Γεια σου ηχογραφημένο μήνυμα, παλιέ μου φίλε.
(Music: "The Sound of Silence," Simon & Garfunkel)
(Γέλια) Κάλεσα για τεχνική υποστήριξη και πάλι. Αγνόησα την προειδοποίηση του αφεντικού μου. Κάλεσα Δευτέρα πρωί. Τώρα είναι απόγευμα, και το γεύμα μου πρώτα πάγωσε και μετά μούχλιασε. Είμαι ακόμα στην αναμονή. Ακούω τους ήχους της σιωπής. Δεν νομίζω ότι καταλαβαίνεις. Νομίζω ότι οι γραμμές σου δεν έχουν προσωπικό. Χτύπησα κάθε πλήκτρο που μου ζητήθηκε, αλλά είμαι ακόμα 18 ώρες στην αναμονή. Δεν φτάνει που το λογισμικό σου κράσαρε το Mac μου και συνεχίζει να κολλάει και να κρεμάει, έσβησε και τις μνήμες ROM. Τώρα το Mac κάνει τους ήχους της σιωπής. Στα όνειρά μου φαντάζομαι ότι ξεσπάει η οργή μου επάνω σε εσάς παιδιά. Πείτε πως η μοτοσυκλέτα σας τρακάρει. Αίμα αναβλύζει από τις ανοιχτές πληγές σας. Με τη δύναμή σας να εξασθενεί, καλείτε το 166 και προσεύχεστε για έναν εκπαιδευμένο ιατρό. Αλλά παίρνετε εμένα. (Γέλια)
Hello voice mail, my old friend. (Laughter) I've called for tech support again. I ignored my boss's warning. I called on a Monday morning. Now it's evening, and my dinner first grew cold, and then grew mold. I'm still on hold. I'm listening to the sounds of silence. I don't think you understand. I think your phone lines are unmanned. I punched every touch tone I was told, but I've still spent 18 hours on hold. It's not enough your software crashed my Mac, and it constantly hangs and bombs -- it erased my ROMs! Now the Mac makes the sounds of silence. In my dreams I fantasize of wreaking vengeance on you guys. Say your motorcycle crashes. Blood comes gushing from your gashes. With your fading strength, you call 9-1-1 and you pray for a trained MD. But you get me.
Και ακούτε τους ήχους της σιωπής.
(Laughter) And you listen to the sounds of silence.
(Χειροκρότημα)
(Music) (Applause)
Σας ευχαριστώ. Καλό απόγευμα και καλώς ήρθατε στο: «Εντοπίστε τον παρουσιαστή TED που έπαιζε συνοδευτική μουσική στο Μπρόντγεϊ». (Γέλια) Εντάξει. Όταν μου προσφέρθηκε η στήλη στους Τάιμς, πριν έξι χρόνια, η συμφωνία ήταν αυτή: Θα σου στέλνουμε τα πιο περιζήτητα, μοδάτα, γυαλιστερά γκάτζετ. Κάθε εβδομάδα θα φτάνουν στην πόρτα σου. Μπορείς να τα δοκιμάζεις, να παίζεις μαζί τους, να τα αξιολογείς μέχρι να περάσει η τεχνολογία τους, πριν χρειαστεί να τα στείλεις πίσω. Και θα πληρώνεσαι γι’ αυτό. Μπορείς να το σκεφτείς, αν θέλεις. Λοιπόν, πάντα ήμουν τρελός με την τεχνολογία, και αναμφίβολα την αγαπάω. Παρόλα αυτά, η εργασία είχε ένα μικρό μειονέκτημα. Και αυτό ήταν ότι επέμεναν να δημοσιεύσουν το e-mail μου στο τέλος κάθε στήλης μου. Aυτό που παρατήρησα είναι ότι, πρώτα απ’ όλα, λαμβάνεις έναν απίστευτο αριθμό e-mail.
Thank you. Good evening and welcome to: "Spot the TED Presenter Who Used to Be a Broadway Accompanist." (Laughter) When I was offered the Times column six years ago, the deal was like this: you'll be sent the coolest, hottest, slickest new gadgets. Every week, it'll arrive at your door. You get to try them out, play with them, evaluate them until the novelty wears out, before you have to send them back, and you'll get paid for it. You can think about it, if you want. So, I've always been a technology nut, and I absolutely love it. The job, though, came with one small downside, and that is, they intended to publish my email address at the end of every column. And what I've noticed is -- first of all, you get an incredible amount of email.
Αν νιώσετε ποτέ μόνοι, αναλάβετε μία στήλη στους Νιού Γιόρκ Τάιμς, επειδή θα λάβετε εκατοντάδες και εκατοντάδες και εκατοντάδες μηνύματα. Και τα μηνύματα που παίρνω σήμερα, τα περισσότερα έχουν να κάνουν με απογοήτευση. Οι άνθρωποι έχουν περιστατικά όπως -- Εντάξει, μόλις χτύπησε ένας συναγερμός στην οθόνη μου. Είστε τυχεροί που δεν τον βλέπετε. Οι άνθρωποι αισθάνονται πως κατακλύζονται. Νιώθουν ότι υπάρχει πάρα πολλή τεχνολογία, πολύ γρήγορα. Μπορεί να είναι καλή τεχνολογία, αλλά νιώθω σαν να μην υπάρχει ικανοποιητική δομή υποστήριξης. Δεν υπάρχει αρκετή βοήθεια. Δεν έχει υποβληθεί αρκετή σκέψη στον σχεδιασμό της, ώστε να είναι εύκολο και ευχάριστο να χρησιμοποιηθεί. Μία φορά, έγραψα ένα άρθρο σχετικά με τις προσπάθειές μου να βρω την τεχνική υποστήριξη της Dell. Και, μέσα σε 12 ώρες, υπήρχαν 700 μηνύματα από αναγνώστες στη φόρμα ανταπόκρισης στην ιστοσελίδα των Τάιμς, από χρήστες που λέγανε : «Και σε μένα το ίδιο» και, «Να η ιστορία της ταλαιπωρίας μου». Το ονομάζω Οργή Λογισμικού. Και άνθρωποι, αφήστε με να σας πω, όποιος βρει τον τρόπο να βγάλει λεφτά από αυτή την απογοήτευση θα Ωω, πώς βρέθηκε αυτό εκεί; Απλά αστειεύομαι. (Γέλια)
If you ever are feeling lonely, get a New York Times column, because you will get hundreds and hundreds and hundreds of emails. And the email I'm getting a lot today is about frustration. People are feeling like things -- Ok, I just had an alarm come up on my screen. Lucky you can't see it. People are feeling overwhelmed. They're feeling like it's too much technology, too fast. It may be good technology, but I feel like there's not enough of a support structure. There's not enough help. There's not enough thought put into the design of it to make it easy and enjoyable to use. One time I wrote a column about my efforts to reach Dell Technical Support, and within 12 hours, there were 700 messages from readers on the feedback boards on the Times website, from users saying, ""Me too, and here's my tale of woe." I call it "software rage." And man, let me tell you, whoever figures out how to make money off of this frustration will -- Oh, how did that get up there? Just kidding. (Laughter)
Ωραία, άρα για ποιο λόγο το πρόβλημα εξαπλώνεται; Και μέρος του προβλήματος είναι, ειρωνικά, η ίδια η βιομηχανία, επειδή έβαλε πάρα πολλή σκέψη στην προσπάθεια να κάνει τα πράγματα πιο εύκολα. Θα σας δείξω τι εννοώ. Εδώ βλέπουμε πως ήταν παλιά ένα υπολογιστικό περιβάλλον, το DOS. Με τα χρόνια έγινε ευκολότερο να το χρησιμοποιείς. Αυτό είναι το αυθεντικό λειτουργικό σύστημα των Mac. Ο Ρίγκαν ήταν πρόεδρος. Η Μαντόνα ήταν ακόμα μελαχρινή. Και ολόκληρο το λειτουργικό σύστημα, αυτό είναι το καλό κομμάτι, ολόκληρο το λειτουργικό σύστημα χωρούσε σε 211Kb. Δεν θα μπορούσες να χωρέσεις καν το λογότυπο των Mac (OS 10) σε 211Kb. (Γέλια) Έτσι, η ειρωνεία είναι ότι όσο πιο εύκολα γίνονται αυτά τα πράγματα στη χρήση, ένα λιγότερο εξοικειωμένο τεχνικά και μεγαλύτερο κοινό έρχεται σε επαφή με αυτό τον εξοπλισμό για πρώτη φορά.
Ok, so why is the problem accelerating? And part of the problem is, ironically, because the industry has put so much thought into making things easier to use. I'll show you what I mean. This is what the computer interface used to look like, DOS. Over the years, it's gotten easier to use. This is the original Mac operating system. Reagan was President. Madonna was still a brunette. And the entire operating system -- this is the good part -- the entire operating system fit in 211 k. You couldn't put the Mac OS X logo in 211 k! (Laughter) So the irony is, that as these things became easier to use, a less technical, broader audience was coming into contact with this equipment for the first time.
Μία φορά είχα το ξεχωριστό προνόμιο να κάτσω στο τηλεφωνικό κέντρο της Apple για μία μέρα. Ο τύπος είχε ένα ακριβώς ίδιο ακουστικό γι’ εμένα, ώστε να ακούω. Και οι κλήσεις οι οποίες - ξέρετε, όπως λένε: Η κλήση σας μπορεί να ηχογραφείται για εξασφάλιση της ποιότητας. Μμ, μμμ. Η κλήση σας μπορεί να ηχογραφείται, για να μπορούν να συλλέγουν τις πιο αστείες, χαζές ιστορίες χρηστών, και να τις μοιράζουν σε CD. (Γέλια) Πράγμα το οποίο κάνουν. (Γέλια) Και έχω ένα αντίγραφο. (Γέλια) Είναι στην τσάντα δώρων σας. Όχι, όχι. Με τις φωνές σας! Λοιπόν, μερικές από αυτές τις ιστορίες είναι τόσο κλασικές, κι όμως τόσο κατανοητές. Μία γυναίκα κάλεσε στην Apple για να παραπονεθεί πως το ποντίκι της έτριζε, κάνοντας έναν θόρυβο τριξίματος. Και ο τεχνικός είπε: «Λοιπόν, κυρία μου, τι εννοείτε ότι το ποντίκι σας τρίζει;» Αυτή είπε: «Το μόνο που μπορώ να σας πω, είναι ότι τρίζει δυνατότερα όσο πιο γρήγορα το κουνώ επάνω στην οθόνη». (Γέλια) Και ο τεχνικός λέει: «Κυρία μου, έχετε το ποντίκι επάνω στην οθόνη;»
I once had the distinct privilege of sitting in on the Apple call center for a day. The guy had a duplicate headset for me to listen to. And the calls that -- you know how they say, "Your call may be recorded for quality assurance?" Uh-uh. Your call may be recorded so that they can collect the funniest dumb user stories and pass them around on a CD. (Laughter) Which they do. (Laughter) And I have a copy. (Laughter) It's in your gift bag. No, no. With your voices on it! So, some of the stories are just so classic, and yet so understandable. A woman called Apple to complain that her mouse was squeaking. Making a squeaking noise. And the technician said, "Well, ma'am, what do you mean your mouse is squeaking?" She says, "All I can tell you is that it squeaks louder, the faster I move it across the screen." (Laughter)
Και αυτή συνεχίζει: «Ε, το μήνυμα λέει: Κάντε κλικ εδώ για να συνεχίσετε.» (Γέλια)
And the technician's like, "Ma'am, you've got the mouse up against the screen?" She goes, "Well, the message said, 'Click here to continue.'" (Laughter)
Λοιπόν, αν σας άρεσε αυτό, πόσο χρόνο έχουμε; Άλλο ένα, ένας τύπος κάλεσε. Αυτό είναι απολύτως αληθινό. Ο υπολογιστής του είχε κρασάρει, και είπε στον τεχνικό ότι δεν μπορούσε να τον επανεκκινήσει όσο φορές κι αν πάτησε 11. Και ο τεχνικός είπε: «Τi; Γιατί πληκτρολογείς 11;» Εκείνος είπε: «Το μήνυμα λέει, ‘Σφάλμα τύπου 11’». (Γέλια) Έτσι, πρέπει να παραδεχτούμε ότι μέρος της ευθύνης πέφτει ξεκάθαρα στους χρήστες. Αλλά γιατί η κρίση τεχνικής υπερφόρτωσης,
Well, if you like that one -- how much time have we got? Another one, a guy called -- this is absolutely true -- his computer had crashed, and he told the technician he couldn't restart it, no matter how many times he typed "11." And the technician said, "What? Why are you typing 11?" He said, "The message says, 'Error Type 11.'" (Laughter) So, we must admit that some of the blame falls squarely at the feet of the users. But why is the technical overload crisis,
η κρίση πολυπλοκότητας, διογκώνεται τώρα; Στον υλικό κόσμο, είναι επειδή εμείς οι καταναλωτές θέλουμε τα πάντα να είναι πιο μικρά, μικρά, μικρά. Έτσι, τα γκάτζετ γίνονται όλο και μικρότερα, αλλά τα δάχτυλά μας παραμένουν ουσιαστικά στο ίδιο μέγεθος. Έτσι, γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη πρόκληση. Το λογισμικό επηρεάζεται από ακόμα μία κινητήρια δύναμη: την εντολή για κυκλοφορία όλο και περισσότερων εκδόσεων. Όταν αγοράζετε ένα κομμάτι λογισμικού, δεν είναι σαν να αγοράζετε ένα βάζο ή μία σοκολάτα, όπου και σας ανήκουν. Είναι σαν να συμμετέχετε σε ένα κλαμπ, όπου πληρώνετε συνδρομή κάθε χρόνο. Και κάθε χρόνο, λένε: «Προσθέσαμε περισσότερες λειτουργίες και σας το πουλάμε για 99 δολάρια». Ξέρω έναν τύπο που ξόδεψε 4.000 δολάρια στο Photoshop με τα χρόνια. Και οι εταιρείες λογισμικού, παίρνουν το 35% των εσόδων τους μόνο από τις αναβαθμίσεις προγραμμάτων. Το ονομάζω: 'Το Παράδοξο της Αναβάθμισης Λογισμικού'. Κάτι που σημαίνει πως αν βελτιώσεις ένα κομμάτι λογισμικού πολλές φορές, τελικά το καταστρέφεις.
the complexity crisis, accelerating now? In the hardware world, it's because we the consumers want everything to be smaller, smaller, smaller. So the gadgets are getting tinier and tinier, but our fingers are essentially staying the same size. So it gets to be more and more of a challenge. Software is subject to another primal force: the mandate to release more and more versions. When you buy a piece of software, it's not like buying a vase or a candy bar, where you own it. It's more like joining a club, where you pay dues every year, and every year, they say, "We've added more features, and we'll sell it to you for $99." I know one guy who's spent $4,000 just on Photoshop over the years. And software companies make 35 percent of their revenue from just these software upgrades. I call it the Software Upgrade Paradox -- which is that if you improve a piece of software enough times, you eventually ruin it.
Tο Microsoft Word ήταν τελευταία απλώς ένας επεξεργαστής λέξεων, ξέρετε, στην κυβέρνηση Αϊζενχάουερ. (Γέλια) Αλλά ποια είναι η εναλλακτική; Η Microsoft στην πράξη έκανε αυτό το πείραμα. Είπαν: «Ε, για ένα λεπτό. Όλοι παραπονιούνται ότι προσθέτουμε τόσο πολλά στοιχεία. Ας δημιουργήσουμε έναν επεξεργαστή λέξεων, ο οποίος είναι μόνο επεξεργαστής λέξεων. Απλός, αμιγής, δεν θα φτιάχνει ιστοσελίδες, δεν θα είναι βάση δεδομένων». Και κυκλοφόρησε. Ονομάστηκε Microsoft Write. Και δε βλέπω κανέναν από εσάς να γνωρίζει την ύπαρξή του, επειδή χάθηκε. Έπιασε πάτο. Κανένας δεν το αγόρασε ποτέ. Αυτό το ονομάζω η 'Αρχή της Σπορ Έκδοσης'. Οι άνθρωποι θέλουν να περιβάλλονται με αχρείαστη δύναμη, σωστά; Δεν χρειάζονται τη βάση δεδομένων και την ιστοσελίδα, αλλά λένε: Ωραία, θα το αναβαθμίσω, επειδή ξέρεις, μπορεί να το χρειαστώ κάποια μέρα. Άρα το πρόβλημα είναι, όσο προσθέτετε περισσότερα στοιχεία, πού θα πάνε; Πού θα τα βάλετε; Έχετε τόσα πολλά εργαλεία σχεδιασμού. Μπορείτε να κάνετε κουμπιά, ολισθητές, αναδυόμενα μενού, υπομενού. Αλλά αν δεν είστε προσεκτικοί με το τι διαλέγετε, θα καταλήξετε σ’αυτό. (Γέλια)
I mean, Microsoft Word was last just a word processor in, you know, the Eisenhower administration. (Laughter) But what's the alternative? Microsoft actually did this experiment. They said, "Well, wait a minute. Everyone complains that we're adding so many features. Let's create a word processor that's just a word processor: Simple, pure; does not do web pages, is not a database." And it came out, and it was called Microsoft Write. And none of you are nodding in acknowledgment, because it died. It tanked. No one ever bought it. I call this the Sport Utility Principle. People like to surround themselves with unnecessary power, right? They don't need the database and the website, but they're like, "Well, I'll upgrade, because, I might, you know, I might need that someday." So the problem is: as you add more features, where are they going to go? Where are you going to stick them? You only have so many design tools. You can do buttons, you can do sliders, pop-up menus, sub-menus. But if you're not careful about how you choose, you wind up with this. (Laughter)
Αυτή είναι μία μη επεξεργασμένη - κι αυτό δεν είναι αστείο - μη επεξεργασμένη εικόνα του Microsoft Word, η έκδοση που έχετε, με όλες τις γραμμές εργαλείων ανοικτές. Εσείς, προφανώς, δεν έχετε ανοίξει ποτέ όλες τις γραμμές εργαλείων, αλλά ο χώρος για να πληκτρολογήσετε, είναι αυτό το μικρό, μικροσκοπικό παράθυρο εδώ κάτω. (Γέλια) Και έχουμε φτάσει στην εποχή του περιβάλλοντος μήτρας, όπου υπάρχουν τόσα πολλά στοιχεία και επιλογές, που πρέπει να χρησιμοποιήσεις δύο διαστάσεις, ξέρετε. Μια κάθετη και μια οριζόντια. Όλοι εσείς παραπονιέστε για το πως το Microsoft Word, πάντα βάζει κουκκίδες στις λίστες σας και υπογραμμίζει τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις αυτόματα. Ο διακόπτης απενεργοποίησης είναι κάπου εκεί μέσα. Σας το λέω, είναι εκεί. Μέρος της τέχνης του σχεδιασμού ενός απλού, καλού λειτουργικού περιβάλλοντος, είναι να γνωρίζεις πότε να χρησιμοποιήσεις ποιο από τα στοιχεία. Εδώ είναι λοιπόν το παράθυρο αποσύνδεσης των Windows 2000. Υπάρχουν μόνο τέσσερις επιλογές, άρα για ποιο λόγο είναι σε αναδυόμενο μενού; Δεν είναι ότι ο υπόλοιπος χώρος στην οθόνη είναι τόσο γεμάτος που χρειάζεται να έχεις σε λίστα τις επιλογές. Θα μπορούσαν να τις τοποθετήσουν όλες σε μία εικόνα.
This is an un-retouched -- this is not a joke -- un-retouched photo of Microsoft Word, the copy that you have, with all the toolbars open. You've obviously never opened all the toolbars, but all you have to type in is this little, teeny window down here. (Laughter) And we've arrived at the age of interface matrices, where there are so many features and options, you have to do two dimensions, you know: a vertical and a horizontal. You guys all complain about how Microsoft Word is always bulleting your lists and underlining your links automatically. The off switch is in there somewhere. I'm telling you -- it's there. Part of the art of designing a simple, good interface, is knowing when to use which one of these features. So, here is the log-off dialogue box for Windows 2000. There are only four choices, so why are they in a pop-up menu? It's not like the rest of the screen is so full of other components that you need to collapse the choices. They could have put them all out in view.
Εδώ είναι η λύση της Apple για το ίδιο ακριβώς παράθυρο. (Χειροκρότημα) Σας ευχαριστώ. Ναι, εγώ σχεδίασα το παράθυρο. Όχι, όχι, όχι. Ήδη, μπορούμε να δούμε ότι Apple και Microsoft έχουν σημαντική απόκλιση στην προσέγγιση του σχεδιασμού λογισμικού. Η προσέγγιση της απλότητας στη Microsoft κλίνει να είναι: Ας το σπάσουμε σε κομμάτια, ας το κάνουμε απλώς σε περισσότερα βήματα. Αυτοί οι σύμβουλοι - οδηγοί (wizards) είναι παντού. Και ξέρετε, έρχεται μια καινούρια έκδοση των Windows αυτό το φθινόπωρο. Αν συνεχίσουν με αυτό τον ρυθμό, δεν θα υπάρχει καμία απολύτως έκπληξη για το που μπορούν να καταλήξουν. (Χειροκρότημα)
Here's Apple's take on the exact same dialogue box. (Applause) Thank you -- yes, I designed the dialogue box. No, no. Already, we can see that Apple and Microsoft have a severely divergent approach to software design. Microsoft's approach to simplicity tends to be: let's break it down; let's just make it more steps. There are these "wizards" everywhere. And you know, there's a new version of Windows coming out this fall. If they continue at this pace, there's absolutely no telling where they might wind up. [Welcome to the Type a Word Wizard]
Καλώς ήρθατε στον οδηγό: Πληκτρολογήστε μία λέξη. Εντάξει, με ενδιαφέρει. Ας κλικάρουμε «επόμενο» για να συνεχίσουμε.
(Laughter) (Applause)
(Χειροκρότημα) Από το μενού, επιλέξτε το πρώτο γράμμα που θέλετε να γράψετε. Εντάξει. (Γέλια)
"Welcome to the Type a Word Wizard." Ok, I'll bite. Let's click "Next" to continue. (Laughter) (Applause) From the drop-down menu, choose the first letter you want to type. Ok.
Άρα υπάρχει ένα όριο που δε θέλουμε να περάσουμε. Άρα ποια είναι η απάντηση; Πώς στοιβάζεις όλες αυτές τις λειτουργίες με έναν απλό και έξυπνο τρόπο; Εγώ πιστεύω στη συνοχή όποτε είναι δυνατή, στους συσχετισμούς με τον πραγματικό κόσμο, στον φάκελο - καλάθι αχρήστων όταν είναι δυνατόν και, περισσότερο, στις ετικέτες, παντού. Αλλά ικετεύω τους σχεδιαστές να παραβιάσουν όλους αυτούς τους κανόνες, αν παραβιάζεται ο μεγαλύτερος κανόνας όλων, ο οποίος είναι η ευφυΐα. Τώρα, τι εννοώ με αυτό; Θα σας δώσω μερικά παραδείγματα, στα οποία η ευφυΐα δημιουργεί κάτι χωρίς συνοχή, αλλά είναι καλύτερα.
(Laughter) So there is a limit that we don't want to cross. So what is the answer? How do you pack in all these features in a simple, intelligent way? I believe in consistency, when possible, real-world equivalents, trash can folder, when possible, label things, mostly. But I beg of the designers here to break all those rules if they violate the biggest rule of all, which is intelligence. Now what do I mean by that? I'm going to give you some examples where intelligence makes something not consistent, but it's better.
Όταν είναι να αγοράσετε κάτι από το διαδίκτυο, υποτίθεται πως πρέπει να βάλετε τη διεύθυνσή σας και υποτίθεται πως θα επιλέξετε από ποια χώρα είστε, σωστά; Υπάρχουν 200 χώρες στον κόσμο. Μας αρέσει να σκεφτόμαστε το διαδίκτυο σαν ένα παγκόσμιο χωριό. Συγγνώμη, αλλά δεν έχει γίνει ακόμα. Είναι βασικά οι Η.Π.Α., η Ευρώπη και η Ιαπωνία. Γιατί, λοιπόν, οι Η.Π.Α. είναι στο «Η»; (Γέλια)
If you are buying something on the web, you're supposed to put in your address, and you're supposed to choose what country you're from, ok? There are 200 countries in the world. We like to think of the Internet as a global village. I'm sorry; it's not one yet. It's mainly like, the United States, Europe, and Japan. So why is "United States" in the "U"s?
Πρέπει να κατεβάζετε τη μπάρα για επτά οθόνες για να το φτάσετε. Τώρα, δεν θα είχε συνοχή να βάζαμε τις Η.Π.Α. πρώτες,
(Laughter) You have to scroll, like, seven screensful to get to it. Now, it would be inconsistent to put "United States" first,
αλλά θα ήταν έξυπνο. Αυτό έχει σχολιαστεί ξανά, αλλά γιατί, για όνομα του Θεού, κλείνουμε τα Windows πατώντας ένα κουμπί που ονομάζεται «Έναρξη»; (Γέλια) Εδώ έχουμε ακόμα ένα από τα αγαπημένα μου: έχετε έναν εκτυπωτή. Τις περισσότερες φορές, θέλετε να εκτυπώσετε ένα αντίγραφο του εγγράφου σας, με τις σελίδες στη σειρά, σε αυτόν τον εκτυπωτή. Άρα, για όνομα του θεού, γιατί βλέπετε αυτό κάθε φορά που εκτυπώνετε; Είναι σαν τον πίνακα οργάνων ενός αεροπλάνου 747. (Γέλια) Και κανένα από τα κουμπιά κάτω κάτω, προσέξτε, δε λέει «Εκτύπωση». (Γέλια) (Χειροκρότημα) Τώρα, δεν λέω ότι η Apple είναι η μοναδική εταιρεία που έχει «αγκαλιάσει» το ρεύμα της απλότητας. Το έκανε επίσης και η Palm, ειδικά στο παρελθόν, και ήταν υπέροχη σχετικά με αυτό. Στην πραγματικότητα, είχα την ευκαιρία να μιλήσω στην Palm, όταν ήταν στα πάνω της τη δεκαετία του ‘90, και μετά την ομιλία, γνώρισα έναν από τους υπαλλήλους της. Μου είπε: «Ωραία ομιλία». Και εγώ του είπα: «Ευχαριστώ, εσύ τι κάνεις εδώ;». Μου είπε: «Είμαι μετρητής κινήσεων». Εγώ είμαι σε φάση «Τι είσαι;» και μου λέει: «Λοιπόν, ο Τζεφ Χόκινς, ο διευθυντής, λέει: ‘Αν οποιαδήποτε λειτουργία στο Palm Pilot παίρνει περισσότερες από τρεις κινήσεις με το πενάκι, είναι πάρα πολύ, και πρέπει να επανασχεδιαστεί’. Και έτσι είμαι μετρητής κινήσεων». Θα σας δείξω, λοιπόν, ένα παράδειγμα εταιρείας η οποία δεν έχει μετρητή κινήσεων.
but it would be intelligent. This one's been touched on before, but why in God's name do you shut down a Windows PC by clicking a button called "Start?" (Laughter) Here's another pet one of mine: you have a printer. Most of the time, you want to print one copy of your document, in page order, on that printer. So why in God's name do you see this every time you print? It's like a 747 shuttle cockpit. (Laughter) And one of the buttons at the bottom, you'll notice, is not "Print." (Laughter) (Applause) Now, I'm not saying that Apple is the only company who has embraced the cult of simplicity. Palm is also, especially in the old days, wonderful about this. I actually got to speak to Palm when they were flying high in the '90s, and after the talk, I met one of the employees. He says, "Nice talk." And I said, "Thank you. What do you do here?" He said, "I'm a tap counter." I'm like, "You're a what?" He goes, "Well Jeff Hawkins, the CEO, says, 'If any task on the Palm Pilot takes more than three taps of the stylus, it's too long, and it has to be redesigned.' So I'm the tap counter." So, I'm going to show you an example of a company that does not have a tap counter.
Αυτό είναι το Microsoft Word, εντάξει; Όταν θέλετε να δημιουργήσετε ένα καινούριο κενό έγγραφο στο Word
(Laughter)
– ναι, μπορεί να συμβεί! - (Γέλια) Πρέπει να πάτε πάνω στο μενού «Αρχείο» και να επιλέξετε «Δημιουργία». Τώρα,
This is Microsoft Word. Ok, when you want to create a new blank document in Word -- it could happen. (Laughter)
τι συμβαίνει όταν επιλέξετε «Δημιουργία»; Σας εμφανίζει ένα καινούργιο κενό έγγραφο; Όχι. Στην απέναντι πλευρά της οθόνης, εμφανίζεται μία γραμμή εργασιών, και κάπου σε αυτές τις επιλογές - και με την ευκαιρία, όχι στην αρχή - κάπου σε αυτές τις επιλογές είναι το κουμπί που δημιουργεί καινούριο έγγραφο. Εντάξει, αυτή είναι λοιπόν μία εταιρεία που δεν μετράει κινήσεις. Ξέρετε, δε θέλω απλά να κάθομαι εδώ και να κάνω πλάκα με τη Microsoft. Κοινό: Συνέχισε! Ντέιβιντ Πόγκ: Ναι, θέλω! (Γέλια) (Χειροκρότημα)
You go up to the "File" menu and you choose "New." Now, what happens when you choose "New?" Do you get a new blank document? You do not. On the opposite side of the monitor, a task bar appears, and somewhere in those links -- by the way, not at the top -- somewhere in those links is a button that makes you a new document. Ok, so that is a company not counting taps. You know, I don't want to just stand here and make fun of Microsoft ... Yes, I do. (Laughter) (Applause)
Το τραγούδι του Μπιλ Γκέιτς! Ήμουν πάντοτε σπασίκλας και έγραψα το πρώτο DOS.
The Bill Gates song! (Piano music)
Έβαλα το λογισμικό μου και την ΙΒΜ μαζί. Εγώ πήρα το κέρδος και αυτοί τις ζημιές. (Γέλια) Εγώ γράφω τον κώδικα που κάνει όλο τον κόσμο να λειτουργεί. Παίρνω δικαιώματα από όλους. Μερικές φορές πουλάω σκουπίδια, αλλά ο τύπος είναι ναρκωμένος. Εσείς αγοράζετε το κουτί και εγώ πουλάω τον κώδικα.
I've been a geek forever and I wrote the very first DOS. I put my software and IBM together; I got profit and they got the loss. (Laughter) I write the code that makes the whole world run. I'm getting royalties from everyone. Sometimes it's garbage, but the press is snowed. You buy the box; I'll sell the code.
Κάθε εταιρεία λογισμικού κάνει Έρευνα και Ανάπτυξη για τη Microsoft. Δεν μπορείς να συγκρατήσεις μια καλή ιδέα αυτές τις μέρες. Ακόμα και τα Windows είναι κλεμμένα. Βασιζόμαστε στο περίπου στα Mac. Έτσι είναι βαριά, έτσι είναι αργά. Δεν έχεις που αλλού να πας. Δεν το κάνω για τη δόξα. Γράφω τον κώδικα που ταιριάζει στον κόσμο σήμερα. Μεγάλη μετριότητα από κάθε άποψη. Έχουμε εισέλθει στη φάση παγκόσμιας κυριαρχίας. Δεν θα έχεις επιλογή, θα αγοράσεις τον κώδικά μου. Με λένε Μπιλ Γκέιτς και γράφω τον κώδικα. (Χειροκρότημα)
Every software company is doing Microsoft's R&D. You can't keep a good idea down these days. Even Windows is a hack. We're kind of based loosely on the Mac. So it's big, so it's slow. You've got nowhere to go. I'm not doing this for praise. I write the code that fits the world today. Big mediocrity in every way. We've entered planet domination mode. You'll have no choice; you'll buy my code. I am Bill Gates and I write the code. (Applause)
Αλλά στην πράξη, πιστεύω ότι υπάρχουν πραγματικά δύο Microsoft. Υπάρχει η παλιά, που είναι υπεύθυνη για τα Windows και το Office. Πεθαίνουν να ξεφορτωθούν όλη τη φάση και να ξεκινήσουν φρέσκοι από την αρχή, αλλά δεν μπορούν. Έχουν εγκλωβιστεί επειδή υπάρχουν τόσα πολλά πρόσθετα στοιχεία και άλλα εταιρικά θέματα τα οποία βασίζονται στο παλιό πλαίσιο του 1982. Αλλά υπάρχει επίσης και η καινούργια Microsoft που πραγματικά κάνει καλά, απλά λειτουργικά περιβάλλοντα. Εμένα μου άρεσε ο Media Center PC. Μου άρεσε το ρολόι Microsoft SPOT. Το ασύρματο ρολόι απέτυχε παταγωδώς στην αγορά, αλλά όχι επειδή δεν ήταν απλό και όμορφα σχεδιασμένο. Ας το δούμε από αυτή την πλευρά: Θα πληρώνατε ποτέ 10 δολάρια το μήνα για να έχετε ένα ρολόι που πρέπει να επαναφορτίζεται κάθε βράδυ, όπως το κινητό σας, και που θα σταματάει να δουλεύει όταν φεύγετε από τη γειτονιά σας; (Γέλια)
But actually, I believe there are really two Microsofts. There's the old one, responsible for Windows and Office. They're dying to throw the whole thing out and start fresh, but they can't. They're locked in, because so many add-ons and other company stuff locks into the old 1982 chassis. But there's also a new Microsoft, that's really doing good, simple interface designs. I liked the Media Center PC. I liked the Microsoft SPOT Watch. The Wireless Watch flopped miserably in the market, but it wasn't because it wasn't simply and beautifully designed. But let's put it this way: would you pay $10 a month to have a watch that has to be recharged every night like your cell phone, and stops working when you leave your area code? (Laughter)
Τα σημάδια μπορεί να υποδεικνύουν ότι το θέμα της πολυπλοκότητας μπορεί μόνο να επιδεινωθεί. Άρα, υπάρχει κάποια ελπίδα; Οι οθόνες γίνονται μικρότερες. Οι άνθρωποι διαφωτίζουν, βάζοντας εγχειρίδια στα κουτιά. Τα προϊόντα βγαίνουν με γρηγορότερο ρυθμό. Είναι αστείο, όταν ο Στιβ Τζομπς επέστρεψε στην Apple το 1997, έπειτα από απουσία 12 χρόνων, γινόταν η έκθεση MacWorld. Ανέβηκε στη σκηνή με το μαύρο ζιβάγκο και τζιν, και έκανε κάπως έτσι. Το κοινό τρελάθηκε, αλλά εγώ σκεφτόμουν: Πού το έχω ξαναδεί αυτό; Μόλις είχα δει την ταινία «Εβίτα» (Γέλια) με τη Μαντόνα, και είπα στον εαυτό μου: Ξέρεις τι; Πρέπει να κάνω ένα τραγούδι για τον Στιβ Τζομπς. Δεν θα είναι εύκολο. Θα νομίζετε ότι είμαι περίεργος.
So, the signs might indicate that the complexity crunch is only going to get worse. So is there any hope? The screens are getting smaller, people are illuminating, putting manuals in the boxes, things are coming out at a faster pace. It's funny -- when Steve Jobs came back to Apple in 1997, after 12 years away, it was the MacWorld Expo -- he came to the stage in that black turtleneck and jeans, and he sort of did this. The crowd went wild, but I had just seen -- I'm like, where have I seen this before? I had just seen the movie "Evita" -- (Laughter) with Madonna, and I'm like, you know what? I've got to do one about Steve Jobs. (Music)
Όταν θα προσπαθώ να σας εξηγήσω γιατί γύρισα αφού είπα στον τύπο ότι το μέλλον της Apple είναι σκοτεινό. Δεν θα με πιστέψετε. Το μόνο που βλέπετε είναι ένα παιδί στην εφηβεία που ξεκίνησε σε ένα γκαράζ μόνο με ένα φίλο που τον έλεγαν Γουάζ. (Γέλια) Προσπαθήστε εσείς να κάνετε ομοιοκαταληξία με το γκαράζ. (Γέλια)
It won't be easy. You'll think I'm strange. (Laughter) When I try to explain why I'm back, after telling the press Apple's future is black. You won't believe me. All that you see is a kid in his teens who started out in a garage with only a buddy named Woz. (Laughter) You try rhyming with garage! (Laughter)
Μην κλαις για μένα, Κουπερτίνο. (Γέλια) Η αλήθεια είναι, ποτέ δεν σε άφησα. (Γέλια) Ξέρω την κατάσταση τώρα πια, ξέρω τα κόλπα. Έκανα μια περιουσία στην Pixar. (Γέλια) Μην κλαις για μένα, Κουπερτίνο. Έχω ακόμα το κίνητρο και το όραμα. Ακόμα φοράω σανδάλια με κάθε καιρό. Μόνο που αυτές τις μέρες, είναι από δέρμα Gucci. (Γέλια) (Χειροκρότημα)
Don't cry for me, Cupertino. (Laughter) The truth is, I never left you. I know the ropes now, know what the tricks are. I made a fortune over at Pixar. (Laughter) Don't cry for me, Cupertino. I've still got the drive and vision. I still wear sandals in any weather. It's just that these days, they're Gucci leather. (Laughter) (Applause)
Thank you.
Ευχαριστώ. Έτσι, ο Στιβ Τζομπς πίστευε πάντα στην απλότητα, την κομψότητα και την ομορφιά. Και η αλήθεια είναι ότι για χρόνια ήμουν λίγο θλιμμένος. Επειδή οι Αμερικάνοι προφανώς δεν το εκτιμούσαν, επειδή τα Mac είχαν 3% μερίδιο αγοράς, ενώ τα Windows είχαν 95%. Οι άνθρωποι δεν σκεφτόντουσαν ότι άξιζε να του βάλεις μια τιμή. Έτσι, ήμουν λίγο θλιμμένος, και μετά άκουσα την ομιλία του Αλ Γκορ και συνειδητοποίησα ότι δεν ήξερα το νόημα της θλίψης. (Γέλια) Αλλά τελικά αποδείχθηκε ότι έκανα λάθος, σωστά; Επειδή βγήκε το iPod,
So Steve Jobs had always believed in simplicity and elegance and beauty. And the truth is, for years I was a little depressed, because Americans obviously did not value it, because the Mac had three percent market share, Windows had 95 percent market share -- people did not think it was worth putting a price on it. So I was a little depressed. And then I heard Al Gore's talk, and I realized I didn't know the meaning of depressed. (Laughter)
και παραβίασε κάθε κοινή λογική. Άλλα προϊόντα κόστιζαν λιγότερο. Άλλα προϊόντα είχαν περισσότερες λειτουργίες. Είχαν καταγραφέα φωνής και πομπούς ραδιοφώνου. Τα άλλα προϊόντα είχαν υποστήριξη από τη Microsoft με ελεύθερο λογισμικό, όχι όπως της Apple με κλειστό λογισμικό. Αλλά το iPod κέρδισε. Αυτό ήταν που ήθελαν. Το μάθημα ήταν: Η Απλότητα Πουλάει. Και υπάρχουν σημάδια ότι η βιομηχανία παίρνει το μήνυμα. Είναι μια μικρή εταιρεία που τα πάει πολύ καλά με την απλότητα και την κομψότητα. Το παράδειγμα της Sonos, είναι πολύ πετυχημένο.
But it turns out I was wrong, right? Because the iPod came out, and it violated every bit of common wisdom. Other products cost less; other products had more features, they had voice recorders and FM transmitters. The other products were backed by Microsoft, with an open standard, not Apple's propriety standard. But the iPod won -- this is the one they wanted. The lesson was: simplicity sells. And there are signs that the industry is getting the message. This is a little company that's done very well with simplicity and elegance. The Sonos thing -- it's catching on.
Έχω μόνο δύο παραδείγματα. Στον φυσικό χώρο, ένας πολύ καλός, καλαίσθητος τρόπος σκέψης που θα δείξω αργότερα. Όταν έχετε μία ψηφιακή κάμερα, πώς μεταφέρετε τις φωτογραφίες στον υπολογιστή σας; Λοιπόν, είτε τραβάτε ένα καλώδιο USB είτε αγοράζετε έναν αναγνώστη καρτών. Όπως και να ‘χει, θα χάσετε. Αυτό που κάνω εγώ είναι: Παίρνω την κάρτα μνήμης, τη διπλώνω στη μέση και αποκαλύπτεται μία θύρα USB. Τη βάζω απλώς στον υπολογιστή, ξεφορτώνω τις φωτογραφίες και τη βάζω πίσω στη φωτογραφική. Δεν έχασα ποτέ τίποτα. Εδώ έχουμε άλλο ένα παράδειγμα. Κρις, είσαι η πηγή όλης της δύναμης. Θα γίνεις η πρίζα μου;
I've got just a couple examples. Physically, a really cool, elegant thinking coming along lately. When you have a digital camera, how do you get the pictures back to your computer? Well, you either haul around a USB cable, or you buy a card reader and haul that around. Either one, you're going to lose. What I do is, I take out the memory card, and I fold it in half, revealing USB contacts. I just stick it in the computer, offload the pictures, put it right back in the camera. I never have to lose anything. Here's another example. Chris, you're the source of all power. Will you be my power plug?
Κρις Άντερσον: Ω, ναι.
Chris Anderson: Oh yeah. DP: Hold that and don't let go.
ΝΠ: Κράτα το και μην το αφήσεις. Ίσως το έχετε δει αυτό: Είναι ο καινούργιος φορητός υπολογιστής της Apple. Αυτό είναι το καλώδιο ρεύματος. Συνδέεται έτσι. Και είμαι σίγουρος ότι ο καθένας από εσάς το έχει κάνει σε κάποια φάση της ζωής του, ή κάποιο από τα παιδιά σας. Περπατάτε μπροστά, και πρόκειται να το τραβήξω κάτω στο πάτωμα. Δεν με νοιάζει. Είναι δανεικό. Πάμε λοιπόν. Ουάου! Είναι μαγνητικό. Δεν παρασέρνει τον υπολογιστή στο πάτωμα. (Χειροκρότημα)
You might've seen this, this is Apple's new laptop. This the power cord. It hooks on like this. And I'm sure every one of you has done this at some point in your lives, or one of your children. You walk along -- and I'm about to pull this onto the floor. I don't care. It's a loaner. Here we go. Whoa! It's magnetic -- it doesn't pull the laptop onto the floor. (Applause)
Στο τελευταίο μου παράδειγμα, χρησιμοποιώ αρκετά στη δουλειά μου αναγνώριση ομιλίας, και πρέπει να είστε ήσυχοι επειδή το λογισμικό είναι νευρικό. Εντάξει. Το λογισμικό αναγνώρισης ομιλίας είναι πολύ καλό για να γράφεις ηλεκτρονικά μηνύματα (E-mail). Τελεία. Δηλαδή, λαμβάνω εκατοντάδες από αυτά κάθε μέρα. Τελεία. Και δεν γράφονται μόνο αυτά που υπαγορεύω. Τελεία. Χρησιμοποιώ επίσης μία λειτουργία που λέγεται μακροεντολή φωνής. Τελεία. Διόρθωσε τη λέξη «dissuade» σε «όχι ακριβώς». Εντάξει, αυτή δεν είναι ιδανική κατάσταση, επειδή πιάνει την ηχώ από την αίθουσα και άλλα πράγματα. Αλλά το θέμα είναι ότι μπορώ να απαντήσω σε ανθρώπους πολύ γρήγορα, καθώς λέγοντας μια μικρή λέξη μπορώ να έχω γράψει πολύ περισσότερα πράγματα. Έτσι αν κάποιος μου στείλει μια επιστολή θαυμασμού, θα πω: “Ευχαριστώ γι’ αυτό.” (Γέλια)
In my very last example -- I do a lot of my work using speech recognition software. And I'll just -- you have to be kind of quiet because the software is nervous. Speech recognition software is really great for doing emails very quickly; period. Like, I get hundreds of them a day; period. And it's not just what I dictate that it writes down; period. I also use this feature called voice macros; period. Correct "dissuade." Not "just." Ok, this is not an ideal situation, because it's getting the echo from the hall and stuff. The point is, I can respond to people very quickly by saying a short word, and having it write out a much longer thing. So if somebody sends me a fan letter, I'll say, "Thanks for that." [Thank you so much for taking the time to write ...]
(Χειροκρότημα) Και αντίθετα, αν κάποιος μου στείλει ένα μήνυμα μίσους, το οποίο συμβαίνει καθημερινά, λέω: «Στα τσακίδια». (Γέλια)
(Laughter) (Applause) And conversely, if somebody sends me hate mail -- which happens daily -- I say, "Piss off." (Laughter)
[I admire your frankness ...]
(Χειροκρότημα) Έτσι, αυτό είναι το μικρό μου βρώμικο μυστικό. Μην το πείτε πουθενά. (Γέλια)
(Laughter) (Applause) So that's my dirty little secret. Don't tell anyone. (Laughter)
Άρα το νόημα είναι, αυτή είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Αυτή είναι η όγδοη έκδοση του λογισμικού και ξέρετε τι πρόσθεσαν στην όγδοη έκδοση; Καθόλου καινούρια χαρακτηριστικά. Δεν έχει συμβεί ξανά σε λογισμικό. Η εταιρεία δεν έβαλε καινούρια χαρακτηριστικά. Είπαν απλώς: «Θα κάνουμε το λογισμικό να δουλεύει σωστά». Σωστά; Επειδή για χρόνια άνθρωποι αγόραζαν αυτό το λογισμικό, το δοκίμαζαν - 95% ακρίβεια ήταν το μόνο που είχαν, που σημαίνει μία στις είκοσι λέξεις είναι λάθος - και μετά το έβαζαν στο συρτάρι τους. Και η εταιρεία το βαρέθηκε αυτό, και έτσι είπαν: «Σε αυτή την έκδοση, δεν θα κάνουμε τίποτα άλλο εκτός από το να βεβαιωθούμε ότι είναι αναθεματισμένα ακριβές».
So the point is -- this is a really interesting story. This is version eight of this software, and do you know what they put in version eight? No new features. It's never happened before in software! The company put no new features. They just said, "We'll make this software work right." Right? Because for years, people had bought this software, tried it out -- 95 percent accuracy was all they got, which means one in 20 words is wrong -- and they'd put it in their drawer. And the company got sick of that, so they said, "This version, we're not going to do anything,
Και έτσι αυτό ήταν που έκαναν. Το ρεύμα του να κάνεις τα πράγματα σωστά αρχίζει να εξαπλώνεται. Έτσι, η τελευταία μου συμβουλή για εσάς τους καταναλωτές αυτής της τεχνολογίας είναι: Θυμηθείτε, αν δεν δουλεύει δεν φταίτε απαραίτητα εσείς, εντάξει; Μπορεί να φταίει ο σχεδιασμός του αντικειμένου που χρησιμοποιείτε. Να αντιλαμβάνεστε στη ζωή τον καλό σχεδιασμό και τον κακό σχεδιασμό. Κι αν είστε ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους που δημιουργούν τέτοια πράγματα, το εύκολο είναι δύσκολο. Δουλέψτε σκληρά τις λεπτομέρειες από πριν για το κοινό σας. Μετρήστε τις κινήσεις. Θυμηθείτε, το δύσκολο κομμάτι δεν είναι να αποφασίσεις ποια χαρακτηριστικά να προσθέσεις - είναι να αποφασίσεις τι να αφήσεις απέξω. Και το καλύτερο απ’ όλα, το κίνητρό σας να είναι: Η απλότητα πουλάει.
but make sure it's darned accurate." And so that's what they did. This cult of doing things right is starting to spread. So, my final advice for those of you who are consumers of this technology: remember, if it doesn't work, it's not necessarily you, ok? It could be the design of the thing you're using. Be aware in life of good design and bad design. And if you're among the people who create this stuff: Easy is hard. Pre-sweat the details for your audience. Count the taps. Remember, the hard part is not deciding what features to add, it's deciding what to leave out. And best of all, your motivation is: simplicity sells.
ΚΑ: Μπράβο.
CA: Bravo. DP: Thank you very much.
ΝΠ: Σας ευχαριστώ πολύ.
KA: Έτσι, έτσι. (Χειροκρότημα)
CA: Hear, hear! (Applause)