Γεια σας, με λένε Ντέσα, και είμαι μέλος μιας χιπ χοπ κολλεκτίβας που λέγεται Doomtree. Είμαι αυτή με το τιραντάκι.
Hello, my name is Dessa, and I'm a member of a hip-hop collective called Doomtree. I'm the one in the tank top.
(Γέλια)
(Laughter)
Ζω κάνοντας συναυλίες και περιοδείες ως ράπερ και τραγουδίστρια. Όταν παίζουμε σαν ομάδα, τα σόου μας είναι κάπως έτσι. Είμαι αυτή με τις μπότες. Χοροπηδάμε πολύ. Ιδρώνουμε πολύ. Έχει φασαρία. Υπάρχει μεγάλη ενέργεια. Πολλές φορές γίνονται καταλάθος σπρωξίματα στη σκηνή. Άλλοτε γίνονται εντελώς επίτηδες. Είναι σαν ένα υβρίδιο ενός εσωτερικού αγώνα χόκεϊ και μιας συναυλίας.
And I make my living as a performing, touring rapper and singer. When we perform as a collective, this is what our shows look like. I'm the one in the boots. There's a lot of jumping. There's a lot of sweating. It's loud. It's very high-energy. Sometimes there are unintentional body checks onstage. Sometimes there are completely intentional body checks onstage. It's kind of a hybrid between an intramural hockey game and a concert.
Όταν όμως παίζω τη μουσική μου ως σόλο καλλιτέχνις, με τραβάνε πιο μελαγχολικοί ήχοι. Πριν λίγα χρόνια, έδωσα στη μαμά μου ένα πρόχειρο δείγμα ενός νέου άλμπουμ, κι είπε, «Μωρό μου είναι τέλειο, αλλά γιατί είναι πάντα τόσο στενόχωρο;»
However, when I perform my own music as a solo artist, I tend to gravitate towards more melancholy sounds. A few years ago, I gave my mom the rough mixes of a new album, and she said, "Baby, it's beautiful, but why is it always so sad?"
(Γέλια)
(Laughter)
«Πάντα κάνεις μουσική για να ματώσεις». Και σκέφτηκα, «Με ποιον κάνεις παρέα και ξέρεις αυτή τη φράση;»
"You always make music to bleed out to." And I thought, "Who are you hanging out with that you know that phrase?"
(Γέλια) Αλλά στην πορεία της καριέρας μου, έχω γράψει τόσα λυπητερά ερωτικά τραγούδια και πήρα μηνύματα από φανς σαν αυτό: «Βγάλε καινούρια μουσική ή κανά βιβλίο. Χρειάζομαι βοήθεια για το χωρισμό μου».
(Laughter) But over the course of my career, I've written so many sad love songs that I got messages like this from fans: "Release new music or a book. I need help with my breakup."
(Γέλια)
(Laughter)
Και αφού έπαιξα και ηχογράφησα και έκανα περιοδεία με αυτά τα τραγούδια, ήμουν σε μια θέση όπου ο επαγγελματικός μου τομέας ήταν η ερωτική μου απόγνωση. Αυτό που δεν έλεγα όμως δημόσια, ήταν ότι τα περισσότερα τραγούδια είχαν γραφτεί για τον ίδιο τύπο. Για δύο χρόνια, προσπαθήσαμε να βρούμε μια λύση, και μετά για πέντε και τα χαλούσαμε και τα φτιάχναμε για δέκα. Και δεν ήμουν μόνο πληγωμένη, αλλά ντρεπόμουν που δεν μπορούσα να ανακάμψω απ' αυτό που άλλοι ανέκαμπταν τόσο φυσικά. Παρόλο που ήξερα ότι δεν έκανε καλό σε κανέναν μας, δεν μπορούσα να βρω τρόπο να σταματήσω τον έρωτα.
And after performing and recording and touring those songs for a long time, I found myself in a position in which my professional niche was essentially romantic devastation. What I hadn't been public about, however, was the fact that most of these songs had been written about the same guy. And for two years, we tried to sort ourselves out, and then for five and on and off for 10. And I was not only heartbroken, but I was kind of embarrassed that I couldn't rebound from what other people seemed to recover from so regularly. And even though I knew it wasn't doing either of us any good, I just couldn't figure out how to put the love down.
Μετά, πίνοντας ένα βράδυ λευκό κρασί, είδα μια ομιλία TED μιας γυναίκας εν ονόματι Δρ. Έλεν Φίσερ, και είπε ότι στη δουλειά της μπόρεσε να σχεδιάσει τις συντεταγμένες του έρωτα στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Και σκέφτηκα, αν μπορούσα να βρω τον έρωτα στον εγκέφαλό μου, ίσως να τον έβγαζα κι έξω.
Then, drinking white wine one night, I saw a TED Talk by a woman named Dr. Helen Fisher, and she said that in her work, she'd been able to map the coordinates of love in the human brain. And I thought, well, if I could find my love in my brain, maybe I could get it out.
Έτσι μπήκα στο Twitter. «Υπάρχει κάποιος με πρόσβαση σ' ένα εργαστήριο μαγνητικής τομογραφίας, μες στα μεσάνυχτα; Ανταλλάζω με εισιτήρια για τα παρασκήνια και ουίσκι».
So I went to Twitter. "Anybody got access to an fMRI lab, like at midnight or something? I'll trade for backstage passes and whiskey."
(Γέλια)
(Laughter)
Αυτή είναι η Δρ. Σέριλ Όλμαν, που δουλεύει στο Πανεπιστήμιο του Κέντρου Μαγνητικής Τομογραφίας της Μινεσότα. Δέχτηκε την προσφορά μου. Εξήγησα το πρωτόκολλο της Δρ. Φίσερ, και αποφασίσαμε να το αναπαραστήσουμε με μένα ως δείγμα
And that's Dr. Cheryl Olman, who works at the University of Minnesota's Center for Magnetic Resonance Research. She took me up on it. I explained Dr. Fisher's protocol, and we decided to recreate it with a sample size of one, me.
(Γέλια)
(Laughter)
Έτσι φόρεσα μια πράσινη χειρουργική φόρμα και ξάπλωσα σ' ένα φορείο και μπήκα σ' έναν μαγνητικό τομογράφο. Αν δεν είστε εξοικειωμένοι μ' αυτήν την τεχνολογία, ο μαγνητικός τομογράφος είναι ένας μεγάλος, σωληνοειδής μαγνήτης που καταγράφει την εξέλιξη του αποξυγονωμένου σιδήρου στο αίμα. Στην ουσία βρίσκει ποια μέρη του εγκεφάλου έχουν τη μεγαλύτερη μεταβολική ανάγκη σε οποιαδήποτε στιγμή. Και μ' αυτόν τον τρόπο, βρίσκει ποιες δομές σχετίζονται με κάποια εργασία, όπως το χτύπημα των δαχτύλων φωτίζει την ίδια περιοχή, ή στην περίπτωσή μου, βλέποντας φωτογραφίες του πρώην σας και βλέποντας μετά φωτογραφίες ενός που μοιάζει τον πρώην μου αλλά για τον οποίο δεν έχω αισθήματα. Αυτός ήταν το δείγμα ελέγχου.
So I got decked out in a pair of forest green scrubs, and I was laid on a gurney and wheeled into an fMRI machine. If you're unfamiliar with that technology, essentially, an fMRI machine is a big, tubular magnet that tracks the progress of deoxygenated iron in your blood. So it's essentially figuring out what parts of your brain are making the biggest metabolic demand at any given moment. And in that way, it can figure out which structures are associated with a task, like tapping your finger, for example, will always light up the same region, or in my case, looking at pictures of your ex-boyfriend and then looking at pictures of a dude who just sort of resembled my ex-boyfriend but for whom I had no strong feelings. He was the control.
(Γέλια)
(Laughter)
Όταν έφυγα από το μηχάνημα, είχαμε υψηλής ανάλυσης εικόνες του εγκεφάλου μου. Μπορούσαμε να σχίσουμε τα δύο μέρη. Μπορούσαμε να φουσκώσουμε το φλοιό για να δούμε όλες τις ρυτίδες κάτι που η Δρ. Σέριλ Όλμαν αποκαλούσε το «χαλάκι του εγκεφάλου».
And when I left the machine, we had these really high-resolution images of my brain. We could cleave the two halves apart. We could inflate the cortex to see inside all of the wrinkles, essentially, in a view that Dr. Cheryl Olman called the "brain skin rug."
(Γέλια)
(Laughter)
Μπορούσαμε να δούμε την αντίδραση του μυαλού μου στη θέα των δύο αντρών. Κι αυτό ήταν σημαντικό. Μπορούσαμε να καταγράψουμε όλη τη δραστηριότητα όταν είδα το δείγμα ελέγχου και όταν είδα τον πρώην μου, και συγκρίνοντας αυτά τα δεδομένα θα μπορούσαμε να απομονώσουμε τον έρωτα, όπως αν ανέβαινα σε μια ζυγαριά ντυμένη, και μετά ανέβαινα ξανά γυμνή, η διαφορά ανάμεσα στους αριθμούς θα ήταν το βάρος των ρούχων μου. Έτσι όταν συγκρίναμε τα δεδομένα, αφαιρέσαμε το ένα απ' το άλλο, και βρήκαμε δραστηριότητα στις περιοχές που η Δρ. Φίσερ είχε προβλέψει.
And we could see how my brain had behaved when I looked at images of both men. And this was important. We could track all of the activity when I looked at the control and when I looked at my ex, and it was in comparing these data sets that we'd be able to find the love alone, in the same way that, if I were to step on a scale fully dressed and then step on it again naked, the difference between those numbers would be the weight of my clothing. So when we did that data comparison, we subtracted one from the other, we found activity in exactly the regions that Dr. Fisher would have predicted.
Αυτή είμαι εγώ. Κι αυτός είναι ο ερωτευμένος εγκέφαλός μου. Η δραστηριότητα ήταν στη μικρή κουκίδα, στην κοιλιακή καλυπτρική περιοχή, αυτός ο κόκκινος κύκλος είναι ο πρόσθιος προσαγώγιος φλοιός κι αυτό το σύνολο χρυσών κεράτων είναι ο κερκοφόρος πυρήνας. Μετά είχε χρόνο να αναλύσει τα δεδομένα με την ομάδα της και μερικούς συνεργάτες, την Άντρεα και τον Φιλ, η Σέριλ μου έστειλε μια εικόνα, μία διαφάνεια. Ήταν ο εγκέφαλός μου σε διατομή με μία φωτεινή κουκκίδα δραστηριότητας που απεικόνιζαν τα αισθήματά μου γι' αυτόν τον τύπο.
That's me. And that's my brain in love. There was activity in that little orange dot, the ventral tegmental area, that kind of loop of red is the anterior cingulate and that golden set of horns is the caudates. After she had had time to analyze the data with her team and a couple of partners, Andrea and Phil, Cheryl sent me an image, a single slide. It was my brain in cross section, with one bright dot of activity that represented my feelings for this dude.
Ήξερα ότι ήμουν ερωτευμένη, κι αυτός είναι ο λόγος που προσπαθούσα τόσο πολύ. Αλλά, έχοντας μια εικόνα που το αποδείκνυε ήταν σαν μια δικαίωση, σαν, «Ναι, είναι όλα στο μυαλό μου, αλλά τώρα ξέρω πού ακριβώς».
And I'd known I was in love, and that's the whole reason I was going to these outrageous lengths. But having an image that proved it felt like such a vindication, like, "Yeah, it's all in my head, but now I know exactly where."
(Γέλια)
(Laughter)
Ένιωσα επίσης σαν έναν δολοφόνο που είχε το σημάδι του. Αυτό ήταν που έπρεπε να εξοντώσω.
And I also felt like an assassin who had her mark. That was what I had to annihilate.
Έτσι αποφάσισα να ξεκινήσω μια πορεία θεραπείας που λέγεται «νευροανάδραση». Δούλεψα με μια γυναίκα που την έλεγαν Πένιτζιν Γκρέισφαιρ, και μου εξήγησε ότι αυτό που θα κάναμε ήταν να εκπαιδεύσουμε τον εγκέφαλό μου. Δεν κάνουμε λοβοτομή. Τον εκπαιδεύουμε με τον τρόπο που θα εκπαιδεύαμε έναν μυ, για να γίνει αρκετά ευλύγιστος και ανθεκτικός ώστε να ανταποκρίνεται σωστά στις συνθήκες μου. Έτσι όταν είμαστε στον διάδρομο, θα περιμέναμε η καρδιά μας να χτυπάει, κι όταν κοιμόμαστε, θα θέλαμε αυτός ο μυς να χαλαρώσει. Ομοίως όταν είμαι σε μια μακροχρόνια, βιώσιμη, ερωτική σχέση, τα συναισθηματικά κέντρα του εγκεφάλου μου πρέπει να συγκρούονται, κι όταν δεν είμαι σε μια μακροχρόνια, βιώσιμη, ερωτική σχέση, θα πρέπει τελικά να χαλαρώνουν.
So I decided to embark on a course of treatment called "neurofeedback." I worked with a woman named Penijean Gracefire, and she explained that what we'd be doing was training my brain. We're not lobotomizing anything. We're training it in the way that we would train a muscle, so that it would be flexible enough and resilient enough to respond appropriately to my circumstances. So when we're on the treadmill, we would anticipate that our heart would beat and pound, and when we're asleep, we would ask that that muscle slow. Similarly, when I'm in a long-term, viable, loving romantic relationship, the emotional centers of my brain should engage, and when I'm not in a long-term, viable, emotional, loving relationship, they should eventually chill out.
Ήρθε λοιπόν με ένα σετ ηλεκτρόδιων μικρότερα κι από μια δεκάρα που ήταν αρκετά ευαίσθητα για να ανιχνεύσουν τα εγκεφαλικά μου κύματα μέσω των οστών, των μαλλιών και του κρανίου μου. Κι όταν μου τα έβαλε, μπορούσα να δω τον εγκέφαλό μου να δουλεύει ζωντανά. Σε μια άλλη προβολή που μου έδειξε, μπορούσα να δω ακριβώς ποια μέρη του εγκεφάλου μου ήταν υπερκινητικά, αυτά με το κόκκινο χρώμα. τα υποτονικά με μπλε χρώμα και το υγιές μονοπάτι της συμπεριφοράς, η πράσινη ζώνη, η ιδανική ζώνη, εκεί που ήθελα να πάω. Μπορούμε, δηλαδή, να απομονώσουμε αυτά τα μέρη του εγκεφάλου μου που σχετίζονταν με τον ρομαντικό έλεγχο όπως αναγνωρίσαμε στη μελέτη Φίσερ. Έτσι η Πένιτζιν, πολλές φορές, με συνέδεσε με όλα τα ηλεκτρόδιά της και μου εξήγησε ότι δεν χρειαζόταν να κάνω ή να σκεφτώ οτιδήποτε. Απλώς έπρεπε να μείνω εντελώς ακίνητη και να παραμείνω ξύπνια και να βλέπω.
So she came over with a set of electrodes just smaller than a dime that were sensitive enough to detect my brainwaves through my bone and hair and scalp. And when she rigged me up, I could see my brain working in real time. And in another view that she showed me, I could see exactly which parts of my brain were hyperactive, here displayed in red; hypoactive, here displayed in blue; and the healthy threshold of behavior, the green zone, the Goldilocks zone, which is where I wanted to go. And we can, in fact, isolate just those parts of my brain that were associated with the romantic regulation that we'd identified in the Fisher study. So Penijean, several times, hooked me up with all her electrodes, and she explained that I didn't have to do or think anything. I just essentially had to hold pretty still and stay awake and watch.
(Ήχος άρπας και βιμπράφωνου)
(Harp and vibraphone sounds play)
Έτσι κι έκανα. Και κάθε φορά που ο εγκέφαλός μου λειτουργούσε σ' αυτό το υγιές μονοπάτι, άκουγα έναν ήχο άρπας ή βιμπράφωνου. Κι έβλεπα τον εγκέφαλό μου να γυρίζει με την ταχύτητα μηχανής γύρου στην τηλεόραση του μπαμπά μου. Αυτό ήταν παράλογο. Μου είπε ότι η μάθηση θα γινόταν ουσιαστικά υποσυνείδητα. Αλλά μετά σκέφτηκα για τα άλλα πράγματα που είχα μάθει χωρίς να εμπλέκω ενεργά τη συνείδησή μου. Όταν κάνεις ποδήλατο, δεν ξέρω τι ακριβώς κάνει ο μυς της αριστερής μου γάμπας, ή πώς ο πλατύς ραχιαίος μυς μου ξέρει να κινείται όταν κουνιέμαι στα δεξιά. Το σώμα απλώς μαθαίνει. Ομοίως, τα σκυλιά του Παβλόβ πιθανώς να μην ξέρουν πολλά για τις πρωτεϊνικές δομές ή για την κυματομορφή ενός κουδουνιού, αλλά παρόλα αυτά εκκρίνουν σάλιο γιατί το σώμα συνέδεσε το ερέθισμα. Τελειώσαμε τις συνεδρίες, πήγα πίσω στον τομογράφο της Δρ. Σέριλ Όλμαν, και επαναλάβαμε το πρωτόκολλο, τις ίδιες εικόνες του πρώην, του ελέγχου και λόγω της επιστημονικής αυστηρότητας, η Σέριλ κι η ομάδα της δεν ήξεραν ποιος είναι ποιος, έτσι ώστε να μην μπορούν να επηρεάσουν τα αποτελέσματα.
So I did. And every time my brain operated in that healthy threshold, I got a little run of harp or vibraphone music. And I just watched my brain rotate at roughly the speed of a gyro machine on my dad's flat-screen TV. And that was counterintuitive. She said the learning would be essentially unconscious. But then I thought about the other things I had learned without actively engaging my conscious mind. When you ride a bike, I don't really know what, like, my left calf muscle is doing, or how my latissimus dorsi knows to engage when I wobble to the right. The body just learns. And similarly, Pavlov's dogs probably don't know a lot about, like, protein structures or the waveform of a ringing bell, but they salivate nonetheless because the body paired the stimuli. Finished the sessions, went back to Dr. Cheryl Olman's fMRI machine, and we repeated the protocol, the same images -- of the ex, of the control and, in the interest of scientific rigor, Cheryl and her team didn't know who was who, so that they couldn't influence the results.
Κι αφού είχε χρόνο να αναλύσει το δεύτερο σετ δεδομένων, μου έστειλε αυτή την εικόνα. Είπε, «Η επικράτηση του πρώτου άντρα στον εγκέφαλό σου φαίνεται ουσιαστικά να έχει εξαλειφθεί. Νομίζω αυτό είναι το επιθυμητό αποτέλεσμα» κόμμα, ναι, ερωτηματικό.
And after she had time to analyze that second set of data, she sent me that image. She said, "Dude A's dominance of your brain seems to essentially have been eradicated. I think this is the desired result," comma, yes, question mark.
(Γέλια)
(Laughter)
Κι αυτό ήταν ακριβώς το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τελικά επέτρεψα στον εαυτό μου να κάνει μια ενδοσκόπηση, για το πώς ένιωσα; Και κατά κάποιον τρόπο, ένιωσα ότι ήταν τα ίδια συναισθήματα που είχα στην αρχή. Αυτό δεν είναι «Η Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού». Ο τύπος δεν ήταν άγνωστος. Αλλά είχα έρωτα και ζήλια και φιλία και έλξη και σεβασμό κι όλα τα περίπλοκα συναισθήματα που συσσωρεύετε σε μια μακροχρόνια σχέση. Αλλά ένιωσα ότι τα θετικά συναισθήματα είχαν έρθει στην επιφάνεια, και τα συναισθήματα της εμμονής και τα λιγότερο γενναιόδωρα δεν ήταν τόσο εμφανή. Αυτό ακούγεται σαν κάτι μικρό κατά κάποιον τρόπο, αυτή η αναδιάταξη των συναισθημάτων, αλλά για μένα ήταν το μεγαλύτερο πράγμα. Όπως αν σου έλεγα, «Θα σου κάνω αναισθησία, και θα σου βγάλω και τους φρονιμίτες σου», θα σε ένοιαζε η σειρά με την οποία θα έκανα αυτά τα δύο πράγματα.
And that was the exactly the desired result. And finally, I allowed myself a moment to introspect, like, how did I feel? And in one way, it felt like it was the same inventory of feelings that I'd had at the outset. This isn't "Eternal Sunshine of the Spotless Mind." The dude wasn't a stranger. But I'd had love and jealousy and amity and attraction and respect and all those complicated feelings that you amass after long-term love. But it felt like the benevolent feelings had risen to the surface, and the feelings of fixation and the less-generous feelings weren't quite so present. And that sounds like a small thing in some way, this resequencing of feelings, but to me it felt like the biggest thing. Like, if I told you, "I'm going to anesthetize you, and I'm also going to take out your wisdom teeth," it would really matter to you the sequence in which I did those two things.
(Γέλια)
(Laughter)
Ένιωσα επίσης σαν να είχα αυτό το πολύ ασυνήθιστο φιλοσοφικό προνόμιο να κατανοήσω τον έρωτα. Το εργαστήριο προσφέρθηκε να εκτυπώσει τρισδιάστατα τον λοβό μου. Κράτησα όλο τον έρωτα στα χέρια μου.
And I also felt like I'd had this really unusual philosophical privilege to understand love. The lab offered to 3D-print my caudate. I got to hold love in my hand.
(Γέλια)
(Laughter)
Και μετά το κάλυψα με μπρούτζο, και το έκανα κρεμαστό και το πούλησα στην αγορά στα σόου μου.
And then I bronzed it, and I made it into a necklace and sold it at the merch table at my shows.
(Γέλια)
(Laughter)
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Μετά, με τη βοήθεια φίλων από τη Μινεάπολις, μία εξ αυτών η Μπέκι, φτιάξαμε μια τεράστια ντισκομπάλα απ' αυτό-
And then, with the help of a couple of friends back in Minneapolis, one of them Becky, we made an enormous disco ball of it --
(Γέλια)
(Laughter)
που κατέβαινε από το ταβάνι στα μεγάλα σόου μου.
that could descend from the ceiling at my big shows.
Ένιωσα σαν να είχα την ευκαιρία να κατανοήσω καλύτερα τον έρωτα, ακόμα και τα παρορμητικά κομμάτια. Δεν είναι μια καθαρή, συμμετρική καρδιά του Αγίου Βαλεντίνου. Είναι σωματική, συστημική, είναι ένα απαίσιο ζευγάρι κεράτων κριαριού θαμμένα κάπου βαθιά μέσα στο κρανίο σου, κι όταν το ξεχωριστό αγόρι εμφανιστεί, φωτίζεται, κι όταν του αρέσετε κι εσείς και κάνετε ο ένας τον άλλον χαρούμενο, τότε παίρνει φωτιά. Κι αν δεν του αρέσετε, μαζεύετε μια ομάδα νευροεπιστημόνων να σας τη σβήσει με το ζόρι.
And I felt like I'd had the opportunity to better understand love, even the compulsive parts. It isn't a neat, symmetrical Valentine's heart. It's bodily, it's systemic, it is a hideous pair of ram's horns buried somewhere deep within your skull, and when that special boy walks by, it lights up, and if he likes you back and you make each other happy, then you fan the flames. And if he doesn't, then you assemble a team of neuroscientists to snuff them out by force.
(Γέλια)
(Laughter)
Ευχαριστώ.
Thanks.
(Χειροκρότημα)
(Applause)