An article in the Yale Alumni Magazine told the story of Clyde Murphy, a black man who was a member of the Class of 1970. Clyde was a success story. After Yale and a law degree from Columbia, Clyde spent the next 30 years as one of America's top civil rights lawyers. He was also a great husband and father. But despite his success, personally and professionally, Clyde's story had a sad ending.
Een artikel in het Yale Alumni Magazine vertelde het verhaal van Clyde Murphy, een zwarte man die lid was van de Class of 1970. Clyde was een succesverhaal. Na Yale en een diploma rechten aan Columbia, leefde Clyde de volgende 30 jaar als een van Amerika's topadvocaten inzake burgerrechten. Hij was ook een geweldige man en vader. Maar ondanks zijn succes, persoonlijk en professioneel, had Clyde's verhaal een triest einde.
In 2010, at the age of 62, Clyde died from a blood clot in his lung. Clyde's experience was not unique. Many of his black classmates from Yale also died young. In fact, the magazine article indicated that 41 years after graduation from Yale, the black members of the Class of 1970 had a death rate that was three times higher than that of the average class member. It's stunning.
In 2010, toen hij 62 was, overleed Clyde aan een bloedprop in zijn longen. Clyde's ervaring was niet uniek. Veel van zijn zwarte klasgenoten van Yale stierven ook jong. Sterker nog, het tijdschriftartikel gaf aan dat 41 jaar na het afstuderen aan Yale de zwarte leden van de Class of 1970 een sterftecijfer hadden dat drie keer zo hoog was als het gemiddelde van hun klasgenoten. Het is verbijsterend.
America has recently awakened to a steady drumbeat of unarmed black men being shot by the police. What is even a bigger story is that every seven minutes, a black person dies prematurely in the United States. That is over 200 black people die every single day who would not die if the health of blacks and whites were equal.
Amerika is onlangs ontwaakt door een gestaag tromgeroffel van ongewapende zwarte mannen neergeschoten door de politie. Nog straffer is dat om de zeven minuten een zwarte in de Verenigde Staten voortijdig sterft. Dat is meer dan 200 zwarte mensen die elke dag sterven en die niet zouden sterven als de gezondheid van zwart en blank gelijk was.
For the last 25 years, I have been on a mission to understand why does race matter so profoundly for health. When I started my career, many believed that it was simply about racial differences in income and education. I discovered that while economic status matters for health, there is more to the story. So for example, if we look at life expectancy at age 25, at age 25 there's a five-year gap between blacks and whites. And the gap by education for both whites and blacks is even larger than the racial gap. At the same time, at every level of education, whites live longer than blacks. So whites who are high school dropouts live 3.4 years longer than their black counterparts, and the gap is even larger among college graduates. Most surprising of all, whites who have graduated from high school live longer than blacks with a college degree or more education.
De laatste 25 jaar ben ik bezig geweest met proberen te begrijpen waarom ras zo belangrijk is voor de gezondheid. Toen ik mijn carrière begon, geloofden velen dat het gewoon ging om raciale verschillen in inkomen en opleiding. Ik ontdekte dat terwijl economische status belangrijk is voor de gezondheid, er meer aan de hand is. Als we bijvoorbeeld kijken naar de levensverwachting op de leeftijd van 25, is er een kloof van vijf jaar tussen zwarten en blanken. En de kloof voor onderwijs voor zowel blanken en zwarten is nog groter dan de raciale kloof. Op eender welk niveau van onderwijs leven blanken langer dan zwarten. Blanken die hun middelbare school niet hebben voltooid leven 3,4 jaar langer dan hun zwarte collega's en de kloof is zelfs nog groter onder afgestudeerden. Meest verrassende van alles is dat blanke afgestudeerden van de middelbare school langer leven dan zwarten met een hogere beroepsopleiding of hoger onderwijs.
So why does race matter so profoundly for health? What else is it beyond education and income that might matter?
Waarom is dan ras zo belangrijk voor de gezondheid? Wat kan buiten opleiding en inkomen ertoe doen?
In the early 1990s, I was asked to review a new book on the health of black America. I was struck that almost every single one of its 25 chapters said that racism was a factor that was hurting the health of blacks. All of these researchers were stating that racism was a factor adversely impacting blacks, but they provided no evidence. For me, that was not good enough.
In de vroege jaren 1990 werd ik gevraagd om een nieuw boek over de gezondheid van zwart Amerika te beoordelen. Het trof me dat bijna elk van de 25 hoofdstukken zei dat racisme een factor was die schadelijk was voor de gezondheid van de zwarten. Al deze onderzoekers verklaarden dat racisme een factor was die zwarten nadelig beïnvloedde, maar ze verschaften geen bewijs. Voor mij was dat niet goed genoeg.
A few months later, I was speaking at a conference in Washington, DC, and I said that one of the priorities for research was to document the ways in which racism affected health. A white gentleman stood in the audience and said that while he agreed with me that racism was important, we could never measure racism. "We measure self-esteem," I said. "There's no reason why we can't measure racism if we put our minds to it."
Een paar maanden later sprak ik op een conferentie in Washington, DC, en zei ik dat een van de prioriteiten voor onderzoek was om de manieren te documenteren waarop racisme de gezondheid beïnvloedde. Een blanke man in het publiek zei dat terwijl hij het met mij eens was dat racisme belangrijk was, we racisme nooit konden meten. "We meten gevoel van eigenwaarde", zei ik. "Er is geen reden om racisme niet te kunnen meten als we het echt zouden willen."
And so I put my mind to it and developed three scales. The first one captured major experiences of discrimination, like being unfairly fired or being unfairly stopped by the police. But discrimination also occurs in more minor and subtle experiences, and so my second scale, called the Everyday Discrimination Scale, captures nine items that captures experiences like you're treated with less courtesy than others, you receive poorer service than others in restaurants or stores, or people act as if they're afraid of you. This scale captures ways in which the dignity and the respect of people who society does not value is chipped away on a daily basis.
Ik begon eraan en ontwikkelde drie schalen. De eerste gaf belangrijke ervaringen met discriminatie weer, zoals ten onrechte ontslagen worden of onterecht door de politie worden tegengehouden. Maar discriminatie doet zich ook voor in kleinere en subtielere ervaringen, vandaar mijn tweede schaal, de zogenaamde Dagelijkse Discriminatie Schaal, die negen items van ervaringen weergeeft, zoals wanneer je met minder hoffelijkheid dan anderen behandeld wordt, of slechtere dienstverlening krijgt dan anderen in restaurants of winkels, of mensen doen alsof ze bang zijn voor jou. Deze schaal geeft de wijze weer waarop waardigheid en respect van de mensen die de maatschappij niet waardeert op dagelijkse basis worden weggenomen.
Research has found that higher levels of discrimination are associated with an elevated risk of a broad range of diseases from blood pressure to abdominal obesity to breast cancer to heart disease and even premature mortality. Strikingly, some of the effects are observed at a very young age. For example, a study of black teens found that those who reported higher levels of discrimination as teenagers had higher levels of stress hormones, of blood pressure and of weight at age 20. However, the stress of discrimination is only one aspect.
Onderzoek heeft aangetoond dat een hogere mate van discriminatie geassocieerd is met een verhoogd risico op een brede waaier van ziekten, van bloeddruk tot abdominale obesitas, borstkanker, hartziekten en zelfs vroegtijdige sterfte. Opvallend is dat een deel van de effecten worden waargenomen op zeer jonge leeftijd. Zo vond een studie van zwarte tieners dat degenen die een hogere mate van discriminatie rapporteerden als tieners, hogere niveaus stresshormonen vertoonden, hogere bloeddruk en hoger gewicht op de leeftijd van 20. Echter, de stress van discriminatie is slechts één aspect.
Discrimination and racism also matters in other profound ways for health. For example, there's discrimination in medical care. In 1999, the National Academy of Medicine asked me to serve on a committee that found, concluded based on the scientific evidence, that blacks and other minorities receive poorer quality care than whites. This was true for all kinds of medical treatment, from the most simple to the most technologically sophisticated. One explanation for this pattern was a phenomenon that's called "implicit bias" or "unconscious discrimination." Research for decades by social psychologists indicates that if you hold a negative stereotype about a group in your subconscious mind and you meet someone from that group, you will discriminate against that person. You will treat them differently. It's an unconscious process. It's an automatic process. It is a subtle process, but it's normal and it occurs even among the most well-intentioned individuals.
Discriminatie en racisme grijpen ook op andere manieren in op de gezondheid. Zo heb je ook discriminatie in de medische zorg. In 1999 werd ik gevraagd door de National Academy of Medicine om zitting te nemen in een commissie die vond, op basis van wetenschappelijk bewijs, dat zwarten en andere minderheden slechtere kwaliteit van zorg krijgen dan blanken. Dit gold voor alle soorten van medische behandeling, van de meest eenvoudige tot de technologisch meest geavanceerde. Een verklaring voor dit patroon was een fenomeen dat ‘impliciet vooroordeel’ heet, of ‘onbewuste discriminatie’. Tientallen jaren onderzoek door sociaal psychologen geeft aan dat als je in je onderbewustzijn een negatief stereotype onderhoudt over een groep en je iemand uit die groep ontmoet, je die persoon zult discrimineren. Je zult ze anders behandelen. Het is een onbewust proces. Het is een automatisch proces. Het is een subtiel proces, maar het is normaal en het komt zelfs voor bij de meest goedbedoelende mensen.
But the deeper that I delved into the health impact of racism, the more insidious the effects became. There is institutional discrimination, which refers to discrimination that exists in the processes of social institutions. Residential segregation by race, which has led to blacks and whites living in very different neighborhood contexts, is a classic example of institutional racism. One of America's best-kept secrets is how residential segregation is the secret source that creates racial inequality in the United States. In America, where you live determines your access to opportunities in education, in employment, in housing and even in access to medical care. One study of the 171 largest cities in the United States concluded that there is not even one city where whites live under equal conditions to blacks, and that the worst urban contexts in which whites reside is considerably better than the average context of black communities. Another study found that if you could eliminate statistically residential segregation, you would completely erase black-white differences in income, education and unemployment, and reduce black-white differences in single motherhood by two thirds, all of that driven by segregation. I have also learned how the negative stereotypes and images of blacks in our culture literally create and sustain both institutional and individual discrimination.
Maar hoe dieper ik groef in het gezondheidseffect van racisme, hoe verraderlijker de effecten werden. Er is institutionele discriminatie, die betrekking heeft op discriminatie in de processen van sociale instellingen. Woonsegregatie door ras, die heeft geleid dat zwarten en blanken in heel andere wijken wonen, is een klassiek voorbeeld van institutioneel racisme. Eén van Amerika's best bewaarde geheimen is hoe woonsegregatie de geheime oorzaak is van raciale ongelijkheid in de Verenigde Staten. In Amerika bepaalt waar je woont je toegang tot de mogelijkheden in onderwijs, op de arbeidsmarkt, in woongelegenheid en zelfs je toegang tot medische zorg. Een studie van de 171 grootste steden in de Verenigde Staten concludeerde dat er zelfs niet één stad is waar de blanken onder gelijke omstandigheden wonen als de zwarten, en dat de ergste stedelijke contexten waarin blanken wonen aanzienlijk beter zijn dan de gemiddelde context van zwarte gemeenschappen. Een andere studie vond dat als je statistisch gezien woonsegregatie zou kunnen elimineren, je de zwart-witverschillen in inkomen volledig zou tenietdoen. Hetzelfde geldt voor onderwijs en werkloosheid. Zwart-witverschillen in alleenstaand moederschap zouden met tweederde verminderen. Dat komt allemaal door de segregatie. Ik heb ook geleerd hoe de negatieve stereotypen en afbeeldingen van zwarten in onze cultuur, institutionele en individuele discriminatie letterlijk creëren en in stand houden.
A group of researchers have put together a database that contains the books, magazines and articles that an average college-educated American would read over their lifetime. It allows us to look within this database and see how Americans have seen words paired together as they grow up in their society. So when the word "black" appears in American culture, what co-occurs with it? "Poor," "violent," "religious," "lazy," "cheerful," "dangerous." When "white" occurs, the frequently co-occurring words are "wealthy," "progressive," "conventional," "stubborn," "successful," "educated." So when a police officer overreacts when he sees an unarmed black male and perceives him to be violent and dangerous, we are not necessarily dealing with an inherently bad cop. We may be simply viewing a normal American who is reflecting what he has been exposed to as a result of being raised in this society.
Een groep onderzoekers hebben een databank samengesteld met de boeken, tijdschriften en artikelen die een gemiddeld opgeleide Amerikaan tijdens zijn leven zou lezen. We kunnen in deze database zoeken en zien hoe de Amerikanen aan elkaar gekoppelde woorden tegenkomen als ze opgroeien in hun samenleving. Wat zien we vaak met het woord ‘zwart’ verschijnen in de Amerikaanse cultuur? ‘Arm’, ‘gewelddadig’, ‘religieus’, ‘lui’, ‘vrolijk’, ‘gevaarlijk’. Bij ‘blank’ zijn de vaak voorkomende woorden: ‘rijk’, ‘progressief’, ‘conventioneel’, ‘koppig’, ‘succesvol’, ‘geleerd’. Wanneer dan een politieagent overreageert als hij een ongewapende zwarte man ziet en hem als gewelddadig en gevaarlijk ervaart, hebben we niet per se te maken met een inherent slechte agent. We zien misschien alleen maar een normale Amerikaan die weergeeft waaraan hij was blootgesteld tijdens zijn opvoeding in deze maatschappij.
From my own experience, I believe that your race does not have to be a determinant of your destiny. I migrated to the United States from the Caribbean island of Saint Lucia in the late 1970s in pursuit of higher education, and in the last 40 years, I have done well. I have had a supportive family, I have worked hard, I have done well. But it took more for me to be successful. I received a minority fellowship from the University of Michigan. Yes. I am an affirmative action baby. Without affirmative action, I would not be here.
Vanuit mijn eigen ervaring geloof ik dat je ras je lot niet hoeft te bepalen. Ik migreerde naar de Verenigde Staten van het Caribische eiland Saint Lucia, in de late jaren 1970, voor mijn hoger onderwijs. In de laatste 40 jaar heb ik het goed gedaan. Ik had een ondersteunende familie, ik heb hard gewerkt, ik heb het goed gedaan. Maar er was voor mij meer nodig om succesvol te zijn. Ik kreeg een minority fellowship van de Universiteit van Michigan. Ja. Ik ben het resultaat van positieve actie. Zonder positieve actie zou ik hier niet staan.
But in the last 40 years, black America has been less successful than I have. In 1978, black households in the United States earned 59 cents for every dollar of income whites earned. In 2015, black families still earn 59 cents for every dollar of income that white families receive, and the racial gaps in wealth are even more stunning. For every dollar of wealth that whites have, black families have six pennies and Latinos have seven pennies.
Maar in de laatste 40 jaar was zwart Amerika minder succesvol dan ik ben geweest. In 1978 verdienden zwarte huishoudens in de Verenigde Staten 59 cent voor elke dollar van blanke inkomsten. In 2015 verdienen zwarte families nog altijd 59 cent voor elke dollar van de inkomsten die blanke gezinnen ontvangen en de raciale verschillen in welvaart zijn nog verbazingwekkender. Voor elke dollar van de rijkdom van blanken hebben zwarte gezinnen zes en Latinos zeven cent.
The fact is, racism is producing a truly rigged system that is systematically disadvantaging some racial groups in the United States. To paraphrase Plato, there is nothing so unfair as the equal treatment of unequal people. And that's why I am committed to working to dismantle racism.
Het feit is dat racisme een echt bevooroordeeld systeem produceert dat sommige raciale groepen in de Verenigde Staten systematisch benadeelt. Om Plato te parafraseren: "Er is niets zo oneerlijk als de gelijke behandeling van ongelijke mensen." Daarom ben ik vastbesloten te werken aan het ontmantelen van racisme.
I deeply appreciate the fact that I am standing on the shoulders of those who have sacrificed even their lives to open the doors that I have walked through. I want to ensure that those doors remain open and that everyone can walk through those doors. Robert Kennedy said, "Each time a man" -- or woman, I would add -- "stands up for an ideal or acts to improve the lot of others or strikes out against injustice, he sends forth a tiny ripple of hope, and those ripples can build a current that can sweep down the mightiest walls of oppression and resistance."
Ik waardeer ten zeerste het feit dat ik op de schouders sta van degenen die zelfs hun leven hebben opgeofferd om de deuren te openen waar ik door ben gelopen. Ik wil ervoor zorgen dat die deuren open blijven en dat iedereen door die deuren kan lopen. Robert Kennedy zei: “Elke keer dat een man" -- of vrouw, zou ik willen toevoegen -- "staat voor een ideaal of handelt om het lot van anderen te verbeteren of tegen onrecht ingaat, stuurt hij een kleine rimpeling van hoop uit. En die rimpelingen kunnen een stroom opbouwen die de machtigste muren van onderdrukking en verzet kan omvergooien.”
I am optimistic today because all across America, I have seen ripples of hope. The Boston Medical Center has added lawyers to the medical team so that physicians can improve the health of their patients because the lawyers are addressing the nonmedical needs their patients have. Loma Linda University has built a gateway college in nearby San Bernardino so that in addition to delivering medical care, they can provide job skills and job training to a predominantly minority, low-income community members so that they will have the skills they need to get a decent job. In Chapel Hill, North Carolina, the Abecedarian Project has figured out how to ensure that they have lowered the risks for heart disease for blacks in their mid-30s by providing high-quality day care from birth to age five. In after-school centers across the United States, Wintley Phipps and the US Dream Academy is breaking the cycle of incarceration by providing high-quality academic enrichment and mentoring to the children of prisoners and children who have fallen behind in school. In Huntsville, Alabama, Oakwood University, a historically black institution, is showing how we can improve the health of black adults by including a health evaluation as a part of freshman orientation and giving those students the tools they need to make healthy choices and providing them annually a health transcript so they can monitor their progress. And in Atlanta, Georgia, Purpose Built Communities has dismantled the negative effects of segregation by transforming a crime-ridden, drug-infested public housing project into an oasis of mixed-income housing, of academic performance, of great community wellness and of full employment. And finally, there is the Devine solution. Professor Patricia Devine of the University of Wisconsin has shown us how we can attack our hidden biases head on and effectively reduce them. Each one of us can be a ripple of hope.
Ik ben vandaag optimistisch, omdat ik in heel Amerika rimpelingen van hoop heb gezien. Het Boston Medical Center heeft advocaten aan het medisch team toegevoegd, zodat artsen de gezondheid van hun patiënten kunnen verbeteren omdat de advocaten de niet-medische behoeften van hun patiënten aanpakken. Loma Linda University heeft een tweedekansonderwijs gebouwd in het nabijgelegen San Bernardino, zodat naast het leveren van medische zorg, ze jobvaardigheden en jobtraining kunnen geven aan leden van de gemeenschap die vooral uit minderheden met een laag inkomen komen om hen de vaardigheden voor een fatsoenlijke baan bij te brengen. In Chapel Hill, North Carolina, heeft het Abecedarian Project bedacht hoe ervoor te zorgen dat ze de risico's voor hart- en vaatziekten hebben verlaagd voor zwarte mid-dertigers, door het verstrekken van kwalitatief hoogwaardige dagopvang vanaf de geboorte tot vijf jaar. In naschoolse centra in de Verenigde Staten doorbreekt Wintley Phipps en de US Dream Academy de cyclus van opsluitingen door het verstrekken van kwalitatief hoogwaardige academische verrijking en mentorschap aan de kinderen van gevangenen en kinderen die op school achterop lopen. In Huntsville, Alabama, laat Oakwood University, een historisch zwarte instelling, zien hoe we de gezondheid van zwarte volwassenen kunnen verbeteren door een gezondheidsevaluatie op te nemen als onderdeel van eerstejaars oriëntatie en door de studenten de tools te geven die ze nodig hebben om gezonde keuzes te maken en ze jaarlijks een gezondheidsbulletin te verstrekken zodat ze hun voortgang kunnen bijhouden. En in Atlanta, Georgia, heeft Purpose Built Communities de negatieve effecten van segregatie ontmanteld door het transformeren van een door misdaad en drugs geteisterd volkshuisvestingsproject in een oase van gemengde sociale woningbouw, van goede opleiding, van groot sociaal welgevoelen en volledige werkgelegenheid. En tenslotte is er de Devine-oplossing. Professor Patricia Devine van de Universiteit van Wisconsin heeft ons laten zien hoe we onze verborgen vooroordelen kunnen aanpakken en ze effectief tegengaan. Ieder van ons kan een rimpeltje van hoop zijn.
This work will not always be easy, but former Supreme Court Justice Thurgood Marshall has told us, "We must dissent. We must dissent from the indifference. We must dissent from the apathy. We must dissent from the hatred and from the mistrust. We must dissent because America can do better, because America has no choice but to do better."
Dit werk zal niet altijd gemakkelijk zijn, maar voormalig rechter van het hooggerechtshof Thurgood Marshall zei ons: "We moeten het oneens zijn. We moeten het oneens zijn met de onverschilligheid. We moeten het oneens zijn met de apathie. We moeten het oneens zijn met de haat en het wantrouwen. We moeten het oneens zijn omdat Amerika het beter kan doen, omdat Amerika geen andere keuze heeft dan om het beter te doen."
Thank you.
Dank je.
(Applause)
(Applaus)