Τι κοινό έχουν οι λάτρεις της ατμοσφαιρικής μετά-πανκ μουσικής με τους αρχαίους βάρβαρους; Όχι πολλά. Επομένως γιατί αμφότεροι είναι γνωστοί ως γκοθ; Είναι μια περίεργη σύμπτωση ή μια βαθύτερη σύνδεση που εκτείνεται μέσα στους αιώνες; Η ιστορία ξεκινά στην Αρχαία Ρώμη. Όσο επεκτεινόταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, αντιμετώπιζε επιθέσεις και εισβολές από ημι-νομαδικούς πληθυσμούς κατά μήκος των συνόρων της. Ανάμεσα στους ισχυρότερους συγκαταλεγόταν ένας γερμανικός λαός, οι Γότθοι που αποτελούνταν από δύο κλάδους φυλών, τους Βησιγότθους και τους Οστρογότθους. Ενώ ορισμένες από τις γερμανικές φυλές παρέμεναν εχθροί της Ρώμης η Αυτοκρατορία ενσωμάτωνε άλλες στον αυτοκρατορικό στρατό. Όταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μοιράστηκε στα δύο, αυτοί οι στρατοί φυλών έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην άμυνά της και τις εσωτερικές διαμάχες εξουσίας. Τον 5ο αιώνα, μια εξέγερση μισθοφόρων με επικεφαλής τον στρατιώτη Οντοάισερ αιχμαλώτισε τη Ρώμη και εκθρόνισε τον Δυτικό Αυτοκράτορα. Ο Οντοάισερ και ο Οστρογότθος διάδοχός του Θιόντερικ παρέμειναν πρακτικά υπό την εξουσία του Ανατολικού Αυτοκράτορα και διατήρησαν τις ρωμαϊκές παραδόσεις. Αλλά η Δυτική Αυτοκρατορία δεν θα ήταν ποτέ ξανά ενωμένη. Οι επικράτειές της κατακερματίστηκαν σε βασίλεια υπό την κυριαρχία των Γότθων και άλλων γερμανικών φυλών οι οποίες αφομοιώθηκαν με τοπικούς πολιτισμούς, αν και πολλά από τα τοπωνύμια τους βρίσκονται ακόμα στον χάρτη. Αυτό ήταν το τέλος της Κλασσικής Περιόδου και η αρχή γι' αυτό που πολλοί αποκαλούν Μεσαίωνα. Παρότι ο ρωμαϊκός πολιτισμός ποτέ δεν χάθηκε ολοκληρωτικά, η επιρροή του μειώθηκε κι ένα καλλιτεχνικό ύφος αναδύθηκε με επίκεντρο τον θρησκευτικό συμβολισμό και την αλληγορία παρά τις αναλογίες και τον ρεαλισμό. Η στροφή αυτή επεκτάθηκε στην αρχιτεκτονική με την κατασκευή του Αβαείου του Σαιν–Ντενί στη Γαλλία το 1137. Έντονες καμάρες, επίστεγες αντηρίδες και μεγάλα παράθυρα καθιστούσαν τη δομή πιο σκελετική και περίτεχνη. Αυτό τόνιζε το ανοικτό και φωτεινό εσωτερικό κι όχι τους γερούς τοίχους και τις στήλες, όπως συνέβαινε στα κλασσικά κτίσματα. Μέσα στους επόμενους αιώνες, αυτό έγινε ένα πρότυπο για τους Καθεδρικούς ναούς σ' όλη την Ευρώπη. Αλλά η μόδα αλλάζει. Με τον ανανεωμένο θαυμασμό της Ιταλικής Αναγέννησης για την Αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη, το τελευταίο στυλ άρχισε να φαντάζει συγκριτικά χοντροκομμένο και κατώτερο. Στο βιβλίο που έγραψε το 1550 με τίτλο «Οι Ζωές των Καλλιτεχνών», ο Τζόρτσιο Βασάρι έγινε ο πρώτος που το περιέγραψε ως Γοτθικό, μια μειωτική αναφορά στους βαρβάρους που θεωρούνταν ότι κατέστρεψαν τον κλασσικό πολιτισμό. Η ονομασία έμεινε και σύντομα άρχισε να περιγράφει τη Μεσαιωνική περίοδο, και τις συνδέσεις της με τον σκοταδισμό, τις δεισιδαιμονίες και τη λιτότητα. Αλλά ο χρόνος πέρασε όπως κι ό,τι θεωρούνταν μοντέρνο. Στα 1700, αναδύθηκε η περίοδος του λεγόμενου Διαφωτισμού, η οποία εκτιμούσε τον επιστημονικό λόγο όσο τίποτα άλλο. Αντιδρώντας σ' αυτό, Ρομαντικοί συγγραφείς όπως ο Γκαίτε και Μπάιρον επιδίωκαν να εξιδανικεύσουν οράματα του παρελθόντος με φυσικά τοπία και μυστηριώδεις πνευματικές δυνάμεις. Εδώ, η λέξη Γοτθικό τέθηκε ξανά σε χρήση για να περιγράψει ένα λογοτεχνικό είδος που αναδύθηκε ως ένα σκοτεινότερο σκέλος του Ρομαντισμού. Ο όρος πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον Οράτιο Γουόλπολ στο μυθιστόρημα που έγραψε το 1764, το «Το Κάστρο του Οτράντο» ως αναφορά στην πλοκή και τη γενική ατμόσφαιρα. Πολλά από τα στοιχεία του μυθιστορήματος μετατράπηκαν σε στοιχεία του είδους εμπνέοντας κλασσικά έργα και τις αναρίθμητες ταινίες που προέκυψαν. Ο χαρακτηρισμός γκόθικ ανήκε στη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο έως τη δεκαετία του '70 όταν αναδείχθηκε μια νέα μουσική σκηνή. Με στοιχεία από καλλιτέχνες όπως οι Doors και οι Velvet Underground, τα βρετανικά μετά-πανκ συγκροτήματα όπως οι Joy Division, οι Bauhaus, και οι Cure συνδύαζαν ζοφερούς στίχους και τη δυσαρμονία του πανκ με εικόνες εμπνευσμένες απ' τη Βικτωριανή Εποχή, τον κλασσικό τρόμο και την ανδρόγυνη μόδα glam. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, παρόμοιες μπάντες περιγράφονταν συνεχώς από τον μουσικό τύπο ως γκόθικ ροκ και η ευρεία αποδοχή του το έβγαλε απ' τα μισοσκότεινα κλαμπ σε μεγάλες δισκογραφικές και στο MTV. Σήμερα, παρά την περιστασιακά αρνητική στάση των ΜΜΕ και τα στερεότυπα, η γκόθικ μουσική και μόδα συνεχίζουν ως ένα ισχυρό αντεργκράουντ φαινόμενο. Επίσης έχει διαχωριστεί σε υπο-είδη, όπως είναι το κυβερνο-γκόθ, γκοθαμπίλι, γκόθικ μέταλ κι ακόμα ατμοπάνκ. Η ιστορία της λέξης γοτθικός έχει ρίζες σε χιλιάδες έτη αντικομφορμιστικών κινημάτων, από ξένους εισβολείς που έγιναν βασιλιάδες ως επιβλητικούς πυργίσκους που αντικατέστησαν συμπαγείς κολώνες. και καλλιτέχνες που βρήκαν ομορφιά στο σκοτάδι. Κάθε βήμα συνδυάστηκε και με κάποιου είδους επανάσταση καθώς και με μια τάση του πολιτισμού ν' ανατρέχει στο παρελθόν του προκειμένου να διαφοροποιήσει το παρόν του.
What do fans of atmospheric post-punk music have in common with ancient barbarians? Not much. So why are both known as goths? Is it a weird coincidence or a deeper connection stretching across the centuries? The story begins in Ancient Rome. As the Roman Empire expanded, it faced raids and invasions from the semi-nomadic populations along its borders. Among the most powerful were a Germanic people known as Goths who were composed of two tribal groups, the Visigoths and Ostrogoths. While some of the Germanic tribes remained Rome's enemies, the Empire incorporated others into the imperial army. As the Roman Empire split in two, these tribal armies played larger roles in its defense and internal power struggles. In the 5th century, a mercenary revolt lead by a soldier named Odoacer captured Rome and deposed the Western Emperor. Odoacer and his Ostrogoth successor Theoderic technically remained under the Eastern Emperor's authority and maintained Roman traditions. But the Western Empire would never be united again. Its dominions fragmented into kingdoms ruled by Goths and other Germanic tribes who assimilated into local cultures, though many of their names still mark the map. This was the end of the Classical Period and the beginning of what many call the Dark Ages. Although Roman culture was never fully lost, its influence declined and new art styles arose focused on religious symbolism and allegory rather than proportion and realism. This shift extended to architecture with the construction of the Abbey of Saint Denis in France in 1137. Pointed arches, flying buttresses, and large windows made the structure more skeletal and ornate. That emphasized its open, luminous interior rather than the sturdy walls and columns of Classical buildings. Over the next few centuries, this became a model for Cathedrals throughout Europe. But fashions change. With the Italian Renaissance's renewed admiration for Ancient Greece and Rome, the more recent style began to seem crude and inferior in comparison. Writing in his 1550 book, "Lives of the Artists," Giorgio Vasari was the first to describe it as Gothic, a derogatory reference to the Barbarians thought to have destroyed Classical civilization. The name stuck, and soon came to describe the Medieval period overall, with its associations of darkness, superstition, and simplicity. But time marched on, as did what was considered fashionable. In the 1700s, a period called the Enlightenment came about, which valued scientific reason above all else. Reacting against that, Romantic authors like Goethe and Byron sought idealized visions of a past of natural landscapes and mysterious spiritual forces. Here, the word Gothic was repurposed again to describe a literary genre that emerged as a darker strain of Romanticism. The term was first applied by Horace Walpole to his own 1764 novel, "The Castle of Otranto" as a reference to the plot and general atmosphere. Many of the novel's elements became genre staples inspiring classics and the countless movies they spawned. The gothic label belonged to literature and film until the 1970s when a new musical scene emerged. Taking cues from artists like The Doors and The Velvet Underground, British post-punk groups, like Joy Division, Bauhaus, and The Cure, combined gloomy lyrics and punk dissonance with imagery inspired by the Victorian era, classic horror, and androgynous glam fashion. By the early 1980s, similar bands were consistently described as Gothic rock by the music press, and the stye's popularity brought it out of dimly lit clubs to major labels and MTV. And today, despite occasional negative media attention and stereotypes, Gothic music and fashion continue as a strong underground phenomenon. They've also branched into sub-genres, such as cybergoth, gothabilly, gothic metal, and even steampunk. The history of the word gothic is embedded in thousands of years worth of countercultural movements, from invading outsiders becoming kings to towering spires replacing solid columns to artists finding beauty in darkness. Each step has seen a revolution of sorts and a tendency for civilization to reach into its past to reshape its present.