Μεγάλωσα στη Βόρεια Ιρλανδία, εκεί... στο πιο βόρειο άκρο της, όπου το κρύο είναι πραγματικά τσουχτερό. Εδώ είμαι πίσω στον κήπο μας στα μέσα του καλοκαιριού.
I grew up in Northern Ireland, right up in the very, very north end of it there, where it's absolutely freezing cold. This was me running around in the back garden mid-summer.
(Γέλια)
(Laughter)
Δεν ήξερα τι καριέρα να επιλέξω. Στην Ιρλανδία η προφανής επιλογή είναι ο στρατός, αλλά για να είμαι ειλικρινής δε λέει καθόλου.
I couldn't pick a career. In Ireland the obvious choice is the military, but to be honest it actually kind of sucks.
(Γέλια)
(Laughter)
Η μητέρα μου ήθελε να γίνω οδοντίατρος. Το πρόβλημα ήταν πως οι άνθρωποι τότε είχαν την τάση να ανατινάζουν τα πάντα. Τελικά πήγα σχολείο στο Μπέλφαστ, εκεί όπου συνέβαινε όλη η δράση. Αυτό ήταν σύνηθες θέαμα. Το σχολείο μου ήταν πολύ βαρετό. Μας ανάγκαζαν να μάθουμε Λατινικά. Οι καθηγητές μας δεν το διασκέδαζαν και πολύ, τα αθλήματα ήταν είτε πολύ βρώμικα είτε πολύ επώδυνα. Οπότε επέλεξα την κωπηλασία, και έγινα πολύ καλός.
My mother wanted me to be a dentist. But the problem was that people kept blowing everything up. So I actually went to school in Belfast, which was where all the action happened. And this was a pretty common sight. The school I went to was pretty boring. They forced us to learn things like Latin. The school teachers weren't having much fun, the sports were very dirty or very painful. So I cleverly chose rowing, which I got very good at.
Εδώ κωπηλατώ για το σχολείο μου μέχρι τη μοιραία μέρα, που αναποδογύρισα μπροστά σε ολόκληρο το σχολείο. Αυτή ήταν η γραμμή τερματισμού, ακριβώς εκεί.
And I was actually rowing for my school here until this fateful day, and I flipped over right in front of the entire school. And that was the finishing post right there.
(Γέλια)
(Laughter)
Ήταν υπερβολικά ντροπιαστικό. Εκείνη την εποχή το σχολείο πήρε μια κυβερνητική επιχορήγηση, και αγόρασαν ένα φοβερό υπολογιστή, το ερευνητικό μηχάνημα 3DZ, και άφησαν το εγχειρίδιο προγραμματισμού να περιφέρεται. Μαθητές όπως εγώ, που δεν είχαμε τι να κάνουμε, μάθαμε πώς να το προγραμματίζουμε. Επίσης, εκείνη την περίοδο, στα σπίτια, αυτός ήταν ο υπολογιστής που αγόραζε ο κόσμος. Το έλεγαν Σινκλέρ ZX80, είχε μνήμη 1Κ, και τα προγράμματα του έβγαιναν σε κασσέτες.
So this was extremely embarrassing. But our school at that time got a grant from the government, and they got an incredible computer -- the research machine 3DZ -- and they left the programming manuals lying around. And so students like myself with nothing to do, we would learn how to program it. Also around this time, at home, this was the computer that people were buying. It was called the Sinclair ZX80. This was a 1K computer, and you'd buy your programs on cassette tape.
Θα κάνω μία παρένθεση εδώ, γιατί άκουσα πως προϋπόθεση για να μιλήσεις στο TED -- είναι να έχεις μια παλιά φωτογραφία σου με μακριά μαλλιά. Οπότε έφερα μία.
Actually I'm just going to pause for one second, because I heard that there's a prerequisite to speak here at TED -- you had to have a picture of yourself from the old days with big hair. So I brought a picture with big hair.
(Γέλια)
(Laughter).
Απλώς θέλω να βγει αυτό από τη μέση. Μετά το Σινκλέρ ΖΧ80 βγήκε το πολύ έξυπνα αποκαλούμενο Σινκλέρ ΖΧ81.
I just want to get that out of the way. So after the Sinclair ZX80 came along the very cleverly named Sinclair ZX81.
(Γέλια)
(Laughter)
Και -- βλέπετε τη φωτογραφία στο κάτω μέρος; Δείχνει κάποιον που κάνει με το γιο του τα μαθήματα του σχολείου. Αυτός νόμιζαν πως ήταν ο σκοπός της δημιουργίας του. Στην πραγματικότητα πήραμε το εγχειρίδιο προγραμματισμού και αρχίσαμε να φτιάχνουμε παιχνίδια. Προγραμματίζαμε σε γλώσσα BASIC, η οποία είναι απαίσια για παιχνίδια, και έτσι καταλήξαμε να μάθουμε τη γλώσσα προγραμματισμού Assembly ώστε να πάρουμε πραγματικά τον έλεγχο του υλικού. Αυτός είναι ο εφευρέτης του, ο Σερ Κλάιβ Σινκλέρ, μας επιδεικνύει το μηχάνημα του. Ένα αντίστοιχο κυκλοφόρησε και στην Αμερική, το έλεγαν Τάιμεξ Σινκλέρ 1000.
And -- you see the picture at the bottom? There's a picture of a guy doing homework with his son. That's what they thought they had built it for. The reality is we got the programming manual and we started making games for it. We were programming in BASIC, which is a pretty awful language for games, so we ended up learning Assembly language so we could really take control of the hardware. This is the guy that invented it, Sir Clive Sinclair, and he's showing his machine. You had this same thing in America, it was called the Timex Sinclair1000.
Για να παίξεις ένα παιχνίδι εκείνες τις ημέρες ήθελε φαντασία για να πιστέψεις ότι παίζεις πραγματικά "Battlestar Galactica". Τα γραφικά ήταν απλώς απαράδεκτα. Ήθελε ακόμα περισσότερη φαντασία για να παίξεις αυτό το παιχνίδι, "Death Rider" (Καβαλάρης του Θανάτου) Φυσικά οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να αντισταθούν. Άρχισαν να φτιάχνουν τα δικά τους παιχνίδια. Ένα από τα αγαπημένα μου, αφορά την αναπαραγωγή κουνελιών, όπου τα αρσενικά επιλέγουν το τυχερό κουνέλι.
To play a game in those days you had to have an imagination to believe that you were really playing "Battlestar Galactica." The graphics were just horrible. You had to have an even better imagination to play this game, "Death Rider." But of course the scientists couldn't help themselves. They started making their own video games. This is one of my favorite ones here, where they have rabbit breeding, so males choose the lucky rabbit.
Εκείνη την εποχή μεταβήκαμε από το 1Κ στα 16Κ. το οποίο ήταν πραγματικό άλμα. Κι αν αναρωτιέστε πόσο είναι 16Κ, το σήμα του eBay είναι 16Κ. Με αυτήν την μνήμη κάποιος προγραμμάτισε έναν πλήρη εξομοιωτή πτήσης. Ορίστε πώς ήταν. Πέρασα ώρες πετώντας σ' αυτόν τον εξομοιωτή, και πραγματικά πίστευα πως μπορούσα να πετάξω αεροπλάνα.
It was around this time we went from 1K to 16K, which was quite the leap. And if you're wondering how much 16K is, this eBay logo here is 16K. And in that amount of memory someone programmed a full flight simulation program. And that's what it looked like. I spent ages flying this flight simulator, and I honestly believed I could fly airplanes by the end of it.
Εδώ, ο Κλάιβ Σινκλέρ όταν κυκλοφόρησε ο έγχρωμος υπολογιστής του. Θεωρείται ο πατέρας των βιντεοπαιχνιδιών στην Ευρώπη. Είναι πολυεκατομμυριούχος, νομίζω πως γι' αυτό χαμογελάει στην φωτογραφία.
Here's Clive Sinclair now launching his color computer. He's recognized as being the father of video games in Europe. He's a multi-millionaire, and I think that's why he's smiling in this photograph.
Τα επόμενα 20 χρόνια συνέχισα να φτιάχνω διάφορα παιχνίδια. Μερικά από τα κατορθώματά μου ήταν "Ο Εξολοθρευτής", "Ο Αλαντίν", "Οι Χελωνοήρωες". Επειδή στο Ηνωμένο Βασίλειο θεώρησαν πως η λέξη Χελωνονιντζάκια ήταν κάπως σκληρή για τα παιδιά, αποφάσισαν να τα αποκαλούν ήρωες. Προσωπικά προτιμώ την ισπανική έκδοση, "Τορτούγας Νίντζα" Πολύ καλύτερο.
So I went on for the next 20 years or so making a lot of different games. Some of the highlights were things like "The Terminator," "Aladdin," the "Teenage Mutant Hero Turtles." Because I was from the United Kingdom, they thought the word ninja was a little too mean for children, so they decided to call it hero instead. I personally preferred the Spanish version, which was "Tortugas Ninja." That was much better.
(Γέλια)
(Laughter)
Στο τελευταίο μου παιχνίδι προσπάθησα να βάλω τις εταιρείες παιχνιδιών και το Χόλιγουντ να συνεργαστούν πάνω σε κάτι, αντί να δανείζονται η μία από την άλλη, να κάνουν πραγματική δουλειά.
Then the last game I did was based on trying to get the video game industry and Hollywood to actually work together on something -- instead of licensing from each other, to actually work.
Ο Κρις μου ζήτησε να φέρω μερικά στατιστικά μαζί μου, κι έτσι έκανα. Το 2005 η αξία της βιομηχανίας βιντεοπαιχνιδιών ανέρχονταν στα 29 δισεκατομμύρια δολάρια. Αυξάνεται κάθε χρόνο. Η περσινή ήταν η μεγαλύτερη χρονιά. Το 2008 θα σκίσουμε τη μουσική βιομηχανία. Το 2010 θα αγγίξουμε τα 42 δισεκατομμύρια. Το 43% των παιχτών είναι γυναίκες. Παίζουν πολύ περισσότερες γυναίκες από ότι νομίζουμε.
Now, Chris did ask me to bring some statistics with me, so I've done that. The video game industry in 2005 became a 29 billion dollar business. It grows every year. Last year was the biggest year. By 2008, we're going to kick the butt of the music industry. By 2010, we're going to hit 42 billion. 43 percent of gamers are female. So there's a lot more female gamers than people are really aware.
Ο μέσος όρος ηλικίας των παιχτών; Προφανώς απευθύνονται στα παιδιά, σωστά; Όχι, στην πραγματικότητα είναι 30 χρόνων. Είναι ενδιαφέρον πως το μεγαλύτερο αγοραστικό κοινό είναι 37 χρόνων. Γι αυτό ο στόχος μας είναι οι 37άρηδες. Όλα τα παιχνίδια είναι βίαια. Ο τύπος μας το χτυπάει πολύ αυτό. Αλλά το 83% των παιχνιδιών δεν περιέχει ακατάλληλες σκηνές, οπότε δεν αληθεύει.
The average age of gamers? Well, obviously it's for children, right? Well, no, actually it's 30 years old. And interestingly, the people who buy the most games are 37. So 37 is our target audience. All video games are violent. Of course the newspapers love to beat on this. But 83 percent of games don't have any mature content whatsoever, so it's just not true.
Στατιστικά διαδικτυακών παιχνιδιών. Το World of Warcraft, έχει 5,5 εκατομμύρια παίκτες. Βγάζει περίπου 80 εκατομμύρια δολάρια το μήνα από συνδρομές. Κοστίζει 50 δολάρια μόνο η εγκατάστασή του στον υπολογιστή σας, που επιφέρει στην εταιρεία άλλα 275 εκατομμύρια. Το παιχνίδι κόστισε κάπου 80 εκατομμύρια δολάρια για να φτιαχτεί, άρα η απόσβεση του κόστους του γίνεται σ΄έναν μήνα. Ένας παίκτης του "Project Entropia" αγόρασε ένα νησί για 26.500 δολάρια. Θυμηθείτε πως δεν πρόκειται για αληθινό νησί. Στην πραγματικότητα δεν αγόρασε τίποτα, μόνο τα δεδομένα. Αλλά έκανε καλή συμφωνία. Πήρε τα δικαιώματα εξόρυξης και κυνηγιού, την ιδιοκτησία της γης όλου του νησιού και ένα κάστρο, όχι όμως επιπλωμένο.
Online gaming statistics. I brought some stuff on "World of Warcraft." It's 5.5 million players. It makes about 80 million bucks a month in subscriptions. It costs 50 bucks just to install it on your computer, making the publisher about another 275 million. The game costs about 80 million dollars to make, so basically it pays for itself in about a month. A player in a game called "Project Entropia" actually bought his own island for 26,500 dollars. You have to remember that this is not a real island. He didn't actually buy anything, just some data. But he got great terms on it. This purchase included mining and hunting rights, ownership of all land on the island, and a castle with no furniture included.
(Γέλια)
(Laughter)
Η αγορά δεδομένων υπολογίζεται πως φέρνει ετησίως 800 εκατομμύρια δολάρια. Και το ενδιαφέρον είναι πως δημιούργηθηκε από τους ίδιοι τους παίκτες. Βρήκαν έναν έξυπνο τρόπο να ανταλλάσουν αντικείμενα, να πωλούν τους λογαριασμούς τους ο ένας στον άλλο κι έτσι να βγάζουν λεφτά παίζοντας τα αγαπημένα τους παιχνίδια. Μπήκα στο eBay πριν λίγες μέρες να δω τι γίνεται, έγραψα World of Warcraft και έβγαλε 6.000 αντικείμενα. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο Ήταν ένας Warlock επιπέδου 60 με πολλά epics στην τιμή των $174.000. Προφανώς ο τύπος ίδρωσε πολύ για τον φτιάξει.
This market is now estimated at over 800 million dollars annually. And what's interesting about it is the market was actually created by the gamers themselves. They found clever ways to trade items and to sell their accounts to each other so that they could make money while they were playing their games. I dove onto eBay a couple of days ago just to see what was gong on, typed in World of Warcraft, got 6,000 items. I liked this one the best: a level 60 Warlock with lots of epics for 174,000 dollars. It's like that guy obviously had some pain while making it.
Όσο για τη δημοτικότητα των παιχνιδιών, τι νομίζετε πως κάνουν αυτοί οι άνθρωποι εδώ; Βρίσκονται στο Χόλιγουντ Μπόουλ του Λος Άντζελες ακούγοντας τη Φιλαρμονική του Λ.Α. να παίζει μουσική βιντεοπαιχνιδιών. Η παράσταση ήταν κάπως έτσι . Ίσως θα περιμένατε να είναι κιτς, αλλά όχι. Είναι μια πολύ επική και πολύ όμορφη συναυλία. Όσοι παρευρέθησαν ξετρελάθηκαν.
So as far as popularity of games, what do you think these people are doing here? It turns out they're actually in Hollywood Bowl in Los Angeles listening to the L.A. Philharmonic playing video game music. That's what the show looks like. You would expect it to be cheesy, but it's not. It's very, very epic and a very beautiful concert. And the people that went there absolutely loved it.
Τι νομίζετε πως κάνουν αυτοί οι άνθρωποι; Έφεραν τους υπολογιστές τους για να παίξουν παιχνίδια ο ένας εναντίον του άλλου. Αυτό συμβαίνει σε όλες τις πόλεις του κόσμου. Συμβαίνει και στις δικές σας πόλεις, ίσως απλά δεν το γνωρίζετε.
What do you think these people are doing? They're actually bringing their computers so they can play games against each other. And this is happening in every city around the world. This is happening in your local cities too, you're probably just not aware of it.
Ο Κρις μου είπε πως πριν μερικά χρόνια είδατε εδώ ένα βίντεο που παρουσίαζε την εξέλιξη των γραφικών των παιχνιδιών. Ήθελα να προσθέσω στο βίντεο τα νέα δεδομένα. Θέλω να προσπαθήσετε να καταλάβετε, πως είμαστε σε αυτήν την καμπύλη και τα γραφικά γίνονται ολοένα και καλύτερα. Θα δείτε μέχρι το 2007. Αλλά θέλω να σκεφτείτε πώς θα είναι τα παιχνίδια σε 10 χρόνια από σήμερα. Ας ξεκινήσει το βίντεο.
Now, Chris told me that you had a timeline video a few years ago here just to show how video game graphics have been improving. I wanted to update that video and give you a new look at it. But what I want you to do is to try to understand it. We're on this curve, and the graphics are getting so ridiculously better. And I'm going to show you up to maybe 2007. But I want you to try and think about what games could look like 10 years from now. So we're going to start that video.
Βίντεο: Καθ' όλη την ιστορία της ανθρωπότητας, παίζονταν παιχνίδια. Όσο η νοημοσύνη και η τεχνολογία του ανθρώπου εξελισσόταν εξελισσόταν και τα παιχνίδια του.
Video: Throughout human history people have played games. As man's intellect and technology have evolved so too have the games he plays.
(Μουσική)
(Music)
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Ντέιβιντ Πέρι: Αυτό που θέλω να σκεφτείτε, μη βλέπετε τα γραφικά και πως είναι τα πράγματα τώρα. Αναλογιστείτε πως εδώ είμαστε σήμερα, και βάση της καμπύλης που βρισκόμαστε θα συνεχίσουν να βελτιώνονται. Να ένα παράδειγμα γραφικών που θα πρέπει να μπορείτε να σχεδιάσετε αν θέλετε να δουλέψετε σε μία εταιρεία παιχνιδιών σήμερα. Πρέπει να είστε πραγματικοί καλλιτέχνες. Κι όταν ήδη υπάρχουν αρκετοί, θα θέλουμε καλλιτέχνες με μεγαλύτερη φαντασία που να μπορούν να δημιουργήσουν μέρη που δεν έχουμε πάει ποτέ, ή ήρωες που δεν έχουμε ξαναδεί.
David Perry: The thing again I want you to think about is, don't look at these graphics and think of that's the way it is. Think about that's where we are right now, and the curve that we're on means that this is going to continue to get better. This is an example of the kind of graphics you need to be able to draw if you wanted to get a job in the video game industry today. You need to be really an incredible artist. And once we get enough of those guys, we're going to want more fantasy artists that can create places we've never been to before, or characters that we've just never seen before.
Το προφανές θα ήταν να σας μιλήσω για τα γραφικά και τον ήχο. Αλλά στα συνέδρια προγραμματιστών παιχνιδιών, μιλάνε για συναισθήματα,για τον σκοπό, το νόημα, την κατανόηση και την αίσθηση. Θα ακούσετε ομιλίες για το αν μπορεί να σε κάνει ένα παιχνίδι να κλάψεις. Αυτά τα θέματα μας απασχολούν πραγματικά.
So the obvious thing for me to talk about today is graphics and audio. But if you were to go to a game developers conference, what they're all talking about is emotion, purpose, meaning, understanding and feeling. You'll hear about talks like, can a video game make you cry? And these are the kind of topics we really actually care about.
Συνάντησα έναν μαθητή με εξαιρετική ικανότητα εκφράσης και συμφώνησε να μην δείξει το βίντεό του σε κανένα μέχρι να το δείτε όλοι εσείς εδώ στο TED. Έτσι ήθελα να παίξω αυτό το βίντεο. Είναι η αντίληψη ενός μαθητή πάνω στα παιχνίδια.
I came across a student who's absolutely excellent at expressing himself, and this student agreed that he would not show his video to anybody until you here at TED had seen it. So I'd like to play this video. So this is a student's opinion on what his experience of games are.
Βίντεο: Ζω, όπως και μερικοί από εσάς, κάπου ανάμεσα στην πραγματικότητα και τα βιντεοπαιχνίδια. Ένα κομμάτι μου -- ενός αληθινού, ζωντανού ανθρώπου -- είναι προγραμματισμένο, ηλεκτρονικό και εικονικό. Τα όρια πραγματικού και φανταστικού μέσα στο μυαλό μου έχουν τελικά αρχίσει να καταρρέουν. Είμαι εθισμένος στα βιντεοπαιχνίδια κι αυτήν είναι η ιστορία μου.
Video: I, like many of you, live somewhere between reality and video games. Some part of me -- a true living, breathing person -- has become programmed, electronic and virtual. The boundary of my brain that divides real from fantasy has finally begun to crumble. I'm a video game addict and this is my story.
(Μουσική)
(Music)
Τη χρονιά που γεννήθηκα δημιουργήθηκε επίσης η παιχνιδομηχανή Νιντέντο. Έπαιζα στην αυλή, μάθαινα να διαβάζω, έτρωγα και μερικά λαχανικά. Πέρασα τα παιδικά μου χρόνια παίζοντας Lego. Αλλά όπως οι περισσότεροι της γενιάς μου, περνούσα πολύ ώρα μπροστά στην τηλεόραση. Ο κ.Ρότζερς, ο Ντίσνεϊ, ο Νικ Τζούνιορ, και μισό εκατομμύριο άλλα διαφημιστικά έχουν σίγουρα αφήσει το σημάδι τους πάνω μου.
In the year of my birth the Nintendo Entertainment System also went into development. I played in the backyard, learned to read, and even ate some of my vegetables. Most of my childhood was spent playing with Legos. But as was the case for most of my generation, I spent a lot of time in front of the TV. Mr. Rogers, Walt Disney, Nick Junior, and roughly half a million commercials have undoubtedly left their mark on me.
Όταν οι γονείς μου πήραν στην αδελφή μου κι εμένα το πρώτο μας Νιντέντο, η έντονη εθιστικότητα που προκαλεί αυτή η πρώιμη διαδραστική ηλεκτρονική ψυχαγωγία, με κυρίευσε αμέσως. Κάποια στιγμή κάτι μού έκανε κλικ.
When my parents bought my sister and I our first Nintendo, whatever inherent addictive quality this early interactive electronic entertainment possessed quickly took hold of me. At some point something clicked.
(Μουσική)
(Music)
Συνδυάζοντας απλές, διαδραστικές ιστορίες και τη ζεστασιά της τηλεόρασης, το απλό 16μπιτο Νιντέντο μου έγινε κάτι παραπάνω από απόδραση. Έγινε μια εναλλακτική παρουσία, μια ιδεατή πραγματικότητα.
With the combination of simple, interactive stories and the warmth of the TV set, my simple 16-bit Nintendo became more than just an escape. It became an alternate existence, my virtual reality.
(Μουσική)
(Music)
Είμαι εθισμένος στα παιχνίδια, όχι για τις άπειρες ώρες που έχω ξοδέψει παίζοντας, ή τις νύχτες που έμεινα ξάγρυπνος για να τελειώσω μία πίστα. Αλλά γιατί είχα εμπειρίες που άλλαξαν τη ζωή μου στον ιδεατό αυτό κόσμο, και τα παιχνίδια άρχισαν να μου δημιουργούν μια λανθασμένη αντίληψη για το τι είναι πραγματικό και τι όχι. Είμαι εθισμένος, γιατί παρότι ξέρω ότι χάνω την επαφή με την πραγματικότητα, λαχταρώ κι άλλο.
I'm a video game addict, and it's not because of a certain number of hours I have spent playing, or nights I have gone without sleep to finish the next level. It is because I have had life-altering experiences in virtual space, and video games had begun to erode my own understanding of what is real and what is not. I'm addicted, because even though I know I'm losing my grip on reality, I still crave more.
(Μουσική)
(Music)
Από μικρός έμαθα να επενδύω συναισθηματικά σε ότι ξετυλίγονταν μπροστά μου. Σήμερα, βλέπω για 20 χρόνια τηλεόραση που έχει σκοπό να συγκινήσει, ακόμα και μια καλή διαφήμιση για ασφαλιστήρια μπορεί να φέρει δάκρυα στα μάτια μου. Είμαι απλώς ένα μέλος μιας νέας γενιάς που μεγαλώνει. Μιας γενιάς που μπορεί να βρει περισσότερο νόημα στα παιχνίδια απ' ότι στην πραγματική ζωή. Τα παιχνίδια πλησιάζουν σε ένα εξελικτικό άλμα, που θα τα φέρει στο σημείο να μοιάζουν τόσο αληθινά όσο οι ταινίες στο σινεμά ή οι ειδήσεις στην τηλεόραση. Και παρότι στους ιδεατούς κόσμους η αίσθηση ελευθερίας παραμένει περιορισμένη, όσα μαθαίνω έχουν εφαρμογή στη ζωή μου. Αν παίξεις αρκετά παιχνίδια, κάποια στιγμή θα πιστέψεις πως μπορείς να κάνεις σνόουμπορντ, να πιλοτάρεις αεροπλάνο, να κάνεις τα 0 στα 400μ σε 9" ή να σκοτώσεις έναν άνθρωπο. Ξέρω πως εγώ μπορώ.
From an early age I learned to invest myself emotionally in what unfolded before me on screen. Today, after 20 years of watching TV geared to make me emotional, even a decent insurance commercial can bring tears to my eyes. I am just one of a new generation that is growing up. A generation who may experience much more meaning through video games than they will through the real world. Video games are nearing an evolutionary leap, a point where game worlds will look and feel just as real as the films we see in theatres, or the news we watch on TV. And while my sense of free will in these virtual worlds may still be limited, what I do learn applies to my real life. Play enough video games and eventually you will really believe you can snowboard, fly a plane, drive a nine-second quarter mile, or kill a man. I know I can.
Σε αντίθεση με τα προηγούμενα φαινόμενα ποπ κουλτούρας, τα παιχνίδια μας επιτρέπουν να γίνουμε μέρος τους. Μας επιτρέπουν να διεισδύσουμε σε μία διαδραστική, πραγματικότητα κατεβασμένη σε Υψηλή Ποιότητα. Αλληλοεπιδρούμε με την ψυχαγωγία μας. Έχω φτάσει σε σημείο να την περιμένω πια αυτή την αλληλεπίδραση. Χωρίς αυτή, τα προβλήματα του πραγματικού κόσμου -- φτώχια, πόλεμος, αρρώστειες και γενοκτονίες -- δεν είναι όσο ανάλαφρα θα έπρεπε. Η σημασία τους μπλέκεται με τον επιτηδευμένο δραματισμό της βραδινής ζώνης της τηλεόρασης.
Unlike any pop culture phenomenon before it, video games actually allow us to become part of the machine. They allow us to sublimate into the culture of interactive, downloaded, streaming, HD reality. We are interacting with our entertainment. I have come to expect this level of interaction. Without it, the problems faced in the real world -- poverty, war, disease and genocide -- lack the levity they should. Their importance blends into the sensationalized drama of prime time TV.
Αλλά η ομορφιά των παιχνιδιών σήμερα έγκειται, όχι στα αληθοφανή γραφικά, τα χειριστήρια με δόνηση ή το surround ήχο. Έγκειται στο ότι τα παιχνίδια αρχίζουν να με συγκινούν. Έχω πολεμήσει σε πολέμους, φοβήθηκα για την ίδια μου τη ζωή, είδα το λόχο μου να πεθαίνει σε παραλίες και δάση που μοιάζουν πιο αληθινά από οποιοδήποτε σχολικό βιβλίο ή ρεπορτάζ ειδήσεων.
But the beauty of video games today lies not in the lifelike graphics, the vibrating joysticks or virtual surround sound. It lies in that these games are beginning to make me emotional. I have fought in wars, feared for my own survival, watched my cohorts die on beaches and woods that look and feel more real than any textbook or any news story.
Οι δημιουργοί των παιχνιδιών αυτών είναι έξυπνοι. Ξέρουν τι με φοβίζει, με ενθουσιάζει, με πανικοβάλει, με κάνει περήφανο ή λυπημένο. Και χρησιμοποιούν τα αισθήματα αυτά για να δώσουν διάσταση στους κόσμους τους. Ένα καλοσχεδιασμένο παιχνίδι θα τραβήξει ομαλά το χρήστη μέσα στο πλέγμα της εικονικής εμπειρίας. Όσο γίνεσαι πιο έμπειρος η επίγνωση του σωματικού ελέγχου εξαφανίζεται. Ξέρω τι θέλω να κάνω και το κάνω. Δεν υπάρχουν κουμπιά και σκανδάλες, μόνο εγώ και το παιχνίδι. Η τύχη μου και η τύχη του κόσμου βρίσκεται στα χέρια μου. Ξέρω πως τα βίαια παιχνίδια ανησυχούν τη μητέρα μου. Δε με ανησυχεί ότι η βία των παιχνιδιών μοιάζει ολοένα και περισσότερο με την βία στην πραγματικότητα, αλλά ότι η βια στην πραγματική ζωή μοιάζει όλο και περισσότερο σαν να ήταν παιχνίδι στον υπολογιστή.
The people who create these games are smart. They know what makes me scared, excited, panicked, proud or sad. Then they use these emotions to dimensionalize the worlds they create. A well-designed video game will seamlessly weave the user into the fabric of the virtual experience. As one becomes more experienced the awareness of physical control melts away. I know what I want and I do it. No buttons to push, no triggers to pull, just me and the game. My fate and the fate of the world around me lie inside my hands. I know violent video games make my mother worry. What troubles me is not that video game violence is becoming more and more like real life violence, but that real life violence is starting to look more and more like a video game.
(Μουσική)
(Music)
Αυτά είναι προβλήματα μακριά από μένα. Υπάρχει ωστόσο ένα πρόβλημα πολύ πιο κοντά μου. Κάτι συνέβη στον εγκέφαλό μου.
These are all troubles outside of myself. I, however, have a problem very close to home. Something has happened to my brain.
(Μουσική)
(Music)
Ίσως υπάρχει ένα μέρος του εγκεφάλου υπεύθυνο για τα ένστικτά μας, τα πράγματα που ξέρουμε να κάνουμε χωρίς να το σκεφτούμε. Παρότι μερικά είναι έμφυτα, τα περισσότερα τα μαθαίνουμε, και όλα εντυπώνονται στον εγκέφαλό μας. Τα ένστικτά είναι απαραίτητα για την επιβίωση τόσο στον αληθινό όσο και τον εικονικό κόσμο. Μόλις τα τελευταία χρόνια η τεχνολογία επέτρεψε στα παιχνίδια να μοιραστούν την ίδια γκάμα ερεθισμάτων. Σαν παίχτες ζούμε κάτω από τους ίδιους νόμους της φυσικής στις ίδιες πόλεις, κάνοντας τα ίδια πράγματα που κάποτε κάναμε στην πραγματική ζωή, αλλά εικονικά. Σκεφτείτε το -- το αληθινό μου αυτοκίνητο έχει 25.000 μίλια. Στα παιχνίδια συνολικά έχω διανύσει 31.459 μίλια. Κατά κάποιο τρόπο έμαθα να οδηγώ μέσα από τα παιχνίδια. Τα ερεθίσματα της αντίληψης είναι παρόμοια. Είναι περίεργο το αίσθημα που έχεις όταν περνάς περισσότερο χρόνο κάνοντας κάτι στην τηλεόραση παρά στην πραγματική ζωή. Όταν οδηγώ και ο ήλιος δύει το μόνο που σκέφτομαι είναι πως μοιάζει σχεδόν τόσο όμορφο όσο στα παιχνίδια.
Perhaps there is a single part of our brain that holds all of our gut instincts, the things we know to do before we even think. While some of these instincts may be innate, most are learned, and all of them are hardwired into our brains. These instincts are essential for survival in both real and virtual worlds. Only in recent years has the technology behind video games allowed for a true overlap in stimuli. As gamers we are now living by the same laws of physics in the same cities and doing many of the same things we once did in real life, only virtually. Consider this -- my real life car has about 25,000 miles on it. In all my driving games, I've driven a total of 31,459 miles. To some degree I've learned how to drive from the game. The sensory cues are very similar. It's a funny feeling when you have spent more time doing something on the TV than you have in real life. When I am driving down a road at sunset all I can think is, this is almost as beautiful as my games are.
Γιατί οι εικονικοί μου κόσμοι είναι τέλειοι. Πιο όμορφοι και πλούσιοι από τον αληθινό κόσμο που μας περιβάλλει. Δεν ξέρω ποιες είναι οι επιπτώσεις των εμπειριών μου, αλλά η δυνατότητα επαναλαμβανόμενης χρήσης ρεαλιστικών, εικονικών ερεθισμάτων πάνω σε πλήθος από πιστούς συμμετέχοντες με τρομάζει. Σήμερα, πιστεύω πως ο Μεγάλος Αδελφός θα είχε μεγαλύτερη επιτυχία στην πλύση εγκεφάλου της μάζας μέσω παιχνιδιών παρά μέσω της τηλεόρασης. Τα βιντεοπαιχνίδια είναι ευχάριστα, συμμετέχεις και αφήνεις τον εγκέφαλό σου εντελώς επιρρεπή στον επαναπρογραμματισμό. Αλλά ίσως η πλύση εγκεφάλου να μην είναι πάντα κακή.
For my virtual worlds are perfect. More beautiful and rich than the real world around us. I'm not sure what the implications of my experience are, but the potential for using realistic video game stimuli in repetition on a vast number of loyal participants is frightening to me. Today I believe Big Brother would find much more success brainwashing the masses with video games rather than just simply TVs. Video games are fun, engaging, and leave your brain completely vulnerable to re-programming. But maybe brainwashing isn't always bad.
Φανταστείτε ένα παιχνίδι που μας μαθαίνει να σεβόμαστε τον άλλο, ή μας βοηθά να καταλάβουμε τα προβλήματα που όλοι αντιμετωπίζουμε στον πραγματικό κόσμο. Υπάρχει περιθώριο να γίνει και κάτι καλό. Είναι σημαντικό όσο οι εικονικοί αυτοί κόσμοι αντιγράφουν τον πραγματικό κόσμο που ζούμε, οι προγραμματιστές να αντιληφθούν ότι έχουν τεράστιες ευθύνες. Δεν ξέρω τι κρύβει το μέλλον των παιχνιδιών για τον πολιτισμό μας. Αλλά όσο οι εικονικές και πραγματικές εμπειρίες μας επικαλύπτονται υπάρχουν ολοένα μεγαλύτερες δυνατότητες για άλλους ανθρώπους να νιώσουν όπως εγώ.
Imagine a game that teaches us to respect each other, or helps us to understand the problems we're all facing in the real world. There is a potential to do good as well. It is critical, as these virtual worlds continue to mirror the real world we live in, that game developers realize that they have tremendous responsibilities before them. I'm not sure what the future of video games holds for our civilization. But as virtual and real world experiences increasingly overlap there is a greater and greater potential for other people to feel the same way I do.
Αυτό που μόλις πρόσφατα συνειδητοποίησα είναι πως πέρα από γραφικά, ήχο, χειρισμό και συναισθήματα αυτό που με συναρπάζει είναι η δυνατότητα να αποδομήσεις την πραγματικότητα κι αυτό είναι εθιστικό για μένα. Ξέρω πως χάνω τον έλεγχο. Μέρος του εαυτού μου απλώς περιμένει να συμβεί. Ξέρω όμως, ότι όσο εντυπωσιακά κι αν γίνουν τα βιντεοπαιχνίδια, όσο πεζός κι αν δείχνει ο κόσμος, πρέπει να συνειδητοποιούμε τι μας διδάσκουν τα παιχνίδια και τι συναισθήματα μας αφήνουν όταν τελικά τα κλείνουμε.
What I have only recently come to realize is that beyond the graphics, sound, game play and emotion it is the power to break down reality that is so fascinating and addictive to me. I know that I am losing my grip. Part of me is just waiting to let go. I know though, that no matter how amazing video games may become, or how flat the real world may seem to us, that we must stay aware of what our games are teaching us and how they leave us feeling when we finally do unplug.
(Χειροκροτήματα)
(Applause)
ΝΠ: Ουάου!
DP: Wow.
(Χειροκροτήματα)
(Applause)
ΝΠ: Θεωρώ πως το βίντεο προκαλεί μεγάλο προβληματισμό, και γι' αυτό ήθελα να το φέρω εδώ και να σας το δείξω. Το ενδιαφέρον είναι, πως το προφανές θα ήταν να μιλήσω για γραφικά και ήχο. Αλλά όπως ακούσατε, ο Μάικλ μίλησε επίσης και για άλλα στοιχεία. Τα βιντεοπαιχνίδια δίνουν πολλά περισσότερα, και γι' αυτό οι άνθρωποι εθίζονται. Το πιο σημαντικό είναι ότι είναι διασκεδαστικά.
I found that video very, very thought provoking, and that's why I wanted to bring it here for you guys to see. And what was interesting about it is the obvious choice for me to talk about was graphics and audio. But as you heard, Michael talked about all these other elements as well. Video games give an awful lot of other things too, and that's why people get so addicted. The most important one being fun.
Το κομμάτι αυτό λέγεται "Η Μαγεία Που Θα Έρθει". Από ποιον θα έρθει; Θα έρθει από τους καλύτερους σκηνοθέτες του κόσμου όπως νομίζαμε πως θα συνέβαινε; Δε νομίζω. Νομίζω πως θα έρθει από τα παιδιά που μεγαλώνουν τώρα που δεν έχουν μείνει κολλημένα με αυτά που θυμόμαστε από το παρελθόν. Θα το κάνουν με το δικό τους τρόπο, με τα εργαλεία που δημιουργήσαμε. Το ίδιο και με τους μαθητές ή τους δημιουργικούς ανθρώπους, συγγραφείς και τα λοιπά.
The name of this track is "The Magic To Come." Who is that going to come from? Is it going to come from the best directors in the world as we thought it probably would? I don't think so. I think it's going to come from the children who are growing up now that aren't stuck with all of the stuff that we remember from the past. They're going to do it their way, using the tools that we've created. The same with students or highly creative people, writers and people like that.
Όσο αφορά τα πανεπιστήμια, υπάρχουν 350 ανά τον κόσμο που δίνουν μαθήματα για βιντεοπαιχνίδια. Αυτό σημαίνει πως υπάρχουν χιλιάδες νέες ιδέες. Κάποιες είναι πραγματικά απαράδεκτες και κάποιες είναι εκπληκτικές. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να ακούς κάποιον να προωθεί μία πολύ κακή ιδέα για παιχνίδι.
As far as colleges go, there's about 350 colleges around the world teaching video game courses. That means there's literally thousands of new ideas. Some of the ideas are really dreadful and some of them are great. There's nothing worse than having to listen to someone try and pitch you a really bad video game idea.
(Γέλια)
(Laughter)
Κρις Άντερσον: Έφυγες, έφυγες! Αυτό ήταν. Τελείωσε ο χρόνος του.
Chris Anderson: You're off, you're off. That's it. He's out of time.
ΝΠ: Μου έχει μείνει λιγάκι ακόμα αν μου επιτρέψεις.
DP: I've just got a little tiny bit more if you'll indulge me.
ΚΑ: Συνέχισε. Αλλά θα μείνω εδώ.
CA: Go ahead. I'm going to stay right here though.
(Γέλια)
(Laughter)
Μια πολύ όμορφη εικόνα, γιατί αυτοί είναι μαθητές που έχουν έρθει μετά το τέλος των μαθημάτων . Το σχολείο είναι κλειστό, έρχονται τα μεσάνυχτα γιατί θέλουν να προωθήσουν τις ιδέες τους για κάποιο παιχνίδι. Στέκομαι στην αίθουσα. Και παρουσιάζουν τις ιδέες τους. Οπότε, είναι δύσκολο να κάνεις τους μαθητές να επιστρέψουν στην τάξη, αλλά όχι αδύνατο.
DP: This is just a cool shot, because this is students coming to school after class. The school is closed; they're coming back at midnight because they want to pitch their video game ideas. I'm sitting at the front of the class, and they're actually pitching their ideas. So it's hard to get students to come back to class, but it is possible.
Αυτή είναι η κόρη μου, η Έμμα, είναι 17 μηνών. Αναρωτιέμαι, τι θα βιώσει η Έμμα στον κόσμο των παιχνιδιών; Κι όπως έδειξα, το κοινό υπάρχει. Δε θα γνωρίσει ποτέ έναν κόσμο, όπου δεν μπορείς πατώντας ένα κουμπί να συνδεθείς με εκατομμύρια άλλους χρήστες έτοιμους να παίξουν. Ξέρετε, έχουμε την τεχνολογία. Δε θα γνωρίσει ποτέ έναν κόσμο όπου τα γραφικά δεν θα είναι εκθαμβωτικά και πολύ αληθοφανή. Κι όπως το βίντεο έδειξε, μπορούμε να επηρεάσουμε και να συγκινήσουμε. Δε θα γνωρίσει ποτέ έναν κόσμο όπου τα παιχνίδια δε θα είναι απίστευτα συγκινητικά, πιθανότατα θα την κάνουν να κλάψει. Ελπίζω μόνο να της αρέσουν τα παιχνίδια.
This is my daughter, her name's Emma, she's 17 months old. And I've been asking myself, what is Emma going to experience in the video game world? And as I've shown here, we have the audience. She's never going to know a world where you can't press a button and have millions of people ready to play. You know, we have the technology. She's never going to know a world where the graphics just aren't stunning and really immersive. And as the student video showed, we can impact and move. She's never going to know a world where video games aren't incredibly emotional and will probably make her cry. I just hope she likes video games.
(Γέλια)
(Laughter)
Η τελευταία μου σκέψη λοιπόν. Τα παιχνίδια με μια πρώτη ματιά μοιάζουν ως απλή διασκέδαση. αλλά γι' αυτόν που θα το δει προσεκτικά, η νέα γενιά παιχνιδιών θα ανοίξει νέους ορίζοντες για τα δημιουργικά μυαλά που σκέφτονται σε μεγαλύτερη κλίμακα. Πού αλλού να βρεις αυτά τα μυαλά, παρά εδώ στο TED;
So, my closing thought. Games on the surface seem simple entertainment, but for those that like to look a little deeper, the new paradigm of video games could open entirely new frontiers to creative minds that like to think big. Where better to challenge those minds than here at TED?
Ευχαριστώ.
Thank you.
Κρις Άντερσον: Ντέιβιντ Πέρι. Φοβερός.
Chris Anderson: David Perry. That was awesome.