Prosím každého z vás, aby se zamyslel nad svým největším životním cílem. Vážne. Nechám vám chvilku. Musíte se do toho vcítit. Na chvíli zapřemýšlejte a představte si svůj největší osobní cíl. Představte si, že se teď rozhodnete tento cíl splnit. Představte si, že se dnes někomu svěříte s plánem uskutečnit svůj cíl. Představte si jejich gratulace, a to jak vás hned vnímají v lepším světle. Nezní lákavě říct to nahlas? Necítíte se, jako byste se už teď přiblížili svému cíli, jako by se už stával vaší součástí?
Everyone, please think of your biggest personal goal. For real -- you can take a second. You've got to feel this to learn it. Take a few seconds and think of your personal biggest goal, okay? Imagine deciding right now that you're going to do it. Imagine telling someone that you meet today what you're going to do. Imagine their congratulations, and their high image of you. Doesn't it feel good to say it out loud? Don't you feel one step closer already, like it's already becoming part of your identity?
Špatná zpráva: měli jste raději mlčet, protože tyhle příjemné pocity nyní sníží vaše odhodlání cíle dosáhnout. Opakované psychologické testy prokázaly, že když někomu svůj cíl sdělíte, snižujete tím pravděpodobnost jeho naplnění. Vždy, když si vytyčíte nějaký cíl, je potřeba provést určité kroky, nějakou práci, abyste ho dosáhli. V zásadě byste neměli být spokojeni, dokud jste tuto práci neudělali. Ale když někomu řeknete svůj cíl a on ho vezme na vědomí, psychologové to nazývají sociální realitou. Mysl vám klamně vyšle signál, že už dosahujete svého cíle a pak, protože se cítíte uspokojeni, ztrácíte motivaci dělat tu nezbytnou tvrdou práci. Jde to tedy proti tradičnímu přesvědčení, že bychom měli říct přátelům o svých cílech, že? Aby nás podporovali.
Well, bad news: you should have kept your mouth shut, because that good feeling now will make you less likely to do it. The repeated psychology tests have proven that telling someone your goal makes it less likely to happen. Any time you have a goal, there are some steps that need to be done, some work that needs to be done in order to achieve it. Ideally you would not be satisfied until you'd actually done the work. But when you tell someone your goal and they acknowledge it, psychologists have found that it's called a "social reality." The mind is kind of tricked into feeling that it's already done. And then because you've felt that satisfaction, you're less motivated to do the actual hard work necessary. (Laughter) So this goes against conventional wisdom that we should tell our friends our goals, right? So they hold us to it.
Tak se podíváme na důkazy. V roce 1926 to Kurt Lewin, zakladatel sociální psychologie, nazval "substitucí". V roce 1933 Vera Mahler zjistila, že jakmile vezmou naše cíle na vědomí ostatní, máme pocit, jako bychom jich opravdu dosahovali. V roce 1982 o tom Peter Gollwitzer napsal celou knížku a v roce 2009 publikoval nějaké nové testy.
So, let's look at the proof. 1926: Kurt Lewin, founder of social psychology, called this "substitution." 1933: Wera Mahler found when it was acknowledged by others, it felt real in the mind. 1982, Peter Gollwitzer wrote a whole book about this, and in 2009, he did some new tests that were published.
Ty probíhaly takto: 163 lidí podstoupilo 4 různé testy. Každý napsal svůj osobní cíl. Polovina z nich se svěřila se svým cílem ostatním, druhá polovina svůj cíl držela v tajnosti. Každý potom dostal 45 minut na práci, která by vedla ke splnění jejich cíle, bylo jim ale řečeno, že mohou kdykoliv přestat. Ti, kteří si nechali svůj cíl pro sebe pracovali v průměru celých 45 minut a když se jich potom zeptali, odpověděli, že cítí, že před sebou mají ještě dlouhou cestu, než svého cíle dosáhnou. Na druhou stranu, ti, kteří se svěřili se svým cílem skončili v průměru po 33 minutách, a když se jich potom zeptali, odpověděli, že se cítí o hodně blíž ke splnění svého cíle.
It goes like this: 163 people across four separate tests. Everyone wrote down their personal goal. Then half of them announced their commitment to this goal to the room, and half didn't. Then everyone was given 45 minutes of work that would directly lead them towards their goal, but they were told that they could stop at any time. Now, those who kept their mouths shut worked the entire 45 minutes on average, and when asked afterward, said that they felt that they had a long way to go still to achieve their goal. But those who had announced it quit after only 33 minutes, on average, and when asked afterward, said that they felt much closer to achieving their goal.
Jestliže je tohle pravda, co potom můžeme dělat? Můžete odolat pokušení oznámit svůj cíl ostatním. Můžete oddálit uspokojení, které přináší svěření se ostatním. Nebo se můžete pokusit pochopit, že vaše mysl vás klame a plete si mluvení s opravdovou prací. Ale jestliže o tom potřebujete mluvit, podejte to stylem, po kterém nebudete cítit to uspokojení. Jako například: "Vážně chci ten maraton běžet, takže potřebuji trénovat pětkrát týdně, tak mě nakopni, kdyby ne, jasný?"
So if this is true, what can we do? Well, you could resist the temptation to announce your goal. You can delay the gratification that the social acknowledgment brings, and you can understand that your mind mistakes the talking for the doing. But if you do need to talk about something, you can state it in a way that gives you no satisfaction, such as, "I really want to run this marathon, so I need to train five times a week and kick my ass if I don't, okay?"
Takže milé obecenstvo, až budete příště v pokušení prozradit někomu svůj cíl, co řeknete? Přesně. Dobrá práce.
So audience, next time you're tempted to tell someone your goal, what will you say? (Silence)
Exactly! Well done.
(Laughter)
(Potlesk)
(Applause)