I had a fire nine days ago. My archive: 175 films, my 16-millimeter negative, all my books, my dad's books, my photographs. I'd collected -- I was a collector, major, big-time. It's gone. I just looked at it, and I didn't know what to do. I mean, this was -- was I my things? I always live in the present -- I love the present.
Ինն օր առաջ իմ տանը հրդեհ էր բռնկվել։ Իմ արխիվը՝ 175 ֆիլմ, իմ 16 միլիմետրանոց ֆիլմերը, բոլոր իմ գրքերը, հորս գրքերը, որոնք ես հավաքել էի։ Ես կոլեկցիոներ էի, ամենը կորավ։ Ես պարզապես նայում էի այդ ամենին, ես չգիտեի ինչ անել։ Նկատի ունեմ, այդ ամենը․․․ արդյո՞ք ես իմ իրերն եմ։ Ես միշտ ապրում եմ ներկայում, ես սիրում եմ ներկան։
I cherish the future. And I was taught some strange thing as a kid, like, you've got to make something good out of something bad. You've got to make something good out of something bad. This was bad! Man, I was -- I cough. I was sick. That's my camera lens. The first one -- the one I shot my Bob Dylan film with 35 years ago. That's my feature film. "King, Murray" won Cannes Film Festival 1970 -- the only print I had. That's my papers.
Ես փայփայում եմ ապագան։ Երբ ես փոքր էի, ինձ տարօրինակ բաներ են սովորեցրել, օրինակ, որ ամեն վատ բանից կարելի է լավ բան ստանալ։ Ամեն վատ բանից կարելի է լավ բան ստանալ։ Սա շատ վատ էր։ Ես ․․․ Ես խեղդվում էի։ Ես շատ վատ էի։ Սա իմ տեսախցիկի ոսպնյակն է։ Առաջին ոսպնյակն է, որով ես նկարել եմ իմ ֆիլմը Բոբ Դիլանի մասին 35 տարի առաջ։ Սա իմ լիամետրաժ ֆիլմն է՝ «King, Murray» անունով, որը 1970 թ․-ին հաղթող է ճանաչվել Կաննի ֆիլմերի փառատոնին, միակ օրինակը, որ ունեի։ Սրանք իմ թղթերն են։
That was in minutes -- 20 minutes. Epiphany hit me. Something hit me. "You've got to make something good out of something bad," I started to say to my friends, neighbors, my sister. By the way, that's "Sputnik." I ran it last year. "Sputnik" was downtown, the negative. It wasn't touched. These are some pieces of things I used in my Sputnik feature film, which opens in New York in two weeks downtown. I called my sister. I called my neighbors. I said, "Come dig." That's me at my desk. That was a desk took 40-some years to build. You know -- all the stuff. That's my daughter, Jean. She came. She's a nurse in San Francisco.
Այդ ամենը 20 րոպե տևեց։ Ես հանկարծ մի բան հասկացա։ «Ամեն վատ բանից կարելի է լավ բան ստանալ», ես սկսեցի ասել դա իմ ընկերներին, հարևաններին, իմ քրոջը։ Ի դեպ, սա «Սպուտնիկ»-ն է, ես այն ավարտել եմ անցյալ տարի։ «Սպուտնիկ»-ի նեգատիվ ֆիլմը քաղաքի մեկ այլ մասում էր։ Այն չի վնասվել։ Սրանք ես օգտագործել եմ «Սպուտնիկ» լիամետրաժ ֆիլմը նկարելիս, ֆիլմի պրեմիերան կլինի երկու շաբաթից Նյու-Յորք քաղաքի գործարար մասում։ Ես զանգեցի իմ քրոջը։ Ես զանգեցի հարևաններիս։ Ասացի․ «Եկեք փորելու»։ Սա ես եմ` իմ գրասեղանի մոտ։ Այդ գրասեղանը պատրաստելու համար ավելի քան 40 տարի են ծախսել։ Գիտեք, ամեն ինչի պատրաստման համար։ Սա իմ դուստրն է, Ջինը։ Նա եկավ ինձ մոտ։ Նա բուժքույր է Սան Ֆրանցիսկոյում։
"Dig it up," I said. "Pieces. I want pieces. Bits and pieces." I came up with this idea: a life of bits and pieces, which I'm just starting to work on -- my next project. That's my sister. She took care of pictures, because I was a big collector of snapshot photography that I believed said a lot. And those are some of the pictures that -- something was good about the burnt pictures. I didn't know. I looked at that -- I said, "Wow, is that better than the --" That's my proposal on Jimmy Doolittle. I made that movie for television. It's the only copy I had. Pieces of it. Idea about women.
«Փորեք կտորները», ասացի ես։ «Ես ուզում եմ կտորները։ Մանր մունր կտորները»։ Ինձ մոտ մի միտք հղացավ. կյանքը՝ կտորներից և մասերից, որի վրա ես հիմա աշխատում եմ, դա իմ հաջորդ նախագիծն է։ Սա իմ քույրն է։ Նա հոգ տարավ նկարների մասին, որովհետև ես լուսանկարների կոլեկցիոներ էի, լուսանկարներ, որոնք շատ բան են ասում։ Սրանք այդ նկարներից մի քանիսն են, ինչ որ մի բան կա այրված լուսանկարների մեջ։ Ես չգիտեի դրա մասին։ Ես նայեցի դրանց և ասացի, «Միգուցե սա ավելի լավ է քան․․․»։ Սա իմ Ջիմմի Դուլիտլի մասին նախագծի առաջարկն է։ Ես այդ ֆիլմը նկարել էի հեռուստատեսության համար։ Միակ օրինակն է, որից մնացել են կտորներ։ Կանանց մասին պատկերացումներ։
So I started to say, "Hey, man, you are too much! You could cry about this." I really didn't. I just instead said, "I'm going to make something out of it, and maybe next year ... " And I appreciate this moment to come up on this stage with so many people who've already given me so much solace, and just say to TEDsters: I'm proud of me. That I take something bad, I turn it, and I'm going to make something good out of this, all these pieces. That's Arthur Leipzig's original photograph I loved. I was a big record collector -- the records didn't make it. Boy, I tell you, film burns. Film burns. I mean, this was 16-millimeter safety film. The negatives are gone.
Ես սկսեցի ասել․ «Այ մարդ, դու համը հանում ես։ Դու պիտի որ լացեիր հրդեհի պատճառով»։ Մի բան, որ ես չարեցի։ Փոխարենը ես ասացի․ «Ես մի լավ բան կգտնեմ այս ամենի մեջ, միգուցե մյուս տարի․․․»։ Եվ ես գնահատում ես այս պահը, որ գտնվում եմ այս բեմում այսքան մարդու հետ միասին, ովքեր սփոփել են ինձ, և պարզապես ասել TED-ականներին․ ես հպարտանում են ինձանով, որ ես կարողացա վատ բանից մի լավ բան ստանալ, բոլոր այս կտորներից։ Սա Արթուր Լեյփցիգի օրիգինալ լուսանկար է, որը ես սիրում էի։ Ես ձայնագրություններ էի հավաքում, դրանցից բան չմնաց, ֆիլմն այնպես լավ է այրվում։ Սա իմ 16-միլիմետրանոց ֆիլմն էր, որ ես ապահով պահում էի։ Նեգատիվ ֆիլմը այլևս չկա։
That's my father's letter to me, telling me to marry the woman I first married when I was 20. That's my daughter and me. She's still there. She's there this morning, actually. That's my house. My family's living in the Hilton Hotel in Scotts Valley. That's my wife, Heidi, who didn't take it as well as I did. My children, Davey and Henry. My son, Davey, in the hotel two nights ago.
Սա իմ հոր նամակն է ինձ, որտեղ նա ասում է, որ ամուսնանամ մի կնոջ հետ, ում հետ ես ամուսնացա առաջին անգամ, երբ 20 տարեկան էի։ Սա ես եմ իմ դստեր հետ։ Նա դեռևս այնտեղ է։ Այսօր առավոտյան նա դեռ այնտեղ էր։ Սա իմ տունն է։ Իմ ընտանիքը՝ Հիլթոն հյուրանոցում, Սքոթս Վելլիում։ Սա իմ կինն է՝ Հեյդին, ով ինձ պես լավ չընդունեց տան կորուստը։ Իմ երեխաները՝ Դեյվին և Հենրին։ Իմ որդին՝ Դեյվին, երկու օր առաջ հյուրանոցում։
So, my message to you folks, from my three minutes, is that I appreciate the chance to share this with you. I will be back. I love being at TED. I came to live it, and I am living it. That's my view from my window outside of Santa Cruz, in Bonny Doon, just 35 miles from here. Thank you everybody.
Այսպիսով, իմ ուղերձը ձեզ, իմ երեք րոպեանոց ելույթից, այն է, որ ես գնահատում եմ այս հնարավորությունը կիսել պատմությունս ձեզ հետ։ Ես կվերադառնամ։ Ես սիրում եմ TED-ում գտնվել։ Ես եկա, որ ապրեմ այս պահը, և ես ապրում եմ այն։ Սա տեսարանն է իմ տան պատուհանից, Բոնի Դունում, Սանտա Կրուզ, այստեղից 55 կիլոմետր հեռավորության վրա։ Շնորհակալություն բոլորին։
(Applause)
(Ծափահարություններ)