So, I was in the hospital for a long time. And a few years after I left, I went back, and the chairman of the burn department was very excited to see me -- said, "Dan, I have a fantastic new treatment for you." I was very excited. I walked with him to his office. And he explained to me that, when I shave, I have little black dots on the left side of my face where the hair is, but on the right side of my face I was badly burned so I have no hair, and this creates lack of symmetry. And what's the brilliant idea he had? He was going to tattoo little black dots on the right side of my face and make me look very symmetric.
Ik heb lange tijd in het ziekenhuis gelegen. Een paar jaar nadat ik het ziekenhuis mocht verlaten, keerde ik terug. Het hoofd van de brandwondenafdeling was zeer blij om mij te zien. Hij zei: "Dan, ik heb een fantastische nieuwe behandeling voor jou." Ik was erg opgewonden. Ik liep met hem naar zijn kantoor. Hij vertelde me dat er wanneer ik mij scheer, wel stoppels staan op de linkerkant van mijn gezicht, maar niet op de rechterkant. Mijn huid is daar zó verbrand dat er geen haar groeit, en dat creëert asymmetrie. Wat was zijn briljante idee? Hij wilde kleine zwarte puntjes tatoeëren op de rechterkant van mijn gezicht voor meer symmetrie.
It sounded interesting. He asked me to go and shave. Let me tell you, this was a strange way to shave, because I thought about it and I realized that the way I was shaving then would be the way I would shave for the rest of my life -- because I had to keep the width the same. When I got back to his office, I wasn't really sure. I said, "Can I see some evidence for this?" So he showed me some pictures of little cheeks with little black dots -- not very informative. I said, "What happens when I grow older and my hair becomes white? What would happen then?" "Oh, don't worry about it," he said. "We have lasers; we can whiten it out." But I was still concerned, so I said, "You know what, I'm not going to do it."
Het klonk interessant. Hij vroeg mij om me te gaan scheren. Mijn manier van scheren was vreemd, bedacht ik me toen. Ik besefte dat dit dé manier zou zijn waarop ik mij voor de rest van mijn leven zou scheren -- omdat ik de breedte gelijk moest houden. Toen ik terugkeerde naar zijn kantoor, was ik niet echt overtuigd. Ik zei: "Kun je me voorbeelden laten zien?" Hij toonde me wat foto's van wangen met kleine zwarte stippen, die me niet veel zeiden. Ik zei: "Wat als mijn haar wit wordt bij het ouder worden? Wat gebeurt er dan?" "Maak je geen zorgen," zei hij. "We hebben lasers, we kunnen het verbleken." Maar ik had zo mijn twijfels. Ik zei: “Weet je wat, ik doe het niet.”
And then came one of the biggest guilt trips of my life. This is coming from a Jewish guy, all right, so that means a lot. (Laughter) And he said, "Dan, what's wrong with you? Do you enjoy looking non-symmetric? Do you have some kind of perverted pleasure from this? Do women feel pity for you and have sex with you more frequently?" None of those happened. And this was very surprising to me, because I've gone through many treatments -- there were many treatments I decided not to do -- and I never got this guilt trip to this extent. But I decided not to have this treatment. And I went to his deputy and asked him, "What was going on? Where was this guilt trip coming from?" And he explained that they have done this procedure on two patients already, and they need the third patient for a paper they were writing.
Wat er toen kwam, gaf mij een immens schuldgevoel. En ik ben joods, dus dat wil heel wat zeggen. (Gelach) De man zei: "Dan, wat mankeert jou? Geniet je van je asymmetrische gezicht? Haal je er een pervers genoegen uit? Hebben vrouwen medelijden met je en willen ze daarom vaker seks met je hebben?" Niets van dat alles was waar. Zijn reactie verbaasde me. Ik heb veel behandelingen moeten ondergaan, en ook veel behandelingen afgewezen. Maar men had daarbij nooit zo op mijn schuldgevoel ingewerkt. Toch besloot ik deze behandeling niet te doen. Aan zijn assistent vroeg ik later: "Wat was er aan de hand? Waarom zette hij mij zo onder druk?" Hij legde uit dat deze procedure al was toegepast bij twee andere patiënten en dat ze een derde patiënt nodig hadden voor een publicatie.
(Laughter)
(Gelach)
Now you probably think that this guy's a schmuck. Right, that's what he seems like. But let me give you a different perspective on the same story. A few years ago, I was running some of my own experiments in the lab. And when we run experiments, we usually hope that one group will behave differently than another. So we had one group that I hoped their performance would be very high, another group that I thought their performance would be very low, and when I got the results, that's what we got -- I was very happy -- aside from one person. There was one person in the group that was supposed to have very high performance that was actually performing terribly. And he pulled the whole mean down, destroying my statistical significance of the test.
Nu denkt u waarschijnlijk dat deze man een eikel is. Zo komt hij ook wel over. Maar laat me jullie een andere invalshoek voor ditzelfde verhaal geven. Een paar jaar geleden voerde ik in mijn eigen lab wat experimenten uit. Als we experimenten doen, hopen we meestal dat de ene groep zich anders zal gedragen dan de andere. Van de leden van één groep verwachtte ik dat ze heel goed zouden presteren. De andere groep zou naar mijn idee heel slecht presteren. Dat bleek dan ook uit de resultaten. Ik was zeer tevreden. Toch was er één uitzondering. Er was één persoon in de groep die volgens mij zeer goed zou presteren, maar in werkelijkheid slecht had gepresteerd. Hij trok het hele gemiddelde naar beneden, en saboteerde aldus de statistische significantie van mijn test.
So I looked carefully at this guy. He was 20-some years older than anybody else in the sample. And I remembered that the old and drunken guy came one day to the lab wanting to make some easy cash and this was the guy. "Fantastic!" I thought. "Let's throw him out. Who would ever include a drunken guy in a sample?"
Ik bestudeerde de man aandachtig. Hij was 20 jaar ouder dan de anderen in de groep. Ik herinnerde mij een oude, dronken man die naar het lab was gekomen om gemakkelijk geld te verdienen. Dat was deze man. "Fantastisch!" dacht ik. "We gooien hem eruit. Wie neemt er nou een zuiplap op in een steekproef?"
But a couple of days later, we thought about it with my students, and we said, "What would have happened if this drunken guy was not in that condition? What would have happened if he was in the other group? Would we have thrown him out then?" We probably wouldn't have looked at the data at all, and if we did look at the data, we'd probably have said, "Fantastic! What a smart guy who is performing this low," because he would have pulled the mean of the group lower, giving us even stronger statistical results than we could. So we decided not to throw the guy out and to rerun the experiment.
Een paar dagen later had ik het er nog eens over met mijn studenten. We zeiden: "Wat zouden we hebben gedaan als deze kerel geen dronkenlap was? Wat zou er gebeurd zijn als hij in de andere groep had gezeten? Zouden we hem er dan uitgegooid hebben?" Waarschijnlijk hadden we de gegevens dan helemaal niet bekeken, en als we dat wel zouden hebben gedaan, zouden we waarschijnlijk gezegd hebben: "Fantastisch! Goed dat die man zo slecht presteert." Hij zou het gemiddelde van de groep verder omlaag gehaald hebben, wat onze statistische resultaten alleen maar meer zou hebben versterkt. We besloten de man er niet uit te gooien en het experiment opnieuw te doen.
But you know, these stories, and lots of other experiments that we've done on conflicts of interest, basically kind of bring two points to the foreground for me. The first one is that in life we encounter many people who, in some way or another, try to tattoo our faces. They just have the incentives that get them to be blinded to reality and give us advice that is inherently biased. And I'm sure that it's something that we all recognize, and we see that it happens. Maybe we don't recognize it every time, but we understand that it happens.
Dit soort verhalen en de vele andere experimenten rond belangenconflicten die we hebben gedaan, benadrukken wat mij betreft twee belangrijke aspecten. Het eerste is dat we in ons leven veel mensen tegenkomen die op de een of andere manier proberen ons gezicht te tatoeëren. Ze hebben motieven die hun zicht op de realiteit vertroebelen en geven ons daarom bevooroordeelde adviezen. Ik weet zeker dat dit iets is wat wij allemaal herkennen, waar we allemaal tegenaan lopen. Misschien zien we het niet iedere keer, maar we begrijpen wel het achterliggende proces.
The most difficult thing, of course, is to recognize that sometimes we too are blinded by our own incentives. And that's a much, much more difficult lesson to take into account. Because we don't see how conflicts of interest work on us. When I was doing these experiments, in my mind, I was helping science. I was eliminating the data to get the true pattern of the data to shine through. I wasn't doing something bad. In my mind, I was actually a knight trying to help science move along. But this was not the case. I was actually interfering with the process with lots of good intentions. And I think the real challenge is to figure out where are the cases in our lives where conflicts of interest work on us, and try not to trust our own intuition to overcome it, but to try to do things that prevent us from falling prey to these behaviors, because we can create lots of undesirable circumstances.
Het moeilijkste is natuurlijk te erkennen dat ook wij soms ons zicht laten vertroebelen door onze eigen motieven. Dat is een bittere pil voor ons om te slikken. We beseffen namelijk niet hoezeer conflicterende belangen ons beïnvloeden. Toen ik met deze experimenten bezig was, had ik het idee daarmee de wetenschap een dienst te bewijzen. Ik verwijderde details om het ware gegevenspatroon door te laten schijnen. Ik zag daar niets slechts in. In mijn beleving was ik eigenlijk een ridder die de wetenschap vooruit hielp. Maar zo was het niet. In feite beïnvloedde ik het proces met heel goede bedoelingen. De echte uitdaging lijkt me om na te gaan in welke facetten van ons leven conflicterende belangen ons beïnvloeden. We moeten niet vertrouwen op onze eigen intuïtie om daaraan te ontsnappen, maar stappen nemen om te voorkomen dat we in dat gedrag vervallen, want we zijn in staat om veel ongewenste omstandigheden te creëren.
I do want to leave you with one positive thought. I mean, this is all very depressing, right -- people have conflicts of interest, we don't see it, and so on. The positive perspective, I think, of all of this is that, if we do understand when we go wrong, if we understand the deep mechanisms of why we fail and where we fail, we can actually hope to fix things. And that, I think, is the hope. Thank you very much.
Ik wil afsluiten met een positieve gedachte. Het is natuurlijk heel deprimerend: Mensen hebben conflicterende belangen die ze zelf niet zien. Een positief punt hierin is, volgens mij, dat als we begrijpen waar we in de fout gaan, als we de onderliggende mechanismen begrijpen, als we zien waar en waarom we falen, dan kunnen we werken aan een oplossing. En dat, denk ik, is de hoop. Hartelijk dank.
(Applause)
(Applaus)