Το ταξίδι μου για να είμαι σήμερα εδώ ξεκίνησε το 1974. Αυτή με τα αστεία γάντια είμαι εγώ. Ήμουν 17 και πήγαινα σε μια πορεία ειρήνης. Αυτό που δεν ήξερα όμως, ήταν ότι οι περισσότεροι απ' αυτούς τους ανθρώπους που στέκονταν εκεί μαζί μου, ήταν μέλη της Ενοποιητικής Εκκλησίας. (Γέλιο) Και μέσα σε μια βδομάδα είχα πειστεί ότι η δεύτερη έλευση του Χριστού είχε συμβεί, ότι ήταν ο Σαν Μιονγκ Μουν, και ότι είχα επιλεχθεί και προετοιμαστεί από το Θεό να είμαι μαθήτριά του.
My journey to coming here today started in 1974. That's me with the funny gloves. I was 17 and going on a peace walk. What I didn't know though, was most of those people, standing there with me, were Moonies. (Laughter) And within a week I had come to believe that the second coming of Christ had occurred, that it was Sun Myung Moon, and that I had been specially chosen and prepared by God to be his disciple.
Όσο εντυπωσιακό κι αν ακούγεται, η οικογένειά μου δεν ήταν ενθουσιασμένη με αυτό. (Γέλιο) Και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να με απομακρύνουν. Υπήρχε ένα υπόγειο δίκτυο διάσωσης ανθρώπων το οποίο λειτουργούσε εκείνα τα χρόνια. Ίσως κάποιοι από σας να το θυμούνται. Ονομάζονταν "αποπρογραμματιστές". Και μετά από περίπου πέντε χρόνια η οικογένειά μου με απομάκρυνε με αυτό τον τρόπο χωρίς τη θέλησή μου Κι έπειτα έγινα "αποπρογραμματιστής". Ξεκίνησα να απομακρύνω άτομα από οργανώσεις. Και μετά από περίπου πέντε χρόνια, με συνέλαβαν για απαγωγή. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι επεμβάσεις μου γίνονταν χωρίς τη θέληση των ατόμων που απομάκρυνα. Αυτό που συνέβαινε ήταν ότι η οικογένεια έπρεπε να προσφέρει στα αγαπημένα της πρόσωπα ένα ασφαλές καταφύγιο με κάποιον τρόπο Γι' αυτό και τους πήγαιναν σε κάποιο ασφαλές καταφύγιο. Και εμείς πηγαίναμε και τους μιλούσαμε, συνήθως για περίπου μια εβδομάδα. Κι αφού συνέβη αυτό, αποφάσισα πως ήταν καιρός να σταματήσω αυτή τη δουλειά.
Now as cool as that sounds, my family was not that thrilled with this. (Laughter) And they tried everything they could to get me out of there. There was an underground railroad of sorts that was going on during those years. Maybe some of you remember it. They were called deprogrammers. And after about five long years my family had me deprogrammed. And I then became a deprogrammer. I started going out on cases. And after about five years of doing this, I was arrested for kidnapping. Most of the cases I went out on were called involuntary. What happened was that the family had to get their loved ones some safe place somehow. And so they took them to some safe place. And we would come in and talk to them, usually for about a week. And so after this happened, I decided it was a good time to turn my back on this work.
Πέρασαν περίπου 20 χρόνια. Υπήρχε, όμως, μια ερώτηση που δεν με άφηνε να ησυχάσω. Και ήταν, "Πώς μου συνέβη αυτό;" Και για την ακρίβεια, τι συνέβη στον εγκέφαλό μου; Διότι κάτι συνέβη. Γι' αυτό και αποφάσισα να γράψω ένα βιβλίο, αυτοβιογραφικό, σχετικά με αυτή τη δεκαετία της ζωής μου.
And about 20 years went by. There was a burning question though that would not leave me. And that was, "How did this happen to me?" And in fact, what did happen to my brain? Because something did. And so I decided to write a book, a memoir, about this decade of my life.
Και προς το τέλος της συγγραφής αυτού του βιβλίου ένα ντοκιμαντέρ κυκλοφόρησε. Αφορούσε το Τζόουνστάουν. Ανατρίχιασα. Αυτοί είναι οι νεκροί στο Τζόουνστάουν. Περιπου 900 άνθρωποι πέθαναν εκείνη την ημέρα, οι περισσότεροι αυτοκτόνησαν. Οι γυναίκες δηλητηρίασαν τα μωρά τους, και είδαν τον αφρό να βγαίνει από τα στόματά τους καθώς πέθαιναν.
And toward the end of writing that book there was a documentary that came out. It was on Jonestown. And it had a chilling effect on me. These are the dead in Jonestown. About 900 people died that day, most of them taking their own lives. Women gave poison to their babies, and watched foam come from their mouths as they died.
Στην πάνω εικόνα είναι μια ομάδα μελών της Ενοποιητικής Εκκλησίας που ευλογήθηκαν από τον μεσσία τους. Οι σύντροφοί τους επιλέχθηκαν γι' αυτούς. Στην κάτω εικόνα είναι η νεολαία του Χίτλερ. Αυτό είναι το πόδι ενός βομβιστή αυτοκτονίας. Αυτό που έπρεπε να παραδεχτώ στον εαυτό μου, με μεγάλη απέχθεια, ήταν ότι το καταλαβαίνω. Καταλαβαίνω πώς αυτό θα μπορούσε να συμβεί. Καταλαβαίνω πώς ο εγκέφαλος ενός ανθρώπου, πώς το μυαλό του μπορεί να έρθει στη θέση όπου βγάζει νόημα -- όντως θα ήταν λάθος, όταν ο εγκέφαλός σου λειτουργεί με αυτό τον τρόπο -- να μην προσπαθήσεις να σώσεις τον κόσμο μέσα από μια γενοκτονία
The top picture is a group of Moonies that have been blessed by their messiah. Their mates were chosen for them. The bottom picture is Hitler youth. This is the leg of a suicide bomber. The thing I had to admit to myself, with great repulsion, was that I get it. I understand how this could happen. I understand how someone's brain, how someone's mind can come to the place where it makes sense -- in fact it would be wrong, when your brain is working like that -- not to try to save the world through genocide.
Όμως, τι είναι αυτό; Πώς λειτουργεί; Και έφτασα να δω πως αυτό που συνέβη σε εμένα είναι μια "ιογενής", μιμητική μόλυνση Για όσους από εσάς δεν είναι εξοικειωμένοι με το μιμητισμό, ένα μιμίδιο έχει οριστεί ως μια ιδέα που αναπαράγεται στον ανθρώπινο εγκέφαλο και μετακινείται από εγκέφαλο σε εγκέφαλο σαν ιός, μοιάζει πολύ με ιό. Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί ένας ιός είναι -- μπορεί να μολύνει και να προκαλέσει τη μεγαλύτερη ζημιά σε κάποιον που έχει εκτεθειμένο ανοσοποιητικό σύστημα.
And so what is this? How does this work? And how I've come to view what happened to me is a viral, memetic infection. For those of you who aren't familiar with memetics, a meme has been defined as an idea that replicates in the human brain and moves from brain to brain like a virus, much like a virus. The way a virus works is -- it can infect and do the most damage to someone who has a compromised immune system.
Το 1974, ήμουν νέα, αφελής και χαμένη στον κόσμο μου. Ήμουν πραγματική ιδεαλίστρια. Αυτές οι εύκολες ιδέες σε περίπλοκες ερωτήσεις είναι πολύ ελκυστικές όταν είσαι συναισθηματικά ευάλωτος. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η κυκλική λογική αναλαμβάνει. "Ο Μουν είναι ένα με το Θεό. Ο Θεός θα διορθώσει όλα τα προβλήματα στον κόσμο. Το μόνο που πρέπει να κάνω είναι να ακολουθώ ταπεινά. Επειδή ο Θεός θα σταματήσει τον πόλεμο και την πείνα -- όλα αυτά τα πράγματα που ήθελα να κάνω -- το μόνο που πρέπει να κάνω είναι να ακολουθώ ταπεινά. Γιατί ο Θεός "εργάζεται" μέσα από το Μεσσία. Θα τα διορθώσει όλα αυτά." Γίνεται απροσπέλαστο. Και το πιο επικίνδυνο είναι ότι δημιουργεί "εμάς" και "εκείνους" "σωστό" και "λάθος", "καλό" και "κακό". Καθιστά τα πάντα εφικτά, τα πάντα μπορούν να αιτιολογηθούν.
In 1974, I was young, I was naive, and I was pretty lost in my world. I was really idealistic. These easy ideas to complex questions are very appealing when you are emotionally vulnerable. What happens is that circular logic takes over. "Moon is one with God. God is going to fix all the problems in the world. All I have to do is humbly follow. Because God is going to stop war and hunger -- all these things I wanted to do -- all I have to do is humbly follow. Because after all, God is [working through] the messiah. He's going to fix all this." It becomes impenetrable. And the most dangerous part of this is that is creates "us" and "them," "right" and "wrong," "good" and "evil." And it makes anything possible, makes anything rationalizable.
Και το θέμα είναι, όμως, αν κοιτούσατε στο μυαλό μου τα χρόνια που ήμουν μέλος της Ενοποιητικής Εκκλησίας -- η νευροεπιστήμη επεκτείνεται εκθετικά, όπως είπε ο Ρέι Κούρζγουιλ χθες. Η επιστήμη εξαπλώνεται. Αρχίζουμε να βλέπουμε το εσωτερικό του εγκεφάλου. Αν βλέπατε τον εγκέφαλό μου, ή οποιονδήποτε εγκέφαλο που είναι μολυσμένος με μια "ιογενή" μιμητική μόλυνση σαν κι αυτή, και τον συγκρίνατε με τον εγκέφαλο οποιουδήποτε σε αυτό το δωμάτιο ή οποιουδήποτε χρησιμοποιεί συχνά την κριτική του ικανότητα, είμαι πεπεισμένη ότι θα έδειχνε πολύ, πολύ διαφορετικός.
And the thing is, though, if you looked at my brain during those years in the Moonies -- neuroscience is expanding exponentially, as Ray Kurzweil said yesterday. Science is expanding. We're beginning to look inside the brain. And so if you looked at my brain, or any brain that's infected with a viral memetic infection like this, and compared it to anyone in this room, or anyone who uses critical thinking on a regular basis, I am convinced it would look very, very different.
Και αυτό, ακόμα κι αν ακούγεται περίεργο, μου δίνει ελπίδα. Και ο λόγος για τον οποίο μου δίνει ελπίδα είναι ότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να παραδεχτούμε είναι ότι έχουμε ένα πρόβλημα. Αλλά είναι ένα ανθρώπινο πρόβλημα. Ένα επιστημονικό πρόβλημα, αν θέλετε. Συμβαίνει στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Δεν υπάρχει κάποια σατανική δύναμη που προσπαθεί να μας παγιδέψει. Γι΄αυτό και είναι κάτι το οποίο μέσα από έρευνα και εκπαίδευση, πιστεύω ότι μπορούμε να το λύσουμε. Γι'΄αυτό και το πρώτο βήμα είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι μπορούμε να το πετύχουμε αυτό όλοι μαζί, και ότι δεν υπάρχει "εμάς" και "εκείνοι" Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. (Χειροκρότημα)
And that, strange as it may sound, gives me hope. And the reason that gives me hope is that the first thing is to admit that we have a problem. But it's a human problem. It's a scientific problem, if you will. It happens in the human brain. There is no evil force out there to get us. And so this is something that, through research and education, I believe that we can solve. And so the first step is to realize that we can do this together, and that there is no "us" and "them." Thank you very much. (Applause)