Πρόκειται λοιπόν να μιλήσω για ένα πρόβλημα που έχουμε κι αυτό είναι ότι είμαι φιλόσοφος.
So I'm going to speak about a problem that I have and that's that I'm a philosopher.
(γέλια)
(Laughter)
Όταν πηγαίνω σε ένα πάρτι και με ρωτάνε τι κάνω και απαντάω "είμαι καθηγητής" τα μάτια τους παγώνουν. Όταν πηγαίνω σε ένα ακαδημαϊκό κοκτέιλ πάρτι και υπάρχουν όλοι οι καθηγητές γύρω, με ρωτούν σε ποιόν τομέα ανήκω και λέω φιλοσοφία - τα μάτια τους παγώνουν.
When I go to a party and people ask me what do I do and I say, "I'm a professor," their eyes glaze over. When I go to an academic cocktail party and there are all the professors around, they ask me what field I'm in and I say, "philosophy" -- their eyes glaze over.
(γέλια)
(Laughter)
Όταν πηγαίνω σε πάρτι φιλοσόφων
When I go to a philosopher's party
(γέλια)
(Laughter)
και με ρωτάνε πάω σε ποιο θέμα δουλεύω και λέω συνείδηση, τα μάτια τους δεν παγώνουν - μπερδεύουν τη γλώσσα τους.
and they ask me what I work on and I say, "consciousness," their eyes don't glaze over -- their lips curl into a snarl.
(γέλια)
(Laughter)
Και εισπράττω χλευασμούς, χάχανα και δυσαρέσκεια γιατί νομίζουν ότι "Αυτό είναι αδύνατον!. Η συνείδηση δεν μπορεί να εξηγηθεί." Και μόνο το θράσος ότι κάποιος θα προσπαθήσει να εξηγήσει τη συνείδηση είναι αδιανόητο.
And I get hoots of derision and cackles and growls because they think, "That's impossible! You can't explain consciousness." The very chutzpah of somebody thinking that you could explain consciousness is just out of the question.
Ο πολύκλαυστος φίλος μου Μπομπ Νόζικ, ένας εξαίρετος φιλόσοφος, σε ένα από τα βιβλία του, "Φιλοσοφικές εξηγήσεις," σχολιάζει το ήθος της φιλοσοφίας ... τον τρόπο με τον οποίο οι φιλόσοφοι λειτουργούν. Και λέει, ξέρετε, "Οι φιλόσοφοι λατρεύουν τα λογικά επιχειρήματα." Και λέει, "Φαίνεται ότι το ιδεώδες επιχείρημα για τους περισσότερους φιλόσοφους είναι να δώσουν στο κοινό της βάσεις του συλλογισμού και στη συνέχεια να δώσουν τα συμπεράσματα και το πόρισμα, και το πόρισμα δεν γίνει δεκτό το κοινό πεθαίνει. Τα κεφάλια τους εκρήγνυνται. "Η ιδέα είναι να έχεις ένα επιχείρημα τόσο ισχυρό που κατατροπώνει τους αντιπάλους σου. Αλλά στην πραγματικότητα δεν αλλάζει καθόλου τη γνώμη των άλλων.
My late, lamented friend Bob Nozick, a fine philosopher, in one of his books, "Philosophical Explanations," is commenting on the ethos of philosophy -- the way philosophers go about their business. And he says, you know, "Philosophers love rational argument." And he says, "It seems as if the ideal argument for most philosophers is you give your audience the premises and then you give them the inferences and the conclusion, and if they don't accept the conclusion, they die. Their heads explode." The idea is to have an argument that is so powerful that it knocks out your opponents. But in fact that doesn't change people's minds at all.
Είναι δύσκολο να αλλάξεις τη γνώμη των ανθρώπων για κάτι όπως η συνείδηση, και τελικά κατάλαβα το λόγο γιατί συμβαίνει αυτό. Ο λόγος γι αυτό είναι ότι όλοι είναι αυθεντίες στη συνείδηση. Ακούσαμε τις προάλλες ότι όλοι έχουν ισχυρή άποψη για τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Όλοι έχουν γνώμη για τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, ακόμα κι αν δεν είναι ειδικοί. Αλλά δεν θεωρούν τους εαυτούς τους ειδικούς στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, απλά έχουν ισχυρή άποψη. Είμαι σίγουρος ότι αυτοί που δουλεύουν, ας πούμε, στην κλιματική αλλαγή και την παγκόσμια άνοδο της θερμοκρασίας, ή το μέλλον του ιντερνέτ, συναντούν ανθρώπους που έχουν ισχυρές απόψεις για το τι πρόκειται να γίνει. Αλλά μάλλον δεν θεωρούν τις απόψεις τους ως πραγματογνωμοσύνη. Απλά έχουν ισχυρές απόψεις. Αλλά σε σχέση με τη συνείδηση, οι άνθρωποι νομίζουν, ο καθένας μας νομίζει, "Είμαι ειδικός. Απλά επειδή έχω συνείδηση, ξέρω για το θέμα." Και έτσι, τους αναπτύσσεις τη θεωρία σου και απαντάνε, "Όχι, όχι, δεν είναι αυτό η συνείδηση! Όχι, κάνεις λάθος." Και το λένε αυτό με εκπληκτική βεβαιότητα.
It's very hard to change people's minds about something like consciousness, and I finally figured out the reason for that. The reason for that is that everybody's an expert on consciousness. We heard the other day that everybody's got a strong opinion about video games. They all have an idea for a video game, even if they're not experts. But they don't consider themselves experts on video games; they've just got strong opinions. I'm sure that people here who work on, say, climate change and global warming, or on the future of the Internet, encounter people who have very strong opinions about what's going to happen next. But they probably don't think of these opinions as expertise. They're just strongly held opinions. But with regard to consciousness, people seem to think, each of us seems to think, "I am an expert. Simply by being conscious, I know all about this." And so, you tell them your theory and they say, "No, no, that's not the way consciousness is! No, you've got it all wrong." And they say this with an amazing confidence.
Και έτσι, αυτό που θα προσπαθήσω να κάνω σήμερα είναι να κλονίσω την βεβαιότητα αυτή. Γιατί ξέρω το αίσθημα -- Την αισθάνομαι κι εγώ. Θέλω να κλονίσω την βεβαιότητα ότι ξέρετε τον ενδότατο νου σας -- ότι είστε οι εσείς οι ίδιοι, αυθεντίες στη δική σας συνείδηση. Αυτό είναι το πρόγραμμα της ημέρας.
And so what I'm going to try to do today is to shake your confidence. Because I know the feeling -- I can feel it myself. I want to shake your confidence that you know your own innermost minds -- that you are, yourselves, authoritative about your own consciousness. That's the order of the day here.
Τώρα, αυτή η ωραία εικόνα δείχνει ένα μπαλόνι-σκέψη. Μια φυσαλίδα σκέψης. Πιστεύω ότι όλοι καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτό. Υποτίθεται ότι δείχνει τη ροή της συνείδησης. Αυτή είναι η αγαπημένη μου εικόνα της συνείδησης που έχει γίνει ποτέ. Φυσικά είναι του Σαούλ Στάινμπεργκ - ήταν εξώφυλλο στον Νιού Γιόρκερ. Και αυτός εδώ κοιτάει έναν πίνακα του Μπράκ. Αυτό μου θυμίζει τη λέξη μπαρόκ, μπάρακ (στρατώνας), μπάρκ (γαύγισμα), πουντλ (σκυλάκι κανίς), Σουζάν Ρ. -- καθ' οδόν προς τις κούρσες. Υπάρχει μια θαυμάσια ροή συνείδησης εδώ και αν την ακολουθήσετε, μαθαίνετε πολλά για αυτόν τον άνθρωπο. Αυτό που ειδικά μου αρέσει επίσης σ' αυτή την εικόνα, είναι ότι ο Στάνιμπεργκ απέδωσε αυτόν τον άνθρωπο με αυτή την τεχνική.
Now, this nice picture shows a thought-balloon, a thought-bubble. I think everybody understands what that means. That's supposed to exhibit the stream of consciousness. This is my favorite picture of consciousness that's ever been done. It's a Saul Steinberg of course -- it was a New Yorker cover. And this fellow here is looking at the painting by Braque. That reminds him of the word baroque, barrack, bark, poodle, Suzanne R. -- he's off to the races. There's a wonderful stream of consciousness here and if you follow it along, you learn a lot about this man. What I particularly like about this picture, too, is that Steinberg has rendered the guy in this sort of pointillist style.
Που μας θυμίζει, όπως έλεγε ο Ροντ Μπρουκς χθες: και αυτό που είμαστε, αυτό που ο καθένας από εμάς είναι - αυτό που είστε, αυτό που είμαι - είναι περίπου 100 τρισεκατομμύρια μικρά κυτταρικά ρομπότ. Απ' αυτά είμαστε φτιαγμένοι. Καθόλου άλλα συστατικά. Είμαστε φτιαγμένοι από κύτταρα, περίπου 100 τρισεκατομμύρια από αυτά. Ούτε ένα από αυτά τα κύτταρα δεν έχει συνείδηση, ούτε ένα από αυτά τα κύτταρα δεν ξέρει ποιος είστε, ή ενδιαφέρεται. Με κάποιο τρόπο, πρέπει να εξηγήσουμε πως, όταν συνθέτουμε ομάδες, στρατούς, πλήθη εκατοντάδων εκατομμυρίων από μικρά ρομποτικά κύτταρα χωρίς συνείδηση - όχι στ' αλήθεια διαφορετικά από ένα βακτηρίδιο, το καθένα από αυτά - το αποτέλεσμα είναι. Εννοώ, κοιτάξτε το. Το περιεχόμενο - υπάρχει χρώμα, υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν μνήμες, υπάρχει ιστορία. Και, με κάποιο τρόπο όλο αυτό το περιεχόμενο της συνείδησης επιτυγχάνεται από τη δραστηριότητα αυτών των ορδών από νευρώνες. Πως είναι δυνατόν αυτό; Πολλοί νομίζουν ότι απλά δεν είναι δυνατόν. Νομίζουν, "Όχι, δεν μπορεί να υπάρχει καμία φυσική εξήγηση της συνείδησης."
Which reminds us, as Rod Brooks was saying yesterday: what we are, what each of us is -- what you are, what I am -- is approximately 100 trillion little cellular robots. That's what we're made of. No other ingredients at all. We're just made of cells, about 100 trillion of them. Not a single one of those cells is conscious; not a single one of those cells knows who you are, or cares. Somehow, we have to explain how when you put together teams, armies, battalions of hundreds of millions of little robotic unconscious cells -- not so different really from a bacterium, each one of them -- the result is this. I mean, just look at it. The content -- there's color, there's ideas, there's memories, there's history. And somehow all that content of consciousness is accomplished by the busy activity of those hoards of neurons. How is that possible? Many people just think it isn't possible at all. They think, "No, there can't be any sort of naturalistic explanation of consciousness."
Αυτό είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο ενός φίλου μου, του Λη Σίγκελ, που είναι καθηγητής της θρησκείας μάλιστα, στο Πανεπιστήμιο της Χαβάης, και είναι αυθεντία στη μαγεία, και αυθεντία στη μαγεία του πεζοδρομίου στην Ινδία, στην οποία αναφέρεται το βιβλίο, "Δίχτυ Μαγείας." Και υπάρχει μια παράγραφος που θα ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας. Μιλάει τόσο πειστικά για το πρόβλημα. "Γράφω ένα βιβλίο για μαγεία," εξηγώ και με ρωτάνε "Αληθινή μαγεία;" Ως αληθινή μαγεία οι άνθρωποι θεωρούν τα θαύματα, θαυματουργές πράξεις, και υπερφυσικές δυνάμεις. "Όχι, απαντώ. Ταχυδακτυλουργικά τρικ, και όχι αληθινή μαγεία." Η αληθινή μαγεία, με άλλα λόγια, αναφέρεται στη μαγεία που δεν είναι αληθινή, ενώ η μαγεία που είναι αληθινή, που μπορεί να γίνει, δεν είναι αληθινή μαγεία."
This is a lovely book by a friend of mine named Lee Siegel, who's a professor of religion, actually, at the University of Hawaii, and he's an expert magician, and an expert on the street magic of India, which is what this book is about, "Net of Magic." And there's a passage in it which I would love to share with you. It speaks so eloquently to the problem. "'I'm writing a book on magic,' I explain, and I'm asked, 'Real magic?' By 'real magic,' people mean miracles, thaumaturgical acts, and supernatural powers. 'No,' I answer. 'Conjuring tricks, not real magic.' 'Real magic,' in other words, refers to the magic that is not real; while the magic that is real, that can actually be done, is not real magic."
(γέλια)
(Laughter)
Λοιπόν, αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο πολλοί αντιμετωπίζουν τη συνείδηση.
Now, that's the way a lot of people feel about consciousness.
(γέλια)
(Laughter)
Η αληθινή συνείδηση δεν είναι ένας σάκος με κόλπα. Αν την εξηγήσουμε σαν να ήταν ένας σάκος με κόλπα, τότε δεν είναι αληθινή συνείδηση, ότι και να 'ναι. Και, όπως είπε ο Μάρβιν, και όπως έχουν πει κι άλλοι, "Η συνείδηση είναι ένας σάκος με κόλπα". Αυτό σημαίνει ότι πολλοί είναι απλά τελείως δυσαρεστημένοι και καχύποπτοι όταν προσπαθώ να εξηγήσω τη συνείδηση. Οπότε αυτό είναι το πρόβλημα. Άρα πρέπει να προσπαθήσω να κάνω λίγη από τη δουλειά που δεν θα αρέσει σε πολλούς από εσάς, για τον ίδιο λόγο που δεν σας αρέσει να σας εξηγούν τα ταχυδακτυλουργικά κόλπα. Πόσοι από εσάς εδώ, αν κάποιος - κάποιος εξυπνάκιας - αρχίσει να σας εξηγεί πως γίνεται ένα συγκεκριμένο κόλπο, βουλώνετε τ' αυτιά σας και λέτε "Όχι, δεν θέλω να ξέρω!" Μην αφαιρείς τη συγκίνηση. Προτιμάω να παραμυθιάζομαι. Μου μου λες πως γίνεται." Πολλοί αισθάνονται έτσι για τη συνείδηση, ανακάλυψα. Και λυπάμαι αν σας επιβάλλω κάποια εξήγηση, κάποια κατανόηση. Καλύτερα να φύγετε τώρα αν δεν θέλετε να μάθετε κάποια απ' αυτά τα κόλπα.
Real consciousness is not a bag of tricks. If you're going to explain this as a bag of tricks, then it's not real consciousness, whatever it is. And, as Marvin said, and as other people have said, "Consciousness is a bag of tricks." This means that a lot of people are just left completely dissatisfied and incredulous when I attempt to explain consciousness. So this is the problem. So I have to do a little bit of the sort of work that a lot of you won't like, for the same reason that you don't like to see a magic trick explained to you. How many of you here, if somebody -- some smart aleck -- starts telling you how a particular magic trick is done, you sort of want to block your ears and say, "No, no, I don't want to know! Don't take the thrill of it away. I'd rather be mystified. Don't tell me the answer." A lot of people feel that way about consciousness, I've discovered. And I'm sorry if I impose some clarity, some understanding on you. You'd better leave now if you don't want to know some of these tricks.
Αλλά δεν πρόκειται να σας εξηγήσω τα πάντα. Θα κάνω αυτό που κάνουν οι φιλόσοφοι. Να πως εξηγεί ένας φιλόσοφος το κόλπο που κόβουν μια γυναίκα στη μέση με το πριόνι. Το ξέρετε το κόλπο που κόβουν τη γυναίκα στη μέση με το πριόνι; Ο φιλόσοφος λέει, "Θα σας εξηγήσω πως γίνεται αυτό. Βλέπετε, ο μάγος δεν κόβει στ' αλήθεια τη γυναίκα στη μέση.
But I'm not going to explain it all to you. I'm going to do what philosophers do. Here's how a philosopher explains the sawing-the-lady-in-half trick. You know the sawing-the-lady-in-half trick? The philosopher says, "I'm going to explain to you how that's done. You see, the magician doesn't really saw the lady in half."
(γέλια)
(Laughter)
"Απλά σας κάνει να νομίζετε ότι την κόβει στη μέση." Και ρωτάτε "Ναι, αλλά πως το κάνει αυτό;" Και απαντάει, "Ω, αυτό δεν είναι δική μου αρμοδιότητα, λυπάμαι."
"He merely makes you think that he does." And you say, "Yes, and how does he do that?" He says, "Oh, that's not my department, I'm sorry."
(γέλια)
(Laughter)
Οπότε τώρα θα σας δείξω πως οι φιλόσοφοι εξηγούν τη συνείδηση. Θα προσπαθήσω επίσης να σας δείξω ότι η συνείδηση δεν είναι και τόσο σπουδαία - η συνείδησή σας δεν είναι και τόσο θαυμάσια - όπως ίσως νομίζετε. Αυτό είναι κάτι, παρεμπιπτόντως, για το οποίο ο Λι Σίγκελ μιλάει στο βιβλίο του. Απορεί πως θα κάνει μια επίδειξη μαγείας και μετά το κοινό ορκίζεται ότι τον είδαν να κάνει Χ, Ψ και Ω. Ποτέ δεν έκανε αυτά τα πράγματα. Ούτε και προσπάθησε να κάνει αυτά τα πράγματα. Η μνήμη των ανθρώπων υπερβάλλει για το τι νομίζουν ότι είδαν. Και το ίδιο είναι αλήθεια για τη συνείδηση.
So now I'm going to illustrate how philosophers explain consciousness. But I'm going to try to also show you that consciousness isn't quite as marvelous -- your own consciousness isn't quite as wonderful -- as you may have thought it is. This is something, by the way, that Lee Siegel talks about in his book. He marvels at how he'll do a magic show, and afterwards people will swear they saw him do X, Y, and Z. He never did those things. He didn't even try to do those things. People's memories inflate what they think they saw. And the same is true of consciousness.
Τώρα, ας δούμε αν αυτό λειτουργεί. Εντάξει. Ας δούμε αυτό. Παρακολουθείστε προσεκτικά. Δουλεύω με έναν νέο προγραμματιστή κινουμένων σχεδίων που λέγεται Νικ Ντίμερ, και αυτό είναι μια επίδειξη που έκανε για μένα, τμήμα ενός μεγαλύτερου προγράμματος που ίσως να ενδιαφέρει μερικούς από σας. Ψάχνουμε για χορηγό. Είναι ένα ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους για τη συνείδηση. ΟΚ, τώρα, όλοι είδατε τι άλλαξε, σωστά; Πόσοι από σας παρατηρήσατε ότι κάθε ένα από αυτά τα τετράγωνα άλλαξε χρώμα; Όλοι. Θα σας το δείξω ξανά. Ακόμα κι να ξέρετε ότι όλα θα αλλάξουν χρώμα, είναι πολύ δύσκολο να το παρατηρήσετε. Πρέπει να συγκεντρωθείτε πραγματικά για να παρατηρήστε κάποιες από τις αλλαγές.
Now, let's see if this will work. All right. Let's just watch this. Watch it carefully. I'm working with a young computer-animator documentarian named Nick Deamer, and this is a little demo that he's done for me, part of a larger project some of you may be interested in. We're looking for a backer. It's a feature-length documentary on consciousness. OK, now, you all saw what changed, right? How many of you noticed that every one of those squares changed color? Every one. I'll just show you by running it again. Even when you know that they're all going to change color, it's very hard to notice. You have to really concentrate to pick up any of the changes at all.
Τώρα, αυτό είναι ένα παράδειγμα - ένα από τα πολλά - ενός φαινομένου που τώρα μελετάται αρκετά. Είναι κάτι που προέβλεψα στις 1-2 τελευταίες σελίδες του βιβλίου μου το 1991, "Η Συνείδηση Ερμηνεύεται," όπου είπα ότι αν γίνουν τέτοιου τύπου πειράματα, θα βρεθεί ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να ανιχνεύσουν μεγάλες διαφορές. Αν υπάρχει χρόνος στο τέλος, θα σας δείξω μια πιο εντυπωσιακή περίπτωση. Τώρα, πως μπορεί να γίνονται όλες αυτές οι αλλαγές, και να μην τις αντιλαμβάνεστε; Λοιπόν, νωρίτερα σήμερα, ο Τζεφ Χώκινς ανέφερε τον τρόπο που το μάτι κάνει σακκαδικές κινήσεις, τον τρόπο που το μάτι κινείται τρεις με τέσσερις φορές το δευτερόλεπτο. Δεν ανέφερε την ταχύτητα. Το μάτι βρίσκεται σε συνεχή κίνηση, περιστρέφεται κοιτώντας μάτια, μύτες, αγκώνες, κοιτώντας ενδιαφέροντα πράγματα στον κόσμο. Και εκεί που δεν κοιτάει το μάτι, η όραση είναι σημαντικά φτωχότερη. Αυτό γίνεται γιατί η ωχρά κηλίδα του ματιού, που είναι το τμήμα υψηλής ανάλυσης, είναι περίπου το μέγεθος του νυχιού με το χέρι τεντωμένο. Αυτό είναι το τμήμα της λεπτομέρειας. Δεν μοιάζει να είναι έτσι, σωστά; Δεν φαίνεται να είναι έτσι, αλλά έτσι είναι. Προσλαμβάνετε πολύ λιγότερες πληροφορίες απ' ότι νομίζετε.
Now, this is an example -- one of many -- of a phenomenon that's now being studied quite a bit. It's one that I predicted in the last page or two of my 1991 book, "Consciousness Explained," where I said if you did experiments of this sort, you'd find that people were unable to pick up really large changes. If there's time at the end, I'll show you the much more dramatic case. Now, how can it be that there are all those changes going on, and that we're not aware of them? Well, earlier today, Jeff Hawkins mentioned the way your eye saccades, the way your eye moves around three or four times a second. He didn't mention the speed. Your eye is constantly in motion, moving around, looking at eyes, noses, elbows, looking at interesting things in the world. And where your eye isn't looking, you're remarkably impoverished in your vision. That's because the foveal part of your eye, which is the high-resolution part, is only about the size of your thumbnail held at arms length. That's the detail part. It doesn't seem that way, does it? It doesn't seem that way, but that's the way it is. You're getting in a lot less information than you think.
Να ένα τελείως διαφορετικό φαινόμενο. Αυτός είναι ένας πίνακας το Μπελότο. Βρίσκεται στο μουσείο της Βόρειας Καρολίνας. Ο Μπελότο ήταν μαθητής του Καναλέτο. Και μου αρέσουν πίνακες σαν αυτόν - ο πίνακας είναι στην πραγματικότητα όσο μεγάλος είναι εδώ. Και μου αρέσουν οι πίνακες του Καναλέτο γιατί έχουν φανταστική λεπτομέρεια, και μπορείτε να πάτε κοντά και να δείτε όλες τις λεπτομέρειες στον πίνακα. Και ξεκίνησα από τη μια άκρη της αίθουσας στη Βόρεια Καρολίνα γιατί σκέφτηκα ότι μάλλον ήταν Καναλέτο, και θα είχε όλη αυτή τη λεπτομέρεια. Και πρόσεξα ότι εκεί στη γέφυρα υπήρχαν πολλοί άνθρωποι - και μόλις ξεχωρίζουν καθώς διασχίζουν τη γέφυρα. Και σκέφτηκα καθώς πλησίαζα ότι θα μπορούσα να δω τις λεπτομέρειες των περισσότερων, να δω τα ρούχα τους κλπ κλπ. Και καθώς πλησίαζα όλο και πιο κοντά στην κυριολεξία ξεφώνησα. Φώναξα γιατί καθώς πήγα πιο κοντά, ανακάλυψα ότι η λεπτομέρεια δεν υπήρχε καθόλου. Ήταν απλά σταγόνες μπογιάς καλλιτεχνικά τοποθετημένες. Και καθώς προχώρησα προς τον πίνακα, περίμενα να δω λεπτομέρεια που δεν υπήρχε. Ο καλλιτέχνης πρότεινε πολύ έξυπνα ανθρώπους και ρούχα και άμαξες και διάφορα άλλα πράγματα, και ο εγκέφαλός μου δέχτηκε την πρόταση.
Here's a completely different effect. This is a painting by Bellotto. It's in the museum in North Carolina. Bellotto was a student of Canaletto's. And I love paintings like that -- the painting is actually about as big as it is right here. And I love Canalettos, because Canaletto has this fantastic detail, and you can get right up and see all the details on the painting. And I started across the hall in North Carolina, because I thought it was probably a Canaletto, and would have all that in detail. And I noticed that on the bridge there, there's a lot of people -- you can just barely see them walking across the bridge. And I thought as I got closer I would be able to see all the detail of most people, see their clothes, and so forth. And as I got closer and closer, I actually screamed. I yelled out because when I got closer, I found the detail wasn't there at all. There were just little artfully placed blobs of paint. And as I walked towards the picture, I was expecting detail that wasn't there. The artist had very cleverly suggested people and clothes and wagons and all sorts of things, and my brain had taken the suggestion.
Είστε εξοικειωμένοι με μια πιο πρόσφατη τεχνολογία που είναι - εκεί. Μπορείτε να δείτε καλύτερα τις σταγονες. Βλέπετε, όταν πάτε πιο κοντά είναι στ' αλήθεια μόνο σταγόνες μπογιάς. Θα είχατε δει κάτι σαν κι αυτό - αυτό είναι το αντίστροφο αποτέλεσμα. Θα σας το δείξω άλλη μια φορά.
You're familiar with a more recent technology, which is -- There, you can get a better view of the blobs. See, when you get close they're really just blobs of paint. You will have seen something like this -- this is the reverse effect. I'll just give that to you one more time.
Τώρα, τι κάνει ο εγκέφαλος όταν δέχεται μια πρόταση; Όταν μια-δυο καλλιτεχνικές σταγόνες μπογιάς από ένα καλλιτέχνη, προτείνουν ένα πρόσωπο - ας πούμε έναν από το μικρό σύλλογο του νου του Μάρβιν Μίνσκυ - στέλνουν μικρούς ζωγράφους να συμπληρώσουν όλες τις λεπτομέρειες κάπου στον εγκέφαλό σας; Δεν νομίζω. Σε καμία περίπτωση. Αλλά τότε, πως στο καλό γίνεται; Λοιπόν, θυμάστε την εξήγηση του φιλοσόφου για την γυναίκα; Είναι το ίδιο πράγμα. Ο εγκέφαλος σας κάνει να νομίζετε ότι έχει όλη τη λεπτομέρεια. Νομίζετε ότι η λεπτομέρεια είναι εκεί αλλά δεν είναι. Ο εγκέφαλος στην πραγματικότητα δεν βάζει τη λεπτομέρεια στο κεφάλι σας. Απλά σας κάνει να περιμένετε τη λεπτομέρεια.
Now, what does your brain do when it takes the suggestion? When an artful blob of paint or two, by an artist, suggests a person -- say, one of Marvin Minsky's little society of mind -- do they send little painters out to fill in all the details in your brain somewhere? I don't think so. Not a chance. But then, how on Earth is it done? Well, remember the philosopher's explanation of the lady? It's the same thing. The brain just makes you think that it's got the detail there. You think the detail's there, but it isn't there. The brain isn't actually putting the detail in your head at all. It's just making you expect the detail.
Ας κάνουμε αυτό το πείραμα στα γρήγορα. Είναι το σχήμα στα αριστερά το ίδιο με αυτό στα δεξιά περιστραμμένο; Ναι. Πόσοι από εσάς το έκαναν περιστρέφοντας αυτό στα αριστερά με το νου σας, για να δείτε αν ταίριαζε με αυτό στα δεξιά; Και πόσοι περιστρέψατε αυτό στα δεξιά; Εντάξει. Πως ξέρετε ότι αυτό κάνατε;
Let's just do this experiment very quickly. Is the shape on the left the same as the shape on the right, rotated? Yes. How many of you did it by rotating the one on the left in your mind's eye, to see if it matched up with the one on the right? How many of you rotated the one on the right? OK. How do you know that's what you did?
(γέλια)
(Laughter)
Πράγματι έχει υπάρξει μια πολύ ενδιαφέρουσα αντιπαράθεση που κρατάει πάνω από 20 χρόνια στη γνωστική επιστήμη - διάφορα πειράματα που ξεκίνησαν από τον Ρότζερ Σέπαρντ, που μέτρησε τη γωνιακή ταχύτητα της περιστροφής νοητικών εικόνων. Ναι, είναι δυνατό να γίνει αυτό. Αλλά οι λεπτομέρειες της διαδικασίας είναι ακόμα υπό συζήτηση. Και αν διαβάσετε τη βιβλιογραφία, ένα από τα πράγματα που πρέπει να κατανοήσετε είναι ότι ακόμα και είστε το υποκείμενο του πειράματος, δεν ξέρετε. Δεν ξέρετε πως το κάνετε. Απλά ξέρετε ότι έχετε κάποια πιστεύω. Και ότι έρχονται με κάποια σειρά, κάποια στιγμή. Και τι εξηγεί το γεγονός ότι αυτό είναι που σκέφτεστε; Λοιπόν, εδώ πρέπει να πάτε στα καμαρίνια και να ρωτήσετε τον ταχυδακτυλουργό.
There's in fact been a very interesting debate raging for over 20 years in cognitive science -- various experiments started by Roger Shepherd, who measured the angular velocity of rotation of mental images. Yes, it's possible to do that. But the details of the process are still in significant controversy. And if you read that literature, one of the things that you really have to come to terms with is even when you're the subject in the experiment, you don't know. You don't know how you do it. You just know that you have certain beliefs. And they come in a certain order, at a certain time. And what explains the fact that that's what you think? Well, that's where you have to go backstage and ask the magician.
Αυτή είναι η εικόνα που λατρεύω. Μπράντλυ, Πέτρι και Ντουμάις Μπορεί να πιστεύετε ότι σας εξαπάτησα, ότι έβαλα λίγο πιο άσπρο από το άσπρο όριο εκεί. Πόσοι από σας είδαν αυτό το όριο, με τον κύβο του Νέκερ να αιωρείται μπροστά από τους κύκλους; Το βλέπετε; Λοιπόν, ξέρετε, στην ουσία το όριο είναι στ' αλήθεια εκεί, κατά κάποιο τρόπο. Ο εγκέφαλός σας υπολογίζει αυτό το όριο, το όριο που πάει εδώ. Αλλά τώρα, παρατηρείστε ότι υπάρχουν δυο τρόποι για να δείτε τον κύβο, σωστά; Είναι ένας κύβος του Νέκερ. Όλοι βλέπετε τους δυο τρόπους που μπορούμε να δούμε τον κύβο, σωστά; Μπορείτε να δείτε τους τέσσερις τρόπους που μπορούμε να δούμε τον κύβο; Γιατί υπάρχει κι άλλος τρόπος να τον δούμε. Αν τον βλέπετε ως ένα κύβο που αιωρείται μπροστά από κάποιους κύκλους, μερικούς μαύρους κύκλους, υπάρχει κι άλλος τρόπος να τον δείτε. Ως ένα κύβο σε μαύρο φόντο, όπως αν τον βλέπατε μέσα από ένα κομμάτι Ελβετικό τυρί.
This is a figure that I love: Bradley, Petrie, and Dumais. You may think that I've cheated, that I've put a little whiter-than-white boundary there. How many of you see that sort of boundary, with the Necker cube floating in front of the circles? Can you see it? Well, you know, in effect, the boundary's really there, in a certain sense. Your brain is actually computing that boundary, the boundary that goes right there. But now, notice there are two ways of seeing the cube, right? It's a Necker cube. Everybody can see the two ways of seeing the cube? OK. Can you see the four ways of seeing the cube? Because there's another way of seeing it. If you're seeing it as a cube floating in front of some circles, some black circles, there's another way of seeing it. As a cube, on a black background, as seen through a piece of Swiss cheese.
(γέλια)
(Laughter)
Το καταλαβαίνετε; Πόσοι το καταλαβαίνετε; Αυτό θα βοηθήσει.
Can you get it? How many of you can't get it? That'll help.
(γέλια)
(Laughter)
Τώρα μπορείτε να το καταλάβετε. Αυτά είναι δύο πολύ διαφορετικά φαινόμενα. Όταν βλέπετε τον κύβο με ένα τρόπο, πίσω από την οθόνη, τα όρια εξαφανίζονται. Αλλά παραμένει ένα είδος γεμίσματος όπως φαίνεται όταν κοιτάμε αυτό. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να δούμε τον κύβο, αλλά που είναι η αλλαγή χρώματος; Χρειάζεται ο εγκέφαλός σας να στείλει μικρούς ζωγράφους εκεί; ΟΙ κόκκινοι ζωγράφοι και οι πράσινοι ζωγράφοι ανταγωνίζονται ποιος θα ζωγραφίσει πίσω από την κουρτίνα; Όχι. Ο εγκέφαλός σας τα παρατάει. Δεν χρειάζεται να συμπληρώσει τίποτα. Όταν πρωτοάρχισα να μιλάω για το παράδειγμα των Μπράντλυ, Πέτρι και Ντουμάις που μόλις είδατε - Ξαναπάω σ' αυτό, αυτό εδώ - Είπα ότι δεν υπήρχε συμπλήρωμα εδώ πίσω. Και υπέθεσα ότι αυτή ήταν η απλή αλήθεια, πάντα αλήθεια. Αλλά ο Ρομπ Βαν Λίερ πρόσφατα έδειξε ότι δεν είναι.
Now you can get it. These are two very different phenomena. When you see the cube one way, behind the screen, those boundaries go away. But there's still a sort of filling in, as we can tell if we look at this. We don't have any trouble seeing the cube, but where does the color change? Does your brain have to send little painters in there? The purple-painters and the green-painters fight over who's going to paint that bit behind the curtain? No. Your brain just lets it go. The brain doesn't need to fill that in. When I first started talking about the Bradley, Petrie, Dumais example that you just saw -- I'll go back to it, this one -- I said that there was no filling-in behind there. And I supposed that that was just a flat truth, always true. But Rob Van Lier has recently shown that it isn't.
Τώρα, αν νομίζετε ότι βλέπετε λίγο απαλό κίτρινο - Θα το τρέξω μερικές φορές ακόμα. Κοιτάξτε στις γκρι περιοχές, και προσέξτε αν βλέπετε κάτι σα σκιά να κινείται εκεί - ναι! Είναι καταπληκτικό. Δεν υπάρχει τίποτε εκεί. Δεν είναι κόλπο. Αυτή είναι η δουλειά του Ρον Ρένσνινκ που σε κάποιο βαθμό ήταν εμπνευσμένη απ' αυτή την πρόταση στο τέλος του βιβλίου. Επιτρέψτε μου να σταματήσω αυτό για ένα δευτερόλεπτο. Αυτό είναι τύφλωση αλλαγής.
Now, if you think you see some pale yellow -- I'll run this a few more times. Look in the gray areas, and see if you seem to see something sort of shadowy moving in there -- yeah, it's amazing. There's nothing there. It's no trick. ["Failure to Detect Changes in Scenes" slide] This is Ron Rensink's work, which was in some degree inspired by that suggestion right at the end of the book. Let me just pause this for a second if I can.
Αυτό που πρόκειται να δείτε είναι δύο εικόνες, που η κάθε μία είναι λίγο διαφορετική από την άλλη. Βλέπετε εδώ την κόκκινη σκεπή και την γκρι σκεπή, και ανάμεσά τους θα υπάρχει μια μάσκα, που είναι απλά μια λευκή οθόνη, για περίπου ένα τέταρτο του δευτερολέπτου. Οπότε θα δείτε την πρώτη εικόνα, και μετά τη μάσκα. Ύστερα τη δεύτερη εικόνα, και μετά τη μάσκα.¼ Και αυτό θα συνεχιστεί και στόχος σας είναι ως υποκείμενα να πιέσετε το κουμπί όταν δείτε την αλλαγή. Λοιπόν, δείχνουμε την πρωτότυπη εικόνα για 240 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Λευκό. Δείχνουμε την επόμενη εικόνα για 240 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Λευκό. Και συνεχίζουμε έως ότου το υποκείμενο πιέζει το κουμπί λέγοντας "Βλέπω την αλλαγή." Και τώρα θα γίνουμε υποκείμενα στο πείραμα.
This is change-blindness. What you're going to see is two pictures, one of which is slightly different from the other. You see here the red roof and the gray roof, and in between them there will be a mask, which is just a blank screen, for about a quarter of a second. So you'll see the first picture, then a mask, then the second picture, then a mask. And this will just continue, and your job as the subject is to press the button when you see the change. So, show the original picture for 240 milliseconds. Blank. Show the next picture for 240 milliseconds. Blank. And keep going, until the subject presses the button, saying, "I see the change."
Θα ξεκινήσουμε εύκολα. Μερικά παραδείγματα. Κανένα πρόβλημα εδώ. Βλέπετε όλοι; Εντάξει. Πράγματι, τα υποκείμενα του Ρέσνικ χρειάστηκαν λίγο παραπάνω από ένα δευτερόλεπτο για να πατήσουν το κουμπί. Το βλέπετε; 2,9 δευτερόλεπτα. Πόσοι δεν το έχετε δει ακόμα; Τι υπάρχει στη σκεπή αυτού του αχυρώνα; (γέλια)
So now we're going to be subjects in the experiment. We're going to start easy. Some examples. No trouble there. Can everybody see? All right. Indeed, Rensink's subjects took only a little bit more than a second to press the button. Can you see that one? 2.9 seconds. How many don't see it still? What's on the roof of that barn?
Είναι εύκολο.
(Laughter)
Είναι γέφυρα ή αποβάθρα; Υπάρχουν μερικά ακόμα πιο θεαματικά, και θα τελειώσω. Θέλω να δείτε μερικά που είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακά. Αυτό γιατί είναι τόσο μεγάλο κι όμως είναι δύσκολο να το δει κανείς. Το βλέπετε; Το ακροατήριο: Ναι
It's easy. Is it a bridge or a dock? There are a few more really dramatic ones, and then I'll close. I want you to see a few that are particularly striking. This one because it's so large and yet it's pretty hard to see. Can you see it?
Βλέπετε τις σκιές που κινούνται μπρος-πίσω; Αρκετά μεγάλο.
Audience: Yes.
Ώστε, ο μέσος χρόνος είναι 15 δευτερόλεπτα για τα υποκείμενα σ' αυτό το πείραμα. Αυτό το λατρεύω, θα τελειώσω μ' αυτό,
Dan Dennett: See the shadows going back and forth? Pretty big. So 15.5 seconds is the median time for subjects in his experiment there.
γιατί είναι τόσο εμφανές και σημαντικό. Πόσοι δεν το έχετε δει ακόμα; Πόσοι δεν το έχετε δει ακόμα; Πόσοι κινητήρες υπάρχουν στο φτερό αυτού του Μπόινγκ; (γέλια)
I love this one. I'll end with this one, just because it's such an obvious and important thing. How many still don't see it? How many still don't see it? How many engines on the wing of that Boeing?
Ακριβώς στη μέση της φωτογραφίας!
(Laughter)
Ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας. Αυτό που ήθελα να σας δείξω είναι ότι οι επιστήμονες, χρησιμοποιούν τις εξωτερικές μεθόδους σε τρίτο πρόσωπο, μπορούν να σας πουν πράγματα για τη συνείδησή σας που ούτε θα τα ονειρευόσασταν. Και ότι, ουσιαστικά, δεν είστε αυθεντία στη συνείδησή σας όπως νομίζετε ότι είστε. Και στ' αλήθεια κάνουμε μεγάλη πρόοδο στην διατύπωση μιας θεωρίας του νου. Ο Τζεφ Χώκινς, σήμερα το πρωί, περιέγραφε την προσπάθειά του
Right in the middle of the picture! Thanks very much for your attention. What I wanted to show you is that scientists, using their from-the-outside, third-person methods, can tell you things about your own consciousness that you would never dream of, and that, in fact, you're not the authority on your own consciousness that you think you are. And we're really making a lot of progress on coming up with a theory of mind.
να αναπτύξει μια θεωρία, μια καλή, μεγάλη θεωρία, στη νευροεπιστήμη. Και έχει δίκιο. Αυτό είναι το πρόβλημα. Ο διευθυντής της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ - ήμουν εκεί για μια ομιλία είπε κάποτε, "Στο εργαστήριό μας έχουμε ένα ρητό. Αν δουλεύετε σε ένα νευρώνα, αυτό είναι νευροεπιστήμη. Αν δουλέτετε σε δύο νευρώνες, αυτό είναι ψυχολογία." (γέλια)
Jeff Hawkins, this morning, was describing his attempt to get theory, and a good, big theory, into the neuroscience. And he's right. This is a problem. Harvard Medical School once -- I was at a talk -- director of the lab said, "In our lab, we have a saying. If you work on one neuron, that's neuroscience. If you work on two neurons, that's psychology."
Χρειαζόμαστε περισσότερη θεωρία, και μπορεί να αναπτυχθεί από πάνω προς τα κάτω.
(Laughter)
Σας ευχαριστώ πολύ.
We have to have more theory, and it can come as much from the top down.
(χειροκρότημα)
Thank you very much.