هەمووتان، تکایە بیر لە گەورەترین ئامانجی کەسیتان بکەنەوە. دەتوانیت چرکەیەک وەرگریت. پێویستە هەستی پێ بکەیت بۆ ئەوەی فێری بیت. چەند چرکەیەک بیر لە گەورەترین ئامانجی کەسیت بکەوە، باشە؟ پێشبینی بکە ئێستا بڕیارتدا کە ئەنجامی دەدەیت. وادابنێ ئەمڕۆ کەسێک دەبینیت و پێی دەڵێیت کە دەتەوێت چی بکەیت. پیرۆزباییەکەیان پێشبینی بکە، و تێڕوانینی بەرزیان بۆ تۆ. ئایا هەست بە خۆشی ناکەیت بە دەنگی بەرز بیڵێن؟ وا بیرناکەیتەوە هەنگاوێک نزیک تریت، وەک ئەوەی بەڕاستی ببێت بە بەشێک لە ناسنامەت؟
Everyone, please think of your biggest personal goal. For real -- you can take a second. You've got to feel this to learn it. Take a few seconds and think of your personal biggest goal, okay? Imagine deciding right now that you're going to do it. Imagine telling someone that you meet today what you're going to do. Imagine their congratulations, and their high image of you. Doesn't it feel good to say it out loud? Don't you feel one step closer already, like it's already becoming part of your identity?
باشە، هەواڵێکی خراپ: پێویست بوو دەمت بە داخراوی هێشتباوە، چونکە ئەو هەستە باشە ئێستا وات لێدەکات کەمتر ئەو کارە بکەیت. تاقیکردنەوە دووبارەکانی دەروونناسی سەلماندویانە کە وتنی ئامانجەکەت بە کەسێک دەبێتە هۆی کەمبوونەوەی ئەگەری ڕوودانی. هەرکاتێک ئامانجێکت هەبێت، هەندێک هەنگاو هەن کە پێویستە ئەنجام بدرێن، هەندێک کار پێویستە بکرێن بۆ ئەوەی بەدەستی بهێنیت. بە شێوەیەکی نموونەی ڕازی نابیت تاوەکو بەتەواوی کارەکە ئەنجام دەدەیت. بەڵام کاتێک ئامانجەکەت بە کەسێک دەڵێیت و ئەوان پێی دەزانن، دەروونناسەکان ئاشکرایان کردووە ئەوە پێی دەوترێت“ڕاستی کۆمەڵایەتی.” مێشک وەک ئەوەیە هەڵخەڵەتابێ بۆ ئەوەی هەست بکات پێشتر کراوە. دواتر چونکە هەستت بەو ڕازی بوونە کرد، کەمتر هاندەدرێیت بۆ ئەنجام دانی کارە سەختە پێویستەکە.
Well, bad news: you should have kept your mouth shut, because that good feeling now will make you less likely to do it. The repeated psychology tests have proven that telling someone your goal makes it less likely to happen. Any time you have a goal, there are some steps that need to be done, some work that needs to be done in order to achieve it. Ideally you would not be satisfied until you'd actually done the work. But when you tell someone your goal and they acknowledge it, psychologists have found that it's called a "social reality." The mind is kind of tricked into feeling that it's already done. And then because you've felt that satisfaction, you're less motivated to do the actual hard work necessary.
(پێکەنین)
(Laughter)
کەواتە ئەمە دژی ژیری ئاساییە کە پێویستە ئامانجەکانمان بە هاوڕێکانمان بڵێین، ڕاستە؟ کەواتە ئەوان دەمانگرن بەرەو ئەو.
So this goes against conventional wisdom that we should tell our friends our goals, right? So they hold us to it.
کەواتە، با سەیری بەڵگەکە بکەین. 1926: کۆرت لوین، دامەزرێنەری دەروونناسی کۆمەڵایەتی، پێی دەوترا ”جێگۆڕینەوە.” 1933: ڤێرا مالێر دۆزییەوە کاتێک لەلایەن ئەوانی ترەوە دانی پێ دانرا، لە مێشکیدا وا هەستی دەکرد ڕاستییە. 1982، پیتەر گۆڵ وێتزەر کتێبێکی تەواوی دەربارەی ئەوە نووسی، و لە 2009، چەند تاقیکردنەوەی نوێی ئەنجامدا کە بڵاوکرانەوە.
So, let's look at the proof. 1926: Kurt Lewin, founder of social psychology, called this "substitution." 1933: Wera Mahler found when it was acknowledged by others, it felt real in the mind. 1982, Peter Gollwitzer wrote a whole book about this, and in 2009, he did some new tests that were published.
بەمجۆرە بوو: 163 کەس لە چوار تاقیکردنەوەی جیادا. هەموویان ئامانجی تایبەتی خۆیان نووسی. دواتر لە ژوورەکە نیوەیان پابەندی خۆیان ڕاگەیاند بۆ ئامانجەکە، نیوەکەی تر نا. پاشان 45 خولەک کارکردن بە هەمووان درا کە ڕاستەوخۆ پێشڕەویان دەکات بەرەو ئامانجەکەیان، بەڵام پێیان وترا کە دەتوانن لە هەر کاتێک بوەستن. ئێستا، ئەوانەی قسەیان نەکردبوو بە تێکڕای تەواوی 45 خولەکەکە کاریان کرد، و کاتێک پرسیاریان لێکرا، وتیان کە وا هەستیان کردووە کە ڕێگایەکی درێژیان ماوە بۆ هێنانەدی ئامانجەکانیان. بەڵام ئەوانەی ئاشکرایان کرد بەتێکڕای لەدوای تەنیا 33 خولەک وازیان هێناوە، و کاتێک پرسیاریان لێکرا، وتیان وا هەستیان کردووە زۆر نزیکن لە بەدەست هێنانی
It goes like this: 163 people across four separate tests. Everyone wrote down their personal goal. Then half of them announced their commitment to this goal to the room, and half didn't. Then everyone was given 45 minutes of work that would directly lead them towards their goal, but they were told that they could stop at any time. Now, those who kept their mouths shut worked the entire 45 minutes on average, and when asked afterward, said that they felt that they had a long way to go still to achieve their goal. But those who had announced it quit after only 33 minutes, on average, and when asked afterward, said that they felt much closer to achieving their goal.
ئامانجەکانیان. ئەگەر ئەوە ڕاست بێت، دەتوانین چی بکەین؟ باشە، تۆ دەتوانیت ڕێگری لە فریودان بکەیت بۆ بڵاوکردنەوەی ئامانجەکانت. دەتوانیت چێژ وەرگرتن دوا بخەیت کە دانپێدانانی کۆمەڵایەتی دەیهێنێت، و دەتوانیت لەوە تێبگەیت کە هەڵەکانی مێشکت قسەکردن بۆ ئەنجام دان. بەڵام ئەگەر پێویست بوو دەربارەی شتێک قسە بکەیت، دەتوانیت بەجۆرێک دەریبڕیت کە هیچ قایل بوونێکت پێ نەدات، وەک، بەڕاستی دەمەوێت ئەم ماڕاسۆنە ئەنجام بدەم، پێویستە هەفتەی پێنج جار ڕاهێنان بکەم لە دواوەم بدە ئەگەر نەمکرد، باشە؟
So if this is true, what can we do? Well, you could resist the temptation to announce your goal. You can delay the gratification that the social acknowledgment brings, and you can understand that your mind mistakes the talking for the doing. But if you do need to talk about something, you can state it in a way that gives you no satisfaction, such as, "I really want to run this marathon, so I need to train five times a week and kick my ass if I don't, okay?"
کەواتە گوێگران، جاری داهاتوو بتەوێت ئامانجی خۆت بە کەسێک بڵێیت، چی دەڵێیت؟
So audience, next time you're tempted to tell someone your goal, what will you say?
(بێدەنگی)
(Silence)
بەتەواوەتی! ئافەرین.
Exactly! Well done.
(پێکەنین)
(Laughter)
(چەپڵە لێدان)
(Applause)