Ξέσπασε μια φωτιά πριν εννιά μέρες. Το αρχείο μου: 175 φιλμ, το 16-χιλιοστών αρνητικό μου όλα μου τα βιβλία, τα βιβλία του πατέρα μου, τα μάζευα -- Ήμουν μεγάλος συλλέκτης, από τους μανιώδεις -- όλα καταστράφηκαν. Απλά τα κοίταζα, και δεν ήξερα τι να κάνω. Εννοώ,αυτά ήταν... ήμουνα τα πράγματά μου; Πάντα ζω στο παρόν -- αγαπώ το παρόν.
I had a fire nine days ago. My archive: 175 films, my 16-millimeter negative, all my books, my dad's books, my photographs. I'd collected -- I was a collector, major, big-time. It's gone. I just looked at it, and I didn't know what to do. I mean, this was -- was I my things? I always live in the present -- I love the present.
Λατρεύω το μέλλον. Και μεγάλωσα μαθαίνοντας παράξενα πράγματα ως παιδί, όπως το να βγάζεις κάτι καλό από κάτι κακό. Να βγάζεις κάτι καλό από κάτι κακό. Αυτό ήταν άσχημο! Ένιωθα σαν -- να είχα βαρύ βήχα,σαν άρρωστος. Αυτοί είναι οι φακοί της κάμεράς μου. Της πρώτης μου -- αυτής που τράβηξα την ταινία του Μπομπ Ντύλαν 35 χρόνια πριν. Αυτή είναι η ταινία μου. «King, Murray» που κέρδισε στο φεστιβάλ των Καννών το 1970 -- το μόνο τυπωμένο αντίτυπο που είχα. Αυτά είναι τα έγγραφά μου.
I cherish the future. And I was taught some strange thing as a kid, like, you've got to make something good out of something bad. You've got to make something good out of something bad. This was bad! Man, I was -- I cough. I was sick. That's my camera lens. The first one -- the one I shot my Bob Dylan film with 35 years ago. That's my feature film. "King, Murray" won Cannes Film Festival 1970 -- the only print I had. That's my papers.
Αυτά έγιναν μέσα σε λίγα λεπτά -- σε 20 λεπτά. Τότε συνειδητοποίησα. Σαν κάτι να μου φανερώθηκε. «Πρέπει να βγάζεις κάτι καλό από κάτι κακό». Άρχισα να το λέω σε φίλους, γείτονες, στην αδερφή μου. Παρεμπιπτόντως, αυτό ήταν το «Σπούτνικ», το έδειξα πέρυσι. Tο «Σπούτνικ» ήταν στο κέντρο, το αρνητικό. Δεν το ακούμπησε η φωτιά. Αυτά είναι μερικά κομμάτια από πράγματα που χρησιμοποίησα στο Σπούτνικ, της οποίας η πρεμιέρα είναι στη Νέα Υόρκη σε 2 εβδομάδες στο κέντρο. Κάλεσα την αδερφή μου. Τους γείτονες. Τους είπα, «Ελάτε να σκάψουμε». Αυτός είμαι εγώ στο γραφείο μου. Ήταν ένα γραφείο που χρειάστηκε 40 χρόνια για να φτιαχτεί. Ξέρετε -- όλα τα πράγματα. Αυτή είναι η κόρη μου, η Τζιν. Ήρθε για βοήθεια. Είναι νοσοκόμα στο Σαν Φρανσίσκο.
That was in minutes -- 20 minutes. Epiphany hit me. Something hit me. "You've got to make something good out of something bad," I started to say to my friends, neighbors, my sister. By the way, that's "Sputnik." I ran it last year. "Sputnik" was downtown, the negative. It wasn't touched. These are some pieces of things I used in my Sputnik feature film, which opens in New York in two weeks downtown. I called my sister. I called my neighbors. I said, "Come dig." That's me at my desk. That was a desk took 40-some years to build. You know -- all the stuff. That's my daughter, Jean. She came. She's a nurse in San Francisco.
«Άρχισε να σκάβεις», είπα. «Κομμάτια. Θέλω κομμάτια. Μικρά και μεγάλα κομμάτια». Μου ήρθε μια ιδέα: μια ζωή από απομεινάρια την οποία έχω ξεκινήσει να δουλεύω -- το επόμενό μου πρότζεκτ. Αυτή είναι η αδερφή μου. Εκείνη είναι που φρόντισε τις φωτογραφίες, διότι ήμουν μεγάλος συλλέκτης της φωτογραφίας της στιγμής που πιστεύω είπε πολλά. Και αυτές είναι μερικές από τις φωτογραφίες που -- κάτι καλό βγήκε από τις καμμένες φωτογραφίες. Δεν το ήξερα.Τις κοίταξα -- και είπα," Ουάου, είναι μήπως καλύτερες από τις -- " Η πρότασή μου για τον Τζίμυ Ντουλίτλ. Έκανα αυτή την ταινία για την τηλεόραση. Είναι το μόνο αντίγραφο που ειχα ... κομμάτια του. Ιδέα για τις γυναίκες.
"Dig it up," I said. "Pieces. I want pieces. Bits and pieces." I came up with this idea: a life of bits and pieces, which I'm just starting to work on -- my next project. That's my sister. She took care of pictures, because I was a big collector of snapshot photography that I believed said a lot. And those are some of the pictures that -- something was good about the burnt pictures. I didn't know. I looked at that -- I said, "Wow, is that better than the --" That's my proposal on Jimmy Doolittle. I made that movie for television. It's the only copy I had. Pieces of it. Idea about women.
Τότε άρχισα να λέω στον εαυτό μου, «Είσαι υπερβολικός! Θα μπορούσες να κλάψεις γι' αυτό». Αλήθεια όμως, δεν το έκανα. Αντιθέτως είπα, «Θα βγάλω κάτι καλό από αυτό, και ίσως του χρόνου...» Και εκτιμώ αυτή τη στιγμή που έρχομαι στη σκηνή με τόσους πολλούς ανθρώπους που μου έχουν ήδη δώσει τόση παρηγοριά, και μπορώ και λέω στα μέλη του TED: Είμαι περήφανος για μένα. Που παίρνω κάτι κακό, αντιστρέφοντάς το, και θα βγάλω κάτι καλό από αυτό που συνέβη, με όλα αυτά τα κομμάτια. Αυτή είναι η αυθεντική φωτογραφία του Άρθουρ Λίπζιγκ που τη λάτρεψα. Ήμουν μεγάλος συλλέκτης δίσκων -- οι δίσκοι δεν τα κατάφεραν. Και σας λέω, τα φιλμ καίγονται, καίγονται. Αυτό ήταν το 16 χιλιοστών φιλμ ασφαλείας. Τα αρνητικά φιλμ πάνε.
So I started to say, "Hey, man, you are too much! You could cry about this." I really didn't. I just instead said, "I'm going to make something out of it, and maybe next year ... " And I appreciate this moment to come up on this stage with so many people who've already given me so much solace, and just say to TEDsters: I'm proud of me. That I take something bad, I turn it, and I'm going to make something good out of this, all these pieces. That's Arthur Leipzig's original photograph I loved. I was a big record collector -- the records didn't make it. Boy, I tell you, film burns. Film burns. I mean, this was 16-millimeter safety film. The negatives are gone.
Αυτό είναι το γράμμα του πατέρα μου που μου λέει να παντρευτώ τη γυναίκα που πρωτοπαντρεύτηκα όταν ήμουν 20 χρονών. Αυτή είναι η κόρη μου και εγώ. Είναι ακόμα εκεί. Στην πραγματικότητα είναι εκεί από το πρωί. Αυτό είναι το σπίτι μου. Η οικoγένειά μου τώρα μένει στο ξενοδοχείο Χίλτον στην κοιλάδα Σκότς. Αυτή είναι η γυναίκα μου η Χέιντι, που δεν το πήρε τόσο καλά όσο εγώ. Τα παιδιά μου, ο Ντέιβι και ο Χένρυ. Ο γιος μου, ο Ντέιβι, στο ξενοδοχείο πριν από 2 νύχτες.
That's my father's letter to me, telling me to marry the woman I first married when I was 20. That's my daughter and me. She's still there. She's there this morning, actually. That's my house. My family's living in the Hilton Hotel in Scotts Valley. That's my wife, Heidi, who didn't take it as well as I did. My children, Davey and Henry. My son, Davey, in the hotel two nights ago.
Οπότε το μήνυμά μου σε εσάς, από τα τρία λεπτά που μου δόθηκαν, είναι ότι εκτιμώ την ευκαιρία να μοιραστώ αυτή την εμπειρία με σας. Θα ξαναέρθω. Λατρεύω να είμαι στο TED. Ήρθα να το ζήσω και το ζω. Αυτή είναι η θέα από το παράθυρό μου έξω από τη Σάντα Κρουζ στο Μπόνυ Ντουν, μόνο 56 χιλιόμετρα από εδώ. Σας ευχαριστώ όλους.
So, my message to you folks, from my three minutes, is that I appreciate the chance to share this with you. I will be back. I love being at TED. I came to live it, and I am living it. That's my view from my window outside of Santa Cruz, in Bonny Doon, just 35 miles from here. Thank you everybody.
(Χειροκρότημα)
(Applause)