Well, indeed, I'm very, very lucky. My talk essentially got written by three historic events that happened within days of each other in the last two months -- seemingly unrelated, but as you will see, actually all having to do with the story I want to tell you today. The first one was actually a funeral -- to be more precise, a reburial. On May 22nd, there was a hero's reburial in Frombork, Poland of the 16th-century astronomer who actually changed the world. He did that, literally, by replacing the Earth with the Sun in the center of the Solar System, and then with this simple-looking act, he actually launched a scientific and technological revolution, which many call the Copernican Revolution. Now that was, ironically, and very befittingly, the way we found his grave. As it was the custom of the time, Copernicus was actually simply buried in an unmarked grave, together with 14 others in that cathedral. DNA analysis, one of the hallmarks of the scientific revolution of the last 400 years that he started, was the way we found which set of bones actually belonged to the person who read all those astronomical books which were filled with leftover hair that was Copernicus' hair -- obviously not many other people bothered to read these books later on. That match was unambiguous. The DNA matched, and we know that this was indeed Nicolaus Copernicus.
ובכן, באמת שאני מאוד בר-מזל. הרצאתי נכתבה בעיקרה על-ידי שלושה ארועים הסטוריים אשר התרחשו בהפרש ימים אחדים זה מזה במהלך החודשיים האחרונים -- למראית עין אין קשר ביניהם, אבל כפי שתראו, לכולם יש קשר למה שאני רוצה לספר לכם היום. הראשון היה למעשה הלוויה -- ליתר דיוק, קבורה חוזרת. במאי 22, בפרומבורק, פולין, היתה קבורה חוזרת לגיבור, שהיה אסטרונום ממאה ה-16 אשר בעצם שינה את העולם. הוא עשה זאת, פשוטו כמשמעו, על-ידי החלפת כדור-הארץ בשמש במרכזה של מערכת השמש. ואז, עם מעשה פשוט זה לכאורה, הוא החל בעצם מהפכה מדעית וטכנולוגית, אשר רבים מכנים אותה המהפכה הקופרניקאית. היתה זו גם, באופן אירוני אבל מאוד הולמת, הדרך שבה מצאנו את קברו. מאחר וזה היה המנהג של זמנו, קופרניקוס היה בעצם קבור בקבר לא מסומן ביחד עם עוד 14 אחרים באותה קתדרלה. בדיקת DNA, שהיא אחת מציוני הדרך של המהפכה המדעית ב-400 השנים האחרונות, שהוא החל בה, היתה הדרך בה מצאנו איזה מכלול של עצמות בעצם השתייך לאותו אדם אשר קרא את ספרי האסטרונומיה ההם אשר היו מלאים בשיער שנשר שהיה שיערו של קופרניקוס -- ברור שלא הרבה אנשים אחרים טרחו לקרוא את הספרים הללו אחר-כך. ההתאמה הזו היתה חד-משמעית. ה-DNA היה מתאים. ואנחנו יודעים שזה אכן היה ניקולאוס קופרניקוס.
Now, the connection between biology and DNA and life is very tantalizing when you talk about Copernicus because, even back then, his followers very quickly made the logical step to ask: if the Earth is just a planet, then what about planets around other stars? What about the idea of the plurality of the worlds, about life on other planets? In fact, I'm borrowing here from one of those very popular books of the time. And at the time, people actually answered that question positively: "Yes." But there was no evidence. And here begins 400 years of frustration, of unfulfilled dreams -- the dreams of Galileo, Giordano Bruno, many others -- which never led to the answer of those very basic questions which humanity has asked all the time. "What is life? What is the origin of life? Are we alone?" And that especially happened in the last 10 years, at the end of the 20th century, when the beautiful developments due to molecular biology, understanding the code of life, DNA, all of that seemed to actually put us, not closer, but further apart from answering those basic questions.
הקשר בין ביולוגיה ו-DNA וחיים הוא רב-רושם כאשר מדברים על קופרניקוס מכיוון שאפילו אז, חסידיו, עשו מהר מאוד את הקפיצה הלוגית ושאלו: אם כדור-הארץ הוא רק כוכב-לכת, אז מה לגבי כוכבי-לכת סביב כוכבים אחרים? מה לגבי הרעיון של ריבוי עולמות, מה לגבי חיים על כוכבי-לכת אחרים? למעשה, אני לוקח כאן בהשאלה מאחד מאותם הספרים המאוד פופולריים של הזמן ההוא. ובזמן ההוא, אנשים ענו על השאלה הזאת בחיוב, "כן". אבל לא היו ראיות. וכאן מתחילות 400 שנים של תסכול וחלומות שלא התגשמו -- החלומות של גלילאו, גיאורדאנו ברונו, ורבים אחרים, אשר לא הובילו לתשובה לאותן שאלות מאוד בסיסיות אשר האנושות שאלה כל הזמן. מה זה חיים? מה מקור החיים? האם אנו לבד? וזה קרה במיוחד ב-10 השנים האחרונות, בסוף המאה ה-20, כאשר הפיתוחים הנהדרים עקב הביולוגיה המולקולרית, הבנת קוד החיים, ה-DNA, כל זה נראה כאילו גרם לנו, לא להתקרב, אלא עוד יותר להתרחק ממתן תשובה לאותן שאלות בסיסיות.
Now, the good news. A lot has happened in the last few years, and let's start with the planets. Let's start with the old Copernican question: Are there earths around other stars? And as we already heard, there is a way in which we are trying, and now able, to answer that question. It's a new telescope. Our team, befittingly I think, named it after one of those dreamers of the Copernican time, Johannes Kepler, and that telescope's sole purpose is to go out, find the planets that orbit other stars in our galaxy, and tell us how often do planets like our own Earth happen to be out there. The telescope is actually built similarly to the, well-known to you, Hubble Space Telescope, except it does have an additional lens -- a wide-field lens, as you would call it as a photographer. And if, in the next couple of months, you walk out in the early evening and look straight up and place you palm like this, you will actually be looking at the field of the sky where this telescope is searching for planets day and night, without any interruption, for the next four years.
וכעת, לחדשות הטובות. הרבה קרה במספר שנים אחרונות. ונתחיל עם כוכבי-הלכת. בואו נתחיל עם השאלה העתיקה של קופרניקוס: האם קיימים כדורי-ארץ סביב כוכבים אחרים? וכפי שכבר שמענו, ישנה דרך בה אנו מנסים וכעת גם מסוגלים לענות על שאלה זו. זהו טלסקופ חדש. קבוצת המחקר שלנו, בצורה הולמת אני חושב, קראה לו על שם אחד מאותם חולמים מתקופת קופרניקוס, יוהנס קפלר. והמטרה היחידה של הטלסקופ היא לצאת, למצוא כוכבי-לכת המקיפים כוכבים אחרים בגלקסיה שלנו, ולספר לנו מה הריכוז של כוכבי-לכת דמויי כדור-ארץ הקיימים אי-שם. הטלסקוף בנוי למעשה באופן דומה לטלסקופ החלל הידוע האבל, אלא שיש לו עדשות נוספות -- עדשות שדה-רחב, כפי שצלמים היו קוראים להן. ואם בחודשים הקרובים, תצאו החוצה בשעות הערב המוקדמות ותתבוננו ישר למעלה ותניחו את כף ידכם ככה, תמצאו את עצמכם ממש מתבוננים באזור של השמיים בו טלסקופ זה כבר מחפש כוכבי-לכת יומם ולילה, ללא הפסקה, למשך ארבע השנים הקרובות.
The way we do that, actually, is with a method, which we call the transit method. It's actually mini-eclipses that occur when a planet passes in front of its star. Not all of the planets will be fortuitously oriented for us to be able do that, but if you have a million stars, you'll find enough planets. And as you see on this animation, what Kepler is going to detect is just the dimming of the light from the star. We are not going to see the image of the star and the planet as this. All the stars for Kepler are just points of light. But we learn a lot from that: not only that there is a planet there, but we also learn its size. How much of the light is being dimmed depends on how big the planet is. We learn about its orbit, the period of its orbit and so on. So, what have we learned? Well, let me try to walk you through what we actually see and so you understand the news that I'm here to tell you today.
הדרך בה אנו עושים זאת היא באמצעות שיטה שאנו מכנים אותה שיטת המעבר. זה בעצם ליקוי-שמש קטן המתרחש כאשר כוכב-הלכת עובר מלפני הכוכב שלו. לא כל כוכבי-הלכת יהיו ממוקמים בדרך המקרה כך שיתאפשר לנו לעשות זאת, אבל אם ישנם מיליון כוכבים, נמצא מספיק כוכבי-לכת. ובעוד אתם רואים את זה באנימציה, מה שקפלר הולך לאתר הוא רק את מידת העמעום של האור מהכוכב. איננו עומדים לראות דמות של הכוכב וכוכב-הלכת כמו זה. כל הכוכבים עבור קפלר הם רק נקודות אור, אבל אנחנו לומדים הרבה מהן. לא רק שיש שם כוכב-לכת, אבל גם לומדים על גודלו. כמות האור שמעומעמת תלויה בכמה גדול הוא כוכב-הלכת. אנו לומדים על מסלול סיבובו, מחזור הסיבוב וכך הלאה. אם כך, מה למדנו כבר? ברשותכם אנסה לעבור איתכם על מה שאנו רואים כך שתבינו את החדשות שאני רוצה לספר לכם היום.
What Kepler does is discover a lot of candidates, which we then follow up and find as planets, confirm as planets. It basically tells us this is the distribution of planets in size. There are small planets, there are bigger planets, there are big planets, okay. So we count many, many such planets, and they have different sizes. We do that in our solar system. In fact, even back during the ancients, the Solar System in that sense would look on a diagram like this. There will be the smaller planets, and there will be the big planets, even back to the time of Epicurus and then of course Copernicus and his followers. Up until recently, that was the Solar System -- four Earth-like planets with small radius, smaller than about two times the size of the Earth -- and that was of course Mercury, Venus, Mars, and of course the Earth, and then the two big, giant planets. Then the Copernican Revolution brought in telescopes, and of course three more planets were discovered. Now the total planet number in our solar system was nine. The small planets dominated, and there was a certain harmony to that, which actually Copernicus was very happy to note, and Kepler was one of the big proponents of. So now we have Pluto to join the numbers of small planets. But up until, literally, 15 years ago, that was all we knew about planets. And that's what the frustration was. The Copernican dream was unfulfilled.
מה שקפלר עושה זה לגלות הרבה מועמדים, אשר לאחר-מכן אנו עוקבים אחריהם ומוצאים שהם כוכבי-לכת, מוודאים שהם כוכבי-לכת. באופן בסיסי הוא אומר לנו שזהו פילוג כוכבי-הלכת לפי גודלם. ישנם כוכבי-לכת קטנים, ישנם יותר גדולים, ישנם גדולים. אנחנו סופרים הרבה כאלה, ויש להם גדלים שונים. אנחנו עושים זאת במערכת השמש שלנו. בעצם, אפילו בזמנים העתיקים מערכת השמש במובן זה היתה נראית כך על-גבי תרשים כמו זה. יהיו כוכבי-לכת קטנים יותר ויהיו כוכבי-לכת הגדולים, אפילו בזמנו של אפיקורוס ואחר-כך כמובן קופרניקוס וחסידיו. עד לאחרונה, זו היתה מערכת השמש -- ארבעה כוכבי-לכת דמויי כדור-ארץ בעלי רדיוס קטן, יותר קטנים מכפליים גודלו של כדור-הארץ. ואלה היו כוכב החמה, נוגה, מאדים, וכמובן כדור-הארץ, ואז שני כוכבי-לכת הענקיים. לאחר-מכן, המהפכה הקופרניקאית הביאה את הטלסקופים. וכמובן נתגלו שלושה כוכבי-לכת נוספים. כעת ס"ה מספר כוכבי-הלכת במערכת השמש שלנו היה 9. כוכבי-הלכת הקטנים שלטו, ונלוותה לכך הרמוניה מסויימת שקופרניקוס שמח מאוד לגלות אותה, וקפלר היה אחד התומכים הגדולים בה. אז יש לנו עכשיו את פלוטו שהצטרף לכוכבי-לכת הקטנים. אבל עד לפני 15 שנה ממש, זה כל מה שידענו על כוכבי-לכת. וזה גם מה שגרם לתסכול. החלום הקופרניקאי נשאר בלתי ממומש.
Finally, 15 years ago, the technology came to the point where we could discover a planet around another star, and we actually did pretty well. In the next 15 years, almost 500 planets were discovered orbiting other stars, with different methods. Unfortunately, as you can see, there was a very different picture. There was of course an explanation for it: We only see the big planets, so that's why most of those planets are really in the category of "like Jupiter." But you see, we haven't gone very far. We were still back where Copernicus was. We didn't have any evidence whether planets like the Earth are out there. And we do care about planets like the Earth because by now we understood that life as a chemical system really needs a smaller planet with water and with rocks and with a lot of complex chemistry to originate, to emerge, to survive. And we didn't have the evidence for that.
לבסוף, לפני 15 שנה, הטכנולוגיה הגיעה לנקודה בה יכלנו לגלות כוכב-לכת בקרבת כוכב אחר, ואכן את זה עשינו די טוב. ב-15 השנים הבאות, נתגלו כמעט 500 כוכבי-לכת החגים סביב כוכבים אחרים, בשיטות שונות. לרוע המזל, כפי שניתן לראות, התמונה היתה שונה לחלוטין. היה לזה כמובן הסבר. אנחנו רואים רק את כוכבי-הלכת הגדולים. זאת הסיבה שמרבית כוכבי-הלכת הללו נמצאים בקטגוריית "דמויי צדק". אבל אתם רואים, לא הרחקנו לכת. עדיין נשארנו במקום שקופרניקוס היה. לא היתה לנו כל ראיה באם קיימים כוכבי-לכת דמויי כדור-הארץ. ומה שמעניין אותנו זה כוכבי-לכת דמויי כדור-הארץ מפני שהיום אנו מבינים שחיים, בתור מערכת כימית, באמת זקוקים לכוכב-לכת קטן יותר עם מים וסלעים ועם הרבה כימיה מורכבת כדי להתהוות, כדי לנבוע, כדי להתקיים. ולא היו לנו הראיות לכל זה.
So today, I'm here to actually give you a first glimpse of what the new telescope, Kepler, has been able to tell us in the last few weeks, and, lo and behold, we are back to the harmony and to fulfilling the dreams of Copernicus. You can see here, the small planets dominate the picture. The planets which are marked "like Earth," [are] definitely more than any other planets that we see. And now for the first time, we can say that. There is a lot more work we need to do with this. Most of these are candidates. In the next few years we will confirm them. But the statistical result is loud and clear. And the statistical result is that planets like our own Earth are out there. Our own Milky Way Galaxy is rich in this kind of planets.
אז היום, אני כאן כדי לאפשר הצצה ראשונה אל מה שהטלסקופ החדש, קפלר, היה מסוגל לומר לנו בשבועות האחרונים. הסכיתו ושימעו, חזרנו להרמוניה ולמימוש חלומותיו של קופרניקוס. תוכלו לראות כאן, בתמונה זו, כוכבי-הלכת הקטנים שולטים. כוכבי-הלכת אשר מסומנים "דמויי-כדור-ארץ", הם לבטח יותר מאשר כל כוכבי-לכת אחרים שאנו רואים. זו פעם ראשונה שאנו יכולים לומר זאת. יש עוד הרבה עבודה שעלינו לעשות כאן. רובם הם רק מועמדים. בשנים הבאות אנחנו נוודא שהם כאלה. אבל התוצאה הסטטיסטית היא ברורה וחדה. והתוצאה הסטטיסטית אומרת שכוכבי-לכת כמו כדור-הארץ שלנו קיימים אי-שם. גלקסיית שביל-החלב שלנו עשירה בכוכבי-לכת מן הסוג הזה.
So the question is: what do we do next? Well, first of all, we can study them now that we know where they are. And we can find those that we would call habitable, meaning that they have similar conditions to the conditions that we experience here on Earth and where a lot of complex chemistry can happen. So, we can even put a number to how many of those planets now do we expect our own Milky Way Galaxy harbors. And the number, as you might expect, is pretty staggering. It's about 100 million such planets. That's great news. Why? Because with our own little telescope, just in the next two years, we'll be able to identify at least 60 of them. So that's great because then we can go and study them -- remotely, of course -- with all the techniques that we already have tested in the past five years. We can find what they're made of, would their atmospheres have water, carbon dioxide, methane. We know and expect that we'll see that.
אז השאלה היא זו: מה עושים עכשיו? ובכן, תחילה אפשר לחקור אותם כי עכשיו אנו יודעים היכן הם נמצאים. וניתן למצוא את אותם אלה שאפשר לכנותם "ראויים למחיה", במשמעות שיש עליהם תנאים דומים לתנאים שאנו מכירים כאן על כדור-ארץ והיכן שהמון כימיה מורכבת יכולה להתרחש. אנחנו אפילו יכולים לתת מספר כמה מכוכבי-הלכת הללו אנו מצפים שגלקסיית שביל החלב שלנו מכילה. והמספר, כפי אתם אולי מצפים, הוא די מדהים. כ-100 מיליון כוכבי-לכת כאלה. אלה חדשות מצויינות. מדוע? מכיוון שעם הטלסקופ הקטן שלנו, כבר בעוד שנתיים, נהיה מסוגלים לזהות לפחות 60 מהם. זה נפלא מפני שאז נוכל לחקור אותם -- מרחוק כמובן -- בעזרת כל השיטות שאנו כבר ניסינו בחמש השנים שעברו. אנו יכולים לגלות ממה הם עשויים, אם באטמוספירה שלהם יש מים, דו-תחמוצת הפחמן, מתאן. אנו יודעים ומצפים שנראה את זה.
That's great, but that is not the whole news. That's not why I'm here. Why I'm here is to tell you that the next step is really the exciting part. The one that this step is enabling us to do is coming next. And here comes biology -- biology, with its basic question, which still stands unanswered, which is essentially: "If there is life on other planets, do we expect it to be like life on Earth?" And let me immediately tell you here, when I say life, I don't mean "dolce vita," good life, human life. I really mean life on Earth, past and present, from microbes to us humans, in its rich molecular diversity, the way we now understand life on Earth as being a set of molecules and chemical reactions -- and we call that, collectively, biochemistry, life as a chemical process, as a chemical phenomenon.
זה נהדר, אבל זה לא הכל. לא בגלל זה אני כאן. הסיבה שאני כאן זה כדי לספר לכם שהצעד הבא הוא החלק הבאמת מעניין. אותו אחד שצעד זה מאפשר לנו לעשות עומד להגיע. וכאן מגיעים לביולוגיה -- ביולוגיה, עם המשוואה הבסיסית שלה, אשר עדיין אין עליה תשובה, שביסודה היא: "אם יש חיים על כוכבי-לכת אחרים, האם אנו מצפים שהם יהיו כמו החיים על-פני כדור-הארץ?" וברשותכם אומר כאן ומייד, שכאשר אני אומר חיים, אני לא מתכוון "דולצ'ה ויטה", חיים טובים, חיי אדם. אני מתכוון חיים על כדור-הארץ, בעבר ובהווה, מחד-תאיים עד אלינו הבני-אדם עם כל המגוון המולקולרי, הדרך בה אנו מבינים כיום את החיים על כדור-הארץ בתור מערכת של מולקולות ותגובות כימיות -- ואנו מכנים זאת יחד, ביוכימיה, חיים בתור תהליך כימי, כתופעה כימית.
So the question is: is that chemical phenomenon universal, or is it something which depends on the planet? Is it like gravity, which is the same everywhere in the universe, or there would be all kinds of different biochemistries wherever we find them? We need to know what we are looking for when we try to do that. And that's a very basic question, which we don't know the answer to, but which we can try -- and we are trying -- to answer in the lab. We don't need to go to space to answer that question. And so, that's what we are trying to do. And that's what many people now are trying to do. And a lot of the good news comes from that part of the bridge that we are trying to build as well.
כך שהשאלה היא: האם זו תופעה כימית אוניברסלית, או שזה משהו התלוי בכוכב-הלכת? האם זה כמו כח-הכבידה, הזהה בכל מקום ביקום, או שקיימים כל מיני סוגים של ביוכימיות שונות היכן שנמצא אותן? אנו צריכם לדעת מה אנחנו מחפשים כאשר אנו מנסים לעשות זאת. וזוהי שאלה מאוד בסיסית שעליה אין לנו תשובה, אבל אנו יכולים לנסות -- ואנחנו כן מנסים -- לענות עליה במעבדה. אין צורך לטוס לחלל כדי להשיב על שאלה זו. וכך, זה מה שאנו מנסים לעשות. וזה מה שאנשים רבים כיום מנסים לעשות. והרבה חדשות טובות מגיעות מהחלק ההוא של הגשר שאנו מנסים לבנות גם כן.
So this is one example that I want to show you here. When we think of what is necessary for the phenomenon that we call life, we think of compartmentalization, keeping the molecules which are important for life in a membrane, isolated from the rest of the environment, but yet, in an environment in which they actually could originate together. And in one of our labs, Jack Szostak's labs, it was a series of experiments in the last four years that showed that the environments -- which are very common on planets, on certain types of planets like the Earth, where you have some liquid water and some clays -- you actually end up with naturally available molecules which spontaneously form bubbles. But those bubbles have membranes very similar to the membrane of every cell of every living thing on Earth looks like, like this. And they really help molecules, like nucleic acids, like RNA and DNA, stay inside, develop, change, divide and do some of the processes that we call life.
זוהי דוגמא אחת שאני רוצה להראות לכם כאן. כאשר אנו חושבים על מה צריך בשביל התופעה שאנו מכנים חיים, אנו חושבים על חלוקה ובידוד, שמירת המולקולות החיוניות לחיים בתוך קרום, מבודדות מהסביבה, אבל עדיין נמצאות בסביבה בה הן יכולות להיווצר ביחד. ובאחת המעבדות שלנו, מעבדותיו של ג'ק סזוסטאק, היו אלו סדרות של ניסויים בארבע השנים האחרונות אשר הראו שהסביבות -- שהן מאוד נפוצות על כוכבי-לכת, על סוג מסויים של כוכבי-לכת דמויי כדור-הארץ, שיש שם קצת מים נוזליים וקצת אדמה, מקבלים בסופו של דבר מולקולות הנמצאות בטבע היוצרות בועות באופן ספונטני. אבל לבועות הללו יש קרומים הדומים מאוד לקרום של כל תא של כל יצור חי על כדור-הארץ. כמו זה. והם עוזרים למולקולות, כמו של חומצות הגרעין, כמו RNA ו-DNA, להישאר בפנים, להתפתח, להשתנות, להתחלק ולעבור כמה מהתהליכים שאנו מכנים חיים.
Now this is just an example to tell you the pathway in which we are trying to answer that bigger question about the universality of the phenomenon. And in a sense, you can think of that work that people are starting to do now around the world as building a bridge, building a bridge from two sides of the river. On one hand, on the left bank of the river, are the people like me who study those planets and try to define the environments. We don't want to go blind because there's too many possibilities, and there is not too much lab, and there is not enough human time to actually to do all the experiments. So that's what we are building from the left side of the river. From the right bank of the river are the experiments in the lab that I just showed you, where we actually tried that, and it feeds back and forth, and we hope to meet in the middle one day.
זוהי רק דוגמא שנועדה להמחיש את המסלול דרכו אנו מנסים להשיב על השאלה היותר גדולה בקשר לאוניברסליות של התופעה. ובמובן מסויים, ניתן לחשוב על המחקר שאנשים מתחילים לעשות עכשיו ברחבי העולם בתור בניית גשר, בניית גשר משני צידי הנהר. מצד אחד, בגדה השמאלית של הנהר, ישנם אנשים כמוני החוקרים את כוכבי-הלכת ומנסים להגדיר את הסביבות. איננו רוצים להתעוור מרוב האפשרויות הקיימות, אין יותר מדיי מעבדות, ואין מספיק זמן אדם כדי ממש לבצע את כל הניסויים. אז זה מה שאנו בונים מהצד השמאלי של הנהר. מהצד הימני של הנהר ישנם הניסויים במעבדה שרק עכשיו הראתי לכם, בהם ניסינו בעצם את כל זה, וזה הולך קדימה ואחורה, ואנו מקווים להיפגש באמצע באחד הימים.
So why should you care about that? Why am I trying to sell you a half-built bridge? Am I that charming? Well, there are many reasons, and you heard some of them in the short talk today. This understanding of chemistry actually can help us with our daily lives. But there is something more profound here, something deeper. And that deeper, underlying point is that science is in the process of redefining life as we know it. And that is going to change our worldview in a profound way -- not in a dissimilar way as 400 years ago, Copernicus' act did, by changing the way we view space and time. Now it's about something else, but it's equally profound. And half the time, what's happened is it's related this kind of sense of insignificance to humankind, to the Earth in a bigger space. And the more we learn, the more that was reinforced. You've all learned that in school -- how small the Earth is compared to the immense universe. And the bigger the telescope, the bigger that universe becomes. And look at this image of the tiny, blue dot. This pixel is the Earth. It is the Earth as we know it. It is seen from, in this case, from outside the orbit of Saturn. But it's really tiny. We know that. Let's think of life as that entire planet because, in a sense, it is. The biosphere is the size of the Earth. Life on Earth is the size of the Earth. And let's compare it to the rest of the world in spatial terms. What if that Copernican insignificance was actually all wrong? Would that make us more responsible for what is happening today? Let's actually try that.
אבל מדוע זה צריך לעניין אתכם? מדוע אני מנסה למכור לכם גשר בנוי למחצה? האם אני כה מקסים? ובכן, ישנן סיבות רבות, ושמעתם חלק מהן בהרצאה הקצרה היום. הבנה זו של כימיה יכולה בעצם לסייע לנו בחיינו היומיומיים. אבל כאן ישנו משהו יותר יסודי, יותר עמוק. והנקודה הזו העמוקה יותר היא שהמדע נמצא בתהליך של הגדרה מחודשת לחיים כפי שאנו מכירים אותם. וזה הולך לשנות את השקפת עולמנו בצורה יסודית -- לא בצורה שונה כמו לפני 400 שנה, כפי שקופרניקוס עשה, על-ידי שינוי אופן הסתכלותנו על חלל וזמן. היום זה משהו אחר אבל עמוק באותה מידה. ומחצית הזמן מה שקרה היה מן סוג כזה של תחושת חוסר משמעות אצל האנושות, בקשר לכדור-הארץ, בחלל הגדול. וככל שאנו לומדים יותר, כך יותר ויותר התחושה הזאת מתחזקת. כולכם למדתם זאת בבית-ספר -- כמה קטן הוא כדור-הארץ בהשוואה ליקום העצום. וככל שהטלסקוף גדול יותר, כך היקום נעשה גדול יותר. הסתכלו בתמונה זו של נקודה כחולה זעירה. פיקסל זה הוא כדור-הארץ. זהו כדור-הארץ כפי שאנו מכירים אותו. כאן הוא נראה ממבט שמחוץ למסלול הסיבוב של שבתאי. אבל הוא באמת זעיר. אנו יודעים זאת. בוא נחשוב על חיים בתור כוכב-לכת שלם, מכיוון שבמובן מסויים, זה כך. הביוספירה היא בגודל כדור-הארץ. החיים על-פני כדור-הארץ הם בגודל כדור-הארץ. הבה נשווה אותם לשאר היקום במונחי חלל. מה אם חוסר המשמעות הקופרניקאית היתה מוטעית מיסודה? האם זה יהפוך אותנו ליותר אחראים למה שקורה היום? בואו ננסה זאת.
So in space, the Earth is very small. Can you imagine how small it is? Let me try it. Okay, let's say this is the size of the observable universe, with all the galaxies, with all the stars, okay, from here to here. Do you know what the size of life in this necktie will be? It will be the size of a single, small atom. It is unimaginably small. We can't imagine it. I mean look, you can see the necktie, but you can't even imagine seeing the size of a little, small atom. But that's not the whole story, you see. The universe and life are both in space and time. If that was the age of the universe, then this is the age of life on Earth. Think about those oldest living things on Earth, but in a cosmic proportion. This is not insignificant. This is very significant. So life might be insignificant in size, but it is not insignificant in time. Life and the universe compare to each other like a child and a parent, parent and offspring.
אז בחלל, כדור-הארץ מאוד קטן. התוכלו לדמיין כמה הוא קטן? אנסה ברשותכם. בואו נאמר שזהו הגודל של היקום הנראה לעין, עם כל הגלקסיות, עם כל הכוכבים, מכאן עד כאן. האם אתם יודעים מה יהיה גודל החיים בעניבה זו? זה יהיה בגודל של אטום בודד, אטום קטן. זה קטן באופן בל-יתואר. אי-אפשר לתאר את זה. תראו, אתם יכולים לראות את העניבה, אבל אינכם יכולים אפילו לדמיין שתוכלו לראות אטום קטן. אבל זה לא כל הסיפור. היקום והחיים שניהם נמצאים בחלל ובזמן. אם זה היה הגיל של היקום, אז זהו הגיל של החיים על כדור-הארץ. תחשבו על היצורים החיים הקדומים ביותר, אבל בפרופורציה קוסמית. זה לא חסר משמעות. זה מאוד משמעותי. אז חיים יכולים להיות חסרי משמעות בגודל, אבל לא חסרי משמעות בזמן. החיים והיקום נמצאים ביחס האחד לשני כמו ילד והורה, הורה וצאצא.
So what does this tell us? This tells us that that insignificance paradigm that we somehow got to learn from the Copernican principle, it's all wrong. There is immense, powerful potential in life in this universe -- especially now that we know that places like the Earth are common. And that potential, that powerful potential, is also our potential, of you and me. And if we are to be stewards of our planet Earth and its biosphere, we'd better understand the cosmic significance and do something about it. And the good news is we can actually, indeed do it. And let's do it. Let's start this new revolution at the tail end of the old one, with synthetic biology being the way to transform both our environment and our future. And let's hope that we can build this bridge together and meet in the middle.
אז מה כל זה אומר לנו? זה אומר לנו שתאוריית חוסר המשמעות שאיכשהו לימדו אותנו מהעיקרון של קופרניקוס, מוטעית מיסודה. ישנו פוטנציאל כביר ועוצמתי בחיים ביקום זה -- במיוחד עכשיו כאשר אנו יודעים שמקומות כמו כדור-הארץ הם נפוצים. והפוטנציאל, הפוטנציאל העוצמתי, הוא גם הפוטנציאל שלנו, שלכם ושלי. ואם מוטל עלינו להיות אלה המנווטים את כדור-הארץ ואת הביוספירה שלו, עדיף שנבין את המשמעות הקוסמית ונעשה משהו בקשר לזה. והחדשות הטובות הן שאנו יכולים באמת לעשות זאת. אז בואו נעשה זאת. הבה נחל במהפכה חדשה זו מקצה זנבה של המהפכה הישנה, בעזרת ביולוגיה סינתטית שתהיה הדרך לשינוי גם של הסביבה שלנו וגם של עתידנו. והבה נקווה שביחד נוכל לבנות גשר זה ולהיפגש באמצע.
Thank you very much.
תודה רבה לכם.
(Applause)
(מחיאות כפיים)