Σκεφτείτε παρακαλώ όλοι τον μεγαλύτερο προσωπικό σας στόχο. Στ' αλήθεια. Πάρτε τον χρόνο σας. Πρέπει να το νιώσετε για να μάθετε. Πάρτε το χρόνο σας και σκεφτείτε τον μεγαλύτερο προσωπικό στόχο, έτσι; Φανταστείτε πως αποφασίζετε τώρα πως θα το επιδιώξετε. Φανταστείτε να λέτε σε κάποιον που μόλις γνωρίσατε τα σχέδιά σας. Φανταστείτε τα συγχαρητήριά τους, και την εκτίμησή τους για σας. Δεν είναι ωραίο που το βγάλατε από μέσα σας; Δεν νιώθετε ήδη πιο κοντά στο στόχο, σχεδόν σαν να ταυτίζεται πλέον μαζί σας;
Everyone, please think of your biggest personal goal. For real -- you can take a second. You've got to feel this to learn it. Take a few seconds and think of your personal biggest goal, okay? Imagine deciding right now that you're going to do it. Imagine telling someone that you meet today what you're going to do. Imagine their congratulations, and their high image of you. Doesn't it feel good to say it out loud? Don't you feel one step closer already, like it's already becoming part of your identity?
Δυστυχώς λοιπόν: έπρεπε να είχατε κρατήσει το στόμα σας κλειστό, γιατί αυτό το ευχάριστο συναίσθημα, θα μειώσει τις πιθανότητές σας να πετύχετε. Πολλά τεστ ψυχολογίας έχουν αποδείξει ότι το να λέμε σε κάποιον τον στόχο μας μειώνει τις πιθανότητες να συμβεί. Κάθε φορά που έχετε ένα στόχο, υπάρχουν κάποια βήματα που απαιτούνται, κάποια δουλειά που πρέπει να γίνει για να τον πετύχετε. Ιδανικά, δεν πρέπει να ικανοποιηθείτε μέχρι να ολοκληρώσετε τη δουλειά. Όταν όμως πείτε σε κάποιον τον στόχο σας, και τον αναγνωρίσουν, οι ψυχολόγοι το αποκαλούν κοινωνική πραγματικότητα. Το μυαλό ξεγελιέται και αισθάνεται πως σχεδόν τα κατάφερε. Και μετά, καθώς νιώθετε αυτή την ικανοποίηση, μειώνεται το κίνητρο και η απαραίτητη σκληρή δουλειά.
Well, bad news: you should have kept your mouth shut, because that good feeling now will make you less likely to do it. The repeated psychology tests have proven that telling someone your goal makes it less likely to happen. Any time you have a goal, there are some steps that need to be done, some work that needs to be done in order to achieve it. Ideally you would not be satisfied until you'd actually done the work. But when you tell someone your goal and they acknowledge it, psychologists have found that it's called a "social reality." The mind is kind of tricked into feeling that it's already done. And then because you've felt that satisfaction, you're less motivated to do the actual hard work necessary.
(Γέλια)
(Laughter)
Κάτι που είναι αντίθετο με την κοινή αντίληψη ότι πρέπει μοιραζόμαστε τους στόχους μας με τους φίλους μας, σωστά; Έτσι ώστε να μας κάνουν να κρατήσουμε τον λόγο μας.
So this goes against conventional wisdom that we should tell our friends our goals, right? So they hold us to it.
Ας δούμε τις αποδείξεις. 1926, Ο Κερτ Λέβιν, πατέρας της κοινωνικής ψυχολογίας, το ονόμασε «υποκατάσταση». 1933, η Βέρα Μάλερ ανακάλυψε, πως όταν οι άλλοι αναγνώριζαν τον στόχο, στο μυαλό έμοιαζε πραγματικότητα. 1982, ο Πίτερ Γκόλγουιτσερ έγραψε ένα ολόκληρο βιβλίο γι' αυτό, και το 2009 έκανε κάποιες νέες δοκιμές που δημοσιεύτηκαν.
So, let's look at the proof. 1926: Kurt Lewin, founder of social psychology, called this "substitution." 1933: Wera Mahler found when it was acknowledged by others, it felt real in the mind. 1982, Peter Gollwitzer wrote a whole book about this, and in 2009, he did some new tests that were published.
Ήταν κάπως έτσι: 163 άνθρωποι σε τέσσερα διαφορετικά τεστ. Όλοι έγραψαν τους προσωπικούς τους στόχους. Οι μισοί ανακοίνωσαν σε όλους την αφοσίωσή τους στον στόχο, και οι μισοί όχι. Δόθηκε σε όλους μια εργασία 45 λεπτών που θα τους οδηγούσε στον στόχο τους, αλλά τους είπαν πως μπορούν να σταματήσουν όποτε θέλουν. Όσοι κράτησαν το στόμα τους κλειστό δούλεψαν και τα 45 λεπτά, κατά μέσο όρο, και όταν ρωτήθηκαν στη συνέχεια, ένιωθαν πως έχουν ακόμη αρκετή δουλειά για να πετύχουν τον στόχο τους. Εκείνοι όμως που τον ανακοίνωσαν παραιτήθηκαν σε 33 λεπτά κατά μέσο όρο, και όταν ρωτήθηκαν στη συνέχεια, ένιωθαν πως ήταν πολύ πιο κοντά στο στόχο τους.
It goes like this: 163 people across four separate tests. Everyone wrote down their personal goal. Then half of them announced their commitment to this goal to the room, and half didn't. Then everyone was given 45 minutes of work that would directly lead them towards their goal, but they were told that they could stop at any time. Now, those who kept their mouths shut worked the entire 45 minutes on average, and when asked afterward, said that they felt that they had a long way to go still to achieve their goal. But those who had announced it quit after only 33 minutes, on average, and when asked afterward, said that they felt much closer to achieving their goal.
Αν αυτό είναι αλήθεια, τι μπορούμε να κάνουμε; Θα μπορούσατε να αντισταθείτε στον πειρασμό να ανακοινώσετε τον στόχο σας. Μπορείτε να καθυστερήσετε την ικανοποίηση που φέρνει η κοινωνική αποδοχή, και να καταλάβετε πως το μυαλό σας μπερδεύει τα λόγια με τις πράξεις. Αν όμως έχετε την ανάγκη να μιλήσετε για κάτι, μπορείτε να το θέσετε με ένα τρόπο που δεν σας δίνει ευχαρίστηση, όπως, «Θέλω πραγματικά να τρέξω στον μαραθώνιο, πρέπει να προπονηθώ πέντε φορές την εβδομάδα, και θα τσαντιστώ πολύ μαζί μου αν δεν το κάνω, εντάξει;»
So if this is true, what can we do? Well, you could resist the temptation to announce your goal. You can delay the gratification that the social acknowledgment brings, and you can understand that your mind mistakes the talking for the doing. But if you do need to talk about something, you can state it in a way that gives you no satisfaction, such as, "I really want to run this marathon, so I need to train five times a week and kick my ass if I don't, okay?"
Οπότε την επόμενη φορά που θα μπείτε στον πειρασμό να πείτε το στόχο σας, τι θα πείτε;
So audience, next time you're tempted to tell someone your goal, what will you say?
(Ησυχία)
(Silence)
Ακριβώς! Μπράβο.
Exactly! Well done.
(Γέλια)
(Laughter)
(Χειροκρότημα)
(Applause)