Something called the Danish Twin Study established that only about 10 percent of how long the average person lives, within certain biological limits, is dictated by our genes. The other 90 percent is dictated by our lifestyle. So the premise of Blue Zones: if we can find the optimal lifestyle of longevity we can come up with a de facto formula for longevity.
In het zogenaamde "Deense Tweelingen" onderzoek is gebleken dat slechts ongeveer 10 procent van de levensverwachting, word bepaald door onze genen, zij het met bepaalde biologische grenzen. De andere 90% word bepaald door onze gewoonten. Daarom de verwachting voor de "Blue Zones": als we de optimale levensstijl vinden, kunnen we een formule geven voor een hoge levensverwachting
But if you ask the average American what the optimal formula of longevity is, they probably couldn't tell you. They've probably heard of the South Beach Diet, or the Atkins Diet. You have the USDA food pyramid. There is what Oprah tells us. There is what Doctor Oz tells us.
Maar als je de gemiddelde Amerikaan vraagt wat de optimale formule is voor een hoge levensverwachting, dan kunnen ze je dat waarschijnlijk niet vertellen. Ze hebben waarschijnlijk weleens gehoord van het "South Beach dieet" of het "Atkins Dieet". En je hebt de voedingswijzer. De adviezen van Oprah Winfrey. En die van Dokter Oz.
The fact of the matter is there is a lot of confusion around what really helps us live longer better. Should you be running marathons or doing yoga? Should you eat organic meats or should you be eating tofu? When it comes to supplements, should you be taking them? How about these hormones or resveratrol? And does purpose play into it? Spirituality? And how about how we socialize?
Het is duidelijk dat er veel onduidelijk is over hoe je echt gezonder oud kunt worden. Moeten we marathons rennen of yoga doen? Moeten we biologisch vlees eten of tofu? En voedingssupplementen, moeten we die nemen? En hoe zit het met hormonen of resveratrol? En een doel in je leven? Spiritualiteit? En maakt het uit hoe we omgaan met anderen?
Well, our approach to finding longevity was to team up with National Geographic, and the National Institute on Aging, to find the four demographically confirmed areas that are geographically defined. And then bring a team of experts in there to methodically go through exactly what these people do, to distill down the cross-cultural distillation.
Welnu, onze aanpak om de manier voor een hoge levensverwachting te vinden was om een team te vormen met National Geographic, en het Nationaal Instituut voor Veroudering. Om de vier gebieden in de wereld te vinden waar de mensen gemiddeld het oudst worden En daar een team experts te brengen die methodisch gaan bepalen wat deze mensen doen, om de beste methodes te bepalen, ongeacht de cultuur.
And at the end of this I'm going to tell you what that distillation is. But first I'd like to debunk some common myths when it comes to longevity. And the first myth is if you try really hard you can live to be 100. False. The problem is, only about one out of 5,000 people in America live to be 100. Your chances are very low. Even though it's the fastest growing demographic in America, it's hard to reach 100. The problem is that we're not programmed for longevity. We are programmed for something called procreative success. I love that word. It reminds me of my college days.
En aan het eind vertel ik u wat die methodes zijn. Maar eerst wil ik een paar algemene mythen ontkrachten die over ouder worden gaan. De eerste mythe is dat als je echt je best doet dat je dan wel 100 kunt worden. Onjuist. Het probleem is dat slechts één op de 5000 mensen in Amerika 100 jaar oud worden. Je kans daarop is dus heel klein. En hoewel het de snelst groeiende bevolkingsgroep is in Amerika, is het echt moeilijk om 100 te worden. Het probleem is dat we niet geprogrammeerd zijn om oud te worden. We zijn geprogrammeerd voor iets dat we voortplantings succes noemen. Ik hou van dat woord. Het doet me denken aan mijn studiejaren.
Biologists term procreative success to mean the age where you have children and then another generation, the age when your children have children. After that the effect of evolution completely dissipates. If you're a mammal, if you're a rat or an elephant, or a human, in between, it's the same story. So to make it to age 100, you not only have to have had a very good lifestyle, you also have to have won the genetic lottery.
Volgens biologen betekent voortplantings succes de leeftijd waarop je kinderen krijgt en daarna de volgende generatie, de leeftijd waarop je kinderen kinderen krijgen. Daarna is het effect van de evolutie volledig verdwenen. Als je een zoogdier bent, zij het een rat of een olifant, of een mens, het blijft hetzelfde verhaal. Dus om 100 te worden moet je niet alleen een heel goede levensstijl hebben, maar je moet ook de genetische loterij winnen.
The second myth is, there are treatments that can help slow, reverse, or even stop aging. False. When you think of it, there is 99 things that can age us. Deprive your brain of oxygen for just a few minutes, those brain cells die, they never come back. Play tennis too hard, on your knees, ruin your cartilage, the cartilage never comes back. Our arteries can clog. Our brains can gunk up with plaque, and we can get Alzheimer's. There is just too many things to go wrong.
De tweede mythe is, dat er behandelingen zijn die veroudering kunnen tegengaan of zelfs stoppen. Onjuist. Als je er over nadenkt, zijn er 99 dingen waarvan we ouder worden. Je hersenen ontzien van zuurstof voor een paar minuten en hersencellen sterven af die nooit meer terug komen. Speel je te fanatiek tennis, dan heb je kans het kraakbeen van je knieën kapot te maken. Dat kraakbeen komt nooit meer terug. Onze aderen kunnen verkalken. Onze hersenen kunnen dischtslibben met plak, en we kunnen Alzheimer krijgen. Er zijn zoveel dingen die mis kunnen gaan.
Our bodies have 35 trillion cells, trillion with a "T." We're talking national debt numbers here. (Laughter) Those cells turn themselves over once every eight years. And every time they turn themselves over there is some damage. And that damage builds up. And it builds up exponentially. It's a little bit like the days when we all had Beatles albums or Eagles albums and we'd make a copy of that on a cassette tape, and let our friends copy that cassette tape, and pretty soon, with successive generations that tape sounds like garbage. Well, the same things happen to our cells. That's why a 65-year-old person is aging at a rate of about 125 times faster than a 12-year-old person.
Onze lichamen hebben 35 biljoen cellen, Miljard met een "M", We hebben het over cijfers als de staatsschuld. . Die cellen vernieuwen zichzelf elke acht jaar. En elke keer dat ze zich vernieuwen ontstaat schade, en die schade word steeds ernstiger. En het word exponentieel erger. Het is een beetje zoals de tijd toen we allemaal platen hadden van de Beatles of de Eagles, en we kopieën maakten op cassettebandjes. en onze vrienden kopieerden weer van dat bandje, en al snel, na een paar generaties klinkt dat bandje nergens meer naar. Welnu, hetzelfde gebeurt met onze cellen. Daarom veroudert iemand van 65 ongeveer 125 keer sneller ongeveer 125 keer sneller dan iemand van 12 jaar.
So, if there is nothing you can do to slow your aging or stop your aging, what am I doing here? Well, the fact of the matter is the best science tells us that the capacity of the human body, my body, your body, is about 90 years, a little bit more for women. But life expectancy in this country is only 78. So somewhere along the line, we're leaving about 12 good years on the table. These are years that we could get. And research shows that they would be years largely free of chronic disease, heart disease, cancer and diabetes.
Dus als er niets is dat je kunt doen om je veroudering tegen te gaan, wat doe ik hier dan? Welnu, het feit is dat volgens de beste wetenschap de mogelijkheden voor het lichaam, mijn lichaam, uw lichaam ongeveer 90 jaar zijn. Iets meer nog voor vrouwen. Maar de levensverwachting in dit land is maar 78. Dus we laten ergens ongeveer 12 goede jaren liggen. Dat zijn jaren die we kunnen winnen, En onderzoek heeft aangetoond dat die jaren voor het grootste deel vrij zouden zijn van chronische ziekten, hart- en vaatziekten, kanker en diabetes.
We think the best way to get these missing years is to look at the cultures around the world that are actually experiencing them, areas where people are living to age 100 at rates up to 10 times greater than we are, areas where the life expectancy is an extra dozen years, the rate of middle age mortality is a fraction of what it is in this country.
We denken dat de beste manier om die jaren terug te krijgen is om te kijken naar culturen in de wereld die die jaren wel hebben. Gebieden waar mensen tot 100 jaar oud worden in aantallen tot 10 keer zoveel als hier, gebieden waar de levensverwachting zo'n twaalf jaar hoger is. De kans op overlijden op middelbare leeftijd is daar een fractie van wat het hier is.
We found our first Blue Zone about 125 miles off the coast of Italy, on the island of Sardinia. And not the entire island, the island is about 1.4 million people, but only up in the highlands, an area called the Nuoro province. And here we have this area where men live the longest, about 10 times more centenarians than we have here in America. And this is a place where people not only reach age 100, they do so with extraordinary vigor. Places where 102 year olds still ride their bike to work, chop wood, and can beat a guy 60 years younger than them. (Laughter)
We hebben de eerste blauwe zone gevonden, ongeveer 200 kilometer van de Italiaanse kust, op het eiland Sardinië. En niet het hele eiland, dat is ongeveer 1.4 miljoen mensen, maar alleen in het hoogland, in de Nuoro provincie. En in dit gebied word men het oudst. Met ongeveer 10 maal zoveel honderdjarigen als hier in Amerika. En hier worden de mensen niet alleen honderd jaar oud, ze doen dat in blakende gezondheid. Plaatsen waar mensen van 102 jaar oud op de fiets naar hun werk gaan, houthakken, en iemand aan kunnen die 60 jaar jonger is. .
Their history actually goes back to about the time of Christ. It's actually a Bronze Age culture that's been isolated. Because the land is so infertile, they largely are shepherds, which occasions regular, low-intensity physical activity. Their diet is mostly plant-based, accentuated with foods that they can carry into the fields. They came up with an unleavened whole wheat bread called carta musica made out of durum wheat, a type of cheese made from grass-fed animals so the cheese is high in Omega-3 fatty acids instead of Omega-6 fatty acids from corn-fed animals, and a type of wine that has three times the level of polyphenols than any known wine in the world. It's called Cannonau.
Hun geschiedenis gaat ongeveer terug tot het begin van de jaartelling. Het is een cultuur uit de Bronstijd die is geïsoleerd. Omdat het land zo onvruchtbaar is zijn ze voornamelijk herders met voornamelijk regelmatig, niet-intensieve lichaamsbeweging. Hun dieet is voornamelijk plantaardig, aangevuld met eten dat ze de velden in kunnen dragen. Ze ontwikkelden een hard volkorenbrood die "notamusica" heet, gemaakt van "durum" tarwe, en een kaassoort van melk uit koeien die gras eten daarom heeft die kaas veel Omega-3 vetzuren in plaats van Omega-6 vetzuren van maisgevoerde runderen. En een soort wijn die drie maal zoveel polyfenolen heeft als enige andere wijnsoort die we kennen. Het heet Cannonau.
But the real secret I think lies more in the way that they organize their society. And one of the most salient elements of the Sardinian society is how they treat older people. You ever notice here in America, social equity seems to peak at about age 24? Just look at the advertisements. Here in Sardinia, the older you get the more equity you have, the more wisdom you're celebrated for. You go into the bars in Sardinia, instead of seeing the Sports Illustrated swimsuit calendar, you see the centenarian of the month calendar.
Maar het echte geheim zit hem denk ik in de manier waarop hun cultuur in elkaar zit. En één van de mooiste eigenschappen van de Sardinische cultuur is hoe ze omgaan met ouderen. Heb je ooit gemerkt hoe hier in Amerika het sociale respect zijn hoogtepunt kent rond de 24 jaar? Kijk maar eens naar de reclames. Hier in Sardinië, hoe ouder je word hoe meer respect je krijgt, en hoe meer je wijsheid word geroemd. Als je een café in Sardinië bezoekt, zie je in plaats van de "sportheld van de maand" kalender, de "honderdjarige van de maand" kalender.
This, as it turns out, is not only good for your aging parents to keep them close to the family -- it imparts about four to six years of extra life expectancy -- research shows it's also good for the children of those families, who have lower rates of mortality and lower rates of disease. That's called the grandmother effect.
Dat blijkt niet alleen goed te zijn voor de ouder wordende ouders, om die dichtbij in de familie te houden; maar het geeft ongeveer vier tot zes jaar extra levensverwachting. Onderzoek wijst uit dat het ook goed is voor de kinderen in die families, die hebben lagere sterftecijfers en minder ziektes. Dat noemen we het oma-effect.
We found our second Blue Zone on the other side of the planet, about 800 miles south of Tokyo, on the archipelago of Okinawa. Okinawa is actually 161 small islands. And in the northern part of the main island, this is ground zero for world longevity. This is a place where the oldest living female population is found. It's a place where people have the longest disability-free life expectancy in the world. They have what we want. They live a long time, and tend to die in their sleep, very quickly, and often, I can tell you, after sex.
We hebben de tweede Blauwe Zone gevonden aan de andere kant van de planeet, ongeveer 1200 kilometer ten zuiden van Tokio, in de Okinawa archipel. Okinawa bestaat uit 161 kleine eilanden. en in het noordelijk deel van het hoofdeiland, daar is de levensverwachting het hoogst in de wereld. Hier vinden we de oudst bekende vrouwelijke populatie. Dit is de plaats waar mensen de hoogste gezonde levensverwachting hebben ter wereld. Zij hebben al bereikt wat wij willen. Ze leven lang, en overlijden meestal in hun slaap, heel snel, en vaak, kan ik u vertellen, na sex.
They live about seven good years longer than the average American. Five times as many centenarians as we have in America. One fifth the rate of colon and breast cancer, big killers here in America. And one sixth the rate of cardiovascular disease. And the fact that this culture has yielded these numbers suggests strongly they have something to teach us. What do they do? Once again, a plant-based diet, full of vegetables with lots of color in them. And they eat about eight times as much tofu as Americans do.
Ze leven ongeveer zeven goede jaren langer dan de gemiddelde Amerikaan. Er zijn vijf keer meer honderdjarigen dan in Amerika. Eén vijfde van het aantal darm- en borstkanker gevallen, waaraan hier in Amerika veel mensen sterven. En éénzesde van het aantal hart- en vaatziekten. En het feit dat deze cultuur deze resultaten laat zien suggereert dat we iets van hen kunnen leren. Wat doen ze? Nogmaals, een plantaardig dieet, met veel kleurrijke groenten. En ze eten ongeveer acht maal zoveel tofu als Amerikanen.
More significant than what they eat is how they eat it. They have all kinds of little strategies to keep from overeating, which, as you know, is a big problem here in America. A few of the strategies we observed: they eat off of smaller plates, so they tend to eat fewer calories at every sitting. Instead of serving family style, where you can sort of mindlessly eat as you're talking, they serve at the counter, put the food away, and then bring it to the table.
Belangrijker dan wat ze eten is hoe ze eten. Ze hebben allerlei maniertjes waardoor ze niet teveel eten En zoals u weet is dat een groot probleem hier in Amerika. Enkele strategieën die we hebben gezien: ze eten van kleinere borden, dus ze eten minder calorieën per maaltijd. In plaats van aan tafel op te scheppen, waardoor je zonder denken door zou kunnen eten terwijl je aan het praten bent, ze scheppen op in de keuken, ruimen het eten op, en nemen hun borden mee aan tafel.
They also have a 3,000-year-old adage, which I think is the greatest sort of diet suggestion ever invented. It was invented by Confucius. And that diet is known as the Hara, Hatchi, Bu diet. It's simply a little saying these people say before their meal to remind them to stop eating when their stomach is [80] percent full. It takes about a half hour for that full feeling to travel from your belly to your brain. And by remembering to stop at 80 percent it helps keep you from doing that very thing.
Ze hebben ook een 3000 jaar oud voorschrift, waarvan ik denk dat het het beste dieetidee ooit is. Het is ooit bedacht door Confucius. En dat dieet staat bekend als het Hara, Hatchi, Bu dieet. Het is eenvoudigweg een spreuk die deze mensen zeggen voor hun maaltijd om ze er aan te herinneren niet meer te eten als hun maag voor 20% vol is. Het duurt ongeveer een half uur voor dat volle gevoel om van de buik naar de hersenen te gaan. En door er aan te denken om bij 80% te stoppen helpt het je om niet teveel te eten.
But, like Sardinia, Okinawa has a few social constructs that we can associate with longevity. We know that isolation kills. Fifteen years ago, the average American had three good friends. We're down to one and half right now. If you were lucky enough to be born in Okinawa, you were born into a system where you automatically have a half a dozen friends with whom you travel through life. They call it a Moai. And if you're in a Moai you're expected to share the bounty if you encounter luck, and if things go bad, child gets sick, parent dies, you always have somebody who has your back. This particular Moai, these five ladies have been together for 97 years. Their average age is 102.
Maar net als in Sardinië, heeft Okinawa enkele sociale aspecten die we in verband brengen met een hoge levensverwachting. We weten dat sociale isolatie dodelijk is. Vijftien jaar geleden had de gemiddelde Amerikaan drie goede vrienden. Nu zitten we op anderhalf. Als je het geluk had om op Okinawa geboren te zijn dan zou je opgroeien in een systeem waar je automatisch een half dozijn vrienden zou hebben die je hele leven bij je blijven. Dat noemen ze "Moai". En als je in een Moai zit dan word van je verwacht dat je je geluk deelt en als dingen verkeerd gaan, als kinderen ziek worden of ouders sterven, dan is er altijd iemand om je op te vangen. Deze Moai, deze vijf vrouwen zijn al 97 jaar samen. Hun gemiddelde leeftijd is 102.
Typically in America we've divided our adult life up into two sections. There is our work life, where we're productive. And then one day, boom, we retire. And typically that has meant retiring to the easy chair, or going down to Arizona to play golf. In the Okinawan language there is not even a word for retirement. Instead there is one word that imbues your entire life, and that word is "ikigai." And, roughly translated, it means "the reason for which you wake up in the morning."
Normaliter in Amerika hebben we ons volwassen leven in twee delen opgedeeld. Je hebt je werkzame leven, wanneer we productief zijn. En dan op een dag, boem, gaan we met pensioen. En in het algemeen betekent dat in de luie stoel gaan zitten of naar Arizona gaan om te golfen. In de taal van Okinawa bestaat er zelfs geen woord voor "pensioen". In plaats daarvan is er een woord dat je hele leven omvat, het woord "ikigai". En ruwweg vertaald betekent het "de reden om 's morgens op te staan"
For this 102-year-old karate master, his ikigai was carrying forth this martial art. For this hundred-year-old fisherman it was continuing to catch fish for his family three times a week. And this is a question. The National Institute on Aging actually gave us a questionnaire to give these centenarians. And one of the questions, they were very culturally astute, the people who put the questionnaire. One of the questions was, "What is your ikigai?" They instantly knew why they woke up in the morning. For this 102 year old woman, her ikigai was simply her great-great-great-granddaughter. Two girls separated in age by 101 and a half years. And I asked her what it felt like to hold a great-great-great-granddaughter. And she put her head back and she said, "It feels like leaping into heaven." I thought that was a wonderful thought.
Voor deze 102 jarige karate leraar, zijn ikigai is het voortzetten van zijn vechtkunst. Voor deze honderdjarige visser is het het vangen van vis voor zijn familie, drie keer per week. En dit is ook een vraag in ons onderzoek. Het nationaal instituut voor veroudering geeft ons een vragenlijst om deze honderdjarigen voor te leggen. En een van de vragen, ze waren echt op de hoogte van de cultuur, de mensen die de vragenlijst hebben gemaakt. Een van de vragen was: "Wat is uw ikigai?" Ze wisten altijd waarom ze 's morgens op moesten staan. Voor deze vrouw van 102, haar ikigai was eenvoudigweg haar achter-achter-achterkleinkind. Twee meiden met een verschil van 101 en een half jaar. En ik vroeg haar hoe het voelt om een achter-achter-achterkleindochter vast te houden. En ze gooide haar hoofd achterover en zei: "Het is alsof je de hemel in springt." Ik vond dat een prachtige gedachte.
My editor at Geographic wanted me to find America's Blue Zone. And for a while we looked on the prairies of Minnesota, where actually there is a very high proportion of centenarians. But that's because all the young people left. (Laughter) So, we turned to the data again. And we found America's longest-lived population among the Seventh-Day Adventists concentrated in and around Loma Linda, California. Adventists are conservative Methodists. They celebrate their Sabbath from sunset on Friday till sunset on Saturday. A "24-hour sanctuary in time," they call it. And they follow five little habits that conveys to them extraordinary longevity, comparatively speaking.
Mijn redacteur van de National Geographic wilde dat ik de blauwe zone van Amerika zocht. En we hebben een poosje gekeken naar de vlakten van Minnesota, waar een erg hoog percentage honderdjarigen is. Maar dat is omdat alle jonge mensen zijn vertrokken. . Dus zijn we verder gaan kijken, en we vonden de populatie met de hoogste levensverwachting onder de Zevende-dags-Adventisten die vooral wonen in en rond Loma Linda, Californië. Adventisten zijn conservatieve Methodisten. Ze vieren hun Sabbat vanaf zonsondergang op Vrijdag tot de zondsondergang op Zaterdag. Ze noemen dat een "24-urige schuilplaats in de tijd." En ze hebben vijf gewoontes die hun een buitengewone levensverwachting opleveren, relatief gezien.
In America here, life expectancy for the average woman is 80. But for an Adventist woman, their life expectancy is 89. And the difference is even more pronounced among men, who are expected to live about 11 years longer than their American counterparts. Now, this is a study that followed about 70,000 people for 30 years. Sterling study. And I think it supremely illustrates the premise of this Blue Zone project.
In Amerika is de levensverwachting voor de gemiddelde vrouw 80 jaar. Maar voor een Adventiste, is de levensverwachting 89. En het verschil is zelfs nog groter onder mannen. Die hebben een levensverwachting van ongeveer 11 jaar langer dan de gemiddelde Amerikaan. Hier is een onderzoek dat ongeveer 70.000 mensen heeft gevolgd gedurende 30 jaar. Degelijk onderzoek. En volgens mij toont het heel mooi aan dat de aannames van dit blauwe zone project goed zijn.
This is a heterogeneous community. It's white, black, Hispanic, Asian. The only thing that they have in common are a set of very small lifestyle habits that they follow ritualistically for most of their lives. They take their diet directly from the Bible. Genesis: Chapter one, Verse [29], where God talks about legumes and seeds, and on one more stanza about green plants, ostensibly missing is meat. They take this sanctuary in time very serious.
Dit is een heterogene gemeenschap. Er zijn blanken, Latino's en Aziaten. Het enige dat ze gemeen hebben zijn een aantal kleine gewoontes in levensstijl die ze op een rituele manier volgen gedurende het grootste deel van hun leven. Ze baseren hun dieet direct op de bijbel. Genesis: deel één, Vers 26. Waarin God spreekt over peulvruchten en zaden, en in één strofe over groene planten, wat duidelijk ontbreekt is vlees. Ze nemen deze "schuilplaats in de tijd" erg serieus.
For 24 hours every week, no matter how busy they are, how stressed out they are at work, where the kids need to be driven, they stop everything and they focus on their God, their social network, and then, hardwired right in the religion, are nature walks. And the power of this is not that it's done occasionally, the power is it's done every week for a lifetime. None of it's hard. None of it costs money. Adventists also tend to hang out with other Adventists. So, if you go to an Adventist's party you don't see people swilling Jim Beam or rolling a joint. Instead they're talking about their next nature walk, exchanging recipes, and yes, they pray. But they influence each other in profound and measurable ways.
Gedurende 24 uur per week, ongeacht hoe druk ze het hebben, hoe gestressed ze zijn op hun werk, of waar ze hun kinderen naartoe moeten rijden, ze nemen rust en brengen hun aandacht naar hun God, naar hun sociale netwerk, en bovendien, in hun religie wandelen ze vaak in de natuur. En de kracht hiervan is niet dat het af en toe gebeurt, ze toen het elke week, een leven lang. Het is niet moeilijk, en het kost geen geld. Adventisten gaan ook meestal om met andere Adventisten. Dus als je naar een Adventisten feestje gaat, zie je niemand zich bezatten of een joint roken. In plaats daarvan spreken ze over de volgende wandeling. Ze delen recepten, en ja, ze bidden ook. Maar ze hebben op diepgaande en meetbare manieren invloed op elkaar.
This is a culture that has yielded Ellsworth Whareham. Ellsworth Whareham is 97 years old. He's a multimillionaire, yet when a contractor wanted 6,000 dollars to build a privacy fence, he said, "For that kind of money I'll do it myself." So for the next three days he was out shoveling cement, and hauling poles around. And predictably, perhaps, on the fourth day he ended up in the operating room. But not as the guy on the table; the guy doing open-heart surgery. At 97 he still does 20 open-heart surgeries every month.
Deze gemeenschap heeft Ellsworth Wheram gevormd. Ellsworth Wheram is 97 jaar oud. Hij is miltimiljonair, maar toen een aannemer 6000 dollar vroeg om een hek om zijn tuin te zetten, zei hij, "Voor zoveel geld doe ik het zelf wel." Dus de drie dagen daarop was hij in de weer met cement, en sjorde hij palen. En misschien voorspelbaar, de vierde dag was hij in een operatie. Maar niet als patiënt, maar als chirurg in de open-hart operatie. Op zijn 97e doet hij nog 20 open-hart operaties per maand.
Ed Rawlings, 103 years old now, an active cowboy, starts his morning with a swim. And on weekends he likes to put on the boards, throw up rooster tails.
Ed Rawlings, nu 103 jaar oud, een actieve cowboy, en hij begint zijn ochtend met een een stukje zwemmen. En in het weekend gaat hij graag wakeboarden, en spettert iedereen onder.
And then Marge Deton. Marge is 104. Her grandson actually lives in the Twin Cities here. She starts her day with lifting weights. She rides her bicycle. And then she gets in her root-beer colored 1994 Cadillac Seville, and tears down the San Bernardino freeway, where she still volunteers for seven different organizations. I've been on 19 hardcore expeditions. I'm probably the only person you'll ever meet who rode his bicycle across the Sahara desert without sunscreen. But I'll tell you, there is no adventure more harrowing than riding shotgun with Marge Deton. "A stranger is a friend I haven't met yet!" she'd say to me.
En dan Marge Deton. Marge is 104. Haar kleinzoon woont hier in de stad. Zij begint haar dag met gewichtheffen. Ze fietst ook nog. En dan stapt ze in haar auto, een bruine Cadillac Seville uit 1994, en zoeft over de San Bernadino snelweg, waar ze nog werkt als vrijwilliger voor zeven verschillende organisaties. Ik heb zelf 19 zware expedities achter de rug. Ik ben waarschijnlijk de enige die u ooit zult tegenkomen die op de fiets door de Sahara woestijn is gereden zonder zonnebrand. Maar ik zal u vertellen, er is niets meer angstaanjagend dan naast Marge Deton op de snelweg te zitten. "Een vreemdeling is slechts een vriend die je nog niet kent!" vertelde ze me.
So, what are the common denominators in these three cultures? What are the things that they all do? And we managed to boil it down to nine. In fact we've done two more Blue Zone expeditions since this and these common denominators hold true. And the first one, and I'm about to utter a heresy here, none of them exercise, at least the way we think of exercise. Instead, they set up their lives so that they are constantly nudged into physical activity. These 100-year-old Okinawan women are getting up and down off the ground, they sit on the floor, 30 or 40 times a day.
Welnu, wat zijn de algemene overeenkomsten in deze gemeenschappen? Wat doen ze allemaal? We hebben het kunnen samenvatten tot negen dingen. We hebben zelfs nog twee blauwe zone expedities gedaan hierna, en de algemene overeenkomsten blijven hetzelfde. De eerste, en het is een kwalijke mededeling; geen van hen doet aan fitness, tenminste zoals we normaliter denken over fitness. In plaats daarvan hebben ze een leven waarin ze constant lichamelijke activiteit hebben. Honderdjarige vrouwen uit Okinawa, zitten op de grond, ze gaan vaak staan en weer zitten, ongeveer 30 tot 40 keer per dag.
Sardinians live in vertical houses, up and down the stairs. Every trip to the store, or to church or to a friend's house occasions a walk. They don't have any conveniences. There is not a button to push to do yard work or house work. If they want to mix up a cake, they're doing it by hand. That's physical activity. That burns calories just as much as going on the treadmill does. When they do do intentional physical activity, it's the things they enjoy. They tend to walk, the only proven way to stave off cognitive decline, and they all tend to have a garden. They know how to set up their life in the right way so they have the right outlook.
De Sardiniers lopen in hun huizen vaak de trappen op en af. Elke keer als ze boodschappen doen, naar de kerk gaan, of naar het huis van een vriend betekent een wandeling. Ze zijn niet voorzien van onze gemakken. Er is geen knop waarop ze kunnen drukken om het werk in de tuin of in huis te doen. Als je een taart maken, mengen ze het deeg met de hand. Dat is lichaamsbeweging. Daarmee verbranden ze net zo goed calorieën als met een loopband. Als ze al bewust aan lichaamsbeweging doen, dan is het iets dat ze leuk vinden. Ze gaan wandelen, de enige bewezen manier om mentale achteruitgang tegen te gaan. En ze hebben allemaal een tuintje. Ze weten hoe ze hun leven moeten vormgeven daarmee hebben ze het juiste uitgangspunt.
Each of these cultures take time to downshift. The Sardinians pray. The Seventh-Day Adventists pray. The Okinawans have this ancestor veneration. But when you're in a hurry or stressed out, that triggers something called the inflammatory response, which is associated with everything from Alzheimer's disease to cardiovascular disease. When you slow down for 15 minutes a day you turn that inflammatory state into a more anti-inflammatory state.
Al deze gemeenschappen nemen de tijd om tot rust te komen. De Sardiniërs bidden, de Zevende-dags Adventisten bidden. De Okinawanen vereren hun grootouders. Maar als je haast hebt of gestrest bent, dan leidt dat tot een zogenaamde ontstekingsreactie, en dat is gerelateerd aan ziektes van Alzhiemers tot aan hart- en vaatziektes. Als je een kwartier per dag tot rust komt dan verminder je die ontstekingsreactie tot een meer ontstekingsremmende toestand.
They have vocabulary for sense of purpose, ikigai, like the Okinawans. You know the two most dangerous years in your life are the year you're born, because of infant mortality, and the year you retire. These people know their sense of purpose, and they activate in their life, that's worth about seven years of extra life expectancy.
Ze hebben een woordenschat voor een doel in hun leven, ikigai, voor de Okinawanen. Weet u, de twee gevaarlijkste jaren in uw leven zijn het geboortejaar, vanwege kindersterfte, en het jaar dat je met pensioen gaat. Deze mensen hebben een doel in hun leven, en ze zijn actief, dat levert ongeveer zeven jaar extra op aan gezonde levensverwachting.
There's no longevity diet. Instead, these people drink a little bit every day, not a hard sell to the American population. (Laughter) They tend to eat a plant-based diet. Doesn't mean they don't eat meat, but lots of beans and nuts. And they have strategies to keep from overeating, little things that nudge them away from the table at the right time.
Er is geen dieet voor een hoge levensverwachting. In plaats daarvan drinken deze mensen elke dag een glaasje, het is niet moeilijk de Amerikanen daarvan te overtuigen. . Ze eten meestal een plantaardig dieet. Dat betekent niet dat ze geen vlees eten, maar wel veel bonen en noten. En ze hebben methodes om niet teveel te eten. Kleine gewoontes waardoor ze op tijd stoppen met eten.
And then the foundation of all this is how they connect. They put their families first, take care of their children and their aging parents. They all tend to belong to a faith-based community, which is worth between four and 14 extra years of life expectancy if you do it four times a month. And the biggest thing here is they also belong to the right tribe. They were either born into or they proactively surrounded themselves with the right people.
En de basis voor dit alles is hun gemeenschap. Ze zorgen voor hun eigen familie, voor hun kinderen en hun ouder wordende ouders. Ze horen in het algemeen bij een geloofsgemeenschap, wat ongeveer vier tot veertien extra jaren oplevert. Als je daar vier keer per maand mee bezig bent. En het belangrijkste is dat ze ook deel uitmaken van de juiste gemeenschap. Ze zijn er geboren, of ze hebben zichzelf actief omringd met de juiste mensen.
We know from the Framingham studies, that if your three best friends are obese there is a 50 percent better chance that you'll be overweight. So, if you hang out with unhealthy people, that's going to have a measurable impact over time. Instead, if your friend's idea of recreation is physical activity, bowling, or playing hockey, biking or gardening, if your friends drink a little, but not too much, and they eat right, and they're engaged, and they're trusting and trustworthy, that is going to have the biggest impact over time.
We weten uit de Framingham onderzoeken, dat als je drie beste vrienden te dik zijn dat de kans 50% hoger is dat je zelf ook te dik bent. Dus als je omgaat met ongezonde mensen dan heeft dat een meetbare invloed. Als in plaats daarvan hun idee van vermaak een fysieke activiteit inhoudt, bowlen, of hockey, fietsen of tuinieren, als je vrienden een beetje drinken, maar niet teveel, en ze eten gezond, en ze zijn actief, en ze zijn betrouwbaar en vertrouwend van natuur dan heeft dat de grootste invloed over de jaren.
Diets don't work. No diet in the history of the world has ever worked for more than two percent of the population. Exercise programs usually start in January; they're usually done by October. When it comes to longevity there is no short term fix in a pill or anything else. But when you think about it, your friends are long-term adventures, and therefore, perhaps the most significant thing you can do to add more years to your life, and life to your years. Thank you very much. (Applause)
Diëten werken niet. Geen enkel dieet ter wereld heeft ooit gewerkt voor meer dan twee procent van de bevolking. Fitness programma's beginnen meestal in Januari, en zijn meestal voorbij in Oktober. Als het gaat over je levensverwachting is er geen korte termijnoplossing niet in een pil of iets anders. Maar als je er over nadenkt, dan zijn je vrienden je lange-termijn verbintenissen en daarom misschien het belangrijkste om jaren aan je leven toe te voegen, en leven aan je jaren. Dank u wel. .