It's the fifth time I stand on this shore, the Cuban shore, looking out at that distant horizon, believing, again, that I'm going to make it all the way across that vast, dangerous wilderness of an ocean. Not only have I tried four times, but the greatest swimmers in the world have been trying since 1950, and it's still never been done.
Це вже вп'яте я стою на цьому березі, кубинському березі, дивлячись вдалину, на далекий горизонт, вірячи знову, що мені вдасться здолати весь цей просторий шлях, небезпечну дикість океану. Не тільки я зробила чотири спроби, а й кращі плавці світу намагалися це зробити з 1950 року, і до цього моменту ще нікому не вдалося.
The team is proud of our four attempts. It's an expedition of some 30 people. Bonnie is my best friend and head handler, who somehow summons will, that last drop of will within me, when I think it's gone, after many, many hours and days out there. The shark experts are the best in the world -- large predators below. The box jellyfish, the deadliest venom in all of the ocean, is in these waters, and I have come close to dying from them on a previous attempt. The conditions themselves, besides the sheer distance of over 100 miles in the open ocean -- the currents and whirling eddies and the Gulf Stream itself, the most unpredictable of all of the planet Earth.
Команда пишалася нашими чотирма спробами. Це експедиція з приблизно 30 осіб. Бонні, моя найкраща подруга і головний куратор, котра якимось чином зуміла викликати бажання, цю останню краплю бажання в мені, коли здавалось, що його вже нема, після багатьох, багатьох годин та днів. Найкращі в світі експерти з поведінки акул - бо під поверхнею плавають здоровенні хижаки. Кубова медуза, чия отрута найсмертельніша в цілому океані, мешкає у цих водах, і я ледь не померла від неї під час попередньої спроби. Самі умови, не враховуючи величезної дистанції у 160 кілометрів у відкритому океані - течії та водовороти, та й сама течія Гольфстрім, найнепередбачуваніша на всій планеті Земля.
And by the way -- it's amusing to me that journalists and people, before these attempts, often ask me, "Well, are you going to go with any boats or any people or anything?"
І, до речі, дуже кумедно було чути перед цими спробами від журналістів та інших людей такі питання: "А ви збираєтеся пливти з якимись човнами,
(Laughter)
людьми, з якоюсь допомогою?"
And I'm thinking, what are they imagining? That I'll just sort of do some celestial navigation --
А я гадаю, що вони собі уявляють? Що я збираюсь якось орієнтуватися по зірках,
(Laughter)
а в зубах затискати мисливський ніж,
And carry a bowie knife in my mouth, and I'll hunt fish and skin them alive and eat them, and maybe drag a desalinization plant behind me for fresh water.
і на шляху я полюватиму рибу, білуватиму її живою і їстиму, і ще, може, тягтиму за собою опріснювальну установку, щоб мати запас питної води.
(Laughter)
(Сміх)
Yes, I have a team.
Так, у мене є команда. (Сміх)
(Laughter)
І це команда професіоналів, смілива команда,
And the team is expert, and the team is courageous, and brimming with innovation and scientific discovery, as is true of any major expedition on the planet.
яка користується інноваційними приладами та останніми науковими винаходами, як і будь-яка видатна експедиція на планеті.
And we've been on a journey. And the debate has raged, hasn't it, since the Greeks, of isn't it what it's all about? Isn't life about the journey, not really the destination? And here we've been on this journey, and the truth is, it's been thrilling. We haven't reached that other shore, and still, our sense of pride and commitment, unwavering commitment. When I turned 60, the dream was still alive from having tried this in my 20s -- dreamed it and imagined it. The most famous body of water on the Earth today, I imagine, Cuba to Florida. And it was deep. It was deep in my soul.
І ми відправилися в подорож. Довкола цього виникли гарячі дискусії, які тягнуться ще з епохи древніх греків, для чого це все? Хіба життя не полягає в тому, щоб власне іти шляхом, а не дійти до пункту призначення? І ми відправились у путь, і, правду кажучи, в нас були мурашки по шкірі. Ми не досягли того іншого берега, та все ще були сповнені відчуття гордості та виконаної обіцянки, непорушної обіцянки. Коли мені виповнилось 60, мрія все ще була живою з тих часів, коли мені було 20 з чимось, і я мріяла і уявляла. Гадаю, це найвідоміший водний простір на Землі сьогодні, від Куби до Флориди. Мрія засіла глибоко в мені, в моїй душі.
When I turned 60, it wasn't so much about the athletic accomplishment, it wasn't the ego of "I want to be the first." That's always there and it's undeniable. But it was deeper. It was "how much life is there left?" Let's face it -- we're all on a one-way street, aren't we? And what are we going to do? What are we going to do as we go forward, to have no regrets looking back? And all this past year in training, I had that Teddy Roosevelt quote to paraphrase it, floating around in my brain. It says, "You go ahead. You go ahead and sit back in your comfortable chair and you be the critic, you be the observer, while the brave one gets in the ring and engages and gets bloody and gets dirty and fails over and over and over again, but yet isn't afraid and isn't timid and lives life in a bold way."
І коли мені виповнилося 60, ішлося не стільки про атлетичне досягнення, чи про егоїстичне "Я хочу бути першою". Его завжди присутнє, і це незаперечно. Але то було щось глибше. Це було про те, скільки життя залишилось? Погодьмось, що ми на вулиці з одним напрямком руху, чи не так? Що ми збираємося робити? Що ми будемо робити, рухаючись вперед, щоб не шкодувати, озираючись назад? Протягом усього минулого року, який минув у тренуваннях, у мене в голові крутилися слова Тедді Рузвельта, я їх перефразувала, вони звучать так, "Давай продовжуй, продовжуй, і розвалися в своєму комфортному кріслі, будь критиком, будь спостерігачем, доки той, хто сміливий, вийде на ринг і вступить в бій, стікатиме кров'ю, буде облитий брудом, і потерпить поразку, знову, і знову, і знову, та все ж і далі не боятиметься, не буде соромитися, і житиме справжнє життя".
And so of course I want to make it across. It is the goal, and I should be so shallow to say that this year, the destination was even sweeter than the journey.
І, звісно ж, я хочу дістатися того берега. Це мета, і маю чесно сказати, що цього року ціль була солодшою, ніж сама подорож.
(Laughter)
(Сміх) (Оплески)
(Applause)
Але й сама по собі подорож була вартою здійснення.
But the journey itself was worthwhile taking. And at this point, by this summer, everybody -- scientists, sports scientists, endurance experts, neurologists, my own team, Bonnie -- said it's impossible. It just simply can't be done, and Bonnie said to me, "But if you're going to take the journey, I'm going to see you through to the end of it, so I'll be there."
До цього літа усі - науковці, спортивні науковці, експерти з витривалості, нейрологи, моя власна команда, Бонні - говорили, що це неможливо. Це просто-напросто неможливо зробити, і тоді Бонні сказала мені: "Але якщо ти збираєшся почати цю подорож, я супроводжуватиму тебе впродовж неї і до самого її завершення, так, я буду там".
And now we're there. As we're looking out, kind of a surreal moment before the first stroke, standing on the rocks at Marina Hemingway, the Cuban flag is flying above, all my team is out in their boats, hands up in the air, "We're here! We're here for you!" Bonnie and I look at each other and say, this year, the mantra is -- and I've been using it in training -- Find a way. You have a dream and you have obstacles in front of you, as we all do. None of us ever get through this life without heartache, without turmoil, and if you believe and you have faith and you can get knocked down and get back up again and you believe in perseverance as a great human quality, you find your way. And Bonnie grabbed my shoulders, and she said, "Let's find our way to Florida."
І ми опинились там. І, коли ми дивилися у перспективу, це був якийсь сюрреалістичний момент перед першим змахом руки, ми стояли на скелях біля Маріна Гемінґвей, над нами розвівався прапор Куби, уся моя команда була на своїх човнах, махаючи в повітрі руками: "Ми тут, ми тут заради тебе", Бонні та я подивилися одна на одну, і сказали, цього року мантрою буде - я користувалася нею впродовж тренувань - знайти шлях. Ти маєш мрію і перешкоди перед тобою, у всіх вони є. Нікого з нас в житті не оминули біль у серці, потрясіння, та, якщо ви вірите, вас можуть послати в нокаут, та ви встанете знову, якщо ви вірите у наполегливість, як чудову здатність людини, ви знайдете ваш шлях. Бонні обняла мене за плечі і сказала: "Давай знайдемо наш шлях до Флориди".
And we started, and for the next 53 hours, it was an intense, unforgettable life experience. The highs were high, the awe -- I'm not a religious person, but I'll tell you, to be in the azure blue of the Gulf Stream as if, as you're breathing, you're looking down miles and miles and miles, to feel the majesty of this blue planet we live on -- it's awe-inspiring. I have a playlist of about 85 songs, and especially in the middle of the night ... That night, because we use no lights -- lights attract jellyfish, lights attract sharks, lights attract baitfish that attract sharks, so we go in the pitch black of the night. You've never seen black this black. You can't see the front of your hand, and the people on the boat, Bonnie and my team on the boat -- they just hear the slapping of the arms, and they know where I am, because there's no visual at all. And I'm out there kind of tripping out on my little playlist.
І ми почали, і наступні 53 години стали інтенсивним, незабутнім життєвим досвідом. Емоції зашкалювали, благоговійний страх, я не релігійна людина, але кажу вам, знаходитися у синій лазурі Гольфстріму, це наче дихати, ви дивитеся вниз на десятки кілометрів, відчувати величність цієї блакитної планети, на якій ми живемо, це сповнює благоговінням. У мене є плейлист, в якому близько 85 пісень, і, особливо, посеред ночі, тієї темної ночі, бо ми не використовували світла - воно приваблює медуз, приваблює акул, світло приваблює наживку, яка приваблює акул, тож ми рухаємося у повній темряві. Ви ніколи не бачили такої чорноти. Вам не видно вашої руки перед собою, а люди на човні, Бонні та моя команда на човні, лише чують сплески води під руками, по цьому вони знають, де я, бо не видно зовсім нічого. І я у "відключці", слухаючи свій плейлист.
(Laughter)
(Сміх)
I've got tight rubber caps, I don't hear a thing. I've got goggles and I'm turning my head 50 times a minute, and I'm singing ...
На мені тісна гумова шапочка, тож я не чую ні звуку. На мені окуляри для плавання, і я повертаю голову 50 разів за хвилину, і я співаю,
(Singing) Imagine there's no heaven
♪ Уяви, що небес не існує ♪
(Laughter)
♪ ду ду ду ду ду ♪
doo doo doo doo doo It's easy if you try doo doo doo doo doo
♪ Це легко, якщо спробуєш ♪ ♪ ду ду ду ду ду ♪ Я можу співати цю пісню тисячу разів підряд.
And I can sing that song a thousand times in a row.
(Сміх)
(Laughter)
Талановито написано.
Now there's a talent unto itself.
(Сміх) (Оплески)
(Laughter)
(Applause)
І щоразу як я доходжу до рядка
And each time I get done with,
♪ О, ви можете сказати, що я мрійник, але не я один ♪
(Singing) Oh, you may say I'm a dreamer but I'm not the only one
222.
222.
(Singing) Imagine there's no heaven
♪ Уяви, що небес не існує ♪
(Laughter)
І коли я в тисячний раз доспівала пісню
And when I get through the end of a thousand of John Lennon's "Imagine," I have swum nine hours and 45 minutes ... exactly.
Джона Леннона "Уяви", я пропливла дев'ять годин і 45 годин, рівно.
(Laughter)
І тоді наступила криза. Звичайно, наступила.
And then there are the crises. Of course there are. And the vomiting starts, the seawater -- you're not well. You're wearing a jellyfish mask for the ultimate protection. It's difficult to swim in. It's causing abrasions on the inside of the mouth, but the tentacles can't get you. And the hypothermia sets in. The water's 85 degrees, and yet you're losing weight and using calories. And as you come over toward the side of the boat -- not allowed to touch it, not allowed to get out, but Bonnie and her team hand me nutrition and ask me how I'm doing, am I all right. I am seeing the Taj Mahal --
Почалась рвота від морської води, мені було зле, на мені була маска для захисту від медуз. У ній важко пливти. Вона натирає всередині рота, зате щупальця не можуть завдати шкоди. Почалось переохолодження. Вода близько 30 С, я втрачала вагу, калорії, і коли допливла до борта човна, але мені не дозволено було до нього торкатись чи вилазити на борт, проте Бонні та її команда подавали мені їжу, і запитали як я, чи все гаразд, я в той момент бачила Тадж Махал, ось там.
(Laughter)
Over here. I'm in a very different state --
Я була десь дуже далеко,
(Laughter)
і в голові майнуло, ух ти, ніколи не думала,
And I'm thinking, "Wow! I never thought I'd be running into the Taj Mahal out here. It's gorgeous! I mean, how long did it take them to build that? It's just ... So, uh -- wooo -- you know?
що натраплю тут на Тадж Махал. Він прекрасний. Цікаво, скільки часу вони його будували? Словом, уу-уу-у (Сміх)
(Laughter)
We kind of have a cardinal rule that I'm never told how far it is, because we don't know how far it is. What's going to happen to you between this point and that point? What's going to happen to the weather and the currents and, God forbid, you're stung, when you don't think you could be stung in all this armor. Bonnie made a decision coming into that third morning that I was suffering, and I was hanging on by a thread. And she said, "Come here," and I came close to the boat, and she said, "Look, look out there." And I saw light, because the day is easier than the night, and I thought we were coming into day. I saw a stream of white light along the horizon, and I said, "It's going to be morning soon." And she said, "No, those are the lights of Key West." It was 15 more hours, which for most swimmers would be a long time.
У нас було своєрідне правило, ніколи не говорити мені, скільки ще залишилось, бо ми не знаємо, скільки. Що трапиться з тобою між цією та іншою точкою? Що буде з погодою та течіями, і, борони Боже, тебе вжалять, коли ти не думаєш, що тебе можна вжалити у всьому цьому захисному одязі, і тоді Бонні прийняла рішення того третього ранку, коли я страждала, і трималася на волосині. Вона покликала мене, я підпливла ближче до човна, і вона мовила, "Поглянь, поглянь туди", я побачила світло, бо вдень це легше, ніж уночі, я подумала, що впливаємо у світанок, я побачила струмінь білого світла вздовж горизонту, і я сказала "Скоро настане ранок". А вона відповіла "Ні, це вогні Кі Весту" (місто у Флориді). До нього залишалось ще 15 годин, що для більшості плавців було б чималим відтинком часу.
(Laughter)
(Сміх) (Оплески)
(Applause)
Ви собі не уявляєте, скільки 15-годинних тренувань я пройшла.
You have no idea how many 15-hour training swims I had done.
So here we go, and I somehow, without a decision, went into no counting of strokes and no singing and no quoting Stephen Hawking on the parameters of the universe. I just went into thinking about this dream, and why and how. As I said, when I turned 60, it wasn't about that concrete "Can you do it?" That's the everyday machinations. That's the discipline, and it's the preparation, and there's a pride in that. But I decided to think, as I went along, about -- you know, the phrase usually is, "reaching for the stars." And in my case, it's reaching for the horizon. And when you reach for the horizon, as I've proven, you may not get there. But what a tremendous build of character and spirit that you lay down; what a foundation you lay down in reaching for those horizons.
Тож ми продовжили, і я, якимось чином, мимоволі перестала рахувати кількість помахів, перестала співати і цитувати Стівена Гокінґа та його "Параметри всесвіту", я стала просто думати про цю мрію, і чому, та як. Як я вже згадувала, коли мені виповнилося 60, питання було не в тому, чи я можу це зробити. То була щоденна робота. То була дисципліна та підготовка, і гордість за це. Я вирішила думати на шляху про цю мрію. зазвичай, мрії сягають зірок, та в моєму випадку мрією було досягти горизонту. І коли ти досягнеш горизонту, як довела це я, ти можеш не досягти його, але яке неймовірне загартування характеру та духу, ти закладаєш тут. Який фундамент ти закладаєш, досягаючи цих горизонтів.
And now, the shore is coming. And there's just a little part of me that's sad. The epic journey is going to be over.
І ось наближається берег, і якась маленька частинка мене сумує. Епічна подорож добігає кінця.
So many people come up to me now and say, "What's next?"
Тепер до мене підходять багато людей і запитують: "Що далі? Нам це подобається!
(Laughter)
"We love that!"
(Laughter)
Ми слідкували в комп'ютері за трекером.
"That little tracker on the computer? When are you going to do the next one? We can't wait to follow the next one." Well, they were just there for 53 hours, and I was there for years. And so there won't be another epic journey in the ocean.
Коли наступний раз? Не можемо дочекатись наступного". Що ж, вони стежили за трекером всього 53 години, а я була там роками. Тож іншої епічної подорожі в океані не буде.
But the point is, and the point was, that every day of our lives is epic. And I'll tell you, when I walked up onto that beach, staggered up onto that beach ... I had so many times, in a very puffed-up ego way, rehearsed what I would say ...
Але головне полягає в тому, що кожен день наших життів є епічним, і кажу вам, коли я ступила на той берег, плентаючись, вийшла на той берег, а я стільки разів самозадоволено та егоїстично робила репетицію того, що скажу на березі.
(Laughter)
on the beach. When Bonnie thought the back of my throat was swelling up, she brought the medical team over to our boat to say, "She's really beginning to have trouble breathing; another 12, 24 hours in the saltwater ..." -- the whole thing -- I just thought, in my hallucinatory moment, that I heard the word "tracheotomy."
Коли Бонні подумала, що задня стінка мого горла напухла, вона привела команду медиків до човна, і сказала, що у мене починаються проблеми з диханням. Ще 12, 24 години у солоній воді, зі всіма цими випробуваннями - мені здалось в момент галюцинацій, що я чула слово "трахеотомія".
(Laughter)
(Сміх)
Bonnie said to the doctor, "I'm not worried about her not breathing. If she can't talk when she gets to the shore, she's going to be pissed off."
Бонні сказала лікарю: "Я хвилююсь не через те, що вона не може дихати. Якщо вона не зможе говорити, коли дістанеться берега, вона не на жарт розізлиться".
(Laughter)
(Сміх)
But the truth is, all those orations that I had practiced, just to get myself through some training swims as motivation -- it wasn't like that. It was a very real moment, with that crowd, with my team. We did it. I didn't do it. We did it. And we'll never forget it. It'll always be part of us.
Правда в тому, що всі ці промови, які я практикувала лише для того, щоб надати собі мотивації для тренувальних запливів, не підходили для цього. То був дуже реальний момент, довкола весь цей натовп, моя команда. Ми це зробили. Не я це зробила. А ми. І ми ніколи цього не забудемо. Це завжди буде частиною нас.
The three things I did sort of blurt out when we got there, was first: Never, ever give up. I live it. What's the phrase from today from Socrates?
Я випалила три фрази, коли ми дісталися туди, перша -"Ніколи, ніколи не здавайся". Я живу так. Яка фраза Сократа є сьогодні актуальною?
Audience: To be is to do.
Бути - це робити.
Diana Nyad: To be is to do. So I don't stand up and say, "Don't ever give up." I didn't give up. There was action behind these words.
Але я не стала тут і кажу "ніколи не здавайся". Я не здалась, і за цими словами стоїть дія. Друге це - "Ти можеш іти за своїми мріями,
The second is: You can chase your dreams at any age; you're never too old. Sixty-four; a thing no one, at any age, any gender, could ever do has done it. And there's no doubt in my mind that I am at the prime of my life today.
скільки б років тобі не було; ти ніколи не будеш занадто старим". Шістдесят чотири, ніхто в будь-якому віці, будь-якої статі, не міг цього ніколи зробити, і я не сумніваюся, що я зараз у розквіті свого життя.
(Applause)
(Оплески)
Yeah.
Так.
(Applause)
Дякую.
Thank you.
And the third thing I said on that beach was, it looks like the most solitary endeavor in the world, and in many ways, of course, it is. And in other ways, and the most important ways, it's a team. And if you think I'm a badass, you want to meet Bonnie.
І третє, що я сказала на тому пляжі: "Це виглядає, як найбільша амбіція у світі однієї людини, і з багатьох сторін, це так, звісно, і є, але з інших сторін, найважливіших, це команда, і, якщо ви вважаєте мене крутою задиракою, вам варто познайомитися з Бонні".
(Laughter)
(Сміх)
Bonnie, where are you? Where are you? There's Bonnie Stoll.
Бонні, де ти? Де ти? Ось Бонні Столл. (Оплески)
(Applause)
Моя напарниця.
My buddy.
(Applause)
Генрі Девід Торо сказав:
The Henry David Thoreau quote goes, "When you achieve your dreams, it's not so much what you get as who you have become in achieving them." And yeah, I stand before you now. In the three months since that swim ended, I've sat down with Oprah, and I've been in President Obama's Oval Office; I've been invited to speak in front of esteemed groups such as yourselves; I've signed a wonderful major book contract. All of that's great, and I don't denigrate it. I'm proud of it all, but the truth is, I'm walking around tall because I am that bold, fearless person, and I will be, every day, until it's time for these days to be done.
коли ви досягаєте вашої мрії, не так цінне те, що ви отримуєте, як те, ким ви стаєте, досягнувши її. Тож так, я стою зараз перед вами. Три місяці пройшло від кінця мого запливу, я сиділа на дивані в Опри, і була в овальному офісі Президента Обами. Мене запрошували виступати перед високоповажними людьми, такими як ви. Я підписала чудовий великий контракт на книгу. Це все прекрасно, і я це не применшую. Я горджуся цим всім, але правда в тому, що я зазнаю усіх цих почестей, бо я - та відважна, безстрашна людина, і я буду нею, кожного дня, допоки не прийде час цим дням завершитись.
Thank you very much and enjoy the conference.
Дуже вам дякую, насолоджуйтесь конференцією.
Thank you. Thank you!
Дякую. Дякую. Дякую. (Оплески)
(Applause)
Дякую. Дякую. Дякую. Дякую.
Thank you. Thank you. Thank you. Thank you! Thank you.
Дякую.
(Applause)
Знайдіть свій шлях! (Оплески)
Find a way!
(Applause)