Ένας άνθρωπος, ένα παιδί γιενιέται και για αρκετό καιρό είναι καταναλωτής. Δεν μπορεί να είναι συνειδητά συνεισφέρον. Είναι αβοήθητο. Δεν ξέρει καν πως να επιβιώσει, παρόλο που είναι προικισμένο με το ένστικτο της επιβίωσης. Χρειάζεται την βοήθεια της μητέρας, ή μιας παραμάνας, για να επιβιώσει. Δεν έχει την δυνατότητα να αμφισβητήσει το άτομο που το περιθάλπτει. Οφείλει να παραδοθεί ολοκληρωτικά. όπως κάποιος παραδίνεται σε έναν αναισθησιολόγο.
A human child is born, and for quite a long time is a consumer. It cannot be consciously a contributor. It is helpless. It doesn't know how to survive, even though it is endowed with an instinct to survive. It needs the help of mother, or a foster mother, to survive. It can't afford to doubt the person who tends the child. It has to totally surrender, as one surrenders to an anesthesiologist.
Οφείλει να παραδωθεί ολοκληρωτικά. Αυτό υποδηλώνει πολύ εμπιστοσύνη. Αυτο συνεπάγεται οτι το έμπιστο άτομο δεν θα παραβιάσει την εμπιστοσύνη. Καθώς το παιδί μεγαλώνει, αρχίζει να ανακαλύπτει ότι το έμπιστο άτομο παραβιάζει την εμπιστοσύνη. Δεν γνωρίζει καν την λέξη "παραβιάζω". Επομένως, πρέπει να κατηγορήσει τον εαυτό του. Μια δίχως λόγια κατηγορία, που είναι δυσκολότερη να την ξεδιαλύνει, την ανέκφραστη αυτο-κατηγορία.
It has to totally surrender. That implies a lot of trust. That implies the trusted person won't violate the trust. As the child grows, it begins to discover that the person trusted is violating the trust. It doesn't know even the word "violation." Therefore, it has to blame itself, a wordless blame, which is more difficult to really resolve -- the wordless self-blame.
Καθώς το παιδί μεγαλώνει για να γίνει ενίληκας, μέχρι στιγμής, έχει υπάρξει καταναλωτής, όμως η ανάπτυξη ενός ανθρώπου, έγκειται στην ικανότητα αυτου ή αυτής να συνεισφέρει, να είναι συνεισφέρων. Δεν μπορεί κανείς να συνεισφέρει εκτος αν αισθάνεται ασφαλής, αν αισθάνεται μεγάλος, αν αισθάνεται: "Έχω αρκετά".
As the child grows to become an adult: so far, it has been a consumer, but the growth of a human being lies in his or her capacity to contribute, to be a contributor. One cannot contribute unless one feels secure, one feels big, one feels: I have enough.
Το να είσαι συμπονετικός δεν είναι κάτι εύκολο. Δεν είναι και τόσο απλό. Πρέπει κανείς να ανακαλύψει μια αδιαφιλονίκητη μεγαλοσύνη σεαυτόν. Αυτή η μεγαλοσύνη πρέπει να επικεντρώνεται σεαυτόν, όχι σε σχέση με λεφτά, όχι σε σχέση με την εξουσία που ασκείς, όχι σε σχέση με την όποια θέση κατέχεις στην κοινωνία, αλλά να επικεντρώνεται σεαυτόν. Τον εαυτό του οποίου έχεις επίγνωση. Σε τούτο τον εαυτό πρέπει να επικεντρώνεται, μια μεγαλοσύνη, μια ολότητα, αλλιώς, η συμπόνια είναι απλώς μια λέξη και ένα όνειρο.
To be compassionate is not a joke. It's not that simple. One has to discover a certain bigness in oneself. That bigness should be centered on oneself, not in terms of money, not in terms of power you wield, not in terms of any status that you can command in the society, but it should be centered on oneself. The self: you are self-aware. On that self, it should be centered -- a bigness, a wholeness. Otherwise, compassion is just a word and a dream.
Μπορείς να είσαι συμπονετικός περιστασιακά, περισσότερο ωθούμενος από ενσυναίσθηση παρά από συμπόνια. Δόξα τω Θεώ είμαστε ενσυναιθητικοί. Όταν κάποιος πονά, συμμεριζόμαστε τον πόνο.
You can be compassionate occasionally, more moved by empathy than by compassion. Thank God we are empathetic. When somebody's in pain, we pick up the pain.
Σε έναν αγώνα του Wimbledon,τον τελικό, οι δύο αυτοί τύποι το παλέυουν μέχρι τέλους. Καθένας έχει κερδίζει δύο σετ. Μπορεί ο καθένας τους να νικήσει Όλα για όσα ιδρώσαν μέχρι στιγμής δεν έχουν νόημα. Ένας νικά. Το εθιμοτυπικό του τένις θέλει και τους δύο παίκτες να έρθουν στο δίχτυ και να δώσουν τα χέρια. Ο νικητής γρονθοκοπά τον αέρα και φιλά το έδαφος, Πετά την μπλούζα του σαν κάποιος να την περίμενε. (Γέλιο) Και αυτός ο τύπος πρέπει να έρθει στο δίχτυ. Και έρχεται στο δίχτυ, βλέπεις, όλο του το πρόσωπο αλλάζει. δείχνει σαν να εύχεται να μην είχε κερδίσει. Γιατί; Ενσυναίσθηση.
In a Wimbledon final match, these two guys fight it out. Each one has got two games. It can be anybody's game. What they have sweated so far has no meaning. One person wins. The tennis etiquette is, both the players have to come to the net and shake hands. The winner boxes the air and kisses the ground, throws his shirt as though somebody is waiting for it. (Laughter) And this guy has to come to the net. When he comes to the net, you see, his whole face changes. It looks as though he's wishing that he didn't win. Why? Empathy.
Έτσι είναι η καρδιά του ανθρώπου. Κανείς που φέρει ανθρώπινη καρδιά απαρνιέται αυτή την ενσυναίσθηση. Καμία θρησκεία δεν μπορεί να το απαλείψει αυτό με τον δογματισμό. Καμία κουλτούρα,κανένα έθνος, και εθνικισμός, τίποτα δεν μπορεί να το αγγίξει επειδή είναι ενσυναίσθηση. Και η ικανότητα του συναισθάνεσθαι, είναι το παράθυρο μέσα απο το οποίο επικοινωνείς με τους ανθρώπους, κάνεις κάτι που κάνει την διαφορά στη ζωή κάποιου. Ίδιες λέξεις, ίδιος χρόνος.
That's human heart. No human heart is denied of that empathy. No religion can demolish that by indoctrination. No culture, no nation and nationalism -- nothing can touch it because it is empathy. And that capacity to empathize is the window through which you reach out to people, you do something that makes a difference in somebody's life -- even words, even time.
Η ευσπλαχνία δεν ορίζεται σε μία φόρμα. Δεν υπάρχει Ινδική συμπόνια. Δεν υπάχει Αμερικάνικη συμπόνια. Είναι υπεράνω εθνους, φύλου, ηλικίας. Γιατί; Επειδή ενυπάρχει σε όλους. Βιώνεται απο τους ανθρώπους περιστασιακά.
Compassion is not defined in one form. There's no Indian compassion. There's no American compassion. It transcends nation, the gender, the age. Why? Because it is there in everybody. It's experienced by people occasionally.
Λοιπόν αυτή η περιστασιακή συμπόνια, δεν είναι αυτή για την οποία μιλάμε. Δεν θα μείνει ποτέ περιστασιακή. Κατόπιν εντολής, δεν μπορείς να κάνεις ένα πρόσωπο συμπονετικό. Δεν μπορείς να πεις, "Σε παρακαλώ αγάπησέ με." Την αγάπη την ανακαλύπτεις. Δεν είναι μια πράξη, παρόλο που στην Αγγλική γλώσσα, είναι πράξη επίσης. Θα επανέλθω σε αυτό αργότερα.
Then this occasional compassion, we are not talking about -- it will never remain occasional. By mandate, you cannot make a person compassionate. You can't say, "Please love me." Love is something you discover. It's not an action, but in the English language, it is also an action. I will come to it later.
Λοιπόν κανείς οφείλει να ανακαλύψει μία κάποια ολότητα. Θα εγκωμιάσω το ενδεχόμενο να είναι κανείς πλήρης, κάτι το οποίo είναι στα όρια της εμπειρίας του καθένος από εμάς. Παρόλη την τραγικότητα της ζωής του, κάποιος είναι ευτυχισμένος σε στιγμές που είναι λίγες και αραιές. Και αυτός που είναι ευτυχισμένος, ακόμα και για ένα χονδροκομμένο αστείο, δέχεται τον εαυτό του, και επίσης την τάξη των πραγμάτων την οποία βιώνει.
So one has got to discover a certain wholeness. I am going to cite the possibility of being whole, which is within our experience, everybody's experience. In spite of a very tragic life, one is happy in moments which are very few and far between. And the one who is happy, even for a slapstick joke, accepts himself and also the scheme of things in which one finds oneself.
Δηλαδή το σύμπαν όλο, τα γνωστά και άγνωστα πράγματα. Όλα είναι απολύτως αποδεκτά καθώς ανακαλύτεις την ολότητα μέσα σου. Το υποκείμενο, εγώ, και το αντικείμενο, η τάξη των πραγμάτων, διαχέονται σε μια ενότητα, μια εμπειρία που κανείς δεν μπορεί να πει "Σε μένα δεν θα συμβεί," μια ετερόκλητη εμπειρία κοινή για όλους.
That means the whole universe, known things and unknown things. All of them are totally accepted because you discover your wholeness in yourself. The subject -- "me" -- and the object -- the scheme of things -- fuse into oneness, an experience nobody can say, "I am denied of," an experience common to all and sundry.
Αυτή η εμπειρία επιβεβαιώνει ότι ,παρ'όλους τους περιορισμούς σου, όλα σου τα θέλω, τις επιθυμίες, τα ανικανοποίητα, και τις πιστωτικές κάρτες, και τις απολύσεις, και τελικά, την φαλάκρα, Μπορείς να είσαι ευτυχισμένος. Αλλά κατ'επέκταση η λογική είναι ότι δεν χρειάζεται να ικανοποιήσεις την επιθυμία σου να είσαι ευτυχισμένος. Η ευτυχία αυτή καθεαυτή είσαι εσύ, η ολότητα, που θέλεις να είσαι.
That experience confirms that, in spite of all your limitations -- all your wants, desires, unfulfilled, and the credit cards and layoffs and, finally, baldness -- you can be happy. But the extension of the logic is that you don't need to fulfill your desire to be happy. You are the very happiness, the wholeness that you want to be.
Δεν υπάρχει επιλογή σε αυτό. Αυτό απλώς επιβεβαιώνει την πραγματικότητα οτι η ολότητα δεν μπορεί να είναι κάτι διαφορετικό απο εσένα, δεν μπορεί να είναι "μείων εσυ". Δεν μπορεί παρά να είναι "εσύ" Δεν μπορείς να είσαι μέρος της ολότητας και ταυτόχρονα να είσαι το όλον. Η στιγμή της ευτυχίας αποκαλύπτει αυτή την πραγματικότητα, αυτή την συνειδητοποίηση, αυτή την ανακάλυψη. Ίσως να είμαι το όλον. Ίσως ο Σουάμι να έχει δίκιο.
There's no choice in this: that only confirms the reality that the wholeness cannot be different from you, cannot be minus you. It has got to be you. You cannot be a part of wholeness and still be whole. Your moment of happiness reveals that reality, that realization, that recognition: "Maybe I am the whole. Maybe the swami is right.
Ίσως ο Σουάμι να έχει δίκιο. Ξεκινάς μια νέα ζωή. Και όλα αποκτούν νόημα. Δεν έχω πια λόγο να κατηγορώ τον εαυτό μου. Αν κάποιος θέλει να κατηγορήσει τον εαυτό του, έχει ένα εκατομμύριο λόγους και βάλε, αλλά αν πω, παρόλο που το σώμα μου είναι περιορισμένο, αν είναι μαύρο, τότε δεν είναι λευκό, αν είναι λευκό τότε δεν είναι μαύρο, το σώμα είναι περιορισμένο με όποιο τρόπο κι αν το δεις.Περιορισμένο.
Maybe the swami is right." You start your new life. Then everything becomes meaningful. I have no more reason to blame myself. If one has to blame oneself, one has a million reasons plus many. But if I say, in spite of my body being limited -- if it is black it is not white, if it is white it is not black: body is limited any which way you look at it. Limited.
Η γνώση σου είναι περιορισμένη, η υγεία είναι περιορισμένη, και η δύναμη συνεπώς περιορισμένη, και η ευθυμία θα είναι περιορισμένη. Η συμπόνια θα είναι περιορισμένη. Τα πάντα θα είναι απεριόριστα. Δεν μπορείς να κυβερνήσεις την συμπόνια εκτός κι αν γίνεις απεριόριστος, και κανείς δεν μπορεί να γίνει απεριόριστος, Ή είσαι ή δεν είσαι.Τελεία και παύλα. Και δεν υπάρχει τρόπος να μην είσαι απεριόριστος επίσης.
Your knowledge is limited, health is limited, and power is therefore limited, and the cheerfulness is going to be limited. Compassion is going to be limited. Everything is going to be limitless. You cannot command compassion unless you become limitless, and nobody can become limitless, either you are or you are not. Period. And there is no way of your being not limitless too.
Η ίδια σου η εμπειρία αποκαλύπτει πως, παρ' όλους τους περιορισμούς, εσύ είσαι το όλον. Και η ολότητα είναι η αλήθεια σου όταν συνδέεσαι με το σύμπαν. Είναι αγάπη πρώτα. Όταν συνδέεσαι με το σύμπαν, η δυναμική έκφανση της ολότητας είναι, αυτό που λέμε, αγάπη. Και απο μόνη της γίνεται συμπόνια εάν το αντικείμενο με το οποίο σxετίζεσαι προκαλεί αυτό το συναίσθημα. Τότε αυτό με την σειρά του μετασχηματίζεται σε δώσιμο, σε συνεισφορά. Εκφράζεσαι επειδή έχεις συμπόνια.
Your own experience reveals, in spite of all limitations, you are the whole. And the wholeness is the reality of you when you relate to the world. It is love first. When you relate to the world, the dynamic manifestation of the wholeness is, what we say, love. And itself becomes compassion if the object that you relate to evokes that emotion. Then that again transforms into giving, into sharing. You express yourself because you have compassion.
Για να ανακαλύψεις την συμπόνια, πρέπει να είσαι συμπονετικός. Για να ανακαλύψεις την δυνατότητα του δίνειν και μοιράζεσθαι, πρέπει να δίνεις και να μοιράζεσαι. Δεν υπάρχει σύντομος δρόμος. Είναι σαν το κολύμπι κολυμπώντας. Μαθαίνεις κολύμπι κολυμπώντας. Δεν μπορείς να μάθεις κολύμπι σε ένα στρώμα αφρού και μετά να μπεις στο νερό. (Γέλιο) Μαθαίνει κολύμπι κολυμπώντας. Μαθαίνεις ποδήλατο ποδηλατώντας. Μαθαίνεις να μαγειρεύεις μαγειρεύοντας, έχοντας κάποιους συμπονετικούς ανθρώπους γύρω σου να τρώνε αυτά που μαγειρεύεις. (Γέλιο)
To discover compassion, you need to be compassionate. To discover the capacity to give and share, you need to be giving and sharing. There is no shortcut: it is like swimming by swimming. You learn swimming by swimming. You cannot learn swimming on a foam mattress and enter into water. (Laughter) You learn swimming by swimming. You learn cycling by cycling. You learn cooking by cooking, having some sympathetic people around you to eat what you cook. (Laughter)
Και, συνεπώς, αυτό που λέω είναι ότι, πρέπει προσποιούμενος να το καταφέρεις. (Γέλιο) Πρέπει έτσι να κάνεις. Ο προκάτοχός μου έτσι το εννοούσε. Πρέπει να το κάνεις πράξη. Πρέπει να πράξεις συμπονετικά.
And, therefore, what I say, you have to fake it and make it. (Laughter) You need to. My predecessor meant that. You have to act it out. You have to act compassionately.
Δεν υπάρχει ρήμα για την συμπόνια, αλλά υπάρχει επίρρημα για την συμπόνια. Αυτό είναι ενδιαφέρον για μένα. Πράττεις συμπονετικά. Όμως από την άλλη πως να πράξεις συμπονετικά εάν δεν έχεις συμπόνια; Τότε είναι που υποκρίνεσαι. Προσποιείσαι και τα καταφέρνεις.Αυτό είναι το μάντρα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. (Γέλιο)
There is no verb for compassion, but you have an adverb for compassion. That's interesting to me. You act compassionately. But then, how to act compassionately if you don't have compassion? That is where you fake. You fake it and make it. This is the mantra of the United States of America. (Laughter)
Προσποιείσαι και τα καταφέρνεις. Πράττεις συμπονετικά, σαν να έχεις συμπόνια, δάγκωσε το χείλος σου, χρησιμοποίησε όλο το σύστημα στήριξης, αν γνωρίζεις πως να προσευχηθείς, προσευχήσου. Αναζήτα την συμπόνια. και άσε με να πράξω συμπονετικά. Κάν'το. Θα ανακαλύψεις την συμπόνια και επίσης σιγά- σιγά την σχετική συμπόνια, και σιγά- σιγά, ίσως αν πάρεις την σωστή εκπαίδευση, θα ανακαλύψεις πως η συμπόνια είναι μια δυναμική έκφανση της αλήθειας σε εσένα, που είναι η ενότητα, η ολότητα, και αυτό είσαι.
You fake it and make it. You act compassionately as though you have compassion: grind your teeth, take all the support system. If you know how to pray, pray. Ask for compassion. Let me act compassionately. Do it. You'll discover compassion and also slowly a relative compassion, and slowly, perhaps if you get the right teaching, you'll discover compassion is a dynamic manifestation of the reality of yourself, which is oneness, wholeness, and that's what you are.
Με αυτές τις λέξεις, σας ευχαριστώ πάρα πολύ. (Χειροκρότημα)
With these words, thank you very much. (Applause)