There's a lot of exciting things happening in the design world and at IDEO this past year, and I'm pleased to get a chance to share some of those with you.
Se întâmplă o mulţime de lucruri incitante în lumea designului şi la IDEO în ultimul an şi sunt încântat că am ocazia să împărtăşesc o parte dintre ele cu voi.
I didn't attend the first TED back in 1984 but I've been to a lot of them since that time. I thought it [would] kind of be interesting to think back to that time when Richard got the whole thing started. Thank you very much, Richard; it's been a big, enjoyable part of my life, coming here.
N-am participat la primul TED din 1984 dar am fost la o mulţime de alte ediţii de atunci încoace. Am considerat că e interesant să ne gândim din nou la acele vremuri în care Richard a pornit totul. Mulţumesc foarte mult, Richard, venitul aici a reprezentat un moment important şi plăcut din viaţa mea.
And so thinking back, I was thinking those of us in Silicon Valley were really focused on products or objects -- certainly technological objects. And so it was great fun in those days, and some of those of you who are in the audience were my clients. We'd come in with some prototype underneath a black cloth and we'd put it on the conference table, and we'd pull off the black cloth and everybody would "ooh" and "ah." That was a really good time.
Şi astfel, gândindu-mă la acele vremuri, mi-am dat seama că noi, cei din Silicon Valley, eram cu adevărat concentraţi pe produse sau obiecte -- cu siguranţă pe obiecte tehnologice. Era super-distractiv în zilele acelea, iar unii dintre voi care sunteţi acum în public îmi eraţi clienţi. Veneam cu vreun prototip acoperit de o pânză neagră şi-l puneam pe masa de conferinţe, dădeam la o parte pânza şi toată lumea făcea "ooh" şi "ah". Erau vremuri cu adevărat bune.
And so we'll continue to focus on products, as we always have. And if you were here last year, I probably wrestled you to the floor and tried to show you my new EyeModule 2, which was a camera that plugged into the Handspring. And I took a lot of pictures last year; very few people knew what I was up to, but I took a lot of pictures. This year -- maybe you could show the slides -- this year we're carrying this Treo, which we had a lot to do with and helped Handspring design it. Also, though we designed it a few years ago -- it's just become ubiquitous in the last year or so -- this Heartstream defibrillator which is saving lives. Maybe you've seen them in the airports? They seem to be everywhere now. Lots of lives are being saved by those. And, we're just about to announce the Zinio Reader product that I believe will make magazines even more enjoyable to read. So, we really will continue to focus on products.
Noi vom continua să ne concentrăm pe produse, ca întotdeauna. Dacă aţi fost aici anul trecut, probabil că v-am pus la podea şi am încercat să vă arăt noul meu EyeModule 2, care era o cameră ce se conecta la Handspring. Şi am făcut o mulţime de fotografii anul trecut; foarte puţină lume ştia ce urmăream, dar am făcut multe fotografii. Anul acesta -- poate puteţi arăta planşele -- anul acesta purtăm acest Treo, cu care am avut o mulţime de-a face şi i-am ajutat pe cei de la Handspring să-l proiecteze. De asemenea, deşi îl proiectasem cu câţiva ani în urmă -- a devenit omniprezent cam în ultimul an -- acest defibrilator Heartstream care salvează vieţi. Poate le-aţi văzut în aeroporturi? Par să fie pretutindeni acum. Salvează o mulţime de vieţi. Şi suntem pe cale să anunţăm produsul Zinio Reader, despre care cred că va face revistele şi mai plăcute de citit. Aşa că ne vom continua cu adevărat concentrarea pe produse.
But something's happened in the last 18 years since Richard started TED, and that's that people like us -- I know people in other places have caught onto this for a long time, but for us, we've really just started ... we've kind of climbed Maslow's hierarchy a little bit -- and so we're now focused more and more on human-centered design, human-centeredness in an approach to design. That really involves designing behaviors and personality into products. And I think you're starting to see that, and it's making our job even more enjoyable.
Dar, în cei 18 ani de când Richard a pornit TED, s-a întâmplat ceva, şi anume că oamenii ca noi -- ştiu că oamenii din alte părţi făceau asta de multă vreme, dar pentru noi, de fapt abia am început să escaladăm niţel piramida lui Maslow -- iar acum ne concentrăm tot mai mult pe designul centrat pe om. Centrarea pe om este o abordare a designului. Ea înseamnă de fapt includerea comportamentelor şi personalităţii în designul produselor. Şi cred că începeţi să vedeţi asta, ceea ce nouă ne face munca şi mai plăcută.
Interestingly enough, we used to primarily build 3-D models -- you know, you've seen some today -- and 3-D renderings. Then we'd go and we'd show those as communicating our ideas. But firms like ours are having to move to a point where we get those objects that we're designing and get them in motion, showing how they'll be used. And so in order to do that we've been forming internal video-production groups in order to make these kind of experience prototypes that show just what we mean about the man-machine relationship. And it's a much better way to see. It's kind of like architects who show people in their houses, as opposed to them being empty.
Destul de interesant e că obişnuiam să construim în principal modele 3-D -- ştiţi, aţi văzut unele astăzi -- şi reprezentări 3-D. Apoi mergeam şi le arătam pentru a prezenta astfel ideile noastre. Dar firmele ca a noastră trebuie să ajungă la punctul în care obţin obiectele pe care le proiectăm şi le obţin în mişcare, arătând felul în care vor fi folosite. Aşa că, pentru a face asta, am format grupuri interne de producţie video, pentru a face acest tip de prototipuri experimentale care ilustrează eaxct ce vrem să spunem despre relaţia dintre om şi maşină. Şi e o cale mult mai bună de a vedea. Oarecum, este ca în cazul arhitecţilor care adaugă oameni în casele lor, în loc să le lase goale.
So I thought that I would show you a few videos to show off this new, broader definition of design in products and services and environments. I have a few of them -- they're no more than a minute or a minute-and-a-half apiece -- but I thought you might be interested in seeing some of our work over the last year, and how it responds in video.
Aşa că m-am gândit să vă arăt câteva clipuri video pentru a prezenta această nouă şi mai largă definiţie a designului de produse, servicii şi ambiente. Am câteva -- nu durează mai mult de un minut sau un minut şi jumătate fiecare -- dar m-am gândit că s-ar putea să vă intereseze să vedeţi unele dintre lucrările noastre din ultimul an şi felul în care ele răspund în video.
So, Prada New York: we were asked by Rem Koolhaas and OMA to help us conceive the technology that's in their retail store in New York. He wanted a new kind of store -- a new one -- a store that had a cultural role as well as a retail one. And that meant actually designing custom technology as opposed to just buying things off the shelf and putting them to use.
Aşadar, Prada New York: am fost solicitaţi de Rem Koolhaas şi OMA să ajutăm la conceperea tehnologiei din magazinul lor din New York. El îşi dorea un altfel de magazin -- unul nou -- un magazin care să aibă atât un rol cultural cât şi unul de desfacere. Iar asta a însemnat practic proiectarea de tehnologie personalizată în loc să se cumpere lucruri gata făcute care să fie apoi folosite.
So, there're lots of things. Everything has RF tags: there's RF tags on the user, on the cards, there's the staff devices that are all around the store. You pick them up, and once you see something that you're interested in, the staff person can scan them in and then they can be shown on any screen throughout the store. You can look at color, and sizes, and how it appeared on the runway, or whatever. And so then the object -- the merchandise that you're interested in -- can be scanned. It's taken into the dressing room, and in the dressing room there are scanners so that we know exactly what clothing you have in the dressing room. We can put that up on a touch screen and you can play with that, and get more information about the clothing that you're interested in as you're trying it on. It's been used a lot of places, but I particularly like the use here of liquid crystal displays in the changing room.
Aşa că există o grămadă de lucruri. Toate au taguri RF: există taguri RF pe utilizator, pe carduri, există dispozitive pentru personal peste tot prin magazin. Le iei şi, când vezi ceva care te interesează, angajatul poate scana acele obiecte care pot fi apoi expuse pe orice ecran din magazin. Te poţi uita la culoare şi mărimi şi la cum arăta pe podium, sau orice altceva. Şi apoi obiectul -- marfa de care eşti interesat -- poate fi scanat. Este dus în cabina de probă iar acolo există scanere, ca să ştim exact ce articole de îmbrăcăminte aveţi în cabină. Putem afişa asta pe un ecran tactil cu care te poţi juca şi poţi obţine mai multe informaţii despre hainele care te interesează în timp ce le probezi. A fost folosit într-o mulţime de locuri, dar îmi place în mod special utilizarea de aici a ecranelor cu cristale lichide din cabina de probă.
The last time I went to see this store, there was a huge buzz about people standing outside and wondering, "Am I going to actually get to see the people changing clothes here?" But if you push the button, of course, the whole wall goes dark. So you can try to get approval, or not, for whatever you're wearing. And then one of my favorite features of the technology is the magic mirror, where you put on the clothes. There's a big display in the mirror, and you can turn around -- but there's a three second delay. So you can see what you look like from the back or all the way around, as you look. (Applause)
Ultima dată când am fost să văd acest magazin era o imensă rumoare printre oamenii care stăteau afară şi se întrebau: "Chiar am să pot vedea oamenii probând haine aici?" Dar bineînţeles că dacă apeşi butonul, întreg peretele devine negru. Aşa că poţi încerca să primeşti sau nu aprobarea pentru orice porţi. Şi apoi una dintre facilităţile mele favorite ale tehnologiei este oglinda magică, unde te îmbraci. Există un ecran mare în oglindă şi te poţi întoarce -- dar apare o întârziere de trei secunde. Aşa încât priveşti şi poţi vedea cum arăţi de la spate sau de jur împrejur. (Aplauze)
About a year and a half ago we were asked to design an installation in the museum -- this is a new wing of the Science Museum in London, and it's primarily about digital and biomedical issues. And a group at Itch, which is now part of IDEO, designed this interactive wall that's about four stories tall. I don't know if anybody's seen this -- it's pretty spectacular in the room.
Cam cu un an şi jumătate în urmă ni s-a cerut să proiectăm o instalaţie la muzeu -- aceasta este o nouă aripă de la Science Museum din Londra, care e în principal dedicată subiectelor digitale şi biomedicale. Şi un grup de la Itch, care face parte din IDEO, a proiectat acest perete interactiv care are aproape patru etaje înălţime. Nu ştiu dacă cineva a văzut asta -- e fără îndoială spectaculos în sală.
Anyway, it's based on the London subway system. And so you can see that the goal is to bring some of the feedback that the people who had gone to the museum were giving, and get it up on the wall so everybody could see. Just for everybody to see. So you enter your information. Then, like the London tube system, the little trains go around with what you're thinking about. And then when you get to a station, it's expanded so that you can actually read it.
Oricum, se bazează pe sistemul de metrou din Londra. Şi astfel puteţi vedea că scopul este să aducem ceva din feedbackul pe care îl dau oamenii care merg la muzeu şi să-l punem pe perete ca să-l vadă toată lumea. Special pentru ca să-l vadă toţi. Aşadar introduci informaţie. Apoi, precum sistemul de metrou londonez, trenuleţele plimbă lucrurile la care te gândeşti. Iar când ajungi într-o staţie, aceasta se extinde astfel încât s-o poţi citi.
Then when you exit the IMAX theatre on the fourth floor -- mostly teenagers coming out of there -- there's this big open space that has these tables in it that have interactive games which are quite fun, also designed by Durrell [Bishop] and Andrew [Hirniak] of Itch. And the topics include things that the museum is about: male fertility, choosing the sex of your baby or what a driverless car might be like. There's lots of room, so people can come up and understand what it is before they get involved.
Apoi când ieşi din cinematograful IMAX de la etajul patru -- majoritatea celor care ies pe acolo sunt adolescenţi -- există acest mare spaţiu deschis cu aceste mese cu jocuri interactive destul de distractive, proiectate şi ele de Durrel [Bishop] şi Andrew [Hirniak] de la Itch. Iar temele includ lucruri pe care le abordează şi muzeul: fertilitatea masculină, alegerea sexului copilului tău sau cum ar pute arăta o maşină fără şofer. Există o grămadă de spaţiu, astfel că oamenii se pot apropia şi pot înţelege ce e înante să se implice.
And also, it's not shown in the video, but these are very beautiful. They go to the top of the wall and when they reach all the way to the top, after they've bounced around, they disperse into bits and go off into the atmosphere.
Şi de asemenea, nu e arătat în clip, dar acestea sunt foarte frumoase. Urcă în vârful zidului şi când ajung acolo sus de tot, după ce au ricoşat, se dispersează în bucăţele şi se descarcă în atmosferă.
The next video is not done by us. This is CBS Sunday Morning that aired about two weeks ago. Scott Adams ran into us and asked us if we wouldn't help to design the ultimate cubicle for Dilbert, which sounded like a fun thing and so we couldn't pass it up. He's always been interested in technology in the future.
Următorul clip video nu e făcut de noi. E CBS Sunday Morning -- au difuzat-o cam acum două săptămâni. Scott Adams a venit la noi şi ne-a întrebat dacă n-am vrea să-l ajutăm să proiecteze compartimentul perfect pentru Dilbert, lucru care părea distractiv, aşa că n-am putut refuza. El a fost dintotdeauna interesat de tehnologia viitorului.
(Video: Scott Adams: I realized that at some point I might be the world's expert on what's wrong with cubicles. So we thought, well, wouldn't it be fun to get together with some of the smartest design guys in the world and try to figure out if we could make the cubicle better?
(Video: Scott Adams: Mi-am dat seama că la un moment dat aş putea să fiu primul expert din lume în materie de ce e greşit cu compartimentele. Astfel că ne-am zis: ei bine, n-ar fi distractiv să ne alăturăm unora dintre cei mai inteligenţi designeri din lume şi să încercăm să aflăm dacă putem face compartimentele să fie mai bune?
Narrator: Though they work in a wide-open office space spectacularly set under San Francisco's Oakland Bay Bridge, the team built their own little cubicles to fully experience the problems.
Narator: Deşi lucrează într-un spaţiu de birouri larg deschis spectaculos situat sub podul Oakland Bay din San Francisco, echipa şi-a construit propriile compartimente pentru a experimenta pe deplin problemele acestora.
Woman: A one-way mirror. I can look out; you can look at yourself.
Femeie: O oglindă unidirecţională. Pot privi înafară; te poţi privi pe tine însuţi.
Narrator: They took pictures.
Narator: Au făcut fotografii.
Woman: You feel so trapped, when someone kind of leans over and you're sort of held captive there for a minute.
Femeie: Te simţi atât de încolţit atunci când cineva se apleacă pe deasupra şi eşti într-un fel ţinut captiv acolo vreme de un minut.
SA: So far it's chaos, but a lot of people are doing stuff, so that's good. We'll see what happens.
SA: Până acum e haos, dar o mulţime de oameni fac lucruri, aşa că e bine. Vom vedea ce se întâmplă.
Narrator: The first group builds a cubicle in which the walls are screens for the computer and for family photos. In the second group's scenario, the walls are alive and actually give Dilbert a group hug. (Laughter) Behind the humor is the idea of making the cubicle more human.)
Narator: Primul grup construieşte un compartiment în care pereţii sunt ecrane pentru computer şi pentru poze de familie. În scenariul celui de-al doilea grup, pereţii sunt vii şi chiar îl îmbrăţişează în grup pe Dilbert. (Râsete) În spatele umorului este ideea de a face compartimentul mai uman.)
David Kelley: So here's the final thing, complete with orange lighting that follows the sun across -- that follows the tracks of the sun -- across the sky. So you feel that in your cubicle. And my favorite feature, which is a flower in a vase that wilts when you leave in disappointment, and then when you come back, it comes up to greet you, happy to see you.
David Kelley: Iată rezultatul final, cu tot cu iluminare portocalie care urmăreşte soarele -- care urmăreşte traseul soarelui -- pe cer. Astfel că îl simţi la tine în compartiment. Şi caracteristica mea preferată e o floare într-o vază care se ofileşte de dezamăgire când pleci iar când te întorci se ridică să te salute, fericită să te vadă.
(SA: The storage is built right into the wall.)
(SA: Depozitarea se face direct în perete.)
DK: You know, it has homey touches like a built-in fish tank in the walls, or something to be aggressive with to release tension.
DK: Ştiţi, are tuşe casnice, precum un acvariu încastrat în perete sau ceva cu să poţi fi agresiv pentru a te descărca.
(SA: Customizable for the boss of your choice.)
(SA: Personalizabil pentru şeful tău preferat.)
DK: And of course: a hammock for your afternoon nap that stretches across your cubicle.
DK: Şi bineînţeles: un hamac pentru somnul tău de după-amiază, care se întinde dintr-o parte în alta a compartimentului.
(SA: Life would be sweet in a cubicle like this.)
(SA: Viaţa ar fi frumoasă într-un compartiment ca acesta.)
DK: This next project, we were asked to design a pavilion to celebrate the recycling of the water on the Millennium Dome in London. The dome has an incredible amount of water that washes off of it, as well as wastewater. So this building actually celebrates the water as it comes out of the recycling plant and goes into the reed bed so that it can be filtered for the final time.
DK: În următorul proiect, ni s-a cerut să proiectăm un pavilion pentru a celebra reciclarea apei de pe Millenium Dome din Londra. Domul colectează o cantitate incredibilă de apă care se scurge de pe el, alături de apa reziduală. Astfel că această clădire celebrează de fapt apa aşa cum iese ea din staţia de epurare şi ajunge în stufăriş ca să fie filtrată pentru ultima dată.
The pavilion's design goal was to be kind of quiet and peaceful. In contrast to if you went inside the dome, where it's kind of wild and crazy and everybody's learning all kinds of things, or fooling around, or whatever they're doing. But it was intended to be quite quiet. And then you would wander around and gather information, in a straightforward fashion, about the recycling process and what's being done, and how they're going to reuse the water once it comes through the plant. And then, if you saw, the panels actually rotate. So you can get the information on the front side, but as they rotate, you can see the actual recycling plant behind, with all the machines as they actually process the water. You can see: there's the plant. These are all very low-budget videos, like quick prototypes.
Scopul designului pavilionului a fost ca acesta să fie cumva liniştit şi paşnic. În contrast cu domul, în care dacă intri este cam haotic şi nebunesc şi toată lumea învaţă tot felul de lucruri sau se prosteşte sau cine ştie ce mai face. Dar a fost gândit să fie destul de liniştit. Şi apoi te plimbi prin el şi aduni informaţie într-o manieră nemijlocită despre procesul de reciclare, despre ceea ce se face acolo şi despre cum se va reutiliza apa odată ce iese din staţie. Şi apoi, dacă aţi văzut, panourile chiar se rotesc. Astfel că obţineţi informaţii de pe partea frontală, dar pe măsură ce se rotesc puteţi vedea chiar staţia de epurare în spate, cu toate maşinile cum procesează apa în clipa aceea. Vedeţi: iată staţia. Acestea sunt toate clipuri cu buget foarte redus, ca nişte prototipuri rapide.
And we're announcing a new product here tonight, which is the first time this has ever been shown in public. It's called Spyfish, and it's a company called H2Eye, started by Nigel Jagger in London. And it's a company that's trying to bring the experience -- many people have boats, or enjoy being on boats, but a very small percentage of people actually have the capability or the interest in going under the water and actually seeing what's there, and enjoying what scuba divers do. This product, it has two cameras. You throw it over the side of your boat and you basically scuba dive without getting wet.
Şi anunţăm un produs nou în seara asta, aici, care este pentru prima dată expus public. Se cheamă Spyfish şi e vorba de o companie pe nume H2Eye, iniţiată de Nigel Jagger în Londra. E o companie care încearcă să aducă experienţa -- mulţi oameni au bărci, sau le place să fie în bărci, dar un foarte mic procent din oameni au realmente capacitatea sau interesul de a merge sub apă să vadă cu ochii lor ce se găseşte acolo şi să se bucure de ceea ce fac scafandrii. Acest produs are două camere. Îl arunci peste bordul bărcii şi practic te scufunzi fără să te uzi.
For us -- there's the object -- for us, it was two projects. One, to design the interface so that the interface doesn't get in your way. You could have that kind of immersive experience of being underwater -- of feeling like you're underwater -- seeing what's going on. And the other one was to design the object and make sure that it was a consumer product and not a research tool. And so we spent a lot of time -- this has been going on for about seven or eight years, this project -- and [we're] just ready to start building them.
Acesta e obiectul. Pentru noi a însemnat două proiecte. Unul, să proiectăm interfaţa astfel încât ea să nu-ţi stea în cale. Poţi avea experienţa aceea imersivă de a te afla sub apă -- de a te simţi ca şi cum eşti sub apă -- văzând ce se întâmplă. Iar celălalt a fost să proiectăm obiectul şi să ne asigurăm că e un produs de consum şi nu un instrument de cercetare. Aşa că am petrecut o grămadă de timp -- a durat cam şapte sau opt ani, acest proiect -- şi tocmai [suntem] gata să începem să le fabricăm.
(Narrator: The Spyfish is a revolutionary subaquatic video camera. It can dive to 500 feet, to where sunlight does not penetrate, and is equipped with powerful lights. It becomes your eyes and ears as you venture into the deep. The battery-powered Spyfish sends the live video-feed through a slender cable.)
(Narator: Spyfish este o cameră video subacvatică revoluţionară. Se poate scufunda la 150 de metri, acolo unde lumina soarelui nu pătrunde şi este echipată cu lumini puternice. Devine ochii şi urechile tale când te aventurezi în adâncuri. Alimentat cu baterii, Spyfish trimite un flux video live printr-un cablu subţire.)
DK: This slender cable was a huge technological advancement and it allowed the whole thing to be the size that it is.
DK: Acest cablu subţire a însemnat un imens avans tehnologic şi a permis întreg aparatului să aibă mărimea pe care o are.
(Narrator: And this central box connects the whole system together. Maneuvering the Spyfish is simple with the wireless remote control. You watch the video with superimposed graphics that indicate your depth and compass heading. The fluid graphics and ambient sounds combine to help you completely lose yourself underwater.) (Applause)
(Narator: Şi această cutie centrală conectează întreg sistemul. Manevrarea aparatului Spyfish este simplă cu ajutorul telecomenzii fără fir. Urmăriţi videoclipul cu grafica suprapusă care vă indică adâncimea şi orientarea geografică. Grafica fluidă şi sunetele ambientale se combină pentru a vă ajuta să vă cufundaţi complet în apă.) (Aplauze)
DK: And the last thing I'll talk about is ApproTEC, which is a project that I'm very excited about. ApproTEC is a company started by Dr. Martin Fisher, who's a good friend of mine. He's a Ph.D. from Stanford. He found himself in Kenya on a Fulbright and he had a very interesting insight, which is that he said, "There must be entrepreneurs in Kenya; there must be entrepreneurs everywhere." And he noticed that for weddings and funerals there they could find enough money to put something together. So he decided to start manufacturing products in Kenya with Kenyan manufacturers -- designed by people like us, but taken there. And to this date -- he's been gone for only a few years -- he's started 19,000 companies. He's made 30,000 new jobs. And just the sales of the products -- this is a non-profit -- the sales of these products is now .6% of the GDP of Kenya. This is one guy doing this. This is a pretty spectacular thing.
DK: Iar ultimul lucru despre care voi vorbi este ApproTEC, un proiect despre care sunt foarte încântat. ApproTEC e o companie iniţiată de Dr. Martin Fisher, un bun prieten al meu cu doctoratul făcut la Stanford. El s-a trezit în Kenia cu o bursă Fulbright şi a făcut o constatare foarte interesantă, care este cum spunea el: "Trebuie să existe antreprenori în Kenia; trebuie să existe peste tot." Şi a observat că pentru nunţile şi înmormântările de acolo se puteau aduna bani pentru a face ceva. Astfel că s-a hotărât să înceapă fabricarea de produse în Kenia cu producători kenieni -- proiectate de oameni ca noi, dar preluate acolo. Şi până astăzi -- e plecat de doar câţiva ani -- el a pornit 19.000 de firme. A creat 30.000 de noi locuri de muncă. Şi doar vânzările produselor -- e vorba despre o organizaţie non-profit -- vânzările acestor produse înseamnă acum 0,6% din PIB-ul Keniei. Un singur om face asta. E un lucru cu totul extraordinar.
So we're in the process of helping them design deep-well, low-cost manual pumps in order for these people who have a quarter acre of land to be able to grow crops in the off-season. What they do now is: they can grow crops in the rainy season but they can't grow them in the off-season. And so by doing that, the woman that you saw in the first thing -- she's a school teacher -- always wanted to send her kids to college and she's going to be able to do it because of these things. So with seed-squeezers, and pumps, and hay-balers and very straightforward things that we're designing -- my students are doing this as class projects and IDEO has donated their time to do this kind of work -- it's really amazing to see his success, Martin's.
Aşa că în prezent îi ajutăm să proiecteze pompe manuale de adâncime, ieftine, pentru ca oamenii aceştia care au zece ari de pământ să-l poată cultiva şi în afara sezonului. Ceea ce fac acum: ei pot cultiva pământul în sezonul ploios dar nu şi în cel secetos. Şi făcând asta, femeia pe care aţi văzut-o în primul exemplu -- e profesoară -- şi-a dorit dintotdeauna să-şi trimită copiii la facultate şi va putea s-o facă datorită acestor lucruri. Astfel, cu storcătoare de seminţe şi pompe şi colectoare de fân şi alte lucruri foarte practice pe care le proiectăm -- studenţii mei de la Stanford le fac ca proiecte de studiu iar IDEO a donat timpul angajaţilor pentru a face acest gen de muncă -- e cu adevărat nemaipomenit să-i vezi succesul, succesul lui Martin.
We also were thinking about the experience of Richard, and so -- (Laughter) -- we designed this hat, because I knew I'd be the last one in the day and I needed to deal with him. So I just have one more thing to say. (Laughter) Can you read it? (Laughter) Well, it's always kind of funny when he comes up and hovers. You know, you don't want to be rude to him and you don't want to feel guilty, and so I thought this would do it, where I just sit here. (Laughter) (Applause)
Ne-am gândit şi la experienţa lui Richard şi astfel -- (Râsete) -- am proiectat această pălărie, fiindcă ştiam că voi fi ultimul pe ziua de azi şi trebuia să mă ocup de el. Aşa că doar un lucru mai am de spus. (Râsete) Îl puteţi citi? (Râsete) Ei bine, întotdeauna e distractiv când apare şi bântuie el. N-ai vrea să fii nepoliticos cu el şi nu vrei să te simţi vinovat, aşa că mi-am zis că asta ar rezolva problema, eu doar stând aici. (Râsete) (Aplauze)
So we saw a lot of interesting things being designed today in this session, and from all the different presenters. And in my own practice, from product to ApproTEC, it's really exciting that we're taking a more human-centered approach to design, that we're including behaviors and personalities in the things we do, and I think this is great. Designers are more trusted and more integrated into the business strategy of companies, and I have to say, for one, I feel very lucky at the progress that design has made since the first TED. Thanks a lot.
Aşadar, am văzut cum se proiectează o mulţime de lucruri interesante în sesiunea de azi, prezentate de toţi vorbitorii. Şi din propria mea experienţă, de la produs la ApproTEC, e cu adevărat incitant că adoptăm o abordare mai centrată pe om a designului, că includem comportamente şi personalităţi în lucrurile pe care le facem, şi cred că asta e un lucru mare. Designerilor li se acordă mai multă încredere şi sunt mai integraţi în strategia de afaceri a companiilor, iar eu unul, trebuie s-o spun, mă simt foarte norocos pentru progresul pe care designul l-a făcut de la primul TED. Mulţumesc mult.