We're seen as the organization that is the bucket for failed social policy. I can't define who comes to us or how long they stay. We get the people for whom nothing else has worked, people who have fallen through all of the other social safety nets. They can't contain them, so we must. That's our job: contain them, control them.
Ne shihemi si organizata që është kova për politikën sociale të dështuar. Unë nuk mund të përkufizoj kush vjen te ne ose sa gjatë rrinë. Marrim njerëzit për të cilët asgjë tjetër s'ka funksionuar, njerëz që kanë rënë përmes të gjitha rrjetave të tjera të sigurisë shoqërore. Ata nuk mund t'i frenojnë, kështu që ne duhet t'i frenojmë. Kjo është puna jonë: t'i frenojmë ata, t'i kontrollojmë ata.
Over the years, as a prison system, as a nation, and as a society, we've become very good at that, but that shouldn't make you happy. Today we incarcerate more people per capita than any other country in the world. We have more black men in prison today than were under slavery in 1850. We house the parents of almost three million of our community's children, and we've become the new asylum, the largest mental health provider in this nation. When we lock someone up, that is no small thing. And yet, we are called the Department of Corrections. Today I want to talk about changing the way we think about corrections. I believe, and my experience tells me, that when we change the way we think, we create new possibilities, or futures, and prisons need a different future.
Gjatë viteve, si një sistem burgu, si një komb, dhe si një shoqëri, ne jemi bërë shumë të zotë në këtë, por nuk duhet t'ju bëjë të lumtur. Sot ne burgosim më shumë njerëz për frymë se sa çdo shtet në botë. Kemi më shumë njerëz me ngjyrë në burg sot, se sa ishin në skllavëri në 1850. Ne strehojmë prindërit e rreth tre milionë fëmijëve të komunitetit tonë, dhe ne jemi shndërruar në azilin e ri, ofruesi më i madh i shëndetit mendor në këtë shtet. Kur ne burgosim dikë, kjo nuk është diçka e vogël. E përsëri, ne quhemi Departamenti i Korrigjimeve. Sot une dua të flas rreth ndryshimit të mënyrës si ne mendojmë për korrigjimet. Unë besoj, dhe eksperienca ime më tregon, se kur ne ndryshojmë mënyrën si ne mendojmë, ne krijojmë mundësi te reja, ose të ardhme, dhe burgjet kanë nevojë për një të ardhme të re.
I've spent my entire career in corrections, over 30 years. I followed my dad into this field. He was a Vietnam veteran. Corrections suited him. He was strong, steady, disciplined. I was not so much any of those things, and I'm sure that worried him about me. Eventually I decided, if I was going to end up in prison, I'd better end up on the right side of the bars, so I thought I'd check it out, take a tour of the place my dad worked, the McNeil Island Penitentiary.
Unë kam shpenzuar të gjithë karrierën time ne administraten e burgjeve, mbi 30 vjet. Unë ndoqa babain tim në këtë fushë. Ai ishte një veteran Vietnami. Korrigjimet i shkonin atij. Ai ishte i fortë, i qëndrueshëm, i disiplinuar. Unë nuk isha shumë nga asnjë nga këto gjëra, dhe jam i sigurt se kjo e shqetësonte atë rreth meje. Gradualisht unë vendosa, nëqoftëse do të përfundoja në burg, unë do të bëja mirë të përfundoja në anën e duhur të hekurave, kështu që mendova ta provoja, bëra një vizitë në vendin ku punonte babai im, Ishulli Ndëshkimor McNeil.
Now this was the early '80s, and prisons weren't quite what you see on TV or in the movies. In many ways, it was worse. I walked into a cell house that was five tiers high. There were eight men to a cell. there were 550 men in that living unit. And just in case you wondered, they shared one toilet in those small confines. An officer put a key in a lockbox, and hundreds of men streamed out of their cells. Hundreds of men streamed out of their cells. I walked away as fast as I could.
Kjo ndodhi në fillimet e viteve 80, dhe burgjet nuk ishin njësoj siç i shihni në televizor ose në filma. Në shumë mënyra, ishte më keq. Unë hyra në një shtëpi qeli që ishte pesë kate e lartë. Ishin tetë burra në atë qeli. Ishin 550 burra në atë njësi. Dhe nëse jeni kuriozë, ata ndanin të njëjtin tualet në ato kufizime të vogla. Një oficer vendoste një çelës në një kuti të kyçur, dhe qindra burra vërshonin jashtë qelive të tyre. Qindra burra vërshonin jashtë qelive të tyre. Unë ikja sa më shpejt të mundja.
Eventually I went back and I started as an officer there. My job was to run one of those cell blocks and to control those hundreds of men. When I went to work at our receptions center, I could actually hear the inmates roiling from the parking lot, shaking cell doors, yelling, tearing up their cells. Take hundreds of volatile people and lock them up, and what you get is chaos. Contain and control — that was our job.
Gradualisht u ktheva dhe fillova të punoja si oficer atje. Detyra ime ishte të drejtoja një ndër blloqet e qelive dhe të kontrolloja këto qindra burra. Kur unë u ktheva për të punuar te qendra jonë e recepsionit, unë mund të dëgjoja të burgosurit duke u rrotulluar që nga parkimi, duke shkundur dyert e qelive, duke bërtitur, duke shqyer qelitë e tyre. Merr qindra njerëz të paqëndrueshëm dhe burgosi, dhe çfarë përfiton është kaosi. Përmbaj dhe kontrollo - kjo ishte puna jonë.
One way we learned to do this more effectively was a new type of housing unit called the Intensive Management Unit, IMU, a modern version of a "hole." We put inmates in cells behind solid steel doors with cuff ports so we could restrain them and feed them. Guess what? It got quieter. Disturbances died down in the general population. Places became safer because those inmates who were most violent or disruptive could now be isolated. But isolation isn't good. Deprive people of social contact and they deteriorate. It was hard getting them out of IMU, for them and for us. Even in prison, it's no small thing to lock someone up.
Një mënyrë që ne mësuam për ta bërë këtë më efektivisht ishte një tip i ri njësie strehimi i quajtur Njësia e Menaxhimit Intensiv, NjMI versioni modern i një "biruce". Ne fusim të burgosurit në qeli prapa dyerve solide të çelikut me pranga në mënyrë që t'i kufizonim ata dhe t'i ushqenim. Gjejeni çfarë? U bë më qetë. Trazirat u ulën në popullatën e përgjithshme. Vendet u bënë më të sigurta sepse ata të burgosurit më të dhunshëm dhe përçarës tani mund të izoloheshin. Por izolimi nuk është i mirë. Hiqi njerëzve kontaktin social dhe ata do të degjenerojnë. Ishte e vështirë t'i nxirrje ata jashtë nga NjMI, për ata dhe për ne. Edhe në burg, nuk është gjë e vogël të burgosësh dikë.
My next assignment was to one of the state's deep-end prisons where some of our more violent or disruptive inmates are housed. By then, the industry had advanced a lot, and we had different tools and techniques to manage disruptive behavior. We had beanbag guns and pepper spray and plexiglass shields, flash bangs, emergency response teams. We met violence with force and chaos with chaos. We were pretty good at putting out fires.
Detyra ime e rradhës ishte në një ndër burgjet e thella të shtetit ku disa nga të burgosurit më të dhunshëm dhe përçarës strehoheshin. Deri atëherë, sektori kishte përparuar shumë, dhe ne kishim mjete dhe teknika të ndryshme për të menaxhuar sjelljen përçarëse. Ne kishim armë me plumba gome dhe sprucues me piper dhe mburoja peçiklasi, bomba verbuese, skuadra të emergjences. Ne iu kundërpërgjigjëm dhunës me forcë dhe kaosit me kaos. Ne ishim shumë të zotë për të shuar zjarret.
While I was there, I met two experienced correctional workers who were also researchers, an anthropologist and a sociologist. One day, one of them commented to me and said, "You know, you're pretty good at putting out fires. Have you ever thought about how to prevent them?" I was patient with them, explaining our brute force approach to making prisons safer. They were patient with me. Out of those conversations grew some new ideas and we started some small experiments. First, we started training our officers in teams rather than sending them one or two at a time to the state training academy. Instead of four weeks of training, we gave them 10. Then we experimented with an apprenticeship model where we paired new staff with veteran staff. They both got better at the work. Second, we added verbal de-escalation skills into the training continuum and made it part of the use of force continuum. It was the non-force use of force. And then we did something even more radical. We trained the inmates on those same skills. We changed the skill set, reducing violence, not just responding to it.
Kur isha atje, unë takova punonjës korrigjues me përvojë të cilët ishin gjithashtu studiues, një antropolog dhe një sociolog. Një ditë, njëri prej tyre mu drejtua dhe tha, "E di, ti je shumë i zoti për të shuar zjarret. A ke menduar ndonjëherë se si mund t'i parandalosh ata? Unë isha i duruar me ta, duke shpjeguar mënyrën tonë të forcës brutale për t'i bërë burgjet më të sigurta. Ata ishin të duruar me mua. Nga ato biseda lindën disa ide të reja dhe ne filluam disa eksperimente të vogla. Së pari, ne filluam të stërvisnim oficerët tanë në skuadra në vend që t'i dërgonim secilin në akademinë shtetërore të stërvitjes. Në vend të katër javësh trajnimi, ne u dhamë dhjete. Pastaj eksperimentuam me një model stazhi ku bashkuam stafin e ri me stafin e vjetër. Të dy palët u përmirësuan në punë, Së dyti, ne shtuam aftësi verbale de-përshkallëzimi në vazhdimësinë e stërvitjes dhe e bëmë pjesë të përdorimit të vazhdimësisë së forcës. Ishte përdorimi pa forcë i forcës. Më pas ne bëmë diçka më radikale. Ne trajnuam të burgosurit për të njëjtat aftësi. Ne ndryshuam strukturën e aftësive, duke zvogëluar dhunën, jo thjesht duke iu pëgjigjur asaj.
Third, when we expanded our facility, we tried a new type of design. Now the biggest and most controversial component of this design, of course, was the toilet. There were no toilets. Now that might not sound significant to you here today, but at the time, it was huge. No one had ever heard of a cell without a toilet. We all thought it was dangerous and crazy. Even eight men to a cell had a toilet. That small detail changed the way we worked. Inmates and staff started interacting more often and openly and developing a rapport. It was easier to detect conflict and intervene before it escalated. The unit was cleaner, quieter, safer and more humane. This was more effective at keeping the peace than any intimidation technique I'd seen to that point. Interacting changes the way you behave, both for the officer and the inmate. We changed the environment and we changed the behavior.
Së treti, kur ne zgjeruam godinën tonë, ne provuam një dizajn të ri. Tani komponenti më i madh dhe i diskutueshëm i këtij dizajni, sigurisht, ishte tualeti. Nuk kishte tualete. Kjo mund të mos tingëllojë domethënëse për ju këtu sot, por në atë kohë, ishte e madhe. Askush nuk kishte dëgjuar më parë për një qeli pa tualet. Ne të gjithë menduam se ishte e rrezikshme dhe e çmendur. Edhe tetë burra në një qeli kishin një tualet, Kjo hollësi e vogël ndryshoi mënyrën se si ne punonim. Të burgosurit dhe stafi ndërvepronin më shpesh dhe hapur duke zhvilluar një marrëdhënie. Ishte më e lehtë të dalloje konfliktin dhe të ndërhyje përpara se të përshkallëzonte. Njësia ishte më e pastër, e qetë, e sigurtë dhe njerëzore. Kjo ishte më efektive në ruajtjen e ritmit të paqes se çdo teknikë kërcënimi që isha parë deri në atë pikë. Ndërveprimi ndryshon mënyrën se si sillesh, si për oficerin ashtu edhe për të dënuarin. Ne ndryshuam mjedisin dhe ne ndryshuam sjelljen.
Now, just in case I hadn't learned this lesson, they assigned me to headquarters next, and that's where I ran straight up against system change. Now, many things work against system change: politics and politicians, bills and laws, courts and lawsuits, internal politics. System change is difficult and slow, and oftentimes it doesn't take you where you want to go. It's no small thing to change a prison system. So what I did do is I reflected on my earlier experiences and I remembered that when we interacted with offenders, the heat went down. When we changed the environment, the behavior changed. And these were not huge system changes. These were small changes, and these changes created new possibilities.
Tani, në rast se nuk e kisha kuptuar këtë mësim, ata më caktuan me pas në selitë qendrore, dhe aty unë u ktheva plotësisht kundër ndryshimit të sistemit. Tani, shumë gjëra funksionojnë kundër ndryshimit të sistemit: politika dhe politikanët, projektligjet dhe ligjet, gjykatat dhe paditë, politikat e brendshme. Ndryshimi i sistemit është i vështirë dhe i ngadaltë, dhe shpeshherë nuk të çon atje ku doje të shkoje. Nuk është gjë e vogël te ndryshosh sistemin e burgut. Kështu që unë reflektova mbi eksperiencat e mia te mëparshme, dhe u kujtova se kur ndërveproja me kundërvajtësit, nxehtësia ulej. Kur ne ndryshuam mjedisin, sjellja ndryshoi. Dhe këto nuk ishin ndryshime të mëdha të sistemit. Këto ishin ndryshime të vogla, dhe këto ndryshime krijonin mundësi të reja.
So next, I got reassigned as superintendent of a small prison. And at the same time, I was working on my degree at the Evergreen State College. I interacted with a lot of people who were not like me, people who had different ideas and came from different backgrounds. One of them was a rainforest ecologist. She looked at my small prison and what she saw was a laboratory. We talked and discovered how prisons and inmates could actually help advance science by helping them complete projects they couldn't complete on their own, like repopulating endangered species: frogs, butterflies, endangered prairie plants. At the same time, we found ways to make our operation more efficient through the addition of solar power, rainwater catchment, organic gardening, recycling. This initiative has led to many projects that have had huge system-wide impact, not just in our system, but in other state systems as well, small experiments making a big difference to science, to the community. The way we think about our work changes our work. The project just made my job more interesting and exciting. I was excited. Staff were excited. Officers were excited. Inmates were excited. They were inspired. Everybody wanted to be part of this. They were making a contribution, a difference, one they thought was meaningful and important.
Më pas, unë u ricaktova kryetar në një burg të vogël. Dhe në të njëjtën kohë, unë po punoja në diplomën time në Kolegjin Evegreen State. Unë ndërveproja me shumë njerëz te cilët nuk ishin si unë, njerëz të cilët kishin ide të ndryshme dhe vinin nga mjedise të ndryshme. Njëri prej tyre ishte një ekologe pyjesh. Ajo shikonte burgun tim të vogël dhe çfarë ajo shikonte ishte një laborator. Ne folëm dhe zbuluam sesi burgjet dhe të burgosurit mund të ndihmonin shkencën të përparonte duke i ndihmuar ata të përfundonin projekte që ata nuk i përfundonin dot vetë, njësoj si ripopullimi i specieve në rrezik: bretkosave, fluturave, bimëve preri në rrezik. Njëkohësisht, ne gjetëm mënyra për t'i bërë operacionet tona më efiçente nëpërmjet shtimit të fuqisë diellore, ujëmbledhësit të shiut, kopshtarisë organike, riciklimit. Kjo iniciativë parapriu shumë projekte të cilat kanë pasur një impakt të madh në të gjithë sistemin, jo vetëm në sistemin tone, por edhe në sistemet e shteteve të tjera gjithashtu, eksperimente të vogla që bëjnë ndryshime të mëdha karshi shkencës, komunitetit. Mënyra si ne mendojmë rreth punës sonë ndryshon punën tonë. Projekti e bëri punën time më interesante dhe emocionuese. Unë isha i emocionuar. Stafi ishte i emocionuar. Oficerit ishin të emocionar. Të burgosurit ishin të emocionuar. Ata ishin të frymëzuar. Gjithkush donte të bëhej pjesë e kësaj. Ata po bënin një kontribuim, një ndryshim, të cilin ata e mendonin domethënës dhe të rëndësishëm.
Let me be clear on what's going on here, though. Inmates are highly adaptive. They have to be. Oftentimes, they know more about our own systems than the people who run them. And they're here for a reason. I don't see my job as to punish them or forgive them, but I do think they can have decent and meaningful lives even in prison. So that was the question: Could inmates live decent and meaningful lives, and if so, what difference would that make? So I took that question back to the deep end, where some of our most violent offenders are housed. Remember, IMUs are for punishment. You don't get perks there, like programming. That was how we thought. But then we started to realize that if any inmates needed programming, it was these particular inmates. In fact, they needed intensive programming. So we changed our thinking 180 degrees, and we started looking for new possibilities. What we found was a new kind of chair. Instead of using the chair for punishment, we put it in classrooms. Okay, we didn't forget our responsibility to control, but now inmates could interact safely, face-to-face with other inmates and staff, and because control was no longer an issue, everybody could focus on other things, like learning. Behavior changed. We changed our thinking, and we changed what was possible, and this gives me hope.
Më lejoni të jem i qartë për çfarë po ndodh këtu. Të burgosurit janë të prirur drejt përshtatjes. Ata duhet të jenë. Shpeshherë, ata dinë më shumë rreth sistemeve tona se vetë njerëzit që i drejtojnë ato. Dhe ata janë këtu për një arsye. Unë nuk mendoj se puna ime është t'i ndëshkoje ose t'i fale ata, por unë mendoj që ata mund të kenë jetë të mira dhe domethënëse edhe në burg. Keshtu që kjo ishte pyetja: A munden të burgosurit të jetojnë jetë të mira dhe domethenëse, dhe nëse po, çfarë ndryshimi do të bënte? Kështu unë e mora atë pyetje mbrapa në skutat e thella, ku strehohen disa nga kundërvajtësit më të dhunshëm. Mbani mend, NjMI-të janë për ndëshkim. Ti nuk merr përfitime atje, si programimi. Kështu mendonim ne. Por më pas filluam të kuptonim se nëse njëri nga të burgosurit kishte nevojë për programim, ishin pikërisht këta të burgosur. Në fakt, atyre u nevojitej programim intensiv. Kështu ne ndryshuam mendimin tonë 180 gradë, dhe filluam të shqyrtonim mundësi të reja. Çfarë ne zbuluam ishte një lloj karrige e re. Në vend që ta përdornim karrigen për ndëshkim, ne e vendosëm në klasa. Ne nuk harruam përgjegjësine tonë për të kontrolluar, por tani të dënuarit mund të ndërvepronin të sigurt, ballë-për-ballë me të dënuarit e tjerë dhe stafin, e duke qenë se kontrolli nuk ishte më problem gjithkush mund të fokusohej në gjëra të tjera, si mësimi. Sjellja ndryshoi. Ne ndryshuam mendimin tonë, dhe ndryshuam çfarë ishte e mundur, dhe kjo më jep shpresë.
Now, I can't tell you that any of this stuff will work. What I can tell you, though, it is working. Our prisons are getting safer for both staff and inmates, and when our prisons are safe, we can put our energies into a lot more than just controlling. Reducing recidivism may be our ultimate goal, but it's not our only goal. To be honest with you, preventing crime takes so much more from so many more people and institutions. If we rely on just prisons to reduce crime, I'm afraid we'll never get there. But prisons can do some things we never thought they could do. Prisons can be the source of innovation and sustainability, repopulating endangered species and environmental restoration. Inmates can be scientists and beekeepers, dog rescuers. Prisons can be the source of meaningful work and opportunity for staff and the inmates who live there. We can contain and control and provide humane environments. These are not opposing qualities.
Tani, nuk mund t'u them se ndonjë nga këto gjëra mund të funksionojnë. Çfarë mund t'ju them, gjithsesi, është se po funksionon. Burgjet tona po bëhen më të sigurta për stafin, si dhe për të burgosurit, dhe kur burgjet tona janë të sigurta, ne mund të harxhojmë energjitë tona në më shumë se thjesht kontrollimi. Ulja e përsëritjes mund të jetë qëllimi ynë parësor, por jo qëllimi ynë i vetëm. Të jem i sinqertë me ju, parandalimi i krimit merr kaq shumë nga kaq shumë njerëz dhe institucione. Nëse ne mbështetemi vetëm në burgjet për të reduktuar krimin, unë kam frikë se nuk do ta arrijmë kurrë. Por burgjet mund të bëjnë disa gjëra që ne nuk menduam kurrë se mund t'i bënin. Burgjet mund të jenë një burim inovacioni dhe qëndrueshmërie, ripopullimi i specieve në rrezik dhe restaurimit mjedisor. Të burgosurit mund të jenë shkencëtarë ose kujdestarë bletësh, shpëtues qenësh. Burgjet mund të jenë burimi i një pune domethënëse dhe mundësia për stafin dhe të burgosurit që jetojnë atje. Ne mund të përmbajmë dhe kontrollojmë dhe të sigurojmë ambiente njerëzore. Këto nuk janë cilësi kundërshtuese.
We can't wait 10 to 20 years to find out if this is worth doing. Our strategy is not massive system change. Our strategy is hundreds of small changes that take place in days or months, not years. We need more small pilots where we learn as we go, pilots that change the range of possibility. We need new and better ways to measure impacts on engagement, on interaction, on safe environments. We need more opportunities to participate in and contribute to our communities, your communities. Prisons need to be secure, yes, safe, yes. We can do that. Prisons need to provide humane environments where people can participate, contribute, and learn meaningful lives. We're learning how to do that.
Ne nuk mund të presim 10 deri në 20 vjet për të zbuluar nese ia vlen të bëhet. Strategjia jonë nuk është ndryshim masiv i sistemit. Strategjia jonë konsiston në qindra ndryshime të vogla që realizohen brenda ditëve ose muajve, jo viteve. Duhen me shumë modele të vogla drejtuese ku mësojmë në rrugë e sipër, modele që mund të ndryshojnë rrezen e mundësive. Ne na duhen mënyra të reja dhe më të mira për të matur impaktet mbi angazhimin, ndërveprimin, mjediset e sigurta. Ne na duhen më shumë mundësi ku të marrim pjesë dhe kontribojmë ndaj komuniteteve tona, komuniteteve tuaja. Burgjet duhet të jenë të sigurta, po, të sigurta, po. Ne mund ta bëjmë këtë. Burgjet duhet të ofrojnë mjedise njerëzore ku njerëzit mund të marrin pjesë, kontribuojnë, dhe të mësojnë jetë domethënëse. Ne po mësojmë si ta bëjmë këtë.
That's why I'm hopeful. We don't have to stay stuck in old ideas about prison. We can define that. We can create that. And when we do that thoughtfully and with humanity, prisons can be more than the bucket for failed social policy. Maybe finally, we will earn our title: a department of corrections.
Prandaj unë kam shpresë. Ne nuk kemi pse të ngecim në ide të vjetra rreth burgut. Ne mund ta perkufizojmë atë. Ne mund ta krijojmë atë. Dhe mund ta bëjmë me mendim të pjekur dhe njerëzishëm, burgjet mund të jenë më shumë se kova për politikën sociale të dështuar. Ndoshta më në fund, ne do ta meritojmë titullin tonë: një departament i korrigjimeve.
Thank you.
Ju falemnderit.
(Applause)
(Duartrokitje)