Πόσους δημιουργιστές έχουμε στην αίθουσα; Μάλλον κανέναν. Νομίζω είμαστε όλοι Δαρβινιστές. Όμως, πολλοί Δαρβινιστές αγχώνονται, νιώθουν άβολα, θέλουν να δουν έως πού φτάνει ο Δαρβινισμός. Δεν πειράζει. Έχετε δει ιστούς αράχνης; Σίγουρα έχετε δει μια και είναι προϊόντα της εξέλιξης. Τον Παγκόσμιο Ιστό όμως; Έχετε μια αβεβαιότητα γι' αυτό. Φράγματα κάστορα, ναι. Φράγματα όμως σαν το Χούβερ όχι. Τι νομίζετε ότι αποτρέπει τα προϊόντα της ανθρώπινης ευφυίας από το να είναι καθαυτά φρούτα του δέντρου της ζωής, και κατά συνέπεια, κατά κάποιο τρόπο, να υπακούουν στους νόμους της εξέλιξης; Όμως οι άνθρωποι περιέργως αντιστέκονται στην ιδέα της εφαρμογής της εξελικτικής σκέψης στη Σκέψη-στο πώς σκεπτόμαστε.
How many Creationists do we have in the room? Probably none. I think we're all Darwinians. And yet many Darwinians are anxious, a little uneasy -- would like to see some limits on just how far the Darwinism goes. It's all right. You know spiderwebs? Sure, they are products of evolution. The World Wide Web? Not so sure. Beaver dams, yes. Hoover Dam, no. What do they think it is that prevents the products of human ingenuity from being themselves, fruits of the tree of life, and hence, in some sense, obeying evolutionary rules? And yet people are interestingly resistant to the idea of applying evolutionary thinking to thinking -- to our thinking.
Και γιαυτό θα μιλήσω λίγο για το θέμα αυτό, λαμβάνοντας υπόψη ότι έχουμε να καλύψουμε πολλά στο πρόγραμμα εδώ. Είστε λοιπόν στο δάσος, ή είστε σ' ένα λιβάδι, και βλέπετε αυτό το μυρμήγκι να σκαρφαλώνει σ'ένα φύλο στο γρασίδι. Ανεβαίνει στην κορυφή και πέφτει, ανεβαίνει ξανά, και πέφτει ξανά, και ξανασκαρφαλώνει - προσπαθώντας να μείνει ακριβώς πάνω στην κορυφή του φύλου. Τι κάνει αυτό το μυρμήγκι; Σε τι αποσκοπεί; Τι προσπαθεί να πετύχει αυτό το μυρμήγκι σκαρφαλώνοντας στο φύλο; Τι όφελος θα έχει το μυρμήγκι; Και η απάντηση είναι: Τίποτα. Δεν έχει κανένα όφελος το μυρμήγκι. Τότε, γιατί το κάνει αυτό; Είναι απλά ένα λάθος; Ναι οφείλεται σε λάθος. Σ' ένα δίκροκο λάθος...στο παράσιτο της δικροκοιλίασης. Είναι ένα μικρό σκουλίκι στον εγκέφαλο. Είναι ένα παρασιτικό σκουλίκι στον εγκέφαλο πρόβατου ή αγελάδας που περνά από το στομάχι τους για να συνεχίσει τη ζωή του. Όπως ο σολωμός κολυμπά αντίθετα στο ρεύμα για να ζευγαρώσει, έτσι και τα παράσιτα της δικροκοιλίασης επιστρατεύουν ένα περαστικό μυρμήγκι, τρυπώνουν στον εγκέφαλό του και το οδηγούν στην κορυφή του φύλου σαν όχημα. Άρα δεν υπάρχει όφελος για το μυρμήγκι. Ο εγκέφαλος του μυρμηγκιού είναι όμηρος του παράσιτου που μολύνει τον εγκέφαλο προκαλώντας συμπεριφοράς αυτοκτονίας. Τρομακτικό.
And so I'm going to talk a little bit about that, keeping in mind that we have a lot on the program here. So you're out in the woods, or you're out in the pasture, and you see this ant crawling up this blade of grass. It climbs up to the top, and it falls, and it climbs, and it falls, and it climbs -- trying to stay at the very top of the blade of grass. What is this ant doing? What is this in aid of? What goals is this ant trying to achieve by climbing this blade of grass? What's in it for the ant? And the answer is: nothing. There's nothing in it for the ant. Well then, why is it doing this? Is it just a fluke? Yeah, it's just a fluke. It's a lancet fluke. It's a little brain worm. It's a parasitic brain worm that has to get into the stomach of a sheep or a cow in order to continue its life cycle. Salmon swim upstream to get to their spawning grounds, and lancet flukes commandeer a passing ant, crawl into its brain, and drive it up a blade of grass like an all-terrain vehicle. So there's nothing in it for the ant. The ant's brain has been hijacked by a parasite that infects the brain, inducing suicidal behavior. Pretty scary.
Συμβαίνει, όμως, κάτι παρόμοιο και με τους ανθρώπους; Όλα αυτά βέβαια εκ μέρους μιας αιτίας εκτός της γενετικής του ικανότητας φυσικά. Λοιπόν μπορεί να το σκεφτήκατε ήδη ότι η λέξη Ισλάμ σημαίνει «παράδοση», ή, «υποταγή των ιδίων συμφερόντων στη θέληση του Αλλάχ.» Είναι, λοιπόν, οι ιδέες - και όχι τα σκουλίκια - που κρατάνε όμηρο τον εγκέφαλό μας. Τώρα, θα πείτε, ισχυρίζομαι ότι μια μεγάλη μειονότητα πληθυσμού στον κόσμο είναι όμηρος παρασιτικών ιδεών; Όχι. Είναι ακόμα χειρότερα. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι ήδη όμηροι. (Γέλια) Έχουμε πολλές ιδέες για τις οποίες θα θυσιαζόμασταν. Η Ελευθερία, ειδικά αν είσαι από Νέο Χαμσάιρ. (Γέλια) Δικαιοσύνη. Αλήθεια. Κομμουνισμός. Πολλοί έχουν θυσιαστεί για τον Κομμουνισμό, και πολλοί έχουν θυσιαστεί για τον Καπιταλισμό. Και πολλοί για τον Καθολικισμό. Πολλοί επίσης για το Ισλάμ. Αυτές δεν είναι παρά λίγες από τις ιδέες για τις οποίες θα θυσιαζόμασταν. Τις κολλάμε όλοι.
Well, does anything like that happen with human beings? This is all on behalf of a cause other than one's own genetic fitness, of course. Well, it may already have occurred to you that Islam means "surrender," or "submission of self-interest to the will of Allah." Well, it's ideas -- not worms -- that hijack our brains. Now, am I saying that a sizable minority of the world's population has had their brain hijacked by parasitic ideas? No, it's worse than that. Most people have. (Laughter) There are a lot of ideas to die for. Freedom, if you're from New Hampshire. (Laughter) Justice. Truth. Communism. Many people have laid down their lives for communism, and many have laid down their lives for capitalism. And many for Catholicism. And many for Islam. These are just a few of the ideas that are to die for. They're infectious.
Χτες, ο Άμορι Λόβινς μίλησε για το σύνδρομο της «μολυσματικής επανάληψης.» Ήταν ένας καταχρηστικός όρος κατ' ουσίαν. Είναι άλογη μηχανική. Μα, τα περισσότερα πολιτιστικά ανοίγματα που γίνονται δεν είναι ευφυή, νέα ή πρωτοπόρα. Είναι απλά μολυσματική επανάληψη. Και μπορεί να προσπαθούμε να έχουμε μια θεωρία για το τι έχει γίνει, όταν γίνεται, ώστε να κατανοούμε τις συνθήκες της μόλυνσης. Οι ξενιστές κοπιάζουν για να εξαπλώσουν τις ιδέες τους σε άλλους. Εγώ είμαι φιλόσοφος και ένα από τα ρίσκα του επαγγέλματος είναι ότι πολλοί μας ρωτάνε ποιο είναι το νόημα της ζωής. Και πρέπει να έχει κανείς ένα έτοιμο σλόγκαν, να έχεις μια δήλωση. Αυτή, λοιπόν, είναι η δική μου.
Yesterday, Amory Lovins spoke about "infectious repititis." It was a term of abuse, in effect. This is unthinking engineering. Well, most of the cultural spread that goes on is not brilliant, new, out-of-the-box thinking. It's "infectious repetitis," and we might as well try to have a theory of what's going on when that happens so that we can understand the conditions of infection. Hosts work hard to spread these ideas to others. I myself am a philosopher, and one of our occupational hazards is that people ask us what the meaning of life is. And you have to have a bumper sticker, you know. You have to have a statement. So, this is mine.
Το μυστικό της ευτυχίας είναι: Βρες κάτι πιο σημαντικό από σένα και αφιέρωσε τη ζωή σου σ'αυτό. Οι περισσότερο από εμάς - τώρα που πλέον έχει περάσει η δεκαετία του «Εγώ» - τώρα πλέον το κάνουμε αυτό. Ένα συγκεκριμένο ή γενικά άλλο σετ ιδεών έχουν απλά αντικαταστήσει τις βιολογικές εντολές της ζωής μας. Αυτό είναι το «ύψιστο αγαθό» της ζωής μας. Δεν είναι να κάνουμε όσο πιο πολλά εγγόνια. Αυτό, τώρα, είναι μια βαθιά βιολογική συνέπεια. Είναι η υποταγή των γενετικών συμφερόντων μας σε άλλα συμφέροντα. Και δεν υπάρχει άλλο είδος που κάνει κάτι παρόμοιο.
The secret of happiness is: Find something more important than you are and dedicate your life to it. Most of us -- now that the "Me Decade" is well in the past -- now we actually do this. One set of ideas or another have simply replaced our biological imperatives in our own lives. This is what our summum bonum is. It's not maximizing the number of grandchildren we have. Now, this is a profound biological effect. It's the subordination of genetic interest to other interests. And no other species does anything at all like it.
Πώς, λοιπόν, μπορούμε να το διανοηθούμε αυτό; Από τη μια είναι βιολογική συνέπεια, και μεγάλη μάλιστα. Χωρίς αμφιβολία. Ποιες θεωρίες, λοιπόν, θα χρησιμοποιήσουμε για να το εξετάσουμε αυτό; Πολλές θεωρίες, αλλά, πώς μπορεί κάτι να τις δέσει μεταξύ τους; Η ιδεά της ανατύπωσης ιδεών, ιδεών που ανατυπώνονται περνώντας από εγκέφαλο σε εγκέφαλο. Ο Ρίτσαρντ Ντόκινς, που θα μιλήσει αργότερα σήμερα, εφηύρε τον όρο «μιμίδιο», και έθεσε την πρώτη ξεκάθαρη και ζωντανή έκδοση αυτής της ιδέας στο βιβλίο του «Το εγωιστικό γονίδιο.» Τώρα να 'μαι κι εγώ να σας μιλάω για την ιδέα αυτή. Τώρα πλέον, όπως φαίνεται, η ιδέα δεν είναι δική του. Ναι - εκείνος την ξεκίνησε, αλλά η ιδέα ανήκει σε όλους μας τώρα. Και δεν φέρει ευθύνη για ό,τι πω εγώ για τα μιμίδια. Εγώ είμαι ο υπεύθυνος για ό,τι πω για τα μιμίδια.
Well, how are we going to think about this? It is, on the one hand, a biological effect, and a very large one. Unmistakable. Now, what theories do we want to use to look at this? Well, many theories. But how could something tie them together? The idea of replicating ideas; ideas that replicate by passing from brain to brain. Richard Dawkins, whom you'll be hearing later in the day, invented the term "memes," and put forward the first really clear and vivid version of this idea in his book "The Selfish Gene." Now here am I talking about his idea. Well, you see, it's not his. Yes -- he started it. But it's everybody's idea now. And he's not responsible for what I say about memes. I'm responsible for what I say about memes.
Στην πραγματικότητα, είμαστε όλοι υπεύθυνοι. γιατί όχι μόνο γα τις προσδοκούμενες συνέπειες των ιδεών μας αλλά και για τις πιθανές κακές χρήσης τους. Άρα είναι σημαντικό, νομίζω, στον Ρίτσαρντ κι εμένα, να μην γίνει κακή χρήση και παραφθορά αυτών των ιδεών. Είναι πανεύκολο να κακοχρησιμοποιηθούν. Γιαυτό εξάλλου είναι επικίνδυνες. Και είναι πλέον δουλειά πλήρους απασχόλησης να προσπαθεί κανείς ν' αποτρέψει τον κόσμο από το να φοβάται αυτές τις ιδέες, από το να τις μεταλλάσσει και να τις πάει σε μύριες όσες κατευθύνσεις. Γιαυτό πρέπει να επιμένουμε, στην προσπάθειά μας να διορθώσουμε τις λάθος κατανοήσεις ώστε μόνο ώστε μόνο οι καλοήθεις και χρήσιμες παραλλαγές των ιδεών μας να συνεχίσουν να επεκτείνονται. Αλλά αυτό είναι ένα πρόβλημα. Αλλά δεν μας φτάνει ο χρόνος και θα πω ακόμα λίγα και μετά θα συνεχίσω με άλλα, γιατί έχουμε πολλά άλλα πράγματα να καλύψουμε.
Actually, I think we're all responsible for not just the intended effects of our ideas, but for their likely misuses. So it is important, I think, to Richard, and to me, that these ideas not be abused and misused. They're very easy to misuse. That's why they're dangerous. And it's just about a full-time job trying to prevent people who are scared of these ideas from caricaturing them and then running off to one dire purpose or another. So we have to keep plugging away, trying to correct the misapprehensions so that only the benign and useful variants of our ideas continue to spread. But it is a problem. We don't have much time, and I'm going to go over just a little bit of this and cut out, because there's a lot of other things that are going to be said.
Γιαυτό ας τονίσω: Τα μιμίδια είναι σαν τους ιούς. Αυτό μας είπε ο Ρίτσαρντ το 1993. Μπορεί να σκεφτείτε, «Μα πώς είναι αυτό δυνατόν;» Εννοώ, ένας ιός είναι, ξέρετε, κάτι απτό! Ένα μιμίδιο, όμως, από τι αποτελείται; Χτες ο Νεγροπόντε μιλούσε για ιοτρόπες επικοινωνίες αλλά - τι είναι ένας ιός; Ένας ιός είναι μια σειρά τσαμπουκαλεμένων νουκλεϊκών οξέων. (Γέλια) Δηλαδή, έχει ένα κάτι που το κάνει ν' αναπαράγεται καλύτερα από τους ανταγωνιστές του. Και αυτό είναι ένα μιμίδιο: ένα τσαμπουκαλεμένο πακέτο πληροφοριών. Από τι αποτελείται το μιμίδιο; Από τι είναι φτιαγμένα τα κομμάτια, μαμά; Όχι από σιλικόνη. Αποτελούνται από πληροφορίες και μπορεί να μεταφερθούν με όποιο φυσικό μέσο. Από τι αποτελείται μια λέξη; Μερικές φορές όταν άνθρωποι λένε, «Υπάρχουν τα μιμίδια;» Εγώ λέω, «Υπάρχουν οι λέξεις; Τις έχετε στην οντολογία σας;» Εάν είναι, τότε οι λέξεις είναι μιμίδια που μπορούν να προφερθούν.
So let me just point out: memes are like viruses. That's what Richard said, back in '93. And you might think, "Well, how can that be? I mean, a virus is -- you know, it's stuff! What's a meme made of?" Yesterday, Negroponte was talking about viral telecommunications but -- what's a virus? A virus is a string of nucleic acid with attitude. (Laughter) That is, there is something about it that tends to make it replicate better than the competition does. And that's what a meme is. It's an information packet with attitude. What's a meme made of? What are bits made of, Mom? Not silicon. They're made of information, and can be carried in any physical medium. What's a word made of? Sometimes when people say, "Do memes exist?" I say, "Well, do words exist? Are they in your ontology?" If they are, words are memes that can be pronounced.
Και απ' την άλλη έχουμε όλα τ' άλλα μιμίδια που δεν γίνεται να προφερθούν. Έχουμε διαφορετικά είδη μιμιδίων. Θυμάστε τους Σέικερς; Με το δώρο της απλότητας; Με τ' απλά, όμορφα έπιπλα; Βασικά έχουν πλέον εξαλειφθεί. Ένας από τους λόγους είναι ότι ένα από τα πιστεύω των Σέικερς ήταν η αγαμία. Όχι μόνο για τους κληρικούς. Για όλους. Και φυσικά γιαυτό δεν μας εκπλήσσει που εξαλείφθηκαν. (Γέλια) Αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι αυτός ο λόγος που εξαλείφθηκαν. Επέζησαν για τόσο καιρό σε μια εποχή που δεν υπήρχαν κοινωνικές δικλείδες ασφαλείας. Όπου υπήρχαν πολλές χήρες και ορφανά, άνθρωποι που θα χρειάζονταν κάποιον να τους υιοθετήσει. Γιαυτό, λοιπόν, είχαν μια έτοιμη ροή προσηλυτισμένων. Και θα μπορούσαν να το είχαν συνεχίσει αυτό. Θεωρητικά θα μπορούσε να συνεχιστεί για πάντα. Με τέλεια αγαμία εκ μέρους των ξενιστών. Η ιδέα θα πέρναγε από τον ένα στον άλλο μέσω προσηλυτισμού, και όχι μέσω της γενετικής συγγένειας.
Then there's all the other memes that can't be pronounced. There are different species of memes. Remember the Shakers? Gift to be simple? Simple, beautiful furniture? And, of course, they're basically extinct now. And one of the reasons is that among the creed of Shaker-dom is that one should be celibate. Not just the priests. Everybody. Well, it's not so surprising that they've gone extinct. (Laughter) But in fact that's not why they went extinct. They survived as long as they did at a time when the social safety nets weren't there. And there were lots of widows and orphans, people like that, who needed a foster home. And so they had a ready supply of converts. And they could keep it going. And, in principle, it could've gone on forever, with perfect celibacy on the part of the hosts. The idea being passed on through proselytizing, instead of through the gene line.
Έτσι λοιπόν οι ιδέες μπορούν να επιζήσουν παρά το γεγονός ότι δεν μεταφέρονται με γενετικό τρόπο. Ένα μιμίδιο μπορεί να ευδοκιμήσει παρά την αρνητική επίδρασή του στην γενετική ευεξία. Μια και το μιμίδιο για τους Σέικερς ήταν κατ' ουσία ένα αποστειρωτικό παράσιτο. Υπάρχουν και άλλα παράσιτα που το κάνουν αυτό - που καθιστούν τον ξενιστή στείρο. Είναι μέρος του σχεδίου τους. Δεν χρειάζεται να σκέφτοναι για να έχουν ένα σχέδιο.
So the ideas can live on in spite of the fact that they're not being passed on genetically. A meme can flourish in spite of having a negative impact on genetic fitness. After all, the meme for Shaker-dom was essentially a sterilizing parasite. There are other parasites that do this -- which render the host sterile. It's part of their plan. They don't have to have minds to have a plan.
Ας σας επιστήσω την προσοχή σε μια μόνο από τις πολλές επιπλοκές της μιμιδικής οπτικής, που συνιστώ. Δεν έχω το χρόνο να εμβαθύνω όμως. Στο υπέροχο βιβλίο του Τζάρεντ Ντάιμοντ, «Όπλα, βακτήρια και ατσάλι», μιλά για το πώς ήταν τα βακτήρια, περισσότερο και από τα όπλα και το ατσάλι, που κατέκτησαν το νέο ημισφαίριο - το Δυτικό ημισφαίριο - που με τη σειρά του κατέκτησε τον υπόλοιπο κόσμο. Όταν οι ευρωπαίοι εξερευνητές και ταξιδιώτες εξαπλώθηκαν, έφεραν μαζί τους βακτήρια στα οποία είχαν κατ' ουσία ανοσία, βακτήρια που είχαν μάθει να τα αντέχουν για εκατοντάδες και εκατοντάδες χρόνια, για χιλιάδες χρόνια, που ζούσαν με εξημερωμένα ζώα τα οποία ήταν και η πηγή αυτών των παθογόνων. Και αυτά εξολόθρευσαν - αυτά τα παθογόνα εξολόθρευσαν τους ιθαγενείς, που δεν είχαν καθόλου ανοσία σ' αυτά.
I'm just going to draw your attention to just one of the many implications of the memetic perspective, which I recommend. I've not time to go into more of it. In Jared Diamond's wonderful book, "Guns, Germs and Steel," he talks about how it was germs, more than guns and steel, that conquered the new hemisphere -- the Western hemisphere -- that conquered the rest of the world. When European explorers and travelers spread out, they brought with them the germs that they had become essentially immune to, that they had learned how to tolerate over hundreds and hundreds of years, thousands of years, of living with domesticated animals who were the sources of those pathogens. And they just wiped out -- these pathogens just wiped out the native people, who had no immunity to them at all.
Και το κάνουμε ξανά. Το κάνουμε αυτή τη φορά όμως με τοξικές ιδέες. Χτες, αρκετά άτομα - Ο Νίκολας Νεγροπόντε και άλλοι - μίλησαν για όλα τα υπέροχα πράγματα που συμβαίνουν ότι οι ιδέες μας διαδίδονται, χάρη στην τεχνολογία σε ολόκληρο τον κόσμο. Και συμφωνώ μαζί τους. Είναι σε μεγάλο ποσοστό υπέροχο. Ευρύτερα υπέροχο. Αλλά ανάμεσα σε όλες αυτές τις ιδέες που αναπόφευκτα ρέουν σ' όλο τον κόσμο χάρη στην τεχνολογία μας, υπάρχουν και πολλές τοξικές ιδέες. Τώρα αυτά γίνονται εδώ και αρκετό καιρό. Ο Σαγίντ Κουίτμπ είναι ένας από τους πατέρες του φανατικού Ισλάμ, ένας από τους ιδεολόγους που ενέπνευσαν τον Οσάμπα μπιν λάντεν. «Δεν έχει κανείς παρά να δει τα επίσημα φιλμ, τις εκδηλώσεις μόδας και ομορφιάς, τις αίθουσες χορού, τα μπαρ και τους τηλεοπτικούς σταθμούς.» Μιμίδια.
And we're doing it again. We're doing it this time with toxic ideas. Yesterday, a number of people -- Nicholas Negroponte and others -- spoke about all the wonderful things that are happening when our ideas get spread out, thanks to all the new technology all over the world. And I agree. It is largely wonderful. Largely wonderful. But among all those ideas that inevitably flow out into the whole world thanks to our technology, are a lot of toxic ideas. Now, this has been realized for some time. Sayyid Qutb is one of the founding fathers of fanatical Islam, one of the ideologues that inspired Osama bin Laden. "One has only to glance at its press films, fashion shows, beauty contests, ballrooms, wine bars and broadcasting stations." Memes.
Αυτά τα μιμίδια εξαπλώνονται σε όλο τον κόσμο και αφανίζουν ολόκληρες κουλτούρες. Αφανίζουν γλώσσες. Αφανίζουν παραδόσεις και πρακτικές. Και δεν είναι σφάλμα δικό μας, όσο δεν είναι σφάλα των βακτηρίων όταν αφανίζουν τα άτομα που δεν έχουν ανοσία προς αυτά. Έχουμε ανοσία σ' όλα τα σκουπίδια που «ζουν» στο περιθώριο της κουλτούρας μας. Είμαστε μια ελεύθερη κοινωνία, άρα επιτρέπουμε την πορνογραφία και όλα αυτά - απλά αδιαφορούμε. Είναι για μας σαν την απλή γρίπη. Δεν μας πολυαπασχολούν. Αλλά θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι για πολλά άτομα σ' όλο τον κόσμο, είναι κάτι σημαντικό. Θα πρέπει να το ΄χουμε αυτό πάντα στο μυαλό μας, μια και καθώς εξαπλώνουμε την παιδεία και την τεχνολογία μας, ένα από τα πράγματα που κάνουμε είναι να είμαστε οι συνιστώσες των μιμιδίων που θα θεαθούν σωστά από τους ξενιστές άλλων μιμιδίων ως άμεση απειλή για τα αγαπημένα τους μιμίδια - τα μιμίδια για τα οποία είναι έτοιμοι να θυσιάσουν ακόμα και τη ζωή τους.
These memes are spreading around the world and they are wiping out whole cultures. They are wiping out languages. They are wiping out traditions and practices. And it's not our fault, anymore than it's our fault when our germs lay waste to people that haven't developed the immunity. We have an immunity to all of the junk that lies around the edges of our culture. We're a free society, so we let pornography and all these things -- we shrug them off. They're like a mild cold. They're not a big deal for us. But we should recognize that for many people in the world, they are a big deal. And we should be very alert to this. As we spread our education and our technology, one of the things that we are doing is we're the vectors of memes that are correctly viewed by the hosts of many other memes as a dire threat to their favorite memes -- the memes that they are prepared to die for.
Αλλά, πώς θα ξεχωρίσουμε τα καλά μιμίδια από τα κακά μιμίδια; Αυτό δεν είναι δουλειά για την επιστήμη της μιμιδικής. Η μιμιδική είναι ηθικά ουδέτερη. Και έτσι θα έπρεπε να 'ναι. Δεν είναι ο τόπος για μίσος και θυμό. Εάν είχατε φίλο που πέθανε από AIDS, τότε μισείτε το HIV. Αλλά για να το αντιμετωπίσετε πρέπει να αποτανθείτε στην επιστήμη, και να κατανοήσετε πώς εξαπλώνεται και γιατί, όλα με μια ηθικά ουδέτερη οπτική.
Well now, how are we going to tell the good memes from the bad memes? That is not the job of the science of memetics. Memetics is morally neutral. And so it should be. This is not the place for hate and anger. If you've had a friend who's died of AIDS, then you hate HIV. But the way to deal with that is to do science, and understand how it spreads and why in a morally neutral perspective.
Μόνο τα γεγονότα. Επιλύοντας τις όποιες επιπλοκές. Υπάρχει χώρος για ηθικά πάθη μόνο αφού έχουμε όλα τα δεδομένα και μπορούμε να διακρίνουμε τι είναι καλύτερο να πράξουμε. Όπως, λοιπόν, με τα βακτήρια, το ζήτημα είναι να μην επιδιώξουμε να τ' αφανίσουμε. Δεν πρόκειται ποτέ ν' αφανίσουμε τα βακτήρια. Αυτό που μπορούμε, όμως, να κάνουμε είναι να προωθήσουμε μέτρα για τη δημόσια υγεία, και αυτό θα ενθαρρύνει την εξέλιξη της αμολυσματικότητας. Αυτό θα ενθαρρύνει την εξάπλωση σχετικά καλοήθων μεταλλάξεων στις πιο τοξικές ποικιλίες. Δεν έχω άλλο χρόνο, άρα.. σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.
Get the facts. Work out the implications. There's plenty of room for moral passion once we've got the facts and can figure out the best thing to do. And, as with germs, the trick is not to try to annihilate them. You will never annihilate the germs. What you can do, however, is foster public health measures and the like that will encourage the evolution of avirulence. That will encourage the spread of relatively benign mutations of the most toxic varieties. That's all the time I have, so thank you very much for your attention.