Είμαι επιστήμονας του εγκεφάλου, και έχοντας αυτή την ειδικότητα, βρίσκω πολύ ενδιαφέρον το πώς μαθαίνει ο εγκέφαλος, και με ενδιαφέρει ιδιαίτερα η δυνατότητα να κάνουμε τον εγκέφαλό μας εξυπνότερο, καλύτερο και ταχύτερο.
I'm a brain scientist, and as a brain scientist, I'm actually interested in how the brain learns, and I'm especially interested in a possibility of making our brains smarter, better and faster.
Στο πλαίσιο αυτό θα σας μιλήσω για τα βιντεοπαιχνίδια. Με τη λέξη βιντεοπαιχνίδια, στους περισσότερους από εσάς έρχονται στο μυαλό τα παιδιά. Είναι αλήθεια. Το 90% των παιδιών παίζουν βιντεοπαιχνίδια. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς. Όταν τα παιδιά κοιμούνται, ποιος βρίσκεται μπροστά στο Playstation; Οι περισσότεροι από εσάς. Η μέση ηλικία ενός παίκτη βιντεοπαιχνιδιών είναι τα 33 έτη, όχι τα οκτώ, και μάλιστα, αν κοιτάξουμε τα προβλεπόμενα δημογραφικά στοιχεία βιντεοπαιχνιδιών, οι παίκτες βιντεοπαιχνιδιών του αύριο είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία ενήλικες. (Γέλια)
This is in this context I'm going to tell you about video games. When we say video games, most of you think about children. It's true. Ninety percent of children do play video games. But let's be frank. When the kids are in bed, who is in front of the PlayStation? Most of you. The average age of a gamer is 33 years old, not eight years old, and in fact, if we look at the projected demographics of video game play, the video game players of tomorrow are older adults. (Laughter)
Έτσι το βιντεοπαιχνίδι έχει διεισδύσει στην κοινωνία μας. Προφανώς είναι εδώ για να μείνει. Έχει απίστευτο αντίκτυπο στην καθημερινή μας ζωή. Παρατηρήστε αυτές τις στατιστικές που ανακοίνωσε η Activision. Ένα μήνα μετά από την κυκλοφορία του παιχνιδιού «Call of Duty: Black Ops», ήταν σαν να είχε παιχτεί για 68.000 χρόνια παγκοσμίως, σωστά; Θα παραπονιόταν κανένας από εσάς αν αυτό συνέβαινε με την γραμμική άλγεβρα;
So video [gaming] is pervasive throughout our society. It is clearly here to stay. It has an amazing impact on our everyday life. Consider these statistics released by Activision. After one month of release of the game "Call Of Duty: Black Ops," it had been played for 68,000 years worldwide, right? Would any of you complain if this was the case about doing linear algebra?
Οπότε αναρωτιόμαστε πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε αυτή τη δύναμη. Θέλω να κοντοσταθώ για λίγο εδώ. Ξέρω πως οι περισσότεροι από εσάς είχατε την εμπειρία επιστρέφοντας στο σπίτι σας να βρείτε τα παιδιά σας να παίζουν τέτοιου είδους παιχνίδια. (Ήχοι πυροβολισμών) Σκοπός του παιχνιδιού είναι να καταστρέψεις τους κακούς ζόμπι εχθρούς πριν σε καταστρέψουν αυτοί, σωστά; Και είμαι σχεδόν βέβαιη πως οι περισσότεροι από εσάς σκεφτήκατε, «Έλα τώρα, δεν μπορείς να κάνεις κάτι πιο εποικοδομητικό από το να πυροβολείς ζόμπι;» Θέλω να τοποθετήσετε αυτή την αυθόρμητη αντίδραση στο πλαίσιο του τι θα σκεφτόσαστε αν βρίσκατε την κόρη σας να λύνει σουντόκου ή το υιό σας να διαβάζει Σαίξπηρ. Εντάξει; Οι περισσότεροι γονείς θα λάτρευαν κάτι τέτοιο. Λοιπόν, δεν θα σας πω ότι το να παίζεις βιντεοπαιχνίδια όλη την ώρα είναι καλό για την υγεία σας. Δεν είναι, και η υπερβολή δεν είναι ποτέ καλή. Αλλά θα επιχειρηματολογήσω πως σε λογικές δόσεις, το παιχνίδι μάλιστα που σας έδειξα στην αρχή, αυτά τα γεμάτα δράση παιχνίδια βολών έχουν πολύ ισχυρά και θετικά αποτελέσματα σε πολλές διαφορετικές εκφάνσεις της συμπεριφοράς μας.
So what we are asking in the lab is, how can we leverage that power? Now I want to step back a bit. I know most of you have had the experience of coming back home and finding your kids playing these kinds of games. (Shooting noises) The name of the game is to get after your enemy zombie bad guys before they get to you, right? And I'm almost sure most of you have thought, "Oh, come on, can't you do something more intelligent than shooting at zombies?" I'd like you to put this kind of knee-jerk reaction in the context of what you would have thought if you had found your girl playing sudoku or your boy reading Shakespeare. Right? Most parents would find that great. Well, I'm not going to tell you that playing video games days in and days out is actually good for your health. It's not, and binging is never good. But I'm going to argue that in reasonable doses, actually the very game I showed you at the beginning, those action-packed shooter games have quite powerful effects and positive effects on many different aspects of our behavior.
Δεν περνάει ούτε μια βδομάδα χωρίς κάποιον αξιοπρόσεκτο τίτλο στα ΜΜΕ για το κατά πόσο τα βιντεοπαιχνίδια είναι επωφελή ή βλαβερά για εσάς, έτσι; Σας έχουν φλομώσει με αυτό το θέμα. Θα ήθελα να παραμερίσω αυτού του είδους την ελαφρόμυαλη συζήτηση και να σας φέρω ουσιαστικά μέσα στο εργαστήριο. Αυτό που κάνουμε στο εργαστήριο είναι η άμεση μέτρηση, ποσοτικά, του αντίκτυπου των βιντεοπαιχνιδιών στον εγκέφαλο. Θα πάρω λοιπόν μερικά παραδείγματα από τη δουλειά μας.
There's not one week that goes without some major headlines in the media about whether video games are good or bad for you, right? You're all bombarded with that. I'd like to put this kind of Friday night bar discussion aside and get you to actually step into the lab. What we do in the lab is actually measure directly, in a quantitative fashion, what is the impact of video games on the brain. And so I'm going to take a few examples from our work.
Το πρώτο που σίγουρα όλοι έχετε ακούσει να λέγεται είναι το γεγονός ότι η υπερβολική παραμονή μπροστά στην οθόνη επιδεινώνει την όρασή σας. Πρόκειται για μια δήλωση σχετικά με την όραση. Μπορεί να υπάρχουν οπτικοί ανάμεσά σας. Γνωρίζουμε πώς να ελέγξουμε αυτή τη δήλωση. Στο εργαστήριο μπορούμε να μετρήσουμε πόσο καλή είναι η όρασή σας. Λοιπόν, μαντέψτε. Οι άνθρωποι που δεν παίζουν πολλά παιχνίδια δράσης, οι οποίοι δεν περνούν πολύ χρόνο μπροστά σε οθόνες, έχουν φυσιολογική όραση ή αυτό που καλούμε όραση που μπορεί να διορθωθεί. Κανένα πρόβλημα. Το ζήτημα είναι τι συμβαίνει με εκείνους που όντως συνηθίζουν να παίζουν βιντεοπαιχνίδια 5 ώρες τη εβδομάδα, 10 ώρες τη εβδομάδα, 15 ώρες τη εβδομάδα . Με βάση αυτή τη δήλωση, η όρασή τους θα πρέπει να είναι πολύ κακή, σωστά; Ε, λοιπόν, η όρασή τους είναι πάρα πολύ καλή. Είναι καλύτερη από εκείνων που δεν παίζουν. Και είναι καλύτερη με δύο διαφορετικούς τρόπους. Ο πρώτος είναι ότι αυτοί είναι ικανοί να εντοπίσουν μικρές λεπτομέρειες μέσα σε ένα συγκεχυμένο περιβάλλον, αν πρόκειται για το διάβασμα των ψιλών γραμμάτων σε μια συνταγή, αντί να χρησιμοποιήσετε μεγεθυντικό φακό, μπορείτε να το επιτύχετε απλά με την όρασή σας. Ο άλλος τρόπος με τον οποίο η όρασή τους είναι καλύτερη είναι η ικανότητά τους να ξεχωρίσουν διαφορετικά επίπεδα του γκρι. Φανταστείτε ότι οδηγείτε σε ομίχλη. Αυτό μπορεί να κάνει τη διαφορά μεταξύ του να δείτε το αυτοκίνητο μπροστά σας και να αποφύγετε το ατύχημα, ή να εμπλακείτε σε ένα ατύχημα. Εμείς λοιπόν χρησιμοποιούμε αυτό το αποτέλεσμα για να αναπτύξουμε παιχνίδια για ασθενείς με κακή όραση, με στόχο να επαναπροπονήσουμε τον εγκέφαλό τους ώστε αυτοί να βλέπουν καλύτερα. Εμφανώς, όσον αφορά στα παιχνίδια δράσης, η απασχόληση μπροστά στην οθόνη δεν επιδεινώνει την όρασή σας.
One first saying that I'm sure you all have heard is the fact that too much screen time makes your eyesight worse. That's a statement about vision. There may be vision scientists among you. We actually know how to test that statement. We can step into the lab and measure how good your vision is. Well, guess what? People that don't play a lot of action games, that don't actually spend a lot of time in front of screens, have normal, or what we call corrective-to-normal vision. That's okay. The issue is what happens with these guys that actually indulge into playing video games like five hours per week, 10 hours per week, 15 hours per week. By that statement, their vision should be really bad, right? Guess what? Their vision is really, really good. It's better than those that don't play. And it's better in two different ways. The first way is that they're actually able to resolve small detail in the context of clutter, and though that means being able to read the fine print on a prescription rather than using magnifier glasses, you can actually do it with just your eyesight. The other way that they are better is actually being able to resolve different levels of gray. Imagine you're driving in a fog. That makes a difference between seeing the car in front of you and avoiding the accident, or getting into an accident. So we're actually leveraging that work to develop games for patients with low vision, and to have an impact on retraining their brain to see better. Clearly, when it comes to action video games, screen time doesn't make your eyesight worse.
Κάτι άλλο που είμαι σίγουρη ότι όλοι έχετε ακούσει: Τα βιντεοπαιχνίδια προκαλούν προβλήματα συγκέντρωσης και απόσπασης της προσοχής. Ωραία, ξέρουμε να μετράμε την προσοχή στο εργαστήριο. Θα σας δώσω μάλιστα ένα παράδειγμα για το πώς το κάνουμε. Θα σας ζητήσω να συμμετάσχετε, οπότε θα πρέπει να παίξετε το παιχνίδι μαζί μου. Θα σας δείξω κάποιες χρωματισμένες λέξεις. Θέλω να φωνάξετε το χρώμα με το οποίο είναι γραμμένες. Εντάξει; Ορίστε το πρώτο παράδειγμα. [«Καρέκλα»] Πορτοκαλί, ωραία. [«Τραπέζι»] Πράσινο. [«Πίνακας»] Κοινό: Κόκκινο. Ντάφνι Μπαβέλιερ: Κόκκινο. [«Άλογο»] ΝΜ: Κίτρινο. Κοινό: Κίτρινο. [«Κίτρινο»] ΝΜ: Κόκκινο. Κοινό: Κίτρινο. [«Μπλε»] ΝΜ: Κίτρινο. Εντάξει, καταλαβαίνετε τι θέλω να πω, σωστά; (Γέλια) Βελτιώνεστε, αλλά είναι δύσκολο. Γιατί είναι δύσκολο; Διότι εισήγαγα μια σύγκρουση μεταξύ της ίδιας της λέξης και του χρώματός της. Το πόσο καλή είναι η προσοχή σας καθορίζει ουσιαστικά πόσο γρήγορα θα λύσετε αυτή τη σύγκρουση, έτσι οι νεαροί εδώ λόγω ηλικίας τα πήγαν, πιθανώς, λίγο καλύτερα από ότι κάποιοι από εμάς που είμαστε μεγαλύτεροι. Αυτό που βλέπουμε είναι πως όταν εκτελείς αυτή την εργασία με άτομα που παίζουν πολλά παιχνίδια δράσης, αυτά επιλύουν τη σύγκρουση ταχύτερα. Συνεπώς το να παίζεις παιχνίδια δράσης εμφανέστατα δεν οδηγεί σε προβλήματα διάσπασης προσοχής.
Another saying that I'm sure you have all heard around: Video games lead to attention problems and greater distractability. Okay, we know how to measure attention in the lab. I'm actually going to give you an example of how we do so. I'm going to ask you to participate, so you're going to have to actually play the game with me. I'm going to show you colored words. I want you to shout out the color of the ink. Right? So this is the first example. ["Chair"] Orange, good. ["Table"] Green. ["Board"] Audience: Red.Daphne Bavelier: Red. ["Horse"] DB: Yellow. Audience: Yellow. ["Yellow"] DB: Red. Audience: Yellow. ["Blue"] DB: Yellow. Okay, you get my point, right? (Laughter) You're getting better, but it's hard. Why is it hard? Because I introduced a conflict between the word itself and its color. How good your attention is determines actually how fast you resolve that conflict, so the young guys here at the top of their game probably, like, did a little better than some of us that are older. What we can show is that when you do this kind of task with people that play a lot of action games, they actually resolve the conflict faster. So clearly playing those action games doesn't lead to attention problems.
Μάλιστα, οι παίκτες βιντεοπαιχνιδιών δράσης παρουσιάζουν πολλά άλλα πλεονεκτήματα αναφορικά με την προσοχή, και μια έκφανση της προσοχής που αισθητά βελτιώνεται είναι η ικανότητά μας να ακολουθούμε αντικείμενα στο περιβάλλον. Αυτό το κάνουμε όλη την ώρα. Όταν οδηγείτε, παρακολουθείτε, προσπαθείτε να εντοπίσετε τα αυτοκίνητα γύρω σας. Παρακολουθείτε επίσης τον πεζό, το σκύλο που τρέχει, και έτσι μπορείτε ουσιαστικά να οδηγείτε με ασφάλεια, σωστά;
Actually, those action video game players have many other advantages in terms of attention, and one aspect of attention which is also improved for the better is our ability to track objects around in the world. This is something we use all the time. When you're driving, you're tracking, keeping track of the cars around you. You're also keeping track of the pedestrian, the running dog, and that's how you can actually be safe driving, right?
Στο εργαστήριο φέρνουμε ανθρώπους και τους καθίζουμε μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή και τους δίνουμε μικρές ασκήσεις που θα αναθέσω ξανά και σε εσάς. Πρόκειται να δείτε κίτρινα χαρούμενα πρόσωπα και λίγα λυπημένα μπλε πρόσωπα. Αυτά είναι παιδιά στο προαύλιο του σχολείου στη Γενεύη στη διάρκεια του διαλείμματος μέσα στο κρύο. Τα περισσότερα παιδιά είναι χαρούμενα. Εξάλλου έχουν διάλειμμα. Αλλά λίγα παιδιά είναι λυπημένα και μπλε επειδή ξέχασαν το πανωφόρι τους. Όλα αρχίζουν να κινούνται, και εσείς θα πρέπει να εντοπίσετε ποιος είχε πανωφόρι στην αρχή και ποιος όχι. Οπότε θα σας δείξω απλά ένα παράδειγμα όπου υπάρχει ένα μόνο λυπημένο παιδί. Είναι εύκολο επειδή μπορείτε να το ακολουθήσετε με τα μάτια σας. Θα το ακολουθήσετε, θα το ακολουθήσετε, και όταν σταματήσει, και υπάρχει ένα ερωτηματικό, και σας ρωτήσω, είχε αυτό το παιδί πανωφόρι ή όχι; Ήταν αρχικά κίτρινο ή μπλε; Ακούω μερικούς να λένε κίτρινο. Ωραία. Άρα οι περισσότεροι από εσάς έχουν εγκέφαλο. (Γέλια) Θα σας ζητήσω τώρα να κάνετε την άσκηση, αλλά αυτή τη φορά με μια λίγο πιο περίπλοκη περίπτωση. Θα υπάρχουν τρία μπλε παιδιά. Μην πάρετε τα μάτια σας από την εικόνα. Παρακαλώ μην κοιτάξετε αλλού. Κρατήστε τα μάτια σας προσηλωμένα και διευρύνετε, τεντώστε την προσοχή σας. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να το πετύχετε. Αν κοιτάξετε αλλού, είστε καταδικασμένοι. Κίτρινο ή μπλε; Κοινό: Κίτρινο. ΝΜ: Ωραία. Οπότε ένας φυσιολογικός ενήλικας μπορεί να κρατήσει την προσοχή του σε περίπου τρία με τέσσερα αντικείμενα. Αυτό κάναμε μόλις τώρα. Ο παίκτης βιντεοπαιχνιδιών δράσης μπορεί να ακολουθήσει περίπου έξι με επτά αντικείμενα, όπως φαίνεται στο εν λόγω βίντεο. Αυτό είναι για εσάς, τους παίκτες παιχνιδιών δράσης. Λίγο δυσκολότερο, έτσι; (Γέλια) Κίτρινο ή μπλε; Μπλε. Έχουμε μερικούς που το έχουν πάρει σοβαρά εδώ. Ναι. (Γέλια)
In the lab, we get people to come to the lab, sit in front of a computer screen, and we give them little tasks that I'm going to get you to do again. You're going to see yellow happy faces and a few sad blue faces. These are children in the schoolyard in Geneva during a recess during the winter. Most kids are happy. It's actually recess. But a few kids are sad and blue because they've forgotten their coat. Everybody begins to move around, and your task is to keep track of who had a coat at the beginning and who didn't. So I'm just going to show you an example where there is only one sad kid. It's easy because you can actually track it with your eyes. You can track, you can track, and then when it stops, and there is a question mark, and I ask you, did this kid have a coat or not? Was it yellow initially or blue? I hear a few yellow. Good. So most of you have a brain. (Laughter) I'm now going to ask you to do the task, but now with a little more challenging task. There are going to be three of them that are blue. Don't move your eyes. Please don't move your eyes. Keep your eyes fixated and expand, pull your attention. That's the only way you can actually do it. If you move your eyes, you're doomed. Yellow or blue? Audience: Yellow.DB: Good. So your typical normal young adult can have a span of about three or four objects of attention. That's what we just did. Your action video game player has a span of about six to seven objects of attention, which is what is shown in this video here. That's for you guys, action video game players. A bit more challenging, right? (Laughter) Yellow or blue? Blue. We have some people that are serious out there. Yeah. (Laughter)
Ωραία. Οπότε με τον ίδιο τρόπο που βλέπουμε τις επιδράσεις των βιντεοπαιχνιδιών στην ανθρώπινη συμπεριφορά, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την απεικόνιση εγκεφάλου και να δούμε τον αντίκτυπο των βιντεοπαιχνιδιών στον εγκέφαλο, και βρίσκουμε πολλές μεταβολές, αλλά οι κύριες αλλαγές γίνονται στα δίκτυα του εγκεφάλου που ελέγχουν την προσοχή. Οπότε ένα μέρος είναι ο βρεγματικός φλοιός που είναι γνωστό ότι ελέγχει τον προσανατολισμό της προσοχής. Ο άλλος είναι ο μετωπιαίος λωβός, ο οποίος ελέγχει το πώς διατηρούμε την προσοχή, και ένας άλλος είναι ο πρόσθιος φλοιός προσαγωγίου, ο οποίος ελέγχει το πώς κατανέμουμε και ρυθμίζουμε την προσοχή και επιλύουμε συγκρούσεις. Τώρα, όταν κάνουμε απεικόνιση εγκεφάλου, βρίσκουμε πως και τα τρία αυτά δίκτυα είναι στην πραγματικότητα πολύ περισσότερο αποτελεσματικά στους ανθρώπους που παίζουν παιχνίδια δράσης.
Good. So in the same way that we actually see the effects of video games on people's behavior, we can use brain imaging and look at the impact of video games on the brain, and we do find many changes, but the main changes are actually to the brain networks that control attention. So one part is the parietal cortex which is very well known to control the orientation of attention. The other one is the frontal lobe, which controls how we sustain attention, and another one is the anterior cingulate, which controls how we allocate and regulate attention and resolve conflict. Now, when we do brain imaging, we find that all three of these networks are actually much more efficient in people that play action games.
Αυτό με οδηγεί σε ένα μάλλον αντιφατικό εύρημα στη βιβλιογραφία σχετικά με την τεχνολογία και τον εγκέφαλο. Όλοι σας ξέρετε για την πολυδιεργασία. Όλοι σας κακώς την εφαρμόζετε όταν οδηγείτε και σηκώνετε το κινητό σας. Κακή ιδέα. Πολύ κακή ιδέα. Γιατί; Επειδή καθώς η προσοχή σας μετακινείται στο κινητό σας, εσείς χάνετε ουσιαστικά την ικανότητα να αντιδράσετε γρήγορα στο αυτοκίνητο που φρενάρει μπροστά σας, και έτσι είναι πολύ πιο πιθανό να εμπλακείτε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Σήμερα, μπορούμε να μετρήσουμε αυτές τις δεξιότητες στο εργαστήριο. Προφανώς δεν ζητάμε από ανθρώπους να οδηγήσουν τριγύρω για να δούμε πόσα αυτοκινητιστικά θα προκαλέσουν. Το τίμημα θα ήταν κάπως υψηλό. Αντιθέτως σχεδιάζουμε ασκήσεις στον υπολογιστή όπου μπορούμε να μετρήσουμε, με ακρίβεια χιλιοστού, πόσο ικανοί είναι στο να εναλλάσσονται μεταξύ των ασκήσεων. Όταν το κάνουμε αυτό, παρατηρούμε πως αυτοί που παίζουν πολλά παιχνίδια δράσης είναι πολύ, πολύ καλοί. Εναλλάσσονται πολύ γρήγορα, ταχύτατα. Για αυτούς το τίμημα είναι πολύ μικρό.
This actually leads me to a rather counterintuitive finding in the literature about technology and the brain. You all know about multitasking. You all have been faulty of multitasking when you're driving and you pick up your cellphone. Bad idea. Very bad idea. Why? Because as your attention shifts to your cell phone, you are actually losing the capacity to react swiftly to the car braking in front of you, and so you're much more likely to get engaged into a car accident. Now, we can measure that kind of skills in the lab. We obviously don't ask people to drive around and see how many car accidents they have. That would be a little costly proposition. But we design tasks on the computer where we can measure, to millisecond accuracy, how good they are at switching from one task to another. When we do that, we actually find that people that play a lot of action games are really, really good. They switch really fast, very swiftly. They pay a very small cost.
Τώρα θέλω να θυμάστε αυτό το αποτέλεσμα, και να το θέσετε στο πλαίσιο μιας άλλης ομάδας χρηστών της τεχνολογίας, μιας ομάδας που έχει την εκτίμηση της κοινωνίας, των ατόμων που κάνουν πολυδιεργασία πολυμέσων. Τι σημαίνει αυτό; Πρόκειται για το γεγονός πως οι περισσότεροι από εμάς, τα περισσότερα από τα παιδιά μας, συνηθίζουν να ακούν μουσική ενώ αναζητούν πληροφορίες στο διαδίκτυο ενώ συνομιλούν με τους φίλους τους μέσω Facebook. Αυτό σημαίνει πολυδιεργασία πολυμέσων. Υπάρχει μια πρώτη μελέτη που έγινε από συναδέλφους στο Στάνφορντ την οποία εμείς επαναλάβαμε η οποία έδειξε ότι εκείνοι οι άνθρωποι που θεωρούνται ικανότατοι στην πολυδιεργασία πολυμέσων είναι απολύτως τραγικοί στην απλή πολυδιεργασία. Όταν τους ελέγχουμε στο εργαστήριο, είναι πραγματικά τραγικοί.
Now I'd like you to remember that result, and put it in the context of another group of technology users, a group which is actually much revered by society, which are people that engage in multimedia-tasking. What is multimedia-tasking? It's the fact that most of us, most of our children, are engaged with listening to music at the same time as they're doing search on the web at the same time as they're chatting on Facebook with their friends. That's a multimedia-tasker. There was a first study done by colleagues at Stanford and that we replicated that showed that those people that identify as being high multimedia-taskers are absolutely abysmal at multitasking. When we measure them in the lab, they're really bad.
Οπότε αυτού του είδους τα αποτελέσματα πραγματικά οδηγούν σε δύο βασικά συμπεράσματα. Το πρώτο είναι ότι δεν είναι όλα τα μέσα ισάξια. Δεν μπορείτε να συγκρίνετε την επίδραση της πολυδιεργασίας πολυμέσων και την επίδραση της ενασχόλησης με παιχνίδια δράσης. Έχουν εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα σε διαφορετικές εκφάνσεις της νόησης, της παρατήρησης και της προσοχής. Ακόμη και μεταξύ των βιντεοπαιχνιδιών, αυτή τη στιγμή σας μιλάω για τα παιχνίδια γεμάτα δράση. Διαφορετικά βιντεοπαιχνίδια έχουν και διαφορετικό αντίκτυπο στον εγκέφαλό σας. Οπότε είναι αναγκαίο να μπούμε στο εργαστήριο και να μετρήσουμε την επίδραση του κάθε βιντεοπαιχνιδιού.
Right? So these kinds of results really makes two main points. The first one is that not all media are created equal. You can't compare the effect of multimedia-tasking and the effect of playing action games. They have totally different effects on different aspects of cognition, perception and attention. Even within video games, I'm telling you right now about these action-packed video games. Different video games have a different effect on your brains. So we actually need to step into the lab and really measure what is the effect of each video game.
Το άλλο μάθημα είναι ότι η λαϊκή σοφία δεν έχει καμία βαρύτητα. Σας το απέδειξα ήδη αυτό, όπως όταν είδαμε ότι παρά τη μακρά έκθεση μπροστά στην οθόνη, οι παίκτες παιχνιδιών δράσης έχουν πολύ καλή όραση, κλπ. Εδώ, αυτό που ήταν αξιοσημείωτο ήταν πως αυτοί οι προπτυχιακοί που λένε πως κάνουν συχνά έντονη πολυδιεργασία πολυμέσων είναι απόλυτα βέβαιοι ότι αρίστευσαν στην άσκηση. Έτσι τους δείχνεις τα δεδομένα, τους δείχνεις ότι έχουν κακή επίδοση και εκείνοι λένε, «Αδύνατον». Ξέρετε, έχουν αυτή την αίσθηση πως, πραγματικά, τα πάνε πολύ, πολύ καλά. Άλλο ένα επιχείρημα για το γιατί πρέπει να μπούμε στο εργαστήριο και να μετρήσουμε πραγματικά τον αντίκτυπο της τεχνολογίας στον εγκέφαλο.
The other lesson is that general wisdom carries no weight. I showed that to you already, like we looked at the fact that despite a lot of screen time, those action gamers have a lot of very good vision, etc. Here, what was really striking is that these undergraduates that actually report engaging in a lot of high multimedia-tasking are convinced they aced the test. So you show them their data, you show them they are bad and they're like, "Not possible." You know, they have this sort of gut feeling that, really, they are doing really, really good. That's another argument for why we need to step into the lab and really measure the impact of technology on the brain.
Υπό μια έννοια, όταν συζητάμε τις επιδράσεις των βιντεοπαιχνιδιών στον εγκέφαλο, μια παρόμοια περίπτωση αποτελεί ο αντίκτυπος του κρασιού στην υγεία. Κάποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει πολύ άσχημα το κράσι. Το ίδιο συμβαίνει και με τα βιντεοπαιχνίδια. Αλλά όταν καταναλώνεται σε φυσιολογικές δόσεις, και στη σωστή ηλικία, το κρασί μπορεί να ωφελήσει την υγεία μας. Έχουν μάλιστα ταυτοποιηθεί συγκεκριμένα μόρια στο κόκκινο κρασί τα οποία οδηγούν σε μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής. Οπότε με τον ίδιο τρόπο, τα παιχνίδια δράσης έχουν ορισμένα συστατικά τα οποία είναι πράγματι πολύ ισχυρά για την πλαστικότητα του εγκεφάλου, την εκπαίδευση, την προσοχή, την όραση, κλπ., και έτσι χρειαζόμαστε και προσπαθούμε να καταλάβουμε ποια είναι αυτά τα ενεργά συστατικά έτσι ώστε να μπορέσουμε να τα εκμεταλλευτούμε για να αναπτύξουμε καλύτερα παιχνίδια, είτε για εκπαίδευση είτε για αποκατάσταση ασθενών.
Now in a sense, when we think about the effect of video games on the brain, it's very similar to the effect of wine on the health. There are some very poor uses of wine. There are some very poor uses of video games. But when consumed in reasonable doses, and at the right age, wine can be very good for health. There are actually specific molecules that have been identified in red wine as leading to greater life expectancy. So it's the same way, like those action video games have a number of ingredients that are actually really powerful for brain plasticity, learning, attention, vision, etc., and so we need and we're working on understanding what are those active ingredients so that we can really then leverage them to deliver better games, either for education or for rehabilitation of patients.
Τώρα, επειδή μας ενδιαφέρει να έχουμε αντίκτυπο στην εκπαίδευση ή στην αποκατάσταση ασθενών, δεν μας ενδιαφέρει τόσο πολύ πώς λειτουργούν εκείνοι που επιλέγουν να παίζουν βιντεοπαιχνίδια για ατελείωτες ώρες. Με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο να πάρω τον οποιονδήποτε από εσάς και να αποδείξω πως με το να σας αναγκάσω να παίξετε ένα παιχνίδι δράσης, μπορώ πραγματικά να βελτιώσω την όρασή σας, είτε θέλετε να παίξετε ένα παιχνίδι δράσης είτε όχι, σωστά; Αυτό είναι το νόημα της αποκατάστασης ή της εκπαίδευσης. Τα περισσότερα παιδιά δεν πάνε σχολείο λέγοντας, «Τέλεια, έχουμε δύο ώρες Μαθηματικά!»
Now because we are interested in having an impact for education or rehabilitation of patients, we are actually not that interested in how those of you that choose to play video games for many hours on end perform. I'm much more interested in taking any of you and showing that by forcing you to play an action game, I can actually change your vision for the better, whether you want to play that action game or not, right? That's the point of rehabilitation or education. Most of the kids don't go to school saying, "Great, two hours of math!"
Οπότε αυτή είναι τελικά η δυσκολία της έρευνας, και για να είμαστε επιτυχείς, χρειάζεται να προχωρήσουμε ένα ακόμα βήμα. Αυτό το βήμα είναι να κάνουμε εξασκητικές μελέτες. Επιτρέψτε μου να παρουσιάσω αυτό το βήμα με μια εργασία που ονομάζεται νοητική περιστροφή. Η νοητική περιστροφή είναι μια άσκηση όπου θα σας ζητήσω, και ξανά θα κάνετε εσείς την άσκηση, να δείτε αυτό το σχήμα. Μελετήστε το, είναι το σχήμα στο οποίο στοχεύουμε, και θα σας παρουσιάσω τέσσερα διαφορετικά σχήματα. Ένα από αυτά τα τέσσερα διαφορετικά σχήματα είναι ουσιαστικά το αρχικό σχήμα που έχει περιστραφεί. Θέλω να μου πείτε ποιο είναι αυτό: το πρώτο, το δεύτερο, το τρίτο ή το τέταρτο; Εντάξει, θα σας βοηθήσω. Το τέταρτο. Ένα ακόμα. Βάλτε τον εγκέφαλό σας να δουλέψει. Ελάτε. Αυτό είναι το σχήμα που θέλουμε. Το τρίτο. Ωραία! Είναι δύσκολο, έτσι; Ο λόγος που σας ζήτησα να το κάνετε αυτό είναι διότι αισθάνεστε όντως τον εγκέφαλό σας να κουράζεται, έτσι; Δεν αισθάνεστε σαν να παίζετε ανόητα βιντεοπαιχνίδια δράσης.
So that's really the crux of the research, and to do that, we need to go one more step. And one more step is to do training studies. So let me illustrate that step with a task which is called mental rotation. Mental rotation is a task where I'm going to ask you, and again you're going to do the task, to look at this shape. Study it, it's a target shape, and I'm going to present to you four different shapes. One of these four different shapes is actually a rotated version of this shape. I want you to tell me which one: the first one, second one, third one or fourth one? Okay, I'll help you. Fourth one. One more. Get those brains working. Come on. That's our target shape. Third. Good! This is hard, right? Like, the reason that I asked you to do that is because you really feel your brain cringing, right? It doesn't really feel like playing mindless action video games.
Λοιπόν, αυτό που κάνουμε σε αυτές τις εξασκητικές μελέτες, είναι ότι οι άνθρωποι έρχονται στο εργαστήριο, εκτελούν τέτοιου είδους ασκήσεις, και έπειτα τους αναγκάζουμε να παίξουν παιχνίδια δράσης για 10 ώρες. Δεν παίζουν παιχνίδια δράσης 10 ώρες συνεχόμενες. Μοιράζουν τις ώρες απασχόλησης, οπότε έχουμε μικρές δόσεις των 40 λεπτών για αρκετές μέρες σε μια περίοδο δύο εβδομάδων. Έπειτα, μόλις τελειώσουν με την εξάσκηση, επιστρέφουν μετά από κάποιες μέρες και ελέγχονται ξανά σε μια παρόμοια άσκηση νοητικής περιστροφής. Αυτή εδώ είναι η εργασία ενός συναδέλφου στο Τορόντο. Αυτό που απέδειξαν είναι ότι, αρχικά, ξέρετε, τα υποκείμενα έχουν τα αναμενόμενα για την ηλικία τους αποτελέσματα. Μετά από δύο εβδομάδες εξάσκησης με παιχνίδια δράσης, έχουν καλύτερες επιδόσεις, και η βελτίωση παραμένει πέντε μήνες μετά την εξάσκηση. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Γιατί; Επειδή σας είπα ότι θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα παιχνίδια στην εκπαίδευση ή στην αποκατάσταση ασθενών. Πρέπει να έχουμε μακροχρόνια αποτελέσματα.
Well, what we do in these training studies is, people come to the lab, they do tasks like this one, we then force them to play 10 hours of action games. They don't play 10 hours of action games in a row. They do distributed practice, so little shots of 40 minutes several days over a period of two weeks. Then, once they are done with the training, they come back a few days later and they are tested again on a similar type of mental rotation task. So this is work from a colleague in Toronto. What they showed is that, initially, you know, subjects perform where they are expected to perform given their age. After two weeks of training on action video games, they actually perform better, and the improvement is still there five months after having done the training. That's really, really important. Why? Because I told you we want to use these games for education or for rehabilitation. We need to have effects that are going to be long-lasting.
Τώρα, στο σημείο αυτό, κάποιοι από εσάς πιθανώς αναρωτιούνται τι περιμένετε τότε, για να βγάλετε στην κυκλοφορία ένα παιχνίδι που θα βελτίωνε την προσοχή της γιαγιάς μου το οποίο μάλιστα θα τη διασκέδαζε, ή ένα παιχνίδι το οποίο θα μπορούσε να βοηθήσει στην αποκατάσταση της όρασης του εγγονού μου που έχει αμβλυωπία, για παράδειγμα;
Now, at this point, a number of you are probably wondering well, what are you waiting for, to put on the market a game that would be good for the attention of my grandmother and that she would actually enjoy, or a game that would be great to rehabilitate the vision of my grandson who has amblyopia, for example?
Λοιπόν, το δουλεύουμε, αλλά ιδού η πρόκληση. Υπάρχουν επιστήμονες του εγκεφάλου σαν και εμένα που αρχίζουν να συνειδητοποιούν ποια είναι τα καλά συστατικά στα παιχνίδια για να προωθήσουμε τις θετικές επιδράσεις, και αυτό θα το ονομάσω μπρόκολο στη συνάρτησή μας. Υπάρχει μια βιομηχανία λογισμικού ψυχαγωγίας που είναι ιδιαίτερα ικανή στο να σοφίζεται ελκυστικά προϊόντα στα οποία δεν μπορείτε να αντισταθείτε. Αυτό θα το ονομάσουμε σοκολάτα στη συνάρτησή μας. Το θέμα είναι ότι πρέπει να συνδυάσουμε αυτά τα δύο, και συμβαίνει κάπως ό,τι συμβαίνει και στο φαγητό. Ποιος θέλει πραγματικά να φάει μπρόκολο με σοκολάτα; Κανένας σας. (Γέλια) Και πιθανότατα το έχετε αιθανθεί αυτό, να καταπιαστείτε με ένα εκπαιδευτικό παιχνίδι και να σκεφτείτε, χμμ, πραγματικά δεν έχει πλάκα, δεν σε τραβάει. Άρα αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα νέο είδος σοκολάτας, ένα είδος σοκολάτας που να μην μπορείτε να αντισταθείτε, το οποίο πραγματικά θέλετε να παίξετε, αλλά το οποίο έχει όλα τα συστατικά, τα καλά συστατικά που προέρχονται από το μπρόκολο τα οποία δεν μπορείτε να αναγνωρίσετε αν και αυτά έχουν συνεχώς επίδραση στον εγκέφαλό σας. Εργαζόμαστε πάνω σε αυτό, αλλά χρειάζεται να συνεργαστούν επιστήμονες, εργαζόμενοι στη βιομηχανία λογισμικού ψυχαγωγίας, και εκδότες, και δεν πρόκειται για άτομα που συνεργάζονται συνήθως, αλλά αυτό είναι όντως εφικτό, και είμαστε στο σωστό δρόμο. Θα ήθελα με αυτή τη σκέψη να σας αφήσω, και σας ευχαριστώ για την προσοχή σας. (Χειροκρότημα) (Χειροκρότημα)
Well, we're working on it, but here is a challenge. There are brain scientists like me that are beginning to understand what are the good ingredients in games to promote positive effects, and that's what I'm going to call the broccoli side of the equation. There is an entertainment software industry which is extremely deft at coming up with appealing products that you can't resist. That's the chocolate side of the equation. The issue is we need to put the two together, and it's a little bit like with food. Who really wants to eat chocolate-covered broccoli? None of you. (Laughter) And you probably have had that feeling, right, picking up an education game and sort of feeling, hmm, you know, it's not really fun, it's not really engaging. So what we need is really a new brand of chocolate, a brand of chocolate that is irresistible, that you really want to play, but that has all the ingredients, the good ingredients that are extracted from the broccoli that you can't recognize but are still working on your brains. And we're working on it, but it takes brain scientists to come and to get together, people that work in the entertainment software industry, and publishers, so these are not people that usually meet every day, but it's actually doable, and we are on the right track. I'd like to leave you with that thought, and thank you for your attention. (Applause) (Applause)