Imagine aliens land on the planet a million years from now and look into the geologic record. What will these curious searchers find of us?
Imaginează-ți că peste un milion de ani vin extratereștrii și aruncă o privire asupra datelor geologice. Ce vor afla despre noi acești exploratori curioși?
They will find what geologists, scientists, and other experts are increasingly calling the Anthropocene, or new age of mankind. The impacts that we humans make have become so pervasive, profound, and permanent that some geologists argue we merit our own epoch. That would be a new unit in the geologic time scale that stretches back more than 4.5 billion years, or ever since the Earth took shape. Modern humans may be on par with the glaciers behind various ice ages or the asteroid that doomed most of the dinosaurs.
Vor afla ceea ce geologii, savanții și alți experți numesc din ce în ce mai mult „Antropocen” sau noua eră a umanității. Impactele create de noi, oamenii, au devenit atât de răspândite, severe și permanente, încât unii geologi susțin că ne merităm propria epocă. Și anume, o nouă unitate pe scara geocronologică care datează de mai mult de 4,5 miliarde de ani sau de când s-a format Pământul. Oamenii moderni pot fi pe picior egal cu ghețarii din spatele Epocilor Glaciare sau cu asteroidul care a pus capăt majorității dinozaurilor.
What is an epoch? Most simply, it's a unit of geologic time. There's the Pleistocene, an icy epoch that saw the evolution of modern humans. Or there's the Eocene, more than 34 million years ago, a hothouse time during which the continents drifted into their present configuration. Changes in climate or fossils found in the rock record help distinguish these epochs and help geologists tell deep time.
Ce este o epocă? Cel mai simplu, este o unitate a timpului geologic. Avem Pleistocenul, o epocă glaciară ce a surprins evoluția omului modern. Mai avem Eocenul, cu peste 24 de milioane de ani în urmă, o perioadă toridă, martoră a divizării continentelor în forma lor actuală. Schimbările climatice sau fosilele găsite în pietre ajută la deosebirea acestor epoci
So what will be the record of modern people's impact on the planet? It doesn't rely on the things that may seem most obvious to us today, like sprawling cities. Even New York or Shanghai may prove hard to find buried in the rocks a million years from now. But humans have put new things into the world that never existed on Earth before, like plutonium and plastics. In fact, the geologists known as stratigraphers who determine the geologic timescale, have proposed a start date for the Anthropocene around 1950. That’s when people started blowing up nuclear bombs all around the world and scattering novel elements to the winds. Those elements will last in the rock record, even in our bones and teeth for millions of years. And in just 50 years, we've made enough plastic, at least 8 billion metric tons, to cover the whole world in a thin film.
și îi ajută pe geologi să identifice timpul geologic. Așadar, care va fi amprenta impactului creat de omul modern asupra planetei? Aceasta nu se bazează pe lucrurile care ne pot părea evidente azi precum extinderea orașelor. Până și orașele New York și Shanghai se pot dovedi greu de găsit îngropate de pietre, într-un milion de ani de acum încolo. Dar oamenii au adus lumii lucruri noi, nemaivăzute până acum pe Pământ precum plutoniul sau plasticul. De fapt, geologii cunoscuți ca stratigrafi care determină scara geocronologică, au propus o dată de început a Antropocenului, în jurul lui 1950. Atunci au început oamenii să detoneze bombe nucleare peste tot în lume și să răspândească în aer elemente noi. Acele elemente vor rămâne în memoria rocilor, chiar și în oasele și dinții noștri milioane de ani. În doar 50 de ani am produs destul plastic, cel puțin 8 miliarde de metri cubi, pentru a acoperi întreaga lume într-o peliculă subțire.
People's farming, fishing, and forestry will also show up as a before and after in any such strata because it's those kinds of activities that are causing unique species of plants and animals to die out. This die-off started perhaps more than 40,000 years ago as humanity spread out of Africa and reached places like Australia, kicking off the disappearance of big, likable, and edible animals. This is true of Europe and Asia, think woolly mammoth, as well as North and South America, too. For a species that has only roamed the planet for a few hundred thousand years, Homo sapiens has had a big impact on the future fossil record.
Agricultura, pescuitul și silvicultura vor putea fi văzute ca „înainte și după” în oricare dintre astfel de straturi, deoarece aceste tipuri de activități sunt cele care cauzează extincția speciilor unice de plante și animale. Această dispariție a început poate acum mai mult de 40.000 de ani, când omenirea s-a extins dincolo de Africa și a ajuns în locuri precum Australia, demarând dispariția animalelor mari, agreabile și comestibile. E adevărat în cazul Europei și al Asiei, vezi exemplul mamutului lânos, dar e valabil și pentru America de Nord și de Sud. Pentru o specie ce a cutreierat planeta câteva sute de mii de ani, homo sapiens a avut un mare impact asupra viitoarelor date despre fosile.
That also means that even if people were to disappear tomorrow, evolution would be driven by our choices to date. We're making a new homogenous world of certain favored plants and animals, like corn and rats. But it's a world that's not as resilient as the one it replaces. As the fossil record shows, it's a diversity of plants and animals that allows unique pairings of flora and fauna to respond to environmental challenges, and even thrive after an apocalypse. That goes for people, too. If the microscopic plants of the ocean suffer as a result of too much carbon dioxide, say, we'll lose the source of as much as half of the oxygen we need to breathe.
Asta înseamnă și că, dacă oamenii ar dispărea mâine, evoluția va fi determinată de alegerile noastre până în prezent. Creăm o nouă lume omogenă, cu anumite plante și animale preferate precum porumbul sau șobolanii. Dar nu e o lume atât de rezistentă ca cea pe care o înlocuiește. Precum arată registrul fosilelor, diversitatea plantelor și a animalelor permite asocieri unice de floră și faună pentru a răspunde provocărilor de mediu și chiar a prospera după o apocalipsă. Asta funcționează și în cazul oamenilor. Dacă plantele microscopice ale oceanului suferă, să zicem, din cauza excesului de dioxid de carbon, vom pierde sursa a jumătate din oxigenul de care avem nevoie pentru a respira.
Then there's the smudge in future rocks. People's penchant for burning coal, oil, and natural gas has spread tiny bits of soot all over the planet. That smudge corresponds with a meteoric rise in the amount of carbon dioxide in the air, now beyond 400 parts per million, or higher than any other Homo sapiens has ever breathed.
Apoi avem tăciunele de pe rocile viitoare. Înclinația omului spre arderea cărbunelui, a petrolului și a gazelor naturale a răspândit mici bucăți de funingine peste tot în lume. Acea pată corespunde cu o creștere fulminantă a cantității de dioxid de carbon în aer, având acum peste 400 de părți la milion sau mai mult decât a respirat vreodată un homo sapiens.
Similar soot can still be found in ancient rocks from volcanic fires of 66 million years ago, a record of the cataclysm touched off by an asteroid at the end of the late Cretaceous epoch. So odds are our soot will still be here 66 million years from now, easy enough to find for any aliens who care to look.
Funingine similară poate fi încă găsită în rocile antice provenite din focurile vulcanice de acum 66 de milioane de ani, o dovadă a cataclismului declanșat de un meteorit la finalul Cretacicului târziu. Deci sunt șanse ca funinginea să fie aici și la 66 de milioane de ani de acum încolo destul de ușor de găsit de orice extraterestru interesat.
Of course, there's an important difference between us and an asteroid. A space rock has no choice but to follow gravity. We can choose to do differently. And if we do, there might still be some kind of human civilization thousands or even millions of years from now. Not a bad record to hope for.
Bineînțeles, există o diferență importantă între noi și un asteroid. O rocă spațială nu are de ales, trebuie să urmeze gravitația. Noi însă putem alege diferit. Și dacă o facem, ar mai putea exista vreun fel de civilizație umană mii sau chiar milioane de ani de acum încolo. Un lucru la care merită să sperăm.