Well, indeed, I'm very, very lucky. My talk essentially got written by three historic events that happened within days of each other in the last two months -- seemingly unrelated, but as you will see, actually all having to do with the story I want to tell you today. The first one was actually a funeral -- to be more precise, a reburial. On May 22nd, there was a hero's reburial in Frombork, Poland of the 16th-century astronomer who actually changed the world. He did that, literally, by replacing the Earth with the Sun in the center of the Solar System, and then with this simple-looking act, he actually launched a scientific and technological revolution, which many call the Copernican Revolution. Now that was, ironically, and very befittingly, the way we found his grave. As it was the custom of the time, Copernicus was actually simply buried in an unmarked grave, together with 14 others in that cathedral. DNA analysis, one of the hallmarks of the scientific revolution of the last 400 years that he started, was the way we found which set of bones actually belonged to the person who read all those astronomical books which were filled with leftover hair that was Copernicus' hair -- obviously not many other people bothered to read these books later on. That match was unambiguous. The DNA matched, and we know that this was indeed Nicolaus Copernicus.
Ei bine, chiar sunt foarte, foarte norocos. Pentru că prelegerea mea cumva a fost deja scrisă de către trei evenimente istorice ce s-au desfășurat la câteva zile diferență în ultimile două luni - în aparență fără nici o legătură, dar după cum veți vedea, de fapt toate au de a face cu povestea pe care vreau să vi-o spun azi. Prima poveste e despre o înmormântare - ca sa fiu mai precis, o reînhumare. Pe data de 22 Mai, a avut loc reînhumarea unui erou in Frombork, Polonia astronomul secolului al 16-lea care chiar a schimbat lumea. A făcut asta în mod literal, prin înlocuirea pământului cu soarele în centrul sistemului solar. Și prin acest, în aparență, simplu fapt de observare, el chiar a lansat o revoluție științifică și tehnologică, pe care mulți o numesc Revoluția Științifică a lui Copernic. Aceasta a fost, în mod ironic, și foarte potrivit, modalitatea prin care i-am găsit mormântul. Cum era obiceiul acelor timpuri, Copernic a fost de fapt înhumat într-un mormânt nemarcat împreună cu alți 14 în acea catedrală. Analize ADN, unul dintre reperele revoluției științifice ale ultimilor 400 de ani, pe care el a pornit-o, a fost modalitatea prin care am găsit care set de oseminte erau, de fapt, ale persoanei care a citit acele cărți astronomice care erau pline cu păr rămas acela era părul lui Copernic -- în mod evident nu prea mulți alți oameni s-au sinchisit să citească aceste cărți mai târziu. Potrivirea a fost fără ambiguitate. ADN-ul s-a potrivit. Și știm că acesta a fost într-adevăr Nicolaus Copernic.
Now, the connection between biology and DNA and life is very tantalizing when you talk about Copernicus because, even back then, his followers very quickly made the logical step to ask: if the Earth is just a planet, then what about planets around other stars? What about the idea of the plurality of the worlds, about life on other planets? In fact, I'm borrowing here from one of those very popular books of the time. And at the time, people actually answered that question positively: "Yes." But there was no evidence. And here begins 400 years of frustration, of unfulfilled dreams -- the dreams of Galileo, Giordano Bruno, many others -- which never led to the answer of those very basic questions which humanity has asked all the time. "What is life? What is the origin of life? Are we alone?" And that especially happened in the last 10 years, at the end of the 20th century, when the beautiful developments due to molecular biology, understanding the code of life, DNA, all of that seemed to actually put us, not closer, but further apart from answering those basic questions.
Acum, legătura dintre biologie și ADN și viață e destul de tantalic când vorbești despre Copernic pentrucă, chiar și pe atunci, ucenicii săi foarte rapid au făcut un pas logic în a întreba: dacă Pământul este doar o planetă, atunci cum rămâne cu planetele din jurul altor stele? Cum e cu ideea despre pluritatea lumilor, despre viața pe alte planete? De fapt, împrumut aici din una dintre acele foarte populare cărți ale timpului. Și la acea vreme, oamenii chiar au răspuns la acea întrebare pozitiv, cu "da." Dar nu exista nici o dovadă. Și iată că încep 400 de ani de frustrare, de vise neîmplinite -- visele lui Galileo, Giordano Bruno, mulți alții, care niciodată nu au ajuns la răspunsul acelor întrebări foarte de bază pe care umanitatea le-a adresat mereu. Ce este viața? Care este originea vieții? Suntem singuri? Și asta s-a întâmplat în mod deosebit acum 10 ani în urmă, la sfârșitul secolului 20, când dezvoltările minunate datorită biologiei moleculare, înțelegând codul vieții, ADN-ul, toate astea se părea că de fapt ne aduce, nu mai aproape, ci mai departe de răspunsurile la acele întrebări de bază.
Now, the good news. A lot has happened in the last few years, and let's start with the planets. Let's start with the old Copernican question: Are there earths around other stars? And as we already heard, there is a way in which we are trying, and now able, to answer that question. It's a new telescope. Our team, befittingly I think, named it after one of those dreamers of the Copernican time, Johannes Kepler, and that telescope's sole purpose is to go out, find the planets that orbit other stars in our galaxy, and tell us how often do planets like our own Earth happen to be out there. The telescope is actually built similarly to the, well-known to you, Hubble Space Telescope, except it does have an additional lens -- a wide-field lens, as you would call it as a photographer. And if, in the next couple of months, you walk out in the early evening and look straight up and place you palm like this, you will actually be looking at the field of the sky where this telescope is searching for planets day and night, without any interruption, for the next four years.
Acum, veștile cele bune. Multe s-au întâmplat în ultimii ani. Și haideți să începem cu planetele. Haideți să începem cu vechea întrebare Copernicană: Există pământuri în jurul altor stele? Și după cum deja am auzit, există o modalitate prin care încercăm și acum putem să răspundem acea întrebare. Este un nou telescop. Echipa noastră, cred că numai potrivit, l-a numit după unul dintre acei visători ai vremii copernicane, Johannes Kepler. Și singurul scop al acestui telescop este să iasă, să găsească planete care orbitează alte stele în galaxia noastră, și să ne spună cât de des planete ca a nostră planetă, Pământul se întâmplă să fie acolo. Telescopul, de fapt, este construit asemenea bine cunoscutului telescop Hubble Space doar că mai are un set de lentile în plus - lentile superangulare, așa cum le-ai numi ca și fotograf. Și dacă, în următoarele două luni, ieși afară pe înserate și te uiți chiar dreasupra ta și îți pui palma așa, de fapt te vei uita la zona de pe cer unde acest telescop caută planete zi și noapte, fără nici o întrerupere, pentru următorii patru ani.
The way we do that, actually, is with a method, which we call the transit method. It's actually mini-eclipses that occur when a planet passes in front of its star. Not all of the planets will be fortuitously oriented for us to be able do that, but if you have a million stars, you'll find enough planets. And as you see on this animation, what Kepler is going to detect is just the dimming of the light from the star. We are not going to see the image of the star and the planet as this. All the stars for Kepler are just points of light. But we learn a lot from that: not only that there is a planet there, but we also learn its size. How much of the light is being dimmed depends on how big the planet is. We learn about its orbit, the period of its orbit and so on. So, what have we learned? Well, let me try to walk you through what we actually see and so you understand the news that I'm here to tell you today.
Felul prin care facem asta, de fapt este o metodă pe care o numim metoda tranzitului. De fapt sunt mini eclipse care au loc când o planetă trece prin fața stelei sale. Nu toate planetele vor fi orientate așa ca să le vedem noi și astfel să le analizăm, dar dacă ai un milion de stele, vei găsi destule planete. Și după cum vedeți din animația asta, ce va detecta telescopul Kepler este doar diminuarea luminii de la stea. Nu vom vedea imaginea stelei și a planetei așa cum sunt ele. Toate stelele pentru telescopul Kepler sunt doar puncte de lumină. Dar învățăm multe din asta, nu numai că există o planetă acolo, dar deasemenea mărimea ei. Cât de mult este diminuat din lumină depinde de cât de mare este planeta. Învățăm despre orbita ei, perioada orbitării sale și așa mai departe. Deci, ce am învățat? Ei bine, lăsați-mă să vă conduc prin ceea ce de fapt vedem și astfel să înțelegeți veștile pe care sunt aici să vi le spun azi.
What Kepler does is discover a lot of candidates, which we then follow up and find as planets, confirm as planets. It basically tells us this is the distribution of planets in size. There are small planets, there are bigger planets, there are big planets, okay. So we count many, many such planets, and they have different sizes. We do that in our solar system. In fact, even back during the ancients, the Solar System in that sense would look on a diagram like this. There will be the smaller planets, and there will be the big planets, even back to the time of Epicurus and then of course Copernicus and his followers. Up until recently, that was the Solar System -- four Earth-like planets with small radius, smaller than about two times the size of the Earth -- and that was of course Mercury, Venus, Mars, and of course the Earth, and then the two big, giant planets. Then the Copernican Revolution brought in telescopes, and of course three more planets were discovered. Now the total planet number in our solar system was nine. The small planets dominated, and there was a certain harmony to that, which actually Copernicus was very happy to note, and Kepler was one of the big proponents of. So now we have Pluto to join the numbers of small planets. But up until, literally, 15 years ago, that was all we knew about planets. And that's what the frustration was. The Copernican dream was unfulfilled.
Ce face Kepler este să descopere destul de mulți candidați, pe care apoi îi urmărim și le găsim ca fiind planete, confirmăm ca planete. În câteva cuvinte ne spune că aceasta este distribuirea planetelor în mărime. Există planete mici, există planete mai mari, există planete mari, bine. Deci numărăm multe, multe planete de genul ăsta, și au mărimi diferite. Facem asta în sistemul nostru solar. De fapt, chiar în urmă până în antichitate Sistemul solar în acel sens ar fi arătat pe o diagramă cam așa. Ar fi planetele mai mici și ar fi planetele mari, chiar și pe vremea lui Epicur și desigur apoi Copernic și a celor ce l-au urmat. Până de curând, acesta a fost Sistemul solar -- patru planete ca Pământul cu mici diametre, mai mici decât mărimea Pământului cam de două ori. Și acestea erau desigur Mercur, Venus, Marte, și desigur Pământul, și apoi cele două mari, planete gigantice. Apoi Relovuția Științifică a lui Copernic a adus telescoape. Și desigur că s-au descoperit încă trei planete. Acum numărul total al planetelor din sistemul nostru solar era nouă. Micile planete dominau, și era o anume armonie la ele pe care de fapt Copernic a fost foarte încântat să o observe, și Kepler a fost unul dintre marii susținătorii ai ei. Așa că acum avem Pluto care să se alăture numărului de planete mici. Însă, în mod literal, până acum 15 ani în urmă asta era tot ce știam despre planete. Și asta era și frustrarea. Visul lui Copernic era neîmplinit.
Finally, 15 years ago, the technology came to the point where we could discover a planet around another star, and we actually did pretty well. In the next 15 years, almost 500 planets were discovered orbiting other stars, with different methods. Unfortunately, as you can see, there was a very different picture. There was of course an explanation for it: We only see the big planets, so that's why most of those planets are really in the category of "like Jupiter." But you see, we haven't gone very far. We were still back where Copernicus was. We didn't have any evidence whether planets like the Earth are out there. And we do care about planets like the Earth because by now we understood that life as a chemical system really needs a smaller planet with water and with rocks and with a lot of complex chemistry to originate, to emerge, to survive. And we didn't have the evidence for that.
Până la urmă, 15 ani în urmă, tehnologia a ajuns la punctul în care puteam să descoperim o planetă în jurul unei alte stele, și chiar ne-am descurcat destul de bine. În cei 15 ani care au urmat, aproape 500 de planete au fost descoperite orbitând alte stele, prin diferite metode. Din nefericire, după cum puteți vedea, era o cu totul altă imagine. Există desigur o explicație pentru asta. Putem vedea doar planetele mari. Așa că de asta majoritatea planetelor sunt în categoria lui "asemănător cu Jupiter." Dar vedeți dumneavoastră, nu am ajuns prea departe. Eram încă înapoi unde era și Copernic. Nu aveam nici o dovadă care să susțină că mai există alte planete asemănătoare cu Pământul. Și chiar ne pasă de planete asemănătoare cu Pământul pentru că până acum am înțeles că viața, ca sistem chimic, chiar are nevoie de o planetă mai mică cu apă și cu roci și cu o chimie complexă pentru a proveni, a apărea și pentru a suprăviețui. Și nu aveam dovezi pentru asta.
So today, I'm here to actually give you a first glimpse of what the new telescope, Kepler, has been able to tell us in the last few weeks, and, lo and behold, we are back to the harmony and to fulfilling the dreams of Copernicus. You can see here, the small planets dominate the picture. The planets which are marked "like Earth," [are] definitely more than any other planets that we see. And now for the first time, we can say that. There is a lot more work we need to do with this. Most of these are candidates. In the next few years we will confirm them. But the statistical result is loud and clear. And the statistical result is that planets like our own Earth are out there. Our own Milky Way Galaxy is rich in this kind of planets.
Așa că astăzi, sunt aici de fapt să vă ofer o scurtă idee despre ce anume telescopul, Kepler, a reușit să ne transmită în ultimile săptămâni. Și iată, suntem înapoi la armonia și la împlinirea viselor lui Copernic. Aici putem vedea, că micile planete predomină în imagine. Planetele care sunt marcate "ca Pământ," cu siguranță sunt mai multe decât orice alte planete pe care le putem vedea. Și acum pentru prima dată, putem să spunem asta. Încă mai avem destul de lucru în această privință. Majoritatea dintre aceste planete sunt candidați. În următorii câțiva ani îi vom confirma. Dar rezultatele statisticii sunt cât se poate de clare. Și rezultatele statistice sunt că planete ca a noastră, Pământul, există acolo. Galaxia noastră Calea Lactee este bogată în astfel de planete.
So the question is: what do we do next? Well, first of all, we can study them now that we know where they are. And we can find those that we would call habitable, meaning that they have similar conditions to the conditions that we experience here on Earth and where a lot of complex chemistry can happen. So, we can even put a number to how many of those planets now do we expect our own Milky Way Galaxy harbors. And the number, as you might expect, is pretty staggering. It's about 100 million such planets. That's great news. Why? Because with our own little telescope, just in the next two years, we'll be able to identify at least 60 of them. So that's great because then we can go and study them -- remotely, of course -- with all the techniques that we already have tested in the past five years. We can find what they're made of, would their atmospheres have water, carbon dioxide, methane. We know and expect that we'll see that.
Deci întrebarea este: ce facem mai departe? Ei bine, în primul rând le putem studia acum că știum unde se află. Și le putem găsi pe cele care le putem numi locuibile, adică care să aibă acealeși condiții cu cele pe care le resimțim pe Pământ și unde destul de multe reacții chimice pot avea loc. Deci, putem chiar să punem un număr la cât de multe dintre acele planete ne așteptăm acum la calea lactee să găzduiască. Și numărul, după cum vă puteți aștepta, este destul de amețitor. Este cam 100 de milioane de astfel de planete. Asta e o veste minunată. De ce? Pentru că datorită micului nostru telescop doar în următorii doi ani, vom putea să identificăm cel puțin 60 de planete. Așa că e minunat pentru că apoi vom putea să le studiem -- de la distanță, desigur -- cu toate tehnicile pe care deja le-am testat în ultimiii cinci ani. Putem să aflăm din ce sunt făcute, dacă ar avea atmosfera lor apă, dioxid de carbon, metan. Știm și așteptăm să vedem asta.
That's great, but that is not the whole news. That's not why I'm here. Why I'm here is to tell you that the next step is really the exciting part. The one that this step is enabling us to do is coming next. And here comes biology -- biology, with its basic question, which still stands unanswered, which is essentially: "If there is life on other planets, do we expect it to be like life on Earth?" And let me immediately tell you here, when I say life, I don't mean "dolce vita," good life, human life. I really mean life on Earth, past and present, from microbes to us humans, in its rich molecular diversity, the way we now understand life on Earth as being a set of molecules and chemical reactions -- and we call that, collectively, biochemistry, life as a chemical process, as a chemical phenomenon.
Asta-i minunat, dar nu este toată vestea. Nu de asta sunt eu aici. Sunt aici să vă spun că următorul pas este chiar partea superbă. Ceea ce pasul acesta ne permite nouă să facem urmează. Și iată urmează biologia -- biologia, cu întrebărea sa de bază, care încă este fără răspuns, care este în esență: "Dacă este viață pe alte planete, să ne așteptăm să fie ca viața de pe Pământ?" Și permiteți-mi să vă spun încă de acum, când spun viață, nu mă refer la "dolce vita," viață bună, viață umană. Chiar mă refer doar la viață pe Pământ, trecut și prezent, de la microbi până la oameni în diversitatea sa moleculară în felul în care cunoaștem noi viața pe Pământ ca fiind un set de molecule și reacții chimice -- și numim asta, unanim, biochimie, viața ca un proces chimic, ca un fenomen chimic.
So the question is: is that chemical phenomenon universal, or is it something which depends on the planet? Is it like gravity, which is the same everywhere in the universe, or there would be all kinds of different biochemistries wherever we find them? We need to know what we are looking for when we try to do that. And that's a very basic question, which we don't know the answer to, but which we can try -- and we are trying -- to answer in the lab. We don't need to go to space to answer that question. And so, that's what we are trying to do. And that's what many people now are trying to do. And a lot of the good news comes from that part of the bridge that we are trying to build as well.
Așa că întrebarea este: este acel fenomen chimic universal, sau este ceva care depinde de planetă? Este ca și gravitația, care este aceeași în univers, sau vor fi tot felul de biochimii diferite oriunde le-am găsi? Avem nevoie să știm ce anume căutăm când încercăm să facem asta. Și asta este o întrebare foarte de bază la care încă nu putem să oferim un răspuns, dar la care putem încerca -- și noi încercăm -- să răspundem în laborator. Nu e nevoie să mergem în spațiu pentru a răspunde la această întrebare. Așa că, asta dorim să facem. Și asta încearcă mulți oameni să facă. Și destule vești bune vin din partea podului pe care, de asemenea încercăm să-l construim.
So this is one example that I want to show you here. When we think of what is necessary for the phenomenon that we call life, we think of compartmentalization, keeping the molecules which are important for life in a membrane, isolated from the rest of the environment, but yet, in an environment in which they actually could originate together. And in one of our labs, Jack Szostak's labs, it was a series of experiments in the last four years that showed that the environments -- which are very common on planets, on certain types of planets like the Earth, where you have some liquid water and some clays -- you actually end up with naturally available molecules which spontaneously form bubbles. But those bubbles have membranes very similar to the membrane of every cell of every living thing on Earth looks like, like this. And they really help molecules, like nucleic acids, like RNA and DNA, stay inside, develop, change, divide and do some of the processes that we call life.
Deci în acest prim exemplu pe care vreau să vi-l arăt aici. Când ne gândim la ceea ce este necesar pentru fenomenul ce-l numim viață, ne gândim la compartimentare, să păstrăm moleculele care sunt importate pentru viață într-o membrană, izolate de restul mediului, dar totuși, într-un mediu în care are putea chiar să iasă împreună. Și într-unul din laboratoarele noastre, laboratoarele lui Jack Szostak a fost o serie de experimente în ultimiii patru ani care relevau că mediile înconjurătoare -- care sunt destul de întâlnite pe planete, pe anumite planete ca Pământul, unde ai ceva apă lichidă și ceva lut, în final te vei alege cu molecule pe care le găsești în mod natural care în mod spontan formează bule. Dar acele bule au membrane foarte similare cu membranele oricărei celule ale oricărui lucru viu de pe Pământ. Ca acesta. Și ele ajută moleculele, ca acidul nucleic, ca ARN și ADN, să stea în interior, să se dezvolte, schimbe, despartă și să facă unele dintre procesele pe care le numim viață.
Now this is just an example to tell you the pathway in which we are trying to answer that bigger question about the universality of the phenomenon. And in a sense, you can think of that work that people are starting to do now around the world as building a bridge, building a bridge from two sides of the river. On one hand, on the left bank of the river, are the people like me who study those planets and try to define the environments. We don't want to go blind because there's too many possibilities, and there is not too much lab, and there is not enough human time to actually to do all the experiments. So that's what we are building from the left side of the river. From the right bank of the river are the experiments in the lab that I just showed you, where we actually tried that, and it feeds back and forth, and we hope to meet in the middle one day.
Acum acesta este doar un exemplu pentru a vă ilustra calea prin care încercăm să răspundem acelei mari întrebări despre universalitatea fenomenului. Și într-un sens, ne putem gândi la acea lucrare pe care oamenii încep să o facă acum peste tot în lume ca și construirea unui pod, construirea unui pod de pe ambele maluri ale râului. Pe de o parte, pe malul stâng al râului, sunt oameni ca mine care studiază acele planete și încearcă să definească mediile înconjurătoare. Nu vrem să bâjbâim pentru că sunt prea multe posibilități, și este prea multă muncă de laborator, și nu este destulă viață umană pentru a face, de fapt, toate experimentele. Așa că asta construim noi de pe malul stâng al râului. Din partea dreaptă a râului sunt experimentele din laborator pe care numai ce vi le-am arătat, unde chiar am încercat asta, și primim răspunsuri și iar analizăm, și sperăm să ne întâlnim la mijloc într-o zi.
So why should you care about that? Why am I trying to sell you a half-built bridge? Am I that charming? Well, there are many reasons, and you heard some of them in the short talk today. This understanding of chemistry actually can help us with our daily lives. But there is something more profound here, something deeper. And that deeper, underlying point is that science is in the process of redefining life as we know it. And that is going to change our worldview in a profound way -- not in a dissimilar way as 400 years ago, Copernicus' act did, by changing the way we view space and time. Now it's about something else, but it's equally profound. And half the time, what's happened is it's related this kind of sense of insignificance to humankind, to the Earth in a bigger space. And the more we learn, the more that was reinforced. You've all learned that in school -- how small the Earth is compared to the immense universe. And the bigger the telescope, the bigger that universe becomes. And look at this image of the tiny, blue dot. This pixel is the Earth. It is the Earth as we know it. It is seen from, in this case, from outside the orbit of Saturn. But it's really tiny. We know that. Let's think of life as that entire planet because, in a sense, it is. The biosphere is the size of the Earth. Life on Earth is the size of the Earth. And let's compare it to the rest of the world in spatial terms. What if that Copernican insignificance was actually all wrong? Would that make us more responsible for what is happening today? Let's actually try that.
Deci de ce v-ar păsa de asta? De ce încerc să vă vând o jumătate de pod? Sunt chiar atât de fermecător? Ei bine, sunt mai multe motive, și ați auzit câteva dintre ele în discursul scurt de astăzi. Această înțelegere a chimiei chiar ne poate ajuta în viața de zi cu zi. Dar este ceva mai profund aici, ceva mai adânc. Și acel adânc și stratificat punct este că știința este în procesul de a redefini viața altfel decât așa cum o cunoaștem noi. Și asta ne va schimba viziunea noastră asupra lumii într-un mod profund -- nu într-un mod diferit de acum 400 de ani în urmă, cu fapta lui Copernic prin care schimba felul în care noi privim spațiul și timpul. Acum e ceva diferit dar este la fel de profund. Și jumătate din timp, ce s-a întâmplat este că leagă acest fel de sentiment de inconsistență, de omenire de Pământ, într-un spațiu mai mare. Și cu cât învățăm mai mult, cu atât mai mult e întărit acest lucru. Cu toții am învățat asta în școală -- cât de mic este Pământul în comparație cu imensul univers. Și cu cât e mai mare telescopul, cu atât mai mare devine universul. Și priviți această imagine cu micuțul punct albastru. Acest pixel este Pământul. Este Pământul așa cum îl știm noi. Este observat, în acest caz, din afara orbitei planetei Saturn. Dar este foarte mic. Știm asta. Hai să ne gândim la viață ca la acea planetă întreagă pentru că, într-un fel, așa și este. Biosfera este cât mărimea Pământului. Viața pe Pământ este mărimea Pământului. și haideți să o comparăm cu restul lumii în termeni spațiali. Ce ar fi dacă acea inconsistență Copernicană ar fi fost complet greșită? Ne-ar face mai responsabili pentru ce se întâmplă astăzi? Haideți să încercăm asta.
So in space, the Earth is very small. Can you imagine how small it is? Let me try it. Okay, let's say this is the size of the observable universe, with all the galaxies, with all the stars, okay, from here to here. Do you know what the size of life in this necktie will be? It will be the size of a single, small atom. It is unimaginably small. We can't imagine it. I mean look, you can see the necktie, but you can't even imagine seeing the size of a little, small atom. But that's not the whole story, you see. The universe and life are both in space and time. If that was the age of the universe, then this is the age of life on Earth. Think about those oldest living things on Earth, but in a cosmic proportion. This is not insignificant. This is very significant. So life might be insignificant in size, but it is not insignificant in time. Life and the universe compare to each other like a child and a parent, parent and offspring.
Deci în spașiu, Pământul este foarte mic. Puteți să vă imaginați cât de mic este? Permiteți-mi să încerc. Bine, să spunem că aceasta este mărimea universului observabil, cu toate galaxiile, cu toate stelele, ok, de aici până aici. Știți care ar fi mărimea vieții în această cravată? Ar fi de mărimea unui singur, mic, atom. Este de neînchipuit de mic. Nu ne putem imagina. Adică uite, puteți vedea cravata, dar nici măcar nu vă puteți imagina să vedeți mărimea unui mic atom. Dar asta nu e toată povestea, să știți. Universul și viața sunt ambele în spațiu și timp. Dacă asta ar fi vârsta universului, atunci asta ar fi vârsta vieții pe pământ. Gândiți-vă la cele mai vechi lucruri vii de pe pământ, dar într-o proporție cosmică. Asta nu e ceva nesemnificativ. Ba, dimpotrivă. Deci viața poate fi nesemnificativă în ce privește mărimea, dar nu este nesemnificativă în ceea ce privește timpul. Viața și universul comparându-le sunt ca un părinte și copil, părinte și progenitură.
So what does this tell us? This tells us that that insignificance paradigm that we somehow got to learn from the Copernican principle, it's all wrong. There is immense, powerful potential in life in this universe -- especially now that we know that places like the Earth are common. And that potential, that powerful potential, is also our potential, of you and me. And if we are to be stewards of our planet Earth and its biosphere, we'd better understand the cosmic significance and do something about it. And the good news is we can actually, indeed do it. And let's do it. Let's start this new revolution at the tail end of the old one, with synthetic biology being the way to transform both our environment and our future. And let's hope that we can build this bridge together and meet in the middle.
Deci ce ne spune nouă asta? Asta ne spune că acea paradigmă a inconsitenței că noi cumva am învățat de la principiul copercican este toată greșită. Este un imens, puternic, potențial în viața din acest univers -- în special acum când știm că locuri ca și planeta noastră se mai întâlnesc destul de des. Și acel potențial, acel puternic potențial, este deasemena potențialul nostru, al tău și al meu. Și dacă ar fi să fim administratori ai planetei Pământ și biosferei sale, ar fi bine să înțelegem semnificația cosmică și să facem ceva referitor la asta. Și vestea bună este că putem chiar să facem acest lucru. Și hai să-l facem. Hai să pornim această nouă revoluție la sfârșitul cozii acestei revoluții vechi cu biologia sintetică fiind calea către transformare atât a mediului nostru înconjurător cât și a viitorului nostru. Și să sperăm că putem să construim acest pod împreună și să ne întâlnim la mijoc.
Thank you very much.
Vă mulțumesc foarte mult.
(Applause)
(Aplauze)