Όταν πρωτοέπιασα αυτή τη δουλειά, μου έδωσαν μια καλή συμβουλή: να παίρνω συνέντευξη από τρεις πολιτικούς καθημερινά. Απ' αυτή την τόσο συχνή επαφή με πολιτικούς μπορώ να σας πω ότι συναισθηματικά δεν είναι και πολύ ισορροπημένοι Έχουν "άνοια λογοδιάρροιας" όπως το αποκαλώ δηλαδή μιλάνε τόσο πολύ που στο τέλος τρελαίνονται. (Γέλια) Έχουν πάντως απίστευτες κοινωνικές δεξιότητες Όταν τους συναντάς σε εγκλωβίζουν, σε κοιτάνε στα μάτια, και εισβάλλουν στον προσωπικό σου χώρο, χαϊδεύουν τα αυτιά σου.
When I got my current job, I was given a good piece of advice, which was to interview three politicians every day. And from that much contact with politicians, I can tell you they're all emotional freaks of one sort or another. They have what I called "logorrhea dementia," which is they talk so much they drive themselves insane. (Laughter) But what they do have is incredible social skills. When you meet them, they lock into you, they look you in the eye, they invade your personal space, they massage the back of your head.
Κάποιους μήνες νωρίτερα βγήκα με ένα Ρεπουμπλικάνο γερουσιαστή ο οποίος έπιανε το μέσα μηρό μου σε όλη τη διάρκεια του δείπνου - και τον πίεζε Μια φορά -εδώ και χρόνια- είδα τον Τεντ Κένεντι και τον Νταν Κουέιλ να συναντιούνται στη Γερουσία. Είναι φίλοι και αγκαλιάστηκαν και γέλαγαν με τα πρόσωπά τους σε μια τέτοια απόσταση. Και πιάνονταν και ξαναπιάνονταν και δώστου να χαϊδεύονται. Κι εγώ σκεφτόμουν "πάτε σε κάνα δωμάτιο. Δε θέλω να βλέπω." Είχαν όμως αυτές τις κοινωνικές δεξιότητες.
I had dinner with a Republican senator several months ago who kept his hand on my inner thigh throughout the whole meal -- squeezing it. I once -- this was years ago -- I saw Ted Kennedy and Dan Quayle meet in the well of the Senate. And they were friends, and they hugged each other and they were laughing, and their faces were like this far apart. And they were moving and grinding and moving their arms up and down each other. And I was like, "Get a room. I don't want to see this." But they have those social skills.
Άλλη μια περίπτωση: Στον τελευταίο εκλογικό γύρο ακολουθούσα το Μιτ Ρομνι στο Νιού Χάμπσαϊρ. Περιόδευε με τους πέντε τέλειους γιους του Το Μπιπ, τον Τσιπ, το Ζιπ, το Λιπ και το Ντιπ. (Γέλια) Και μπήκαν σ' ένα εστιατόριο. Μπαίνει λοιπόν στο μαγαζί, και συστήνεται σε μια οικογένεια και λέει "Από ποιο χωριό είστε στο Νιού Χάμπσαϊρ;" Και μετά περιέγραψε το σπίτι που είχε στο χωριό τους. Κι έτσι συνέχισε τη βόλτα και καθώς έβγαινε απ' το μαγαζί αποχαιρέτησε με το μικρό τους σχεδόν όσους είχε γνωρίσει. Και είπα, "εντάξει, αυτό σημαίνει κοινωνικότητα."
Another case: Last election cycle, I was following Mitt Romney around New Hampshire, and he was campaigning with his five perfect sons: Bip, Chip, Rip, Zip, Lip and Dip. (Laughter) And he's going into a diner. And he goes into the diner, introduces himself to a family and says, "What village are you from in New Hampshire?" And then he describes the home he owned in their village. And so he goes around the room, and then as he's leaving the diner, he first-names almost everybody he's just met. I was like, "Okay, that's social skill."
Αλλά το παράδοξο είναι ότι πολλοί απ' αυτούς, όταν ασκούν πολιτική χάνουν αυτήν την κοινωνικότητά τους και αρχίζουν να μιλάνε σα λογιστές. Έτσι στη διάρκεια της καριέρας μου κάλυψα μια σειρά από αποτυχίες. Στείλαμε οικονομολόγους στη Σοβιετική Ένωση που κάναν σχέδια ιδιωτικοποιήσεων, όταν κατέρρευσε και τελικά αυτό που έλειπε ήταν η κοινωνική εμπιστοσύνη. Εισβάλλαμε στο Ιράκ ανυποψίαστοι για την πολιτιστική και ψυχολογική πραγματικότητα. Είχαμε ένα χρηματο-οικονομικό ρυθμιστικό καθεστώς βασισμένο στην υπόθεση ότι οι συναλλασσόμενοι ήταν λογικά πλάσματα που δε θα έκαναν τίποτα χαζό. Εδώ και τριάντα χρόνια καλύπτω τις σχολικές μεταρρυθμίσεις και βασικά αναδιοργανώσαμε τις γραφειοκρατικές διαδικασίες τα προγράμματα, τα ιδιωτικά σχολεία, τα κουπόνια, αλλά κάθε χρόνο είχαμε απογοητευτικά αποτελέσματα. Και το θέμα είναι ότι τελικά οι άνθρωποι μαθαίνουν απ' αυτούς που αγαπάνε. Και αν δε λαμβάνουμε υπόψη τη σχέση μεταξύ δασκάλου και μαθητή τότε δε λαμβάνουμε υπόψη την πραγματικότητα που διαγράφεται από τις πολιτικές που εφαρμόζουμε.
But the paradox is, when a lot of these people slip into the policy-making mode, that social awareness vanishes and they start talking like accountants. So in the course of my career, I have covered a series of failures. We sent economists in the Soviet Union with privatization plans when it broke up, and what they really lacked was social trust. We invaded Iraq with a military oblivious to the cultural and psychological realities. We had a financial regulatory regime based on the assumptions that traders were rational creatures who wouldn't do anything stupid. For 30 years, I've been covering school reform and we've basically reorganized the bureaucratic boxes -- charters, private schools, vouchers -- but we've had disappointing results year after year. And the fact is, people learn from people they love. And if you're not talking about the individual relationship between a teacher and a student, you're not talking about that reality. But that reality is expunged from our policy-making process.
Έτσι κατέληξα σε μία ερώτηση: Γιατί οι άνθρωποι που έχουν τη μεγαλύτερη επαφή με την κοινωνία γίνονται εντελώς απάνθρωποι όταν ασχολούνται με την πολιτική; Και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι αυτό δεν είναι παρά σύμπτωμα ενός γενικότερου προβλήματος. Εδώ και αιώνες έχουμε κληρονομήσει μία άποψη για την ανθρώπινη φύση βασισμένη στην αντίληψη ότι ο εαυτός μας είναι μοιρασμένος στα δύο, ότι άλλο είναι η λογική και άλλο τα συναισθήματα και ότι η κοινωνία εξελίσσεται όταν η λογική υποτάσσει τα πάθη. Φτάσαμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι είμαστε λογικά όντα που δρούμε με λογικούς τρόπους στα κίνητρα. Και φτιάξαμε έναν κόσμο όπου προσπαθούμε μέσω της φυσικής να μετρήσουμε την ανθρώπινη συμπεριφορά. Και δημιουργήθηκε μία ακρωτηριασμένη, ρηχή άποψη της ανθρώπινης φύσης.
And so that's led to a question for me: Why are the most socially-attuned people on earth completely dehumanized when they think about policy? And I came to the conclusion, this is a symptom of a larger problem. That, for centuries, we've inherited a view of human nature based on the notion that we're divided selves, that reason is separated from the emotions and that society progresses to the extent that reason can suppress the passions. And it's led to a view of human nature that we're rational individuals who respond in straightforward ways to incentives, and it's led to ways of seeing the world where people try to use the assumptions of physics to measure how human behavior is. And it's produced a great amputation, a shallow view of human nature.
Είμαστε πραγματικά πολύ καλοί στο να μιλάμε για ζητήματα ύλης αλλά πολύ κακοί στο να μιλάμε για συναισθήματα. Είμαστε πολύ καλοί στο να μιλάμε για ικανότητες και ασφάλεια και υγεία, αλλά πολύ κακοί όταν μιλάμε για χαρακτήρες. Ο Άλασντερ Μάκιντάϊρ, ο διάσημος φιλόσοφος, είπε ότι, "έχουμε τα ιδανικά της αρχαίας ηθικής της αρετής, της τιμής και της καλοσύνης αλλά δεν έχουμε πλέον σύστημα που να μας συνδέει με αυτά." Αυτό λοιπόν έχει οδηγήσει σε ένα ρηχό μονοπάτι την πολιτική και σε μια σειρά από ανάλογες ανθρώπινες προσπάθειες.
We're really good at talking about material things, but we're really bad at talking about emotions. We're really good at talking about skills and safety and health; we're really bad at talking about character. Alasdair MacIntyre, the famous philosopher, said that, "We have the concepts of the ancient morality of virtue, honor, goodness, but we no longer have a system by which to connect them." And so this has led to a shallow path in politics, but also in a whole range of human endeavors.
Φαίνεται απ' τον τρόπο που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Πηγαίνετε σ' ένα δημοτικό το μεσημέρι και παρακολουθήστε τα παιδιά την ώρα που φεύγουν, κουβαλάνε κάτι βαριές τσάντες. Αν τ' αναποδογυρίσει δυνατός άνεμος θα μοιάζουν με σκαθάρια κολλημένα στο πάτωμα. Δείτε τα αυτοκίνητα που οδηγούν -- συνήθως είναι μάρκας Σάαμπ, Άουντι και Βόλβο, καθώς σε μερικές γειτονιές είναι κοινωνικά αποδεκτό το να έχεις κυριλέ αμάξι αρκεί να προέρχεται απο χώρα εχθρική προς την αμερικανική εξωτερική πολιτική και είναι εντάξει. Τα παιδιά τα μαζεύουν αυτά τα πλάσματα που εγώ αποκαλώ σούπερ μαμάδες, πολύ πετυχημένες γυναίκες καριέρας που πήραν άδεια για να σιγουρέψουν ότι το παιδί τους θα πάει στο Χάρβαρντ. Τις σούπερ μαμάδες τις ξεχωρίζεις απ' τις άλλες επειδή ζυγίζουν λιγότερο απ' τα παιδιά τους. (Γέλια) Έτσι την ώρα της σύλληψης, κάνουν ταυτόχρονα και ασκήσεις για να σφίξει ο ποπός τους. Τα παιδιά ξεπηδάνε, κοιτάνε τα πάντα σα να 'ναι κάρτες που τους δίνει η δασκάλα.
You can see it in the way we raise our young kids. You go to an elementary school at three in the afternoon and you watch the kids come out, and they're wearing these 80-pound backpacks. If the wind blows them over, they're like beetles stuck there on the ground. You see these cars that drive up -- usually it's Saabs and Audis and Volvos, because in certain neighborhoods it's socially acceptable to have a luxury car, so long as it comes from a country hostile to U.S. foreign policy -- that's fine. They get picked up by these creatures I've called uber-moms, who are highly successful career women who have taken time off to make sure all their kids get into Harvard. And you can usually tell the uber-moms because they actually weigh less than their own children. (Laughter) So at the moment of conception, they're doing little butt exercises. Babies flop out, they're flashing Mandarin flashcards at the things.
Τα πηγαίνουν σπίτι και επειδή θέλουν να τα διαφωτίσουν, τα πηγαίνουν για παγωτό στο Μπεν εντ Τζέρις που ασκεί τη δική του εξωτερική πολιτική Σ' ένα απ' τα βιβλία μου, αστειεύτηκα ότι τα Μπεν εντ Τζέρις θα έπρεπε να βγάλουν την οδοντόκρεμα ειρήνης "δε σκοτώνει τα μικρόβια, απλά τους ζητάει να φύγουν." Θα πουλούσε τρελά! (Γέλια) Για το φαγητό των παιδιών οι μαμάδες πηγαίνουν στο "Φαγητά Ολικής Αλέσεως" που είναι απ' αυτά τα προοδευτικά μανάβικα όπου οι ταμείες είναι λες και ήρθαν δανεικές απ' τη Διεθνή Αμνηστία (Γέλια) Αγοράζουν αυτά τα σνακ από φύκια που τα λένε Βέγκι Μπούτι με λαχανίδα που είναι για εκείνα τα παιδιά που έρχονται σπίτι και λένε "Μαμά, μαμά θέλω να φάω κάτι κατά της δυσπλασίας του εντέρου "
Driving them home, and they want them to be enlightened, so they take them to Ben & Jerry's ice cream company with its own foreign policy. In one of my books, I joke that Ben & Jerry's should make a pacifist toothpaste -- doesn't kill germs, just asks them to leave. It would be a big seller. (Laughter) And they go to Whole Foods to get their baby formula, and Whole Foods is one of those progressive grocery stores where all the cashiers look like they're on loan from Amnesty International. (Laughter) They buy these seaweed-based snacks there called Veggie Booty with Kale, which is for kids who come home and say, "Mom, mom, I want a snack that'll help prevent colon-rectal cancer."
(Γέλια)
(Laughter)
Έτσι τα παιδιά μεγαλώνουν με έναν ορισμένο τρόπο προσπαθώντας να καταφέρουν εκείνα τα πράγματα που είναι μετρήσιμα πανελλήνιες, όμποε, ποδόσφαιρο. Μπαίνουν σε ανταγωνιστικά κολέγια, και πιάνουν καλές δουλειές, κάποιες φορές πετυχαίνουν και κάνουν πολλά πολλά λεφτά. Μερικές φορές τα βλέπεις να πάνε διακοπές σε μέρη όπως το Τζάκσον Χόουλ ή το Άσπεν. Είναι κομψά και λεπτεπίλεπτα βασικά δεν έχουν μπούτια αλλά δυο κομμάτια παγόβουνου το ένα πάνω στο άλλο. (Γέλια) Κάνουν με τη σειρά τους παιδιά και με το να παντρεύονται πανέμορφους συζύγους πετυχαίνουν γενετικά θαύματα έτσι ενώ οι γιαγιάδες τους μοιάζουν με τη Γερτρούδη Στάιν οι κόρες τους μοιάζουν με τη Χάλι Μπέρι - πραγματικά δεν ξέρω πώς! Σε κάποια φάση αντιλαμβάνονται ότι ειναι πολύ της μόδας να έχεις σκύλο με ύψος το 1/3 του σαλονιού τους. Έτσι παίρνουν εκείνα τα μαλλιαρά σκυλιά των 70 κιλών που μοιάζουν με δεινόσαυρους, τους δίνουν ονόματα από βιβλία της Τζέιν Ώστιν.
And so the kids are raised in a certain way, jumping through achievement hoops of the things we can measure -- SAT prep, oboe, soccer practice. They get into competitive colleges, they get good jobs, and sometimes they make a success of themselves in a superficial manner, and they make a ton of money. And sometimes you can see them at vacation places like Jackson Hole or Aspen. And they've become elegant and slender -- they don't really have thighs; they just have one elegant calve on top of another. (Laughter) They have kids of their own, and they've achieved a genetic miracle by marrying beautiful people, so their grandmoms look like Gertrude Stein, their daughters looks like Halle Berry -- I don't know how they've done that. They get there and they realize it's fashionable now to have dogs a third as tall as your ceiling heights. So they've got these furry 160-pound dogs -- all look like velociraptors, all named after Jane Austen characters.
Κι όταν γερνάνε δεν έχουν σχηματίσει μία φιλοσοφία ζωής, αλλά έχουν αποφασίσει πως αφού ήταν πετυχημένοι σε όλα ο θάνατος δε θα τους αγγίξει. Έτσι προσλαμβάνουν προσωπικούς γυμναστές και καταπίνουν τονωτικά χάπια σαν καραμέλες. Τα βλέπεις στο βουνό να διασχίζουν τη χώρα πάνω στα σκι με πρόσωπα τόσο αγέλαστα που κάνουν τον Ντικ Τσέινι να μοιάζει με τον Τζέρι Λιούις. (Γέλια) Kαι όταν περνάνε ξυστά δίπλα σου είναι λες και σε προσπέρασε μια σιδερένια μπάρα δημητριακών που ανέβαινε το λόφο.
And then when they get old, they haven't really developed a philosophy of life, but they've decided, "I've been successful at everything; I'm just not going to die." And so they hire personal trainers; they're popping Cialis like breath mints. You see them on the mountains up there. They're cross-country skiing up the mountain with these grim expressions that make Dick Cheney look like Jerry Lewis. (Laughter) And as they whiz by you, it's like being passed by a little iron Raisinet going up the hill.
(Γέλια)
(Laughter)
Αυτό λοιπόν είναι μέρος της ζωής αλλά δεν είναι ολόκληρη η ζωή! Και μέσα στα τελευταία χρόνια νομίζω ότι αρχίζουμε να αποκτούμε μια βαθύτερη γνώση της ανθρώπινης φύσης και του ποιοι είμαστε. Δε βασίζεται στη μελέτη θεολογίας ή φιλοσοφίας, αλλά στη μελέτη του μυαλού, μέσα απ' όλα τα πεδία της έρευνας, από τη νευρολογία στη διανόηση, τη συμπεριφορική οικονομία, τη ψυχολογία, την κοινωνιολογία, συντελείται μια επανάσταση στη συνείδηση. Και αν συνθέσεις όλα τα δεδομένα έχεις μια νέα οπτική για την ανθρώπινη φύση. Και αντί για μία ψυχρή υλιστική άποψη της φύσης, πρόκειται για ένα νέο ουμανισμό. Πιστεύω πως όταν συγκεντρώσεις αυτή την έρευνα, ξεκινάς με τρεις βασικές παραδοχές.
And so this is part of what life is, but it's not all of what life is. And over the past few years, I think we've been given a deeper view of human nature and a deeper view of who we are. And it's not based on theology or philosophy, it's in the study of the mind, across all these spheres of research, from neuroscience to the cognitive scientists, behavioral economists, psychologists, sociology, we're developing a revolution in consciousness. And when you synthesize it all, it's giving us a new view of human nature. And far from being a coldly materialistic view of nature, it's a new humanism, it's a new enchantment. And I think when you synthesize this research, you start with three key insights.
Η πρώτη είναι ότι ενώ το ενσυνείδητο γράφει την αυτοβιογραφία του είδους μας, το ασυνείδητο κάνει την περισσότερη δουλειά. Για να το θεσω πιο παραστατικά το ανθρωπινο μυαλό μπορεί να δεχτεί εκατομμύρια πληροφορίες σε ένα λεπτό και αντιλαμβάνεται συνειδητά μόλις 40. Aυτό δημιουργεί κάποια παράδοξα. Ένα απ' τα αγαπημένα μου είναι ότι όσοι λέγονται Ντένις είναι δυσανάλογα πιθανό να γίνουν οδοντίατροι, όσοι λέγονται Λώρενς να γίνουν δικηγόροι, γιατί ασυνείδητα μας έλκυουν πράγματα που μας είναι οικεία, γι αυτό και ονόμασα την κόρη μου Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπρουξ. (Γέλια) Ακόμα ένα εύρημα είναι ότι το ασυνείδητο πέρα απ' το να 'ναι χαζό και να έχει ερωτικές επιθυμίες, στην πραγματικότητα είναι αρκετά έξυπνο. Ένα απ' τα πράγματα που κάνουμε και απαιτεί το 100% των νοητικών μας λειτουργιών είναι η αγορά επίπλων. Δύσκολο να φανταστείς πώς θα δείχνει ένας καναπές στο σαλόνι Για να το πετύχεις πρέπει να μελετήσεις το έπιπλο, να το "μαρινάρεις" στο μυαλό σου, να απασχοληθείς με κάτι άλλο, και μετά απο λίγες μέρες να ακολουθήσεις το ένστικτό σου, αφού ασυνείδητα έχεις φανταστεί πώς θα δείχνει.
The first insight is that while the conscious mind writes the autobiography of our species, the unconscious mind does most of the work. And so one way to formulate that is the human mind can take in millions of pieces of information a minute, of which it can be consciously aware of about 40. And this leads to oddities. One of my favorite is that people named Dennis are disproportionately likely to become dentists, people named Lawrence become lawyers, because unconsciously we gravitate toward things that sound familiar, which is why I named my daughter President of the United States Brooks. (Laughter) Another finding is that the unconscious, far from being dumb and sexualized, is actually quite smart. So one of the most cognitively demanding things we do is buy furniture. It's really hard to imagine a sofa, how it's going to look in your house. And the way you should do that is study the furniture, let it marinate in your mind, distract yourself, and then a few days later, go with your gut, because unconsciously you've figured it out.
Η δεύτερη παραδοχή είναι πως τα συναισθήματα είναι το κέντρο της σκέψης μας. Σε ανθρώπους με εγκεφαλικά και κακώσεις το μέρος του εγκεφάλου που επεξεργάζεται το συναίσθημα δεν είναι και πολύ "έξυπνο." Συνήθως είναι αβοήθητο. Ο μετρ του είδους είναι εδω μαζί μας σήμερα και θα μιλήσει αύριο το πρωί, είναι ο Αντόνιο Νταμάζιο. Κι ένα απ' τα πράγματα που μας έχει δείξει είναι ότι τα συναισθήματα δεν είναι ξεχωριστά από τη λογική αλλά είναι η βάση της γιατί μας λένε τί να αξιολογούμε. Έτσι το να διαβάζεις και να μελετάς τα συναισθήματά σου είναι μέρος της σοφίας.
The second insight is that emotions are at the center of our thinking. People with strokes and lesions in the emotion-processing parts of the brain are not super smart, they're actually sometimes quite helpless. And the "giant" in the field is in the room tonight and is speaking tomorrow morning -- Antonio Damasio. And one of the things he's really shown us is that emotions are not separate from reason, but they are the foundation of reason because they tell us what to value. And so reading and educating your emotions is one of the central activities of wisdom.
Είμαι ένας μεσήλικας, όχι και πολύ συμφιλιωμένος με τα συναισθήματα. Μια απ' τις αγαπημένες μου ιστορίες αφορά κάτι μεσήλικες που τους έβαλαν σε ένα μηχάνημα σκαναρίσματος εγκεφάλου, κάτι που θεωρώ απόκρυφο αλλά δεν πειράζει, και τους έβαλαν να δουν ένα θρίλερ και επίσης τους ζήτησαν να περιγράψουν τα συναισθήματά τους απέναντι στις γυναίκες τους. Ο εγκέφαλος έδειξε τα ίδια και στις δυο περιπτώσεις! Ήταν σκέτος τρόμος. Έτσι το να μιλάω εγώ για συναισθήματα είναι σα να μιλάει ο Γκάντι για κραιπάλες, είναι όμως η βασική οργανωτική διεργασία της σκέψης. Μας λένε τι να αποτυπώσουμε. Το μυαλό είναι το αρχείο των συναισθημάτων μας.
Now I'm a middle-aged guy. I'm not exactly comfortable with emotions. One of my favorite brain stories described these middle-aged guys. They put them into a brain scan machine -- this is apocryphal by the way, but I don't care -- and they had them watch a horror movie, and then they had them describe their feelings toward their wives. And the brain scans were identical in both activities. It was just sheer terror. So me talking about emotion is like Gandhi talking about gluttony, but it is the central organizing process of the way we think. It tells us what to imprint. The brain is the record of the feelings of a life.
Και η τρίτη παραδοχή είναι ότι δεν είμαστε κατά κύριο λόγο αυτόνομα άτομα. Είμαστε κοινωνικά ζώα, όχι λογικά. Βγαίνουμε από σχέσεις όπου έχουμε δει ο ένας μέσα στον άλλον. Έτσι όταν γνωρίζουμε άλλους αναπαριστούμε στο μυαλό μας αυτό που βλέπουμε στο δικό τους μυαλό. Όταν βλέπουμε ενα κυνηγητό σε μια ταινία νιώθουμε σα να το ζούμε όντως. Όταν βλέπουμε πορνό είναι σα να κάνουμε σεξ, όχι τοσο καλό βέβαια. Όταν ένα ερωτευμένο ζευγάρι περπατάει, όταν ένα πλήθος κόσμου στην Αίγυπτο ή την Τυνησία νιώθουν τα ίδια πράγματα, αυτό είναι μια βαθιά διείσδυση. Κι αυτή η επανάσταση του ποιοι είμαστε μας κάνει να δούμε αλλιώς την πολιτική και κυρίως να δούμε αλλιώς το ανθρώπινο κεφάλαιο.
And the third insight is that we're not primarily self-contained individuals. We're social animals, not rational animals. We emerge out of relationships, and we are deeply interpenetrated, one with another. And so when we see another person, we reenact in our own minds what we see in their minds. When we watch a car chase in a movie, it's almost as if we are subtly having a car chase. When we watch pornography, it's a little like having sex, though probably not as good. And we see this when lovers walk down the street, when a crowd in Egypt or Tunisia gets caught up in an emotional contagion, the deep interpenetration. And this revolution in who we are gives us a different way of seeing, I think, politics, a different way, most importantly, of seeing human capital.
Είμαστε παιδιά του Γαλλικού Διαφωτισμού. Πιστεύουμε ότι η λογική είναι η μεγαλύτερη ικανότητα του μυαλού. Αλλά νομίζω ότι η έρευνα δείχνει ότι ο Βρετανικός Διαφωτισμός ή ο Σκωτσέζικος με το Ντέιβιντ Χιουμ και τον Άνταμ Σμιθ προσέγγισαν καλύτερα το ποιοι είμαστε -- η λογική μπορεί να είναι αδύναμη, ενώ τα συναισθήματα δυνατά και αξιόπιστα. Kαι αυτό εξανθρωπίζει κάπως τις προκαταλήψεις που έχουμε στην κουλτούρα μας. Μας δίνει να καταλάβουμε καλύτερα τι χρειάζεται για να θριαμβεύσουμε. Όταν λέμε ανθρώπινο κεφάλαιο εννοούμε συνήθως μετρήσιμα πράγματα όπως βαθμούς, εξετάσεις, πτυχία, αριθμό ετών εκπαίδευσης. Όμως μια ζωή με νόημα στη δίνουν πράγματα που είναι βαθύτερα για τα οποία δεν έχουμε καν λέξεις. Αφήστε με να σας πω κανα δυο απ' αυτά που η έρευνα μας ωθεί στο να προσπαθούμε να κατανοήσουμε.
We are now children of the French Enlightenment. We believe that reason is the highest of the faculties. But I think this research shows that the British Enlightenment, or the Scottish Enlightenment, with David Hume, Adam Smith, actually had a better handle on who we are -- that reason is often weak, our sentiments are strong, and our sentiments are often trustworthy. And this work corrects that bias in our culture, that dehumanizing bias. It gives us a deeper sense of what it actually takes for us to thrive in this life. When we think about human capital we think about the things we can measure easily -- things like grades, SAT's, degrees, the number of years in schooling. What it really takes to do well, to lead a meaningful life, are things that are deeper, things we don't really even have words for. And so let me list just a couple of the things I think this research points us toward trying to understand.
Το πρώτο χάρισμα ή ταλέντο είναι το να διαβάζεις τη σκέψη, να μπορείς να μπαίνεις στο μυαλό του άλλου και να παίρνεις αυτό που έχει να δώσει. Τα μωρά γεννιούνται με αυτή την ικανότητα. Ο Μέλτζοφ απ' το Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον, έσκυψε πάνω από ένα μωρό ηλικίας 43 λεπτών. Έβγαλε τη γλώσσα του στο μωρό. Και το μωρό έκανε το ίδιο. Τα μωρά είναι ικανά να εισχωρούν στο μυαλό της μαμάς και να "κατεβάζουν" ό,τι βρίσκουν -- είναι ο τρόπος του να αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα. Στις ΗΠΑ το 55% των μωρών έχουν μια βαθιά αμφίδρομη συνομιλία με τη μαμά τους κι έτσι μαθαίνουν το πώς να έρχονται σε επαφή με άλλους. Όσοι έχουν μοντέλα για να έρχονται σε επαφή με άλλους έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα στη ζωή. Επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα έκαναν μια έρευνα με την οποία μπορούσαν να προβλέψουν σε ποσοστό 77%, από την ηλικία των 18 μηνών, ποια παιδιά θα τέλειωναν το λύκειο, με βάση το πόσο καλή σχέση είχαν με τις μαμάδες τους. 20% των παιδιών δεν έχουν τέτοια σχέση. Έχουν απαξιώσει τη σχέση με τις μητέρες τους. Έχουν πρόβλημα στο να κάνουν σχέσεις. Προχωράνε στη ζωή όπως οι βάρκες στον άνεμο -- προσπαθώντας να έρθουν κοντά με άλλους, αλλά δεν έχουν τον τρόπο. Το να μπορείς λοιπόν να μεταδίδεις γνώση έμμεσα είναι ένα ταλέντο.
The first gift, or talent, is mindsight -- the ability to enter into other people's minds and learn what they have to offer. Babies come with this ability. Meltzoff, who's at the University of Washington, leaned over a baby who was 43 minutes old. He wagged his tongue at the baby. The baby wagged her tongue back. Babies are born to interpenetrate into Mom's mind and to download what they find -- their models of how to understand reality. In the United States, 55 percent of babies have a deep two-way conversation with Mom and they learn models to how to relate to other people. And those people who have models of how to relate have a huge head start in life. Scientists at the University of Minnesota did a study in which they could predict with 77 percent accuracy, at age 18 months, who was going to graduate from high school, based on who had good attachment with mom. Twenty percent of kids do not have those relationships. They are what we call avoidantly attached. They have trouble relating to other people. They go through life like sailboats tacking into the wind -- wanting to get close to people, but not really having the models of how to do that. And so this is one skill of how to hoover up knowledge, one from another.
Ένα δεύτερο ταλέντο είναι το να κρατάς σταθερή στάση. Το να μπορείς να έχεις την ηρεμία να ξεχωρίσεις τις στρεβλώσεις και τις αποτυχίες μέσα σου. Για παράδειγμα εμείς, είμαστε μηχανές αυτοπεποίθησης. Το 95% των καθηγητών μας λένε πως είναι πάνω απ' τον μέσο όρο. Το 95% των φοιτητών λένε πως οι κοινωνικές τους δεξιότητες είναι πάνω του μετρίου. Το περιοδικό Τάιμ ρώτησε τους Αμερικανούς αν ανήκουν στο τοπ 1% των πλούσιων. Το 19% απάντησε πως είναι. (Γέλια) Με την ευκαιρία, η αυτοπεποίθηση είναι και θέμα φύλου. Οι άντρες πνίγονται δυο φορές περισσότερο απ' τις γυναίκες γιατί οι άντρες πιστεύουν πως μπορούν να κολυμπήσουν όλη εκείνη τη λίμνη. Μερικοί όμως έχουν την ικανότητα να καταλάβουν μέχρι που φτάνουν τα όριά τους. Eίναι επιστημολογικά μετριόφρονες. Έχουν ανοιχτό μυαλό απέναντι στα ερωτήματα και τα εμπόδια. Και μπορούν να προσαρμόσουν τη θεωρία με τα στοιχεία που έχουν μπροστά τους. Έχουν περιέργεια. Τέτοια χαρακτηριστικά συχνά δεν έχουν να κάνουν με την ευφυία.
A second skill is equipoise, the ability to have the serenity to read the biases and failures in your own mind. So for example, we are overconfidence machines. Ninety-five percent of our professors report that they are above-average teachers. Ninety-six percent of college students say they have above-average social skills. Time magazine asked Americans, "Are you in the top one percent of earners?" Nineteen percent of Americans are in the top one percent of earners. (Laughter) This is a gender-linked trait, by the way. Men drown at twice the rate of women, because men think they can swim across that lake. But some people have the ability and awareness of their own biases, their own overconfidence. They have epistemological modesty. They are open-minded in the face of ambiguity. They are able to adjust strength of the conclusions to the strength of their evidence. They are curious. And these traits are often unrelated and uncorrelated with IQ.
Το τρίτο χαρακτηριστικό είναι το να είσαι "μέτις" θα μπορούσαμε να το πούμε "μάγκας" - είναι ελληνική λέξη. Είναι μία ευαισθησία στο φυσικό περιβάλλον, η ικανότητα να εντοπίζεις μοτίβα σε ένα περιβάλλον -- το να "πιάνεις" το κλίμα. Ένας απ' τους συναδέλφους μου στους Τάιμς έκανε μια πολύ καλή δουλεία για κάποιους στρατιώτες στο Ιράκ που μπορούσαν να δουν ένα δρόμο και να ανιχνεύσουν αν υπάρχει νάρκη. Δεν μπορούσαν να εξηγήσουν πώς το έκαναν, αλλά ένιωθαν κάτι το κρύο, και τις περισσότερες φορές είχαν δίκιο. Το επόμενο χαρακτηριστικό είναι αυτό που μπορούμε να αποκαλέσουμε συμπάθεια, η ικανότητα να δουλεύεις σε ομάδες. Ιδιαίτερα βολικό αφού οι ομάδες είναι εξυπνότερες από τις μονάδες και οι ομάδες που συναντιούνται σε φυσικό χώρο είναι εξυπνότερες απ' αυτές που συναντιούνται ηλεκτρονικά καθώς το 90% της επικοινωνίας μας είναι μη-λεκτική. Η αποτελεσματικότητα μιας ομάδας δεν καθορίζεται από το ΙQ της αλλά απ' το πόσο καλά επικοινωνούν τα μέλη της και πόσο συχνά αλλάζουν οι συνομιλητές.
The third trait is metis, what we might call street smarts -- it's a Greek word. It's a sensitivity to the physical environment, the ability to pick out patterns in an environment -- derive a gist. One of my colleagues at the Times did a great story about soldiers in Iraq who could look down a street and detect somehow whether there was an IED, a landmine, in the street. They couldn't tell you how they did it, but they could feel cold, they felt a coldness, and they were more often right than wrong. The third is what you might call sympathy, the ability to work within groups. And that comes in tremendously handy, because groups are smarter than individuals. And face-to-face groups are much smarter than groups that communicate electronically, because 90 percent of our communication is non-verbal. And the effectiveness of a group is not determined by the IQ of the group; it's determined by how well they communicate, how often they take turns in conversation.
Το χαρακτηριστικό θα μπορούσε να λέγεται "ταίριασμα." Όλα τα παιδιά μπορούν να πουν "είμαι μία τίγρη" και να κάνουν την τίγρη. Φαίνεται τόσο απλό. Στην πραγματικότητα όμως είναι πολύ δύσκολο να παρεις το ΕΓΩ και το ΤΙΓΡΗΣ και να τα κάνεις ένα. Αυτό όμως είναι η πηγή της καινοτομίας. Για παράδειγμα αυτό που έκανε ο Πικάσο ήταν το να πάρει τη Δυτική τέχνη και τις Αφρικανικές μάσκες και να αναμείξει τα γεωμετρικά αλλά και τα ηθικά στοιχεία τους. Ούτε αυτά τα προσόντα είναι μετρήσιμα.
Then you could talk about a trait like blending. Any child can say, "I'm a tiger," pretend to be a tiger. It seems so elementary. But in fact, it's phenomenally complicated to take a concept "I" and a concept "tiger" and blend them together. But this is the source of innovation. What Picasso did, for example, was take the concept "Western art" and the concept "African masks" and blend them together -- not only the geometry, but the moral systems entailed in them. And these are skills, again, we can't count and measure.
Το τελευταίο που θα πω είναι κάτι που θα μπορούσατε να αποκαλέσετε "κόλλημα." Αυτό δεν είναι ικανότητα, είναι κίνητρο. Το ενσυνείδητο διψάει για επιτυχία και κύρος. Το ασυνείδητο διψά για εκείνη τη στιγμή της υπερδιέγερσης που βγαίνουμε απ το σώμα μας και είμαστε χαμένοι μέσα σε μια πρόκληση -- όταν ο καλλιτέχνης έχει χαθεί στο έργο του, όταν ο φυσιολάτρης γίνεται ένα με τη φύση, όταν ο πιστός νιώθει την απόλυτη αγάπη του Θεού. Για τέτοια διψά το ασυνείδητο. Πολλοί από μας το νιώθουμε όταν αγαπάμε όταν νιώθουμε ότι θα εκραγούμε.
And then the final thing I'll mention is something you might call limerence. And this is not an ability; it's a drive and a motivation. The conscious mind hungers for success and prestige. The unconscious mind hungers for those moments of transcendence, when the skull line disappears and we are lost in a challenge or a task -- when a craftsman feels lost in his craft, when a naturalist feels at one with nature, when a believer feels at one with God's love. That is what the unconscious mind hungers for. And many of us feel it in love when lovers feel fused.
Μια απ τις καλύτερες περιγραφές που διάβασα όταν έκανα αυτή την έρευνα σχετικά με το πως το μυαλό διεισδύει και διεισδύεται την έχει γράψει ένας μεγάλος θεωρητικός και επιστήμονας, ο Ντάγκλας Χοφστάντερ απ' το Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα. Ήταν παντρεμένος με κάποια Κάρολ και είχαν μια υπέροχη σχέση. Όταν τα παιδιά τους ήταν 5 και 2 ετών η Κάρολ έπαθε εγκεφαλικό και καρκίνο στο κεφάλι και πέθανε ξαφνικά. Ο Χοφστάντερ έγραψε ένα βιβλίο που λέγεται "Είμαι μια περίεργη θηλιά." Στο βιβλίο περιγράφει μια στιγμή λίγους μήνες αφότου πέθανε η Κάρολ -- κοιτούσε τις φωτογραφίες της πάνω στο τζάκι ή στο κομοδίνο της κρεβατοκάμαράς του.
And one of the most beautiful descriptions I've come across in this research of how minds interpenetrate was written by a great theorist and scientist named Douglas Hofstadter at the University of Indiana. He was married to a woman named Carol, and they had a wonderful relationship. When their kids were five and two, Carol had a stroke and a brain tumor and died suddenly. And Hofstadter wrote a book called "I Am a Strange Loop." In the course of that book, he describes a moment -- just months after Carol has died -- he comes across her picture on the mantel, or on a bureau in his bedroom.
Ορίστε τι έγραψε: "Κοίταξα το πρόσωπό της, τόσο βαθιά που ένιωσα ότι βρισκόμουν μέσα της. Και βρέθηκα να λέω ενώ έκλαιγα, "Αυτός είμαι εγώ, εγώ." Κι αυτές οι απλές λέξεις έφεραν στο μυαλό μου σκέψεις που είχα κάνει παλιά για την εξύψωση των ψυχών μας σε άλλο επίπεδο, για το ότι στο βάθος των ψυχών μας βρίσκονται οι ίδιες ελπίδες και τα ίδια όνειρα για τα παιδιά μας, για το ότι ξέρω πως αυτές οι ελπίδες δεν είναι ξεχωριστές αλλά μία, κάτι ξεκάθαρο που καθόρισε και τους δυο μας, που μας έκανε μία μονάδα -- μονάδα που μέχρι τότε δεν είχα καν φανταστεί ότι μπορεί να υπάρχει πριν παντρευτώ και κάνω παιδιά. Διαπίστωσα ότι η Κάρολ μπορεί να είχε πεθάνει εκείνο το κομμάτι της όμως όχι, είχε επιζήσει μέσα στο μυαλό μου."
And here's what he wrote: "I looked at her face, and I looked so deeply that I felt I was behind her eyes. And all at once I found myself saying as tears flowed, 'That's me. That's me.' And those simple words brought back many thoughts that I had had before, about the fusion of our souls into one higher-level entity, about the fact that at the core of both our souls lay our identical hopes and dreams for our children, about the notion that those hopes were not separate or distinct hopes, but were just one hope, one clear thing that defined us both, that welded us into a unit -- the kind of unit I had but dimly imagined before being married and having children. I realized that, though Carol had died, that core piece of her had not died at all, but had lived on very determinedly in my brain."
Οι Έλληνες λένε ότι μόνοι μας τραβάμε στην ανηφόρα της σοφίας. Παρόλο τον πόνο του ο Χοφστάντερ κατάλαβε πόσο βαθιά διαπερνάμε ο ένας τον άλλον. Οι αποτυχίες της πολιτικής τα τελευταία 30 χρόνια μας έδειξαν νομίζω πόσο ρηχά αντιλαμβάνομαστε την ανθρώπινη φύση. Τώρα που ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυτό και τις αποτυχίες που πηγάζουν απ' την ανικανότητά μας να φτάσουμε στη ρίζα του ποιοι είμαστε, έρχεται αυτή η επανάσταση στη συνείδηση -- άνθρωποι σε τόσα πεδία έρευνας ανακαλύπτουν το βάθος της φύσης μας και μένουν μαγεμένοι απ' αυτό το νέο ουμανισμό. Η ανακάλυψη από το Φρόυντ της έννοιας του ασυνείδητου είχε τεράστια επίδραση στην εποχή του. Σήμερα εξερευνούμε με μεγαλύτερη ακρίβεια το ασυνείδητο - το ποιοι είμαστε βαθιά μέσα μας. Και αυτό θα επηρεάσει βαθιά και με υπέροχο τρόπο την κουλτούρα μας.
The Greeks say we suffer our way to wisdom. Through his suffering, Hofstadter understood how deeply interpenetrated we are. Through the policy failures of the last 30 years, we have come to acknowledge, I think, how shallow our view of human nature has been. And now as we confront that shallowness and the failures that derive from our inability to get the depths of who we are, comes this revolution in consciousness -- these people in so many fields exploring the depth of our nature and coming away with this enchanted, this new humanism. And when Freud discovered his sense of the unconscious, it had a vast effect on the climate of the times. Now we are discovering a more accurate vision of the unconscious, of who we are deep inside, and it's going to have a wonderful and profound and humanizing effect on our culture.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)