Molim vas, svi razmislite o vašem najvećem ličnom cilju. Zaista, razmislite na trenutak. Morate ovo osjetiti da biste naučili. Uzmite par sekundi i razmislite o svom najvećem ličnom cilju, u redu? Zamislite kako ste baš sada odlučili da ćete ga ostvariti. Zamislite da kažete nekome koga danas sretnete šta ćete uraditi. Zamislite kako vam čestitaju i kako vas s poštovanjem gledaju. Zar nije dobar osjećaj reći to glasno? Zar se ne osjećate jedan korak bliže cilju kao da to postaje dio vašeg identiteta?
Everyone, please think of your biggest personal goal. For real -- you can take a second. You've got to feel this to learn it. Take a few seconds and think of your personal biggest goal, okay? Imagine deciding right now that you're going to do it. Imagine telling someone that you meet today what you're going to do. Imagine their congratulations, and their high image of you. Doesn't it feel good to say it out loud? Don't you feel one step closer already, like it's already becoming part of your identity?
Pa, loše vijesti. Trebali ste šutjeti o tome. Jer upravo taj dobar osjećaj će vam smanjiti vjerovatnoću da ćete to napraviti. Ponovljeni psihološki testovi su dokazali da govoreći svoje ciljeve smanjujemo šansu da ih ostvarimo. Kad god postavimo sebi cilj postoje koraci koje moramo napraviti, posao koji treba obaviti, da bismo došli do željenog cilja. Idealno, nećete biti zadovoljni dok ne ostvarite planirano. Ali kad nekome kažete svoj cilj, i oni vam daju priznanje, psiholozi to zovu "društvena stvarnost". Vaš um je nekako prevaren i misli kako ste već ostvarili cilj. I onda, jer ste već osjetili zadovoljstvo, imate manju motivaciju da uradite težak posao koji je potreban.
Well, bad news: you should have kept your mouth shut, because that good feeling now will make you less likely to do it. The repeated psychology tests have proven that telling someone your goal makes it less likely to happen. Any time you have a goal, there are some steps that need to be done, some work that needs to be done in order to achieve it. Ideally you would not be satisfied until you'd actually done the work. But when you tell someone your goal and they acknowledge it, psychologists have found that it's called a "social reality." The mind is kind of tricked into feeling that it's already done. And then because you've felt that satisfaction, you're less motivated to do the actual hard work necessary.
(Smijeh)
(Laughter)
To je suprotno našem instinktu koji zahtjeva da kažemo prijateljima naše ciljeve, tačno? Tako da nas drže za riječ, zar ne?
So this goes against conventional wisdom that we should tell our friends our goals, right? So they hold us to it.
Pa... pogledajmo dokaz. 1926: Kurt Lewin, osnivač socijalne psihologije nazvao je ovo "zamjenom". 1933: Wera Mahler je otkrila da kada nas drugi pohvale za ideju, već se čini ostvarenom u glavi. 1982: Peter Golwitzer je napisao cijelu knjigu o tome, a 2009. je uradio neke nove testove koji su objavljeni.
So, let's look at the proof. 1926: Kurt Lewin, founder of social psychology, called this "substitution." 1933: Wera Mahler found when it was acknowledged by others, it felt real in the mind. 1982, Peter Gollwitzer wrote a whole book about this, and in 2009, he did some new tests that were published.
Ide ovako: 163 ispitanika u četiri različita testa. Svaki je zapisao lični cilj. Onda je pola njih objavilo svoj cilj ostalima u sobi, a pola nije. Zatim su svi dobili 45 minuta da rade ono što će ih dovesti do ostvarenja njihovog cilja, ali im je rečeno da mogu odustati kada hoće. Sada, oni koji su šutili su radili svih 45 minuta, u prosjeku, i kada su ih kasnije pitali, rekli su da ima još dugo do ostvarenja njihovog cilja. Ali, oni koji su objavili svoje prestali su nakon 33 minute, u prosjeku. Kada su ih kasnije pitali, rekli su da misle da su blizu cilju.
It goes like this: 163 people across four separate tests. Everyone wrote down their personal goal. Then half of them announced their commitment to this goal to the room, and half didn't. Then everyone was given 45 minutes of work that would directly lead them towards their goal, but they were told that they could stop at any time. Now, those who kept their mouths shut worked the entire 45 minutes on average, and when asked afterward, said that they felt that they had a long way to go still to achieve their goal. But those who had announced it quit after only 33 minutes, on average, and when asked afterward, said that they felt much closer to achieving their goal.
Znači, ako je ovo istina šta možemo raditi? Pa, možete odoljeti iskušenju da kažete vaše ciljeve. Možete odgoditi zadovoljstvo koje vam donosi priznanje okoline. I možete razumjeti da vaš mozak brka govor sa djelima. Ali, ako treba da pričate o nečemu, možete to iskazat na način koji vam ne pruža zadovoljstvo, kao npr: Zaista želim trčati ovaj maraton i moram trenirati pet puta sedmično i kazniti sam sebe ako to ne uradim.
So if this is true, what can we do? Well, you could resist the temptation to announce your goal. You can delay the gratification that the social acknowledgment brings, and you can understand that your mind mistakes the talking for the doing. But if you do need to talk about something, you can state it in a way that gives you no satisfaction, such as, "I really want to run this marathon, so I need to train five times a week and kick my ass if I don't, okay?"
Dakle publiko, idući put kad ste u iskušenju da kažete nekome svoj cilj, šta ćete reći?
So audience, next time you're tempted to tell someone your goal, what will you say?
(Tišina)
(Silence)
Upravo tako. Odličan posao.
Exactly! Well done.
(Smijeh)
(Laughter)
(Aplauz)
(Applause)