So, of all my childhood memories, there is one that stands above the rest. And that is the time that my brave parents rented an RV, packed it with me and my brothers, and drove west from our house in Minneapolis, out to Yellowstone National Park. We saw all the sights, like the geysers, we stopped at the Badlands, but more than any of the places, I remember this as an adventure.
Dintre toate amintirile mele din copilărie există una care e mai presus decât toate celelalte. Aceasta e atunci când curajoșii mei părinți au închiriat o rulotă, ne-au luat pe mine și pe frații mei și au condus spre vest de casa noastră din Minneapolis către Parcul Național Yellowstone. Am văzut toate atracțiile, precum gheizerele, ne-am oprit la Badlands,
This was my introduction to the Wild West. But it wasn't until I got older and I learned more about the National Park System that I realized just how lucky I was. One, to have that experience, but also that, hundreds of years ago, people had the foresight to set aside the very best places, the very best ecosystems in the country, for everyone. And for future generations. And to really appreciate just how prescient that idea was, you have to go back and you have to look at the history of the National Parks Service.
dar mai mult decât aceste atracții, îmi amintesc că a fost o aventură. Acesta a fost debutul meu în Vestul Sălbatic. Dar abia după ce am crescut și am aflat mai multe despre Sistemul Parcurilor Naționale, am realizat cât de norocos am fost. Întâi, fiindcă am avut această experiență, dar și că, cu sute de ani în urmă, oamenii au avut viziunea de a conserva cele mai bune zone, cele mai bune ecosisteme din țară, pentru toată lumea. Și pentru generațiile viitoare. Și pentru a putea aprecia cu adevărat cât de vizionară a fost această idee, trebuie să priviți în trecut și să analizați istoria Serviciului Parcurilor Naționale.
So, a lot of people know, the first national park was Yellowstone, in 1872. A lot of people think of John Muir, the poet, naturalist, who was such a visionary in getting people inspired by the idea of conservation -- that we need to take the best places and protect them. He had an audience in very high places -- there's a great story of Teddy Roosevelt and John Muir going hiking, in Yosemite, during his presidency, four days, completely off the grid, just the two of them. Can you imagine a president actually just going completely off the grid for four days?
Mulți oameni știu că primul parc național a fost Yellowstone, în 1872. Mulți oameni se gândesc la John Muir, poetul, naturalistul, care era genul acela de vizionar care inspira oamenii cu ideea de conservare, că trebuie să preluăm cele mai bune zone și să le protejăm. A avut o audiență sus-pusă. Există o poveste renumită despre Teddy Roosevelt și John Muir mergând în drumeții, în Yosemite, în timpul președinției sale, timp de patru zile, complet izolați, doar ei doi. Vă puteți imagina un președinte care să dispară efectiv din peisaj timp de patru zile?
(Laughter)
(Râsete)
No tweeting.
Fără Twitter.
(Laughter) (Applause)
(Râsete) (Aplauze)
Like that idea.
Îmi place ideea asta.
(Applause)
(Râsete)
But he had a great impact on Theodore Roosevelt. And he created dozens of national parks, hundreds of thousands of square acres of national wildlife refuges. It was an important administration, but it wasn't a done deal. Even less than 10 years after he created all of those new places, the future of those places was very much in doubt. And it wasn't until this guy, Stephen Mather, a businessman from Chicago, wrote an angry letter to the Department of the Interior, saying, "You guys aren't doing a good enough job protecting and preserving these places." Then, something was done about it. The Department of the Interior wrote him back. "Mr. Mather, if you care so much about this, why don't you come to Washington and do it yourself?"
Dar Muir a avut un impact însemnat asupra lui Theodore Roosevelt. Și a creat zeci de parcuri naționale, sute de mii de acri pătrați de zone naturale protejate. A fost un președinte important, dar nu s-au rezolvat toate problemele. În mai puțin de 10 ani de la înființarea acestor zone noi, viitorul acestora era foarte incert. Și abia când acest individ, Stephen Mather, un om de afaceri din Chicago, a scris o scrisoare plină de mânie Ministerului de Interne, spunând: „Nu faceți o treabă suficient de bună în a proteja și a conserva aceste zone.” Apoi s-a făcut ceva în legătură cu asta. Ministerul de Interne i-a răspuns: „Domnule Mather, dacă vă pasă atât de mult, de ce nu veniți la Washington s-o faceți chiar dumneavoastră?”
(Laughter)
And he did. He took a job at the Department of the Interior, but more importantly, he started a campaign. He actually had a meeting two blocks from here, in 1914, in California Hall, and he brought together the park superintendents and a few other people who cared about this idea of conservation. And they put together a plan, they hatched a campaign that eventually led to the National Park Service in 1916. And that's really important. Because it went from an idea that we should protect these places to an actual plan, a way for people to enlist and carry that idea forward for future generations, so little kids like me can go and have these amazing experiences.
Și așa a făcut. S-a angajat în cadrul Ministerului de Interne, dar mai important, a început o campanie. A avut o întâlnire chiar la două străzi de aici, în 1914, în California Hall, și a adus împreună administratori de parcuri și câțiva alți oameni cărora le păsa de ideea de conservare. Și au întocmit un plan împreună, au lansat o campanie care a dus în cele din urmă la formarea Serviciul Parcurilor Naționale în 1916. Și acest pas a fost foarte important fiindcă s-a trecut de la ideea că ar trebui să protejăm aceste zone, la un plan real, un mod prin care oamenii să se implice și să promoveze această idee pentru generațiile viitoare, încât copiii ca mine să poată merge și să aibă acele experiențe uimitoare.
That is the history of the National Parks on land. The ocean, what I want to talk to you about today, is a completely different story. And we are almost precisely 100 years behind. So, the first marine sanctuary was in 1972, after the oil spill in Santa Barbara, people got interested in taking that concept and applying it to underwater environments. We've had our own John Muir, who's Dr. Sylvia Earle, who's been a tireless advocate for creating these marine protected areas around the world. So, I know there's a lot of bad news about the ocean, there's plastic pollution, coral bleaching, over-fishing -- it's hard to take it all in sometimes. But this idea of setting aside places for nature is working. Science tells us that if you set these places aside, nature will come back and we can keep the oceans healthy. So we know this idea works. And Dr. Sylvia Earl has been influential, like John Muir, with administrations -- George W. Bush and Obama were both fantastic ocean presidents, creating marine protected areas all around the country. This is not a conservative idea or a liberal idea, it's not even an American idea, it's just a good idea.
Aceasta e istoria parcurilor naționale de pe uscat. Oceanul, despre care vreau să vă vorbesc astăzi, e o poveste complet diferită. Și mai precis, suntem cu aproape 100 de ani în urmă. Primul sanctuar marin a fost înființat în 1972, după scurgerea de petrol din Santa Barbara. Oamenii au devenit interesați de preluarea acelui concept și de a-l aplica mediilor subacvatice. Am avut propriul nostru John Muir, și anume pe dr. Sylvia Earle, care a fost o susținătoare neobosită a creării acestor zone marine protejate în întreaga lume. Știu că există multe vești proaste despre ocean, există poluarea cu plastic, decolorarea coralilor, pescuitul excesiv, uneori toate acestea sunt greu de asimilat. Dar această idee, de a proteja zone naturale, funcționează. Știința ne spune că dacă protejăm aceste locuri, natura se va regenera și putem menține oceanele sănătoase. Deci știm că această idee funcționează. Și asemenea lui John Muir, dr. Sylvia Earl a avut o influență mare asupra președinților. George W. Bush și Obama au fost fantastici pentru oceane, creând zone marine protejate în întreaga țară. Asta nu e o idee conservatoare sau o idee liberală, nu e nici măcar o idee americană, e doar o idee bună.
(Laughter)
(Râsete)
(Applause)
(Aplauze)
But --
Dar...
(Applause)
(Aplauze)
Here we are, a few years later. And now the administration is proposing to roll back a lot of the progress we've made in the past 20 years. So, so, don't mourn -- organize. We need to do what Stephen Mather did 100 years ago. We need to start a campaign to get people engaged with this idea. And I think we need a league of citizen scientists for the ocean. And I've seen glimpses of this future, and I know that it's possible.
Iată-ne aici, câțiva ani mai târziu. Și acum administrația prezidențială propune să renunțăm la progresul pe care l-am făcut în ultimii 20 de ani. Deci, nu plângeți, organizați-vă. Trebuie să facem ceea ce Stephen Mather a făcut acum 100 de ani. Trebuie să începem o campanie ca să implicăm oamenii în acest proiect. Cred că avem nevoie de un grup de cetățeni care să lupte pentru oceane.
My friend Erik and I started building underwater robots, these little swimming cameras with lights that you can see underwater. We started building these in his garage five years ago, and we've watched that grow into this community of thousands of people around the world, who believe that everybody should have access to these places. We all deserve the tools to go and explore. There's stories like Laura James, who used her robot to find out that sea stars in her area were dying. And she started this whole citizen science campaign, collected data and drove awareness for sea-star wasting syndrome, to try and figure out what was happening there. There are stories of fishermen in Mexico, who used the robot to create marine protected areas where Nassau grouper were spawning, to protect the future of this species. It's really amazing stuff. We found that if you give people the tools, they'll do the right thing.
Și am văzut licăriri ale acestui viitor și știu că e posibil de realizat. Eu și cu prietenul meu, Erik, am început să construim roboți subacvatici, niște camere mici cu lumini care înoată ca să puteți vedea pe sub apă. Am început să le facem în garajul lui acum cinci ani și am văzut cum s-a transformat în această comunitate de mii de oameni din întreaga lume, care cred că toată lumea trebuie să aibă acces în aceste zone. Toți merităm instrumentele necesare pentru a explora. Există cazuri precum Laura James, care și-a folosit robotul pentru a afla că stele de mare din zona ei mureau. Și a început o campanie cetățenească, a adunat date și a atras atenția asupra dispariției stelelor de mare, pentru a încerca să-și dea seama ce se întâmpla acolo. Există povești despre pescarii din Mexic, care au folosit robotul ca să creeze zone marine protejate în zonele unde bibanul de Nassau se reproducea, pentru a proteja viitorul acestei specii. Acestea sunt lucruri uimitoare. Am aflat că dacă le dai oamenilor instrumentele necesare, ei vor face ceea ce trebuie.
But we need to take it a step further. And, actually, I think we can dust off Stephen Mather's playbook. So what did he do? So, the first thing that he did was he focused on infrastructure. So 1914 wasn't just a time for the parks, it was also a time for the automobile, the Model T was rolling off the line, and Stephen Mather understood that this was going to be an important part of American culture. And so he partnered with highway associations around the country to build big, beautiful highways out to these parks. And it worked, he's basically invented car camping. And he knew that if people didn't go to these places, that they wouldn’t fall in love with them and they wouldn't care. So that was a really insightful idea that he had.
Dar trebuie să facem un pas mai departe. Și, de fapt, cred că putem scoate de la naftalină lecția lui Stephen Mather. Deci, ce a făcut el? Primul lucru pe care l-a făcut a fost să se concentreze pe infrastructură. Anul 1914 nu a fost doar perioada apariției parcurilor, a fost și perioada automobilelor. Modelul T ieșea de pe liniile de producție, și Stephan Mather a înțeles că acesta avea să fie o parte importantă a culturii americane. Așa că a colaborat cu asociațiile autostrăzilor din întreaga țară pentru a construi autostrăzi mari și frumoase către aceste parcuri. Și a funcționat. Practic a inventat campingul auto. Și știa că dacă oamenii nu aveau să viziteze aceste locuri, atunci nu se vor îndrăgosti de ele și nu le va păsa de ele. A avut cu adevărat o idee intuitivă.
The second thing they did, was they focused on visionary philanthropy. So, Stephen Mather was a successful businessman from Chicago, and anytime there was a parks association that needed funding, anytime there was a highway association that needed funding, they'd step in, write the checks, make it happen. There's a great story of his friend William Kent, who recognized there was a small patch of redwoods left on the base of Mount Tam, and so he quickly bought the land and donated it to this National Parks effort. That's Muir Woods today -- it's one of the most popular national parks in the whole country. My parents are visiting here from Minnesota, and they don't really even care about this talk, all they're talking about is going to Muir Woods.
Al doilea lucru pe care l-au făcut a fost să se axeze pe filantropia vizionară. Stephen Mather a fost un om de afaceri de succes din Chicago, și ori de câte ori o asociație de parcuri avea nevoie de finanțare sau o asociație de autostrăzi avea nevoie de finanțare, se implica, scria cecurile, făcea lucrurile să se întâmple. Există o poveste a prietenului său William Kent, care a identificat un mic petic de sequoia rămas la baza Muntelui Tam, așa că a cumpărat rapid terenul și l-a donat acestei inițiative a parcurilor naționale. E Muir Woods-ul de astăzi, unul dintre cele mai populare parcuri naționale din întreaga țară. Părinții mei sunt în vizită aici, vin din Minnesota, și nici nu le pasă de acest discurs, vorbesc într-una despre vizita la Muir Woods.
(Laughter)
(Râsete)
But the last thing is critical -- Stephen Mather focused on engagement. In one of the first meetings that they had around this new system, he said, "If you're a writer, I want you to write about this. If you're a business owner, I want you to tell your clubs and your organizations. If you work for the government, I want you to pass regulation." Everybody had a job. "Each of you, all of you, have a role to play in protecting these places for future generations." Each of you, all of you. I love that.
Dar ultimul lucru e critic. Stephan Mather s-a axat pe implicare. Într-una din primele întâlniri avute, a spus: „Dacă sunteți scriitor, vreau să scrieți despre asta. Dacă sunteți om de afaceri, vorbiți-le cluburilor și organizațiilor voastre. Dacă lucrați pentru guvern, votați legile.” Toți au avut un rol. „Fiecare dintre voi, voi toți, aveți un rol de jucat în protejarea acestor zone pentru generațiile viitoare.” Fiecare dintre voi, voi toți. Îmi place asta.
That's the plan -- simple, three-point plan. I think we can do the same. So, this was the headline when Obama created the Papahanaumokuakea National Monument: "Lots to see, but good luck trying to get there." But like Mather, we should focus on the technology of our time, all of this new, amazing, digital infrastructure can be built to engage people with the oceans. So, the National Marine Sanctuary has created all these wonderful VR 360 videos, where you can actually go and see what these places look like.
Acesta e planul, simplu, în trei pași. Cred că putem face la fel. Acesta a fost titlul când Obama a creat Monumentul Național Papahanaumokuakea: „Multe de văzut, dar succes în încercarea de a ajunge acolo.” Precum Mather, ar trebui să ne concentrăm pe tehnologia timpului nostru, toată această infrastructură digitală nouă, uimitoare, poate fi construită pentru a implica oamenii în mișcarea pentru oceane. Deci, Sanctuarul Marin Național a creat aceste minunate videoclipuri VR 360, unde practic puteți merge să vedeți cum arată aceste locuri.
Our team is continuing to build new tools, this is our latest, this is the trident underwater drone, it's a diving submarine, it's sleek, you can fit it in a backpack, it can go down to 100 meters, deeper than most divers can go. It can see these environments that most people have never had access to. New tools are coming and we need even better tools. We can also use more visionary philanthropists.
Echipa noastră continuă să facă instrumente noi, acesta e ultimul dintre ele, e drona subacvatică trident, e un submarin, e mic, îl puteți pune într-un rucsac, poate coborî la 100 de metri, mai adânc decât majoritatea scafandrilor. Poate filma locuri în care majoritatea oamenilor nu au avut niciodată acces. Vor apărea instrumente noi și avem nevoie de instrumente și mai bune. Putem folosi și mai mulți filantropi vizionari.
So, when Erik and I started this, we didn't have any money, we were building this in his garage. But we went to Kickstarter. And we found over 1,800 people, almost a million dollars we've raised on Kickstarter, finding other people who think, "Yeah, that's a good idea. I want to be a part of that." We need more ways for people to get engaged and become visionary philanthropists themselves. We've also had traditional philanthropists, who've stepped up to fund us in the SEE initiative -- the Science Education and Exploration, who are going to help us get donated units out to people on the frontlines, people who are doing the science, people who are telling the stories, inspiring communities. You can go on to OpenExplorer.com and see what people are doing, it's hugely inspirational. And it will also, hopefully, spur you to get involved.
Când Erik și cu mine am început acest proiect nu aveam bani, am construit asta în garajul lui. Dar am apelat la Kickstarter. Și am găsit peste 1.800 de oameni, am strâns aproape un milion de dolari folosind Kickstarter, de la alte persoane care cred: „Da, e o idee bună. Vreau să pun umărul aici.” Avem nevoie de mai multe căi pentru a implica oamenii, ca ei înșiși să devină filantropi vizionari. Am avut și filantropi tradiționali care ne-au finanțat inițiativa SEE, Educație și Explorare Științifică, care ne vor ajuta să donăm instrumente oamenilor din linia întâi, oamenilor care fac știință, oamenilor care spun poveștile, inspirând comunități. Puteți intra pe OpenExplorer.com și să vedeți ce fac oamenii. E o sursă de inspirație fantastică. Și, de asemenea, sperăm să reușim să vă implicăm și pe voi.
Because there is plenty of room to get involved. We want to hear what ideas you have for telling these stories.
Fiindcă e destul loc pentru a vă implica. Vrem să aflăm ce idei aveți pentru a spune aceste povești.
Because that's just it -- this is all about engagement. There's all sorts of interesting, new ways for people to participate in the protection of these places. And the understanding. Like, Reef Check -- scuba divers are going down and swimming transects and counting fish and biodiversity data. They're getting the information we need to protect these places. If you're going down to the beach, participate in MPA Watch. Document what activities you see going on in these different areas. There is room for everybody to participate here. And that's just it, that's what we need. We need to build a future for our grandkids' grandkids.
Pentru că despre asta e vorba, e vorba de implicare. Există tot felul de modalități interesante și noi prin care oamenii se pot implica în protejarea acestor zone. Și înțelegerea. Precum Reef Check: scafandrii coboară în adâncuri și înoată pe anumite trasee adunând date despre pești și biodiversitate. Ei adună informațiile de care avem nevoie pentru a proteja aceste locuri. Dacă mergeți la plajă, puteți ajuta cu Watch MPA. Cercetați ce activități există în fiecare zonă. E loc pentru toată lumea să participe la această acțiune. Și asta e exact ceea ce avem nevoie. Trebuie să construim un viitor pentru nepoții nepoților noștri.
Last month, I went out sailing, and we got out to the Farallon Islands, 25 miles off the Gate. And most people think of this as kind of a bird sanctuary, but we took our robot, and we sent it in. And the people on the boat were astonished at the life beneath the surface. I mean, these are really, really important ecosystems. Really, and this is a whole wild world we haven't yet explored. And we have an opportunity right now, just as they did 100 years ago, to protect these places, to put in a plan, to keep people engaged.
Luna trecută am ieșit pe mare și am ajuns la Insulele Farallon, la 40 de kilometri de Gate. Majoritatea îl consideră un fel de sanctuar pentru păsări, dar am luat robotul și l-am scufundat. Oamenii de pe barcă au fost uimiți de viața subacvatică. Acestea sunt ecosisteme extrem de importante. E o întreagă lume sălbatică pe care nu am explorat-o încă. Și avem o oportunitate chiar acum, la fel cum au făcut acum 100 de ani, pentru a proteja aceste locuri, pentru a face un plan, pentru a menține oamenii implicați.
So last year, when the executive order came out, putting all of the progress we've made, all of these new marine protected areas, under review, there were over 100,000 people who commented online. Almost all of these letters were saying, "Don't do it; protecting these places is the right thing to do." My message to those 100,000 people, those 100,000 letters is: don't wait for Washington. We can do this ourselves.
Anul trecut când a fost dat ordinul executiv, punând progresul pe care l-am făcut, toate aceste noi zone marine protejate sub evaluare, au fost peste 100.000 de oameni care au comentat online. Aproape toate aceste scrisori spuneau: „Nu faceți asta, protejarea acestor zone e ceea ce trebuie să facem.” Mesajul meu către acei 100.000 de oameni, către acele 100.000 de scrisori e: Nu așteptați după Washington. Putem face asta singuri.
Thank you.
Vă mulțumesc!
(Applause)
(Aplauze)