There's a lot of exciting things happening in the design world and at IDEO this past year, and I'm pleased to get a chance to share some of those with you.
המון דברים מלהיבים מתרחשים בעולם העיצוב וב-IDEO בשנה החולפת, ואני שמח להזדמנות לשתף אתכם באחדים מהם.
I didn't attend the first TED back in 1984 but I've been to a lot of them since that time. I thought it [would] kind of be interesting to think back to that time when Richard got the whole thing started. Thank you very much, Richard; it's been a big, enjoyable part of my life, coming here.
לא השתתפתי בכנס TED הראשון ב-1984 אך מאז השתתפתי ברבים מהכנסים. חשבתי שיהיה מעניין להיזכר באותה תקופה כשריצ'רד התחיל את כל העניין. תודה רבה לך ריצ'רד, זה היה חלק חשוב ומהנה מחיי, לבוא הנה.
And so thinking back, I was thinking those of us in Silicon Valley were really focused on products or objects -- certainly technological objects. And so it was great fun in those days, and some of those of you who are in the audience were my clients. We'd come in with some prototype underneath a black cloth and we'd put it on the conference table, and we'd pull off the black cloth and everybody would "ooh" and "ah." That was a really good time.
אז אם אני חושב על אותה תקופה, אנחנו בעמק הסיליקון ממש התמקדנו במוצרים או בחפצים -- וודאי שבחפצים טכנולוגיים. וזה היה כיף גדול באותם ימים, ואחדים מכם בקהל הייתם הלקוחות שלנו. היינו נכנסים עם איזה אבטיפוס מתחת לבד שחור ומניחים אותו על שולחן הועידה, והיינו מסירים את הבד וכולם היו עושים "אוו" ו-"אה." זו היתה באמת תקופה טובה.
And so we'll continue to focus on products, as we always have. And if you were here last year, I probably wrestled you to the floor and tried to show you my new EyeModule 2, which was a camera that plugged into the Handspring. And I took a lot of pictures last year; very few people knew what I was up to, but I took a lot of pictures. This year -- maybe you could show the slides -- this year we're carrying this Treo, which we had a lot to do with and helped Handspring design it. Also, though we designed it a few years ago -- it's just become ubiquitous in the last year or so -- this Heartstream defibrillator which is saving lives. Maybe you've seen them in the airports? They seem to be everywhere now. Lots of lives are being saved by those. And, we're just about to announce the Zinio Reader product that I believe will make magazines even more enjoyable to read. So, we really will continue to focus on products.
וכולנו ממשיכים להתמקד במוצרים, כמו תמיד. אם הייתם כאן בשנה שעברה, ודאי נאבקתי בכם כדי להציג את ה"איימודול 2" החדש שלי, זו היתה מצלמה שהתחברה ל"הנדספרינג". וכבר צילמתי המון תמונות לפני שנה; מעטים מאד ידעו מה אני עושה, אבל צילמתי המון תמונות. השנה - אולי אפשר להקרין את השקופיות - השנה אנו סוחבים את ה"טריו", שמעסיק אותנו מאד ועזרנו ל"הנדספרינג" לתכנן אותו. ולמרות שעיצבנו אותו לפני כמה שנים - הוא נמצא בכל מקום בשנה האחרונה או משהו כזה - הדפיברילטור הזה, שמציל חיים. אולי ראיתם זאת בנמלי תעופה. נראה שזה בכל מקום עכשיו. הרבה חיים ניצלים בזכותו. ואנו עומדים להשיק את מוצר ה"זיניו רידר", שאני מאמין שיגביר את הנאת הקריאה בכתבי-עת. כך שאנו באמת נמשיך להתמקד במוצרים.
But something's happened in the last 18 years since Richard started TED, and that's that people like us -- I know people in other places have caught onto this for a long time, but for us, we've really just started ... we've kind of climbed Maslow's hierarchy a little bit -- and so we're now focused more and more on human-centered design, human-centeredness in an approach to design. That really involves designing behaviors and personality into products. And I think you're starting to see that, and it's making our job even more enjoyable.
אך ב-18 השנה מאז שריצ'רד ייסד את TED קרה משהו, וזה שאנשים כמונו - אני יודע שאנשים במקומות אחרים נתפסו לכך מזמן, אך מבחינתנו, אנו רק מתחילים לטפס לאט בהיררכיה של מאסלו- וכעת אנו יותר ויותר מתמקדים בעיצוב שהאדם במרכזו. מרכזיות האדם היא גישה עיצובית, שממש כרוכה בעיצוב התנהגות ואישיות כחלק מהמוצר. ולדעתי אתם מתחילים לראות זאת, וזה הופך את עבודתנו למהנה אף יותר.
Interestingly enough, we used to primarily build 3-D models -- you know, you've seen some today -- and 3-D renderings. Then we'd go and we'd show those as communicating our ideas. But firms like ours are having to move to a point where we get those objects that we're designing and get them in motion, showing how they'll be used. And so in order to do that we've been forming internal video-production groups in order to make these kind of experience prototypes that show just what we mean about the man-machine relationship. And it's a much better way to see. It's kind of like architects who show people in their houses, as opposed to them being empty.
מעניין שנהגנו להתחיל מבניית דגמים תלת-מימדיים - ראיתם כאלה היום - והדמיות תלת-מימדיות. ואז היינו מציגים אותם כדי להבהיר את רעיונותינו. אך חברות כמו שלנו צריכות לעבור לשלב שבו עלינו לקחת את המוצרים שעיצבנו ולהזיז אותם, להראות איך ישתמשו בהם. אז כדי לעשות זאת יצרנו צוותי הפקת-וידאו פנימיים, כדי ליצור סוג של אבטיפוס חווייתי שמציג למה בדיוק אנו מתכוונים ביחסי אדם-מכונה. וזו דרך הרבה יותר טובה לראות זאת. זה כמו ארכיטקט שמציג בני אדם בבתיהם, במקום להציג את הבתים הריקים.
So I thought that I would show you a few videos to show off this new, broader definition of design in products and services and environments. I have a few of them -- they're no more than a minute or a minute-and-a-half apiece -- but I thought you might be interested in seeing some of our work over the last year, and how it responds in video.
אז חשבתי להראות לכם כמה סרטונים כדי להדגים את ההגדרה החדשה והמורחבת הזו, של עיצוב מוצרים, שירותים וסביבות. יש לי כאן כמה - אורכם לא יותר מדקה אחת או דקה וחצי לכל קטע - אך חשבתי שיעניין אתכם לראות מעט מעבותדנו בשנה האחרונה, ואיך היא נראית בוידאו.
So, Prada New York: we were asked by Rem Koolhaas and OMA to help us conceive the technology that's in their retail store in New York. He wanted a new kind of store -- a new one -- a store that had a cultural role as well as a retail one. And that meant actually designing custom technology as opposed to just buying things off the shelf and putting them to use.
פראדה, ניו-יורק: התבקשנו ע"י רם קולהאס ומשרד המטרופוליטן להגות טכנולוגיה שתסייע בהמחשת הטכנולוגיה שבחנות שלהם בניו-יורק. הוא רצה חנות מסוג חדש - חנות שתמלא תפקיד תרבותי בנוסף לתפקיד הקמעונאי. והמשמעות היתה ממש לעצב טכנולוגיה מותאמת, ולא לקנות סתם דברים מעל המדף ולהכניסם לשימוש.
So, there're lots of things. Everything has RF tags: there's RF tags on the user, on the cards, there's the staff devices that are all around the store. You pick them up, and once you see something that you're interested in, the staff person can scan them in and then they can be shown on any screen throughout the store. You can look at color, and sizes, and how it appeared on the runway, or whatever. And so then the object -- the merchandise that you're interested in -- can be scanned. It's taken into the dressing room, and in the dressing room there are scanners so that we know exactly what clothing you have in the dressing room. We can put that up on a touch screen and you can play with that, and get more information about the clothing that you're interested in as you're trying it on. It's been used a lot of places, but I particularly like the use here of liquid crystal displays in the changing room.
כך שיש המון דברים. לכל דבר יש תג RF (תדר רדיו): יש תגי RF על המשתמש, על הכרטיסים, אלה התקני הסגל שנמצאים בכל החנות. אתה לוקח אותם, וברגע שאתה רואה משהו שמעניין אותך, העובד יכול לסרוק את זה ואפשר להציג את זה בכל מסך בחנות. אפשר לבחון את הצבע והגודל, איך זה נראה על המסלול וכו' ואז האובייקט - הסחורה בה התעניינת - ניתנת לסריקה. היא נלקחת לחדר ההלבשה, ובחדר ההלבשה יש סורקים כך שהם יודעים בדיוק אילו בגדים יש לך בחדר ההלבשה. ניתן להציגם על מסך מגע ואפשר לשחק איתם ולקבל עוד מידע על הבגד שמעניין אותך, בזמן המדידה. זה נמצא בשימוש במקומות רבים, אך אני במיוחד אוהב את השימוש כאן בצגי LCD בחדר המדידה.
The last time I went to see this store, there was a huge buzz about people standing outside and wondering, "Am I going to actually get to see the people changing clothes here?" But if you push the button, of course, the whole wall goes dark. So you can try to get approval, or not, for whatever you're wearing. And then one of my favorite features of the technology is the magic mirror, where you put on the clothes. There's a big display in the mirror, and you can turn around -- but there's a three second delay. So you can see what you look like from the back or all the way around, as you look. (Applause)
בפעם האחרונה שביקרתי בחנות, היה עניין גדול עם האנשים שעמדו בחוץ ותהו, "האם באמת אזכה לראות את האנשים מחליפים בגדים?" אבל כמובן שאם לוחצים על הכפתור, כל הקיר מחשיך. אז אפשר לקבל אישור על מה שאתם לובשים. ועוד היבט חביב עלי של הטכנולוגיה הזו הוא מראת הקסם, היכן שלובשים את הבגדים. יש במראה תצוגה גדולה, ואתם יכולים להסתובב - אך יש השהייה של 3 שניות. ובאפשרותכם לראות את עצמכם מאחור לכל אורך הסיבוב. [מחיאות כפיים]
About a year and a half ago we were asked to design an installation in the museum -- this is a new wing of the Science Museum in London, and it's primarily about digital and biomedical issues. And a group at Itch, which is now part of IDEO, designed this interactive wall that's about four stories tall. I don't know if anybody's seen this -- it's pretty spectacular in the room.
לפני כשנה וחצי התבקשנו לעצב התקנה במוזיאון - זה אגף חדש במוזיאון המדע בלונדון, שעוסק קודם כל בנושאים דיגיטליים וביו-רפואיים. וקבוצה ב"איטץ'", שזה חלק מ-IDEO, עיצבה קיר אינטראקטיבי זה, בגובה 4 קומות. אינני יודע אם מישהו ראה את זה - זה מאד מרשים באולם.
Anyway, it's based on the London subway system. And so you can see that the goal is to bring some of the feedback that the people who had gone to the museum were giving, and get it up on the wall so everybody could see. Just for everybody to see. So you enter your information. Then, like the London tube system, the little trains go around with what you're thinking about. And then when you get to a station, it's expanded so that you can actually read it.
בכל אופן, זה מבוסס על מערכת התחתית של לונדון. ואתם יכולים לראות שמהטרה היא להביא משהו מהמשוב של האנשים שהיו במוזיאון, להציג זאת על הקיר כדי שכולם יראו. רק בשביל זה. אתם מכניסים את המידע, ואז, כמו בתחתית של לונדון, הרכבות הקטנות נוסעות סביב עם מה שאתם חושבים עליו. ואז מגיעים לתחנה, וזה מתרחב כך שניתן לקרוא זאת.
Then when you exit the IMAX theatre on the fourth floor -- mostly teenagers coming out of there -- there's this big open space that has these tables in it that have interactive games which are quite fun, also designed by Durrell [Bishop] and Andrew [Hirniak] of Itch. And the topics include things that the museum is about: male fertility, choosing the sex of your baby or what a driverless car might be like. There's lots of room, so people can come up and understand what it is before they get involved.
וכשיוצאים מאולם ה-IMAX בקומה הרביעית - יוצאים משם בעיקר צעירים - יש שם חלל פתוח גדול ובו שולחנות, עם משחקים אינטראקטיביים כיפיים, שגם הם עוצבו ע"י דורל (בישופ) ואנדרו (הירניאק) מ-"איטץ'". והנושאים הם דברים שבהם עוסק המוזיאון: פוריות הזכר, בחירת מין התינוק או איך תיראה מכונית ללא נהג. יש הרבה מקום, כך שאנשים יכולים לבוא ולהבין במה מדובר לפני שהם משתתפים בזה.
And also, it's not shown in the video, but these are very beautiful. They go to the top of the wall and when they reach all the way to the top, after they've bounced around, they disperse into bits and go off into the atmosphere.
ובנוסף- לא רואים זאת בסרטון, אבל הם מאד יפים. הם עולים עד ראש הקיר, וכשהם מגיעים עד למעלה, אחרי שהם מקפצים קצת, הם מתפוררים לחתיכות ונעלמים באוויר.
The next video is not done by us. This is CBS Sunday Morning that aired about two weeks ago. Scott Adams ran into us and asked us if we wouldn't help to design the ultimate cubicle for Dilbert, which sounded like a fun thing and so we couldn't pass it up. He's always been interested in technology in the future.
הסרטון הבא לא בוצע על ידינו. זו מהדורת יום א' של סי-בי-אס מלפני שבועיים. סקוט אדמס פגש אותנו ושאל אותנו אם נהיה מוכנים לעצב את תא-המשרד האולטימטיבי של דילברט, וזה נשמע כיף, אז לא יכולנו לסרב. הוא תמיד מתעניין בטכנולוגיה עתידית.
(Video: Scott Adams: I realized that at some point I might be the world's expert on what's wrong with cubicles. So we thought, well, wouldn't it be fun to get together with some of the smartest design guys in the world and try to figure out if we could make the cubicle better?
סרטון: סקוט אדמס: תפסתי שבנקודה מסוימת אהיה המומחה העולמי במה שלא בסדר עם תאי-עבודה משרדיים. אז חשבנו שזה יהיה כיף לפגוש כמה מהמעצבים הכי חכמים בעולם ולנסות לשפר את תא-העבודה.
Narrator: Though they work in a wide-open office space spectacularly set under San Francisco's Oakland Bay Bridge, the team built their own little cubicles to fully experience the problems.
קריין: למרות שהם עובדים בחלל משרדי פתוח הממוקם בצורה מרהיבה תחת גשר המפרץ של אוקלנד בסן פרנסיסקו, הצוות בנה את תאי המשרד הקטנים שלו כדי לחוות את הבעיות במלואן.
Woman: A one-way mirror. I can look out; you can look at yourself.
אישה: מראה חד כיוונית. אני יכולה להביט החוצה. אתה מביט בעצמך.
Narrator: They took pictures.
קריין: הם צילמו תמונות.
Woman: You feel so trapped, when someone kind of leans over and you're sort of held captive there for a minute.
אישה: את מרגישה לכודה כשמישהו נשען מעבר למחיצה, ואת כאילו שבויה שם לרגע.
SA: So far it's chaos, but a lot of people are doing stuff, so that's good. We'll see what happens.
ס"א: בינתיים זה בלגן, אבל נעשים הרבה דברים, אז זה טוב. נראה מה יקרה.
Narrator: The first group builds a cubicle in which the walls are screens for the computer and for family photos. In the second group's scenario, the walls are alive and actually give Dilbert a group hug. (Laughter) Behind the humor is the idea of making the cubicle more human.)
קריין: הקבוצה הראשונה בונה תא שהקירות בו הם צגים עבור המחשב וצילומי המשפחה. בתסריט של הקבוצה השניה הקירות חיים וממש נותנים לדילברט חיבוק קבוצתי. [צחוק] מאחורי ההומור נמצא הרעיון של להפוך את התא המשרדי להומני יותר.
David Kelley: So here's the final thing, complete with orange lighting that follows the sun across -- that follows the tracks of the sun -- across the sky. So you feel that in your cubicle. And my favorite feature, which is a flower in a vase that wilts when you leave in disappointment, and then when you come back, it comes up to greet you, happy to see you.
דיוויד קלי: אז הנה הדבר האחרון, משולב עם תאורה כתומה שעוקבת אחרי השמש אחרי -- שעוקבת אחרי מסלול השמש -- בשמיים. אז אתם מרגישים את זה בתוך התא המשרדי. והתכונה האהובה עלי, היא פרח באגרטל שנובל כשאתה עוזב באכזבה, וכשאתה חוזר, הוא מתרומם לקבל אותך, שמח לראות אותך.
(SA: The storage is built right into the wall.)
ס.א.: האכסון בנוי ישירות לתוך הקיר.
DK: You know, it has homey touches like a built-in fish tank in the walls, or something to be aggressive with to release tension.
ד.ק.: אתם יודעים, יש לזה נגיעות בייתיות כמו אקווריום בנוי בקיר, או משהו להיות אגרסיבי איתו כדי לשחרר מתח.
(SA: Customizable for the boss of your choice.)
ס.א.: ניתן להתאמה לבוס כבחירתכם.
DK: And of course: a hammock for your afternoon nap that stretches across your cubicle.
ד.ק.: וכמובן: ערסל לשנת אחרי הצהריים שנמתח לאורך התא המשרדי.
(SA: Life would be sweet in a cubicle like this.)
ס.א.: החיים יהיו נפלאים בקיוביק כזה.
DK: This next project, we were asked to design a pavilion to celebrate the recycling of the water on the Millennium Dome in London. The dome has an incredible amount of water that washes off of it, as well as wastewater. So this building actually celebrates the water as it comes out of the recycling plant and goes into the reed bed so that it can be filtered for the final time.
ד.ק.: הפרוייקט הבא, נתבקשנו לעצב ביתן לחגיגות מיחזור המים של כיפת המילניום בלונדון. כמויות מים עצומות נשטפות מהכיפה, בנוסף לשפכים. אז המבנה הזה בעצם חוגג את המים כשהם יוצאים ממפעל המחזור ונכנסים לערוגת הקנים כך שהם יפולטרו בפעם האחרונה.
The pavilion's design goal was to be kind of quiet and peaceful. In contrast to if you went inside the dome, where it's kind of wild and crazy and everybody's learning all kinds of things, or fooling around, or whatever they're doing. But it was intended to be quite quiet. And then you would wander around and gather information, in a straightforward fashion, about the recycling process and what's being done, and how they're going to reuse the water once it comes through the plant. And then, if you saw, the panels actually rotate. So you can get the information on the front side, but as they rotate, you can see the actual recycling plant behind, with all the machines as they actually process the water. You can see: there's the plant. These are all very low-budget videos, like quick prototypes.
מטרת עיצוב הביתן היתה שהוא יהיה שקט ורגוע. בניגוד לפנים הכיפה, שם זה פראי ומשוגע וכולם לומדים כל מיני דברים, או משתעשעים, או מה שהם עושים. אבל הוא היה מיועד להיות די רגוע. ואז הייתם משוטטים ואוספים מידע, בצורה ישירה, על תהליך המיחזור ומה נעשה, ואיך הם ישתמשו במים ברגע שהם יצאו מהמפעל. ואז, אם ראיתם, הפנלים למעשה מסתובבים. כך שאתם יכולים לקבל את המידע בצד הקדמי, אבל הם מסתובבים, אתם יכולים לראות את מפעל המיחזור מאחוריהם, עם כל המכונות כשהם ממש מטפלות במים. אתם יכולים לראות: הנה המפעל. הם כולם סרטים בתקציב נמוך, כמו אבות טיפוס מהירים,
And we're announcing a new product here tonight, which is the first time this has ever been shown in public. It's called Spyfish, and it's a company called H2Eye, started by Nigel Jagger in London. And it's a company that's trying to bring the experience -- many people have boats, or enjoy being on boats, but a very small percentage of people actually have the capability or the interest in going under the water and actually seeing what's there, and enjoying what scuba divers do. This product, it has two cameras. You throw it over the side of your boat and you basically scuba dive without getting wet.
ואנחנו מכריזים מוצר חדש פה הערב שזו הפעם הראשונה שהוא מוצג בפומבי. הוא נקרא ספייפיש, וזו חברה שנקראת H2Eye, הוקמה על ידי נייג'ל ג'אגר בלונדון. וזו חברה שמנסה להביא את החוויה -- להרבה אנשים יש סירות, או נהנים להיות על סירות, אבל רק לאחוז קטן מהאנשים יש למעשה את היכולת או העניין לרדת מתחת לפני המים ולראות למעשה מה יש שם, ולהנות ממה שצוללנים עושים. המוצר הזה, יש לו שתי מצלמות. אתם זורקים אותו מעבר לצד הסירה ואתם בעיקרון צוללים בלי להרטב.
For us -- there's the object -- for us, it was two projects. One, to design the interface so that the interface doesn't get in your way. You could have that kind of immersive experience of being underwater -- of feeling like you're underwater -- seeing what's going on. And the other one was to design the object and make sure that it was a consumer product and not a research tool. And so we spent a lot of time -- this has been going on for about seven or eight years, this project -- and [we're] just ready to start building them.
הנה החפץ. בשבילנו, זה היה שני פרוייקטים. אחד, לעצב את הממשק כך שהממשק לא יפריע. יכול להיות לכם נסיון עוטף של להיות מתחת למים -- של תחושה כאילו אתם מתחת למים -- לראות מה קורה שם. והשני היה לתכנן את החפץ ולדאוג שהוא יהיה מוצר צרכני ולא כלי מחקר. אז בילינו הרבה זמן -- זה נמשך במשך בערך שבע או שמונה שנים, הפרוייקט הזה -- ואנחנו בדיוק מוכנים להתחיל לבנות אותם.
(Narrator: The Spyfish is a revolutionary subaquatic video camera. It can dive to 500 feet, to where sunlight does not penetrate, and is equipped with powerful lights. It becomes your eyes and ears as you venture into the deep. The battery-powered Spyfish sends the live video-feed through a slender cable.)
קריין: הספייפיש הוא מצלמת וידאו מיימית מהפכנית. הוא יכול לצלול לעומק של 150 מטר, מעומק אליו אור השמש אינו חודר, והוא מצוייד באורות חזקים. הוא הופך לעיינכם ואוזנייכם כשאתם יורדים לקרקעית. הספייפיש מקבל את כוחו מסוללה ושולח אות וידאו רציף דרך כבל דק.
DK: This slender cable was a huge technological advancement and it allowed the whole thing to be the size that it is.
ד.ק.: הכבל העדין הזה היה התקדמות טכנולוגית עצומה וזה איפשר לכל המכשיר להיות בגודל שהוא.
(Narrator: And this central box connects the whole system together. Maneuvering the Spyfish is simple with the wireless remote control. You watch the video with superimposed graphics that indicate your depth and compass heading. The fluid graphics and ambient sounds combine to help you completely lose yourself underwater.) (Applause)
קריין: והקופסה המרכזית מחוברת את כל המערכת ביחד. תמרון הספייפיש הוא פשוט עם שלט רחוק אלחוטי. כדי לראות את הוידאו עם גרפיקה מרובדת שמראה את העומק וכיוון המצפן. הגרפיקה הזורמת והקולות הסביבתיים משולבים כדי לאפשר לכם לאבד את עצמכם לגמרי מתחת למים. (מחיאות כפיים)
DK: And the last thing I'll talk about is ApproTEC, which is a project that I'm very excited about. ApproTEC is a company started by Dr. Martin Fisher, who's a good friend of mine. He's a Ph.D. from Stanford. He found himself in Kenya on a Fulbright and he had a very interesting insight, which is that he said, "There must be entrepreneurs in Kenya; there must be entrepreneurs everywhere." And he noticed that for weddings and funerals there they could find enough money to put something together. So he decided to start manufacturing products in Kenya with Kenyan manufacturers -- designed by people like us, but taken there. And to this date -- he's been gone for only a few years -- he's started 19,000 companies. He's made 30,000 new jobs. And just the sales of the products -- this is a non-profit -- the sales of these products is now .6% of the GDP of Kenya. This is one guy doing this. This is a pretty spectacular thing.
ד.ק.: והדבר האחרון שאני אדבר עליו הוא ApproTEC, שהוא פרוייקט שאני מתרגש לגביו. ApproTEC היא חברה שנוסדה על ידי דר' מרטין פישר, שהוא חבר טוב שלי. הוא דוקטור מסטנפורד. הוא מצא את עצמו בקניה עם מלגת פולברייט והיתה לו תובנה מאוד מעניינת, שהיתה הוא אמר, "חייבים להיות יזמים בקניה; חייבים להיות יזמים בכל מקום." והוא הבחין שלחתונות והלוויות שם הם הצליחו למצוא מספיק כסף כדי לעשות משהו. אז הוא החליט להתחיל ליצר מוצרים בקניה עם יצרנים קנייתים -- מעוצבים על ידי אנשים כמונו, אבל שילקחו לשם. ועד היום -- הוא היה שם רק שנים מעטות -- הוא התחיל 19,000 חברות. הוא יצר 30,000 משרות חדשות. ורק מכירת המוצרים -- זה לא למטרות רווח -- המכירות של המוצרים האלה הם עכשיו 0.6% מהתל"ג של קניה. זה בחור אחד עושה את זה. זה דבר די מדהים.
So we're in the process of helping them design deep-well, low-cost manual pumps in order for these people who have a quarter acre of land to be able to grow crops in the off-season. What they do now is: they can grow crops in the rainy season but they can't grow them in the off-season. And so by doing that, the woman that you saw in the first thing -- she's a school teacher -- always wanted to send her kids to college and she's going to be able to do it because of these things. So with seed-squeezers, and pumps, and hay-balers and very straightforward things that we're designing -- my students are doing this as class projects and IDEO has donated their time to do this kind of work -- it's really amazing to see his success, Martin's.
אז אנחנו בתהליך של לעזור להם לעצב משאבו זולות ידניות לבארות עמוקות כדי שאנשים שיש להם דונם אדמה יוכלו לגדל יבולים מחוץ לעונה. מה שהם עושים עכשיו זה: הם יכולים לגדל יבולים בעונה הגשומה אבל הם לא יכולים לגדל אותם מחוץ לעונה. אז בעזרת זה, האישה שראיתם בדבר הראשון -- היא מורת בית ספר -- תמיד רצתה לשלוח את ילדיה למכללה והיא תהייה מסוגלת לעשות את זה בגלל הדברים האלה. אז עם לוחצי זרעים, ומשאבות, ועורמי חציר ודברים מאוד בסיסיים שאנחנו מעצבים -- הסטודנטים שלי מסטנפורד עושים את זה כפרוייקטים כיתתיים וIDEO תרם את זמן העובדים כדי לעשות את העבודה הזו -- זה די מדהים לראות את ההצלחה, של מרטין.
We also were thinking about the experience of Richard, and so -- (Laughter) -- we designed this hat, because I knew I'd be the last one in the day and I needed to deal with him. So I just have one more thing to say. (Laughter) Can you read it? (Laughter) Well, it's always kind of funny when he comes up and hovers. You know, you don't want to be rude to him and you don't want to feel guilty, and so I thought this would do it, where I just sit here. (Laughter) (Applause)
חשבנו גם על הניסיון של ריצ'ארד, וכך -- (צחוק) -- עצבנו את הכובע הזה, מפני שידעתי שאני אהיה האחרון ביום והייתי צריך להתמודד איתו. אז יש לי רק עוד דבר אחד להגיד. (צחוק) אתם יכולים לקרוא את זה? (צחוק) ובכן, זה תמיד די מצחיק כשהוא עולה ומרחף. אתם יודעים, אתם לא רוצים להיות חצופים אליו ואתם לא רוצים להרגיש אשמים, אז חשבתי שזה יעשה את זה, כשאני יושב כאן. (צחוק) (מחיאות כפיים)
So we saw a lot of interesting things being designed today in this session, and from all the different presenters. And in my own practice, from product to ApproTEC, it's really exciting that we're taking a more human-centered approach to design, that we're including behaviors and personalities in the things we do, and I think this is great. Designers are more trusted and more integrated into the business strategy of companies, and I have to say, for one, I feel very lucky at the progress that design has made since the first TED. Thanks a lot.
אז ראינו הרבה דברים מעניינים שמעוצבים היום בהרצאה הזו, ומכל המרצים האחרים. ובדרך שלי, ממוצר לApproTEC, זה באמת מרגש שאנחנו לוקחים גישה יותר מרוכזת באדם לעיצוב, שאנחנו כוללים התנהגויות ואישייות בדברים שאנחנו עושים, ואני חושב שזה נפלא. בוטחים במעצבים יותר ומשלבים אותם לתוך האסטרטגיה הארגונית של חברות, ואני חייב לומר, שאני חש מאוד בר מזל בהתקדמות שהעיצוב עשה מאז TED הראשון. תודה רבה.