחנו אומרים, "בלי ביקורת," ואתם מקבלים את כל הרעיונות המוזרים, הנחמדים האלה. אבל למעשה, אם ככה הייתם תמיד לא הייתם מספיקים לעשות עבודה בכלל מפני שהייתם עובדים ואומרים, "אוה, יש לי דרך חדשה לעשות את זה." אז כדי לסיים את העבודה, אתם צריכים לקבוע מועד סיום, נכון? אתם צריכים להיות לחוצים. אז המוח עובד אחרת ואם אתם שמחים, דברים עובדים יותר טוב כי אתם יותר יצירתיים אתם מקבלים בעיה קטנה, אתם אומרים, "אה, אני אפתור את זה." אין בעיה.
There's something I call the visceral level of processing, and there will be visceral-level design. Biology -- we have co-adapted through biology to like bright colors. That's especially good that mammals and primates like fruits and bright plants, because you eat the fruit and you thereby spread the seed. There's an amazing amount of stuff that's built into the brain. We dislike bitter tastes, we dislike loud sounds, we dislike hot temperatures, cold temperatures. We dislike scolding voices. We dislike frowning faces; we like symmetrical faces, etc., etc. So that's the visceral level. In design, you can express visceral in lots of ways, like the choice of type fonts and the red for hot, exciting. Or the 1963 Jaguar: It's actually a crummy car, falls apart all the time, but the owners love it. And it's beautiful -- it's in the Museum of Modern Art. A water bottle: You buy it because of the bottle, not because of the water. And when people are finished, they don't throw it away. They keep it for -- you know, it's like the old wine bottles, you keep it for decoration or maybe fill it with water again, which proves it's not the water. It's all about the visceral experience.
יש משהו שאני קורא לו עיבוד מהקרביים. ביולוגיה -- התפתחנו ביולוגית לאהוב צבעים בוהקים. זה בעיקר טוב שקופי אדם ויונקים אוהבים פירות וצמחים בוהקים, מפני שאתם אוכלים את הפירות וככה מפיצים את הזרעים. יש כמות עצומה של דברים שבנויים לתוך המוח. אנחנו נגעלים מטעמים מרים, אנחנו לא אוהבים רעשים חזקים, אנחנו לא אוהבים טמפרטורות גבוהות, או קרות. אנחנו לא אוהבים קולות גוערים, או פרצופים חמוצים, אנחנו אוהבים פרצופים סימטריים, וכו' וכו'. אז זו הרמה הפנימית ובעיצוב אתם יכולים להביע את מה שבפנים בדרכים רבות, כמו בחירה בסוגי פונטים ובאדום בשביל חם, מרגש. או יגואר מ1963. זו בעצם מכונית גרועה, מתפרקת כל הזמן, אבל הבעלים אוהבים אותה. והיא יפיפיה -- היא במוזיאון לאומנות מודרנית. בקבוק מים. אתם קונים אותו בגלל הבקבוק, לא בגלל המים. וכשאנשים מסיימים, הם לא משליכים אותו הם שומרים אותו בשביל -- אתם יודעים, זה כמו בקבוקי יין ישנים, שומרים אותם לדקורציה או אולי למלא אותו במים שוב, מה שמוכיח שזה לא המים. זה הכל בגלל ההרגשה הפנימית. הרמה האמצעית לניתוח היא הרמה ההתנהגותית
The middle level of processing is the behavioral level and that's actually where most of our stuff gets done. Visceral is subconscious, you're unaware of it. Behavioral is subconscious, you're unaware of it. Almost everything we do is subconscious. I'm walking around the stage -- I'm not attending to the control of my legs. I'm doing a lot; most of my talk is subconscious; it has been rehearsed and thought about a lot. Most of what we do is subconscious. Automatic behavior -- skilled behavior -- is subconscious, controlled by the behavioral side. And behavioral design is all about feeling in control, which includes usability, understanding -- but also the feel and heft.
וזה בעיקרון המקום בו רוב הדברים נעשים. הרמה הפנימית היא תת הכרתית, אתם לא מודעים לה הרמה ההתנהגותית היא תת הכרתית, אתם לא מודעים לה. כמעט כל מה שאנחנו עושים הוא תת הכרתי. אני מתהלך על הבמה, אני לא שם לב לשליטה ברגליים שלי. אני עושה הרבה, רוב הדיבור שלי הוא תת הכרתי, הוא תורגל ועבר בראשי הרבה. רוב מה שאנחנו עושים הוא תת הכרתי. התנהגות אוטומטית -- התנהגות מיומנת היא תת הכרתית, נשלטת על ידי הצד ההתנהגותי. ועיצוב התנהגותי הוא כולו על הרגשת שליטה, מה שכולל שימושיות, הבנה, אבל גם רגש ומשקל. לכן הסכין של גלובל הם כל כך נחמד
That's why the Global knives are so neat. They're so nicely balanced, so sharp, that you really feel you're in control of the cutting. Or, just driving a high-performance sports car over a demanding curb -- again, feeling that you are in complete control of the environment. Or the sensual feeling. This is a Kohler shower, a waterfall shower, and actually, all those knobs beneath are also showerheads. It will squirt you all around and you can stay in that shower for hours -- and not waste water, by the way, because it recirculates the same dirty water.
הם מאוזנים כל כך טוב, כל כך חדים, אתם באמת מרגישים שאתם שולטים בחיתוך. או נוהגים במכונית ספורט מהירה בעיקול מסובך, שוב מרגישים שאתם בשליטה מלאה במצב. או ההרגשה החושנית. זו מקלחת של קוהלר, מקלחת מפל, ובעצם, כל הבליטות האלה למטה הם גם ראשי מקלחת. היא תשפריץ עליכם מכל הכיוונים ואתם יכולים לעמוד בה שעות. ולא לבזבז מים, דרך אגב, היא ממחזרת את אותם מים מלוכלכים. (צחוק)
(Laughter)
או זה -- זו קומקום מגניב שמצאתי
Or this -- this is a really neat teapot I found at high tea at The Four Seasons Hotel in Chicago. It's a Ronnefeldt tilting teapot. That's kind of what the teapot looks like but the way you use it is you lay it on its back, and you put tea in, and then you fill it with water. The water then seeps over the tea. And the tea is sitting in this stuff to the right -- the tea is to the right of this line. There's a little ledge inside, so the tea is sitting there and the water is filling it up like that. And when the tea is ready, or almost ready, you tilt it. And that means the tea is partially covered while it completes the brewing. And when it's finished, you put it vertically, and now the tea is -- you remember -- above this line and the water only comes to here -- and so it keeps the tea out. On top of that, it communicates, which is what emotion does.
ב"תה גבוה" במלון ארבע העונות בשיקגו. זו קומקום נטוי של רוננפלד. זה בערך איך שהקומקום נראה אבל הדרך שבה משתמשים בו היא שמניחים אותו על הגב, ומכניסים אליו תה, ואז ממלאים אותו במים מפני שהמים אז מחלחלים על התה והתה יושב בדבר הזה בצד -- התה הוא מימין לקו הזה. יש סף קטן בפנים, אז התה יושב שם והמים ממלאים אותו ככה. וכשהתה מוכן, או כמעט מוכן, מטים אותו. וזה אומר שהתה מכוסה חלקית בזמן שהוא משלים את החליטה שלו. וכשהוא מוכן, מניחים אותו אנכית, ועכשיו התה -- אתם זוכרים -- מעל הקו ורק המים מגיעים לפה וזה שומר על התה בחוץ ומעבר לזה, הוא מתקשר, שזה מה שרגש עושה. רגש הוא כולו קשור למשחק, רגש הוא באמת משחק.
Emotion is all about acting; emotion is really about acting. It's being safe in the world. Cognition is about understanding the world, emotion is about interpreting it -- saying good, bad, safe, dangerous, and getting us ready to act, which is why the muscles tense or relax. And that's why we can tell the emotion of somebody else -- because their muscles are acting, subconsciously, except that we've evolved to make the facial muscles really rich with emotion. Well, this has emotions if you like, because it signals the waiter that, "Hey, I'm finished. See -- upright." And the waiter can come by and say, "Would you like more water?" It's kind of neat. What a wonderful design.
זה בקשר ללהיות בטוחים בעולם. הכרה היא להבין את העולם, רגשות זה לפרש אותו להגיד טוב, רע, בטוח, מסוכן, ולהכין אותנו לפעולה, וזו הסיבה שהשרירים נמתחים ונרגעים, וזו הסיבה שאנחנו יודעים את הרגשות של אחרים, מפני שהשרירים שלהם פועלים, תת הכרתית, רק שהתפתחנו להפוך את שרירי הפנים למלאי הבעה. אז, לזה יש רגש אם תרצו, מפני שהוא מאותת למלצר, "היי, אני ריק. רואה -- ניצב." והמלצר יכול לבוא ולהגיד, "תרצו עוד מים?" זה נחמד. איזה עיצוב נפלא. והרמה השלישית היא שיקופית,
And the third level is reflective, which is, if you like the superego, it's a little part of the brain that has no control over what you do, no control over the -- doesn't see the senses, doesn't control the muscles. It looks over what's going on. It's that little voice in your head that's watching and saying, "That's good. That's bad." Or, "Why are you doing that? I don't understand." It's that little voice in your head that's the seat of consciousness.
שזה, אם אתם אוהבים את הסופר אגו, חלק קטן במוח שאין לו שליטה על מה שאתם עושים, אין שליטה על -- לא רואה את החושים, לא שולט בשרירים. הוא מביט במה שקורה. זה הקול הקטן בראש שלנו. שמביט ואומר, "זה טוב. זה רע." או "למה אתה עושה את זה? אני לא מבין." זה הקול הקטן בראש שלכם שהוא מושב התודעה. הנה מוצר משקף נפלא.
Here's a great reflective product. Owners of the Hummer have said, "You know I've owned many cars in my life -- all sorts of exotic cars, but never have I had a car that attracted so much attention." It's about attention. It's about their image, not about the car. If you want a more positive model -- this is the GM car. And the reason you might buy it now is because you care about the environment. And you'll buy it to protect the environment, even though the first few cars are going to be really expensive and not perfected. But that's reflective design as well. Or an expensive watch, so you can impress people -- "Oh gee, I didn't know you had that watch." As opposed to this one, which is a pure behavioral watch, which probably keeps better time than the $13,000 watch I just showed you. But it's ugly. This is a clear Don Norman watch.
הבעלים של ההאמר אמרו, "אתם יודעים שהיו לי הרבה מכוניות בחיים כל מיני מכוניות אקזוטיות, אבל מעולם לא היתה לי מכונית שמשכה כל כך הרבה תשומת לב." זה בקשר לתדמית שלהם, זה לא על המכונית. אבל גם אם תרצו מודל יותר חיובי, זו מכונית של GM. והסיבה שאולי תקנו אותה עכשיו היא בגלל שאכפת לכם מהסביבה ותקנו אותה כדי לשמור על הסביבה, למרות שהמכוניות הראשונות יהיו ממש יקרות ולא מושלמות. אבל גם זה עיצוב משקף. או שעון יקר כדי שתוכלו להרשים אנשים, שיאמרו " או, לא ידעתי שיש לך שעון כזה." בניגוד לזה, שהוא שעון התנהגותי לגמרי, שבטח יראה זמן מדוייק יותר מהשעון ב13000 דולר שהראתי לכם עכשיו. אבל הוא מכוער. זה בבירור שעון דון נורמן. ומה שיפה הוא שלפעמים שמים רגש אחד מול אחר, הרגש הפנימי של נפילה מול המצב המשקף שאומר " זה בסדר, זה בסדר. זה בטוח, זה בטוח."
And what's neat is sometimes you pit one emotion against the other, the visceral fear of falling against the reflective state saying, "It's OK. It's OK. It's safe. It's safe." If that amusement park were rusty and falling apart, you'd never go on the ride. So, it's pitting one against the other. The other neat thing ...
אם פארק השעשועים הזה היה חלוד ומתפרק, לא הייתם עולים על המתקנים. אז, זה לשים אחד מול השני. הדבר הנחמד השני (צחוק) אז ג'ייק קרס הוא יצרן הרהיטים הזה, והוא יוצר את הסט המדהים הזה של רהיטים.
(Laughter)
וזה הכיסא שלו עם יד, והכסא הקטן המסכן איבד את הכדור שלו
So Jake Cress is this furniture maker, and he makes this unbelievable set of furniture. And this is his chair with claw, and the poor little chair has lost its ball and it's trying to get it back before anybody notices. And what's so neat about it is how you accept that story. And that's what's nice about emotion.
והוא מנסה להחזיר אותו בחזרה לפני שמישהו ירגיש. ומה שכל כך יפה בזה הוא איך שאתם מקבלים את הסיפור. וזה מה שיפה ברגשות. אז זה האני החדש. אני אומר רק דברים חיוביים מעכשיו. (צחוק) (מחיאות כפיים)
So that's the new me. I'm only saying positive things from now on.
(Laughter)
(Applause)