Imagine aliens land on the planet a million years from now and look into the geologic record. What will these curious searchers find of us?
דמיינו חייזרים שנוחתים על כדור הארץ עוד מליון שנים ומביטים על התעוד הגאולוגי. מה החוקרים הסקרנים האלה יגלו עלינו?
They will find what geologists, scientists, and other experts are increasingly calling the Anthropocene, or new age of mankind. The impacts that we humans make have become so pervasive, profound, and permanent that some geologists argue we merit our own epoch. That would be a new unit in the geologic time scale that stretches back more than 4.5 billion years, or ever since the Earth took shape. Modern humans may be on par with the glaciers behind various ice ages or the asteroid that doomed most of the dinosaurs.
הם יגלו מה שגאולוגים, מדענים ומומחים אחרים קוראים לו יותר ויותר האנטרופוקן, או עידן האנושות. ההשפעות שאנחנו האנשים גורמים הפכו לכל כך רחבות, משמעותיות, וקבועות שכמה גאולוגים טוענים שבגללן מגיע לנו עידן משלנו. זו יחידת זמן בסולם הזמן הגאולוגי שמתפרש על יותר מ 4.5 מיליארד שנים, או מאז שכדור הארץ קיבל את צורתו. אנשים מודרניים אולי יהיו שווים לקרחונים מאחורי עידני קרח שונים או האסטרואיד שחרץ את גורלם של הדינוזאורים.
What is an epoch? Most simply, it's a unit of geologic time. There's the Pleistocene, an icy epoch that saw the evolution of modern humans. Or there's the Eocene, more than 34 million years ago, a hothouse time during which the continents drifted into their present configuration. Changes in climate or fossils found in the rock record help distinguish these epochs and help geologists tell deep time.
מה הוא עידן? בפשטות, זו יחידת זמן גאולוגית. יש את הפלייסטוקן, העידן הקפוא שראה את ההתפתחות של האדם המודרני, או את האאוקן, לפני יותר מ 34 מיליון שנים, זמן חם שבו היבשות התרחקו לצורה הנוכחית שלהן. שינויים במזג אויר או מאובנים שנמצאים בתעוד הסלעים עוזרים להבחין בין העידנים האלה ועוזרים לגאולוגים להבחין בעבר הרחוק.
So what will be the record of modern people's impact on the planet? It doesn't rely on the things that may seem most obvious to us today, like sprawling cities. Even New York or Shanghai may prove hard to find buried in the rocks a million years from now. But humans have put new things into the world that never existed on Earth before, like plutonium and plastics. In fact, the geologists known as stratigraphers who determine the geologic timescale, have proposed a start date for the Anthropocene around 1950. That’s when people started blowing up nuclear bombs all around the world and scattering novel elements to the winds. Those elements will last in the rock record, even in our bones and teeth for millions of years. And in just 50 years, we've made enough plastic, at least 8 billion metric tons, to cover the whole world in a thin film.
אז מה יהיה התעוד של השפעת האנשים המודרניים על הפלנטה? זה לא מסתמך על דברים שנראים לנו ברורים היום, כמו ערים מתפשטות לפרברים. אפילו ניו יורק או שנגחאי יהיו קשות למציאה קבורות בסלע בעוד מליון שנה. אבל האנושות שמה דברים בתוך העולם שמעולם לא היו קיימים בכדור הארץ לפני כן, כמו פלוטוניום ופלסטיק. למעשה, גאולוגים שידועים כסטרטיגרפים שקובעים את קנה המידה הגאולוגי, הציעו תאריך התחלה לאנטרופוקן בסביבות 1950. אז בני האדם פוצצו פצצות אטום מסביב לכל העולם ופיזרו יסודות חדשים ברוח. היסודות האלה ישארו בתעוד הסלע, אפילו בעצמות ובשיניים שלנו במשך מליוני שנים. ותוך 50 שנה בלבד, יצרנו מספיק פלסטיק, לפחות 8 מיליארד טון מעוקב, כדי לכסות את כל העולם בשכבה דקה.
People's farming, fishing, and forestry will also show up as a before and after in any such strata because it's those kinds of activities that are causing unique species of plants and animals to die out. This die-off started perhaps more than 40,000 years ago as humanity spread out of Africa and reached places like Australia, kicking off the disappearance of big, likable, and edible animals. This is true of Europe and Asia, think woolly mammoth, as well as North and South America, too. For a species that has only roamed the planet for a few hundred thousand years, Homo sapiens has had a big impact on the future fossil record.
החקלאות, הדייג והיעור של אנשים גם יראו לנו את הלפני והאחרי בכל שכבה כזו בגלל שאלה סוג הפעילוית שגורמות למינים יחודיים של צמחים וחיות להיכחד. ההכחדה החלה לפני אולי יותר מ 40,000 שנה כשהאנושות התפרשה מחוץ לאפריקה והגיעה למקומות כמו אוסטרליה, והתחילה את ההעלמות של חיות גדולות, נחמדות ואכילות. זה נכון לאירופה ואסיה, חשבו על הממותה השעירה, כמו גם בצפון ודרום אמריקה. למינים ששוטטו על פני הפלנטה במשך כמה מאות אלפי שנים, להומו ספיינס היתה השפעה גדולה על עתיד תעוד המאובנים.
That also means that even if people were to disappear tomorrow, evolution would be driven by our choices to date. We're making a new homogenous world of certain favored plants and animals, like corn and rats. But it's a world that's not as resilient as the one it replaces. As the fossil record shows, it's a diversity of plants and animals that allows unique pairings of flora and fauna to respond to environmental challenges, and even thrive after an apocalypse. That goes for people, too. If the microscopic plants of the ocean suffer as a result of too much carbon dioxide, say, we'll lose the source of as much as half of the oxygen we need to breathe.
זה גם אומר שאפילו אם אנשים היו נעלמים מחר, האבולוציה היתה מונעת על ידי הבחירות שלנו עד היום. אנחנו יוצרים עולם חדש והומוגני של כמה צמחים וחיות מועדפים, כמו תירס ועכברושים. אבל זה עולם שאינו עמיד כמו זה שהחליף. תעוד המאובנים מראה, שגיוון של צמחים וחיות מאפשר לשילובים יחודיים של צמחים וחיות להגיב לאתגרים סביבתיים ואפילו לשגשג אחרי אפוקליפסה. זה נכון גם לאנשים. אם הצמחים המיקרוסקופיים באוקיינוס סובלים כתוצאה מיותר מדי פחמן דו חמצני, לדוגמה, אנחנו נאבד את המקור לכמחצית מהחמצן אותו אנחנו נושמים.
Then there's the smudge in future rocks. People's penchant for burning coal, oil, and natural gas has spread tiny bits of soot all over the planet. That smudge corresponds with a meteoric rise in the amount of carbon dioxide in the air, now beyond 400 parts per million, or higher than any other Homo sapiens has ever breathed.
ואז יש את הלכלוך על סלעים עתידים. הצורך של אנשים בשריפת הרבה פחם, נפט וגז טבעי פיזר חלקיקים זעירים של זפת על פני כל הפלנטה. הלכלוך הזה תואם לעליה מטאורית בכמות הפחמן הדו חמצני באויר, עכשיו מעבר ל 400 חלקים למיליון, או גבוה יותר ממה שכל הומו סייפיאנס אי פעם נשם.
Similar soot can still be found in ancient rocks from volcanic fires of 66 million years ago, a record of the cataclysm touched off by an asteroid at the end of the late Cretaceous epoch. So odds are our soot will still be here 66 million years from now, easy enough to find for any aliens who care to look.
זפת דומה יכולה עדיין להמצא בסלעים עתיקים מאש וולקנית מלפני 66 מליון שנה, תעוד של אסון שהותחל על ידי אסטרואיד בסוף עידן הקרטיקון. אז הסיכויים הם שהזפת שלנו עדיין תהיה פה בעוד 66 מליון שנים מעכשיו, קלה מאוד למציאה לכל חייזר שאכפת לו לחפש.
Of course, there's an important difference between us and an asteroid. A space rock has no choice but to follow gravity. We can choose to do differently. And if we do, there might still be some kind of human civilization thousands or even millions of years from now. Not a bad record to hope for.
כמובן, יש הבדל חשוב ביניינו לאסטרואיד. לסלע חלל אין ברירה אלא לעקוב אחרי הכבידה. אנחנו יכולים לבחור אחרת. ואם נעשה כך, אולי יש סיכוי שאולי תיהיה ציביליזציה אנושית בעוד אלפי או אפילו מליוני שנים מהיום. אפשר לקוות לטוב.