I want to talk about penguins today. But first, I want to start by saying that we need a new operating system, for the oceans and for the Earth. When I came to the Galapagos 40 years ago, there were 3,000 people that lived in the Galapagos. Now there are over 30,000. There were two Jeeps on Santa Cruz. Now, there are around a thousand trucks and buses and cars there. So the fundamental problems that we face are overconsumption and too many people. It's the same problems in the Galapagos, except, obviously, it's worse here, in some ways, than other places. Because we've only doubled the population of the Earth since the 1960s -- a little more than doubled -- but we have 6.7 billion people in the world, and we all like to consume. And one of the major problems that we have is our operating system is not giving us the proper feedback. We're not paying the true environmental costs of our actions.
ברצוני לדבר היום על פינגווינים, אך ראשית ברצוני להתחיל ולומר שאנו זקוקים למערכת הפעלה חדשה, עבור האוקיינוסים והיבשה. כשהגעתי לאיי גלפגוס לפני 40 שנה, היו 3,000 בני אדם שחיו באיי גלפגוס. היום יש שם מעל 30,000. בסנטה קרוז היו שני ג'יפים. היום יש שם בערך אלף טנדרים ואוטבוסים ומכוניות. הבעיות העיקריות שיש לנו הן צריכת-יתר ואוכלוסיה גדולה מדי. וזה כך גם באיי גלפגוס, פרט לכך שברור, שבמובנים מסוימים, כאן גרוע יותר ממקומות אחרים. כי כעת הכפלנו את האוכלוסיה עלי אדמות מאז שנות ה-60-- קצת יותר מכפול. אך יש לנו 6.7 מיליארד בני אדם בעולם. וכולנו אוהבים לצרוך. ואחת הבעיות העיקריות שיש לנו היא שמערכת ההפעלה שלנו לא נותנת לנו משוב נכון. אנו לא משלמים את המחיר הסביבתי האמיתי על מעשינו.
And when I came at age 22 to live on Fernandina, let me just say, that I had never camped before. I had never lived alone for any period of time, and I'd never slept with sea lions snoring next to me all night. But moreover, I'd never lived on an uninhabited island. Punta Espinosa is where I lived for over a year, and we call it uninhabited because there are no people there. But it's alive with life; it's hardly uninhabited. So a lot has happened in the last 40 years,
וכשבאתי בגיל 22 לחיות בפרננדינה, נאמר כך, מעולם לא יצאתי לקמפינג. מעולם לא חייתי לבדי תקופה כלשהי. ומעולם לא ישנתי בחברת אריות ים שנוחרים לידי כל הלילה. אך מעבר לכך, מעולם לא חייתי על אי לא-מיושב. פונטה אספינוזה היא המקום בו חייתי מעל שנה. ואנו מכנים אותה 'בלתי-מיושבת', כי אין שם בני אדם. אבל היא שוקקת חיים. ממש לא "בלתי-מיושבת". הרבה קרה ב-40 השנים האחרונות.
and what I learned when I came to the Galapagos is the importance of wild places, wild things, certainly wildlife, and the amazing qualities that penguins have. Penguins are real athletes: They can swim 173 kilometers in a day. They can swim at the same speed day and night -- that's faster than any Olympic swimmer. I mean, they can do like seven kilometers an hour and sustain it. But what is really amazing, because of this deepness here, Emperor penguins can go down more than 500 meters and they can hold their breath for 23 minutes. Magellanic penguins, the ones that I work on, they can dive to about 90 meters and they can stay down for about 4.6 minutes. Humans, without fins: 90 meters, 3.5 minutes. And I doubt anybody in this room could really hold their breath for 3.5 minutes. You have to train to be able to do that. So penguins are amazing athletes.
ומה שלמדתי כשהגעתי לאיי הגלפגוס, הוא את חשיבות המקומות והדברים הפראיים, ודאי וודאי את חשיבות חיי הבר, ואת האיכויות המופלאות של הפינגווינים. הפינגווינים הם אתלטים אמיתיים. הם מסוגלים לשחות 173 ק"מ ביום אחד. הם יכולים לשחות באותה המהירות יומם וליל. זה מהר יותר מכל שחיין אולימפי. הם מסוגלים לשחות במהירות 7 קמ"ש ולשמור על הקצב. אך מה שבאמת מדהים, בגלל העומק כאן, הפינגווינים הקיסריים יכולים לצלול לעומק של יותר מ-500 מטרים. ולעצור את נשימתם למשך 23 דקות. הפינגווינים המגלניים, אלה שאני חוקרת, יכולים לצלול עד 90 מטר בערך. ונשארים למטה למשך 4.6 דקות. בני אדם ללא סנפירים - 90 מטר, 3.5 דקות. ואני בספק אם מישהו כאן באולם יכול באמת לעצור את נשימתו למשך 3.5 דקות. צריך להתאמן כדי להגיע לכך. אז הפינגווינים הם אתלטים מדהימים.
The other thing is, I've never met anybody that really doesn't say that they like penguins. They're comical, they walk upright, and, of course, they're diligent. And, more importantly, they're well-dressed. So they have all the criteria that people normally like. But scientifically, they're amazing because they're sentinels. They tell us about our world in a lot of different ways, and particularly the ocean.
נוסף על כך, מעולם לא פגשתי מישהו שאמר שהוא לא אוהב פינגווינים. הם מצחיקים, הם הולכים זקוף, והם כמובן אציליים. וחשוב מכל, הם יודעים להתלבש. כך שיש להם כל הקריטריונים שבני אדם אוהבים. אך מבחינה מדעית הם מדהימים כי הם שומרים. הם מספרים לנו בדרכים רבות על עולמנו, ובמיוחד על הים.
This is a picture of a Galapagos penguin that's on the front of a little zodiac here in the Galapagos. And that's what I came to study. I thought I was going to study the social behavior of Galapagos penguins, but you already know penguins are rare. These are the rarest penguins in the world. Why I thought I was going to be able to do that, I don't know. But the population has changed dramatically since I was first here. When I counted penguins for the first time and tried to do a census, we just counted all the individual beaks that we could around all these islands. We counted around 2,000, so I don't know how many penguins there really are, but I know I can count 2,000. If you go and do it now, the national parks count about 500. So we have a quarter of the penguins that we did 40 years ago. And this is true of most of our living systems. We have less than we had before, and most of them are in fairly steep decline. And I want to just show you a little bit about why.
זאת תמונה של פינגווין הגלפגוס שעומד בקדמת סירת גומי קטנה כאן בגלפגוס. ואת זה באתי לחקור. חשבתי שאחקור את התנהגותם החברתית של הפינגווינים בגלפגוס, אבל אתם הרי יודעים שהפינגווינים נדירים. אלה הם הפינגווינים הנדירים ביותר בעולם. מדוע חשבתי שאצליח בכך? אינני יודעת. אך האוכלוסיה השתנתה באורח דרמטי מאז שהגעתי לראשונה. כשספרתי לראשונה את הפינגווינים וניסיתי לערוך מפקד שלהם, פשוט ספרנו את כל המקורים בכל האיים האלה. ספרנו כ-2,000, כך שאיני יודעת כמה פינגווינים יש שם באמת, אבל אני יודעת לספור עד 2,000. אם תלכו לשם עכשיו, רשות הגנים הלאומיים ספרה בערך 500. כך שיש לנו כרבע מהפינגווינים לעומת 40 שנה קודם. וזה נכון לגבי רוב מערכות החיים שלנו. יש לנו פחות מבעבר, ורובם במצב של נפילה תלולה. ואני רוצה רק להראות לכם קצת מדוע.
(Braying)
[נחירה]
That's a penguin braying to tell you that it's important to pay attention to penguins. Most important of all, I didn't know what that was the first time I heard it. And you can imagine sleeping on Fernandina your first night there and you hear this lonesome, plaintful call. I fell in love with penguins, and it certainly has changed the rest of my life. What I found out I was studying is really the difference in how the Galapagos changes, the most extreme variation. You've heard about these El Ninos, but this is the extreme that penguins all over the world have to adapt to. This is a cold-water event called La Nina. Where it's blue and it's green, it means the water is really cold. And so you can see this current coming up -- in this case, the Humboldt Current -- that comes all the way out to the Galapagos Islands, and this deep undersea current, the Cromwell Current, that upwells around the Galapagos. That brings all the nutrients: When this is cold in the Galapagos, it's rich, and there's plenty of food for everyone.
זהו פינגווין נוחר שמנסה לומר לכם שחשוב לשים לב לפינגווינים. הכי חשוב, לא ידעתי מה זה, בפעם הראשונה ששמעתי זאת. דמיינו את עצמכם ישנים בלילה הראשון בפרננדינה ושומעים את הקריאה הבודדה והנוגה הזאת. התאהבתי בפינגווינים, ואין ספק שזה שינה את שארית חיי. מצאתי את עצמי למעשה חוקרת את המידה בה איי הגלפגוס השתנו, את השינוי הקיצוני ביותר. שמעתם על "אל-ניניו", אבל זאת קיצוניות שהפינגווינים בכל העולם צריכים להסתגל אליה. זהו אירוע מים קרים הקרוי "אל-ניניה". במקומות הכחולים והירוקים המים ממש קרים. אז אתם רואים שהזרם הזה מגיע עד-- במקרה הזה, זרם הומבולדט-- זה מגיע עד לאיי הגלפגוס, והזרם התת-מימי הזה, זרם קרומוול, שעולה למעלה באזור איי הגלפגוס. זה מביא את כל החומרים המזינים. כשקר באיי הגלפגוס, זה עשיר, ויש שפע של מזון לכולם.
When we have extreme El Nino events, you see all this red, and you see no green out here around the Galapagos. That means that there's no upwelling, and there's basically no food. So it's a real desert for not only for the penguins and the sea lions and the marine iguanas ... things die when there's no food. But we didn't even know that that affected the Galapagos when I went to study penguins. And you can imagine being on an island hoping you're going to see penguins, and you're in the middle of an El Nino event and there are no penguins. They're not breeding; they're not even around. I studied marine iguanas at that point. But this is a global phenomenon, we know that.
כשיש לנו אירועי "אל-ניניו" קיצוניים, אתם רואים את כל האדום הזה, ולא רואים בכלל ירוק סביב איי הגלפגוס. זה אומר שאין עליה של זרם תת-מימי, ובעצם אין שום מזון. אז זהו מדבר אמיתי ולא רק לפינגווינים ולאריות הים ולאיגואנות הים. דברים מתים כשאין מזון. אבל כלל לא ידענו שזה פוגע באיי הגלפגוס, כשהלכתי לחקור פינגווינים. תארו לעצמכם אותי על אי, מקוה לפגוש פינגווינים, ואני באמצע אירוע "אל-ניניו", ואין שום פינגווינים. הם לא מתרבים; הם אפילו לא שם. באותה עת חקרתי איגואנות ים. אבל זו תופעה גלובלית, אנו יודעים זאת.
And if you look along the coast of Argentina, where I work now, at a place called Punta Tombo -- the largest Magellanic penguin colony in the world down here about 44 degrees south latitude -- you see that there's great variation here. Some years, the cold water goes all the way up to Brazil, and other years, in these La Nina years, it doesn't. So the oceans don't always act together; they act differently, but that is the kind of variation that penguins have to live with, and it's not easy. So when I went to study the Magellanic penguins, I didn't have any problems. There were plenty of them.
ואם תביטו בחופי ארגנטינה, שם אני עובדת כעת, במקום בשם "פונטה טומבו", מושבת הפינגווין המגלני הגדולה בעולם, קו הרוחב כאן הוא 44 מעלות דרום, אתם רואים שיש שם שינויים גדולים. בשנים מסוימות המים הקרים מגיעים עד לברזיל, ואילו בשנים אחרות, שנות "לה-ניניה" - לא. כך שהאוקינוסים לא תמיד נוהגים באותה צורה, אלא בנפרד, אבל זהו סוג של שינוי שהפינגווינים צריכים לחיות איתו, וזה לא קל. אז כשהלכתי לחקור את הפינגווינים המגלניים, לא היו לי שום בעיות. היו שם הרבה מאד.
This is a picture at Punta Tombo in February showing all the penguins along the beach. I went there because the Japanese wanted to start harvesting them and turning them into high fashion golf gloves, protein and oil. Fortunately, nobody has harvested any penguins and we're getting over 100,000 tourists a year to see them. But the population is declining and it's declined fairly substantially, about 21 percent since 1987, when I started these surveys, in terms of number of active nests. Here, you can see where Punta Tombo is, and they breed in incredibly dense colonies. We know this because of long-term science, because we have long-term studies there. And science is important in informing decision makers, and also in changing how we do and knowing the direction of change that we're going in.
זאת תמונה של פונטה טומבו בפברואר שמראה את כל הפינגווינים לאורך החוף. הלכתי לשם כי היפנים רצו להתחיל לצוד אותם ולהפוך אותם לכפפות גולף יוקרתיות, לחלבונים ולשמן. למרבה המזל, איש לא צד שום פינגווינים, ומגיעים אלינו מעל 100,000 תיירים בשנה לראותם. אבל האוכלוסיה מצטמצמת, ובצורה די משמעותית, ב-21 אחוז בערך מאז 1987, כשהתחלתי את הסקרים האלה, במונחים של קינים פעילים. כאן אתם רואים היכן נמצאת פונטה טומבו. והם מתרבים במושבות דחוסות להדהים. אנו יודעים זאת הודות למדע ארוך-הטווח, כי ערכנו שם מחקרים ממושכים. והמדע חשוב מבחינת המידע שיש למקבלי ההחלטות, וגם מבחינת השינויים במצבנו וידיעת הכיוון אליו מועדות פנינו.
And so we have this penguin project. The Wildlife Conservation Society has funded me along with a lot of individuals over the last 27 years to be able to produce these kinds of maps. And also, we know that it's not only Galapagos penguins that are in trouble, but Magellanics and many other species of penguins. And so we have started a global penguin society to try to focus on the real plight of penguins. This is one of the plights of penguins: oil pollution. Penguins don't like oil and they don't like to swim through oil. The nice thing is, if you look down here in Argentina, there's no surface oil pollution from this composite map. But, in fact, when we went to Argentina, penguins were often found totally covered in oil. So they were just minding their own business. They ended up swimming through ballast water that had oil in it. Because when tankers carry oil they have to have ballast at some point, so when they're empty, they have the ballast water in there. When they come back, they actually dump this oily ballast water into the ocean. Why do they do that? Because it's cheaper, because they don't pay the real environmental costs. We usually don't, and we want to start getting the accounting system right so we can pay the real cost.
לכן מיזם הפינגווינים, האגודה לשימור חיי הבר, מימנה אותי ועוד רבים במשך 27 השנים האחרונות, כדי שנוכל לשרטט מפות כאלה. וכן, אנו יודעים שלא רק הפינגווינים בגלפגוס נמצאים בצרה, אלא גם המגלניים וכל יתר מיני הפינגווינים. לכן הקמנו את אגודת הפינגווינים העולמית כדי לנסות להתמקד בצרה הממשית של הפינגווינים. וזו אחת הצרות של הפינגווינים - זיהום נפט. פינגווינים לא אוהבים נפט, הם לא אוהבים לשחות דרך נפט. מה שנחמד, אם מסתכלים כאן בארגנטינה, לא רואים זיהום נפט על פני הים במפה המורכבת הזו. אך למעשה, כשנסענו לארגנטינה, מצאנו הרבה פינגווינים שהיו מכוסים לגמרי בנפט. והם התעסקו בענייניהם. ולבסוף שחו דרך מי זבורית שהיה בהם נפט. כי כשמכליות מובילות נפט, בשלב מסוים עליהן למלא מי זבורית, כדי שכאשר תהיינה ריקות יהיו להם מי זבורית. כשהן חוזרות, הן בעצם משליכות את מי הזבורית השמנוניים לים. מדוע הן נוהגות כך? כי זה זול יותר, כי לא הן משלמות את המחיר הסביבתי האמיתי. בד"כ איננו משלמים אותו, ואנו רוצים להתחיל לתקן את מערכת החשבונאות הזו כדי שנוכל לשלם את המחיר האמיתי.
At first, the Argentine government said, "No, there's no way. You can't find oiled penguins in Argentina. We have laws, and we can't have illegal dumping; it's against the law." So we ended up spending nine years convincing the government that there were lots of oiled penguins. In some years, like this year, we found more than 80 percent of the adult penguins dead on the beach were covered in oil. These little blue dots are the fledglings -- we do this survey every March -- which means that they're only in the environment from January until March, so maybe three months at the most that they could get covered in oil. And you can see, in some years over 60 percent of the fledglings were oiled.
בתחילה, ממשלת ארגנטינה אמרה, "לא. אין סיכוי. לא תמצאו פינגווינים מזוהמים בנפט בארגנטינה. יש לנו חוקים. ולא נסכים להשלכת פסולת שלא-כחוק; זה לא חוקי." כך שבזבזנו תשע שנים בנסיונות לשכנע את הממשלה שיש הרבה פינגווינים מזוהמים בנפט היו שנים, כמו השנה, שמצאנו שיותר מ-80 אחוז מהפינגווינים הבוגרים שמתו על החוף היו מכוסים בנפט. הנקודות הכחולות הקטנות האלה הן הגוזלים-- אנו עורכים את הסקר הזה בכל שנה במרץ, משמע שהם חשופים לסביבה רק מינואר עד מרץ. אולי שלושה חודשים לכל היותר שבהם היה להם סיכוי להתכסות בנפט. ואתם רואים שבשנים מסוימות, מעל 60 אחוז מהגוזלים כוסו בנפט.
Eventually, the government listened and, amazingly, they changed their laws. They moved the tanker lanes 40 kilometers farther off shore, and people are not doing as much illegal dumping. So what we're seeing now is very few penguins are oiled. Why are there even these penguins oiled? Because we've solved the problem in Chubut province, which is like a state in Argentina where Punta Tombo is -- so that's about 1,000 kilometers of coastline -- but we haven't solved the problem in northern Argentina, Uruguay and Brazil. So now I want to show you that penguins are affected.
בסופו של דבר הממשלה הסכימה להקשיב, ולמרבה הפלא, שינתה את החוקים. הם העבירו את נתיבי המיכליות 40 ק"מ רחוק יותר מהחוף, וכבר לא משליכים פסולת לא-חוקית רבה כל כך. אז מה שאנו רואים כעת הוא שמעט מאד פינגווינים מזדהמים בנפט. מדוע אפילו אלה מזדהמים בנפט? כי פתרנו את הבעיה במחוז צ'ובוט, שהוא מעין מדינה בארגנטינה שבה נמצאת פונטה טומבו-- יש כאן כ-1,000 ק"מ של קו חוף-- אך לא פתרנו את הבעיה בצפון ארגנטינה, באורוגווי ובברזיל. וכעת ברצוני להראות לכם שהפינגווינים נפגעים.
I'm just going to talk about two things. This is climate change. Now this has really been a fun study because I put satellite tags on the back of these Magellanic penguins. Try to convince donors to give you a couple thousand dollars to glue a satellite tag on the back of penguins. But we've been doing this now for more than a decade to learn where they go. We thought we needed a marine protected area of about 30 kilometers, and then we put a satellite tag on the back of a penguin. And what the penguins show us -- and these are all the little dots from where the penguins' positions were for penguins in incubation in 2003 -- and what you see is some of these individuals are going 800 kilometers away from their nests. So that means as their mate is sitting on the nest incubating the eggs, the other one is out there foraging, and the longer they have to stay gone, the worse condition the mate is in when the mate comes back. And, of course, all of this then leads to a vicious cycle and you can't raise a lot of chicks.
אדבר רק על שני דברים: זהו שינוי האקלים. זה היה כיף של מחקר כי הצמדתי תגי לוויין על הגב של הפינגווינים המגלניים האלה. נסו לשכנע תורמים שיתנו לכם כמה אלפי דולרים כדי להצמיד תגי לוויין על גבות פינגווינים. אך אנו עושים זאת כבר מעל עשר שנים, כדי לדעת לאן הם הולכים. חשבנו שנחוץ לנו אזור ימי מוגן של כ-30 ק"מ, ואז הצמדנו תג לוויין לגבו של פינגווין. ומה שהפינגווינים הראו לנו-- ואלה כל הנקודות הקטנות של מיקומי הפינגווינים אז, עבור פינגווינים בדגירה ב-2003. ואתם רואים שכמה מהפרטים האלה מתרחקים 800 ק"מ מהקן. וזה אומר, שבזמן שאחד מהם יושב על הקן ודוגר על הביצים, השני נמצא אי-שם ומחפש מזון. וככל שרב הזמן שעליו לשהות שם, כך מורע מצבו של הראשון כשהשני חוזר. וכמובן שכל זה מוביל למעגל קסמים, ואי אפשר לגדל הרבה אפרוחים.
Here you see in 2003 -- these are all the dots of where the penguins are -- they were raising a little over a half of a chick. Here, you can see in 2006, they raised almost three quarters of a chick per nest, and you can see that they're closer to Punta Tombo; they're not going as far away. This past year, in 2009, you can see that they're now raising about a fourth of a chick, and some of these individuals are going more than 900 kilometers away from their nests. So it's kind of like you having a job in Chicago, and then you get transferred to St. Louis, and your mate is not happy about this because you've got to pay airfare, because you're gone longer. The same thing's true for penguins as well. And they're going about, on average now, 40 kilometers farther than they did a decade ago.
כאן אתם רואים שב-2003-- אלה כל הנקודות של מיקומי הפינגווינים-- הם גידלו קצת יותר מחצי אפרוח. כאן, אתם רואים שב-2006, הם גידלו כמעט שלושה רבעים של אפרוח לקן. ואתם רואים שהם קרובים יותר לפונטה טומבו; הם לא מתרחקים הרבה. בשנה שעברה, ב-2009, אתם רואים שהם מגדלים עכשיו בערך רבע אפרוח. וכמה מהפרטים האלה מתרחקים יותר מ-900 ק"מ מהקן. זה כאילו שיש לך עבודה בשיקגו, ומעבירים אותך לסנט לואיס, ובן הזוג שלך לא מרוצה מזה כי יהיה עליך לשלם על הטיסות, ובגלל שתיעדר זמן רב יותר. זה נכון גם לפינגווינים. והיום הם מתרחקים בממוצע 40 ק"מ יותר מאשר לפני עשר שנים.
We need to be able to get information out to the general public. And so we started a publication with the Society for Conservation that we think presents cutting-edge science in a new, novel way, because we have reporters that are good writers that actually can distill the information and make it accessible to the general public. So if you're interested in cutting-edge science and smarter conservation, you should join with our 11 partners -- some of them here in this room, like the Nature Conservancy -- and look at this magazine because we need to get information out about conservation to the general public.
עלינו להביא את המידע הזה לקהל הרחב. לכן התחלנו במיזם פרסומי יחד עם האגודה לשימור שלדעתנו מייצג טכנולוגיה מדעית עדכנית בצורה חדשנית. כי יש לנו כתבים שהם גם סופרים טובים הם יכולים לזקק את המידע ולהפוך אותו נגיש לקהל הרחב. אז אם אתם מתעניינים במדע חדשני ובשימור חכם יותר, עליכם להצטרף ל-11 השותפים שלנו, חלקם נמצאים באולם, כמו האגודה לשימור הטבע, ולהתבונן בכתב העת הזה, כי חשוב שנפיץ מידע בנוגע לשימור לקהל הרחב.
Lastly I want to say that all of you, probably, have had some relationship at some time in your life with a dog, a cat, some sort of pet, and you recognized that those are individuals. And some of you consider them almost part of your family. If you had a relationship with a penguin, you'd see it in the same sort of way. They're amazing creatures that really change how you view the world because they're not that different from us: They're trying to make a living, they're trying to raise their offspring, they're trying to get on and survive in the world.
ולבסוף ברצוני לומר שלכולכם אולי היה איזה קשר מתישהו בחייכם לכלב, חתול, חיית מחמד כלשהי, וראיתם בהם אינדיבידואלים. וחלקכם ראה בהם כמעט חלק מהמשפחה. אילו היה לכם קשר עם פינגווין, הייתם מתייחסים אליו באותה צורה. הם יצורים מדהימים שממש משנים את אופן ראיית העולם כי אינם כה שונים מאיתנו. הם מנסים להתקיים. הם מנסים לגדל את הצאצאים שלהם. הם מנסים להסתדר ולשרוד בעולם.
This is Turbo the Penguin. Turbo's never been fed. He met us and got his name because he started standing under my diesel truck: a turbo truck, so we named him Turbo. Turbo has taken to knocking on the door with his beak, we let him in and he comes in here. And I just wanted to show you what happened one day when Turbo brought in a friend. So this is Turbo. He's coming up to one of my graduate students and flipper patting, which he would do to a female penguin. And you can see, he's not trying to bite. This guy has never been in before and he's trying to figure out, "What is going on? What is this guy doing? This is really pretty weird." And you'll see soon that my graduate student ... and you see, Turbo's pretty intent on his flipper patting. And now he's looking at the other guy, saying, "You are really weird." And now look at this: not friendly. So penguins really differ in their personalities just like our dogs and our cats.
וזהו הפינגווין טורבו. טורבו מעולם לא הואכל. הוא פגש אותנו וקיבל את שמו כי החל לעמוד מתחת לטנדר הדיזל שלי, טנדר טורבו. אז קראנו לו טורבו. טורבו למד להקיש במקורו על הדלת. הכנסנו אותו, והוא בא לכאן. ורציתי רק להראות לכם מה קרה יום אחד כשטורבו הביא חבר. זהו טורבו. הוא ניגש אל אחד הסטודנטים הבוגרים שלי וטופח בסנפירו, כמו שהיה עושה לנקבת פינגווין. ואתם רואים שהוא לא מנסה לנשוך. הבחור לא היה כאן קודם, והוא מנסה להבין, "מה קורה כאן? מה הבחור הזה עושה? זה ממש מוזר." ומיד תראו שהסטודנט שלי-- אתם רואים שטורבו מאד ממוקד בטפיחת הסנפיר שלו. וכעת הוא מביט בבחור השני, ואומר, "אתה ממש מוזר." וכעת תראו את זה; לא ידידותי. אז הפינגווינים יש ממש אישויות שונות כמו הכלבים והחתולים שלנו.
We're also trying to collect our information and become more technologically literate. So we're trying to put that in computers in the field. And penguins are always involved in helping us or not helping us in one way or another. This is a radio frequency ID system. You put a little piece of rice in the foot of a penguin that has a barcode, so it tells you who it is. It walks over the pad, and you know who it is.
אנחנו גם מנסים לאסוף מידע ולהשכיל יותר מבחינה טכנולוגית. אז אנו מנסים להכניס את זה למחשבים בשטח. והפינגווינים תמיד מעורבים בנסיונות לעזור לנו או לא לעזור בדרך זו או אחרת. זאת מערכת זיהוי בתדרי רדיו. אנו שמים חתיכת אורז קטנה בכף רגלו של הפינגווין שיש בה ברקוד, כדי שנדע מיהו. הוא עולה על הרפידה, ויודעים מי הוא.
Okay, so here are a few penguins coming in. See, this one's coming back to its nest. They're all coming in at this time, walking across there, just kind of leisurely coming in. Here's a female that's in a hurry. She's got food. She's really rushing back, because it's hot, to try to feed her chicks. And then there's another fellow that will leisurely come by. Look how fat he is. He's walking back to feed his chicks. Then I realize that they're playing king of the box. This is my box up here, and this is the system that works. You can see this penguin, he goes over, he looks at those wires, does not like that wire. He unplugs the wire; we have no data.
אז הנה כמה פינגווינים שנכנסים. זה חוזר אל הקן שלו. כולם נכנסים עכשיו, עוברים להם שם במין כניסה נינוחה כזו. הנה נקבה שממהרת. היא באמת ממהרת לחזור, כי חם, כדי לנסות להאכיל את גוזליה. והנה עוד בחור שנכנס בנינוחות. תראו כמה הוא שמן. הוא חזור להאכיל את גוזליו. ואז הבנתי שהם משחקים מלך הארגז. זה הארגז שלי למעלה, וזו המערכת שפועלת. אתם רואים שהפינגווין הזה ניגש ומסתכל על החוטים, הוא לא אוהב את החוט הזה. הוא מנתק את החוט; אין לנו נתונים.
(Laughter)
[צחוק]
So, they really are pretty amazing creatures. OK. Most important thing is: Only you can change yourself, and only you can change the world and make it better, for people as well as penguins.
אז הם באמת יצורים מדהימים למדי. בסדר. הדבר הכי חשוב הוא, שרק אתם יכולים לשנות את עצמכם. ורק אתם יכולים לשנות את העולם ולעשותו מקום טוב יותר עבור בני אדם וגם עבור הפינגווינים.
So, thank you very much. (Applause)
אז תודה רבה לכם.