(Χειροκρότημα) Ντέιβιντ Γκάλλο: Αυτός είναι ο Μπιλ Λανγκ. Εγώ είμαι ο Ντέιβ Γκάλλο. Και θα σας πούμε μερικές ιστορίες από τη θάλασσα σε βίντεο. Έχουμε μερικά από τα πιο απίστευτα βίντεο του Τιτανικού που έχετε δει, και δεν θα σας δείξουμε κανένα από αυτά. (Γέλια)
(Applause) David Gallo: This is Bill Lange. I'm Dave Gallo. And we're going to tell you some stories from the sea here in video. We've got some of the most incredible video of Titanic that's ever been seen, and we're not going to show you any of it. (Laughter)
Η αλήθεια είναι ότι ο Τιτανικός -- αν και σπάει όλα τα είδη κινηματογραφικών ρεκόρ -- δεν είναι η πιο συναρπαστική ιστορία από τη θάλασσα. Και το πρόβλημα, νομίζω, είναι ότι παίρνουμε τον ωκεανό σαν δεδομένο. Όταν το σκεφτείτε, οι ωκεανοί είναι το 75 τοις εκατό του πλανήτη. Το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη είναι ωκεάνιο νερό. Το μέσο βάθος είναι περίπου 3,2 χιλιόμετρα. Μέρος του προβλήματος, νομίζω, είναι ότι στεκόμαστε στην παραλία ή βλέπουμε εικόνες του ωκεανού σαν και αυτή, και κοιτάτε αυτήν τη μεγάλη μπλε έκταση και τρεμοφέγγει και κινείται και υπάρχουν τα κύματα και οι παφλασμοί και οι παλίρροιες, αλλά δεν έχετε ιδέα για το τί υπάρχει εκεί. Και στους ωκεανούς βρίσκονται οι υψηλότερες οροσειρές στον πλανήτη. Τα περισσότερα από τα ζώα είναι στους ωκεανούς. Οι περισσότεροι από τους σεισμούς και τα ηφαίστεια είναι στη θάλασσα -- στον πυθμένα της θάλασσας. Η βιοποικιλότητα και η βιοπυκνότητα στους ωκεανούς είναι μεγαλύτερη σε κάποια σημεία σε σχέση με τα τροπικά δάση. Είναι κυρίως ανεξερεύνητοι, αλλά υπάρχουν όμορφα σημεία σαν αυτό που μας σαγηνεύουν και μας εξοικειώνουν με αυτούς.
The truth of the matter is that the Titanic -- even though it's breaking all sorts of box office records -- it's not the most exciting story from the sea. And the problem, I think, is that we take the ocean for granted. When you think about it, the oceans are 75 percent of the planet. Most of the planet is ocean water. The average depth is about two miles. Part of the problem, I think, is we stand at the beach, or we see images like this of the ocean, and you look out at this great big blue expanse, and it's shimmering and it's moving and there's waves and there's surf and there's tides, but you have no idea for what lies in there. And in the oceans, there are the longest mountain ranges on the planet. Most of the animals are in the oceans. Most of the earthquakes and volcanoes are in the sea, at the bottom of the sea. The biodiversity and the biodensity in the ocean is higher, in places, than it is in the rainforests. It's mostly unexplored, and yet there are beautiful sights like this that captivate us and make us become familiar with it.
Αλλά όταν στέκεστε στην παραλία, θέλω να σκέφτεστε ότι στέκεστε στην άκρη ενός πολύ άγνωστου κόσμου. Πρέπει να διαθέτουμε πολύ ειδική τεχνολογία για να μπούμε σε αυτόν τον άγνωστο κόσμο. Χρησιμοποιούμε το υποβρύχιο Άλβιν και χρησιμοποιούμε κάμερες, και οι κάμερες είναι κάτι που ο Μπιλ Λανγκ έχει αναπτύξει με τη βοήθεια της Σόνυ. Ο Μαρσέλ Προυστ είπε : "Το πραγματικό ταξίδι της ανακάλυψης δεν είναι τόσο στην αναζήτηση νέων τοπίων, όσο στο να έχεις νέα μάτια". Οι άνθρωποι που έχουν συνεργαστεί με εμάς μας έχουν δώσει καινούρια μάτια, όχι μόνο πάνω στο τι υπάρχει -- τα νέα τοπία στον πυθμένα της θάλασσας -- αλλά επίσης για το πώς σκεφτόμαστε για την ίδια τη ζωή στον πλανήτη.
But when you're standing at the beach, I want you to think that you're standing at the edge of a very unfamiliar world. We have to have a very special technology to get into that unfamiliar world. We use the submarine Alvin and we use cameras, and the cameras are something that Bill Lange has developed with the help of Sony. Marcel Proust said, "The true voyage of discovery is not so much in seeking new landscapes as in having new eyes." People that have partnered with us have given us new eyes, not only on what exists -- the new landscapes at the bottom of the sea -- but also how we think about life on the planet itself.
Να μια μέδουσα. Είναι μια από τις αγαπημένες μου, γιατί έχει όλα τα είδη λειτουργικών τμημάτων. Αυτό φαίνεται να είναι το μακρύτερο πλάσμα στους ωκεανούς. Φτάνει περίπου τα 50 μέτρα μήκος. Αλλά βλέπετε όλα αυτά τα κινούμενα πράγματα; Λατρεύω αυτού του είδους τα πράγματα. Έχει αυτά τα δολώματα στο κάτω μέρος. Κινούνται πάνω-κάτω. Έχει πλοκάμια που αιωρούνται και στροβιλίζονται με αυτόν τον τρόπο. Είναι ένα αποικιακό ζώο. Αυτά είναι όλα ξεχωριστά ζώα που συνενώνονται για να φτιάξουν αυτό το ένα και μοναδικό πλάσμα. Και έχουν αυτούς του προωθητήρες τζετ επάνω και μπροστά που θα χρησιμοποιήσουν από στιγμή σε στιγμή, και ένα μικρό φως. Εάν πάρετε όλα τα μεγάλα ψάρια, τα ψάρια που σχηματίζουν κοπάδια και όλα αυτά, και τα βάλετε στη μια πλευρά της ζυγαριάς, και βάλετε όλα τα τύπου μέδουσας ζώα στην άλλη πλευρά, αυτοί οι τύποι κερδίζουν με ευκολία.
Here's a jelly. It's one of my favorites, because it's got all sorts of working parts. This turns out to be the longest creature in the oceans. It gets up to about 150 feet long. But see all those different working things? I love that kind of stuff. It's got these fishing lures on the bottom. They're going up and down. It's got tentacles dangling, swirling around like that. It's a colonial animal. These are all individual animals banding together to make this one creature. And it's got these jet thrusters up in front that it'll use in a moment, and a little light. If you take all the big fish and schooling fish and all that, put them on one side of the scale, put all the jelly-type of animals on the other side, those guys win hands down.
Η περισσότερη βιομάζα των ωκεανών αποτελείται από πλάσματα σαν αυτό. Να η μέδουσα-θάνατος με τα φτερά σε σχήμα Χ (Γέλια) Ο βιοφωσφορισμός -- χρησιμοποιούν τα φώτα για να ελκύουν συντρόφους, να ελκύουν θηράματα και να επικοινωνούν. Δεν θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε να σας δείχνουμε το αρχείο μας με τις μέδουσες. Υπάρχουν σε όλα τα διαφορετικά μεγέθη και σχήματα.
Most of the biomass in the ocean is made out of creatures like this. Here's the X-wing death jelly. (Laughter) The bioluminescence -- they use the lights for attracting mates and attracting prey and communicating. We couldn't begin to show you our archival stuff from the jellies. They come in all different sizes and shapes.
ΜΛ: Έχουμε την τάση να ξεχνάμε το γεγονός ότι οι ωκεανοί έχουν βάθος μιλίων κατά μέσο όρο, και ότι είμαστε πραγματικά εξοικειωμένοι με τα ζώα που βρίσκονται στα πρώτα 70 ή 100 μέτρα, αλλά δεν είμαστε με ό,τι υπάρχει σε όλη τη διαδρομή κάτω μέχρι τον πυθμένα. Και αυτοί είναι οι τύποι των ζώων που ζουν σε αυτόν τον τρισδιάστατο χώρο, αυτό το μικροβαρυτικό περιβάλλον που στην πραγματικότητα δεν έχουμε εξερευνήσει. Ακούτε για το γιγάντιο καλαμάρι και πράγματα σαν αυτό, αλλά κάποια από αυτά τα ζώα φτάνουν κατά προσέγγιση τα 50 ή 60 μέτρα μήκος. Τα κατανοούμε πολύ λίγο.
Bill Lange: We tend to forget about the fact that the ocean is miles deep on average, and that we're real familiar with the animals that are in the first 200 or 300 feet, but we're not familiar with what exists from there all the way down to the bottom. And these are the types of animals that live in that three-dimensional space, that micro-gravity environment that we really haven't explored. You hear about giant squid and things like that, but some of these animals get up to be approximately 140, 160 feet long. They're very little understood.
ΝΓ: Αυτό είναι ένα από αυτά, ακόμα ένα από τα αγαπημένα μας, επειδή είναι ένα μικρό χταπόδι. Μπορείς κυριολεκτικά να δεις μέσα από το κεφάλι του. Και εδώ χτυπάει τα αυτιά του και με πολύ χάρη ανεβαίνει προς τα πάνω. Τα βλέπουμε αυτά σε όλα τα βάθη, ακόμα και στα μεγαλύτερα βάθη. Κυμαίνονται από 5 μέχρι περίπου 60 εκατοστά. Έρχονται ακριβώς πάνω στο υποβρύχιο -- και βάζουν τα μάτια τους ακριβώς πάνω στο παράθυρο και κρυφοκοιτάζουν μέσα.
DG: This is one of them, another one of our favorites, because it's a little octopod. You can actually see through his head. And here he is, flapping with his ears and very gracefully going up. We see those at all depths and even at the greatest depths. They go from a couple of inches to a couple of feet. They come right up to the submarine -- they'll put their eyes right up to the window and peek inside the sub.
Αυτός είναι πραγματικά ένας κόσμος μέσα σε ένα κόσμο, και θα σας τον δείξουμε. Σε αυτήν την περίπτωση, περνάμε και βλέπουμε πλάσματα σαν και αυτό. Αυτός είναι ένα είδος υποθαλάσσιου τραμπούκου. Αυτός ο τύπος, που φαίνεται απίστευτα επίσημος, κατά κάποιο τρόπο. Και μετά ένα από τα αγαπημένα μου. Τι φάτσα! Αυτά που βλέπετε βασικά είναι επιστημονικά δεδομένα. Είναι υλικό που έχουμε μαζέψει για επιστημονικούς σκοπούς Και αυτό είναι ένα από τα πράγματα που ο Μπιλ κάνει, παρέχει στους επιστήμονες την πρώτη εικόνα από ζώα σαν και αυτό μέσα στον κόσμο τον οποίο ανήκουν. Δεν τα πιάνουν με δίχτυ. Στην πραγματικότητα τα παρατηρούν κάτω σε εκείνον τον κόσμο. Θα πάρουμε ένα χειριστήριο, θα κάτσουμε μπροστά στον υπολογιστή μας στη Γη, και θα κινήσουμε το χειριστήριο μπροστά και θα πετάξουμε στον πλανήτη.
This is really a world within a world, and we're going to show you two. In this case, we're passing down through the mid-ocean and we see creatures like this. This is kind of like an undersea rooster. This guy, that looks incredibly formal, in a way. And then one of my favorites. What a face! This is basically scientific data that you're looking at. It's footage that we've collected for scientific purposes. And that's one of the things that Bill's been doing, is providing scientists with this first view of animals like this, in the world where they belong. They don't catch them in a net. They're actually looking at them down in that world. We're going to take a joystick, sit in front of our computer, on the Earth, and press the joystick forward, and fly around the planet.
Θα κοιτάξουμε την κορυφογραμμή της μεσαίας ωκεάνιας ζώνης μια οροσειρά μήκους 65.000 χιλιομέτρων. Το μέσο βάθος στην κορυφή της είναι περίπου 2,5 χιλιόμετρα. Και είμαστε πάνω από τον Ατλαντικό -- εδώ ακριβώς είναι η κορυφογραμμή -- αλλά θα διασχίσουμε την Καραϊβική, την Κεντρική Αμερική, και θα καταλήξουμε απέναντι από τον Ειρηνικό, εννέα μοίρες βόρεια. Φτιάχνουμε χάρτες από αυτές τις οροσειρές με ήχο, με σόναρ, και αυτή είναι μια από αυτές τις οροσειρές. Περνάμε γύρω από ένα γκρεμό εδώ στα δεξιά. Το ύψος των βουνών αυτών και στις δυο πλευρές της κοιλάδας είναι στις περισσότερες περιπτώσεις μεγαλύτερο των Άλπεων. Και υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες βουνά εκεί έξω που δεν έχουν χαρτογραφηθεί ακόμη.
We're going to look at the mid-ocean ridge, a 40,000-mile long mountain range. The average depth at the top of it is about a mile and a half. And we're over the Atlantic -- that's the ridge right there -- but we're going to go across the Caribbean, Central America, and end up against the Pacific, nine degrees north. We make maps of these mountain ranges with sound, with sonar, and this is one of those mountain ranges. We're coming around a cliff here on the right. The height of these mountains on either side of this valley is greater than the Alps in most cases. And there's tens of thousands of those mountains out there that haven't been mapped yet.
Αυτή είναι μια ηφαιστειακή κορυφογραμμή. Κατεβαίνουμε όλο και περισσότερο σε κλίμακα. Και τελικά καταλήγουμε με κάτι σαν και αυτό.
This is a volcanic ridge. We're getting down further and further in scale. And eventually, we can come up with something like this.
Αυτό είναι ένα εικονίδιο του ρομπότ μας -- το όνομα του είναι Ιάσων. Και μπορείς να κάθεσαι σε ένα δωμάτιο σαν αυτό με ένα χειριστήριο και ένα ζευγάρι ακουστικά και να οδηγείς το ρομπότ κάπως έτσι γύρω από τον πυθμένα της θάλασσας σε πραγματικό χρόνο. Ένα από τα πράγματα που προσπαθούμε να κάνουμε στο Γουντς Χολ με τους συνεργάτες μας είναι να φέρουμε αυτόν τον εικονικό κόσμο -- αυτόν τον κόσμο, αυτήν την ανεξερεύνητη περιοχή -- πίσω στο εργαστήριο. Επειδή τον βλέπουμε σε τμήματα και κομμάτια αυτήν τη στιγμή. Τον βλέπουμε είτε σαν ήχο, ή τον βλέπουμε σαν βίντεο, ή τον βλέπουμε σαν φωτογραφίες, ή τον βλέπουμε μέσα από έναν χημικό αισθητήρα. -- αλλά πότε δεν τα έχουμε βάλει, ακόμα, όλα μαζί σε μια ενδιαφέρουσα εικόνα.
This is an icon of our robot, Jason, it's called. And you can sit in a room like this, with a joystick and a headset, and drive a robot like that around the bottom of the ocean in real time. One of the things we're trying to do at Woods Hole with our partners is to bring this virtual world -- this world, this unexplored region -- back to the laboratory. Because we see it in bits and pieces right now. We see it either as sound, or we see it as video, or we see it as photographs, or we see it as chemical sensors, but we never have yet put it all together into one interesting picture.
Εδώ είναι που οι κάμερες του Μπιλ πραγματικά θριαμβεύουν. Αυτό είναι αυτό που ονομάζεται υδροθερμική πηγή. Και αυτό που βλέπετε εδώ είναι ένα σύννεφο από υψηλής πυκνότητας νερό πλούσιο σε σουλφίδιο του υδρογόνου που πηγάζει από έναν ηφαιστειακό άξονα στον θαλάσσιο πυθμένα. Φτάνει μέχρι τους 310, 370 βαθμούς Κελσίου, κάπου εκεί ανάμεσα. Άρα αυτό είναι όλο νερό κάτω από τη θάλασσα -- 2,5 χιλιόμετρα, τρεισήμισι, 4,8 χιλιόμετρα κάτω. Και ξέραμε ότι ήταν ηφαιστειακό πίσω στις δεκαετίες του 60 και 70. Και μετά είχαμε μια υποψία ότι αυτά τα πράγματα υπήρχαν κατά μήκος αυτού του άξονα, επειδή εάν έχεις ηφαιστειακή δραστηριότητα, το νερό θα κατέβει κάτω από τη θάλασσα, μέσα σε ρήγματα του θαλάσσιου πυθμένα θα έρθει σε επαφή με μάγμα, και θα αναβλύσει καυτό. Δεν γνωρίζαμε πραγματικά ότι θα ήταν τόσο πλούσιο σε σουλφίδια του υδρογόνου. Δεν είχαμε καμία ιδέα για αυτά τα πράγματα, τα οποία ονομάζουμε καμινάδες.
Here's where Bill's cameras really do shine. This is what's called a hydrothermal vent. And what you're seeing here is a cloud of densely packed, hydrogen-sulfide-rich water coming out of a volcanic axis on the sea floor. Gets up to 600, 700 degrees F, somewhere in that range. So that's all water under the sea -- a mile and a half, two miles, three miles down. And we knew it was volcanic back in the '60s, '70s. And then we had some hint that these things existed all along the axis of it, because if you've got volcanism, water's going to get down from the sea into cracks in the sea floor, come in contact with magma, and come shooting out hot. We weren't really aware that it would be so rich with sulfides, hydrogen sulfides. We didn't have any idea about these things, which we call chimneys.
Αυτή είναι μια από αυτές τις υδροθερμικές πηγές. 310 βαθμών Κελσίου νερό αναβλύζει από τη Γη. Και στις δυο πλευρές μας υπάρχουν οροσειρές υψηλότερες από τις Άλπεις. άρα το σκηνικό εδώ είναι πολύ δραματικό.
This is one of these hydrothermal vents. Six hundred degree F water coming out of the Earth. On either side of us are mountain ranges that are higher than the Alps, so the setting here is very dramatic.
ΜΛ: Το άσπρο υλικό είναι ένας τύπος βακτηρίων που ευδοκιμεί στους 180 βαθμούς.
BL: The white material is a type of bacteria that thrives at 180 degrees C.
ΝΓ: Νομίζω ότι αυτή είναι από τις πιο περίφημες ιστορίες προς το παρόν που έχουμε δει από το βυθό της θάλασσας, είναι ότι το πρώτο πράγμα που βλέπουμε να βγαίνει από τον πυθμένα μετά από μια ηφαιστειακή έκρηξη είναι βακτήρια. Και αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε για πολύ καιρό, πώς όλα αυτά κατέβηκαν εδώ κάτω; Αυτό που βρήκαμε μέχρι τώρα είναι ότι πιθανόν προέρχονται από το εσωτερικό της Γης. Όχι μόνο αναβλύζει από τη Γη -- άρα, βιογένεση που προέρχεται από ηφαιστειακή δραστηριότητα αλλά αυτά τα βακτήρια τρέφουν αυτές τις αποικίες ζωής. Η πίεση εδώ είναι 400 κιλά ανά τετραγωνικό εκατοστό. Στα 2,5 χιλιόμετρα από την επιφάνεια, στα τρεισήμισι, στα 4,8 χιλιόμετρα κάτω. -- καθόλου ηλιακό φως δεν έχει φτάσει ποτέ εδώ κάτω. Όλη η ενέργεια που συντηρεί αυτές τις μορφές ζωής προέρχεται από το εσωτερικό της Γης -- δηλαδή χημειοσύνθεση. Και μπορείτε να δείτε πόσο πυκνός είναι ο πληθυσμός εδώ. Αυτά ονομάζονται σωληνοσκώληκες.
DG: I think that's one of the greatest stories right now that we're seeing from the bottom of the sea, is that the first thing we see coming out of the sea floor after a volcanic eruption is bacteria. And we started to wonder for a long time, how did it all get down there? What we find out now is that it's probably coming from inside the Earth. Not only is it coming out of the Earth -- so, biogenesis made from volcanic activity -- but that bacteria supports these colonies of life. The pressure here is 4,000 pounds per square inch. A mile and a half from the surface to two miles to three miles -- no sun has ever gotten down here. All the energy to support these life forms is coming from inside the Earth -- so, chemosynthesis. And you can see how dense the population is. These are called tube worms.
ΜΓ: Αυτά τα σκουλήκια δεν έχουν πεπτικό σύστημα. Δεν έχουν στόμα. Αλλά έχουν δυο τύπους βράγχια. Ένα για εξάγουν οξυγόνο από το νερό, και έναν άλλο που φιλοξενεί αυτά τα χημειοσυνθετικά βακτήρια τα οποία παίρνουν το υδροθερμικό υγρό -- αυτό το ζεστό νερό που είδατε να βγαίνει από τον πυθμένα -- και το μετατρέπει σε απλά σάκχαρα που ο σωληνοσκώληκας μπορεί να πέψει.
BL: These worms have no digestive system. They have no mouth. But they have two types of gill structures. One for extracting oxygen out of the deep-sea water, another one which houses this chemosynthetic bacteria, which takes the hydrothermal fluid -- that hot water that you saw coming out of the bottom -- and converts that into simple sugars that the tube worm can digest.
ΝΓ: Μπορείτε να δείτε -- εδώ είναι ένα καβούρι που ζει εκεί. Κατάφερε να αρπάξει την άκρη από αυτά τα σκουλήκια. Τώρα, συνήθως μαζεύονται μόλις ένα καβούρι τα ακουμπήσει. Οου! Καλά τα πας. Άρα, μόλις ένα καβούρι τα ακουμπήσει μαζεύονται πίσω στο κέλυφος τους, ακριβώς σαν τα νύχια σας. Μια ολόκληρη ιστορία διαδραματίζεται εδώ που μόλις τώρα αρχίζουμε να αποκτάμε μια ιδέα για αυτή λόγω της νέας κινηματογραφικής τεχνολογίας.
DG: You can see, here's a crab that lives down there. He's managed to grab a tip of these worms. Now, they normally retract as soon as a crab touches them. Oh! Good going. So, as soon as a crab touches them, they retract down into their shells, just like your fingernails. There's a whole story being played out here that we're just now beginning to have some idea of because of this new camera technology.
ΜΛ: Αυτά τα σκουλήκια ζούνε σε ένα πραγματικό θερμοκρασιακό ακραίο. Το πόδι τους βρίσκεται περίπου στους 200 βαθμούς και το κεφάλι τους είναι έξω στους 3 βαθμούς, άρα είναι σαν να έχεις το χέρι σου σε βραστό νερό και το πόδι σου σε παγωμένο νερό. Έτσι τους αρέσει να ζουν. (Γέλια)
BL: These worms live in a real temperature extreme. Their foot is at about 200 degrees C and their head is out at three degrees C, so it's like having your hand in boiling water and your foot in freezing water. That's how they like to live. (Laughter)
ΝΓ: Αυτό είναι ένα θηλυκό από αυτό το είδος σκουληκιού. Και εδώ ένα αρσενικό. Κοιτάξτε, δεν θα πάρει πολύ ώρα πριν οι δυο τύποι εδώ -- αυτός και αυτός που θα εμφανιστεί κάπου εδώ -- αρχίσουν να μαλώνουν. Όλα όσα θα δείτε διαδραματίζονται στο πυκνό σκοτάδι της βαθιάς θάλασσας. Δεν υπάρχουν ποτέ καθόλου φώτα εκεί εκτός από τα φώτα που φέρνουμε εμείς. Νάτοι, ξεκίνησαν. Σε μια από την τελευταία σειρά καταδύσεων μετρήσαμε 200 είδη σε αυτές τις περιοχές. 198 ήταν καινούρια -- καινούρια είδη.
DG: This is a female of this kind of worm. And here's a male. You watch. It doesn't take long before two guys here -- this one and one that will show up over here -- start to fight. Everything you see is played out in the pitch black of the deep sea. There are never any lights there, except the lights that we bring. Here they go. On one of the last dive series, we counted 200 species in these areas -- 198 were new, new species.
ΜΛ: Ένα από τα μεγάλα προβλήματα είναι ότι για τους βιολόγους που δουλεύουν σε αυτά τα πεδία, είναι αρκετά δύσκολο να συλλέξουν αυτά τα ζώα. Και αποσυντίθενται στην πορεία προς τα πάνω, άρα οι εικόνες είναι ζωτικές για την επιστήμη.
BL: One of the big problems is that for the biologists working at these sites, it's rather difficult to collect these animals. And they disintegrate on the way up, so the imagery is critical for the science.
ΝΓ: Δυο χταπόδια σε βάθος περίπου 3,2 χιλιόμετρα. Το γεγονός της πίεσης πραγματικά με συναρπάζει, που αυτά τα ζώα μπορούν να υπάρχουν εκεί, σε ένα βάθος όπου η πίεση είναι αρκετή για να συνθλίψει τον Τιτανικό σαν άδειο κουτάκι Πέπση. Ότι είδαμε μέχρι τώρα ήταν από τον Ειρηνικό. Αυτό είναι από τον Ατλαντικό. Ακόμα μεγαλύτερο βάθος. Μπορείτε να δείτε αυτή τη γαρίδα να ταλαιπωρεί αυτόν το φτωχό, μικρό τύπο και θα την τινάξει μακρυά με τη δαγκάνα του. (Γέλια)
DG: Two octopods at about two miles depth. This pressure thing really amazes me -- that these animals can exist there at a depth with pressure enough to crush the Titanic like an empty Pepsi can. What we saw up till now was from the Pacific. This is from the Atlantic. Even greater depth. You can see this shrimp is harassing this poor little guy here, and he'll bat it away with his claw. Whack! (Laughter)
Και το ίδιο συμβαίνει και εδώ. Αυτό που παίρνουν εδώ πάνω από την πλάτη αυτού του καβουριού -- το φαγητό εδώ είναι αυτά τα πολύ παράξενα βακτήρια που ζούνε στην πλάτη όλων αυτών των ζώων. Και αυτό που αυτές οι γαρίδες προσπαθούν να κάνουν στην πραγματικότητα, είναι να μαζέψουν όλα τα βακτήρια από τις πλάτες αυτών των ζώων. Και στα καβούρια δεν αρέσει καθόλου. Αυτά τα μακρυά νημάτια που βλέπετε στην πλάτη του καβουριού στην πραγματικότητα δημιουργούνται από τα προϊόντα αυτών των βακτηρίων. Δηλαδή, τα βακτήρια βγάζουν μαλλιά πάνω στο καβούρι. Στην πλάτη, το βλέπεται ξανά. Η κόκκινη τελεία είναι το λέιζερ του υποβρυχίου Άλβιν. για να μας δώσει μια ιδέα για το πόσο μακρυά είμαστε από τις πηγές. Αυτά είναι όλα γαρίδες. Βλέπετε το καυτό νερό εδώ, εδώ, και εδώ, να βγαίνει έξω. Είναι γαντζωμένα σε ένα βράχο και βασικά ξύνουν βακτήρια από αυτόν το βράχο. Εδώ είναι μια μικρή πηγή που αναβλύζει πλευρικά αυτής της στήλης. Αυτές οι στήλες μπορούν να γίνουν αρκετά ψηλές. Δηλαδή, εδώ έχετε αυτήν την κοιλάδα με αυτό το απίθανο εξωγήινο τοπίο με τις στήλες και τις πηγές και τις ηφαιστειακές εκρήξεις και τους σεισμούς, που κατοικείται από αυτά τα πολύ παράξενα ζώα που ζούνε βασισμένα μόνο στη χημική ενέργεια που βγαίνει από το έδαφος. Δεν χρειάζονται τον ήλιο καθόλου.
And the same thing's going on over here. What they're getting at is that -- on the back of this crab -- the foodstuff here is this very strange bacteria that lives on the backs of all these animals. And what these shrimp are trying to do is actually harvest the bacteria from the backs of these animals. And the crabs don't like it at all. These long filaments that you see on the back of the crab are actually created by the product of that bacteria. So, the bacteria grows hair on the crab. On the back, you see this again. The red dot is the laser light of the submarine Alvin to give us an idea about how far away we are from the vents. Those are all shrimp. You see the hot water over here, here and here, coming out. They're clinging to a rock face and actually scraping bacteria off that rock face. Here's a tiny, little vent that's come out of the side of that pillar. Those pillars get up to several stories. So here, you've got this valley with this incredible alien landscape of pillars and hot springs and volcanic eruptions and earthquakes, inhabited by these very strange animals that live only on chemical energy coming out of the ground. They don't need the sun at all.
ΜΛ: Βλέπετε αυτό το σχήματος V σημάδι στην πλάτη αυτής της γαρίδας; Είναι βασικά ένα φωτοευαίσθητο όργανο. Είναι ο τρόπος με τον οποίο βρίσκουν αυτές τις υδροθερμικές πηγές. Αυτές οι πηγές εκπέμπουν ένα μαύρο φάσμα ακτινοβολίας -- μια υπέρυθρη υπογραφή -- και έτσι μπορούν να βρουν αυτές τις πηγές από σημαντική απόσταση.
BL: You see this white V-shaped mark on the back of the shrimp? It's actually a light-sensing organ. It's how they find the hydrothermal vents. The vents are emitting a black body radiation -- an IR signature -- and so they're able to find these vents at considerable distances.
ΝΓ: Όλα αυτά συμβαίνουν κατά μήκος μιας οροσειράς 65.000 χιλιομέτρων που την ονομάζουμε λωρίδα της ζωής, ακόμα και τώρα που μιλάμε, υπάρχει ζωή που αναγεννάτε από αυτήν την ηφαιστειακή δραστηριότητα. Αυτή είναι η πρώτη φορά που το δοκιμάζουμε αυτό οπουδήποτε. Θα προσπαθήσουμε να σας δείξουμε υψηλή ανάλυση από τον Ειρηνικό. Ανεβαίνουμε μια από αυτές τις στήλες. Αυτή είναι αρκετά ψηλή. Μέσα της, θα δείτε ότι είναι ένα ενδιαίτημα για πολλά διαφορετικά ζώα. Υπάρχει ένα αστείο είδος ματιού εδώ με το νερό της πηγής να βγαίνει έξω από αυτό. Όλα αυτά είναι ξεχωριστά σπίτια για σκουλήκια.
DG: All this stuff is happening along that 40,000-mile long mountain range that we're calling the ribbon of life, because just even today, as we speak, there's life being generated there from volcanic activity. This is the first time we've ever tried this any place. We're going to try to show you high definition from the Pacific. We're moving up one of these pillars. This one's several stories tall. In it, you'll see that it's a habitat for a lot of different animals. There's a funny kind of hot plate here, with vent water coming out of it. So all of these are individual homes for worms.
Τώρα εδώ είναι μια πιο κοντινή άποψη αυτής της κοινότητας. Εδώ βλέπετε καβούρια, και εδώ, και σκουλήκια εδώ. Υπάρχουν μικρότερα ζώα που έρπουν τριγύρω. Εδώ βλέπουμε μερικές παγώδεις δομές. Νομίζω ότι αυτό είναι το πιο κομψό πράγμα. Απλά δεν μπορώ να το ξεπεράσω αυτό -- ότι έχετε αυτές τις μικρές καμινάδες που υπάρχουν εδώ και καπνίζουν. Το υλικό αυτό είναι τοξικό σαν την κόλαση. Δεν θα μπορούσες ποτέ να πάρεις άδεια για να το πετάξεις στον ωκεανό, και τελικά προέρχεται όλο από αυτόν. (Γέλια) Είναι απίστευτο. Είναι βασικά θειικό οξύ, και πετάγεται έξω με απίστευτους ρυθμούς. Ζώα ευδοκιμούν -- και εμείς μάλλον προερχόμαστε από εδώ. Αυτό είναι, κατά πάσα πιθανότητα, από το οποίο εξελιχθήκαμε.
Now here's a closer view of that community. Here's crabs here, worms here. There are smaller animals crawling around. Here's pagoda structures. I think this is the neatest-looking thing. I just can't get over this -- that you've got these little chimneys sitting here smoking away. This stuff is toxic as hell, by the way. You could never get a permit to dump this in the ocean, and it's coming out all from it. (Laughter) It's unbelievable. It's basically sulfuric acid, and it's being just dumped out, at incredible rates. And animals are thriving -- and we probably came from here. That's probably where we evolved from.
ΜΛ: Αυτά τα βακτήρια για τα οποία μιλάμε φαίνεται να είναι η πιο απλή μορφή ζωής που βρίσκουμε. Υπάρχει ένας αριθμός ομάδων που υποστηρίζουν ότι η ζωή εξελίχθηκε σε αυτές τις πηγές. Αν και οι πηγές έχουν μικρό χρόνο ζωής -- μια ανεξάρτητη περιοχή κρατάει μόνο για περίπου 10 χρόνια -- σαν οικοσύστημα υπήρξαν σταθερές για εκατομμύρια -- δηλαδή, δισεκατομμύρια -- χρόνια.
BL: This bacteria that we've been talking about turns out to be the most simplest form of life found. There are a number of groups that are proposing that life evolved at these vent sites. Although the vent sites are short-lived -- an individual site may last only 10 years or so -- as an ecosystem they've been stable for millions -- well, billions -- of years.
ΝΓ: Δουλεύει τόσο καλά. Βλέπετε επίσης ότι υπάρχουν και ψάρια εδώ μέσα. Ένα ψάρι κάθεται εδώ. Εδώ είναι ένα καβούρι με τη δεξιά δαγκάνα του να βρίσκεται στην άκρη αυτού του σωληνοσκώληκα, περιμένοντας αυτό το σκουλήκι να βγάλει το κεφάλι του έξω. (Γέλια)
DG: It works too well. You see there're some fish inside here as well. There's a fish sitting here. Here's a crab with his claw right at the end of that tube worm, waiting for that worm to stick his head out. (Laughter)
BL: Οι βιολόγοι προς το παρόν δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί αυτά τα ζώα είναι τόσο δραστήρια. Τα σκουλήκια αυξάνονται λίγα εκατοστά ανά εβδομάδα.
BL: The biologists right now cannot explain why these animals are so active. The worms are growing inches per week!
ΝΓ: Έχω ήδη πει ότι αυτό το μέρος, από την ανθρώπινη οπτική, είναι τοξικό σαν κόλαση. Όχι μόνο αυτό, αλλά επιπλέον -- η κινητήριος δύναμη-- αυτό το υδραυλικό σύστημα -- σταματάει περίπου κάθε χρόνο. Το υδραυλικό τους σύστημα σταματάει και άρα αυτές οι περιοχές πρέπει να αλλάξουν μέρος. Και μετά είναι οι σεισμοί, και οι ηφαιστειακές εκρήξεις της τάξης του μια κάθε 5 χρόνια που αφανίζουν ολοκληρωτικά την περιοχή. Παρόλα αυτά, τα ζώα αυτά αυξάνονται ξανά σε διάστημα περίπου ενός χρόνου. Μιλάμε για βιοπυκνότητα και βιοποικιλότητα υψηλότερη από των τροπικών δασών. Είναι ευαίσθητη; Ναι. Είναι εύθραυστη; Όχι, στην πραγματικότητα δεν είναι πολύ εύθραυστη.
DG: I already said that this site, from a human perspective, is toxic as hell. Not only that, but on top -- the lifeblood -- that plumbing system turns off every year or so. Their plumbing system turns off, so the sites have to move. And then there's earthquakes, and then volcanic eruptions, on the order of one every five years, that completely wipes the area out. Despite that, these animals grow back in about a year's time. You're talking about biodensities and biodiversity, again, higher than the rainforest that just springs back to life. Is it sensitive? Yes. Is it fragile? No, it's not really very fragile.
Θα τελειώσω λέγοντας ένα πράγμα. Είναι μια ιστορία στη θάλασσα, στα νερά της θάλασσας, στα ιζήματα και στους βράχους του βυθού. Είναι μια απίθανη ιστορία. Αυτό που βλέπουμε όταν κοιτάμε πίσω στο χρόνο σε αυτά τα ιζήματα και τα πετρώματα, είναι ένα αρχείο της ιστορίας της Γης. Τα πάντα σε αυτόν τον πλανήτη -- τα πάντα -- λειτουργούν κυκλικά και ρυθμικά. Οι ήπειροι απομακρύνονται. Και επιστρέφουν κοντά. Οι ωκεανοί έρχονται και φεύγουν. Τα βουνά έρχονται και φεύγουν. Οι παγετώνες έρχονται και φεύγουν. Το El Nino έρχεται και φεύγει. Δεν είναι καταστροφή, είναι ρυθμικό. Αυτά που μαθαίνουμε τώρα, είναι σχεδόν σαν μια συμφωνία. Είναι σαν μουσική -- πραγματικά, είναι σαν μουσική. Και αυτό που μαθαίνουμε τώρα είναι ότι δεν μπορείς να ακούσεις μια συμφωνία πέντε εκατομμυρίων ετών, να επανέλθεις στο σήμερα και να πεις, "Στοπ! Θέλουμε η αυριανή νότα να είναι η ίδια όπως ήταν και σήμερα". Είναι εξωφρενικό. Είναι απλά εξωφρενικό. Άρα, αυτό που πρέπει να μάθουμε τώρα είναι να βρούμε που πηγαίνει αυτός ο πλανήτης σε όλες τις διαφορετικές κλίμακες και να δουλέψουμε με αυτό. Να μάθουμε να το διαχειριζόμαστε. Η ιδέα της συντήρησης είναι μάταια. Η διαχείριση είναι πιο δύσκολη, αλλά μάλλον μπορούμε να φτάσουμε εκεί. Ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)
I'll end up with saying one thing. There's a story in the sea, in the waters of the sea, in the sediments and the rocks of the sea floor. It's an incredible story. What we see when we look back in time, in those sediments and rocks, is a record of Earth history. Everything on this planet -- everything -- works by cycles and rhythms. The continents move apart. They come back together. Oceans come and go. Mountains come and go. Glaciers come and go. El Nino comes and goes. It's not a disaster, it's rhythmic. What we're learning now, it's almost like a symphony. It's just like music -- it really is just like music. And what we're learning now is that you can't listen to a five-billion-year long symphony, get to today and say, "Stop! We want tomorrow's note to be the same as it was today." It's absurd. It's just absurd. So, what we've got to learn now is to find out where this planet's going at all these different scales and work with it. Learn to manage it. The concept of preservation is futile. Conservation's tougher, but we can probably get there. Thank you very much. Thank you. (Applause)