What do fans of atmospheric post-punk music have in common with ancient barbarians? Not much. So why are both known as goths? Is it a weird coincidence or a deeper connection stretching across the centuries? The story begins in Ancient Rome. As the Roman Empire expanded, it faced raids and invasions from the semi-nomadic populations along its borders. Among the most powerful were a Germanic people known as Goths who were composed of two tribal groups, the Visigoths and Ostrogoths. While some of the Germanic tribes remained Rome's enemies, the Empire incorporated others into the imperial army. As the Roman Empire split in two, these tribal armies played larger roles in its defense and internal power struggles. In the 5th century, a mercenary revolt lead by a soldier named Odoacer captured Rome and deposed the Western Emperor. Odoacer and his Ostrogoth successor Theoderic technically remained under the Eastern Emperor's authority and maintained Roman traditions. But the Western Empire would never be united again. Its dominions fragmented into kingdoms ruled by Goths and other Germanic tribes who assimilated into local cultures, though many of their names still mark the map. This was the end of the Classical Period and the beginning of what many call the Dark Ages. Although Roman culture was never fully lost, its influence declined and new art styles arose focused on religious symbolism and allegory rather than proportion and realism. This shift extended to architecture with the construction of the Abbey of Saint Denis in France in 1137. Pointed arches, flying buttresses, and large windows made the structure more skeletal and ornate. That emphasized its open, luminous interior rather than the sturdy walls and columns of Classical buildings. Over the next few centuries, this became a model for Cathedrals throughout Europe. But fashions change. With the Italian Renaissance's renewed admiration for Ancient Greece and Rome, the more recent style began to seem crude and inferior in comparison. Writing in his 1550 book, "Lives of the Artists," Giorgio Vasari was the first to describe it as Gothic, a derogatory reference to the Barbarians thought to have destroyed Classical civilization. The name stuck, and soon came to describe the Medieval period overall, with its associations of darkness, superstition, and simplicity. But time marched on, as did what was considered fashionable. In the 1700s, a period called the Enlightenment came about, which valued scientific reason above all else. Reacting against that, Romantic authors like Goethe and Byron sought idealized visions of a past of natural landscapes and mysterious spiritual forces. Here, the word Gothic was repurposed again to describe a literary genre that emerged as a darker strain of Romanticism. The term was first applied by Horace Walpole to his own 1764 novel, "The Castle of Otranto" as a reference to the plot and general atmosphere. Many of the novel's elements became genre staples inspiring classics and the countless movies they spawned. The gothic label belonged to literature and film until the 1970s when a new musical scene emerged. Taking cues from artists like The Doors and The Velvet Underground, British post-punk groups, like Joy Division, Bauhaus, and The Cure, combined gloomy lyrics and punk dissonance with imagery inspired by the Victorian era, classic horror, and androgynous glam fashion. By the early 1980s, similar bands were consistently described as Gothic rock by the music press, and the stye's popularity brought it out of dimly lit clubs to major labels and MTV. And today, despite occasional negative media attention and stereotypes, Gothic music and fashion continue as a strong underground phenomenon. They've also branched into sub-genres, such as cybergoth, gothabilly, gothic metal, and even steampunk. The history of the word gothic is embedded in thousands of years worth of countercultural movements, from invading outsiders becoming kings to towering spires replacing solid columns to artists finding beauty in darkness. Each step has seen a revolution of sorts and a tendency for civilization to reach into its past to reshape its present.
Những người hâm mộ dòng nhạc post-punk có gì giống những chiến binh man rợ thời cổ? Không giống lắm. Vậy tại sao cả hai đều được gọi là người Goth? Đó là trùng hợp kì lạ hay là mối liên hệ mật thiết trải dài nhiều thế kỉ? Câu chuyện bắt đầu ở thời La Mã cổ đại. Khi Để chế được mở rộng, nó phải chịu nhiều cuộc tấn công xâm lược của các dân tộc bán du mục dọc biên giới. Trong số những tộc người mạnh nhất có tộc German hay gọi là người Goth bao gồm hai nhánh, người Visigoth và người Ostrogoth. Vài tộc người German là kẻ thù của Đế chế La Mã, trong khi một số khác lại liên minh với quân đội La Mã. Khi Đế chế La Mã chia làm hai, quân đội các bộ tộc này đóng vai trò lớn hơn trong vấn đề quốc phòng và tranh giành quyền lực nội bộ. Vào thế kỉ thứ 5, cuộc nổi dậy trục lợi lãnh đạo bởi một chiến binh tên là Odoacer đã chiếm thành Rome và phế truất Hoàng đế Tây La Mã. Odoacer và người kế vị tên là Theoderic của tộc Ostrogoth về cơ bản vẫn dưới quyền của Hoàng đế Đông La Mã và duy trì tập tục La Mã. Về phần Tây La Mã, đế chế này không bao giờ thống nhất trở lại. Nơi đây phân thành các vương quốc nhỏ được cai trị bởi người Goth và các tộc người German khác, họ dần quen với văn hóa địa phương dù nhiều trong các bộ tộc vẫn cố ghi tên mình trên bản đồ. Đây là kết thúc thời Cổ đại và mở đầu cho thời kì nhiều người gọi là Thời kì Tăm tối. Dù văn hóa Lã Mã không hoàn toàn mai một, ảnh hưởng của nó suy giảm, và một phong cách nghệ thuật mới xuất hiện hướng vào chủ nghĩa tượng trưng tôn giáo và tính biểu tượng thay vì sự cân đối và chủ nghĩa hiện thực. Sự thay đổi này lan sang lĩnh vực kiến trúc với việc xây dựng Tu viện Thánh Denis ở Pháp vào năm 1137. Mái vòm nhọn, kiến trúc trụ chống và cửa sổ lớn khiến cho công trình trở nên thanh mảnh và hoa mĩ. Nó nhấn mạnh vào phần nội thất phóng khoáng và rực rỡ thay vì những bức tường và trụ cột vững chắc của các công trình kiểu cũ. Trong những thế kỉ tiếp theo, kiến trúc này là hình mẫu cho các Nhà thờ lớn trên khắp châu Âu. Song kiểu cách vẫn thay đổi. Phong trào Phục hưng của người Ý tôn vinh văn hóa Hy Lạp và La Mã Cổ đại, phong cách mới này bắt đầu có vẻ thô kệch và thấp kém hơn. Trong cuốn sách "Cuộc Đời Các Nghệ Sĩ" viết năm 1550, Giorgio Vasari lần đầu tiên gọi phong cách này là Gothic, một sự ám chỉ xúc phạm đến những người man rợ vốn bị cho là đã tàn phá nền văn minh đế chế cổ đại. Tên gọi xuất hiện và sớm được dùng để chỉ toàn bộ giai đoạn Trung cổ, vốn gắn liền với bóng tối, mê tín, và sự tối giản. Dù vậy, qua thời gian quan niệm về cái đẹp cũng thay đổi. Vào thế kỉ thứ 18, một giai đoạn gọi là Thời kì Khai sáng xuất hiện, coi trọng lí luận khoa học hơn tất cả mọi thứ. Phản ứng với trào lưu này, các tác giả trường phái Lãng mạn như Goethe và Byron cố gắng lí tưởng hóa những ảo vọng về quá khứ của phong cảnh tự nhiên và các thần lực bí ẩn. Từ đây, từ Gothic lại được chuyển nghĩa một lần nữa để chỉ thể loại văn học vốn là một nhánh tăm tối hơn của Văn học Lãng mạn. Thuật ngữ được Horace Walpole sử dụng lần đầu tiên trong tiểu thuyết "Lâu Đài Xứ Otranto" ra đời năm 1764 của ông nhằm gợi nhắc đến cốt truyện và không khí trong truyện. Nhiều yếu tố trong cuốn tiểu thuyết này trở thành đặc trưng riêng truyền cảm hứng cho nhiều tác phẩm kinh điển và vô số bộ phim. Thuật ngữ Gothic chỉ dành cho văn học và điện ảnh cho đến những năm 1970 khi một bối cảnh âm nhạc mới xuất hiện. Lấy chất liệu từ các nhóm nhạc như The Doors và The Velvet Underground, nhóm nhạc post-punk ở Anh, như Joy Division, Bauhaus, và The Cure, kết hợp ca từ ảm đạm và sự chỏi âm của nhạc punk với những hình ảnh lấy cảm hứng từ thời Nữ hoàng Victoria, truyện kinh dị, và mốt thời trang huyền bí lưỡng tính. Đến đầu những năm 1980, những nhóm nhạc như vậy đều được mô tả là rock Gothic bởi báo giới âm nhạc, và thể loại này nổi tiếng từ những câu lạc bộ đèn mờ đến các hãng thu âm lớn và kênh MTV. Ngày nay, bất chấp sự chú ý và định kiến tiêu cực của truyền thông, âm nhạc và thời trang Gothic vẫn tiếp tục là một hiện tượng ngầm nổi bật với nhiều thể loại nhỏ hơn, như cybergoth, gothabilly, gothic metal, và thậm chí steampunk. Lịch sử từ Gothic gắn liền với hàng ngàn năm diễn ra các phong trào phản văn hóa, từ những kẻ xâm lược ngoại bang trở thành vua qua những tháp hình chóp thay thế những trụ cột chắc chắn đến những nghệ sĩ tìm vẻ đẹp ẩn trong bóng tối. Từng chặng đường đều là một phần của một cuộc cách mạng và xu hướng trở về quá khứ để thay đổi hiện tại của nhân loại.