There's a lot of exciting things happening in the design world and at IDEO this past year, and I'm pleased to get a chance to share some of those with you.
In de designwereld gebeuren vandaag veel spannende dingen. Dat was ook zo bij IDEO in het afgelopen jaar. Ik ben blij dat ik de kans krijg er enkele met jullie te delen.
I didn't attend the first TED back in 1984 but I've been to a lot of them since that time. I thought it [would] kind of be interesting to think back to that time when Richard got the whole thing started. Thank you very much, Richard; it's been a big, enjoyable part of my life, coming here.
Ik was niet bij de eerste TED in 1984 maar sindsdien heb ik er veel bijgewoond. Ik vond het interessant om terug te denken aan die tijd toen Richard de zaak opstartte. Veel dank, Richard, het is een groot en aangenaam stuk van mijn leven, hier te komen.
And so thinking back, I was thinking those of us in Silicon Valley were really focused on products or objects -- certainly technological objects. And so it was great fun in those days, and some of those of you who are in the audience were my clients. We'd come in with some prototype underneath a black cloth and we'd put it on the conference table, and we'd pull off the black cloth and everybody would "ooh" and "ah." That was a really good time.
Ik dacht dus terug aan diegenen van ons in Silicon Valley die echt gericht waren op producten en objecten - zeker technologische objecten. Het was dus heel leuk in die dagen, en sommigen van jullie in het publiek waren mijn klanten. We kwamen binnen met een prototype onder een zwart doek en zetten het op de conferentietafel. We haalden het doek eraf en iedereen riep "oh" en "ah". Dat was echt een leuke tijd.
And so we'll continue to focus on products, as we always have. And if you were here last year, I probably wrestled you to the floor and tried to show you my new EyeModule 2, which was a camera that plugged into the Handspring. And I took a lot of pictures last year; very few people knew what I was up to, but I took a lot of pictures. This year -- maybe you could show the slides -- this year we're carrying this Treo, which we had a lot to do with and helped Handspring design it. Also, though we designed it a few years ago -- it's just become ubiquitous in the last year or so -- this Heartstream defibrillator which is saving lives. Maybe you've seen them in the airports? They seem to be everywhere now. Lots of lives are being saved by those. And, we're just about to announce the Zinio Reader product that I believe will make magazines even more enjoyable to read. So, we really will continue to focus on products.
We zullen ons blijven richten op producten, zoals we altijd hebben gedaan. Als je hier was vorig jaar dan heb ik je waarschijnlijk aangeklampt om je mijn nieuwe Eyemodule 2 te tonen, een camera die in de Handspring kon worden geplugd. Ik heb vorig jaar veel foto's genomen. Weinigen wisten wat ik van plan was, maar ik maakte veel foto's. Dit jaar -- misschien kan je de slides tonen -- hebben we de Treo, waar we veel werk aan hadden, en we hielpen Handspring hem te ontwerpen. Hoewel we hem een paar jaar geleden hebben ontworpen zie je hem pas het laatste jaar overal, deze Heartstream-defibrillator die levens redt. Misschien zag je hem in een luchthaven? Ze lijken nu overal te zijn. Veel levens worden hierdoor gered. We staan op het punt om de Ziniolezer aan te kondigen, die het volgens mij nog aangenamer zal maken om magazines te lezen. We zullen dus blijven focussen op producten.
But something's happened in the last 18 years since Richard started TED, and that's that people like us -- I know people in other places have caught onto this for a long time, but for us, we've really just started ... we've kind of climbed Maslow's hierarchy a little bit -- and so we're now focused more and more on human-centered design, human-centeredness in an approach to design. That really involves designing behaviors and personality into products. And I think you're starting to see that, and it's making our job even more enjoyable.
Maar er is iets gebeurd sinds Richard 18 jaar geleden TED startte. Mensen zoals wij - ik weet dat mensen op andere plaatsen allang verder staan, maar wij zijn pas begonnen om een beetje op te klimmen in de hiërarchie van Maslow, en dus focussen we nu meer en meer op mensgericht design. Mensgerichtheid in de aanpak van design. Dat komt neer op menselijk gedrag en persoonlijkheid in producten ontwerpen. Ik denk dat je dat zal beginnen te zien, en het maakt ons werk nog leuker.
Interestingly enough, we used to primarily build 3-D models -- you know, you've seen some today -- and 3-D renderings. Then we'd go and we'd show those as communicating our ideas. But firms like ours are having to move to a point where we get those objects that we're designing and get them in motion, showing how they'll be used. And so in order to do that we've been forming internal video-production groups in order to make these kind of experience prototypes that show just what we mean about the man-machine relationship. And it's a much better way to see. It's kind of like architects who show people in their houses, as opposed to them being empty.
Interessant is dat we vroeger vooral 3D-modellen bouwden, je hebt er vandaag een paar gezien, en 3D-weergaven. Dan gingen we die tonen om onze ideeën uit te leggen. Maar bedrijven als het onze moeten naar een punt waar we de objecten die we ontwerpen in beweging krijgen en tonen hoe ze zullen worden gebruikt. Om dat te doen hebben we interne videoproductieteams gemaakt, om een soort van ervaringsprototypes te maken die tonen wat we bedoelen inzake de relatie tussen mens en machine. Het is een veel betere manier van zien. Het is zoals architecten die in hun huizen mensen tonen, dat is anders dan als ze leeg zijn.
So I thought that I would show you a few videos to show off this new, broader definition of design in products and services and environments. I have a few of them -- they're no more than a minute or a minute-and-a-half apiece -- but I thought you might be interested in seeing some of our work over the last year, and how it responds in video.
Ik wilde jullie dus een paar video's tonen om deze nieuwe, bredere definitie te laten zien van design in producten, diensten en omgevingen. Ik heb er een paar. Ze zijn elk niet meer dan een of anderhalve minuut lang. ik dacht dat jullie misschien zin hadden om wat van ons werk van het laatste jaar te zien, en hoe het in video werkt.
So, Prada New York: we were asked by Rem Koolhaas and OMA to help us conceive the technology that's in their retail store in New York. He wanted a new kind of store -- a new one -- a store that had a cultural role as well as a retail one. And that meant actually designing custom technology as opposed to just buying things off the shelf and putting them to use.
Prada, New York. Rem Koolhaas vroeg ons en OMA om ons te helpen om de technologie te bedenken die ze in hun winkel in New York gebruiken. Hij wilde een nieuw soort winkel, een winkel die zowel een culturele als een winkelfunctie had. Dat betekende technologie op maat ontwerpen eerder dan dingen kant-en-klaar kopen en ze gebruiken.
So, there're lots of things. Everything has RF tags: there's RF tags on the user, on the cards, there's the staff devices that are all around the store. You pick them up, and once you see something that you're interested in, the staff person can scan them in and then they can be shown on any screen throughout the store. You can look at color, and sizes, and how it appeared on the runway, or whatever. And so then the object -- the merchandise that you're interested in -- can be scanned. It's taken into the dressing room, and in the dressing room there are scanners so that we know exactly what clothing you have in the dressing room. We can put that up on a touch screen and you can play with that, and get more information about the clothing that you're interested in as you're trying it on. It's been used a lot of places, but I particularly like the use here of liquid crystal displays in the changing room.
Er zijn veel dingen. Alles heeft RF-tags. Er zijn er op de gebruiker, op de kaarten, er zijn personeelstoestellen in de hele winkel. Je neemt er een, en als je iets ziet dat je interessant vindt kan het personeel dat inscannen en kunnen ze getoond worden op elk scherm in de winkel. Je kan kijken naar kleur, maat, hoe het er op het defilé uitzag of wat dan ook. En het object, de koopwaar waar je interesse voor hebt, kan gescand worden. Ze brengen het naar de paskamer, en in de paskamer zijn er scanners, zodat we precies weten welke kleren je in de paskamer hebt. We kunnen dat op een touch screen tonen en je kan ermee spelen om meer informatie te krijgen over de kledij van je keuze terwijl je ze past. Het wordt op vele plaatsen gebruikt. Ik hou speciaal van het gebruik van LCD-schermen in de paskamer.
The last time I went to see this store, there was a huge buzz about people standing outside and wondering, "Am I going to actually get to see the people changing clothes here?" But if you push the button, of course, the whole wall goes dark. So you can try to get approval, or not, for whatever you're wearing. And then one of my favorite features of the technology is the magic mirror, where you put on the clothes. There's a big display in the mirror, and you can turn around -- but there's a three second delay. So you can see what you look like from the back or all the way around, as you look. (Applause)
De laatste keer dat ik in deze winkel ging kijken was er veel te doen om mensen die buiten stonden en zich afvroegen: "Zal ik de mensen te zien krijgen die hier kleren aanpassen?" Maar als je op de knop drukt wordt de hele muur natuurlijk donker. Dus je kan proberen om al dan niet applaus te krijgen voor wat je draagt. Eén van mijn favoriete aspecten van de technologie is de magische spiegel. Je trekt de kleren aan. Er zit een groot scherm in de spiegel. Je kan ronddraaien, maar er is drie seconden vertraging. Je kan dus zien hoe je eruit ziet van achteren of van alle kanten, als je wil. (Applaus)
About a year and a half ago we were asked to design an installation in the museum -- this is a new wing of the Science Museum in London, and it's primarily about digital and biomedical issues. And a group at Itch, which is now part of IDEO, designed this interactive wall that's about four stories tall. I don't know if anybody's seen this -- it's pretty spectacular in the room.
Anderhalf jaar geleden vroegen ze ons om een installatie te ontwerpen in het museum. Dit is een nieuwe vleugel van het Wetenschapsmuseum in Londen. Het gaat vooral om digitale en biomedische kwesties. Een groep van Itch, een onderdeel van IDEO, ontwierp deze interactieve muur die vier verdiepingen hoog is. Ik weet niet of iemand dit gezien heeft. Het is nogal spectaculair in de ruimte.
Anyway, it's based on the London subway system. And so you can see that the goal is to bring some of the feedback that the people who had gone to the museum were giving, and get it up on the wall so everybody could see. Just for everybody to see. So you enter your information. Then, like the London tube system, the little trains go around with what you're thinking about. And then when you get to a station, it's expanded so that you can actually read it.
Het is gebaseerd op de Londense metro. Je ziet dat het doel is om wat feedback te nemen van de mensen die het museum hadden bezocht, en om die op de muur te zetten zodat iedereen hem kon zien. Je tikt je informatie in. Net zoals in de Londense metro gaan de treintjes dan rond met waar jij aan denkt. Als je aan een station komt wordt het vergroot zodat je het echt kan lezen.
Then when you exit the IMAX theatre on the fourth floor -- mostly teenagers coming out of there -- there's this big open space that has these tables in it that have interactive games which are quite fun, also designed by Durrell [Bishop] and Andrew [Hirniak] of Itch. And the topics include things that the museum is about: male fertility, choosing the sex of your baby or what a driverless car might be like. There's lots of room, so people can come up and understand what it is before they get involved.
Als je uit de IMAX-zaak op de vierde verdieping komt -- daar komen vooral tieners naar buiten -- dan is er een grote open ruimte met tafels en interactieve spellen die echt leuk zijn, ook ontworpen door Durrel [Bishop] en Andrew [Hirniak] van Itch. De onderwerpen zijn dingen waar het museum over gaat: mannelijke vruchtbaarheid, het geslacht van je baby kiezen, hoe zou een auto zonder chauffeur eruit zien. Er is veel plaats, dus mensen kunnen komen kijken en uitzoeken wat het is voor ze meedoen.
And also, it's not shown in the video, but these are very beautiful. They go to the top of the wall and when they reach all the way to the top, after they've bounced around, they disperse into bits and go off into the atmosphere.
Dit wordt in de video niet getoond, maar is heel mooi. Ze gaan naar boven op de muur en als ze helemaal boven zijn en rondgestuiterd hebben spatten ze uiteen in stukjes en verdwijnen ze in de atmosfeer.
The next video is not done by us. This is CBS Sunday Morning that aired about two weeks ago. Scott Adams ran into us and asked us if we wouldn't help to design the ultimate cubicle for Dilbert, which sounded like a fun thing and so we couldn't pass it up. He's always been interested in technology in the future.
De volgende video hebben wij niet gemaakt. Dit is CBS Zondagochtend. Het werd twee weken geleden uitgezonden. Scott Adams stuitte op ons en vroeg ons of we hem konden helpen om het ultieme werkhokje voor Dilbert te maken. Dat leek ons wel leuk, dus we konden het niet laten liggen. Hij heeft altijd interesse gehad voor de technologie van de toekomst.
(Video: Scott Adams: I realized that at some point I might be the world's expert on what's wrong with cubicles. So we thought, well, wouldn't it be fun to get together with some of the smartest design guys in the world and try to figure out if we could make the cubicle better?
Scott Adams: Ik besefte dat ik op een bepaald moment de wereldexpert kon worden over wat er mis is met werkhokjes. Dus dachten we: zou het niet leuk zijn om samen met een paar van de slimste designjongens ter wereld uit te zoeken of we het werkhokje kunnen verbeteren?
Narrator: Though they work in a wide-open office space spectacularly set under San Francisco's Oakland Bay Bridge, the team built their own little cubicles to fully experience the problems.
Verteller: Hoewel ze in een open kantoorruimte werken die spectaculair gelegen is onder de Oakland Bay Bridge van San Francisco, bouwde het team zijn eigen werkhokjes om de problemen helemaal te ervaren.
Woman: A one-way mirror. I can look out; you can look at yourself.
Vrouw: Een eenrichtingsspiegel. Ik kan naar buiten kijken, jij kan naar jezelf kijken.
Narrator: They took pictures.
Verteller: Ze namen foto's.
Woman: You feel so trapped, when someone kind of leans over and you're sort of held captive there for a minute.
Vrouw: Je voelt je zo opgesloten, als er iemand over de muur leunt en je zowat gevangen zit voor een minuut.
SA: So far it's chaos, but a lot of people are doing stuff, so that's good. We'll see what happens.
SA: Tot hiertoe is het chaos, maar vele mensen zijn bezig, dus dat zit goed. We zullen zien wat er gebeurt.
Narrator: The first group builds a cubicle in which the walls are screens for the computer and for family photos. In the second group's scenario, the walls are alive and actually give Dilbert a group hug. (Laughter) Behind the humor is the idea of making the cubicle more human.)
Verteller: De eerste groep bouwt een werkhokje met muren die schermen zijn voor de computer en voor familiefoto's. In het scenario van de tweede groep leven de muren en geven ze Dilbert een groepsknuffel. (Gelach). Achter de humor zit de idee van de vermenselijking van het werkhokje.
David Kelley: So here's the final thing, complete with orange lighting that follows the sun across -- that follows the tracks of the sun -- across the sky. So you feel that in your cubicle. And my favorite feature, which is a flower in a vase that wilts when you leave in disappointment, and then when you come back, it comes up to greet you, happy to see you.
David Kelley: Dit is het eindproduct, compleet met oranje verlichting die de zon volgt - de loop van de zon aan de hemel. Je voelt dat in je werkhokje. Mijn favoriete feature is een bloem in een vaas die teleurgesteld verwelkt als je weggaat, en als je terugkomt komt ze je groeten en is blij je te zien.
(SA: The storage is built right into the wall.)
SA: De opslagruimte is in de muur verwerkt.
DK: You know, it has homey touches like a built-in fish tank in the walls, or something to be aggressive with to release tension.
DK: Het heeft huiselijke trekjes, zoals een aquarium, ingebouwd in de muur, of iets om agressief mee om te gaan om spanning los te laten.
(SA: Customizable for the boss of your choice.)
SA: Aanpasbaar aan de baas van je keuze.
DK: And of course: a hammock for your afternoon nap that stretches across your cubicle.
DK: En natuurlijk een hangmat voor je middagdutje, die zich uitstrekt over je werkhokje.
(SA: Life would be sweet in a cubicle like this.)
SA: Het leven zou mooi zijn in een werkhokje als dit.
DK: This next project, we were asked to design a pavilion to celebrate the recycling of the water on the Millennium Dome in London. The dome has an incredible amount of water that washes off of it, as well as wastewater. So this building actually celebrates the water as it comes out of the recycling plant and goes into the reed bed so that it can be filtered for the final time.
DK: In het volgende project werd ons gevraagd om een paviljoen te maken om de recyclage aan te prijzen van het water op de Millennium Dome in Londen. De Dome heeft een grote hoeveelheid water dat eraf loopt, en ook veel afvalwater. Dit gebouw is dus een ode aan het water dat uit de recyclage-installatie komt en naar het rietveld vloeit zodat het voor het laatst kan worden gefilterd.
The pavilion's design goal was to be kind of quiet and peaceful. In contrast to if you went inside the dome, where it's kind of wild and crazy and everybody's learning all kinds of things, or fooling around, or whatever they're doing. But it was intended to be quite quiet. And then you would wander around and gather information, in a straightforward fashion, about the recycling process and what's being done, and how they're going to reuse the water once it comes through the plant. And then, if you saw, the panels actually rotate. So you can get the information on the front side, but as they rotate, you can see the actual recycling plant behind, with all the machines as they actually process the water. You can see: there's the plant. These are all very low-budget videos, like quick prototypes.
Het doel van het ontwerp van het paviljoen was rust en stilte. Als contrast met, als je in de Dome binnenging, waar het er wild aan toegaat en iedereen allerlei dingen leert, of gek doet, of wat ze ook doen. Het was bedoeld om rustig te zijn. En dan zou je rondwandelen en informatie verzamelen, zonder franje, over het recyclageproces, en wat er gebeurt, en hoe ze het water gaan hergebruiken als het door de installatie komt. Verder, als je het zag, roteren de panelen. Je kan dus de informatie krijgen aan de voorkant, maar bij het roteren kan je de recyclage-installatie achteraan zien, met de machines die het water behandelen. Zie je: daar is de installatie. Het zijn goedkope video's, een soort snelle prototypes.
And we're announcing a new product here tonight, which is the first time this has ever been shown in public. It's called Spyfish, and it's a company called H2Eye, started by Nigel Jagger in London. And it's a company that's trying to bring the experience -- many people have boats, or enjoy being on boats, but a very small percentage of people actually have the capability or the interest in going under the water and actually seeing what's there, and enjoying what scuba divers do. This product, it has two cameras. You throw it over the side of your boat and you basically scuba dive without getting wet.
We kondigen hier vandaag een nieuw product aan dat voor het eerst aan het publiek wordt getoond. Het heet Spyfish, en het bedrijf is H2Eye, opgestart door Nigel Jagger in Londen. Dit bedrijf probeert de ervaring te leveren - velen hebben een boot of zijn graag op een boot, maar slechts heel weinigen hebben de mogelijkheid om onder water te gaan en te zien wat er daar is, en de ervaring van duikers te delen. Dit product heeft twee camera's. Je gooit het overboord en je duikt zonder nat te worden.
For us -- there's the object -- for us, it was two projects. One, to design the interface so that the interface doesn't get in your way. You could have that kind of immersive experience of being underwater -- of feeling like you're underwater -- seeing what's going on. And the other one was to design the object and make sure that it was a consumer product and not a research tool. And so we spent a lot of time -- this has been going on for about seven or eight years, this project -- and [we're] just ready to start building them.
Hier is het ding. Voor ons waren het twee projecten. Eén: de interface ontwerpen zodat hij niet in de weg zit. Je kan die ervaring van onderdompeling hebben, het gevoel dat je onder water bent en ziet wat er gebeurt. De tweede was om het ding zo te ontwerpen dat het een verbruiksgoed was en geen onderzoeksinstrument. We besteedden dus veel tijd -- het heeft ongeveer zeven of acht jaar geduurd, dit project -- en we zijn pas klaar om ze te bouwen.
(Narrator: The Spyfish is a revolutionary subaquatic video camera. It can dive to 500 feet, to where sunlight does not penetrate, and is equipped with powerful lights. It becomes your eyes and ears as you venture into the deep. The battery-powered Spyfish sends the live video-feed through a slender cable.)
Verteller: De Spyfish is een revolutionaire onderwatervideocamera. Ze kan tot 500 voet diep dalen, tot waar het zonlicht niet doordringt, en ze is uitgerust met krachtige lampen. Ze wordt je ogen en oren als je je in het diepe waagt. De Spyfish op batterijen stuurt een live videosignaal door een smalle kabel.
DK: This slender cable was a huge technological advancement and it allowed the whole thing to be the size that it is.
DK: Deze smalle kabel was een grote technologische vooruitgang. Hij liet toe dat het ding zo klein is als het is.
(Narrator: And this central box connects the whole system together. Maneuvering the Spyfish is simple with the wireless remote control. You watch the video with superimposed graphics that indicate your depth and compass heading. The fluid graphics and ambient sounds combine to help you completely lose yourself underwater.) (Applause)
Verteller: Deze centrale doos houdt het hele systeem bijeen. Je stuurt de Spyfish eenvoudig aan met de draadloze afstandsbediening. Je kijkt naar de video met er bovenop grafieken die je diepte en kompasrichting aangeven. De vloeiende beelden en omgevingsgeluiden dragen er samen toe bij dat je jezelf volledig verliest onder water. (Applaus)
DK: And the last thing I'll talk about is ApproTEC, which is a project that I'm very excited about. ApproTEC is a company started by Dr. Martin Fisher, who's a good friend of mine. He's a Ph.D. from Stanford. He found himself in Kenya on a Fulbright and he had a very interesting insight, which is that he said, "There must be entrepreneurs in Kenya; there must be entrepreneurs everywhere." And he noticed that for weddings and funerals there they could find enough money to put something together. So he decided to start manufacturing products in Kenya with Kenyan manufacturers -- designed by people like us, but taken there. And to this date -- he's been gone for only a few years -- he's started 19,000 companies. He's made 30,000 new jobs. And just the sales of the products -- this is a non-profit -- the sales of these products is now .6% of the GDP of Kenya. This is one guy doing this. This is a pretty spectacular thing.
DK: En het laatste ding waar ik over zal spreken is ApproTEC, een project waar ik heel enthousiast over ben. ApproTEC is een bedrijf dat werd opgestart door Dr. Martin Fisher, een goede vriend van mij. Hij behaalde een doctoraat aan Stanford. Hij was in Kenia met een Fulbright-beurs en had een zeer interessante ingeving. Hij zei: "Er moeten ondernemers zijn in Kenia, er moeten overal ondernemers zijn." Hij merkte dat voor trouwpartijen en begrafenissen wel het nodige geld kon worden gevonden om iets in elkaar te boksen. Hij besloot daarom producten te maken in Kenia met Keniaanse fabrikanten, ontworpen door mensen zoals wij, maar daarheen gebracht. Tot op vandaag -- hij is nog maar een paar jaar weg -- heeft hij 19.000 bedrijfjes gestart. Hij heeft 30.000 jobs gecreëerd. De verkoop van de producten -- dit is non-profit -- de verkoop van deze producten is nu 0,6% van het BNP van Kenia. Eén man doet dat. Dit is echt spectaculair.
So we're in the process of helping them design deep-well, low-cost manual pumps in order for these people who have a quarter acre of land to be able to grow crops in the off-season. What they do now is: they can grow crops in the rainy season but they can't grow them in the off-season. And so by doing that, the woman that you saw in the first thing -- she's a school teacher -- always wanted to send her kids to college and she's going to be able to do it because of these things. So with seed-squeezers, and pumps, and hay-balers and very straightforward things that we're designing -- my students are doing this as class projects and IDEO has donated their time to do this kind of work -- it's really amazing to see his success, Martin's.
We zijn ze dus aan het helpen om diepe, goedkope manuele pompen te ontwerpen, zodat deze mensen die een kwart hectare grond hebben gewassen kunnen verbouwen tijdens het tussenseizoen. Nu doen ze het zo: ze kunnen gewassen verbouwen in het regenseizoen, maar niet in het tussenseizoen. En daardoor - de vrouw die je daar eerst zag is onderwijzeres. Ze wilde haar kinderen altijd al naar de universiteit sturen. Hierdoor zal ze het kunnen doen. Met zaadpersen, pompen en balenpersen en simpele dingen die wij ontwerpen -- mijn studenten aan Stanford doen dit als klasprojecten en IDEO heeft werknemerstijd gedoneerd om dit soort werk te doen. Het is echt fantastisch om het succes van Martin te zien.
We also were thinking about the experience of Richard, and so -- (Laughter) -- we designed this hat, because I knew I'd be the last one in the day and I needed to deal with him. So I just have one more thing to say. (Laughter) Can you read it? (Laughter) Well, it's always kind of funny when he comes up and hovers. You know, you don't want to be rude to him and you don't want to feel guilty, and so I thought this would do it, where I just sit here. (Laughter) (Applause)
We dachten ook aan de ervaring van Richard, en dus -- (Gelach) -- hebben we deze hoed ontworpen, omdat ik wist dat ik de laatste van de dag was, en ik moest met hem afrekenen. Ik heb nog maar één ding te zeggen. (Gelach) Kan je het lezen? (Gelach) Het is altijd grappig als hij opkomt en zweeft. Ik wil niet onbeleefd zijn, en jullie willen je niet schuldig voelen, dus zal ik het maar doen, waar ik zit. (Gelach) (Applaus)
So we saw a lot of interesting things being designed today in this session, and from all the different presenters. And in my own practice, from product to ApproTEC, it's really exciting that we're taking a more human-centered approach to design, that we're including behaviors and personalities in the things we do, and I think this is great. Designers are more trusted and more integrated into the business strategy of companies, and I have to say, for one, I feel very lucky at the progress that design has made since the first TED. Thanks a lot.
We hebben vandaag vele interessante ontwerpen gezien, van de verschillende sprekers. En in mijn eigen praktijk, van product tot ApproTEC, is het echt spannend dat we een meer mensgerichte aanpak van design hebben, dat we gedrag en persoonlijkheden verwerken in wat we doen. Ik denk dat dat fantastisch is. Er is meer vertrouwen in ontwerpers, ze zijn meer geïntegreerd in de ondernemingsstrategie van bedrijven, en ik van mijn kant moet zeggen dat ik erg blij ben met de vooruitgang van design sinds de eerste TED. Dankjewel.