Imagine aliens land on the planet a million years from now and look into the geologic record. What will these curious searchers find of us?
Stel dat over een miljoen jaar aliens op onze planeet landen en kijken naar het geologisch archief. Wat zullen die nieuwsgierige onderzoekers van ons vinden?
They will find what geologists, scientists, and other experts are increasingly calling the Anthropocene, or new age of mankind. The impacts that we humans make have become so pervasive, profound, and permanent that some geologists argue we merit our own epoch. That would be a new unit in the geologic time scale that stretches back more than 4.5 billion years, or ever since the Earth took shape. Modern humans may be on par with the glaciers behind various ice ages or the asteroid that doomed most of the dinosaurs.
Ze zullen vinden wat geologen, wetenschappers en andere experts steeds vaker het Antropoceen noemen, of het nieuwe tijdperk van de mens. De invloed die wij mensen hebben, is zo hevig geworden, zo verregaand en blijvend, dat sommige geologen stellen dat we ons eigen tijdperk waard zijn. Dat zou een nieuwe periode op de geologische tijdschaal zijn die meer dan 4,5 miljard jaar teruggaat, sinds de aarde ontstond. De moderne mens komt dan op gelijke hoogte als gletsjers veroorzakende ijstijden of de asteroïden die de meeste dinosaurussen noodlottig werden.
What is an epoch? Most simply, it's a unit of geologic time. There's the Pleistocene, an icy epoch that saw the evolution of modern humans. Or there's the Eocene, more than 34 million years ago, a hothouse time during which the continents drifted into their present configuration. Changes in climate or fossils found in the rock record help distinguish these epochs and help geologists tell deep time.
Wat is een tijdperk? Simpel gezegd is het een geologische tijdseenheid. Je hebt het Pleistoceen, een ijzig tijdperk waarin de evolutie tot moderne mens plaatsvond. En je hebt het Eoceen, meer dan 34 miljoen jaar geleden, een broeikas-tijd waarin de continenten naar hun huidige positie dreven. Veranderingen in klimaat, of fossielen in het gesteentearchief helpen de geologen deze tijdperken te bepalen.
So what will be the record of modern people's impact on the planet? It doesn't rely on the things that may seem most obvious to us today, like sprawling cities. Even New York or Shanghai may prove hard to find buried in the rocks a million years from now. But humans have put new things into the world that never existed on Earth before, like plutonium and plastics. In fact, the geologists known as stratigraphers who determine the geologic timescale, have proposed a start date for the Anthropocene around 1950. That’s when people started blowing up nuclear bombs all around the world and scattering novel elements to the winds. Those elements will last in the rock record, even in our bones and teeth for millions of years. And in just 50 years, we've made enough plastic, at least 8 billion metric tons, to cover the whole world in a thin film.
Welke invloed zal de mens op de aarde hebben? Het zijn niet de ogenschijnlijk logische dingen van tegenwoordig, zoals uitdijende steden. Zelfs New York of Shanghai zullen moeilijk te vinden blijken, als ze over een miljoen jaar zijn begraven in het gesteente. Mensen hebben echter nieuwe dingen geïntroduceerd op aarde die nooit eerder bestonden, zoals plutonium en plastic. Geologen, bekend als stratigrafen, die de geologische tijdschaal bepalen, hebben voorgesteld om als startjaar voor het Antropoceen 1950 te nemen. Toen begon men atoombommen te laten ontploffen op de wereld, die nieuwe elementen de lucht in slingerden. Deze elementen zijn nog miljoenen jaren te vinden in de gesteentelagen, en zelfs in onze botten en tanden. En in 50 jaar hebben we genoeg plastic gemaakt, minstens 8 miljard ton, om de hele aarde met een dunne laag te kunnen bedekken.
People's farming, fishing, and forestry will also show up as a before and after in any such strata because it's those kinds of activities that are causing unique species of plants and animals to die out. This die-off started perhaps more than 40,000 years ago as humanity spread out of Africa and reached places like Australia, kicking off the disappearance of big, likable, and edible animals. This is true of Europe and Asia, think woolly mammoth, as well as North and South America, too. For a species that has only roamed the planet for a few hundred thousand years, Homo sapiens has had a big impact on the future fossil record.
De start van landbouw, visserij en bosbouw zullen in de gesteentelagen ook duidelijk te zien zijn, omdat dat activiteiten zijn die leiden tot het uitsterven van bepaalde soorten planten en dieren. Dit uitsterven begon misschien meer dan 40.000 jaar geleden toen de mens zich vanuit Afrika verspreidde en plekken bereikte zoals Australië, waardoor grote, aardige en eetbare dieren gingen verdwijnen. Dit gold zowel voor Europa en Azië, denk aan de harige mammoet, als voor Noord- en Zuid-Amerika. Voor een soort die pas een paar honderdduizend jaar over de aarde zwerft, heeft de Homo sapiens grote invloed gehad op het toekomstige fossiele archief.
That also means that even if people were to disappear tomorrow, evolution would be driven by our choices to date. We're making a new homogenous world of certain favored plants and animals, like corn and rats. But it's a world that's not as resilient as the one it replaces. As the fossil record shows, it's a diversity of plants and animals that allows unique pairings of flora and fauna to respond to environmental challenges, and even thrive after an apocalypse. That goes for people, too. If the microscopic plants of the ocean suffer as a result of too much carbon dioxide, say, we'll lose the source of as much as half of the oxygen we need to breathe.
Zelfs als de mens morgen zou verdwijnen, zou de evolutie worden beïnvloed door onze huidige keuzes. We zijn een nieuwe homogene wereld aan het maken, met begunstigde planten en dieren, zoals mais en ratten. Maar die wereld is niet zo robuust als de wereld die vervangen wordt. Fossielvondsten tonen aan dat de diversiteit van planten en dieren unieke combinaties mogelijk maken in flora en fauna om in te spelen op milieu-uitdagingen en zelfs te gedijen na een apocalyps. Dat geldt ook voor mensen. Als de microscopische oceaanplantjes te lijden hebben, omdat er bijvoorbeeld te veel CO2 is, verliezen we de helft van de zuurstofbron die voor ons van levensbelang is.
Then there's the smudge in future rocks. People's penchant for burning coal, oil, and natural gas has spread tiny bits of soot all over the planet. That smudge corresponds with a meteoric rise in the amount of carbon dioxide in the air, now beyond 400 parts per million, or higher than any other Homo sapiens has ever breathed.
Dan is er ook nog de vervuiling in het toekomstige gesteente. De voorliefde van de mens om steenkool, olie en aardgas te verbranden, heeft roetdeeltjes verspreid over de hele wereld. Dit roet komt overeen met een gigantische toename van de hoeveelheid CO2 in de lucht, nu meer dan 400 parts per million, meer dan de mens ooit heeft ingeademd.
Similar soot can still be found in ancient rocks from volcanic fires of 66 million years ago, a record of the cataclysm touched off by an asteroid at the end of the late Cretaceous epoch. So odds are our soot will still be here 66 million years from now, easy enough to find for any aliens who care to look.
Soortgelijk roet wordt ook gevonden in oud gesteente van vulkaanuitbarstingen van 66 miljoen jaar geleden, een overblijfsel van een door een asteroïde veroorzaakte ramp aan het eind van het Krijt-tijdperk. Je mag dus aannemen dat ons roet over 66 miljoen jaar nog makkelijk is te vinden voor aliens die dat eventueel zouden willen.
Of course, there's an important difference between us and an asteroid. A space rock has no choice but to follow gravity. We can choose to do differently. And if we do, there might still be some kind of human civilization thousands or even millions of years from now. Not a bad record to hope for.
Er is natuurlijk een belangrijk verschil tussen ons en een asteroïde. Een stuk ruimterots kan niet anders dan de zwaartekracht volgen. Wijzelf kunnen besluiten iets anders te doen. En als we dat doen, zou er nog steeds een menselijke beschaving kunnen zijn over duizenden of zelfs miljoenen jaren. Geen slechte erfenis om op te hopen.