I'd like to talk today about how we can change our brains and our society.
Chcę dziś opowiedzieć o tym, jak możemy zmieniać nasze mózgi i społeczeństwo.
Meet Joe. Joe's 32 years old and a murderer. I met Joe 13 years ago on the lifer wing at Wormwood Scrubs high-security prison in London. I'd like you to imagine this place. It looks and feels like it sounds: Wormwood Scrubs. Built at the end of the Victorian Era by the inmates themselves, it is where England's most dangerous prisoners are kept. These individuals have committed acts of unspeakable evil. And I was there to study their brains. I was part of a team of researchers from University College London, on a grant from the U.K. department of health. My task was to study a group of inmates who had been clinically diagnosed as psychopaths. That meant they were the most callous and the most aggressive of the entire prison population. What lay at the root of their behavior? Was there a neurological cause for their condition? And if there was a neurological cause, could we find a cure?
Poznajcie Joego. Ma 32 lata i jest mordercą. Poznałem go 13 lat temu wśród skazanych na dożywocie w więzieniu o zaostrzonym rygorze Wormwood Scrubs w Londynie. Wyobraźcie sobie to miejsce, wygląda tak jak brzmi. [dosłownie: robaczywe krzaki] Zbudowane pod koniec epoki wiktoriańskiej, przez samych osadzonych, mieści najgroźniejszych więźniów w Anglii. Tych, którzy dopuścili się niewyobrażalnych przestępstw. A ja byłem tam, żeby zbadać ich mózgi, jako członek zespołu badawczego z University College London finansowanego przez Ministerstwo Zdrowia. Miałem zbadać grupę więźniów zdiagnozowanych jako psychopaci. Znaczy to, że byli najbardziej bezduszni i agresywni spośród wszystkich więźniów. Co leżało u źródła ich zachowań? Czy istniały neurologiczne przyczyny ich stanu? A jeśli tak, czy można to wyleczyć? Chciałbym opowiedzieć o zmianie,
So I'd like to speak about change, and especially about emotional change. Growing up, I was always intrigued by how people change. My mother, a clinical psychotherapist, would occasionally see patients at home in the evening. She would shut the door to the living room, and I imagined magical things happened in that room. At the age of five or six I would creep up in my pajamas and sit outside with my ear glued to the door. On more than one occasion, I fell asleep and they had to push me out of the way at the end of the session.
szczególnie o zmianie emocjonalnej. Kiedy dorastałem, ciekawiło mnie jak zmieniają się ludzie. Moja matka, psychoterapeutka kliniczna, czasem przyjmowała wieczorami pacjentów w domu. Zamykała drzwi do salonu, a ja wyobrażałem sobie magiczne rzeczy dziejące się w środku. Mając pięć czy sześć lat skradałem się w piżamce i siedziałem z uchem przyklejonym do drzwi. Czasem zasypiałem i musieli usuwać mnie spod nóg po skończonej sesji.
And I suppose that's how I found myself walking into the secure interview room on my first day at Wormwood Scrubs. Joe sat across a steel table and greeted me with this blank expression. The prison warden, looking equally indifferent, said, "Any trouble, just press the red buzzer, and we'll be around as soon as we can." (Laughter)
Pewnie dlatego znalazłem się w strzeżonym pokoju przesłuchań pierwszego dnia w Wormwood Scrubs. Joe siedział po drugiej stronie stalowego stołu i przywitał mnie z kamienną twarzą. Strażnik więzienny, wyglądający na równie obojętnego, powiedział: "W razie problemów wciśnij czerwony guzik, przyjdziemy najszybciej jak się da". (Śmiech)
I sat down. The heavy metal door slammed shut behind me. I looked up at the red buzzer far behind Joe on the opposite wall. (Laughter)
Usiadłem, ciężkie metalowe drzwi zatrzasnęły się za mną. Spojrzałem na przycisk na ścianie za plecami Joego. (Śmiech)
I looked at Joe. Perhaps detecting my concern, he leaned forward, and said, as reassuringly as he could, "Ah, don't worry about the buzzer, it doesn't work anyway." (Laughter)
Spojrzałem na Joego. Może wyczuwając moje obawy, pochylił się i powiedział tak uspokajająco jak tylko potrafił. "Nie przejmuj się przyciskiem. I tak nie działa". (Śmiech)
Over the subsequent months, we tested Joe and his fellow inmates, looking specifically at their ability to categorize different images of emotion. And we looked at their physical response to those emotions. So, for example, when most of us look at a picture like this of somebody looking sad, we instantly have a slight, measurable physical response: increased heart rate, sweating of the skin. Whilst the psychopaths in our study were able to describe the pictures accurately, they failed to show the emotions required. They failed to show a physical response. It was as though they knew the words but not the music of empathy. So we wanted to look closer at this to use MRI to image their brains. That turned out to be not such an easy task. Imagine transporting a collection of clinical psychopaths across central London in shackles and handcuffs in rush hour, and in order to place each of them in an MRI scanner, you have to remove all metal objects, including shackles and handcuffs, and, as I learned, all body piercings.
W ciągu następnych miesięcy zbadaliśmy Joego i jego współwięźniów skupiając się głównie na ich zdolnościach kategoryzowania różnych obrazów emocji. Przyjrzeliśmy się fizycznym reakcjom na te emocje. Większość z nas patrząc na zdjęcie kogoś smutnego natychmiast wykazuje drobną, mierzalną reakcję fizjologiczną, przyspieszone tętno, zwiększoną potliwość. Mimo, że badani psychopaci potrafili poprawnie opisać obrazki, nie wykazywali odpowiednich emocji. Brak było reakcji fizjologicznej. Jakby znali słowa, ale nie melodię empatii. Chcieliśmy lepiej to zbadać, obrazując ich mózgi metodą rezonansu magnetycznego. Okazało się to kłopotliwym zadaniem. Wyobraźcie sobie transportowanie zdiagnozowanych psychopatów, skutych w kajdany, przez centrum Londynu w godzinach szczytu. Żeby umieścić każdego z nich w komorze skanera trzeba usunąć wszystkie metalowe obiekty, w tym kajdany i, jak się okazało, także kolczyki.
After some time, however, we had a tentative answer. These individuals were not just the victims of a troubled childhood. There was something else. People like Joe have a deficit in a brain area called the amygdala. The amygdala is an almond-shaped organ deep within each of the hemispheres of the brain. It is thought to be key to the experience of empathy. Normally, the more empathic a person is, the larger and more active their amygdala is. Our population of inmates had a deficient amygdala, which likely led to their lack of empathy and to their immoral behavior.
Po pewnym czasie uzyskaliśmy wstępne wyniki. Nie byli oni wyłącznie ofiarami trudnego dzieciństwa. Jest coś jeszcze. Joe i jemu podobni wykazują deficyty w części mózgu zwanej ciałem migdałowatym. Jest to jądro o migdałowatym kształcie osadzone głęboko w obu półkulach mózgu. Jest uważane za kluczowe dla odczuwania empatii. Im bardziej empatyczna jest osoba, tym ciało migdałowate jest większe i bardziej aktywne. U naszych więźniów ten obszar był niesprawny, co mogło prowadzić do braku empatii i niemoralnych zachowań.
So let's take a step back. Normally, acquiring moral behavior is simply part of growing up, like learning to speak. At the age of six months, virtually every one of us is able to differentiate between animate and inanimate objects. At the age of 12 months, most children are able to imitate the purposeful actions of others. So for example, your mother raises her hands to stretch, and you imitate her behavior. At first, this isn't perfect. I remember my cousin Sasha, two years old at the time, looking through a picture book and licking one finger and flicking the page with the other hand, licking one finger and flicking the page with the other hand. (Laughter) Bit by bit, we build the foundations of the social brain so that by the time we're three, four years old, most children, not all, have acquired the ability to understand the intentions of others, another prerequisite for empathy. The fact that this developmental progression is universal, irrespective of where you live in the world or which culture you inhabit, strongly suggests that the foundations of moral behavior are inborn. If you doubt this, try, as I've done, to renege on a promise you've made to a four-year-old. You will find that the mind of a four-year old is not naïve in the slightest. It is more akin to a Swiss army knife with fixed mental modules finely honed during development and a sharp sense of fairness. The early years are crucial. There seems to be a window of opportunity, after which mastering moral questions becomes more difficult, like adults learning a foreign language. That's not to say it's impossible. A recent, wonderful study from Stanford University showed that people who have played a virtual reality game in which they took on the role of a good and helpful superhero actually became more caring and helpful towards others afterwards. Now I'm not suggesting we endow criminals with superpowers, but I am suggesting that we need to find ways to get Joe and people like him to change their brains and their behavior, for their benefit and for the benefit of the rest of us.
Zróbmy krok wstecz. Nabywanie moralnego postępowania jest częścią dorastania, tak jak rozwój mowy. W wieku sześciu miesięcy prawie każdy potrafi rozróżnić obiekty ożywione od nieożywionych. Mając 12 miesięcy, większość dzieci potrafi naśladować celowe czynności innych. Kiedy matka podnosi ręce i się przeciąga, dziecko ją naśladuje. Na początku jest to niedoskonałe. Pamiętam mojego kuzyna Sashę. Gdy miał dwa lata przeglądał książeczkę obrazkową, zwilżając palec jednej ręki przewracał strony drugą ręką. (Śmiech) Krok po kroku tworzymy bazę dla "mózgu społecznego", osiągając trzeci lub czwarty rok życia, większość dzieci osiąga zdolność rozumienia intencji innych osób, kolejny warunek empatycznego zachowania. Rozwój tych zdolności wraz z wiekiem jest uniwersalny, niezależny od miejsca zamieszkania czy kultury, w której się wychowuje, co wskazuje, że predyspozycje do moralnego działania są wrodzone. Jeśli macie wątpliwości, spróbujcie, jak ja, nie dotrzymać obietnicy danej czterolatkowi. Zrozumiecie, że jego umysłowi daleko do naiwności, a bliżej do szwajcarskiego scyzoryka z wbudowanymi modułami wyostrzonymi w procesie rozwoju i silnym poczuciem sprawiedliwości. Pierwsze lata są kluczowe. Okazuje się, że jest to moment, po którym opanowanie zagadnień moralnych staje się utrudnione, jak nauka obcego języka dla dorosłych. Nie jest to jednak niemożliwe. Niedawne, wspaniałe badanie na Uniwersytecie Stanforda pokazało, że osoby, które grały w wirtualną grę, gdzie wcielali się w rolę dobrego i pomocnego superbohatera, byli później bardziej troskliwi i pomocni dla innych. Nie sugeruję, że przestępcy powinni otrzymać nadludzkie moce, ale proponuję znalezienie sposobów, żeby u ludzi takich jak Joe wywołać zmiany w mózgu i w zachowaniu. Dla dobra ich samych, a także dla dobra nas wszystkich.
So can brains change? For over 100 years, neuroanatomists and later neuroscientists held the view that after initial development in childhood, no new brain cells could grow in the adult human brain. The brain could only change within certain set limits. That was the dogma. But then, in the 1990s, studies starting showing, following the lead of Elizabeth Gould at Princeton and others, studies started showing the evidence of neurogenesis, the birth of new brain cells in the adult mammalian brain, first in the olfactory bulb, which is responsible for our sense of smell, then in the hippocampus involving short-term memory, and finally in the amygdala itself. In order to understand how this process works, I left the psychopaths and joined a lab in Oxford specializing in learning and development. Instead of psychopaths, I studied mice, because the same pattern of brain responses appears across many different species of social animals. So if you rear a mouse in a standard cage, a shoebox, essentially, with cotton wool, alone and without much stimulation, not only does it not thrive, but it will often develop strange, repetitive behaviors. This naturally sociable animal will lose its ability to bond with other mice, even becoming aggressive when introduced to them. However, mice reared in what we called an enriched environment, a large habitation with other mice with wheels and ladders and areas to explore, demonstrate neurogenesis, the birth of new brain cells, and as we showed, they also perform better on a range of learning and memory tasks. Now, they don't develop morality to the point of carrying the shopping bags of little old mice across the street, but their improved environment results in healthy, sociable behavior. Mice reared in a standard cage, by contrast, not dissimilar, you might say, from a prison cell, have dramatically lower levels of new neurons in the brain.
Czy mózg może się zmienić? Przez ponad sto lat neuroanatomowie, a potem inni badacze mózgu, utrzymywali, że po okresie dziecięcego rozwoju powstanie nowych komórek w mózgach dorosłych jest niemożliwe. Mózg może się zmieniać wyłącznie w pewnych granicach. Taki był dogmat. Później, w latach 90., pojawiły się wyniki badań, począwszy od zespołu Elizabeth Gould z Princeton, które dostarczały dowodów na istnienie neurogenezy, narodzin nowych komórek nerwowych w mózgach dorosłych ssaków. Najpierw w opuszce węchowej odpowiedzialnej za zmysł węchu. Potem w hipokampie związanym z pamięcią krótkotrwałą, wreszcie w samym ciele migdałowatym. Żeby zrozumieć jak działa ten proces, zostawiłem psychopatów na rzecz laboratorium w Oxfordzie specjalizującego się w uczeniu się i rozwoju. Zamiast psychopatów badałem myszy, ponieważ te same wzory aktywności mózgu występują u różnych gatunków zwierząt społecznych. Kiedy hoduje się mysz w zwyczajnej klatce, pudełku po butach wyłożonym watą, samotnie i bez wielu bodźców, nie będzie czuła się dobrze i często może rozwinąć dziwne, powtarzające się zachowania. To z natury towarzyskie zwierzę straci zdolność do budowania więzi z innymi, a nawet będzie na nie reagowało agresją. Z kolei myszy hodowane we wzbogaconym środowisku, na dużej przestrzeni dzielonej z innymi, z kołowrotkami, drabinami i obszarami do eksploracji, wykazywały neurogenezę, powstawanie nowych komórek nerwowych. Jak ustaliliśmy, lepiej sobie radzą w zadaniach związanych z uczeniem się i pamięcią. Ich moralność nie rozwija się na tyle, że zaczynają pomagać myszom-staruszkom przenieść zakupy przez jezdnię, ale wzbogacone środowisko wywołuje zdrowe, towarzyskie zachowania. Dla porównania, myszy hodowane w zwykłej klatce, nie tak różnej od więziennej celi, wykazują znacznie mniejszy poziom nowych neuronów w mózgu. Wiemy już, że w ciele migdałowatym ssaków,
It is now clear that the amygdala of mammals, including primates like us, can show neurogenesis. In some areas of the brain, more than 20 percent of cells are newly formed. We're just beginning to understand what exact function these cells have, but what it implies is that the brain is capable of extraordinary change way into adulthood. However, our brains are also exquisitely sensitive to stress in our environment. Stress hormones, glucocorticoids, released by the brain, suppress the growth of these new cells. The more stress, the less brain development, which in turn causes less adaptability and causes higher stress levels. This is the interplay between nature and nurture in real time in front of our eyes. When you think about it, it is ironic that our current solution for people with stressed amygdalae is to place them in an environment that actually inhibits any chance of further growth. Of course, imprisonment is a necessary part of the criminal justice system and of protecting society. Our research does not suggest that criminals should submit their MRI scans as evidence in court and get off the hook because they've got a faulty amygdala. The evidence is actually the other way. Because our brains are capable of change, we need to take responsibility for our actions, and they need to take responsibility for their rehabilitation. One way such rehabilitation might work is through restorative justice programs. Here victims, if they choose to participate, and perpetrators meet face to face in safe, structured encounters, and the perpetrator is encouraged to take responsibility for their actions, and the victim plays an active role in the process. In such a setting, the perpetrator can see, perhaps for the first time, the victim as a real person with thoughts and feelings and a genuine emotional response. This stimulates the amygdala and may be a more effective rehabilitative practice than simple incarceration. Such programs won't work for everyone, but for many, it could be a way to break the frozen sea within.
w tym nas, naczelnych, może zachodzić neurogeneza. W niektórych częściach mózgu ponad 20 procent komórek jest nowo powstałych. Dopiero zaczynamy rozumieć jaką dokładnie funkcję one pełnią, ale pokazuje to, że mózgi są zdolne do niezwykłych zmian, także w wieku dorosłym. Mimo wszystko nasze mózgi są niezwykle wrażliwe na stres w naszym otoczeniu. Hormony stresu, glikokortykoidy, wydzielane przez mózg, hamują wzrost nowych komórek. Im więcej stresu, tym słabszy rozwój mózgu, co obniża zdolność adaptacji i prowadzi do dalszego wzrostu poziom stresu. Jest to wzajemne oddziaływanie natury i kultury, dziejące się na naszych oczach. Gdyby się zastanowić, jest to ironia, że naszym rozwiązaniem dla ludzi z ciałem migdałowatym w stresie, jest umieszczenie ich w środowisku, które likwiduje szanse dalszego rozwoju. Jasne, uwięzienie to niezbędny element wymiaru sprawiedliwości i bezpieczeństwa publicznego. Nasze badania nie sugerują, że przestępcy powinni składać wyniki rezonansu magnetycznego jako dowody w sądzie, żeby wykręcić się wadliwym ciałem migdałowatym. Wręcz przeciwnie. Skoro nasze mózgi mają zdolność do zmiany, musimy wziąć odpowiedzialność za nasze czyny, a oni za swoją resocjalizację. Jeden ze sposobów jej przeprowadzenia to programy sprawiedliwości naprawczej. Ofiary, jeśli decydują się na udział, spotykają się twarzą w twarz ze sprawcą w bezpiecznych, kontrolowanych warunkach. Zachęca się sprawcę do przyjęcia odpowiedzialności, a ofiara aktywnie uczestniczy w tym procesie. W takim środowisku sprawca widzi, czasem po raz pierwszy, ofiarę jako rzeczywistą osobę, z myślami, uczuciami i szczerymi reakcjami emocjonalnymi. Pobudza to ciało migdałowate i może mieć silniejszy wpływ resocjalizujący niż samo pozbawienie wolności. Takie programy nie pomogą wszystkim, ale dla wielu mogą być sposobem stopienia wewnętrznego lodu.
So what can we do now? How can we apply this knowledge? I'd like to leave you with three lessons that I learned. The first thing that I learned was that we need to change our mindset. Since Wormwood Scrubs was built 130 years ago, society has advanced in virtually every aspect, in the way we run our schools, our hospitals. Yet the moment we speak about prisons, it's as though we're back in Dickensian times, if not medieval times. For too long, I believe, we've allowed ourselves to be persuaded of the false notion that human nature cannot change, and as a society, it's costing us dearly. We know that the brain is capable of extraordinary change, and the best way to achieve that, even in adults, is to change and modulate our environment.
Co możemy teraz zrobić? Jak możemy wykorzystać tę wiedzę? Chcę was przedstawić trzy lekcje, których się nauczyłem. Pierwsza lekcja mówi, że musimy zmienić podejście. Odkąd 130 lat temu zbudowano Wormwood Scrubs, postęp dokonał się niemal we wszystkich aspektach życia, w sposobach działania szkół i szpitali. Ale w przypadku więzień jest tak, jakbyśmy się cofnęli do czasów Dickensa, jeśli nie do średniowiecza. Uważam, że zbyt długo dawaliśmy się przekonać do fałszywego poglądu, że natura ludzka jest niezmienna. I jako społeczeństwo płacimy za to wysoką cenę. Wiemy, że mózg jest zdolny do niezwykłych zmian, a najlepszą drogą, by to osiągnąć, także u dorosłych, jest celowa modyfikacja środowiska.
The second thing I have learned is that we need to create an alliance of people who believe that science is integral to bringing about social change. It's easy enough for a neuroscientist to place a high-security inmate in an MRI scanner. Well actually, that turns out not to be so easy, but ultimately what we want to show is whether we're able to reduce the reoffending rates. In order to answer complex questions like that, we need people of different backgrounds -- lab-based scientists and clinicians, social workers and policy makers, philanthropists and human rights activists — to work together.
Druga rzecz, której się nauczyłem, to potrzeba stworzenia współpracy pomiędzy ludźmi, którzy wierzą, że nauka jest niezbędna do wprowadzania zmian w społeczeństwie. Łatwo jest badaczowi umieścić niebezpiecznego więźnia w skanerze MRI. No, w sumie nie aż tak łatwo, ale to co chcemy pokazać, to ocena szans obniżenia wskaźników recydywy. Żeby odpowiedzieć na tak skomplikowane pytania potrzebujemy ludzi z różnych środowisk, laborantów, klinicystów, pracowników socjalnych, ustawodawców, filantropów i obrońców praw człowieka, żeby pracowali razem.
Finally, I believe we need to change our own amygdalae, because this issue goes to the heart not just of who Joe is, but who we are. We need to change our view of Joe as someone wholly irredeemable, because if we see Joe as wholly irredeemable, how is he going to see himself as any different? In another decade, Joe will be released from Wormwood Scrubs. Will he be among the 70 percent of inmates who end up reoffending and returning to the prison system? Wouldn't it be better if, while serving his sentence, Joe was able to train his amygdala, which would stimulate the growth of new brain cells and connections, so that he will be able to face the world once he gets released? Surely, that would be in the interest of all of us.
Ostatecznie powinniśmy zmieniać nasze własne ciała migdałowate, bo ta sprawa dotyka sedna egzystencji, nie tylko Joego, także naszej. Musimy przestać postrzegać Joego jako kogoś, dla kogo nie ma ratunku. Bo jeśli my go tak widzimy, w jaki sposób on może postrzegać siebie inaczej? Na przestrzeni dziesięciu lat Joe opuści mury Wormwood Scrubs. Czy dołączy do 70% więźniów, którzy dokonują recydywy i wracają za kratki? Czy nie byłoby lepiej, gdyby, odsiadując wyrok, Joe mógł ćwiczyć swoje ciało migdałowate, co pobudziłoby rozwój nowych komórek i połączeń mózgowych, żeby mógł odnaleźć się w świecie po wyjściu z więzienia? Jestem pewny, że leży to w naszym wspólnym interesie.
(Applause) Thank you. (Applause)
(Brawa) Dziękuję. (Brawa)