[«Οι άνθρωποι υπερβάλλουν στα πάντα: στους ήρωες, τους εχθρούς και στην ίδια την αξία τους». Τσαρλς Μπουκόφσκι] Φανταστείτε εξωγήινους να προσγειώνονται στον πλανήτη
Imagine aliens land on the planet a million years from now
σε εκατομμύρια χρόνια από τώρα και να εξετάζουν το γεωλογικό ιστορικό. Τι θα μάθαιναν αυτοί οι περίεργοι ερευνητές για μας; Θα ανακάλυπταν όσα οι γεωλόγοι, οι επιστήμονες και άλλοι ειδικοί ονομάζουν Ανθρωπόκαινο, ή νέα εποχή της ανθρωπότητας. Η επίδραση που έχουμε εμείς οι άνθρωποι έγινε τόσο διαβρωτική, βαθιά και μόνιμη, που μερικοί γεωλόγοι υποστηρίζουν ότι δικαιούμαστε τη δική μας Εποχή. Αυτό θα σήμαινε μια νέα μονάδα στη γεωλογική κλίμακα, πάνω από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πίσω στο παρελθόν,
and look into the geologic record. What will these curious searchers find of us? They will find what geologists, scientists, and other experts are increasingly calling the Anthropocene, or new age of mankind. The impacts that we humans make have become so pervasive, profound, and permanent that some geologists argue we merit our own epoch. That would be a new unit in the geologic time scale that stretches back more than 4.5 billion years,
ή από τότε που σχηματίστηκε η Γη. Ο σύγχρονος άνθρωπος ίσως να είναι κάτι σαν τα παγόβουνα την εποχή των παγετώνων, ή τον αστεροειδή που εξαφάνισε τους περισσότερους δεινόσαυρους. Τι είναι η Εποχή; Είναι μια μονάδα γεωλογικού χρόνου. Υπάρχει η Πλειστόκαινος, η Εποχή των Παγετώνων, όταν ξεκίνησε η εξέλιξη του σύγχρονου ανθρώπου, και η Ηώκαινος, περισσότερα από 34 εκατομμύρια χρόνια πριν, μια θερμή εποχή κατά την οποία οι ήπειροι μετακινήθηκαν στην τωρινή τους θέση.
or ever since the Earth took shape. Modern humans may be on par with the glaciers behind various ice ages or the asteroid that doomed most of the dinosaurs. What is an epoch? Most simply, it's a unit of geologic time. There's the Pleistocene, an icy epoch that saw the evolution of modern humans. Or there's the Eocene, more than 34 million years ago, a hothouse time during which the continents drifted into their present configuration.
Οι αλλαγές στο κλίμα και τα απολιθώματα που βρέθηκαν σε πετρώματα βοήθησαν τους γεωλόγους να ξεχωρίσουν αυτές τις Εποχές και να προσδιορίσουν τον σωστό χρόνο. Ποια ίχνη θα αφήσει λοιπόν ο σύγχρονος άνθρωπος στον πλανήτη; Δεν είναι τα πράγματα που σήμερα θεωρούμε ολοφάνερα, όπως οι μεγαλουπόλεις. Ακόμα και η Νέα Υόρκη ή η Σανγκάη μάλλον θα είναι δύσκολο να βρεθούν, θαμμένες κάτω από πετρώματα, εκατομμύρια χρόνια στο μέλλον. Αλλά οι άνθρωποι πρόσθεσαν καινούρια στοιχεία στον κόσμο που δεν υπήρχαν στη Γη προηγουμένως, όπως το πλουτώνιο και το πλαστικό. Οι γεωλόγοι που είναι γνωστοί ως στρωματογράφοι, που προσδιορίζουν τον γεωλογικό χρόνο, έχουν προτείνει μια ημερομηνία έναρξης της Ανθρωπόκαινου κάπου γύρω στα 1950. Εκείνο τον καιρό οι άνθρωποι άρχισαν να πυροδοτούν πυρηνικές βόμβες και να σκορπίζουν νέα στοιχεία στην ατμόσφαιρα. Αυτά τα στοιχεία θα καταγραφούν στα πετρώματα, ακόμη και στα οστά και τα δόντια μας για εκατομμύρια χρόνια. Και μέσα σε μόλις 50 χρόνια έχουμε παραγάγει αρκετό πλαστικό, τουλάχιστον 8 δισεκατομμύρια τόνους, για να καλύψουμε όλη τη Γη με ένα πλαστικό επίστρωμα.
Changes in climate or fossils found in the rock record help distinguish these epochs and help geologists tell deep time. So what will be the record of modern people's impact on the planet? It doesn't rely on the things that may seem most obvious to us today, like sprawling cities. Even New York or Shanghai may prove hard to find buried in the rocks a million years from now. But humans have put new things into the world that never existed on Earth before, like plutonium and plastics. In fact, the geologists known as stratigraphers who determine the geologic timescale, have proposed a start date for the Anthropocene around 1950. That’s when people started blowing up nuclear bombs all around the world and scattering novel elements to the winds. Those elements will last in the rock record, even in our bones and teeth for millions of years. And in just 50 years, we've made enough plastic, at least 8 billion metric tons, to cover the whole world in a thin film.
Ανθρώπινες δραστηριότητες, όπως η γεωργία, η αλιεία και η δασοκομία θα καταγραφούν στα πετρώματα ως ένα πριν και ένα μετά, γιατί αυτές οι δραστηριότητες προκαλούν την εξαφάνιση μοναδικών φυτών και ζώων. Αυτή η εξαφάνιση άρχισε ίσως περισσότερο από 40.000 χρόνια πριν, όταν οι άνθρωποι εξαπλώθηκαν από την Αφρική σε μέρη όπως η Αυστραλία, προκαλώντας την εξαφάνιση μεγάλων, φιλικών και εδώδιμων ζώων. Αυτό ισχύει για την Ευρώπη και την Ασία, σκεφτείτε το μαλλιαρό μαμούθ, καθώς και για τη Βόρεια και Νότια Αμερική. Ένα είδος που έζησε στον πλανήτη μόλις λίγες εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, ο Homo Sapiens έχει ήδη τεράστια επίδραση στα απολιθώματα του μέλλοντος.
People's farming, fishing, and forestry will also show up as a before and after in any such strata because it's those kinds of activities that are causing unique species of plants and animals to die out. This die-off started perhaps more than 40,000 years ago as humanity spread out of Africa and reached places like Australia, kicking off the disappearance of big, likable, and edible animals. This is true of Europe and Asia, think woolly mammoth, as well as North and South America, too. For a species that has only roamed the planet for a few hundred thousand years, Homo sapiens has had a big impact on the future fossil record.
Αυτό σημαίνει επίσης ότι αν ο άνθρωπος εξαφανιζόταν αύριο, η εξέλιξη θα συνέχιζε να επηρεάζεται από τις επιλογές που κάναμε μέχρι τώρα. Φτιάχνουμε έναν νέο ομοιογενή κόσμο που αποτελείται από κάποια ευνοημένα φυτά και ζώα, όπως το σιτάρι και τα τρωκτικά, αλλά δεν έχει την ίδια ανθεκτικότητα με τον παλιό. Τα απολιθώματα δείχνουν ότι η ποικιλία φυτών και ζώων επιτρέπει μοναδικούς συνδυασμούς χλωρίδας και πανίδας ως λύση σε περιβαλλοντικές προκλήσεις και ακόμη ως τρόπο ανάκαμψης μετά από φυσικές καταστροφές. Αυτό ισχύει και για τους ανθρώπους. Αν τα μικροσκοπικά φυτά στον ωκεανό
That also means that even if people were to disappear tomorrow, evolution would be driven by our choices to date. We're making a new homogenous world of certain favored plants and animals, like corn and rats. But it's a world that's not as resilient as the one it replaces. As the fossil record shows, it's a diversity of plants and animals that allows unique pairings of flora and fauna to respond to environmental challenges, and even thrive after an apocalypse. That goes for people, too. If the microscopic plants of the ocean suffer
επηρεαστούν από υπερβολική ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα, θα χάσουμε μέχρι και το μισό οξυγόνο που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε. Υπάρχουν και οι κηλίδες στα πετρώματα του μέλλοντος. Η τάση μας να καίμε κάρβουνο, πετρέλαιο και φυσικό αέριο έχει εναποθέσει μικροσωματίδια αιθάλης παντού στον πλανήτη. Αυτή η αιθάλη είναι υπεύθυνη για την κατακόρυφη αύξηση διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, κι αυτή τη στιγμή ξεπερνά τα 400 μέρη ανά εκατομμύριο,
as a result of too much carbon dioxide, say, we'll lose the source of as much as half of the oxygen we need to breathe. Then there's the smudge in future rocks. People's penchant for burning coal, oil, and natural gas has spread tiny bits of soot all over the planet. That smudge corresponds with a meteoric rise in the amount of carbon dioxide in the air, now beyond 400 parts per million,
υψηλότερο ποσοστό απ' όσο έχει εισπνεύσει ποτέ Homo Sapiens. Παρόμοια αιθάλη μπορεί να βρεθεί ακόμη και τώρα σε αρχαία πετρώματα από ηφαιστειακές πυρκαγιές που συνέβησαν πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, καταγράφοντας την καταστροφή που προκάλεσε ένας αστεροειδής στο τέλος της Κρητιδικής Εποχής. Είναι πιθανόν μέρος της αιθάλης μας να υπάρχει ακόμα σε 66 εκατομμύρια χρόνια,
or higher than any other Homo sapiens has ever breathed. Similar soot can still be found in ancient rocks from volcanic fires of 66 million years ago, a record of the cataclysm touched off by an asteroid at the end of the late Cretaceous epoch. So odds are our soot will still be here 66 million years from now,
και θα μπορούν εύκολα να τη βρουν οι εξωγήινοι, αν ψάξουν. Φυσικά υπάρχει μια σημαντική διαφορά ανάμεσα σ' εμάς και τον αστεροειδή. Οι βράχοι στο διάστημα δεν έχουν επιλογή από το να υπακούσουν τη βαρύτητα. Εμείς έχουμε την επιλογή να δράσουμε διαφορετικά. Αν το κάνουμε, ίσως και να υπάρχουν ακόμα ίχνη ανθρώπινου πολιτισμού σε χιλιάδες ή και σε εκατομμύρια χρόνια στο μέλλον. Δεν είναι κι άσχημη προοπτική. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για την επίδραση που έχουμε στον πλανήτη, προτείνουμε το βιβλίο «Αφύσικος Κόσμος» του Ντέιβιντ Μπιέλο, που έγραψε και αυτό το μάθημα. Ευχαριστούμε που μας παρακολουθήσατε.
easy enough to find for any aliens who care to look. Of course, there's an important difference between us and an asteroid. A space rock has no choice but to follow gravity. We can choose to do differently. And if we do, there might still be some kind of human civilization thousands or even millions of years from now. Not a bad record to hope for.