So, I've known a lot of fish in my life. I've loved only two. That first one, it was more like a passionate affair. It was a beautiful fish: flavorful, textured, meaty, a bestseller on the menu. What a fish. (Laughter) Even better, it was farm-raised to the supposed highest standards of sustainability. So you could feel good about selling it.
Այսպիսով, կյանքումս ես շատ ձկների եմ ճանաչել: Բայց սիրել եմ միայն երկուսին: Առաջինը, որը ավելի շատ նման էր կրքոտ սիրավեպի: Դա մի գեղեցիկ ձուկ էր, համեղ, տեքստուրայով, մսոտ, կերակրացանկի լավագույն վաճառվողներից: Հիանալի ձուկ էր: (Ծիծաղ) Դեռ ավելին, դա բուծված էր համաձայն կենսունակության ամենաբարձր չափանիշներին: Այնպես որ քեզ կարող էիր միանգամայն լավ զգալ այն վաճառելիս:
I was in a relationship with this beauty for several months. One day, the head of the company called and asked if I'd speak at an event about the farm's sustainability. "Absolutely," I said. Here was a company trying to solve what's become this unimaginable problem for us chefs: How do we keep fish on our menus?
Ես այս գեղեցկուհու հետ անձնական հարաբերության մեջ էի մի քանի ամիս: Մի օր էլ, զանգահարեց ընկերության նախագահը և հարցրեց, թե արդյոք մի միջոցառման ժամանակ ես ելույթ կունենամ ձկնաբուծարանի կենսունակության մասին: «Անպայման», ասացի ես: Ահա մի ընկերություն, որը փորձում է լուծել մեր խոհարարների համար աներևակայելի դարձած այս խնդիրը: Ինչպե՞ս պահենք ձուկը մեր կերակրացանկերում:
For the past 50 years, we've been fishing the seas like we clear-cut forests. It's hard to overstate the destruction. Ninety percent of large fish, the ones we love -- the tunas, the halibuts, the salmons, swordfish -- they've collapsed. There's almost nothing left. So, for better or for worse, aquaculture, fish farming, is going to be a part of our future. A lot of arguments against it: Fish farms pollute -- most of them do anyway -- and they're inefficient. Take tuna, a major drawback. It's got a feed conversion ratio of 15 to one. That means it takes fifteen pounds of wild fish to get you one pound of farm tuna. Not very sustainable. It doesn't taste very good either.
Նախորդ 50 տարիների ընթացքում, մենք ծովերում ձուկ էինք որսում այնպես, ինչպես հատում էինք անտառները: Դժվար է նկարագրել ավիրվածության չափը: Խոշոր ձկների 90 տոկոսը, այն տեսակները, որ մենք սիրում ենք` թյուննոսը, վահանաձուկը, սաղմոսաձուկը, սղոցաձուկը, ոչնչացման եզռին են: Համարյա ոչինչ չի մնացել: Անպես որ, լավ է դա թե վատ, ջրային տնտեսությունը, ձկնաբուծությունը մեր ապագայի մասն է կազմելու: Դրա դեմ շատ փաստարկներ կան: Ձկնաբուծարաններն աղտոտում են բնությունը: Դե գոնե մեծամասնությունը, եվ դրանք անարդյունավետ են: Վերցնենք, օրինակ, թյուննոս ձուկը: Մի մեծ թերություն: Թյունայի կերակրի փոխարկման հարաբերությունը 15-ը մեկի է: Սա նշանակում է, որ մեկ ֆունտ թյուննոս ստանալու համար հարկավոր է տասնհինգ ֆունտ վայրի ձուկ: Այնքան էլ կայուն չէ: Եվ համն էլ այդքան լավը չէ:
So here, finally, was a company trying to do it right. I wanted to support them. The day before the event, I called the head of P.R. for the company. Let's call him Don.
Եվ ահա, վերջապես մի ընկերություն, որ փորձում էր դա ճիշտ ձևով անել: Ես ցանկանում էի նրանց աջակցել: Միջոցառումից մեկ օր առաջ Ես զանգահարեցի այդ կազմակերպության հասարակայնության հետ կապերի ղեկավարին: Անվանենք նրան Դոն:
"Don," I said, "just to get the facts straight, you guys are famous for farming so far out to sea, you don't pollute."
«Դոն», ասացի ես, «ճշտենք փաստերը. դուք հայտնի եք նրանով, որ ձկներին աճեցնում եք հեռու ծովում, դուք չեք աղտոտում»:
"That's right," he said. "We're so far out, the waste from our fish gets distributed, not concentrated." And then he added, "We're basically a world unto ourselves. That feed conversion ratio? 2.5 to one," he said. "Best in the business."
«Ճիշտ է» ասաց նա. «մենք այնքան հեռու ենք, որ մեր ձկների թափոնը բաշխվում է, այլ ոչ թե կենտրոնանում մի տեղ»: Եվ հետո նա ավելացրեց, «Մենք ինքներս մեզանով մի աշխարհ ենք: Կերակրի փոխարկման հարաբերությու՞նը: 2.5-ը մեկի է», ասաց նա: «Լավագույնը բիզնեսում»:
2.5 to one, great. "2.5 what? What are you feeding?"
2.5-ը մեկի, հրաշալի է: «2.5-ը մեկ ի՞նչ: Ինչո՞վ եք կերակրում»:
"Sustainable proteins," he said.
«Բնակայուն սպիտակուցներ», ասաց նա:
"Great," I said. Got off the phone. And that night, I was lying in bed, and I thought: What the hell is a sustainable protein? (Laughter)
«Հրաշալի է», ասացի ես: Ու անջատեցի հեռախոսը: Եվ այդ գիշեր, անկողնում պառկած, ես մտածում էի: «Գրողը տանի, ի՞նչ է նշանակում բնակայուն սպիտակուց» (Ծիծաղ)
So the next day, just before the event, I called Don. I said, "Don, what are some examples of sustainable proteins?"
Այսպիսով հաջորդ օրը, միջոցառումից անմիջապես առաջ ես զանգահարեցի Դոնին: Ես ասացի. «Դոն, բնակայուն սպիտակուցների ի՞նչ օրինակներ կան»:
He said he didn't know. He would ask around. Well, I got on the phone with a few people in the company; no one could give me a straight answer until finally, I got on the phone with the head biologist. Let's call him Don too. (Laughter)
Նա ասաց, որ չգիտի ու կհարցնի: Դե, ես զանգահարեցի ընկերության մի քանի աշխատողների: Ոչ ոք չկարողացավ ճիշտ պատասխան տալ: Մինչև որ վերջապես, հեռախոսով խոսեցի գլխավոր կենսաբանի հետ: Նրան նունպես Դոն անվանենք: (Ծիծաղ)
"Don," I said, "what are some examples of sustainable proteins?"
«Դոն», ասացի,- «բնակայուն սպիտակուցների ի՞նչ օրինակներ կան»
Well, he mentioned some algaes and some fish meals, and then he said chicken pellets. I said, "Chicken pellets?"
Դե, նա նշեց որոշ ջրիմուռներ և որոշ ձկնաթափոններ, ու հետո նա ասաց. "հավի կտորտանքներ": Ես ասացի. «Հավի կտորտանքնե՞ր»:
He said, "Yeah, feathers, skin, bone meal, scraps, dried and processed into feed."
Նա ասաց. «Այո, փետուրներ, կաշի», ոսկրածուծ, մասնիկներ - այդ բոլորը չորացրած և մշակված որպես կերակուր".
I said, "What percentage of your feed is chicken?" Thinking, you know, two percent.
Ես հարցրեցի. «Ձեր կերի քանի՞ տոկոսն է կազմում հավը»: ու մտածում էի, դե երևի 2 տոկոս:
"Well, it's about 30 percent," he said.
«Մոտավորապես 30 տոկոս», ասաց նա:
I said, "Don, what's sustainable about feeding chicken to fish?" (Laughter)
«Դոն», ասացի ես, «Ձկներին հավով կերակրելու» ի՞նչն է բնակայուն": (Ծիծաղ)
There was a long pause on the line, and he said, "There's just too much chicken in the world." (Laughter)
Հեռախոսագծի վրա երկար լռություն եղավ, և նա ասաց, «Աշխարհում չափազանց շատ հավ կա»: (Ծիծաղ)
I fell out of love with this fish. (Laughter) No, not because I'm some self-righteous, goody-two shoes foodie. I actually am. (Laughter) No, I actually fell out of love with this fish because, I swear to God, after that conversation, the fish tasted like chicken. (Laughter)
Ես դադարեցի այդ ձկանը սիրահարված լինելուց: (Ծիծաղ) Ոչ թե որովհետև ես ինքնահավան գուրման եմ: Դե իրականում հենց այպիսին էլ կամ: (Ծիծաղ) Ոչ, իրականում ես դադարեցի այդ ձկանը սիրել, որովհետև, Աստծով եմ երդվում, այն խոսակցությունից հետո, ձկանից հավի համ էր գալիս: (Ծիծաղ)
This second fish, it's a different kind of love story. It's the romantic kind, the kind where the more you get to know your fish, you love the fish. I first ate it at a restaurant in southern Spain. A journalist friend had been talking about this fish for a long time. She kind of set us up. (Laughter) It came to the table a bright, almost shimmering, white color. The chef had overcooked it. Like twice over. Amazingly, it was still delicious.
Իսկ երկրորդ ձուկը, դա մի ուրիշ սիրային պատմություն է: ռոմանտիկ տեսակի, ինչքան ավելի ես ճանաչում քո ձկանը, այնքան ավելի ես սիրում նրան: Առաջին անգամ ես այն կերա հարավային Իսպանիայի մի ռեստորանում: Մի լրագրող ընկերուհի երկար ժամանակ խոսում էր այս ձկան մասին: Նա այսպես ասած դասավորել էր մեր հանդիպումը: (Ծիծաղ) Այն սեղանին մատուցվում է պայծառ, համարյա փայլփլող սպիտակ գույնով: Խոհարարն այն չափից ավելի շատ էր եփել: Կարելի է ասել կրկնակի շատ: Զարմանալիորեն, ձուկն այնուամենայնիվ շատ համեղ էր:
Who can make a fish taste good after it's been overcooked? I can't, but this guy can. Let's call him Miguel -- actually his name is Miguel. (Laughter) And no, he didn't cook the fish, and he's not a chef, at least in the way that you and I understand it. He's a biologist at Veta La Palma. It's a fish farm in the southwestern corner of Spain. It's at the tip of the Guadalquivir river.
Ո՞վ կարող է ձուկն այսքան համեղ դարձնել, չափից շատ եփելուց հետո: Ես որ չեմ կարող: բայց այս մարդը կարող է: Անվանենք նրան Միգել: Իրականում, նրա անունը հենց Միգել է: (Ծիծաղ) Եվ ոչ, նա չէր այդ ձուկը եփել, և նա խոհարար չէ: Դե գոնե ինչ ես ու դուք ենք հասկանում խոհարար ասելով: Նա կենսաբան է: "Վետա Լա Պալմա"-ում: Դա Իսպանիայի հարավ-արևմտյան անկյունում գտնվող ձկնաբուծարան է: Գուդալքիվիր գետի եզրին:
Until the 1980s, the farm was in the hands of the Argentinians. They raised beef cattle on what was essentially wetlands. They did it by draining the land. They built this intricate series of canals, and they pushed water off the land and out into the river. Well, they couldn't make it work, not economically. And ecologically, it was a disaster. It killed like 90 percent of the birds, which, for this place, is a lot of birds. And so in 1982, a Spanish company with an environmental conscience purchased the land.
Մինչև 1980-ականները, ֆերման արգենտինացիների ձեռքում էր: Նրանք տավար էին աճեցնում ճահճուտի վրա: Եվ նրանք դա անում էին հողը չորացնելու միջոցով: Նրանք ջրանցքների բարդ համակարգ էին կառուցել և ջուրը հողից մղում էին դեպի գետը: Դե, նրանք չէին կարող դա աշխատեցնել, ոչ տնտեսապես: Եվ ոչ էլ էկոլոգիապես, դա մի աղետ էր: Այն սպանեց թռչունների 90 տոկոսին, որն այս տեղանքում մեծ թիվ է կազմում: Եվ այսպես, 1982 թվականին, հողը գնեց բնապահպանական գիտակցությամբ զբաղվող մի իսպանական ընկերություն:
What did they do? They reversed the flow of water. They literally flipped the switch. Instead of pushing water out, they used the channels to pull water back in. They flooded the canals. They created a 27,000-acre fish farm -- bass, mullet, shrimp, eel -- and in the process, Miguel and this company completely reversed the ecological destruction. The farm's incredible. I mean, you've never seen anything like this. You stare out at a horizon that is a million miles away, and all you see are flooded canals and this thick, rich marshland.
Եվ ի՞նչ արեցին նրանք: Նրանք ետ շրջեցին ջրի հոսքը: Նրանք տառացիորեն ծորակը ետ պտտեցին: Ջուրը դուրս մղելու փոխարեն, նրանք ջրանցքներն օգտագործեցին ջուրը ներս քաշելու համար: Նրանք հեղեղեցին ջրանցքները: Նրանք ստեղծեցին 27,000 ակր մակերեսով ձկնաբուծարան` պերկես, երկայնաձուկ, ծովախեցգետին, օձաձուկ, Եվ այդ ընթացքում, Միգելն ու նրա ընկերությունը էկելոգիական աղետը կանխարգելեցին և ամբողջովին հակառակ ուղու վրա դրեցին: Այդ ձկնաբուծարանն անհավատալի է: Երբեք նման բան տեսած չեք լինի: Նայում ես հորիզոնին, որը ձգվում է մեկ միլիոն մղոն, և տեսնում ես միայն հեղեղված ջրանցքներ և այս խիտ, հարուստ ճահճուտը:
I was there not long ago with Miguel. He's an amazing guy, like three parts Charles Darwin and one part Crocodile Dundee. (Laughter) Okay? There we are slogging through the wetlands, and I'm panting and sweating, got mud up to my knees, and Miguel's calmly conducting a biology lecture. Here, he's pointing out a rare Black-shouldered Kite. Now, he's mentioning the mineral needs of phytoplankton. And here, here he sees a grouping pattern that reminds him of the Tanzanian Giraffe.
Ես այնտեղ էի Միգելի հետ որոշ ժամանակ առաջ: Նա զարմանալի մարդ է. Երեք չորորդով նման է Չարլզ Դարվինին և մեկ չորրորդով Կոկորդիլոս Դանդիին: (Ծիծաղ) Պա՞րզ է: Եվ այսպես մենք գնում ենք ճահճուտի միջով, Ես հևում եմ և քրտնում, մինչև ծնկներս ցեխի մեջ եմ, իսկ Միգելը հանգիստ բուսաբանության դասընթաց է վարում: Ահա, նա մատնացույց է անում հազվագյուտ սևաուս շահենին: Հիմա էլ խոսում է ֆիտոպլանկտոնի հանքային կարիքների մասին: Այստեղ էլ տեսնում է խմբավորման ձև, որ նրան հիշեցնում է թանզանիական ընձուղտի:
It turns out, Miguel spent the better part of his career in the Mikumi National Park in Africa. I asked him how he became such an expert on fish.
Պարզվում է, որ Միգելն իր կարիերայի լավագույն մասն անց է կացրել Աֆրիկայի Միկումի ազգային պարկում: Ես հարցրի նրան, թե ինչպես է դարձել ձկների այսպիսի մասնագետ:
He said, "Fish? I didn't know anything about fish. I'm an expert in relationships." And then he's off, launching into more talk about rare birds and algaes and strange aquatic plants.
Նա ասաց '«Ձկնե՞ր - ես ոչինչ չգիտեի ձկների մասին: Ես հարաբերությունների մասնագետ եմ»: Եվ նա թեման փոխում է դեպի հազվագյուտ թռչուններն ու ջրիմուռները, և տարօրինակ ջրային բույսերը:
And don't get me wrong, that was really fascinating, you know, the biotic community unplugged, kind of thing. It's great, but I was in love. And my head was swooning over that overcooked piece of delicious fish I had the night before. So I interrupted him. I said, "Miguel, what makes your fish taste so good?"
Ինձ սխալ մի հասկացեք, դա իրոք հրաշալի էր կենսական աշխարհն աչքիդ առաջ` դրա նման մի բան: Դա հոյակապ է, բայց ես սիրահարված էի: Եվ իմ գլուխը դեռ օդի մեջ էր անցյալ գիշեր կերած այդ համեղ չափից շատ եփված ձկան պատառի պատճառով: Եվ ես նրան ընդհատեցի: Ես ասացի. «Միգել, ի՞նչն է ձեր ձկներն այնքան համեղ դարձնում»:
He pointed at the algae.
Նա ցույց տվեց ջրիմուռները:
"I know, dude, the algae, the phytoplankton, the relationships: It's amazing. But what are your fish eating? What's the feed conversion ratio?"
«Գիտեմ, այ մարդ, ջրիմուռները, ֆիտոպլանկտոնը, դրանց հարաբերությունները` այդ ամենը զարմանալի է: Բայց ի՞նչ են ուտում ձեր ձկները: Ինչքա՞ն է կերակրի փոխարկման հարաբերությունը»:
Well, he goes on to tell me it's such a rich system that the fish are eating what they'd be eating in the wild. The plant biomass, the phytoplankton, the zooplankton, it's what feeds the fish. The system is so healthy, it's totally self-renewing. There is no feed. Ever heard of a farm that doesn't feed its animals?
Նա ինձ ասում է, որ դա այնքան հարուստ համակարգ է, որ ձկներն ուտում են այն, ինչ կուտեին վայրի միջավայրում: Բույսի կենսազանգված, ֆիտոպլանկտոն, զոոպլանկտոն, հենց դրանցով են ձկները կերակրվում: Համակարգն այնքան առողջ է, որ ամբողջապես ինքնանորացվում է: Այլ կեր չկա: Երբևէ լսե՞լ եք որևէ ֆերմայի մասին, որը չի կերակրում իր կենդանիներին:
Later that day, I was driving around this property with Miguel, and I asked him, I said, "For a place that seems so natural, unlike like any farm I'd ever been at, how do you measure success?"
Ավելի ուշ այդ օրը, ես Միգելի հետ մեքենայով անցնում էի այդ տարածքով, ու նրան հարցրեցի. «Այսքան բնական թվացող վայրում, որը նման չէ որևէ այլ ֆերմայի, որտեղ ես եղել եմ, ինչպես եք չափում հաջողությունը»:
At that moment, it was as if a film director called for a set change. And we rounded the corner and saw the most amazing sight: thousands and thousands of pink flamingos, a literal pink carpet for as far as you could see.
Այդ պահին, տպավորություն ստեղծվեց, որ ռեժիսորը փոխում է տեսարանը: Մենք ճանապարհի անկյունից շրջվեցինք և զարամալի տեսարանի բացվեց մեր առաջ. հազարավոր վարդագույն ֆլամինգոներ, բառացիորեն վարդագույն գորգ ինչքան աչքդ կտրում է:
"That's success," he said. "Look at their bellies, pink. They're feasting." Feasting? I was totally confused.
«Դա է հաջողությունը», նա ասաց: «Նայիր նրանց վարդագույն փորիկներին: Նրանք խնջույք են անում»: Խնջու՞յք: Ես լրիվ շփոթվել էի:
I said, "Miguel, aren't they feasting on your fish?" (Laughter)
Ես ասացի, «Միգել, նրանք քո ձկներո՞վ են խնջույք անում»: (Ծիծաղ)
"Yes," he said. (Laughter) "We lose 20 percent of our fish and fish eggs to birds. Well, last year, this property had 600,000 birds on it, more than 250 different species. It's become, today, the largest and one of the most important private bird sanctuaries in all of Europe."
«Այո», նա ասաց: (Ծիծաղ) «Մենք մեր ձկների ու ձկնկիթի 20%-ը կորցնում ենք թռչունների պատճառով: Անցյալ տարի, այս տարածքում 600,000 թռչուն կար, ավելի քան 250 տարբեր տեսակներ: Այն այսօր դարձել է ամբողջ Եվրոպայի ամենամեծ և ամենակարևոր թռչունների մասնավոր պատսպարաններից մեկը»:
I said, "Miguel, isn't a thriving bird population like the last thing you want on a fish farm?" (Laughter) He shook his head, no.
Ես ասացի. «Միգել, արդյո՞ք թռչունների աճող բնակչությունը ձկնաբուծարանի համար ամենաանցանկալի բանը չէ»: (Ծիծաղ) Նա գլուխը շարժեց` ոչ:
He said, "We farm extensively, not intensively. This is an ecological network. The flamingos eat the shrimp. The shrimp eat the phytoplankton. So the pinker the belly, the better the system."
Նա ասաց. «Մենք ֆերման վարում ենք էքստենսիվորեն, այլ ոչ ինտենսիվորեն: Սա էկոլոգիական ցանց է: Ֆլամինգոներն ուտում են ծովախեցգետիններին: Ծովախեցգետիններն ուտում են ֆիտոպլանկտոններին: Այնպես որ ինչքան ավելի վարդագույն է փորիկը, այնքան ավելի լավ է համակարգը»:
Okay, so let's review: a farm that doesn't feed its animals, and a farm that measures its success on the health of its predators. A fish farm, but also a bird sanctuary. Oh, and by the way, those flamingos, they shouldn't even be there in the first place. They brood in a town 150 miles away, where the soil conditions are better for building nests. Every morning, they fly 150 miles into the farm. And every evening, they fly 150 miles back. (Laughter) They do that because they're able to follow the broken white line of highway A92. (Laughter) No kidding.
Լավ, եկեք վերանայենք: Մի ֆերմա, որը չի կերակրում իր կենդանիներին, և չափում է իր հաջողությունը գիշատիչների առողջությամբ: Ձկնաբուծարան, բայց նաև թռչունների պատսպարան: Օ, և իմիջիայլոց, այս ֆլամինգոները նույնիսկ չպիտի էլ լինեին այնտեղ առաջին հերթին: Նրանք բազմանում են քաղաքում, 150 մղոն հեռու, որտեղ հողի պայմանները բուն շինելու համար ավելի լավն են: Ամեն առավոտ, նրանք թռչում են 150 մղոն ֆերմա հասնելու համար: Եվ ամեն երեկո 150 մղոն ետ էին թռչում: (Ծիծաղ) Նրանք այդպես են անում, որովհետև կարողանում են Ա 92 ճանապարհի սպիտակ գծերին հետևել: (Ծիծաղ) Կատակ չեմ անում:
I was imagining a "March of the Penguins" thing, so I looked at Miguel. I said, "Miguel, do they fly 150 miles to the farm, and then do they fly 150 miles back at night? Do they do that for the children?"
Ես պատկերացնում էի պինգվինների քայլերթի նման մի բան, այնպես որ նայեցի Միգելին: Ու ասացի. "Միգել, նրանք 150 մղոն թռչում են» դեպի ֆերմա, ու հետո նրանք թռչում են 150 մղոն հետ գիշե՞րը: Նրանք դա անում են ձագուկների՞ համար:
He looked at me like I had just quoted a Whitney Houston song. (Laughter) He said, "No; they do it because the food's better." (Laughter)
Նա ինձ նայեց այնպես, ասես թե ես Ուիթնի Հյուսթոնի երգից էի մեջբերում: (Ծիծաղ) Նա ասաց. «Ոչ: Նրանք դա անում են, որովհետև կերակուրն ավելի լավն է»: (Ծիծաղ)
I didn't mention the skin of my beloved fish, which was delicious -- and I don't like fish skin; I don't like it seared, I don't like it crispy. It's that acrid, tar-like flavor. I almost never cook with it. Yet, when I tasted it at that restaurant in southern Spain, it tasted not at all like fish skin. It tasted sweet and clean, like you were taking a bite of the ocean. I mentioned that to Miguel, and he nodded. He said, "The skin acts like a sponge. It's the last defense before anything enters the body. It evolved to soak up impurities." And then he added, "But our water has no impurities."
Ես մոռացա նշելի իմ սիրելի ձկան կաշին, որը շատ համեղ էր. ասեմ, որ ես ձկան կաշի չեմ սիրում: Ես այն չեմ սիրում վառած: Չեմ սիրում խշխշան: Այդ դառնոտ, ձյութանման համը: Ես համարյա երբեք ձուկը կաշվով չեմ եփում: Բայց երբ ես այն համտեսեցի հարավային Իսպանիայի այդ ռեստորանում, դրանից ընդհանրապես ձկան կաշվի համ չէր գալիս: Այն քաղցր ու մաքուր համ ուներ, ասես թե օվկիանոսից ես մի պատառ համտեսում: Ես դա ասացի Միգելին, և նա գլխով արեց: Նա ասաց. «Կաշին ասես սպունգ լինի: Այն վերջին պաշտպանությունն է նախքան ինչ-որ բան մտնում է մարմին: Այն զարգացել է աղտոտությունները ներծծելու համար»: Հետո նա ավելացրեց: «Բայց մեր ջուրն աղտոտություններ չունի»:
OK. A farm that doesn't feed its fish, a farm that measures its success by the success of its predators. And then I realized when he says, "A farm that has no impurities," he made a big understatement, because the water that flows through that farm comes in from the Guadalquivir River. It's a river that carries with it all the things that rivers tend to carry these days: chemical contaminants, pesticide runoff. And when it works its way through the system and leaves, the water is cleaner than when it entered. The system is so healthy, it purifies the water. So, not just a farm that doesn't feed its animals, not just a farm that measures its success by the health of its predators, but a farm that's literally a water purification plant -- and not just for those fish, but for you and me as well. Because when that water leaves, it dumps out into the Atlantic. A drop in the ocean, I know, but I'll take it, and so should you, because this love story, however romantic, is also instructive. You might say it's a recipe for the future of good food, whether we're talking about bass or beef cattle.
Լավ: Ձկնաբուծարան, որն իր ձկներին չի կերակրում: Ձկնաբուծարան, որն իր հաջողությունը չափում է իր գիշատիչների հաջողությամբ: Ու հետո ես հասկացա, որ երբ նա ասում է ձկնաբուծարան, որ աղտոտություններ չունի, նա թերագնահատում է, որովհետև այն ջուրը, որ հոսում է այն ձկնաբուծարանի միջով, գալիս է Գվադալքիվիր գետից: Այդ գետն իր հետ բերում է այն ամենն ինչ սովորաբար գետերում լինում է այս օրերին` քիմիական աղտոտիչներ, միջատասպան նյութերի մնացորդներ: Եվ երբ ջուրն անցնում է այս համակարգի միջով և դուրս գալիս, այն ավելի մաքուր է դառնում, քան մտնելուց առաջ: Համակարգն այնքան առողջ է, այն մաքրում է ջուրը: Այսպիսով սա ոչ միայն ձկնաբուծարան է, որն իր կենդանիներին չի կերակրում, ոչ միայն ձկանբուծարան, որն իր հաջողությունը չափում է իր գիշատիչների հաջողությամբ, այս ձկնաբուծարան, որը բառացիորեն ջրամաքրման գործարան է, և ոչ միայն այս ձկների, բայց նաև ինձ և ձեզ համար: Որովհետև, երբ այդ ջուրն այնտեղից դուրս է գալիս, այն թափվում է Ատլանտյան օվկիանոս: Գիտեմ, ծովում մի կաթիլ է, բայց ինձ համար կարևոր է, ձեզ համար նույնպես պետք է կարևոր լինի, որովհետև այս սիրո պատմությունը, որքան էլ որ ռոմանտիկ է, նաև ուսուցողական է: Կարելի է ասել, որ դա լավ ուտելիքի ապագայի բաղադրատոմսն է` լինի դա ձուկ թե տավար:
What we need now is a radically new conception of agriculture, one in which the food actually tastes good. (Laughter) (Applause) But for a lot people, that's a bit too radical. We're not realists, us foodies; we're lovers. We love farmers' markets, we love small family farms, we talk about local food, we eat organic. And when you suggest these are the things that will ensure the future of good food, someone, somewhere stands up and says, "Hey guy, I love pink flamingos, but how are you going to feed the world?" How are you going to feed the world?
Այժմ մեզ պետք է գյուղատնտեսության արմատապես նոր կոնցեպտ. որտեղ ուտելիքն իրոք համեղ է: (Ծիծաղ) (Ծափահարություններ) Բայց շատ մարդկանց համար դա չափազանց ռադիկալ է: Մենք` գուրմաններս, ռեալիստներ չենք: Մենք սիրահարներ ենք: Մենք սիրում ենք ֆերմենրի շուկաներ: Մենք սիորւմ ենք փոքրիկ ընտանեկան ֆերմաներ: Մենք խոսում ենք տեղական ուտելիքի մասին: Մենք ուտում ենք օրգանական սնունդ: Եվ երբ դու ասում ես, որ դրանք են, որ կապահովեն լավ ուտելիքի ապագան, ինչ-որ մեկն ինչ-որ տեղ վեր է կենում ու ասում, «Եղբայր, ես սիրում եմ վարդագույն ֆլամինգոներին, բայց ինչպե՞ս եք պատրաստվում կերակրել աշխարհին»: բայց ինչպե՞ս եք պատրաստվում կերակրել աշխարհին:
Can I be honest? I don't love that question. No, not because we already produce enough calories to more than feed the world. One billion people will go hungry today. One billion -- that's more than ever before -- because of gross inequalities in distribution, not tonnage. Now, I don't love this question because it's determined the logic of our food system for the last 50 years.
Կարո՞ղ եմ ազնիվ լինել: Ես այդ հարցը չեմ սիրում: Ոչ թե որովհետև մենք արդեն իսկ արտադրոում ենք ավելի շատ կալորիաներ, քան բավարար է աշխարհին կերակրելու համար: Այսօր մեկ միլիարդ մարդ անոթի կլինի: Մեկ միլիարդ - դա ավելին է քան երբևէ անցյալում, ռեսուրսների բաշխման կոպիտ անհավասարությունների, այլ ոչ թե քանակի պատճառով: Ես այդ հարցը չեմ սիրում, որովհետև այն սահմանել է մեր սննդի համակարգի տրամաբանությունը նախորդ 50 տարիների ընթացքում:
Feed grain to herbivores, pesticides to monocultures, chemicals to soil, chicken to fish, and all along agribusiness has simply asked, "If we're feeding more people more cheaply, how terrible could that be?" That's been the motivation, it's been the justification: it's been the business plan of American agriculture. We should call it what it is: a business in liquidation, a business that's quickly eroding ecological capital that makes that very production possible. That's not a business, and it isn't agriculture.
Խոտակեր կենդանիներին ցորեն, իսկ ձկներին հավի միս կերակրելը, միջատասպան նյութերի օգտագործումը, հողը քիմիկատներով լցնելը, և այս ամբողջ ընթացքում ագրոբիզնեսի ներկայացուցիչները պարզապես հարցնում են. «Եթե մենք ավելի էժան գնով կերակրում ենք ավելի շատ մարդկանց, ինչպե՞ս է դա կարող ահավոր լինել": Դա է եղել Ամերիկյան գյուղատնտեսության շարժառիթը, դա է եղել նրա արդարացումը, դա է եղել նրա բիզնես պլանը: Անվանեք այն իր անունով` Ամերիկյան գյուղատնտեսությունը բիզնես է լուծարման պրոցեսում, բիզնես է, որն արագ մաշում է այն էկոլոգիական կապիտալը, որը հնարավոր է դարձնում արտադրությունը: Դա ոչ բիզնես է, ոչ էլ գյուղատնտեսություն:
Our breadbasket is threatened today, not because of diminishing supply, but because of diminishing resources. Not by the latest combine and tractor invention, but by fertile land; not by pumps, but by fresh water; not by chainsaws, but by forests; and not by fishing boats and nets, but by fish in the sea.
Այսօր մեր հացի զամբյուղը վտանգի տակ է, ոչ թե նվազող առաջարկի, այլ նվազող ռեսուրսների պատճառով: Ոչ թե վերջին կոմբայնների և տրակտորների գյուտով, այլ բերրի հողով; ոչ թե պոմպերով, այլ թարմ ջրով; ոչ թե սղոցներով, այլ անտառներով; և ոչ թե ձկնորսական նավակներով ու ցանցերով, այլ ծովում ապրող ձկներով:
Want to feed the world? Let's start by asking: How are we going to feed ourselves? Or better: How can we create conditions that enable every community to feed itself? (Applause) To do that, don't look at the agribusiness model for the future. It's really old, and it's tired. It's high on capital, chemistry and machines, and it's never produced anything really good to eat. Instead, let's look to the ecological model. That's the one that relies on two billion years of on-the-job experience.
Ուզու՞մ եք կերակրել աշխարհը: Սկսենք այս հարցից. ինչպե՞ս կերակրենք ինքներս մեզ: Կամ ավելի ճիշտ, ինչպե՞ս ստեղծենք պայմաններ որ յուրաքաչյուր համայնքի կարողություն զարգացնենք իրենք իրենց կերակրելու համար: (Ծափահարություններ) Դա անելու համար, մի փնտրեք ագրոբիզնեսի մոդել ապագայի համար: Դա իրոք հնացած է ու սպառված": Այն պահանջում է կապիտալ, քիմիա և մեքենաներ, և դեռ երբեք իսկապես համեղ ուտելիք չի արտադրել: Փոխարենը, եկեք ուսումնասիրենք էկոլոգիական մոդելը: Այն հենված է երկու միլիարդ տարվա աշխատանքային փորձի վրա:
Look to Miguel, farmers like Miguel. Farms that aren't worlds unto themselves; farms that restore instead of deplete; farms that farm extensively instead of just intensively; farmers that are not just producers, but experts in relationships. Because they're the ones that are experts in flavor, too. And if I'm going to be really honest, they're a better chef than I'll ever be. You know, I'm okay with that, because if that's the future of good food, it's going to be delicious.
Նայենք Միգելին, Միգելի նման ֆերմերներին: Ֆերմաներ, որոնք իրենք իրենցով մի աշխարհ են, ֆերմաներ, որոնք ոչ թե սպառում, այլ վերականգնում են, Ֆերմաներ, որոնք աշխատում են էքստենսիվորեն, այլ ոչ միայն ինտենսիվորեն, ֆերմերներ, որոնք ոչ միան արտադրողներ են, այլև հարաբերությունների մասնագետներ: Որովհետև նրանք նաև համի փորձագետներ են: Եվ ես հիմա իրոք ազնիվ կգտնվեմ, նրանք ավելի լավ խոհարարներ են, քան ես երբևէ կլինեմ: Գիտեք, ես ոչ մի խնդիր չունեմ դրա հետ, քանզի, եթե դա է լավ ուտելիքի ապագան, այն համեղ է լինելու:
Thank you. (Applause)
Շնորհակալություն (Ծափահարություններ)