Everyone, please think of your biggest personal goal. For real -- you can take a second. You've got to feel this to learn it. Take a few seconds and think of your personal biggest goal, okay? Imagine deciding right now that you're going to do it. Imagine telling someone that you meet today what you're going to do. Imagine their congratulations, and their high image of you. Doesn't it feel good to say it out loud? Don't you feel one step closer already, like it's already becoming part of your identity?
Kérek mindenkit, hogy gondoljatok a legnagyobb személyes célkitűzésetekre. De tényleg. Kaptok egy másodpercet. Át kell, hogy érezzétek, hogy megtanuljátok. Pár másodperc, gondoljatok a legnagyobb személyes célotokra, oké? Képzeljétek el, hogy éppen most döntöttétek el, hogy megteszitek azt. Képzeljétek el, hogy elmondjátok valakinek, akivel ma találkoztok, hogy mit is akartok véghez vinni. Képzeljétek el, ahogyan gratulálnak, és hogy mennyire felnéznek rád. Hát nem remek érzés hangosan kimondani? Úgy érzitek, hogy máris egy lépéssel közelebb vagytok, mintha máris a személyes részetekké válna?
Well, bad news: you should have kept your mouth shut, because that good feeling now will make you less likely to do it. The repeated psychology tests have proven that telling someone your goal makes it less likely to happen. Any time you have a goal, there are some steps that need to be done, some work that needs to be done in order to achieve it. Ideally you would not be satisfied until you'd actually done the work. But when you tell someone your goal and they acknowledge it, psychologists have found that it's called a "social reality." The mind is kind of tricked into feeling that it's already done. And then because you've felt that satisfaction, you're less motivated to do the actual hard work necessary.
Nos, rossz híreim vannak: be kellett volna fognotok a szátokat, mert az a jó érzés most hátráltatni fog benneteket a cselekvésben. Ismételt pszichológiai felmérések bizonyítják, hogy ha másnak is elmondod a célodat, attól pont kevésbé fog megvalósulni. Bármikor, amikor célt tűzöl kimagad elé, van pár lépés, pár teendő, amit meg kell tenned azért, hogy elérd a célt. Ideális esetben nem lennél elégedett mindaddig, amíg valóban el nem végezted a munkát, de ha elmondod valakinek a célod, és ő elismeri azt, azt hívják szociális valóságnak, a pszichológusok szerint. És az elméd abba a trükkös érzésbe kerül, mintha már el is érted volna a célt. És ezután, mivel már megérezted azt az elégedettséget, kevésbé leszel motivált, hogy
(Laughter)
megtedd a valóban szükséges erőfeszítést.
So this goes against conventional wisdom that we should tell our friends our goals, right? So they hold us to it.
Ez tehát ellentmond a megszokott bölcsességnek, hogy osszuk meg a céljainkat barátainkkal, hogy miattuk ragaszkodjunk hozzá.
So, let's look at the proof. 1926: Kurt Lewin, founder of social psychology, called this "substitution." 1933: Wera Mahler found when it was acknowledged by others, it felt real in the mind. 1982, Peter Gollwitzer wrote a whole book about this, and in 2009, he did some new tests that were published.
Nézzük hát a bizonyítékokat. 1926, Kurt Lewin, a szociálpszichológia atyja, mindezt "helyettesítésnek" nevezte. 1933, Wera Mahler rájött, hogy amit mások is elismernek, azt az agyunk valóságosnak érzi. 1982, Peter Gollwitzer egy egész könyvet írt erről, és 2009-ben néhány új tesztet végzett, melyet ki is adott.
It goes like this: 163 people across four separate tests. Everyone wrote down their personal goal. Then half of them announced their commitment to this goal to the room, and half didn't. Then everyone was given 45 minutes of work that would directly lead them towards their goal, but they were told that they could stop at any time. Now, those who kept their mouths shut worked the entire 45 minutes on average, and when asked afterward, said that they felt that they had a long way to go still to achieve their goal. But those who had announced it quit after only 33 minutes, on average, and when asked afterward, said that they felt much closer to achieving their goal.
Így hangzik: 163 ember négy különböző teszten, mindenki leírta saját személyes célkitűzését, és felük el is árulta cél iránti elkötelezettségét a teremben lévők előtt, felük pedig nem. Aztuán mindenki kapott 45 percet munkára, amit közvetlenül a cél eléréséhez használhattak fel, de tudták, hogy bármikor megállhatnak. Namost, akik befogták a szájukat, azok végigdolgozták a 45 percet, átlagosan, aztán mikor megkérdezték őket, azt mondták, úgy érezték, hogy még hosszú utat kell megtenniük, hogy elérjék a céljaikat. De azok, akik bejelentették a céljukat, mindössze átlagosan 33 perc után abbahagyták, és miután megkérdezték őket, azt mondták, sokkal közelebb érzik magukat a célok eléréséhez.
So if this is true, what can we do? Well, you could resist the temptation to announce your goal. You can delay the gratification that the social acknowledgment brings, and you can understand that your mind mistakes the talking for the doing. But if you do need to talk about something, you can state it in a way that gives you no satisfaction, such as, "I really want to run this marathon, so I need to train five times a week and kick my ass if I don't, okay?"
Ha ez igaz, mit is tehetünk? Ellenállhatsz a kísértésnek, hogy eláruld a célod. Késleltetheted a megelégedettséget, amit a társas elismerés nyújt. És megérheted, hogy az elméd összetéveszti a beszédet a cselekvéssel. De ha beszélned kell valamiről, teheted azt úgy, hogy ne nyújtson elégedettséget, mint például "Nagyon le szeretném futni ezt a maratont, szóval heti ötször kell edzenem, és rúgjátok szét a seggem, ha nem teszem, oké?"
So audience, next time you're tempted to tell someone your goal, what will you say?
Közönség, legközelebb alig bírjátok ki, hogy elmondjátok valakinek a célotokat, mit fogtok mondani?
(Silence)
Pontosan. Remek munka.
Exactly! Well done.
(Laughter)
(Applause)
(Taps)