Είχα ζητήσει κάποιες διαφάνειες, μάλιστα κάπως επιμόνως μέχρι και πριν απο λίγες μέρες ωστόσο δεν μου δόθηκε άδεια για προβολέα διαφανειών. (Γέλια) Βρίσκω ότι προκαλούν περισσότερο αίσθημα -- (Γέλια) και είναι πιο προσωπικές και το υπέροχο πράγμα με τον προβολέα ήταν ότι μπορείς να επικεντρώσεις στη δουλειά, σε αντίθεση με το powerpoint και κάποια άλλα προγράμματα. Εντάξει πλέον, συμφωνώ ότι αναγκάζεσαι να κάνεις κάποιους συμβιβασμούς και, ξέρετε, όταν δεν χρησιμοποιείς τον προβολέα, δεν θα έχεις και τον περίεργο τύπο που περνάει από πίσω ή από το πλάι, από πάνω ή από κάτω, αλλά ίσως αυτό να είναι αποδεκτό σαν αντάλλαγμα, από το να θυσιάζεις τη δυνατότητα εστίασης. (Γέλια) Είναι μονάχα μια σκέψη. Και υπάρχει κάτι πολύ ξεχωριστό όταν κολλάνε οι διαφάνειες. Και αυτό που πραγματικά ελπίζεις είναι που σε κάποιες περιπτώσεις καίγονται αλλά δεν θα δούμε κάτι τέτοιο σήμερα
I had requested slides, kind of adamantly, up till the -- pretty much, last few days, but was denied access to a slide projector. (Laughter) I actually find them a lot more emotional -- (Laughter) -- and personal, and the neat thing about a slide projector is you can actually focus the work, unlike PowerPoint and some other programs. Now, I agree that you have to -- yeah, there are certain concessions and, you know, if you use a slide projector, you're not able to have the bad type swing in from the back or the side, or up or down, but maybe that's an O.K. trade-off, to trade that off for a focus. (Laughter) It's a thought. Just a thought. And there's something nice about slides getting stuck. And the thing you really hope for is occasionally they burn up, which we won't see tonight. So.
συνεχίζοντας λοιπόν, ας δούμε την πρώτη διαφάνεια Αυτό, όπως οι περισσότεροι έχετε μαντέψει, είναι ένα αδειανό κουτάκι μπύρας στην Πορτογαλία (γέλια) Αυτή είναι από όταν έφτασα στην Barcelona για πρώτη φορά και σκέφτηκα ξέρετε, πετούσα όλη τη νύχτα και κοίταξα προς τα πάνω και σκέφτηκα, πω πω πόσο ξεκάθαρο που είναι το μήνυμα Έχεις έρθει σε ένα μεγάλο αεροδρόμιο και αυτοί απλά αναγράφουν το Β εννοώ, δεν είναι αυτό καλό; Ολα απλοποιούνται στο σχεδιασμό πλεόν και εδώ είναι σε ένα τεράστιο αεροδρόμιο και θεέ μου δεν μπορούσα παρα- να πάρω μια φωτογραφία σκέφτηκα, θεέ μου αυτό είναι το πιο φανταστικό πράγμα που έχω δει σε αεροδρόμιο μέχρι και κάποιους μήνες αργότερα οπού πήγα πάλι πίσω στο ίδιο αεροδρόμιο με το ίδιο αεροπλάνο νομίζω, και κοίταξα πάνω και έγραφε C (γέλια) και τότε ήταν που συνειδητοποίησα ότι απλά έγραφε την πύλη στην οποία έμπαινα (γέλια)
With that, let's get the first slide up here. This, as many of you have probably guessed, is a recently emptied beer can in Portugal. (Laughter) This -- I had just arrived in Barcelona for the first time, and I thought -- you know, fly all night, I looked up, and I thought, wow, how clean. You come into this major airport, and they simply have a B. I mean, how nice is that? Everything's gotten simpler in design, and here's this mega airport, and God, I just -- I took a picture. I thought, God, that is the coolest thing I've ever seen at an airport. Till a couple months later, I went back to the same airport -- same plane, I think -- and looked up, and it said C. (Laughter) It was only then that I realized it was simply a gate that I was coming into. (Laughter)
είμαι μεγάλος υποστηρικτής του συναισθηματικού φορτίου ενός σχεδίου και το μήνυμα που εκπέμπει πριν κάποιος ακόμη αρχίσει να διαβάζει, πριν λάβει τις υπόλοιπες πληροφορίες ποιο είναι το συναίσθημα που σου δημιουργείται από το προϊόν, από την ιστορία, από τον πίνακα-- από το οτιδήποτε είναι. αυτό το πεδίο, το κομμάτι του σχεδιασμού με ενδιαφέρει περισσότερο και νομίζω ότι αυτό για μένα είναι μια ξεκάθαρη απλοποιημένη εκδοχή για το σε τι ακριβώς αναφέρομαι. ειναι μερικές πόρτες γκαράζ που είναι βαμμένες ακριβώς το ίδιο η μια δίπλα στην άλλη οπότε, είσαι στην πρώτη πόρτα. λαμβάνεις το μήνυμα Ξέρεις, είναι αρκετά ξεκάθαρο βλέπεις την δεύτερη πόρτα και κοιτάς αν υπάρχει κάποιο διαφορετικό μήνυμα οκ, μπροστά πό ποια θα πάρκαρες; (γέλια) το ίδιο χρώμα, το ίδιο μήνυμα, οι ίδιες λέξεις το μόνο πράγμα που διαφέρει είναι η έκφραση που ο ιδιοκτήτης ενσωμάτωσε στο έργο αλλά και πάλι, ποιος από τους δύο είναι ο μανιακός δολοφόνος; (γέλια) φυσικά δεν λέει κάτι δεν τέτοιο, δεν χρειάζεται να λέει κάτι τέτοιο πιθανότατα θα πάρκαρα μποροστά από την άλλη πόρτα
I'm a big believer in the emotion of design, and the message that's sent before somebody begins to read, before they get the rest of the information; what is the emotional response they get to the product, to the story, to the painting -- whatever it is. That area of design interests me the most, and I think this for me is a real clear, very simplified version of what I'm talking about. These are a couple of garage doors painted identical, situated next to each other. So, here's the first door. You know, you get the message. You know, it's pretty clear. Take a look at the second door and see if there's any different message. O.K., which one would you park in front of? (Laughter) Same color, same message, same words. The only thing that's different is the expression that the individual door-owner here put into the piece -- and, again, which is the psycho-killer here? (Laughter) Yet it doesn't say that; it doesn't need to say that. I would probably park in front of the other one.
είμαι σίγουρις ότι πολλοί από σας γνωρίζετε ότι ο σχεδιασμός των γραφικών έχει απλοποιηθεί πολύ τα τελευταία πέντε χρόνια, πάνω κάτω έχει γίνει τόσο απλός , που ήδη έχει αρχεί να γίνεται λίγο περισσότερο εκφραστικός ήμουν στο Μιλάνο και είχε αυτή την ταμπέλα του δρόμου και ήμουν πολύ χαρούμενος που είδα ότι προφανώς την ιδέα του μινιμαλισμού την είχε υιοθετήσει και ο δημιουργός του graffiti (γέλια) και ο καλλιτέχνης που έκανε το graffiti ήρθε και αυτός έκανε την πινακίδα λίγο καλύτερη και προχώρησε (γέλια) να προσπάθησε να την υπερκεράσει, όπως υπάρχει η τάση να γίενται (γέλια)
I'm sure a lot of you are aware that graphic design has gotten a lot simpler in the last five years or so. It's gotten so simple that it's already starting to kind of come back the other way again and get a little more expressive. But I was in Milan and saw this street sign, and was very happy to see that apparently this idea of minimalism has even been translated by the graffiti artist. (Laughter) And this graffiti artist has come along, made this sign a little bit better, and then moved on. (Laughter) He didn't overpower it like they have a tendency to do. (Laughter)
αυτό είναι ένα βιβλίο από το Metropolis πήρα κάποιες φωτογραφίες και αυτός είναι πίνακας υπαίθριας διαφήμισης και είτε δεν είχαν πληρώσει το ποσό για την ενοικίαση του πίνακα είτε δεν ήθελαν να ξαναπληρώσουν για να μπεί το σήμα στο πίνακα και οι άνθρωποι υπεύθυνοι για τον πίνακα δεν κατέβασαν όλο το σήμα και απλά έσκισαν κάποια τμήματα αυτού και θα υποστηρίξω ότι αυτό ενδεχομένως να κάνει το σήμα πιο αποτελεσματικό από ότι το αρχικό σήμα που ήταν στο πίνακα, από την άποψη του να τραβήξει την προσοχή το να σε κάνει να στρέψεις το βλέμμα σου προς την πλευρά εκείνη και ελπίζω ότι δεν θα σταματήσεις να αγοράσεις αυτά τα απαίσια πράγματα απο pecan-- τα Stuckey's
This is for a book by "Metropolis." I took some photos, and this is a billboard in Florida, and either they hadn't paid their rent, or they didn't want to pay their rent again on the sign, and the billboard people were too cheap to tear the whole sign down, so they just teared out sections of it. And I would argue that it's possibly more effective than the original billboard in terms of getting your attention, getting you to look over that way. And hopefully you don't stop and buy those awful pecan things -- Stuckey's.
αυτό είναι από το δεύτερο βιβλίο μου το πρώτο βιβλίο ονομάζεται "το τέλος της τυπογραφίας" και ολοκληρώθηκε την ίδια περίοδο μαζί με την ταινία που δούλευα με τον William Burroughs το "τέλος της τυπογραφίας" είναι τώρα στην πέμπτη έκδοση (γέλια) οταν ήρθα σε επαφή με τον William Burrows για να λάβεις μέρος σε αυτό αρνήθηκε και μου είπε ότι δεν πιδτεύει ότι έχει έρθει το τέλος της τυπογραφίας και του είπα εντάξει, απλά θα ήθελα να ν αείχα και την δική σου άποψη και στοιχεία και στην ταινία και το βιβλίο και στο τέλος συμφώνησε. και στο τέλος της ταινίας, είπε με αυτή την υπέροχη φωνή του που δεν μπορώ να μιμηθώ όμως θα προσπαθήσω αλλά όχι σωστά, είπε " θυμάμαι που είχα πάει σε μια έκθεση που λεγόταν, "φωτογραφία, το τέλος της ζωγραφικής" και μετά είπε ότι "φυσικά δεν ήταν έτσι καθόλου" όταν η φωτογραφία τελειοποιήθηκε προφανώς υπήρχαν άτομα που έλεγαν παντού ότι αυτό ήταν, πλέον έχει καταστραφεί η ζωγραφική οι άνθρωποι πια απλά θα παίρνουν φωτογραφίες και φυσικά δεν ήταν έτσι η πραγματικότητα
This is from my second book. The first book is called, "The End of Print," and it was done along with a film, working with William Burroughs. And "The End of Print" is now in its fifth printing. (Laughter) When I first contacted William Burroughs about being part of it, he said no; he said he didn't believe it was the end of print. And I said, well, that's fine; I just would love to have your input on this film and this book, and he finally agreed to it. And at the end of the film, he says in this great voice that I can't mimic but I'll kind of try, but not really, he says, "I remember attending an exhibition called, 'Photography: The End of Painting.'" And then he says, "And, of course, it wasn't at all." So, apparently when photography was perfected, there were people going around saying, that's it: you've just ruined painting. People are just going to take pictures now. And of course, that wasn't the case.
λοιπον, αυτό είναι από την "Δεύτερη ματιά" ένα βιβλίο που έκανα βασιζόμενος στην διαίσθηση μου κάτι το οποίο νομίζω δεν είναι το μόνο συστατικό στο σχέδιο αλλά πιθανότατα είναι το πιο σημαντικό. είναι κάτι που o καθένας διαθέτει δεν είναι κάτι που θα το διδαχθείς μάλιστα, τα περισσότερα σχολεία τείνουν να απαξιώνουν την διαίσθηση σαν συστατικό της διαδικασίας μια εργασίας επειδή δεν μπορούν να την ποσοτικοποιήσουν είναι δύσκολο να διδάξεις τα τέσσερα βήματα του διαισθαντικού σχεδίου αλλά μπορείς να διδάξεις τα τέσσερα βήματανα φτιάξεις μια επαγγελαμτική κάρτα ή ένα newsletter για αυτό λοιπόν τέινει να αγνοείται (η διαίσθηση) αυτή είναι μια φράση του Albert Einstein, που λέει "η διανόηση έχει λίγα να σου προσφέρει στα δρόμο για την ανακάλυψη εκεί χρειάζεται ένα άλμα από το συνειδητό μπορείς να το ονομάσεις διαίσθηση ή όπως θες και η λύση έρχεται σε σένα, χωρίς να ξέρεις από που ήρθε ή γιατί" είναι όπως ακριβώς όταν κάποιος σε ρωτήσει, ποιος έχει γράψει αυτό το τραγούδι; και όσο περισσότερο προσπαθείς να το θυμηθείς τόσο σου διαφεύγει η απάντηση και τη στιγμή που σταματάς να το σκέφτεσαι η διαίσθηση σου σου παρέχει την απάντηση και τα μια έννοια
So, this is from "2nd Sight," a book I did on intuition. I think it's not the only ingredient in design, but possibly the most important. It's something everybody has. It's not a matter of teaching it; in fact, most of the schools tend to discount intuition as an ingredient of your working process because they can't quantify it: it's very hard to teach people the four steps to intuitive design, but we can teach you the four steps to a nice business card or a newsletter. So it tends to get discounted. This is a quote from Albert Einstein, who says, "The intellect has little to do on the road to discovery. There comes a leap in consciousness -- call it intuition or what you will -- and the solution just comes to you, and you don't know from where or why." So, it's kind of like when somebody says, Who did that song? And the more you try to think about it, the further the answer gets from you, and the minute you stop thinking about it, your intuition gives you that answer, in a sense.
μου αρέσει αυτό για κάμποσους λόγους αν ποτέ έχετε κάνει μαθήματα σχεδίου, θα σας έμαθαν ότι δεν μπορείτε να το διαβάσετε αυτό νομίζω ότι τελικά μπορείτε και πιο σημαντικό, νομίζω ότι είναι αλήθεια "μην μπερδέυετε την δυνατότητα κάτι να αναγνωστεί ξεκάθαρα με την επικοινωνία" επείδη κάτι είναι αναγνώσιμο δεν σημαίνει ότι επικοινωνεί τα μηνύματα και το πιο σημαντικό, δεν σημαίνει ότι επικοινωνεί το σωστό μήνυμα συνεπώς τι είναι το μηνυμα προτού κάποιος καταλάβει το νόημα που θέλει να αποδώσει; και νομίζω είναι έαν σημείο που κάποιες φορές παραβλέπουμε
I like this for a couple of reasons. If you've had any design courses, they would teach you you can't read this. I think you eventually can and, more importantly, I think it's true. "Don't mistake legibility for communication." Just because something's legible doesn't means it communicates. More importantly, it doesn't mean it communicates the right thing. So, what is the message sent before somebody actually gets into the material? And I think that's sometimes an overlooked area.
αυτό ισχύει και στην περίπτωση του Marshall McLuhan Οταν δούλεψα με την γυναίκα και τον γιο του , Eric βρήκαμε κοντά στις 600 φράσεις που είχε πει o Marshall οι οποίες ήταν αξιοθαύμαστο το πόσο μπροστά ήταν για την εποχή του προβλέποντας τόσα πολλά από αυτά που συνέβησαν στην διαφήμιση, την τηλεόραση, τον κόσμο των ΜΜΕ και έτσι αυτό το βιβλίο τιτλοφορείται "Πρόζες" που είναι μια άλλη λέξη για την λέξη φράσεις και πολλές αυτές δεν έχουν δημοσιευθεί πριν και βασικά έχω αποδώσει την δική μου ερμηνεία στις διάφορες φράσεις λοιπόν αυτά ήταν τα περιεχόμενα αρχικά όταν τελείωσα όμως , είχα γράψει 540 σελίδες και τότε ο εκδότης μου, Gingko Press κατέληξε να τις μειώσει σημαντικά τώρα είναι μόλις λίγες λιγότερες από 400 σελίδες αλλά αποφάσισα ότι μου άρεσαν τα περιέχομενα μου άρεσε ο τρόπος που φαίνεται και την κράτησα την σελίδα απαράλαχτη (γέλια) τώρα βέβαια δεν έχει καμία σχέση με το βιβλίο αλλά έχει βγει ένα ωραίο αποτέλεσμα , νομίζω, στην σελίδα (γέλια)
This is working with Marshall McLuhan. I stayed and worked with his wife and son, Eric, and we came up with close to 600 quotes from Marshall that are just amazing in terms of being ahead of the times, predicting so much of what has happened in the advertising, television, media world. And so this book is called "Probes." It's another word for quotes. And it's -- a lot of them are never -- have never been published before, and basically, I've interpreted the different quotes. So, this was the contents page originally. When I got done it was 540 pages, and then the publisher, Gingko Press, ended up cutting it down considerably: it's just under 400 pages now. But I decided I liked this contents page -- I liked the way it looks -- so I kept it. (Laughter) It now has no relevance to the book whatsoever, but it's a nice spread, I think, in there. (Laughter)
κάποια δισέλιδα από το βιβλίο εδώ ο McLuhan λέει, τα νέα ΜΜΕ δεν είναι απλά γέφυρες μεταξύ του Ατόμου και της Φύσης, αλλά η ίδια η Φύση" η εφέρευση της τυπογραφίας τερμάτισε την ανωνυμία αναπτύσσοντας ιδέες από λογοτεχνική λάμψη και την συνήθεια να θεωρούμε την πνευματική προσπάθεια σαν προσωπική ιδιοκτησία που δεν είχε ποτέ γίνει πριν την τυπογραφία όταν οι νέες τεχνολογίες επιβλήθηκαν σε κοινωνίες εξοικειωμένες με τις προηγούμενες τεχνολογίες δημιουργήθηκαν όλων των ειδών οι ανησυχίες καθώς οι άνθρωποι είναι απασχολημένοι με το να δημιουργούν έναν τελείως διαφορετικό κόσμο πάντα σχηματίζουν στο μυαλό τους ζωντανές εικόνες από το κόμσο όπως ήταν πριν το σιχαίνομαι αυτό το πράγμα, είναι δύσκολο να διαβάσεις (γέλια) (χειροκρότημα) για τους ανθρώπους στην ηλεκτρονική εποχή το περιβάλλον δεν είναι άλλο από τo πλανήτη ολόκληρο και πιο πιθανή απασχόληση από την συλλογή πληροφοριών αυτές είναι οι επιλογές που είδε για το έλλον και δεν έπεσε και πολύ έξω
So, a couple spreads from the book: here McLuhan says, "The new media are not bridges between Man and Nature; they are Nature." "The invention of printing did away with anonymity, fostering ideas of literary fame and the habit of considering intellectual effort as private property," which had never been done before printing. "When new technologies impose themselves on societies long habituated to older technologies, anxieties of all kinds result." "While people are engaged in creating a totally different world, they always form vivid images of the preceding world." I hate this stuff. It's hard to read. (Laughter) (Applause) "People in the electronic age have no possible environment except the globe, and no possible occupation except information gathering." That was it. That's all he saw as the options. And not too far off.
αυτό είναι ένα κομμάτι από το έργο Εννια Ιντσες Καρφιά και το δείχνω τώρα γιατί φαίνεται ξαφνικάότι έχει διαχρωνικό χαρακτήρα και έγινε κατά τις 9/11 και πρόσφατα ανακάλυψα ένα καταφύγιο για προστασία από βόμβες στην πίσω αυλη΄του σπιτού που αγόρασα στο ΛΑ και ο μεσίτης δεν το επεσήμανε (γέλια) ήταν ένα καταφύγιο που προφανώς χτίστηκε στην δεκαετία του '60 με την κρίση των Κουβανέζικων πυράυλων και όταν είχα ρώτησει τον μεσίτη τι ήταν ενώ περπατουσαμε δίπλα μου είχε απαντήσει ότι έχει να κάνει κάτι με το αποχετευτικό σύστημα και εγώ είπα οκ και τελικά όταν κατέβηκα εκεί, ήτνα ένα παλιό σκουριασμένο πράγμα με 2 κρεβάτια και ήταν πολύ περίεργο και ανατριχιαστικό και επίσης είχε κατασκευαστεί από κάποιο φτηνό μέταλλο το οποίο έιχε σκουριάσει τελείως και υπήρχαν παντού ερά και αράχνες και αναρωτήθηκα μ τι στο καλό σκεφτόντουσαν; εγώ θα σκεφτόμουνα κάτι κατασκευασμένο από τσιμέντο ή κάτι τέτοιο τελος πάντων το χρησιμοποίησα στο κάλυμμα του DVD "εννιά ίντσες καρφιά" και επίσηε έφτιαξα το καταφύγιο με πισωταινία και είναι έτοιμο. νομίζω ότι είμαι έτοιμος
So, this is a project for Nine Inch Nails. And I only show it because it seemed like it got all this relevancy all of a sudden, and it was done right after 9/11. And I had recently discovered a bomb shelter in the backyard of a house I had bought in LA that the real estate person hadn't pointed out. (Laughter) There was some bomb shelter built, apparently in the '60s Cuban missile crisis. And I asked the real estate guy what it was as we were walking by, and he goes, "It's something to do with the sewage system." I was, O.K.; that's fine. I finally went down there, and it was this old rusted circular thing, and two beds, and very kind of creepy and weird. And also, surprisingly, it was done in kind of a cheap metal, and it had completely rusted through, and water everywhere, and spiders. And I thought, you know, what were they thinking? You'd think maybe cement, possibly, or something. But anyway, I used this for a cover for the Nine Inch Nails DVD, and I've also now fixed the bomb shelter with duct tape, and it's ready. I think I'm ready. So.
αυτό είναι μια προσπάθεια για ένα πελάτη, την εταιρία Quicksilver, όπου τραβήξαμε μια ακολουθία από έξι στιγμιότυπα και προσπαθήσαμε να χρησιμοποιήσουμε το έντυπο σαν μέσο για να παροτρύνουμε τους ανθρώπους να το αναζητήσουν στο web οπότε αυτή είναι η ακολουθία των στιγμιοτύπων πήρα ένα στιγμιότυπο και επέλεξα κάποια διαφορετικά τμήματα αυτού και στο κείμενο του εντύπου αναγράφεται ότι αν θες να δεις ολόκληρη την ακολουθία για το πως ήταν αυτή η βόλτα - αναζήτησε το στο website και μαντευω ότι πολλοί από αυτούς που ενδιαφέρονται για το σερφ, επισκέφτηκαν το site για να δουν όλη την εικόνα δεν έχω τρόπο να το εντοπίσω, οπότε μπορεί να έχω απόλυτο άδικο (γέλια) δεν έχω να σας δείξω το site μόνο αυτό το κομμάτι
This is an experiment, really, for a client, Quicksilver, where we were taking what was a six-shot sequence and trying to use print as a medium to get people to the Web. So, this is a six-shot sequence. I've taken one shot; I cropped it a few different ways. And then the tiny line of copy says, If you want to see this entire sequence -- how this whole ride was -- go to the website. And my guess is that a lot of the surf kids did go to the site to get this entire picture. Got no way of tracking it, so I could be totally wrong. (Laughter) I don't have the site. It's just the piece itself.
αυτή είναι μια οργάνωση από την ΝΥ που ονομάζεται σύνδεσμος για ένα περιβάλλον χωρίς κάπνισμα και μου ζήτησαν να κάνω αυτές τις αφίσες και αναρτήθηκαν παντού στην ΝΥ δεν μπορείτε βέβαι να το δείτε αλλά στην δεύτερη γραμμή του κειμένου είναι ένα είδος εκδίκησης λέει " αν οι καπνοβιομηχανίες μπορούν να πουν ψέμματα, τότε μπορούμε και εμείς" (γέλια) (χειροκρότημα) και το έκανα υπήρχαν παντού τοιχοκολλημένες στην ΝΥ μια νύχτα και υπήρχαν κάμποσα βλέματα που γύρισαν να τις δουν ξέρετε, άτομα που κάπνιζαν και (γέλια) και επίτηδες είχε σχεδιαστεί για να φαίνοται σχετικά σοβαρό δεν ηταν κανένα περίεργο βρώμικο πράγμα ή κάτι τέτοιο έμοιαζαν σαν αληθινά. Τελοσπάντων
This is a group in New York called the Coalition for a Smoke-free Environment -- asked me to do these posters. They were wild-posted around New York City. You can't really -- well, you can't see it at all -- but the second line is really the more kind of payoff, in a sense. It says, "If the cigarette companies can lie, then so can we." But -- (Laughter) (Applause) -- but I did. These were literally wild-posted all over New York one night, and there were definitely some heads turning, you know, people smoking and, "Huh!" (Laughter) And it was purposely done to look fairly serious. It wasn't some, you know, weird grunge type or something; it looked like they might be real. Anyway.
Αφίσα για το atlantic centre για τις τέχνες, ένα σχολείο στην Φλόριντα
Poster for Atlantic Center for the Arts, a school in Florida.
Με εξέπληξε. Αυτό είναι ένα προϊόν που μόλις είχα ανακαλύψει ήμουν στην Καραϊβική για τα Χριστούγεννα και με εξέπληξε το γεγονός ότι ακόμη και σε αυτή την εποχή αυτοί πουλάνε όχι ότι απαραίτητα θα πουλήσουν υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν την ανάγκη να ανοίξουν το χρώμα του δέρματός τους. αυτό ήταν είτε ένα παλιό προϊόν με νέα συσκευασία ή ένα εντελώς καινούργιο προϊόν, και σκέφτηκα πως είναι δυνατόν κα΄τι τέτοιο να συμβαίνει ακόμη;
This amazes me. This is a product I just found out. I was in the Caribbean at Christmas, and I'm just blown away that in this day and age they will still sell -- not that they will sell -- that there is felt a need for people to lighten the color of their skin. This was either an old product with new packaging, or a brand-new package, and I just thought, Yikes! How's that still happening?
κάνω κάμποσα εργαστήρια πάντου στο κόσμο και αυτή η εργασία ήταν να βρεις καινούργια σύμβολα για τις πόρτες στις τουαλέτες (γέλια) και θεώρησα ότι αυτή ήταν από τις πιο επιτυχημένες αποδόσεις οι μαθητές μάλιστα τα χρησιμοποίησαν και τα έβαλαν στα μπαρ και εστιατόρια εκείνη τη νύχτα και πάντα έχω αυτη την εικόνα στο μυαλό μου που ηλικιωμένα ζευγάρια πηγαίνουν στη τουαλέτα... (γέλια)
I do a lot of workshops all over the world, really, and this particular assignment was to come up with new symbols for the restroom doors. (Laughter) I felt this was one of the more successful solutions. The students actually cut them up and put them up around bars and restaurants that night, and I just always have this vision of this elderly couple going to use the restroom ... (Laughter)
έκανα μια δουλειά για την Microsoft μερικά χρόνια πριν ήταν μια διεθνής καμπάνια για την επωνυμία και ήτνα ενδιαφέρον γαι μένα το υπόβαθρο μου στην κοινωνιολογία, δεν ελαβα κάποια εκπαίδευση για σχέδιο και μερικές φορές λένε ότι αυτό τα εξηγεί όλα αλλά ήτνα ένα ενδιαφέρον πείραμα γιατί δεν υπήρχε κάποιο προϊόν που έπρεπε να πουλήσω ήταν απλά για την εικόνα της εταιρίας Microsoft που προσπαθούσαν να βελτιώσουν θεωρούσαν ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν ήταν θετική προς την εταιρία (γέλια) και αποδείχτηκε ότι είχαν δίκιο δουλεύοντας στην διεθνή καμπάνια
I did some work for Microsoft a few years back. It was a worldwide branding campaign. And it was interesting to me -- my background is in sociology; I had no design training, and sometimes people say, well, that explains it -- but it was a very interesting experiment because there's no product that I had to sell; it was simply the image of Microsoft they were trying to improve. They thought some people didn't like them. (Laughter) I found out that's very true, working on this campaign worldwide.
και ο στόχος μας ήτνα να δώσουμε στην εταιρία ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο και αυτό που έκανα ήταν να αποδώσω ένα τύπο, να προσθέσω άτομα στην διαφήμιση που μέχρι τότε δεν εμφανίζονταν άνθρωποι και κανείς δεν τις θυμόταν και κανείς δεν αναφερόταν σε αυτές και αυτό που προσπαθήσαμε να πούμε ήταν ότι , ξέρεις, κάποιοι από τα άτομα που δουλέυουν εδώ είναι οκ τύποι κάποιοι έχουν τους φίλους τους, τις οικογενειές τους δεν είναι όλοι απαίσιοι άνθρωποι και η κεντρική καμπάνια ήταν "ευτυχώς είναι Δευτέρα" έτσι προσπαθήσαμε να παρουμε κάτι που θεωρείται αρνητικό την υπέρμετρη ανταγωνιστικότητα τους τις ατελείωτες ώρες εργασίας και να το μετατρέψουμε σε κα΄τι θετικό που δεν θέλεις να τρέξεις για να αποφύγεις ξέρετε. Ευτυχώς που είναι Δευτέρα και θα επιστρέψω σε αυτό το μικρό κύβο, με τους ψεύτικους γκρι τοίχους και να κούω τις συζητήσεις των άλλων για δέκα ώρες και μέτα να πάω σπίτι
And our goal was to try to humanize them a bit, and what I did was add type and people to the ad, which the previous campaign had not had, and nobody remembered them, and nobody referenced them. And we were trying to say that, hey, some of these guys that work there are actually OK; some of them actually have friends and family, and they're not all awful people. And the umbrella campaign was "Thank God it's Monday." So, we tried to take this -- what was perceived as a negative: their over-competitiveness, their, you know, long working hours -- and turn it into a positive and not run from it. You know: Thank God it's Monday -- I get to go back to that little cubicle, those fake gray walls, and hear everybody else's conversations f or 10 hours and then go home.
τελοσπάντων αυτή είναι μια απο τις διαφημίσεις με την οποία ήμουν πιο ευχαρηστημένος γιατί όλα ήταν με μεγάλη λεπτομέρια και καλλιτεχνικά τοποθετημένα και αυτή έδειχνε ότι πραγματικά το κορίτσι έβλεπε τον υπολογιστή και λέει "περιπλανήσου" και δίπλα μια σκήνη από κάποιο λογισμικό και έτσι έτρεξε η καμπάνια σε όλο το κόσμο στην γερμανία, έκαναν κάποια μικρή αλλαγή, χωρίς να με συμβουλευτουν και δεν υποχρεούνταν άλλωστε, γιατί η καμπάνια τρέχει μέσω πρακτορίων δεστε την και πείτε μου την διαφορά έτσι ήτνα η διαφήμιση σε όλο το κόσμο στην γερμανία κάναν μια μικρή αλλαγή (γέλια)
But anyway, this is one of the ads I was most pleased with, because they were all elaborately art-directed, and this one I thought actually felt like the girl was looking at the computer. It says, "Wonder Around." And then it's a piece of the software. And this is how the ad ran around the world. In Germany, they made one small change without checking with me -- nor did they have to, because it was done through agencies -- but see if you can tell the difference. This is how the ad ran throughout the world; Germany made one slight change in the ad. (Laughter)
εδώ προκύπτουν δύο ζητήματα αν είναι να βάλεις ένα παιδί στην διαφήμιση, διάλεξε κάποιο που μοίαζει ζωντανό (γέλια) και νομίζω ότι αυτό το παιδί ήταν εκεί για πάνω από μια βδομάδα και πραγματικά ελπίζει απλά ότι το πρόγραμμα επιτέλους θα φορτώσει (γέλια) και μετά από το πρακτορείο μου εξήγησαν κοίτα, δεν έχουμε μικρά πράσινα ανθρωπακια στην χώρα μας γιατί να τα βάλουμε σητν διαφήμιση, στο θέτω σαν παράδειγμα; οπότε κατάλαβα την λογική τους αν και διαφωνώ κάθετα με αυτή νομίζω ότι είναι μια στενόμυαλη προσέγγιση ο κόσμος έιναι σαφέστατα πολυ πιο διεθνοποιημένος και είμαι σίγουρος ότι οι άνθρωποι στην Γερμανία θα αποδέχονταν ένα μικρό μαύρο κοριτσάκι που κάθεται μπροστά από τον υπολογιστή αλλά ποτε δεν θα μάθουμε άλλωστε
Now, there's kind of two issues here. If you're going to put a kid in the ad, pick one that looks alive. (Laughter) I just have a feeling this kid's been there for a week, you know. He's just really hoping that boots up and, you know ... (Laughter) And then as the agency explained to me, they said, "Look, we don't have little green people in our country; why would we put little green people in our ads, for instance?" So, I understand their logic. I totally disagree with it; I think it's a very small-minded approach, the world is certainly much more global, and I certainly think the people of Germany could have handled a little black girl sitting in front of a computer, though we'll never know.
αυτή είναι κάποια δουλεία από το Ray Gun και το νόημα αυτού του περιοδικού ήταν να διαβάσεις τα άρθρα να ακούσεις την μουσική και να προσπαθήσεις να την ερμηνέυσεις δεν υπάρχουν πλαίσια , ή σύστημα τίποτα δεν είναι δεδομένο από πριν αυτό ήταν η εισαγωγή για τον Brian Eno και ήταν απλά η προσωπική ερμηνεία που αποδίδεις στην μουσική αυτό είναι κάποιοι ροκ σταρσ που μιλανε για τις δασκάλες που επιθυμούσαν σεξουαλικά στο σχολείο και υπάρχουν πόλλα απίστευτα κείμενα στο Ray Gum και ήμουν τυχερός να βρω μια φωτογραφία μιας δασκάλας που κάθεται πάνω σε κάτι βιβλία (γέλια)
This is some work from Ray Gun. And the point of this magazine was to read the articles, listen to the music, and try to interpret it. There's no grid, there's no system, there's nothing set up in advance. This is an opener for Brian Eno, and it's just kind of my personal interpretation of the music. This is rockstars talking about teachers they had lusted after in school. There's a lot of great writing in "Ray Gun." And I was fortunate to find a photograph of a teacher sitting on some books. (Laughter)
ένα άρθρο για τον Βrian Ferry- πολύ ανιαρό άρθρο έβαλα όλο το άρθρο σε dingbat γραμματοσειρά (♪♫®©£^%$) (γέλια) μπορούσες να το υπογραμμίσεις να αλλάξεις γραμματοσειρά ήταν ένα πραγματικό άρθρο υποθέτω ότι τελικά θα μπορούσες να το αποκωδικοποιήσεις αλλά πραγματικά ήταν κακογραμμένο δεν θα άξιζε τον κόπο (γέλια)
Article on Bryan Ferry -- just really boring article -- so I set the whole article in Dingbat. (Laughter) You could -- you could highlight it; you could make it Helvetica or something: it is the actual article. I suppose you could eventually decode it, but it's really not very well written; it really wouldn't be worthwhile. (Laughter)
έχοντας κάνει πολλά περιοδικά ήμουν περίεργος πως τα μεγάλα περιοδικα παρουσιάζουν και χειρίζονται τα σημαντικά γεγονότα ήμουν περίεργος να δω πως η Times και το Newsweek θα χειρίζονταν την 9/11 και βασικά απογοητεύτηκα που είδα ότι είχαν επιλέξει εικόνες που είχαμε δει χιλιάδες φορές που ήταν βασικά η στιγμή της επίθεσης το People περιοδικό θεώρησα ότι είχε την καλύτερη εικόνα είναι λίγο διαφορετική αλλά η αίσθηση που δίνει με το δεύτερο αεροπλάνο που σχεδόν παέι να χτυπήσει αλλα΄υπήρχε κάτι πιο ελκυστικό -οχι δεν είναι η σωστή λέξη αυτή ακριβώς- από στα πρωτοσέλιδα των Times και Newsweek
Having done a lot of magazines, I'm very curious how big magazines handle big stories, and I was very curious to see how Time and Newsweek would handle 9/11. And I was basically pretty disappointed to see that they had chosen to show the photo we'd already seen a million times, which was basically the moment of impact. And People magazine, I thought, got probably the best shot. It's kind of horsey type, but the texture -- the second plane not quite hitting: there was something more enticing, if that's the right -- it's not the right word -- but in this cover than Time or Newsweek.
και όταναγόρασα το περιοδικό υπήρξε κάτι απίστευα ενοχλητικό, το οποίο συνεχίστηκε και σε άλλα σημεία από την αριστερή σελίδα έβλεπες ανθρώπους να πεθαίνουν, για να τρέχουν για να σωθούν και στην δεξιά μάθαινες ότι υπάρχει νέος τρόπος για να υποστηρίζεις το στήθος σου και πολυζήτητη δεξιά σελίδα (λόγω αυξημένης αναγνωσιμότητας έναντι της αριστερής) δεν αφιερώθηκε στο θέμα βλέπεις την εικόνα αυτής της γυναίκας που ποιος ξέρει τι κόλαση περνάει; και το κείμενο της διαφήμισης έλεγε "ξέρει να με βαράει στο πωπό (λογοπαίγνιο του goosebumps) και αυτός πέφτει από το κτήριο και αυτά λειτουργούν δυστυχώς σαν δισέλιδα, σαν μια εικόνα
But when I got into this magazine, there's something kind of disturbing, and this continued. On the left we see people dying; we see people running for their lives. And on the right we learn that there's a new way to support your breast. The coveted right-hand page was not given up to the whole issue. Look at the image of this lady -- who knows what she's going through? -- and the copy says: "He knows just how to give me goosebumps." Yeah, he jumps out of buildings. It's -- unfortunately, this one works, kind of, as a spread.
και αυτό συνεχίζεται σε όλο το περιοδικό και δεν σταματά αυτό λέει "ένα καθαρό χωράει όλα" υπάρχουν πολλά ορφανά κάθε μέρα και εδώ είναι ένα νεκρό σώμα που ανασύρεται και εμένα μου φαίνετια ότι μια άσπρη σελίδα θα ήταν πιο κατάλληλη και αυτό πιθανώς να είναι το χειρότερο: 2 γυναίκες που κοιτούν προς την ίδια φορά, και οι δύο φοράνε τζην η μια δεν μπορεί κανείς να περιγράψει το τι περνάει η άλλη ανηζυχεί για την συμπεριφορά των μοντέλων και το γάλα
And this continued through the entire magazine. It did not let up. This says: "One clean fits all." . There were a lot of orphans made this day, and here's a dead body being brought out. It just seems to me possibly even a blank page would have been more appropriate. And this one I think is possibly the worst: two ladies, both facing the same way, both wearing jeans. One -- who knows what she's going through; the other one is worried about model behavior and milk.
και έδωσα μια ομιλία πριν μερικούς μήνες στην ΝΥ και εν συνεχεία κάποιοι με πλησίασε και μου είπαν μου έστειλαν μάλιστα και email και μου είπαν ότι εκτίμησαν πολύ την ομιλία και όταν γύρισαν στο αμάξι τους βρήκαν ένα σημείωμα που τους έκανε να αναλογιστούν ότι πιθανώς η ΝΥ επέστρεψε στο ίδιο σημέιο, οπως ήταν πριν από αυτό το γεγονός και είχαν περάσει μερικοί μήνες και αυτό είναι που βρήκαν στο αμάξι τους (γέλια) θα ήτνα κάποιες στιγμές που θα το διασκέδαζες να έβρισκες αυτό το σημείωμα στο αμάξι σου αλλά ακριβώς έδειχνε αυτή την πορεία προς τα παλιά που έχει πάρει η πόλη
And -- I gave a talk in New York a couple months after this, and afterwards somebody came up to me and they said that -- they actually emailed me -- and they said that they appreciated the talk, and when they got back to their car, they found a note on their car that made them think maybe New York was getting back to being New York again after this event -- it had been a few months. This was what they found on their car. (Laughter) There's very few times you'd be happy to find this on your car, but it did seem to indicate that we were coming back.
αυτός είναι ο υπολογιστής μου κάποιος σήμερα μου είπε ότι υπάρχει κάτι που λέγεται φάκελοι αλλά δεν ξέρω τι είναι αυτές είναι οι σημειώσεις μου για την ομιλία- μπορεί να υπάρχει κάποια σύνδεση εδώ ας ανασυγκροτηθούμε
This is my desktop. Somebody told me today there was this thing called folders, but I don't know what they are. These are my notes for the talk -- there might be a correlation here. We are wrapping up.
αυτό το είδα στο αεροπλάνο, σχετικά με νέα cool προϊόντα δεν είμαι σίγουρος αν αυτό είναι μια βελτίωση ή καλή ιδέα γιατί δεν φτάνει ο ήδη αρκετός χρόνος που περνάς μπροστά στον υπολογιστή τώρα μπορείς να φάρεις το πιάτο στο πληκτρολόγιο δεν θα υπάρχει ποια προσποίηση ουτωσιαλλιώς όλη μέρα αυτό κάνεις, κάθεσαι στον υπολογιστή τρως και δουελεύεις τώρα υπάρχει ένα πιάτο και είναι πολύ βολικό να έχεις ένα κομμάτι πίτσα και μετά να πληκτρολογείς λίγο και μετά.. απλά δεν είμαι σίγουρος να αυτό είναι μια βελτίωση
This I saw on the plane, flying in, for hot new products. I'm not sure this is an improvement, or a good idea, because, like, if you don't spend quite enough time in front of your computer, you can now get a plate in the keyboard, so there's no more faking it -- that you don't really sit at your desk all day and eat and work anyway. Now there's a plate, and it would be really, really convenient to get a piece of pizza, then type a little bit, then ... I'm just not sure this is improvement.
και αν ποέ αμφισβητήσεις την δήναμη του γραφικού σχεδίου αυτό το γενικό σήμα στην ουσία λέει "ψηφίστε τον Χιτλερ" τίποτα άλλο και αυτό είναι μια ακραία περίπτωση της δύναμης του συναισθήματος και του γραφικού σχεδίου παρότι είναι γεγονός ότι υπήρχαν πολλές τέτοιες γενικές ανώνυμες αφίσες εκείνη την περίοδο
If you ever doubt the power of graphic design, this is a very generic sign that literally says, "Vote for Hitler." It says nothing else. And this to me is an extreme case of the power of emotion, of graphic design, even though, in fact, was a very generic poster at the time.
αναρωτιέμαι τι θα γίενι στην συνεχεια; καθως μας κατευθύνει πλεόν περισσότερο η τεχνική του πως γίνονται τα πράγματα η σημασία του ατόμου αυξάνεται όσο ποτέ πριν. πρέπει να αξιοποιήσεις το ποιος είσαι στην δουλειά σου την μοναδικότητα σου, κανείς δεν μπορεί να αποσύρει στοιχεία από το υπόβαθρο σου από τους γονείς, την ανατροφή σου, τις εμπειρίες που είχες συνολικά σητν ζωή σου και αν αφεθείς στο να συμβεί, τότε έιναι που θα κάνεις την δουλειά σου μοναδική και πρόκεται και ο ίδιος να απολαμβάνεις την δουλεία σου πιο πολύ
What's next? What's next is going to be people. As we get more technically driven, the importance of people becomes more than it's ever been before. You have to utilize who you are in your work. Nobody else can do that: nobody else can pull from your background, from your parents, your upbringing, your whole life experience. If you allow that to happen, it's really the only way you can do some unique work, and you're going to enjoy the work a lot more as well.
η τέχνη με αντικείμενα (found art) και οι χειροτεχνίες είναι κάτι που επιστρέφει στην μόδα συναμικά και αυτό είναι ένα δείγμα και των δύο τάσεων αυτή η κοπέλα διαφημίζει το σκυλάκι που έχασε ότι είναι φιλικό - το έχει υπογραμμίσει κιόλας- και για αυτό μάλλον το ονομάζει "ηρακλής" μάλλον δεν ξέρει να το γράφει (γέλια) αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι σου δίνει 20 δολάρια αν πας να τον ψάξεις και σκέφτομαι, ναι σιγά να μην αναχητήσω το σκυλί για 20 $ και είχα την εικόνα ανθρώπων να τρέχουν και να φωνάζουν τον ηρακλή και για αυτό θα πληρωθείς και λες ω σε παρακαλώ ας είσαι ο ηρακλής, το φιλικό pitt bull (γέλια) και ειμαι σίγουρος ότι δεν το βρήκε ποτέ γιατί πήρα εγώ την αφίσα (γέλια)
This is -- I like found art; hand lettering's coming back in a big way, and I thought this was a great example of both. This lady's advertising for her lost pit bull. It's friendly -- she's underlined friendly -- that's probably why she calls it Hercules or Hercles. She can't spell. (Laughter) But more importantly, she's willing to give you 20 bucks to go find this lost pit bull. And I'm thinking, yeah, right, I'll go look for a lost pit bill for 20 bucks. I have visions of people going down alleyways yelling out for Hercles, and you get charged by this thing and you go, oh, please be Hercles; please be the friendly one. (Laughter) I'm sure she never found the dog, because I took the sign. (Laughter)
αλλα μου ζητήθηκε πριν μερικά χρόνια να κάνω μια ονιλία στο Sacramento και το θέμα ήταν το κουράγιο, και μου ζήτησαν να μιλήσω σχετικά με το πόσο κουράγιο θέλει να είσαι γραφίστας και θυμήθηκα ότι είχα δει αυτή την φωτογραφία του πατέρα μου όταν ήταν πιλότος δοκιμών και μου είχε πει όταν κατατάσεσσαι να γίνεισ πιλότος δοκιμών σου λένε ότι υπάρχει πιθανότητα 40 με 50% θανάτου στην δουλειά και το ποσοστό είναι αρκετά υψηλό συγκρινόμενο με την πλειοψηφία των επαγγελμάτων (γέλια) γιατί η κυβέρνηση έφταχνε ένα αεροπλάνο και σου έλεγε πήγαινε να δεις αν αυτό πετάει και κάποια από αυτά πέταγαν, άλλα όμως όχι
But I was asked to give a talk at a conference in Sacramento a few years back. And the theme was courage, and they asked me to talk about how courageous it is to be a graphic designer. And I remembered seeing this photograph of my father, who was a test pilot, and he told me that when you signed up to become a test pilot, they told you that there was a 40 to 50 percent chance of death on the job. That's pretty high for most occupations. (Laughter) But, you know, the government would make a plane; they'd say, go see if that one flies, would you? Some of them did; some of them didn't.
και άρχισα να σκέφτομαι για κάποιες αποφάσεις που έπρεπε να παρω μεταξύ του ποια γραμματοσειρά να διαλέξω (γέλια) και στο περισσότερο μέροςαυτές οι απόφασεις δεν θετουν σε κίνδυνο την ζωή σου οπότε γιατί να μην πειραματιστείς; να διακεδάσεις γιατί να μην εντάξεις την προσωπική σου επίδραση στο έργο; Όταν δίδασκα, πάντα ρωτούσα τους μαθητές μου, ποιος είναι ο ορισμός μιας καλής δουλειάς; και όπως οι δάσκαλοι, αφού ακούσουν όλες τις απαντήσεις τους αρέσει να δίνουν την σωστή απάντηση. Και ο καλύτερος ορισμός που έχω ακουσεί -- είμαι σίγουρος το έχετε ακούσει -- ο ορισμός μιας καλής δουλειάς: Αν μπορούσες να ανταπεξέλθεις οικονομικά -- αν τα χρήματα δεν ήταν θέμα -- θα έκανες την ίδια δουλειά; Αν ναι, τότε έχεις μια υπέροχη δουλειά. Αν όχι, τότε τι στο καλό κάνεις; η ζωή είναι μικρή. Σας ευχαριστώ πολύ.
And I started thinking about some of these decisions I have to make between, like, serif versus san-serif. (Laughter) And for the most part, they're not real life-threatening. Why not experiment? Why not have some fun? Why not put some of yourself into the work? And when I was teaching, I used to always ask the students, What's the definition of a good job? And as teachers, after you get all the answers, you like to give them the correct answer. And the best one I've heard -- I'm sure some of you have heard this -- the definition of a good job is: If you could afford to -- if money wasn't an issue -- would you be doing that same work? And if you would, you've got a great job. And if you wouldn't, what the heck are you doing? You're going to be dead a really long time. Thank you very much.