Imagine aliens land on the planet a million years from now and look into the geologic record. What will these curious searchers find of us?
Hãy tưởng tượng người ngoài hành tinh đến Trái đất sau một triệu năm nữa và tìm kiếm những bằng chứng hóa thạch. Những kẻ tò mò này sẽ tìm thấy được gì về loài người chúng ta?
They will find what geologists, scientists, and other experts are increasingly calling the Anthropocene, or new age of mankind. The impacts that we humans make have become so pervasive, profound, and permanent that some geologists argue we merit our own epoch. That would be a new unit in the geologic time scale that stretches back more than 4.5 billion years, or ever since the Earth took shape. Modern humans may be on par with the glaciers behind various ice ages or the asteroid that doomed most of the dinosaurs.
Họ sẽ thấy thứ mà các nhà địa chất, nhà khoa học, và những chuyên gia khác vẫn gọi là Kỷ Nhân sinh, hay thời đại mới của loài người. Những tác động mà loài người gây ra đã trở nên phổ biến, sâu sắc và vĩnh viễn đến mức một số nhà địa chất cho rằng loài người đang tạo ra kỷ nguyên riêng của mình. Đó sẽ là một đơn vị mới trong chuỗi niên đại địa chất đã kéo dài hơn 4.5 tỷ năm, từ khi Trái đất hình thành. Con người hiện đại có lẽ cũng giống như dòng sông băng trong vài kỷ băng hà hay thiên thạch đã tuyệt diệt hầu hết các loài khủng long.
What is an epoch? Most simply, it's a unit of geologic time. There's the Pleistocene, an icy epoch that saw the evolution of modern humans. Or there's the Eocene, more than 34 million years ago, a hothouse time during which the continents drifted into their present configuration. Changes in climate or fossils found in the rock record help distinguish these epochs and help geologists tell deep time.
Vậy kỷ nguyên là gì? đơn giản nhất, là một đơn vị trong niên đại địa chất Ví dụ như Thế Canh Tân, một kỷ nguyên băng giá, với cách mạng tiến hóa của loài người. Hoặc như Thế Thủy Tân, hơn 34 triệu năm trước, thời kỷ nóng chảy khi các lục địa dịch chuyển và thành hình như bây giờ. Nhiều thay đổi trong khí hậu hoặc hóa thạch được tìm thấy giúp xác định những kỷ nguyên này và độ dài của chúng.
So what will be the record of modern people's impact on the planet? It doesn't rely on the things that may seem most obvious to us today, like sprawling cities. Even New York or Shanghai may prove hard to find buried in the rocks a million years from now. But humans have put new things into the world that never existed on Earth before, like plutonium and plastics. In fact, the geologists known as stratigraphers who determine the geologic timescale, have proposed a start date for the Anthropocene around 1950. That’s when people started blowing up nuclear bombs all around the world and scattering novel elements to the winds. Those elements will last in the rock record, even in our bones and teeth for millions of years. And in just 50 years, we've made enough plastic, at least 8 billion metric tons, to cover the whole world in a thin film.
Vậy những hóa thạch nào sẽ cho thấy tác động của con người hiện đại? Nó không dựa vào những thứ quen thuộc với ta ngày nay, như đô thị ngổn ngang. Thậm chí New York hay Thượng Hải cũng rất khó để tìm ra khi bị chôn vùi dưới đất đá sau một triệu năm nữa. Nhưng con người đã tạo ra những thứ mới mẻ vốn chưa từng tồn tại trên Trái đất trước đây, như plutonium và nhựa. Trên thực tế, nhà địa chất, còn được biết như nhà nghiên cứu địa tầng xác định niên đại địa chất, đã công bố thời điểm bắt đầu của Kỷ Nhân Sinh là khoảng năm 1950. Đó là thời điểm loại người thả bom hạt nhân khắp nơi trên thế giới và phát tán những nguyên tố phóng xạ ra không khí. Những nguyên tố đó sẽ tồn tại trong hóa thạch, thậm chí, trong xương và răng của chúng ta trong hàng triệu năm. Và chỉ trong 50 năm, chúng ta đã làm ra đủ nhựa, ít nhất 8 tỷ tấn, đủ để bọc cả thế giới trong một cái màng mỏng.
People's farming, fishing, and forestry will also show up as a before and after in any such strata because it's those kinds of activities that are causing unique species of plants and animals to die out. This die-off started perhaps more than 40,000 years ago as humanity spread out of Africa and reached places like Australia, kicking off the disappearance of big, likable, and edible animals. This is true of Europe and Asia, think woolly mammoth, as well as North and South America, too. For a species that has only roamed the planet for a few hundred thousand years, Homo sapiens has had a big impact on the future fossil record.
Hoạt động làm nông, đánh cá và đốn rừng đều được thể hiện đầy đủ trong bất kỳ địa tầng nào vì chúng khiến những sinh vật đặc chủng chết đi. Sự diệt chủng này có thể đã diễn ra hơn 40.000 năm trước trong quá trình loài người di cư khỏi châu Phi tới những nơi như châu Úc, xóa sổ sự hiện diện của các loài động vật lớn, đáng yêu mà con người có thể làm thịt. Điều này cũng tương tự với châu Âu và Á, như loài voi ma mút, và châu Mỹ cũng không ngoại lệ. Từ một loài vật mới chỉ hiện diện trên Trái đất khoảng vài trăm ngàn năm, loài người hiện đại đã tạo ra những tác động lớn lên hóa thạch tương lai.
That also means that even if people were to disappear tomorrow, evolution would be driven by our choices to date. We're making a new homogenous world of certain favored plants and animals, like corn and rats. But it's a world that's not as resilient as the one it replaces. As the fossil record shows, it's a diversity of plants and animals that allows unique pairings of flora and fauna to respond to environmental challenges, and even thrive after an apocalypse. That goes for people, too. If the microscopic plants of the ocean suffer as a result of too much carbon dioxide, say, we'll lose the source of as much as half of the oxygen we need to breathe.
Nghĩa là thậm chí nếu con người biến mất vào ngày mai, sự tiến hóa vẫn sẽ được định hướng bởi sự lựa chọn của chúng ta hôm nay. Chúng ta đang tạo ra một thế giới đồng nhất của vài sinh vật được ưa thích, như bắp và chuột. Nhưng đó là một thế giới không bền vững như trước kia. Hóa thạch cho thấy, có một sự đa dạng sinh vật cho phép sự ghép đôi độc đáo giữa các loài động, thực vật để đối phó với thách thức từ môi trường, và thậm chí, gia tăng sau một biến cố. Đó cũng giống với loài người,. Nếu các tế bào tảo vi mô trong đại dương phải chịu đựng hậu quả của quá nhiều khí các-bon đi-ô-xít, chúng ta sẽ mất một nửa nguồn oxi cần thiết để thở.
Then there's the smudge in future rocks. People's penchant for burning coal, oil, and natural gas has spread tiny bits of soot all over the planet. That smudge corresponds with a meteoric rise in the amount of carbon dioxide in the air, now beyond 400 parts per million, or higher than any other Homo sapiens has ever breathed.
Tiếp đó, là sự nhiễm bẩn trong đá ở tương lai. Thói quen đốt than, dầu, khí tự nhiên của ta đã phát tán các hạt bụi đen trên khắp hành tinh. Các vết bẩn đó tương ứng với một sự gia tăng nồng độ về lượng khí các-bon đi-ô-xít trong không khí, hiện tại là trên 400 phần triệu, cao hơn tổng lượng khí thải của các loài người cổ khác từng thải ra.
Similar soot can still be found in ancient rocks from volcanic fires of 66 million years ago, a record of the cataclysm touched off by an asteroid at the end of the late Cretaceous epoch. So odds are our soot will still be here 66 million years from now, easy enough to find for any aliens who care to look.
Những hạt bụi đen tương tự cũng được tìm thấy trong đá cổ từ các vụ phun trào núi lửa khoảng 66 triệu năm trước, bằng chứng về thiên thạch đâm vào Trái đất vào cuối kỷ Phấn Trắng. Vì vậy, chắc chắn bụi đen của ta vẫn sẽ tồn tại sau 66 triệu năm nữa, mà người ngoài hành tinh sẽ dễ dàng nhận ra nếu chú tâm tìm kiếm.
Of course, there's an important difference between us and an asteroid. A space rock has no choice but to follow gravity. We can choose to do differently. And if we do, there might still be some kind of human civilization thousands or even millions of years from now. Not a bad record to hope for.
Đương nhiên, chúng ta vẫn khác hoàn toàn so với tảng thiên thạch. Một hòn đá từ vũ trụ buộc phải tuân theo trọng lực. Chúng ta vẫn có thể lựa chọn để làm khác đi. Và nếu làm thế, có thể sẽ có một dạng của văn minh nhân loại còn tồn tại sau hàng triệu năm nữa. MĐó là một tương lai đáng để hy vọng.