Well, indeed, I'm very, very lucky. My talk essentially got written by three historic events that happened within days of each other in the last two months -- seemingly unrelated, but as you will see, actually all having to do with the story I want to tell you today. The first one was actually a funeral -- to be more precise, a reburial. On May 22nd, there was a hero's reburial in Frombork, Poland of the 16th-century astronomer who actually changed the world. He did that, literally, by replacing the Earth with the Sun in the center of the Solar System, and then with this simple-looking act, he actually launched a scientific and technological revolution, which many call the Copernican Revolution. Now that was, ironically, and very befittingly, the way we found his grave. As it was the custom of the time, Copernicus was actually simply buried in an unmarked grave, together with 14 others in that cathedral. DNA analysis, one of the hallmarks of the scientific revolution of the last 400 years that he started, was the way we found which set of bones actually belonged to the person who read all those astronomical books which were filled with leftover hair that was Copernicus' hair -- obviously not many other people bothered to read these books later on. That match was unambiguous. The DNA matched, and we know that this was indeed Nicolaus Copernicus.
Vâng, phải nói rằng tôi thực sự rất, rất may mắn. Cuộc trò chuyện này đã được đề cập bởi 3 sự kiện lịch sử xảy ra liên tiếp trong 2 tháng gần đây - dường như không liên quan, nhưng bạn sẽ thấy, chúng đều liên hệ tới câu chuyện tôi muốn kể với các bạn hôm nay. Sự kiện đầu tiên thực chất là 1 đám tang - hay chính xác hơn, là cải táng. Vào ngày 22 tháng Năm đã diễn ra lễ cải táng ở Frombork, Ba Lan của nhà thiên văn thế kỷ 16, nguời thực chất đã thay đổi cả thế giới bằng cách hoán đổi vị trí của Trái Đất bằng Mặt Trời để trở thành trung tâm của Thái Dương hệ. Và với hành động dường như đơn giản này, ông đã bắt đầu cuộc cách mạng khoa học và công nghệ, mà nhiều người gọi là cuộc Cách mạng Copernican. Bây giờ, trớ trêu thay, và cũng xác đáng thay, cách mà chúng ta đã tìm ra mộ của ông ấy. Vào thời đó, Copernicus chỉ đơn giản là đã được chôn trong một ngôi mộ không tên cùng với 14 người khác ở trong 1 nhà thờ. Phương pháp phân tích ADN, 1 trong những thành tựu của cuộc cách mạng khoa học 400 năm sau khi ông bắt đầu, là cách chúng ta dùng để tìm xem đâu là bộ xương của người đã đọc những cuốn sách thiên văn mà chứa những sợi tóc rụng của Copernicus - hiển nhiên là cũng không có nhiều người để ý đọc những cuốn sách ấy vào thời gian đó. Sự trùng hợp là quá rõ ràng. Kết quả ADN của sợi tóc và bộ xương là giống nhau. Và do đó chúng ta biết chắc chắn rằng đây là Nicolaus Copernicus.
Now, the connection between biology and DNA and life is very tantalizing when you talk about Copernicus because, even back then, his followers very quickly made the logical step to ask: if the Earth is just a planet, then what about planets around other stars? What about the idea of the plurality of the worlds, about life on other planets? In fact, I'm borrowing here from one of those very popular books of the time. And at the time, people actually answered that question positively: "Yes." But there was no evidence. And here begins 400 years of frustration, of unfulfilled dreams -- the dreams of Galileo, Giordano Bruno, many others -- which never led to the answer of those very basic questions which humanity has asked all the time. "What is life? What is the origin of life? Are we alone?" And that especially happened in the last 10 years, at the end of the 20th century, when the beautiful developments due to molecular biology, understanding the code of life, DNA, all of that seemed to actually put us, not closer, but further apart from answering those basic questions.
Bây giờ, sự quan hệ giữa sinh học và ADN và sự sống là rất gần khi chúng ta nói tới Copernicus bởi vì, ngay cả ở thời ông, những môn đồ của ông đã rất nhanh chóng đặt ra câu hỏi: nếu Trái Đất chỉ là 1 hành tinh, thì những hành tinh quay xung quanh các ngôi sao khác sẽ như thế nào? Có thể có sự tồn tại của nhiều thế giới, và sự sống trên hành tinh khác không? Thực tế, tôi đọc được điều này từ một trong những cuốn sách nổi tiếng thời đó. Và khi đó, người ta đã trả lời là "có." Nhưng họ chưa hề có bằng chứng. Và từ đây bắt đầu 400 năm của thất vọng, của những ước mơ còn dang dở - những ước mơ của Galileo, của Giordano Bruno, và nhiều người khác, đã chưa bao giờ đưa ra được câu trả lời cho những câu hỏi cơ bản trên mà nhân loại đã hỏi từ lâu. Sự sống là gì? Đâu là nguồn gốc của sự sống? Liệu chúng ta chỉ có một mình? Và nhất là trong 10 năm cuối của thế kỷ 20, khi tất cả sự phát triển của sinh học phân tử, sự hiểu biết về mật mã của sự sống, ADN đều thực tế đẩy chúng ta, không phải gần hơn, mà là ra xa hơn tới câu trả lời cho những câu hỏi trên.
Now, the good news. A lot has happened in the last few years, and let's start with the planets. Let's start with the old Copernican question: Are there earths around other stars? And as we already heard, there is a way in which we are trying, and now able, to answer that question. It's a new telescope. Our team, befittingly I think, named it after one of those dreamers of the Copernican time, Johannes Kepler, and that telescope's sole purpose is to go out, find the planets that orbit other stars in our galaxy, and tell us how often do planets like our own Earth happen to be out there. The telescope is actually built similarly to the, well-known to you, Hubble Space Telescope, except it does have an additional lens -- a wide-field lens, as you would call it as a photographer. And if, in the next couple of months, you walk out in the early evening and look straight up and place you palm like this, you will actually be looking at the field of the sky where this telescope is searching for planets day and night, without any interruption, for the next four years.
Bây giờ hãy đến với những tin tốt lành. Nhiều thứ đã và đang xảy ra trong một vài năm gần đây. Và hãy bắt đầu từ những hành tinh, bằng câu hỏi xưa từ Copernicious: Liệu các ngôi sao khác có hành tinh quay xung quanh không? Và như chúng ta đã biết, có một cách mà chúng ta đang thử và giờ có thể trả lời câu hỏi trên. Đó là 1 kính thiên văn mới. Nhóm của tôi đặt tên nó, theo tên của 1 trong những kẻ mơ mộng thời Copernican, Johannes Kepler. Và mục đích duy nhất của chiếc kính đó là ra ngoài không gian, tìm các hành tinh quay xung quanh các ngôi sao khác trong giải Ngân Hà của chúng ta, và cho ta biết số lượng những hành tinh giống Trái Đất ở ngoài đó. Chiếc kính thực chất được lắp giống, có lẽ bạn cũng biết, kính thiên văn Hubble, ngoại trừ việc nó có thêm 1 thấu kính - một thấu kính góc rộng, như bạn sẽ gọi nếu bạn là 1 nhà nhiếp ảnh. Và nếu như, trong một vài tháng tới, bạn ra ngoài vào xẩm tối, ngước lên, và đặt lòng bàn tay như thế này, bạn sẽ đang nhìn phần vũ trụ nơi mà chiếc kính này đang tìm kiếm các hành tinh cả ngày và đêm, không ngừng nghỉ, trong suốt 4 năm tới.
The way we do that, actually, is with a method, which we call the transit method. It's actually mini-eclipses that occur when a planet passes in front of its star. Not all of the planets will be fortuitously oriented for us to be able do that, but if you have a million stars, you'll find enough planets. And as you see on this animation, what Kepler is going to detect is just the dimming of the light from the star. We are not going to see the image of the star and the planet as this. All the stars for Kepler are just points of light. But we learn a lot from that: not only that there is a planet there, but we also learn its size. How much of the light is being dimmed depends on how big the planet is. We learn about its orbit, the period of its orbit and so on. So, what have we learned? Well, let me try to walk you through what we actually see and so you understand the news that I'm here to tell you today.
Phương pháp chúng tôi làm thực ra là phương pháp di chuyển. Đó thực chất là những nhật thực mini xảy ra khi hành tinh đi ngang qua trước mặt ngôi sao. Không phải tất cả các hành tinh đều tình cờ di chuyển như vậy để ta có thể sử dụng phương pháp này, nhưng nếu bạn có hàng triệu ngôi sao, bạn sẽ tìm ra đủ các hành tinh. Và như các bạn thấy ở hình minh họa trên đây, những gì Kepler phải phát hiện là sự lờ mờ của ánh sáng từ các ngôi sao. Chúng ta sẽ không nhìn ảnh của các hành tinh và ngôi sao như thế này. Các ngôi sao chỉ là chấm nhỏ ánh sáng đối với Kepler. Nhưng chúng ta biết được nhiều thứ từ điều này, không chỉ là hiện hữu của các hành tinh, mà chúng ta còn biết được kích thước của chúng. Bao nhiêu ánh sáng bị mờ đi phụ thuộc vào độ lớn của hành tinh đó. Chúng ta biết được quỹ đạo của nó, chu kỳ quay và nhiều thứ khác. Vậy, chúng ta hiện đã biết được những gì? Hãy để tôi dẫn các bạn xem những gì chúng tôi thực sự thấy và do đó bạn sẽ hiểu được những gì tôi kể hôm nay.
What Kepler does is discover a lot of candidates, which we then follow up and find as planets, confirm as planets. It basically tells us this is the distribution of planets in size. There are small planets, there are bigger planets, there are big planets, okay. So we count many, many such planets, and they have different sizes. We do that in our solar system. In fact, even back during the ancients, the Solar System in that sense would look on a diagram like this. There will be the smaller planets, and there will be the big planets, even back to the time of Epicurus and then of course Copernicus and his followers. Up until recently, that was the Solar System -- four Earth-like planets with small radius, smaller than about two times the size of the Earth -- and that was of course Mercury, Venus, Mars, and of course the Earth, and then the two big, giant planets. Then the Copernican Revolution brought in telescopes, and of course three more planets were discovered. Now the total planet number in our solar system was nine. The small planets dominated, and there was a certain harmony to that, which actually Copernicus was very happy to note, and Kepler was one of the big proponents of. So now we have Pluto to join the numbers of small planets. But up until, literally, 15 years ago, that was all we knew about planets. And that's what the frustration was. The Copernican dream was unfulfilled.
Những gì Kepler làm là đi tìm thật nhiều những ứng cử viên khả dĩ mà sau đó chúng tôi sẽ theo dõi và kiểm chứng đó là hành tinh. Nó về cơ bản cho chúng tôi biết sự phân bố của các hành tinh theo kích thước. Có các hành tinh nhỏ, hành tinh lớn hơn, và các hành tinh lớn. Do đó chúng tôi đếm rất rất nhiều những hành tinh như vậy, và chúng có các kích thước khác nhau. Chúng tôi làm vậy ở ngay trong Thái Dương hệ. Thực tế, ngay từ thời cổ xưa hệ Mặt Trời, theo cách đó, sẽ trông giống biểu đồ này. Có những hành tinh nhỏ hơn, và sẽ có những hành tinh lớn, ngay từ thời của Epicurus và sau đó, dĩ nhiên, Copernicus và những môn đồ của ông ấy. Từ đó tới nay, đó là hệ Mặt Trời - 4 hành tinh giống Trái Đất với bán kính nhỏ, nhỏ hơn 2 lần kích thước của Trái Đất. Bao gồm sao Kim, sao Thuỷ, sao Hoả, và Trái Đất, rồi tiếp theo là 2 hành tinh to lớn. Sau đó cuộc Cách mạng Copernican đã cho ra đời kính thiên văn, giúp ta tìm ra thêm 3 hành tinh nữa. Bây giờ tổng số lượng các hành tinh trong hệ Mặt Trời là 9. Các hành tinh nhỏ chiếm chủ yếu, và có 1 sự hài hoà cân đối cho điều đó mà Copernicus ghi chép lại và Kepler thì bảo vệ quan điểm này. Giờ đây chúng ta có thêm sao Diêm Vương gia nhập các hành tinh nhỏ. Nhưng, cho đến 15 năm trước, đó là tất cả những gì chúng ta biết về các hành tinh. Và đó chính là sự thất vọng. Giấc mở Copernican đã không được hoàn thành.
Finally, 15 years ago, the technology came to the point where we could discover a planet around another star, and we actually did pretty well. In the next 15 years, almost 500 planets were discovered orbiting other stars, with different methods. Unfortunately, as you can see, there was a very different picture. There was of course an explanation for it: We only see the big planets, so that's why most of those planets are really in the category of "like Jupiter." But you see, we haven't gone very far. We were still back where Copernicus was. We didn't have any evidence whether planets like the Earth are out there. And we do care about planets like the Earth because by now we understood that life as a chemical system really needs a smaller planet with water and with rocks and with a lot of complex chemistry to originate, to emerge, to survive. And we didn't have the evidence for that.
Cuối cùng, 15 trước, công nghệ đã phát triển đủ để chúng ta tìm được những hành tinh xung quanh các ngôi sao khác, và thực tế chúng ta đã làm rất tốt. Trong vòng 15 năm, gần 500 hành tinh đã được tìm thấy, bằng các phương pháp khác nhau. Không may, như các bạn thấy, có 1 điều hoàn toàn khác. Dĩ nhiên sẽ có 1 lời giải thích cho điều này. Đó là chúng ta chỉ thấy các hành tinh lớn. Hầu hết các hành tinh đều thuộc loại giống Sao Mộc. Nhưng như bạn thấy, chúng ta chưa tiến xa. Chúng ta vẫn đang ở ngưỡng của Copernicus. Chúng ta chưa tìm thấy bằng chứng cho thấy hành tinh giống Trái Đất ở ngoài kia. Và chúng ta rất quan tâm tới các hành tinh giống Trái Đất bởi vì theo những gì chúng ta biết thì sự sống là 1 hệ thống hoá học, rất cần các hành tinh nhỏ hơn cùng với nước và đá và rất nhiều các phản ứng hoá học phức tạp để khởi đầu, để xuất hiện và để tồn tại. Và chúng ta chưa có nhiều bằng chứng cho điều đó.
So today, I'm here to actually give you a first glimpse of what the new telescope, Kepler, has been able to tell us in the last few weeks, and, lo and behold, we are back to the harmony and to fulfilling the dreams of Copernicus. You can see here, the small planets dominate the picture. The planets which are marked "like Earth," [are] definitely more than any other planets that we see. And now for the first time, we can say that. There is a lot more work we need to do with this. Most of these are candidates. In the next few years we will confirm them. But the statistical result is loud and clear. And the statistical result is that planets like our own Earth are out there. Our own Milky Way Galaxy is rich in this kind of planets.
Do đó hôm nay, tôi sẽ cho các bạn thấy cái nhìn thoáng qua về những gì chiếc kính Kepler đã và đang cho chúng tôi thấy trong vài tuần vừa rồi. Và thật ngạc nhiên, chúng ta đang trở lại với sự hài hoà và hoàn thành những giấc mơ của Copernicus. Các bạn có thể thấy, các hành tinh nhỏ đang chiếm chủ đạo. Những hành tinh được liệt vào dạng "giống Trái Đất," chắc chắn nhiều hơn bất cứ hành tinh nào chúng ta thấy. Và đây là lần đầu tiên, chúng ta có thể nói điều đó. Còn rất nhiều việc cần phải làm với những thứ này. Hầu hết đây chỉ là những khả năng. Trong một vài năm tới, chúng tôi sẽ xác nhận chúng. Nhưng kết quả thống kê là chắc chắn và rõ ràng. Và kết quả cho thấy các hành tinh giống Trái Đất đang ở ngoài kia. Dải Ngân Hà của chúng ta có rất nhiều những hành tinh như vậy.
So the question is: what do we do next? Well, first of all, we can study them now that we know where they are. And we can find those that we would call habitable, meaning that they have similar conditions to the conditions that we experience here on Earth and where a lot of complex chemistry can happen. So, we can even put a number to how many of those planets now do we expect our own Milky Way Galaxy harbors. And the number, as you might expect, is pretty staggering. It's about 100 million such planets. That's great news. Why? Because with our own little telescope, just in the next two years, we'll be able to identify at least 60 of them. So that's great because then we can go and study them -- remotely, of course -- with all the techniques that we already have tested in the past five years. We can find what they're made of, would their atmospheres have water, carbon dioxide, methane. We know and expect that we'll see that.
Vậy câu hỏi là: chúng ta sẽ làm gì tiếp theo? Đầu tiên chúng ta có thể tìm hiểm về chúng khi mà giờ ta đã biết chúng ở đâu. Và chúng ta có thể tìm những hành tinh có thể sống được, nghĩa là những hành tinh đó có những điều kiện giống với điều kiện sống trên Trái Đất và là nơi mà các phản ứng hoá học phức tạp có thể xảy ra. Do đó, chúng tôi đã dự đoán xem có bao nhiêu hành tinh như vậy ở trong dải Ngân Hà. Và con số đó, như bạn có thể mong đợi, là rất lớn. Có khoảng 100 triệu hành tinh như vậy. Đó là 1 tin tốt. Vì sao? Bời vì với chiếc kính nhỏ bé này chỉ trong vòng 2 năm tới, chúng ta có thể nhận dạng được ít nhất 60 trong số chúng. Đó là điều tuyệt vời bởi sau đó chúng ta có thể tới và tìm hiểu chúng - dĩ nhiên ở mức độ nhỏ - bằng tất cả các công nghệ mà chúng ta đã thử nghiệm trong suốt 5 năm qua. Chúng ta có thể tìm ra các hành tinh đó cấu tạo từ đâu, khí quyển của chúng liệu có nước, carbon dioxide, methane. Chúng ta mong đợi sẽ biết được những thông tin đó.
That's great, but that is not the whole news. That's not why I'm here. Why I'm here is to tell you that the next step is really the exciting part. The one that this step is enabling us to do is coming next. And here comes biology -- biology, with its basic question, which still stands unanswered, which is essentially: "If there is life on other planets, do we expect it to be like life on Earth?" And let me immediately tell you here, when I say life, I don't mean "dolce vita," good life, human life. I really mean life on Earth, past and present, from microbes to us humans, in its rich molecular diversity, the way we now understand life on Earth as being a set of molecules and chemical reactions -- and we call that, collectively, biochemistry, life as a chemical process, as a chemical phenomenon.
Đây là điều tuyệt vời, nhưng không phải là tất cả. Đây không phải là lý do tôi đứng ở đây. Lý do tôi đứng đây là để cho bạn thấy bước tiếp theo mới thực sự là phần lý thú. Phần mà sẽ giúp chúng ta làm những việc tiếp theo. Và bây giờ tới sinh học - sinh học, với câu hỏi cơ bản của nó vẫn chưa có lời giải đáp, mà ý chính là: "Nếu có sự sống ở hành tinh khác, liệu sự sống đó có giống như ở trên Trái Đất?" Và tôi muốn nói ngay rằng, khi tôi nói sự sống, tôi không đề cập tới "cuộc sống ngọt ngào," cuộc sống tốt đẹp, hay cuộc sống con người. Tôi muốn nói tới sự sống trên Trái Đất, cả quá khứ lẫn hiện tại, từ vi khuẩn tới con người trong sự phong phú và đa dạng cấu trúc phân tử cái cách mà ta hiểu sự sống trên Trái Đất như là 1 tập hợp của các phân tử và các phản ứng hoá học - và chúng tôi gọi đó, nói chung là, ngành hoá sinh, sự sống như 1 quá trình hoá học, như 1 hiện tượng hoá học.
So the question is: is that chemical phenomenon universal, or is it something which depends on the planet? Is it like gravity, which is the same everywhere in the universe, or there would be all kinds of different biochemistries wherever we find them? We need to know what we are looking for when we try to do that. And that's a very basic question, which we don't know the answer to, but which we can try -- and we are trying -- to answer in the lab. We don't need to go to space to answer that question. And so, that's what we are trying to do. And that's what many people now are trying to do. And a lot of the good news comes from that part of the bridge that we are trying to build as well.
Vậy, câu hỏi đặt ra là: liệu hiện tượng hoá học đó phổ biến trong vũ trụ, hay nó chỉ phụ thuộc vào từng hành tinh? Nó giống như trọng lực hiện hữu ở khắp mọi nơi trong vũ trụ, hay là có rất nhiều dạng hoá sinh khác nhau tại mỗi hành tinh chúng ta thấy? Chúng ta cần biết mục đích của công việc khi chúng ta làm. Và đó là 1 câu hỏi cơ bản mà chúng ta không biết đáp án, nhưng chúng ta có thể thử - và thực tế đang thử - để trả lời ở trong phòng thí nghiệm. Chúng ta không cần đi vào không gian để trả lời câu hỏi đó. Và đó là những gì chúng tôi đang làm, cũng như rất nhiều người hiện tại đang cố gắng làm. Và đã có rất nhiều tin tốt đẹp xuất hiện từ cây cầu nối mà chúng tôi đang cố gắng xây dựng.
So this is one example that I want to show you here. When we think of what is necessary for the phenomenon that we call life, we think of compartmentalization, keeping the molecules which are important for life in a membrane, isolated from the rest of the environment, but yet, in an environment in which they actually could originate together. And in one of our labs, Jack Szostak's labs, it was a series of experiments in the last four years that showed that the environments -- which are very common on planets, on certain types of planets like the Earth, where you have some liquid water and some clays -- you actually end up with naturally available molecules which spontaneously form bubbles. But those bubbles have membranes very similar to the membrane of every cell of every living thing on Earth looks like, like this. And they really help molecules, like nucleic acids, like RNA and DNA, stay inside, develop, change, divide and do some of the processes that we call life.
Đây là 1 ví dụ mà tôi muốn cho các bạn thấy. Khi chúng ta nghĩ tới thứ thiết yếu cho hiện tượng mà ta gọi là sự sống, ta nghĩ tới sự phân ngăn, giữ những phân tử quan trọng cho sự sống ở trong 1 cái màng, tách biệt ra khỏi môi trường, môi trường mà trong đó chúng có thể phát triển cùng với nhau. Và trong 1 phòng thí nghiệm, phòng của Jack Szostak, đã thực hiện 1 chuỗi các thí nghiệm trong 4 năm qua đã cho thấy môi trường - mà rất phổ biến trên các hành tinh giống Trái Đất, nơi mà khi bạn có một chút nước và đất, bạn sẽ có các phân tử cần thiết tự nhiên để tự động tạo ra các bong bóng. Nhưng những bong bóng đó có màng rất giống với màng của tế bào của mọi sinh vật trên Trái Đất. Giống như đây. Và chúng giúp các phân tử, như nucleic acids, ARN, ADN, ở bên trong, phát triển, thay đổi, phân chia và làm 1 số quá trình mà chúng ta gọi là sự sống.
Now this is just an example to tell you the pathway in which we are trying to answer that bigger question about the universality of the phenomenon. And in a sense, you can think of that work that people are starting to do now around the world as building a bridge, building a bridge from two sides of the river. On one hand, on the left bank of the river, are the people like me who study those planets and try to define the environments. We don't want to go blind because there's too many possibilities, and there is not too much lab, and there is not enough human time to actually to do all the experiments. So that's what we are building from the left side of the river. From the right bank of the river are the experiments in the lab that I just showed you, where we actually tried that, and it feeds back and forth, and we hope to meet in the middle one day.
Và đây chỉ là 1 ví dụ cho các bạn thấy con đường mà chúng tôi đang cố gắng trả lời câu hỏi lớn hơn về sự phổ biến của hiện tượng này. Và bạn có thể nghĩ công việc đó giống như việc chúng ta vẫn đang làm vòng quanh thế giới - xây một chiếc cầu xây cầu từ 2 bờ của dòng sông. Một bên, ở bờ trái của con sông, là những người như tôi đang cố gắng tìm hiểu về các hành tinh và xác định môi trường trên đó. Chúng tôi không muốn xác định rõ bởi có rất nhiều lựa chọn, khả năng nhưng lại có rất ít phòng thí nghiệm, và chúng ta không có đủ nhân lực để làm hết các thí nghiệm cần thiết. Vậy đó là những gì chúng tôi đang làm ở bờ trái dòng sông. Ở bờ bên phải là những thí nghiệm như tôi đã nói với bạn, chúng tôi xuất phát từ 2 bên và hi vọng sẽ gặp nhau vào 1 ngày nào đó.
So why should you care about that? Why am I trying to sell you a half-built bridge? Am I that charming? Well, there are many reasons, and you heard some of them in the short talk today. This understanding of chemistry actually can help us with our daily lives. But there is something more profound here, something deeper. And that deeper, underlying point is that science is in the process of redefining life as we know it. And that is going to change our worldview in a profound way -- not in a dissimilar way as 400 years ago, Copernicus' act did, by changing the way we view space and time. Now it's about something else, but it's equally profound. And half the time, what's happened is it's related this kind of sense of insignificance to humankind, to the Earth in a bigger space. And the more we learn, the more that was reinforced. You've all learned that in school -- how small the Earth is compared to the immense universe. And the bigger the telescope, the bigger that universe becomes. And look at this image of the tiny, blue dot. This pixel is the Earth. It is the Earth as we know it. It is seen from, in this case, from outside the orbit of Saturn. But it's really tiny. We know that. Let's think of life as that entire planet because, in a sense, it is. The biosphere is the size of the Earth. Life on Earth is the size of the Earth. And let's compare it to the rest of the world in spatial terms. What if that Copernican insignificance was actually all wrong? Would that make us more responsible for what is happening today? Let's actually try that.
Vậy tại sao bạn phải quan tâm tới vấn đề này? Tại sao tôi cố bán cho bạn chiếc cầu xây dở? Tối quyến rũ như vậy ư? Thực ra có vài lý do, và bạn đã nghe 1 vài trong số đó trong buổi nói chuyện ngắn hôm nay. Sự hiểu biết về môn hoá học này có thể giúp chúng ta trong cuộc sống hàng ngày. Nhưng có 1 thứ quan trọng hơn, sâu xa hơn. Và thứ sâu xa, quan trọng đó chính là khoa học đang trong quá trình định nghĩa lại sự sống như chúng ta biết. Và điều đó sẽ thay đổi nhận thức về thế giới của chúng ta 1 cách sâu sắc - không phải theo 1 cách hoàn toàn khác như 400 năm trước, Copernicus đã làm, bằng cách thay đổi cách chúng ta nhìn về không gian và thời gian. Bây giờ điều đó tuy không phải như vậy nhưng cũng có chung sự ảnh hưởng. Và nhiều khi, những gì đang xảy ra đó là sự liên hệ giữa sự nhỏ bé với con người, với Trái Đất, trong 1 không gian lớn hơn. Và chúng ta càng biết nhiều, thì quan điểm đó càng được củng cố. Các bạn đã được học ở trường rằng Trái Đất bé nhỏ như thế nào khi so sánh với vũ trụ to lớn. Và dường như khi kính thiên văn càng hiện đại thì vũ trụ càng to ra. Hãy nhìn vào dấu chấm nhỏ màu xanh trên bức ảnh này. Đó chính là Trái Đất. Đó là Trái Đất chúng ta biết. Nó được nhìn từ, ở đây là từ bên ngoài quỹ đạo sao Thổ. Nhưng nó thực sự bé. Chúng ta biết điều đó. Hãy nghĩ rằng sự sống là cả hành tinh đó. bởi vì, chính là vậy. Hệ sinh quyển có kích thước bằng Trái Đất. Sự sống trên Trái Đất có kích thước bằng Trái Đất. Và hãy so sánh nó với phần còn lại của thế giới theo giới hạn không gian. Sẽ ra sao nếu như mọi sự nhỏ bé thực tế đều không phải? Liệu điều đó có làm chúng ta có thêm trách nhiệm với những gì đang xảy ra? Hãy thử xem.
So in space, the Earth is very small. Can you imagine how small it is? Let me try it. Okay, let's say this is the size of the observable universe, with all the galaxies, with all the stars, okay, from here to here. Do you know what the size of life in this necktie will be? It will be the size of a single, small atom. It is unimaginably small. We can't imagine it. I mean look, you can see the necktie, but you can't even imagine seeing the size of a little, small atom. But that's not the whole story, you see. The universe and life are both in space and time. If that was the age of the universe, then this is the age of life on Earth. Think about those oldest living things on Earth, but in a cosmic proportion. This is not insignificant. This is very significant. So life might be insignificant in size, but it is not insignificant in time. Life and the universe compare to each other like a child and a parent, parent and offspring.
Vậy ở trong không gian, Trái Đất rất nhỏ bé. Các bạn có thể tưởng tượng nổi không? Để tôi cho bạn thấy. Hãy coi như đây là kích thước của phần vũ trụ có thể nhìn thấy, với đầy đủ các thiên hà, ngôi sao, từ đây tới đây. Thì kích thước của sự sống bên trong chiếc cavat này là bao nhiêu? Nó sẽ có kích thước nhỏ bằng 1 nguyên tử. Nó rất rất nhỏ đến nỗi chúng ta không thể tưởng tượng được. Bạn có thể nhìn thấy toàn bộ chiếc cavat, nhưng bạn không thể nhìn thấy kích thước của 1 nguyên tử. Nhưng đấy không phải là toàn bộ câu chuyện. Vũ trụ và sự sống đều tồn tại trong không gian và thời gian. Nếu như đây là tuổi thọ của vũ trụ, thì đây là tuổi thọ của sự sống trên Trái Đất. Hãy nghĩ tới những thứ già cỗi nhất trên Trái Đất, nhưng tương quan với vũ trụ. Thì nó không còn nhỏ bé nữa. Ngược lại rất to lớn. Vậy sự sống có thể nhỏ bé theo kích thước, nhưng không hề nhỏ bé theo thời gian. Sự sống và vũ trụ giống như đứa trẻ và cha mẹ, cha mẹ và con cái.
So what does this tell us? This tells us that that insignificance paradigm that we somehow got to learn from the Copernican principle, it's all wrong. There is immense, powerful potential in life in this universe -- especially now that we know that places like the Earth are common. And that potential, that powerful potential, is also our potential, of you and me. And if we are to be stewards of our planet Earth and its biosphere, we'd better understand the cosmic significance and do something about it. And the good news is we can actually, indeed do it. And let's do it. Let's start this new revolution at the tail end of the old one, with synthetic biology being the way to transform both our environment and our future. And let's hope that we can build this bridge together and meet in the middle.
Vậy nó cho ta biết những gì? Nó cho ta biết rằng sự nhỏ bé mà chúng ta đã biết từ những nguyên lý Copernican là hoàn toàn sai. Có một sự sống rộng lớn, mạnh mẽ và tiềm năng trong vũ trụ - nhất là khi ta đã biết các hành tinh như Trái Đất là phổ biến. Và tiềm năng đó, cũng là tiềm năng của chúng ta, của bạn và tôi. Và nếu chúng ta là những người quản lý của Trái Đất và hệ sinh quyển của nó, chúng ta nên biết về sự to lớn đối với vũ trụ và làm điều gì đó. Và điều tốt đẹp là chúng ta có thể và thực tế là đang làm. Hãy làm điều đó. Hãy bắt đầu cuộc cách mạng mới ở nơi kết thúc của cuộc cách mạng cũ với sinh học tổng hợp đang là con đường để thay đổi đòng thời cả môi trường và tương lai của chúng ta. Hãy hy vọng rằng chúng ta có thể cùng nhau xây chiếc cầu này và gặp nhau ở giữa.
Thank you very much.
Cám ơn các bạn rất nhiều.
(Applause)
(Tiếng vỗ tay)