Ένας ηγέτης είναι σταθερός, σοβαρός, αποφασιστικός, ακλόνητος. Μην σας δουν να ιδρώνετε, πάντα να έχετε μία απάντηση.
A leader is steady, firm, decisive, unwavering. Never let 'em see you sweat, always have an answer.
[Ο Τρόπος που Δουλεύουμε]
[The Way We Work]
Με λένε Νταν, είμαι συνέταιρος σε μια παγκόσμια δημιουργική συμβουλευτική. Αλλά, υπάρχει και μια άλλη πλευρά μου: η Κάρι Ντράγκσοου, ο χαρακτήρας που έφτιαξα στο Instagram. Καθώς σκεφτόμουν τη διπλή μου ζωή, δεν μπόρεσα να μην αναρωτηθώ... Όταν ο αληθινός σου εαυτός είναι λίγο μη παραδοσιακός, πόσο μέρος του μπορείς πραγματικά να φέρεις στο γραφείο; Για μερικούς από εμάς, είναι η αυθεντικότητα εκτός ορίων;
My name is Dan, I'm a partner at a global creative consultancy. But there's another side to me: Carrie Dragshaw, the character I created on Instagram. As I thought about my double life, I couldn't help but wonder ... When your true self is a little nontraditional, how much of it can you really bring to the office? For some of us is authenticity off-limits?
Τα πρώτα 10 χρόνια της καριέρας μου νόμιζα ότι υπήρχε μόνο ένας τρόπος να είσαι ηγέτης: αποφασιστικός και σοβαρός. Άλλα αυτό δεν είμαι εγώ. Έτσι έβαζα το κουστούμι για να ταιριάζω στον ρόλο: μίλαγα με βαθύτερη φωνή, έλεγχα τις χειρονομίες μου. Είμαι άνθρωπος που ενθουσιάζεται πολύ με πράγματα και αυτό το έλεγχα επίσης. Άκουγα αυτή τη μικρή φωνή μέσα στο κεφάλι μου, να μου λέει: «Είσαι πολύ ομοφυλόφιλος, πολύ θηλυκός, πολύ επιδεικτικός». Είχα και έναν καλοπροαίρετο σύμβουλο που έλεγε: «Όλοι ξέρουν ότι είσαι ομοφυλόφιλος. Εξαιρετικά. Αλλά δεν χρειάζεται να τους το χτυπάς συνέχεια».
For the first 10 years of my career, I thought there was one way to be a leader: decisive and serious. But that's not me. So I'd put on basically office drag to fit the role: I'd talk in a deeper voice, try to hold in my hand motions. I'm someone who gets really excited about things, so I'd temper that. I had this little voice in my head, telling me, "You're too gay, too feminine, too flamboyant." I had one well-intentioned adviser who said, "Everyone knows you're gay. And that's great. But you don't need to beat them over the head with it."
Δείτε εμένα με κορμάκι μπαλαρίνας, τις Απόκριες του 2016. Μεταμφιέστηκα στον αγαπημένο μου τηλεοπτικό χαρακτήρα, την Κάρι Μπράντσοου, σκεφτόμενος ότι θα άρεσε στους φίλους μου. Και μετά, τα πράγματα ξέφυγαν. Η ανάρτηση έγινε δημοφιλής και αρχικά ήταν διασκεδαστικό. Ξεκίνησα να παίρνω αυτά τα απίστευτα μηνύματα από ανθρώπους για το πόσο χαρούμενοι έγιναν, πόσο τους ενθάρρυνε να είναι αυθεντικοί. Άρχισα να σκέφτομαι ότι είναι η ώρα να πω στη μικρή φωνή στο κεφάλι μου να το βουλώσει και να με αφήσει να είμαι ο εαυτός μου. Ομως μετά τα πράγματα πήραν μεγάλες διαστάσεις.
Cut to: me in a tutu, for Halloween 2016. I dressed up as my favorite TV show character, Carrie Bradshaw, thinking my friends would get a kick out of it. And then, things got crazy. The post went viral, and at first it was pure fun. I started getting these incredible messages from people about how happy it made them, how it encouraged them to be their authentic selves. And I started to think, maybe this is the time to tell that little voice in my head to just shut up and let myself be me. But then things got a little too big.
Η Κάρι Ντραγκσόου ήταν παντού -- στη New York Post, στο US Weekly -- και τρομοκρατήθηκα: «Τι θα σκεφτούν τα αφεντικά μου; Οι συνάδελφοί μου θα με σέβονται ακόμα σαν ηγέτη; Τι θα σκεφτούν οι πελάτες μου;» Σκεφτόμουν ότι θα έπρεπε να βρω άλλη δουλειά. Αλλά μετά, κάτι συνέβη, κάτι μικρό. Έλαβα ένα σύντομο μήνυμα από το αφεντικό μου, που απλά έλεγε: «Ουάου, Κοσμοπόλιταν!» με τη διεύθυνση ενός άρθρου το οποίο είχε δημοσιευτεί για εμένα. Αυτό μου επέτρεψε να διώξω λίγο μακρυά την τρομαγμένη φωνή και να είμαι απλώς ενθουσιασμένος στο νέο αυτό κόσμο, παρά φρικαρισμένος.
Carrie Dragshaw was everywhere -- In the "New York Post", "US Weekly" -- and I got terrified: "What would my bosses think? Would my coworkers still respect me as a leader? What would my clients think?" I thought I was going to have to get a different job. But then, something happened, something small. I got a text from my boss, it wasn't long, it just said, "Wow, Cosmo!" With a link to an article that had just gone up about me. And it let me put that little, scared voice away and just be excited about this whole new world, rather than freaked out.
Αυτή είναι η δύναμη ενός ατόμου, μερικές φορές αρκεί μόνο ένας σύμμαχος για να αισθανθείς άνετα. Οι συνάδελφοι άρχισαν να φέρονται διαφορετικά. Έγιναν πιο ανοικτοί, πιο διαχυτικοί με εμένα, ίσως γνωρίζοντας την άλλη δική μου πλευρά τους έδωσε την ευκαιρία να είναι περισσότερο ο εαυτός τους. Νόμιζα ότι η ειλικρίνεια και η ευαλωτότητα θα μείωναν το κύρος μου στην ομάδα. Αλλά έκανε το αντίθετο.
That's the power of one person, sometimes all it takes is one ally to make you feel comfortable. And my coworkers started acting differently. They became more open, more playful with me, it was as if knowing this other side of me gave them permission to be more of themselves as well. I thought that openness and vulnerability would actually decrease my standing with my team. But it's done the opposite.
Εδώ και δύο χρόνια, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι αυτό το κομμάτι μου δεν θα γινόταν αποδεκτό, αλλά και ότι θα βοηθούσε την καριέρα μου. Τώρα, είμαι τυχερός. Δουλεύω στη Νέα Υόρκη, σε γραφείο όπου η δημιουργικότητα εκτιμάται και ήμουν αρκετά καταξιωμένος επαγγελματικά όταν ξεκίνησε όλο αυτό. Ίσως το ίδιο συμβαίνει με εσάς, ίσως όχι. Αλλά όλο αυτό με έχει διδάξει τόσα πολλά για το πόσο σημαντικό είναι να είσαι ο εαυτός σου στη δουλειά. Αυτό ήταν πρόκληση για τις λανθασμένες μου αντιλήψεις του τι χρειάζεται για να πετύχεις.
Two years in, I never could have imagined that this part of me would not just be embraced, but could actually help my career. Now, I'm lucky. I work in New York City, in an office where creativity is valued and I was already pretty established in my career when all of this started. Maybe that's you, maybe it isn't. But all of this has taught me so much about just the importance of bringing your whole self to work. And it's really challenged my own misperceptions about what it takes to be successful.
Δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος να είσαι αρχηγός. Αφορά το να βρεις τα δυνατά σου σημεία και τρόπους να τα ενισχύσεις Πριν, εάν μια συνάντηση ήταν σκληρή, έβαζα το προσωπείο του τέλειου αρχηγού. Τώρα, μπορώ να πω, «πω πω, ήταν απογοητευτικό». Μπορούμε να μιλήσουμε για τις προκλήσεις και τους αγώνες μας ανοιχτά, αντί να προσποιούμαστε ότι όλα είναι καλά, μέχρι να είναι πολύ αργά. Η απόκρυψη μιας ταυτότητας θέλει ενέργεια. Σκεφτείτε όλη την ενέργεια που χάνετε προσποιούμενοι ευχόμενοι να ήσασταν διαφορετικοί. Αυτό που βρίσκω ενδιαφέρον είναι ότι σε αυτή τη μελέτη, το 93% των όσων είπαν ότι όντως το κάνουν επίσης πιστεύουν ότι η εταιρεία τους εκτιμά την ενσωμάτωση. Ξεκάθαρα, το εργασιακό περιβάλλον και όλες αυτές οι εσωτερικές φωνές έχουν ακόμα να διανύσουν δρόμο για την αποδοχή.
There's no one kind of way to be a leader. It's about finding your strengths and finding ways to amplify them. Before, if a meeting was hard, I'd put on my perfect leader mask. Now, I can say, "Gosh, that was frustrating." We can talk about challenges and struggles in an open way, rather than everybody pretending that they're fine until it's too late. Concealing an identity takes work. Think of all the wasted energy spent pretending, wishing you were someone different. What's most interesting to me, though, is that in this big study of covering, 93 percent of those who say they're doing it also believe their organization values inclusion. So clearly, our workplaces and all of our strange inner voices have a long way to go on acceptance.
Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ της προσαρμογής και της μεταμφίεσης. Το κατάλαβα αυτό κάπως καθυστερημένα. Προσωπικά, λαμβάνω όλο αυτό σαν ένα κάλεσμα να είμαι ο σύμμαχος που, όπως έκανε το αφεντικό μου, βοηθά ανθρώπους να δεχθούν ότι είναι ΟΚ να ανοιχτούν. Εάν είστε ομοφυλόφιλος ή υπερήφανος για την εθνική σας καταγωγή ή έχετε κάποια αναπηρία ή είστε βαθιά θρησκευόμενοι, δοκιμάστε να νιώσετε τι σημαίνει να είστε ο εαυτός σας στη δουλειά σας. Μπορεί να εκπλαγείτε ευχάριστα.
There's a big difference between adapting and disguising. And I think I learned that a little late. Personally, I'm taking all of this as a call to be the ally who, like my boss did for me, lets people know that it's OK to open up. If you're gay, or proud of your ethnic background, or have a disability or are deeply religious, see what it's like being your full self at work. You might be pleasantly surprised.