Everyone, please think of your biggest personal goal. For real -- you can take a second. You've got to feel this to learn it. Take a few seconds and think of your personal biggest goal, okay? Imagine deciding right now that you're going to do it. Imagine telling someone that you meet today what you're going to do. Imagine their congratulations, and their high image of you. Doesn't it feel good to say it out loud? Don't you feel one step closer already, like it's already becoming part of your identity?
Alle sammen, vær så snill og tenk på en av dine største personlige mål. Prøv. Ta deg et sekund. Du er nødt til å føle dette for å lære. Ta et par sekunder og tenk på et av dine største personlige mål, okay? Forestill deg at du tar avgjørelsen akkurat nå på at du skal gjøre det. Forestill deg at du forteller noen du møter idag om hva du skal prøve deg på. Se for deg deres gratulasjoner og deres høye tanker om deg. Føles det ikke godt å si det høyt? Føler du ikke at du er ett skritt nærmere allerede, som at det allerede er en del av din identitet?
Well, bad news: you should have kept your mouth shut, because that good feeling now will make you less likely to do it. The repeated psychology tests have proven that telling someone your goal makes it less likely to happen. Any time you have a goal, there are some steps that need to be done, some work that needs to be done in order to achieve it. Ideally you would not be satisfied until you'd actually done the work. But when you tell someone your goal and they acknowledge it, psychologists have found that it's called a "social reality." The mind is kind of tricked into feeling that it's already done. And then because you've felt that satisfaction, you're less motivated to do the actual hard work necessary.
Vel, dårlig nyheter: Du skulle holdt munn, siden den gode følelsen vil gjøre at du ikke kommer til å gjennomføre oppgaven. Flere psykologiske tester har vist at det å fortelle noen om ditt mål gjør det mindre sannsynlig at det skjer. Når du har et mål, hvor det er noen trinn som du må gjøre, noe arbeid som du må gjøre for å oppnå målet. Ideelt, burde du ikke bli fornøyd før du har utført målet. Men, når du forteller noen ditt mål og de anerkjenner det, har psykologer funnet noe som heter sosial realitet. Hjernen blir lurt til å føle at du allerede har oppnådd målet. Og da, siden du har følt tilfredsstillelsen blir du mindre motivert til å gjennomføre
(Laughter)
det harde arbeidet som er nødvendig.
So this goes against conventional wisdom that we should tell our friends our goals, right? So they hold us to it.
Dette går mot tradisjonel visdom som sier at vi skal fortelle våre mål til venner, ikke sant? -- slik at de holder oss til det.
So, let's look at the proof. 1926: Kurt Lewin, founder of social psychology, called this "substitution." 1933: Wera Mahler found when it was acknowledged by others, it felt real in the mind. 1982, Peter Gollwitzer wrote a whole book about this, and in 2009, he did some new tests that were published.
Så, la oss se på bevisene. 1926, Kurt Lewin, grunnlegger av sosial psykologi, kalte dette "substitusjon." 1933, fant Vera Mahler at når målet ble anerkjent av andre, følte det ekte i sinnet. 1982, Peter Gollwitzer skrev en hel bok om dette og i 2009 gjorde han noen nye tester som ble publisert.
It goes like this: 163 people across four separate tests. Everyone wrote down their personal goal. Then half of them announced their commitment to this goal to the room, and half didn't. Then everyone was given 45 minutes of work that would directly lead them towards their goal, but they were told that they could stop at any time. Now, those who kept their mouths shut worked the entire 45 minutes on average, and when asked afterward, said that they felt that they had a long way to go still to achieve their goal. But those who had announced it quit after only 33 minutes, on average, and when asked afterward, said that they felt much closer to achieving their goal.
De sier følgende: 163 personer over fire adskilte tester -- skrev ned sine personlige mål. Halvparten av dem annonserte sitt løfte om å nå dette målet til rommet, og halvparten ikke. Da fikk alle 45 minutter med arbeid som ville lede dem mot sine mål, men de ble fortalt de kunne stoppe når de ville. Nå, de som hold munnen lukket arbeidet hele 45 minutter, i gjennomsnitt, og når de ble spurt etterpå, sa de at de følte de hadde en lang vei igjen til å fullføre målet sitt. Men de som hadde annonsert det sluttet etter bare 33 minutter, i gjennomsnitt, og når de ble spurt sa de at de følte de var mye nærmere å fullføre målet.
So if this is true, what can we do? Well, you could resist the temptation to announce your goal. You can delay the gratification that the social acknowledgment brings, and you can understand that your mind mistakes the talking for the doing. But if you do need to talk about something, you can state it in a way that gives you no satisfaction, such as, "I really want to run this marathon, so I need to train five times a week and kick my ass if I don't, okay?"
Så, hvis dette er sant hva kan vi gjøre? Vel, du kan motstå fristelsen til å annonserer dine mål. Du kan forsinke denne tilfredstillelsen som sosial anerkjennelse bringer. Og du kan forstå at sinnet ditt feiltolker snakket med arbeid. Men hvis du er nødt til å snakke om noe kan du uttale det på en måte som ikke gir deg noe tilfredstillelse, som "Jeg vil virkelig løpe dette maratonet, så jeg må trene fem ganger i uka, og spark meg hvis jeg ikke gjør det, ok?"
So audience, next time you're tempted to tell someone your goal, what will you say?
Så publikum, neste gang du føler deg fristet til å fortelle noen ditt mål, hva vil du si?
(Silence)
Nettopp, godt gjort
Exactly! Well done.
(Laughter)
(Applause)
(Applaus)