Χαίρομαι πολύ που είμαι εδώ. Χαίρομαι που είστε κι εσείς εδώ, επειδή αλλιώς θα ήταν λίγο περίεργο. (Γέλια) Χαίρομαι που είμαστε όλοι εδώ. Όταν λέω «εδώ», δεν εννοώ εδώ. Ούτε εδώ. Αλλά εδώ. Εννοώ στη Γη. Κι όταν λέω «είμαστε» δεν εννοώ εμάς σε αυτό το αμφιθέατρο, αλλά τη ζωή. Όλη τη ζωή που υπάρχει στη Γη.
I'm really glad to be here. I'm glad you're here, because that would be a little weird. I'm glad we're all here. And by "here," I don't mean here. Or here. But here. I mean Earth. And by "we," I don't mean those of us in this auditorium, but life, all life on Earth --
(Γέλια)
(Laughter)
Από σύνθετη σε μονοκύτταρη, από τη μούχλα μέχρι τα μανιτάρια, μέχρι τις ιπτάμενες αρκούδες.
from complex to single-celled, from mold to mushrooms to flying bears.
(Γέλια)
(Laughter)
Το ενδιαφέρον είναι πως η Γη είναι το μόνο μέρος που γνωρίζουμε ότι έχει ζωή. 8,7 εκατομμύρια είδη. Ψάξαμε κι αλλού, ίσως όχι τόσο καλά όσο θα έπρεπε ή όσο μπορούσαμε, αλλά ψάξαμε και δεν βρήκαμε αλλού. Η Γη είναι το μόνο μέρος που γνωρίζουμε ότι έχει ζωή. Είναι ξεχωριστή η Γη; Μια ερώτηση της οποίας ήθελα να γνωρίζω την απάντηση από μικρός. Υποψιάζομαι πως το 80% εδώ έχει σκεφτεί το ίδιο και θα ήθελε να μάθει. Για να κατανοήσουμε αν υπάρχουν πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα ή και πιο πέρα που μπορούν να υποστηρίξουν ζωή, το πρώτο βήμα είναι να κατανοήσουμε τι απαιτείται για να υπάρχει ζωή.
The interesting thing is, Earth is the only place we know of that has life -- 8.7 million species. We've looked other places, maybe not as hard as we should or we could, but we've looked and haven't found any; Earth is the only place we know of with life. Is Earth special? This is a question I've wanted to know the answer to since I was a small child, and I suspect 80 percent of this auditorium has thought the same thing and also wanted to know the answer. To understand whether there are any planets -- out there in our solar system or beyond -- that can support life, the first step is to understand what life here requires.
Έχει αποδειχθεί πως και για τα 8,7 εκατομμύρια είδη η ζωή χρειάζεται μόνο τρία πράγματα. Από τη μια, όλη η ζωή στη Γη χρειάζεται ενέργεια. Η σύνθετη ζωή, όπως είμαστε εμείς, παίρνει ενέργεια από τον ήλιο, αλλά η ζωή υπόγεια μπορεί να πάρει ενέργεια από χημικές αντιδράσεις. Υπάρχουν διάφορες πηγές ενέργειας διαθέσιμες σε όλους τους πλανήτες. Από την άλλη, όλη η ζωή χρειάζεται τροφή ή θρέψη. Αυτό ακούγεται ως μεγάλη πρόκληση, ιδιαίτερα αν θέλεις μια ζουμερή ντομάτα.
It turns out, of all of those 8.7 million species, life only needs three things. On one side, all life on Earth needs energy. Complex life like us derives our energy from the sun, but life deep underground can get its energy from things like chemical reactions. There are a number of different energy sources available on all planets. On the other side, all life needs food or nourishment. And this seems like a tall order, especially if you want a succulent tomato.
(Γέλια)
(Laughter)
Ωστόσο, η θρέψη για όλη η ζωή στη Γη προέρχεται από μόνο έξι χημικά στοιχεία και αυτά τα στοιχεία μπορούν να βρεθούν σε κάθε πλανητικό σώμα στο ηλιακό μας σύστημα. Άρα παραμένει το μεσαίο ως η μεγάλη πρόκληση, το πιο δύσκολο επίτευγμα. Όχι η άλκη, αλλά το νερό.
However, all life on Earth derives its nourishment from only six chemical elements, and these elements can be found on any planetary body in our solar system. So that leaves the thing in the middle as the tall pole, the thing that's hardest to achieve. Not moose, but water.
(Γέλια)
(Laughter)
Αν και θα ήταν φοβερό να ήταν η άλκη.
Although moose would be pretty cool.
(Γέλια)
(Laughter)
Όχι, όμως το παγωμένο νερό ούτε το νερό σε αέριο, αλλά το νερό σε υγρή μορφή. Αυτό χρειάζεται η ζωή για να επιβιώσει, κάθε είδος ζωής. Πολλά σώματα στο ηλιακό σύστημα δεν έχουν νερό σε υγρή μορφή, γι' αυτό δεν ψάχνουμε εκεί. Άλλοι πλανήτες μπορεί να έχουν άφθονο νερό σε υγρή μορφή, ακόμη και περισσότερο από τη Γη, αλλά είναι παγιδευμένο σε ένα παγωμένο περίβλημα, και είναι δύσκολη η πρόσβασή του. Είναι δύσκολο ακόμη και να μάθει κανείς αν υπάρχει ζωή εκεί.
And not frozen water, and not water in a gaseous state, but liquid water. This is what life needs to survive, all life. And many solar system bodies don't have liquid water, and so we don't look there. Other solar system bodies might have abundant liquid water, even more than Earth, but it's trapped beneath an icy shell, and so it's hard to access, it's hard to get to, it's hard to even find out if there's any life there.
Άρα μας μένουν μόνο λίγοι πλανήτες για να λάβουμε υπόψη. Ας κάνουμε το πρόβλημα λίγο πιο απλό. Να σκεφτούμε μόνο το νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνεια ενός πλανήτη. Μόνο τρεις πλανήτες μένουν στο ηλιακό μας σύστημα σε σχέση με το νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνεια του πλανήτη, και σε σειρά απόστασης από τον Ήλιο, είναι η Αφροδίτη, η Γη και ο Άρης. Θέλουμε μια ατμόσφαιρα που να επιτρέπει στο νερό να είναι υγρό. Πρέπει να είμαστε προσεχτικοί με αυτή την ατμόσφαιρα. Δεν μπορεί να είναι πολλή, πολύ πυκνή ή πολύ ζεστή, επειδή μετά είναι υπερβολικά ζεστή, όπως στην Αφροδίτη, άρα δεν υπάρχει νερό σε υγρή μορφή. Αν έχεις λίγη ατμόσφαιρα και είναι πολύ λεπτή και πολύ κρύα, τότε καταλήγει σαν τον Άρη, πολύ κρύα. Άρα η Αφροδίτη είναι πολύ ζεστή, ο Άρης πολύ κρύος και η Γη είναι ιδανική. Κοιτάξτε τις εικόνες πίσω μου για να δείτε αυτόματα πού μπορεί να επιβιώσει η ζωή στο ηλιακό μας σύστημα. Σαν το πρόβλημα της Χρυσομαλλούσας. Τόσο απλό που το καταλαβαίνει κι ένα παιδί.
So that leaves a few bodies that we should think about. So let's make the problem simpler for ourselves. Let's think only about liquid water on the surface of a planet. There are only three bodies to think about in our solar system, with regard to liquid water on the surface of a planet, and in order of distance from the sun, it's: Venus, Earth and Mars. You want to have an atmosphere for water to be liquid. You have to be very careful with that atmosphere. You can't have too much atmosphere, too thick or too warm an atmosphere, because then you end up too hot like Venus, and you can't have liquid water. But if you have too little atmosphere and it's too thin and too cold, you end up like Mars, too cold. So Venus is too hot, Mars is too cold, and Earth is just right. You can look at these images behind me and you can see automatically where life can survive in our solar system. It's a Goldilocks-type problem, and it's so simple that a child could understand it.
Ωστόσο, να σας υπενθυμίσω δύο πράγματα από την ιστορία της Χρυσομαλλούσας που ίσως να μην σκεφτόμαστε συχνά, αλλά πιστεύω πως εδώ είναι πολύ σχετικά. Το πρώτο. Αν το μπολ της μαμάς αρκούδας είναι πολύ κρύο όταν έρχεται η Χρυσομαλλούσα, σημαίνει πως ήταν πάντα πολύ κρύο; Ή μήπως κάποτε ήταν ιδανικό; Η στιγμή που έρχεται η Χρυσομαλλούσα καθορίζει την απάντηση που θα πάρουμε από την ιστορία. Το ίδιο ισχύει με τους πλανήτες. Δεν είναι στατικά αντικείμενα. Αλλάζουν, ποικίλουν, εξελίσσονται. Και οι ατμόσφαιρες το ίδιο κάνουν. Να σας δώσω ένα παράδειγμα.
However, I'd like to remind you of two things from the Goldilocks story that we may not think about so often but that I think are really relevant here. Number one: if Mama Bear's bowl is too cold when Goldilocks walks into the room, does that mean it's always been too cold? Or could it have been just right at some other time? When Goldilocks walks into the room determines the answer that we get in the story. And the same is true with planets. They're not static things. They change. They vary. They evolve. And atmospheres do the same. So let me give you an example.
Αυτή είναι από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες του Άρη. Δεν είναι η πιο καθαρή εικόνα δεν είναι η πιο σέξι, ούτε η πιο πρόσφατη, αλλά δείχνει κοίτες ποταμού που χαράσσουν την επιφάνεια. Κοίτες ποταμού λαξευμένες από υγρό νερό που ρέει. Κοίτες που σχηματίστηκαν σε εκατοντάδες, χιλιάδες ή δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Αυτό δεν συμβαίνει σήμερα στον Άρη. Η ατμόσφαιρα του Άρη είναι πολύ λεπτή και πολύ κρύα για να μείνει το νερό σταθερό σε υγρή μορφή. Αυτή η εικόνα μας λέει πως η ατμόσφαιρα στον Άρη άλλαξε και άλλαξε σε μεγάλο βαθμό. Άλλαξε από μια κατάσταση που θα θεωρούσαμε κατοικήσιμη, επειδή οι τρεις προϋποθέσεις για ζωή ήταν παρούσες πολύ καιρό πριν. Πού πήγε εκείνη η ατμόσφαιρα που επέτρεπε στο νερό να μείνει υγρό στην επιφάνεια;
Here's one of my favorite pictures of Mars. It's not the highest resolution image, it's not the sexiest image, it's not the most recent image, but it's an image that shows riverbeds cut into the surface of the planet; riverbeds carved by flowing, liquid water; riverbeds that take hundreds or thousands or tens of thousands of years to form. This can't happen on Mars today. The atmosphere of Mars today is too thin and too cold for water to be stable as a liquid. This one image tells you that the atmosphere of Mars changed, and it changed in big ways. And it changed from a state that we would define as habitable, because the three requirements for life were present long ago. Where did that atmosphere go that allowed water to be liquid at the surface?
Μια πιθανότητα είναι να διέφυγε στο διάστημα. Ατμοσφαιρικά σωματίδια μάζεψαν αρκετή ενέργεια ώστε να ξεφύγουν από τη βαρύτητα του πλανήτη, διαφεύγοντας στο διάστημα χωρίς να γυρίσουν ποτέ πίσω. Αυτό συμβαίνει με όλα τα σώματα με ατμόσφαιρες. Οι κομήτες έχουν ουρές που είναι προφανείς υπενθυμίσεις μιας ατμοσφαιρικής διαφυγής. Και η Αφροδίτη, όμως έχει μια ατμόσφαιρα που διαφεύγει με τον χρόνο, όπως και ο Άρης και η Γη. Είναι απλώς θέμα βαθμού και κλίμακας. Θα θέλαμε να υπολογίσουμε πόσα διέφυγαν με τον χρόνο προκειμένου να εξηγήσουμε αυτή τη μετάβαση.
Well, one idea is it escaped away to space. Atmospheric particles got enough energy to break free from the gravity of the planet, escaping away to space, never to return. And this happens with all bodies with atmospheres. Comets have tails that are incredibly visible reminders of atmospheric escape. But Venus also has an atmosphere that escapes with time, and Mars and Earth as well. It's just a matter of degree and a matter of scale. So we'd like to figure out how much escaped over time so we can explain this transition.
Πώς οι ατμόσφαιρες βρίσκουν ενέργεια για να διαφύγουν; Πώς τα σωματίδια βρίσκουν ενέργεια για να διαφύγουν; Υπάρχουν δύο τρόποι, για να το απλοποιήσουμε. Πρώτον, το ηλιακό φως. Το φως που εκπέμπει ο ήλιος μπορεί να απορροφηθεί από ατμοσφαιρικά σωματίδια και να τα θερμάνει. Ναι, χορεύω, αλλά...
How do atmospheres get their energy for escape? How do particles get enough energy to escape? There are two ways, if we're going to reduce things a little bit. Number one, sunlight. Light emitted from the sun can be absorbed by atmospheric particles and warm the particles. Yes, I'm dancing, but they --
(Γέλια)
(Laughter)
Χριστέ μου, ούτε στον γάμο μου.
Oh my God, not even at my wedding.
(Γέλια)
(Laughter)
Παίρνουν αρκετή ενέργεια για να διαφύγουν και να απελευθερωθούν από τη βαρύτητα του πλανήτη μόνο με τη θερμότητα. Δεύτερη πηγή ενέργειας είναι από τον ηλιακό άνεμο. Είναι σωματίδια, μάζα, ύλη, που φεύγουν από την ηλιακή επιφάνεια και διασχίζουν το ηλιακό σύστημα με 400 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, κάποτε ακόμα πιο γρήγορα κατά τις ηλιακές καταιγίδες, και ορμούν διαμέσου του διαπλανητικού διαστήματος προς τους πλανήτες και τις ατμόσφαιρές τους, και ίσως παρέχουν ενέργεια για τα ατμοσφαιρικά σωματίδια για να διαφύγουν κι αυτά.
They get enough energy to escape and break free from the gravity of the planet just by warming. A second way they can get energy is from the solar wind. These are particles, mass, material, spit out from the surface of the sun, and they go screaming through the solar system at 400 kilometers per second, sometimes faster during solar storms, and they go hurtling through interplanetary space towards planets and their atmospheres, and they may provide energy for atmospheric particles to escape as well.
Αυτό με ενδιαφέρει, επειδή σχετίζεται με την κατοικησιμότητα. Είπα πριν πως δύο πράγματα στην ιστορία της Χρυσομαλλούσας ήθελα να σας επισημάνω και να σας υπενθυμίσω. Το δεύτερο θέλει λίγο περισσότερη σκέψη. Αν το μπολ του μπαμπά αρκούδου είναι πολύ ζεστό και το μπολ της μαμάς αρκούδας πολύ κρύο, δεν θα έπρεπε το μπολ του μωρού να ήταν ακόμη πιο κρύο ώστε να ακολουθεί αυτή τη λογική; Αυτό που δεχτήκατε όλη σας τη ζωή, όταν το σκεφτείτε λίγο, ίσως να μην είναι τόσο απλό. Φυσικά, η απόσταση ενός πλανήτη από τον ήλιο καθορίζει τη θερμοκρασία του. Αυτό καθορίζει την κατοικησιμότητα. Αλλά ίσως να πρέπει να σκεφτούμε κάτι ακόμα. Ίσως είναι τα ίδια τα μπολ που βοηθούν να καθοριστεί το αποτέλεσμα της ιστορίας, δηλαδή ποιο είναι το ιδανικό.
This is something that I'm interested in, because it relates to habitability. I mentioned that there were two things about the Goldilocks story that I wanted to bring to your attention and remind you about, and the second one is a little bit more subtle. If Papa Bear's bowl is too hot, and Mama Bear's bowl is too cold, shouldn't Baby Bear's bowl be even colder if we're following the trend? This thing that you've accepted your entire life, when you think about it a little bit more, may not be so simple. And of course, distance of a planet from the sun determines its temperature. This has to play into habitability. But maybe there are other things we should be thinking about. Maybe it's the bowls themselves that are also helping to determine the outcome in the story, what is just right.
Θα μπορούσα να σας πω πολλά και διάφορα χαρακτηριστικά αυτών των τριών πλανητών, που ίσως επηρεάζουν την κατοικησιμότητα, αλλά για εγωιστικούς λόγους σχετικούς με την έρευνά μου και το ότι εγώ στέκομαι εδώ πάνω και κρατάω το τηλεκοντρόλ και όχι εσείς,
I could talk to you about a lot of different characteristics of these three planets that may influence habitability, but for selfish reasons related to my own research and the fact that I'm standing up here holding the clicker and you're not --
(Γέλια)
(Laughter)
θα ήθελα να σας μιλήσω για ένα-δυο λεπτά για τα μαγνητικά πεδία. Η Γη έχει μαγνητικό πεδίο, ενώ η Αφροδίτη κι ο Άρης όχι. Τα μαγνητικά πεδία δημιουργούνται βαθιά στο εσωτερικό ενός πλανήτη από ηλεκτροαγώγιμο υγρό υλικό που στροβιλίζεται και δημιουργεί το μεγάλο μαγνητικό πεδίο που περιβάλλει τη Γη. Αν έχεις πυξίδα, ξέρεις πού είναι ο βορράς. Η Αφροδίτη και ο Άρης δεν το έχουν αυτό. Αν έχεις πυξίδα στην Αφροδίτη και στον Άρη, συγχαρητήρια, χάθηκες.
I would like to talk for just a minute or two about magnetic fields. Earth has one; Venus and Mars do not. Magnetic fields are generated in the deep interior of a planet by electrically conducting churning fluid material that creates this big old magnetic field that surrounds Earth. If you have a compass, you know which way north is. Venus and Mars don't have that. If you have a compass on Venus and Mars, congratulations, you're lost.
(Γέλια)
(Laughter)
Επηρεάζει αυτό την κατοικησιμότητα; Πώς θα μπορούσε; Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν πως το μαγνητικό πεδίο ενός πλανήτη υπηρετεί ως ασπίδα για την ατμόσφαιρα, εκτρέποντας τα σωματίδια του ηλιακού ανέμου γύρω από τον πλανήτη με ένα είδος δυναμικού πεδίου, σχετικό με το ηλεκτρικό φορτίο αυτών των σωματιδίων. Είναι σαν ασπίδα ενάντια στα φταρνίσματα σε μπουφέ με σαλάτες.
Does this influence habitability? Well, how might it? Many scientists think that a magnetic field of a planet serves as a shield for the atmosphere, deflecting solar wind particles around the planet in a bit of a force field-type effect having to do with electric charge of those particles. I like to think of it instead as a salad bar sneeze guard for planets.
(Γέλια)
(Laughter)
Όταν το δουν αυτό οι συνάδελφοί μου, θα αντιληφθούν ότι είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της κοινότητάς μας που ο ηλιακός αέρας εξισώνεται με τη μύξα.
And yes, my colleagues who watch this later will realize this is the first time in the history of our community that the solar wind has been equated with mucus.
(Γέλια)
(Laughter)
Ως αποτέλεσμα, η Γη προστατεύεται για δισεκατομμύρια χρόνια, χάρη σε αυτό το μαγνητικό πεδίο. Η ατμόσφαιρα δεν μπορούσε να διαφύγει. Ο Άρης, από την άλλη, έμεινε απροστάτευτος, λόγω της απουσίας μαγνητικού πεδίου, και για δισεκατομμύρια χρόνια, πιθανόν αρκετή ατμόσφαιρα να έχει χαθεί, ώστε να δικαιολογεί τη μετάβαση από ένα κατοικήσιμο πλανήτη στον πλανήτη που βλέπουμε σήμερα.
OK, so the effect, then, is that Earth may have been protected for billions of years, because we've had a magnetic field. Atmosphere hasn't been able to escape. Mars, on the other hand, has been unprotected because of its lack of magnetic field, and over billions of years, maybe enough atmosphere has been stripped away to account for a transition from a habitable planet to the planet that we see today.
Άλλοι επιστήμονες πιστεύουν πως τα μαγνητικά πεδία ενεργούν όπως τα πανιά σε ένα καράβι, επιτρέποντας στον πλανήτη να αλληλεπιδράσει με περισσότερη ενέργεια από τον ηλιακό άνεμο απ' ότι θα μπορούσε να επιδράσει από μόνος του. Τα πανιά πιθανόν να μαζεύουν ενέργεια από τον ηλιακό άνεμο. Το μαγνητικό πεδίο πιθανόν να μαζεύει ενέργεια από τον ηλιακό αέρα, που επιτρέπει ακόμα περισσότερη διαφυγή της ατμόσφαιρας. Είναι μια ιδέα που πρέπει να δοκιμαστεί, αλλά το αποτέλεσμα και ο τρόπος που δουλεύει είναι προφανή. Αυτό επειδή γνωρίζουμε πως η ενέργεια από τον ηλιακό άνεμο αποθηκεύεται στην ατμόσφαιρα της Γης. Αυτή η ενέργεια μεταφέρεται με τις γραμμές του μαγνητικού πεδίου μέχρι κάτω στις πολικές περιοχές, προκαλώντας το απίστευτα όμορφο σέλας. Αν το έχετε δει από κοντά, είναι υπέροχο. Γνωρίζουμε ότι η ενέργεια μπαίνει μέσα. Προσπαθούμε να μετρήσουμε πόσα σωματίδια βγαίνουν έξω και αν το μαγνητικό πεδίο το επηρεάζει αυτό με κάποιο τρόπο.
Other scientists think that magnetic fields may act more like the sails on a ship, enabling the planet to interact with more energy from the solar wind than the planet would have been able to interact with by itself. The sails may gather energy from the solar wind. The magnetic field may gather energy from the solar wind that allows even more atmospheric escape to happen. It's an idea that has to be tested, but the effect and how it works seems apparent. That's because we know energy from the solar wind is being deposited into our atmosphere here on Earth. That energy is conducted along magnetic field lines down into the polar regions, resulting in incredibly beautiful aurora. If you've ever experienced them, it's magnificent. We know the energy is getting in. We're trying to measure how many particles are getting out and if the magnetic field is influencing this in any way.
Σας έχω παραθέσει ένα πρόβλημα, αλλά δεν έχω ακόμη τη λύση του. Δεν έχουμε τη λύση. Εργαζόμαστε να τη βρούμε, όμως. Με ποιο τρόπο; Στείλαμε διαστημόπλοια και στους τρεις πλανήτες. Κάποια βρίσκονται σε τροχιά, μεταξύ αυτών και το MAVEN, το οποίο είναι σε τροχιά γύρω από τον Άρη, στο οποίο έχω εμπλακεί και καθοδηγείται από εδώ, από το πανεπιστήμιο του Κολοράντο. Είναι σχεδιασμένο για να μετρήσει την ατμοσφαιρική διαφυγή. Έχουμε παρόμοιες μετρήσεις από την Αφροδίτη και τη Γη. Μόλις συγκεντρώσουμε όλες τις μετρήσεις, μπορούμε να τις συνδυάσουμε όλες, και θα καταλάβουμε πώς και οι τρεις πλανήτες αλληλεπιδρούν με το διαστημικό τους περιβάλλον. Έτσι θα αποφασίσουμε κατά πόσο τα μαγνητικά πεδία είναι σημαντικά ή όχι για την κατοικησιμότητα.
So I've posed a problem for you here, but I don't have a solution yet. We don't have a solution. But we're working on it. How are we working on it? Well, we've sent spacecraft to all three planets. Some of them are orbiting now, including the MAVEN spacecraft which is currently orbiting Mars, which I'm involved with and which is led here, out of the University of Colorado. It's designed to measure atmospheric escape. We have similar measurements from Venus and Earth. Once we have all our measurements, we can combine all these together, and we can understand how all three planets interact with their space environment, with the surroundings. And we can decide whether magnetic fields are important for habitability or not.
Μόλις έχουμε την απάντηση αυτή, γιατί να σας νοιάζει; Εμένα με νοιάζει πολύ... Και από οικονομικό ενδιαφέρον, βέβαια, αλλά και προσωπικό.
Once we have that answer, why should you care? I mean, I care deeply ... And financially as well, but deeply.
(Γέλια)
(Laughter)
Καταρχάς, η απάντηση θα μας διδάξει περισσότερα για τους τρεις πλανήτες, την Αφροδίτη, τη Γη και τον Άρη, για το πώς αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον τους σήμερα, αλλά και πριν δισεκατομμύρια χρόνια, κατά πόσο ήταν κατοικήσιμα πριν πολύ καιρό ή όχι. Θα μας διδάξει για τις ατμόσφαιρες που μας περιβάλλουν και που είναι κοντά. Επιπρόσθετα, αυτό που θα μάθουμε από αυτούς τους πλανήτες μπορεί να εφαρμοστεί σε ατμόσφαιρες παντού, ακόμη και σε πλανήτες που παρατηρούμε γύρω από άλλα αστέρια. Το διαστημόπλοιο Κέπλερ, του οποίου ο σχεδιασμός και η διαχείριση γίνεται από εδώ, από το Μπόλντερ, παρατηρεί μια περιοχή στον ουρανό σε μέγεθος γραμματόσημου εδώ και δύο χρόνια και βρήκε χιλιάδες πλανήτες. Σε μια περιοχή στον ουρανό σε μέγεθος ενός γραμματόσημου, η οποία δεν πιστεύουμε πως διαφέρει από οποιοδήποτε άλλο σημείο του ουρανού.
First of all, an answer to this question will teach us more about these three planets, Venus, Earth and Mars, not only about how they interact with their environment today, but how they were billions of years ago, whether they were habitable long ago or not. It will teach us about atmospheres that surround us and that are close. But moreover, what we learn from these planets can be applied to atmospheres everywhere, including planets that we're now observing around other stars. For example, the Kepler spacecraft, which is built and controlled here in Boulder, has been observing a postage stamp-sized region of the sky for a couple years now, and it's found thousands of planets -- in one postage stamp-sized region of the sky that we don't think is any different from any other part of the sky.
Μέσα σε είκοσι χρόνια, από μηδενική γνώση για τους πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος, αποκτήσαμε μια τόσο πλούσια γνώση, που δεν ξέρουμε ποιους να εξερευνήσουμε πρώτα. Οποιοσδήποτε μοχλός πίεσης θα βοηθήσει. Για την ακρίβεια, με βάση παρατηρήσεις που έχει κάνει το Κέπλερ, και άλλες παρόμοιες παρατηρήσεις, τώρα πιστεύουμε ότι από τα 200 δις αστέρια που υπάρχουν μόνο στη Γαλακτική Οδό, κάθε αστέρι έχει κατά μέσο όρο τουλάχιστον ένα πλανήτη. Εκτός από αυτό, υπολογίζεται πως υπάρχουν μεταξύ 40 δις και 100 δις από αυτούς τους πλανήτες που θα ορίζαμε ως κατοικήσιμους, μόνο στον δικό μας γαλαξία.
We've gone, in 20 years, from knowing of zero planets outside of our solar system, to now having so many, that we don't know which ones to investigate first. Any lever will help. In fact, based on observations that Kepler's taken and other similar observations, we now believe that, of the 200 billion stars in the Milky Way galaxy alone, on average, every star has at least one planet. In addition to that, estimates suggest there are somewhere between 40 billion and 100 billion of those planets that we would define as habitable in just our galaxy.
Έχουμε τις παρατηρήσεις από αυτούς τους πλανήτες, αλλά δεν ξέρουμε ακόμα ποιοι είναι κατοικήσιμοι. Είναι λες κι είσαι παγιδευμένος σε ένα κόκκινο κύκλο...
We have the observations of those planets, but we just don't know which ones are habitable yet. It's a little bit like being trapped on a red spot --
(Γέλια)
(Laughter)
σε μια σκηνή, και γνωρίζεις πως υπάρχουν κι άλλοι κόσμοι πιο πέρα, και θέλεις απεγνωσμένα να μάθεις περισσότερα γι' αυτούς. Θέλεις να τους ρωτήσεις και να μάθεις αν ίσως ένας ή δυο απ' αυτούς μοιάζουν λίγο με σένα. Δεν μπορείς να το κάνεις. Δεν μπορείς να πας ακόμα. Και γι' αυτό χρησιμοποιείς εργαλεία που έχεις δημιουργήσει γύρω σου για την Αφροδίτη, τη Γη και τον Άρη και πρέπει να τα εφαρμόσεις σε αυτές τις άλλες καταστάσεις και να ελπίζεις πως θα βγάζεις λογικά συμπεράσματα από τα στοιχεία και πως θα καταφέρεις να καθορίσεις τους καλύτερους υποψηφίους για το ποιοι πλανήτες είναι κατοικήσιμοι και ποιοι όχι.
on a stage and knowing that there are other worlds out there and desperately wanting to know more about them, wanting to interrogate them and find out if maybe just one or two of them are a little bit like you. You can't do that. You can't go there, not yet. And so you have to use the tools that you've developed around you for Venus, Earth and Mars, and you have to apply them to these other situations, and hope that you're making reasonable inferences from the data, and that you're going to be able to determine the best candidates for habitable planets, and those that are not.
Τελικά, για την ώρα τουλάχιστον, αυτός είναι ο κόκκινος κύκλος μας, εδώ. Είναι ο μόνος πλανήτης που γνωρίζουμε ότι είναι κατοικήσιμος, αν και πολύ γρήγορα πιθανόν να μάθουμε περισσότερα. Για την ώρα, όμως αυτός είναι ο μόνος κατοικήσιμος πλανήτης, εδώ είναι ο κόκκινος κύκλος μας. Χαίρομαι πολύ που είμαστε εδώ.
In the end, and for now, at least, this is our red spot, right here. This is the only planet that we know of that's habitable, although very soon we may come to know of more. But for now, this is the only habitable planet, and this is our red spot. I'm really glad we're here.
Ευχαριστώ.
Thanks.
(Χειροκρότημα)
(Applause)