Hello, my name is Dessa, and I'm a member of a hip-hop collective called Doomtree. I'm the one in the tank top.
Përshëndetje, unë quhem Dessa, dhe jam anëtare e një kolektivi të hip-hop-it të quajtur Doomtree. unë jam ajo me bluzë të shkurtër.
(Laughter)
(Të qeshura)
And I make my living as a performing, touring rapper and singer. When we perform as a collective, this is what our shows look like. I'm the one in the boots. There's a lot of jumping. There's a lot of sweating. It's loud. It's very high-energy. Sometimes there are unintentional body checks onstage. Sometimes there are completely intentional body checks onstage. It's kind of a hybrid between an intramural hockey game and a concert.
Dhe e bëj jetesën time si performuese, repere dhe këngëtare e turneve. Kur performojmë si kolektiv, kjo është se si duken shfaqjet tona. Unë jam ajo në çizme. Ka shumë kërcime. Ka shumë djersë. Është e zhurmshme. Dhe energji e lartë. Nganjëherë bëhen kontrolle të paqëllimshme të trupave në skenë. Nganjëherë bëhen totalisht kontrolle të qëllimshme të trupave në skenë. Është si lloj hibridizimi mes një loje hokeji intramural dhe një koncerti.
However, when I perform my own music as a solo artist, I tend to gravitate towards more melancholy sounds. A few years ago, I gave my mom the rough mixes of a new album, and she said, "Baby, it's beautiful, but why is it always so sad?"
Sidoqoftë, kur unë performoj muzikën time si solo artiste, tentoj të gravitoj më shumë kah tingujt melankolik. Para ca viteve, ja dhashë mamasë miksimet e papërpunuara të albumit tim të ri, dhe tha, "Zemër, është e bukur, por pse kaq të dhimbshme gjithmonë?"
(Laughter)
(Të qeshura)
"You always make music to bleed out to." And I thought, "Who are you hanging out with that you know that phrase?"
"Ti gjithmonë bën muzikë që të bën të gjakosesh." Dhe mendova, "Me kë po qëndron që po e di këtë frazë?"
(Laughter) But over the course of my career, I've written so many sad love songs that I got messages like this from fans: "Release new music or a book. I need help with my breakup."
(Të qeshura) Por gjatë karrierës sime kam shkruar aq këngë të dhimbshme dashurie saqë kam marrë mesazhe nga fansat si: "Bëj muzikë të re ose libër kam nevoje për ndihmë me ndarjen."
(Laughter)
(Të qeshura)
And after performing and recording and touring those songs for a long time, I found myself in a position in which my professional niche was essentially romantic devastation. What I hadn't been public about, however, was the fact that most of these songs had been written about the same guy. And for two years, we tried to sort ourselves out, and then for five and on and off for 10. And I was not only heartbroken, but I was kind of embarrassed that I couldn't rebound from what other people seemed to recover from so regularly. And even though I knew it wasn't doing either of us any good, I just couldn't figure out how to put the love down.
Dhe pas performimit dhe inçizimit dhe turneve të atyre këngëve për një kohë të gjatë, e gjeta veten në një pozitë në të cilën qoshi im profesional ishte në esencë shkatërrim romantik. Për çka nuk kam qenë publike, sidoqoftë, ishte fakti se shumica e këngëve kanë qenë të shkruara për të njëjtin njeri. Dhe për dy vite, jemi munduar ta zgjidhim problemin tonë, dhe pastaj për pesë dhe on-off për 10. Dhe jo që isha vetëm zemërthyer, por isha edhe e turpëruar që nuk munda të tërhiqesha nga diçka që të tjerët ndoshta shëroheshin rregullisht. Edhe pse e dija që nuk po na bënte mirë asnjërit, nuk mund ta gjeja mënyren se si ta largoja dashurinë.
Then, drinking white wine one night, I saw a TED Talk by a woman named Dr. Helen Fisher, and she said that in her work, she'd been able to map the coordinates of love in the human brain. And I thought, well, if I could find my love in my brain, maybe I could get it out.
Pastaj, një natë duke pirë verë të bardhë pashë një prezantim TED Talk nga një grua Dr. Helen Fisher, ajo tha që në punën e saj, kishte qenë në gjendje të hartonte kordinatat e dashurisë në trurin e njeriut. Dhe mendova, nëse do të mund ta gjeja dashurinë në trurin tim, ndoshta do të mund ta nxirrja.
So I went to Twitter. "Anybody got access to an fMRI lab, like at midnight or something? I'll trade for backstage passes and whiskey."
Kështu hyra në Twitter, "A ka ndokush qasje në një laborator fMRI, në mesnatë apo diçka të tillë? Në këmbim me tiketa për në prapaskenë dhe uiski."
(Laughter)
(Të qeshura)
And that's Dr. Cheryl Olman, who works at the University of Minnesota's Center for Magnetic Resonance Research. She took me up on it. I explained Dr. Fisher's protocol, and we decided to recreate it with a sample size of one, me.
Dhe ajo është Dr. Cheryl Olman, që punon në Qendrën Universitare të Minesotës për Hulumtime me Rezonancë Magnetike. Më mori përsipër. E shpjegova protokollin e Dr. Fisher, dhe vendosëm ta rikrijonim, me vetëm një mostër, mua.
(Laughter)
(Të qeshura)
So I got decked out in a pair of forest green scrubs, and I was laid on a gurney and wheeled into an fMRI machine. If you're unfamiliar with that technology, essentially, an fMRI machine is a big, tubular magnet that tracks the progress of deoxygenated iron in your blood. So it's essentially figuring out what parts of your brain are making the biggest metabolic demand at any given moment. And in that way, it can figure out which structures are associated with a task, like tapping your finger, for example, will always light up the same region, or in my case, looking at pictures of your ex-boyfriend and then looking at pictures of a dude who just sort of resembled my ex-boyfriend but for whom I had no strong feelings. He was the control.
Më veshi një këmishë të gjelbër spitali, më shtriu në një shtrat dhe më futi në një makineri fMRI. Nëse nuk e njihni atë teknologji, në esencë, një makineri fMRI është një magnet cilindrik, i madh që gjurmon progresin e hekurit të deoksigjenizuar në gjak. Pra, është të gjesh se cilat pjesë të trurit janë duke bërë kërkesat më të mëdha metabolike në çdo kohë. Në këtë mënyrë, mund ta gjej cilat struktura lidhen me një detyrë, si rrahja e gishtave, për shembull, çdo herë do ta ndezë regjionin e njëjtë, ose në rastin tim, të shikuarit e fotove të ish-it dhe pastaj shikimi i fotove të një burri që ngjan me ish-in tim por, për të cilin nuk kam pasur ndjenja. Ai ishte kontrolli.
(Laughter)
(Të qeshura)
And when I left the machine, we had these really high-resolution images of my brain. We could cleave the two halves apart. We could inflate the cortex to see inside all of the wrinkles, essentially, in a view that Dr. Cheryl Olman called the "brain skin rug."
Dhe kur e lashë makinerinë, kishim imazhe të trurit tim me rezolucion vërtet të lartë. Mund t'i ndanim të dy pjesët. Mund ta frynim korteksin që të shohim rrudhat, esencialisht, në një mënyrë që Dr. Cheryl Olman e quante "qilimi lëkuror i trurit."
(Laughter)
(Të qeshura)
And we could see how my brain had behaved when I looked at images of both men. And this was important. We could track all of the activity when I looked at the control and when I looked at my ex, and it was in comparing these data sets that we'd be able to find the love alone, in the same way that, if I were to step on a scale fully dressed and then step on it again naked, the difference between those numbers would be the weight of my clothing. So when we did that data comparison, we subtracted one from the other, we found activity in exactly the regions that Dr. Fisher would have predicted.
Dhe mund të shihnim si kishte reaguar truri im kur shikova fotot e dy burrave. Dhe kjo ishte e rëndësishme. Mund ta gjurmonim komplet aktivitetin kur e shikoja kontrollin dhe kur e shikoja ish-in, dhe duke krahasuar këto të dhëna mund ta gjenim dashurinë vetëm, në të njëjtën mënyrë si të shkelja në një peshore e veshur dhe pastaj të shkelja përsëri zhveshur, diferenca mes atyre numrave do të ishte pesha e rrobave të mia. Pra kur i krahasuam ato të dhëna, e zbritëm njërën nga tjetra, gjetëm aktivitet saktësisht në regjionet të cilat Dr. Fisher kishte parashikuar.
That's me. And that's my brain in love. There was activity in that little orange dot, the ventral tegmental area, that kind of loop of red is the anterior cingulate and that golden set of horns is the caudates. After she had had time to analyze the data with her team and a couple of partners, Andrea and Phil, Cheryl sent me an image, a single slide. It was my brain in cross section, with one bright dot of activity that represented my feelings for this dude.
Ajo jam unë. Dhe ky është truri im në dashuri. Kishte aktivitet në atë zonën e vogël portokalli, zonja e ndarjes ventrale, ai lloj i vazhdimësisë së kuqe cinguli anterior dhe seti i artë i brinjëve është bërthama. Pasi ajo gjeti kohë t'i analizonte të dhënat me ekipin e saj dhe dy partnerë, Andrea dhe Phil, Cheryl më dërgoi një imazh të vetëm. Ishte truri im i ndarë në seksione, me një pikë të ndezur aktiviteti që përfaqësonte ndjenjat e mia për këtë njeri.
And I'd known I was in love, and that's the whole reason I was going to these outrageous lengths. But having an image that proved it felt like such a vindication, like, "Yeah, it's all in my head, but now I know exactly where."
Dhe e dija që isha në dashuri, dhe kjo ishte arsyeja pse po i bëja këto veprime mizore. Por duke pasur një imazh që e argumentonte e ndjeja si shfajësim, si, "Po, është e gjitha në kokën time, por tani e di saktësisht ku."
(Laughter)
(Të qeshura)
And I also felt like an assassin who had her mark. That was what I had to annihilate.
Dhe poashtu, ndihesha si vrasëse që kishte shenjën e saj. Kjo ishte ajo që më duhej të asgjësoja.
So I decided to embark on a course of treatment called "neurofeedback." I worked with a woman named Penijean Gracefire, and she explained that what we'd be doing was training my brain. We're not lobotomizing anything. We're training it in the way that we would train a muscle, so that it would be flexible enough and resilient enough to respond appropriately to my circumstances. So when we're on the treadmill, we would anticipate that our heart would beat and pound, and when we're asleep, we would ask that that muscle slow. Similarly, when I'm in a long-term, viable, loving romantic relationship, the emotional centers of my brain should engage, and when I'm not in a long-term, viable, emotional, loving relationship, they should eventually chill out.
Kështu vendosa të nis një kurs trajtimi të quajtur "neuroreagim." Kam punuar me një grua të quajtur Penijean Gracefire, dhe ajo shpjegoi se ajo që do të bënim është trajnimi i trurit tim. Nuk po lobotomizojmë diçka. Po trajnojmë në një mënyrë sic do ta trajnonim një muskul, në mënyrë që të jetë mjaft fleksibel dhe mjaft rezilient t'ju përgjigjet me përshtatshmëri rrethanave të mia. Pra, kur jemi duke bërë kardio do të vraponim aq sa zemra të rrah fort, dhe kur flemë, do të kërkojmë që ai muskul të ngadalësoje. Njëjtë si kur jam në një lidhje romantike të gjatë, të shëndoshë dhe me dashuri, qendrat emocionale të trurit tim duhet të lidhen, dhe kur nuk jam në lidhje të gjatë, të shëndoshë, emocionale, me dashuri ato duhet të qetësohen.
So she came over with a set of electrodes just smaller than a dime that were sensitive enough to detect my brainwaves through my bone and hair and scalp. And when she rigged me up, I could see my brain working in real time. And in another view that she showed me, I could see exactly which parts of my brain were hyperactive, here displayed in red; hypoactive, here displayed in blue; and the healthy threshold of behavior, the green zone, the Goldilocks zone, which is where I wanted to go. And we can, in fact, isolate just those parts of my brain that were associated with the romantic regulation that we'd identified in the Fisher study. So Penijean, several times, hooked me up with all her electrodes, and she explained that I didn't have to do or think anything. I just essentially had to hold pretty still and stay awake and watch.
Kështu ajo erdhi me një set elektrodash më të vogla se sa një monedhë që ishin mjaft senzitive që të detektonin valët e mia trurore përmes eshtrave, f lokëve dhe skalpit tim. Dhe kur ajo më lidhi mua, mund ta shihja trurin tim tek punonte në kohë reale. Dhe në një mënyrë tjetër që ajo e shfaqi, mund ta shihja saktësisht se cilat pjesë të trurit tim ishin hiperaktive, këtu me të kuqe; hipoaktive, këtu me të kaltër; dhe pragu shëndetësor i sjelljes, zona e gjelbërt, zona Goldilocks, ku unë doja të shkoja. Dhe në fakt, ne mund të izolonim vetëm ato pjesë të trurit që ishin të lidhura me rregullimin romantik që i kishim identifikuar në studimin e Fisher. Kështu Penijean, disa herë, më lidhi me elektrodat e saj, dhe shpjegoi se s'duhej të bëja apo të mendoja ndonjë gjë. Vetëm duhej të rrija në një vend dhe të qëndroja zgjuar dhe të shikoja.
(Harp and vibraphone sounds play)
(Tinguj të harpës dhe vibrafonit luajnë)
So I did. And every time my brain operated in that healthy threshold, I got a little run of harp or vibraphone music. And I just watched my brain rotate at roughly the speed of a gyro machine on my dad's flat-screen TV. And that was counterintuitive. She said the learning would be essentially unconscious. But then I thought about the other things I had learned without actively engaging my conscious mind. When you ride a bike, I don't really know what, like, my left calf muscle is doing, or how my latissimus dorsi knows to engage when I wobble to the right. The body just learns. And similarly, Pavlov's dogs probably don't know a lot about, like, protein structures or the waveform of a ringing bell, but they salivate nonetheless because the body paired the stimuli. Finished the sessions, went back to Dr. Cheryl Olman's fMRI machine, and we repeated the protocol, the same images -- of the ex, of the control and, in the interest of scientific rigor, Cheryl and her team didn't know who was who, so that they couldn't influence the results.
Kështu veprova. Dhe sa herë truri im operonte në atë prag të shëndetshëm, merrja nga një tingëllim të harpës ose vibrafonit. Dhe vetëm po e shikoja trurin tim tek rrotullohej me shpejtësinë e makinerisë së donerit në ekranin e TV-së së babait. Ishte në kundërshtim me intuitën. Ajo tha se të mësuarit ishte kryesisht i pavetëdijshëm. Por pastaj mendova për gjërat tjera që kisha mësuar pa e lidhur në mënyrë aktive vetëdijen time. Kur ngas një bicikletë, unë nuk e di se si, pulpi im i majtë është duke vepruar, ose si latissimus dorsi di si të veproje kur kthehem djathtas Trupi thjesht mëson. Dhe njëjtë, qentë e Pavlovit nuk dinë shumë për strukturat proteinore të valëve të një zileje, por ata jargëzojnë përsëri sepse trupi e ka mësuar atë stimul. Përfunduam sesionet, u kthyem prap te makineria fMRI e Dr. Cheryl Olman, dhe e përsëritëm protokollin, të njëjtat imazhe -- të ish-it, kontrollit dhe për shkak të etikës shkencore, Cheryl dhe ekipi i saj nuk dinin se kush ishte kush, për të mos ndikuar në rezultate.
And after she had time to analyze that second set of data, she sent me that image. She said, "Dude A's dominance of your brain seems to essentially have been eradicated. I think this is the desired result," comma, yes, question mark.
Dhe kur ajo pati kohë të analizoje setin e dytë të të dhënave, ajo ma dërgoi mua atë imazh. Ajo tha, "Dominanca e burrit A në trurin tënd duket se është çrrënjosur krejtësisht. Mendoj që ky është rezultati i dëshiruar," presje, po, pikëpyetje.
(Laughter)
(Të qeshura)
And that was the exactly the desired result. And finally, I allowed myself a moment to introspect, like, how did I feel? And in one way, it felt like it was the same inventory of feelings that I'd had at the outset. This isn't "Eternal Sunshine of the Spotless Mind." The dude wasn't a stranger. But I'd had love and jealousy and amity and attraction and respect and all those complicated feelings that you amass after long-term love. But it felt like the benevolent feelings had risen to the surface, and the feelings of fixation and the less-generous feelings weren't quite so present. And that sounds like a small thing in some way, this resequencing of feelings, but to me it felt like the biggest thing. Like, if I told you, "I'm going to anesthetize you, and I'm also going to take out your wisdom teeth," it would really matter to you the sequence in which I did those two things.
Dhe ai ishte saktësisht rezultati i dëshiruar. Dhe më në fund, ja lejova vetes një moment introspeksioni, si, si jam ndjerë? Dhe në një mënyrë, u ndjeva si të ishte inventari i njëjtë i ndjenjave që kisha në fillim. Kjo nuk është "Dielli i përjetshëm i Mendjes pa Vend." Ky burrë nuk ishte i huaj. Por kisha dashuri dhe xhelozi dhe miqësi dhe tërheqje dhe respekt dhe të gjitha ndjenjat e komplikuara që mblidhen pas një dashurie të gjatë. Por e ndjeva sikur ndjenjat dashamirëse u ngritën në sipërfaqe, dhe ndjenjat fiksuese dhe ndjenjat jo aq të mira, nuk ishin aq prezente. Dhe kjo tingellon disi si një gjë e vogël, kjo ri-renditje e ndjenjave, por une e ndjeva si gjënë më të madhe. P.sh., nëse ju them, "Nëse ju jap anestezi, dhe gjithashtu, do t'ja u heq dhëmbin e pjekurisë," do të kishte shumë rëndësi rendi se si do t'i bëja këto dy gjëra.
(Laughter)
(Të qeshura)
And I also felt like I'd had this really unusual philosophical privilege to understand love. The lab offered to 3D-print my caudate. I got to hold love in my hand.
Dhe poashtu ndjeva si të kisha një privilegj të pazakonshëm filozofik të kuptoja dashurinë. Laboratori ofroi printim 3D të bërthames së kokës sime. Mund ta mbaja dashurinë në dorë.
(Laughter)
(Të qeshura)
And then I bronzed it, and I made it into a necklace and sold it at the merch table at my shows.
Pastaj e bëra prej bronxi, dhe e bëra varëse dhe e shita me koleksionin e gjërave në shfaqjet e mia.
(Laughter)
(Të qeshura)
(Applause)
(Duartrokitje)
And then, with the help of a couple of friends back in Minneapolis, one of them Becky, we made an enormous disco ball of it --
Pastaj, me ndihmën e disa miqve në Mineapolis, Becky, njëra nga to, bëmë një top diskoje të mahnitshëm me të --
(Laughter)
(Të qeshura)
that could descend from the ceiling at my big shows.
që varej në tavanet e shfaqjeve të mia.
And I felt like I'd had the opportunity to better understand love, even the compulsive parts. It isn't a neat, symmetrical Valentine's heart. It's bodily, it's systemic, it is a hideous pair of ram's horns buried somewhere deep within your skull, and when that special boy walks by, it lights up, and if he likes you back and you make each other happy, then you fan the flames. And if he doesn't, then you assemble a team of neuroscientists to snuff them out by force.
Dhe ndihesha sikur kisha mundësinë ta kuptoja më mirë dashurinë, bile dhe pjesët kompulsive. Nuk është një zemër e rregullt, simetrike e Valentinit. Është e zgjatur, sistematike, janë një palë brinjë të shëmtuar të dashit të vendosura thellë brenda kafkës tënde, dhe kur ai djale i veçantë kalon aty pari, ajo ndizet, dhe nëse edhe ai ka pëlqim për ty dhe lumturoni njëri tjetrin, atëherë ndizen zjarret. Dhe nëse nuk i pëlqen, mblidhni një ekip neuroshkencëtarësh që t'i largojnë me forcë.
(Laughter)
(Të qeshura)
Thanks.
Ju falemnderit.
(Applause)
(Duartrokitje)