My talk today is about something maybe a couple of you have already heard about. It's called the Arab Spring. Anyone heard of it?
Opowiem dzisiaj o czymś, o czym niektórzy z was być może już słyszeli. O Arabskiej Wiośnie. Ktoś o tym słyszał?
(Applause)
(Oklaski)
So in 2011, power shifted, from the few to the many, from oval offices to central squares, from carefully guarded airwaves to open-source networks. But before Tahrir was a global symbol of liberation, there were representative surveys already giving people a voice in quieter but still powerful ways.
W 2011 roku władza przeszła z rąk nielicznych w ręce mas, z owalnych gabinetów na centralne place, z pilnie nadzorowanych mediów do ogólndostępnych sieci. Jednak zanim Tahrir stał się ogólnoświatowym symbolem wyzwolenia przeprowadzono sondaże, oddano głos ludziom w bardziej dyskretny, choć nadal znaczący sposób.
I study Muslim societies around the world at Gallup. Since 2001, we've interviewed hundreds of thousands of people -- young and old, men and women, educated and illiterate. My talk today draws on this research to reveal why Arabs rose up and what they want now.
Badam muzułmańskie społeczeństwa na całym świecie z ramienia organizacji Gallup. Od 2001 roku przeprowadziliśmy rozmowy z setkami tysięcy ludzi - z młodymi i starymi, mężczyznami i kobietami, wykształconymi i analfabetami. Moje prezentacja opiera się na wynikach tych badań i ma na celu wyjaśnienie, dlaczego Arabowie się zbuntowali i czego obecnie oczekują.
Now this region's very diverse, and every country is unique. But those who revolted shared a common set of grievances and have similar demands today. I'm going to focus a lot of my talk on Egypt. It has nothing to do with the fact that I was born there, of course. But it's the largest Arab country and it's also one with a great deal of influence. But I'm going to end by widening the lens to the entire region to look at the mundane topics of Arab views of religion and politics and how this impacts women, revealing some surprises along the way.
Ten region cechuje duża różnorodność, a każde z leżących tam państw jest wyjątkowe. Jednak ci, którzy się zbuntowali narzekali na te same problemy i mają obecnie podobne żądania. W mojej prezentacji skupię się na Egipcie. Oczywiście nie ma to nic wspólnego z tym, że się tam urodziłam. Po prostu jest to największy z krajów arabskich posiadający duże wpływy. Jednak w podsumowaniu odniosę się do całego regionu, by zająć się prozaicznymi kwestiami, takimi jak poglądy Arabów na temat religii i polityki i sytuację kobiet. Po drodze pojawi się kilka niespodzianek.
So after analyzing mounds of data, what we discovered was this: Unemployment and poverty alone did not lead to the Arab revolts of 2011. If an act of desperation by a Tunisian fruit vendor sparked these revolutions, it was the difference between what Arabs experienced and what they expected that provided the fuel.
Oto co odkryliśmy po przeanalizowaniu mnóstwa danych: bezrobocie i ubóstwo nie były jedynymi przyczynami arabskiej rewolucji z 2011 roku. Jeśli akt desperacji tunezyjskiego sprzedawcy owoców był iskrą zapalną, to oliwą dolaną do ognia była różnica pomiędzy tym czego Arabowie doświadczyli i tym czego oczekiwali.
To tell you what I mean, consider this trend in Egypt. On paper the country was doing great. In fact, it attracted accolades from multinational organizations because of its economic growth. But under the surface was a very different reality. In 2010, right before the revolution, even though GDP per capita had been growing at five percent for several years, Egyptians had never felt worse about their lives.
Żeby wyjaśnić, co mam na myśli, omówię ten trend na przykładzie Egiptu. W teorii ten kraj funkcjonował wspaniale. A nawet został wyróżniony przez międzynarodowe organizacje za swój rozwój gospodarczy. Ale pod powierzchnią kryła się zupełnie inna rzeczywistość. Choć w 2010 roku, tuż przed wybuchem rewolucji, PKB na mieszkańca od kilku lat wzrastało o 5% rocznie, Egipcjanie czuli się gorzej niż kiedykolwiek wcześniej.
Now this is very unusual, because globally we find that, not surprisingly, people feel better as their country gets richer. And that's because they have better job opportunities and their state offers better social services. But it was exactly the opposite in Egypt. As the country got more well-off, unemployment actually rose and people's satisfaction with things like housing and education plummeted. But it wasn't just anger at economic injustice. It was also people's deep longing for freedom. Contrary to the clash of civilizations theory, Arabs didn't despise Western liberty, they desired it.
To rzadko spotykana sytuacja, bowiem na świecie uznaje się, że ludziom żyje się lepiej, gdy ich państwo się bogaci. Choćby dlatego, że mają większe możliwości na rynku pracy, a państwo zapewnia im lepszą opiekę socjalną. Jednak w Egipcie działo się dokładnie na odwrót. Kiedy kraj się bogacił bezrobocie rosło, a poziom zadowolenia ludności z sytuacji mieszkaniowej czy edukacji, obniżał się. Nie chodziło jednak tylko o sprawy gospodarcze. Ludzie głęboko odczuwali również tęsknotę za wolnością. Wbrew temu, co mówi teoria zderzenia cywilizacji, Arabowie nie gardzą zachodnią wolnością, oni jej pragną.
As early as 2001, we asked Arabs, and Muslims in general around the world, what they admired most about the West. Among the most frequent responses was liberty and justice. In their own words to an open-ended question we heard, "Their political system is transparent and it's following democracy in its true sense." Another said it was "liberty and freedom and being open-minded with each other." Majorities as high as 90 percent and greater in Egypt, Indonesia and Iran told us in 2005 that if they were to write a new constitution for a theoretical new country that they would guarantee freedom of speech as a fundamental right, especially in Egypt. Eighty-eight percent said moving toward greater democracy would help Muslims progress -- the highest percentage of any country we surveyed.
Już w 2001 roku zapytaliśmy Arabów i ogólnie muzułmanów na świecie, co jest najbardziej godne podziwu na Zachodzie. Najczęstszymi odpowiedziami były wolność i sprawiedliwość. Gdy zadawaliśmy szczegółowe pytania, mówili: "Zachodni system polityczny jest przejrzysty i naprawdę podąża drogą demokracji". Inna osoba powiedziała, że podziwia zachodnią "swobodę i wolność, i brak wzajemnych uprzedzeń wśród ludzi". Co najmniej 90% pytanych w Egipcie, Indonezji i Iranie powiedziało nam w 2005 roku, że gdyby tworzyli nową konstytucję dla hipotetycznego państwa, zagwarantowaliby w niej wolność słowa, jako podstawowe prawo, zwłaszcza w Egipcie. 88% Egipcjan stwierdziło, że droga do demokracji byłaby dla muzułmanów także drogą rozwoju - to najwyższy odsetek w badanych przez nas krajach.
But pressed up against these democratic aspirations was a very different day-to-day experience, especially in Egypt. While aspiring to democracy the most, they were the least likely population in the world to say that they had actually voiced their opinion to a public official in the last month -- at only four percent. So while economic development made a few people rich, it left many more worse off. As people felt less and less free, they also felt less and less provided for. So rather than viewing their former regimes as generous if overprotective fathers, they viewed them as essentially prison wardens.
Jednakże tym demokratycznych aspiracjom towarzyszyło jakże odmienne życie codzienne, zwłaszcza w Egipcie. Choć Egipcjanie dążyli do demokracji w największym stopniu, byli na ostatnim miejscu na świecie, jeśli chodzi o wyrażanie swoich opinii. Jedynie 4% badanych przekazało swoją opinię urzędnikowi publicznemu w przeciągu ostatniego miesiąca. Podczas gdy rozwój ekonomiczny pozwolił wzbogacić się garstce osób, to z jego powodu wielu znalazło się w gorszej sytuacji. Czując sie w coraz większym stopniu ograniczani, ludzie czuli się również coraz bardziej zaniedbywani. Dlatego patrzyli na swoich byłych przywódców, nie jak na wielkodusznych, choć nadopiekuńczych ojców, lecz jak na naczelników więzienia.
So now that Egyptians have ended Mubarak's 30-year rule, they potentially could be an example for the region. If Egypt is to succeed at building a society based on the rule of law, it could be a model. If, however, the core issues that propelled the revolution aren't addressed, the consequences could be catastrophic -- not just for Egypt, but for the entire region.
Teraz, doprowadziwszy do zakończenia 30-letnich rządów Mubaraka, Egipcjanie mogą stanowić przykład dla całego regionu. Jeśli Egiptowi uda się stworzyć państwo oparte na rządach prawa, może stać się wzorem dla innych. Ale jeśli problemy, które wywołały rewolucję nie zostaną rozwiązane konsekwencje mogą być katastrofalne - nie tylko dla Egiptu, ale dla całego regionu.
The signs don't look good, some have said. Islamists, not the young liberals that sparked the revolution, won the majority in Parliament. The military council has cracked down on civil society and protests and the country's economy continues to suffer. Evaluating Egypt on this basis alone, however, ignores the real revolution. Because Egyptians are more optimistic than they have been in years, far less divided on religious-secular lines than we would think and poised for the demands of democracy.
Zdaniem niektórych, istnieją powody do niepokoju. Islamiści, nie młodzi liberałowie, którzy doprowadzili do wybuchu rewolucji, zdobyli większość w parlamencie. Rada wojskowa stosuje twardą politykę wobec społeczeństwa obywatelskiego i protestujących, a gospodarka państwa nadal cierpi. Ale oceniając Egipt w ten sposób, zapominamy o istocie rewolucji. Egipcjanie stali się bowiem znacznie większymi optymistami niż byli w przeszłości; wbrew naszym wyobrażeniom, znikło wiele podziałów religijno-politycznych a ludzie spragnieni są demokracji.
Whether they support Islamists or liberals, Egyptians' priorities for this government are identical, and they are jobs, stability and education, not moral policing. But most of all, for the first time in decades, they expect to be active participants, not spectators, in the affairs of their country.
Niezleżnie od tego czy popierają islamistów, czy liberałów, Egipcjanie oczekują od rządu, zapewnienia pracy, stabilizacji i edukacji a nie utrzymywanie moralnego porządku. Przede wszystkim zaś, po raz pierwszy od dziesiątek lat, oczekują, że będą aktywnymi uczestnikami, a nie tylko biernymi obserwatorami, tego co się dzieje w ich państwie.
I was meeting with a group of newly-elected parliamentarians from Egypt and Tunisia a couple of weeks ago. And what really struck me about them was that they weren't only optimistic, but they kind of struck me as nervous, for lack of a better word. One said to me, "Our people used to gather in cafes to watch football" -- or soccer, as we say in America -- "and now they gather to watch Parliament." (Laughter) "They're really watching us, and we can't help but worry that we're not going to live up to their expectations." And what really struck me is that less than 24 months ago, it was the people that were nervous about being watched by their government.
Spotkałam się z grupą nowo wybranych parlamentarzystów z Egiptu i Tunezji kilka tygodni temu. I uderzyło mnie że towarzyszył im nie tylko optymizm, ale także pewna nerwowość, nie umiem tego trafniej określić. Jeden z nich powiedział: "Mieszkańcy naszego kraju zwykli gromadzić się w kawiarniach, by oglądać futbol" - lub piłkę nożną (soccer), jak mówimy w Ameryce - "a teraz zbierają się, by oglądać obrady parlamentu". (Śmiech) "Naprawdę nas obserwują i nie możemy pozbyć się obawy, że nie uda nam się spełnić ich oczekiwań". Uderzyło mnie wówczas, że mniej niż 24 miesiące temu, ci sami ludzie denerwowali się, że są obserwowani przez władze swojego kraju.
And the reason that they're expecting a lot is because they have a new-found hope for the future. So right before the revolution we said that Egyptians had never felt worse about their lives, but not only that, they thought their future would be no better. What really changed after the ouster of Mubarak wasn't that life got easier. It actually got harder. But people's expectations for their future went up significantly. And this hope, this optimism, endured a year of turbulent transition.
Oczekują tak wiele, bo na nowo odnaleźli nadzieję na przyszłość. Wiemy już, że tuż przed wybuchem rewolucji Egipcjanie czuli się gorzej niż kiedykolwiek wcześniej, a na dodatek myśleli, że przyszłość nie będzie lepsza. Po obaleniu Mubaraka życie Egipcjan wcale nie stało się łatwiejsze. Stało się wręcz trudniejsze. Ale oczekiwania ludzi wobec przyszłości znacząco wzrosły. I ta nadzieja, ten optymizm, przetrwały rok gwałtownej transformacji.
One reason that there's this optimism is because, contrary to what many people have said, most Egyptians think things really have changed in many ways. So while Egyptians were known for their single-digit turnout in elections before the revolution, the last election had around 70 percent voter turnout -- men and women. Where scarcely a quarter believed in the honesty of elections in 2010 -- I'm surprised it was a quarter -- 90 percent thought that this last election was honest. Now why this matters is because we discovered a link between people's faith in their democratic process and their faith that oppressed people can change their situation through peaceful means alone.
Optymizm utrzymuje się między innymi dlatego, że, wbrew obiegowym opiniom, większość Egipcjan dostrzega zmiany. Choć przed rewolucją, frekwencja wyborcza w Egipcie nie sięgała nawet 10%, w ostatnich wyborach głosowało 70% uprawnionych kobiet i mężczyzn. Choć niespełna 25% wierzyło, że wybory w 2010 roku były uczciwe - jestem zaskoczona, że było to aż 25% - przy ostatnich wyborach odsetek wzrósł do 90%. To ważne, bowiem odkryliśmy związek pomiędzy wiarą ludzi w zachodzące przemiany demokratyczne a ich przekonaniem, że uciskany naród może zmienić swoją sytuację i to wyłącznie na drodze pokojowej.
(Applause)
(Oklaski)
Now I know what some of you are thinking. The Egyptian people, and many other Arabs who've revolted and are in transition, have very high expectations of the government. They're just victims of a long-time autocracy, expecting a paternal state to solve all their problems. But this conclusion would ignore a tectonic shift taking place in Egypt far from the cameras in Tahrir Square. And that is Egyptians' elevated expectations are placed first on themselves.
Wiem, co niektórzy z was myślą. Myślicie, że obywatele Egiptu i inne arabskie narody, które się zbuntowały i obecnie przechodzą transformację ustrojową, mają bardzo wysokie wymagania wobec rządu. Że są jedynie ofiarami długotrwałego autokratyzmu i liczą na to, że państwo opiekuńcze rozwiąże ich wszystkie problemy. Ale to oznaczałoby, że nie bierzemy pod uwagę dramatycznych zmian w Egipcie jakie zachodzą z dala od kamer na Placu Tahrir. Oraz fakt, że Egipcjanie najwyższe oczekiwania mają wobec samych siebie.
In the country once known for its passive resignation, where, as bad as things got, only four percent expressed their opinion to a public official, today 90 percent tell us that if there's a problem in their community, it's up to them to fix it. (Applause) And three-fourths believe they not only have the responsibility, but the power to make change.
W kraju znanym niegdyś z biernej rezygnacji, gdzie, nawet gdy działo się bardzo źle, zaledwie 4% obywateli publicznie wyrażało swoją opinię, dziś 90% zabiera głos. Mówią, że jeśli w ich wspólnocie pojawia się problem, to sami muszą go rozwiązać. (Oklaski) Trzy czwarte Egipcjan nie tylko wierzy, że ponoszą odpowiedzialność za to, co dzieje się wokół nich, wierzą także, że mogą zmieniać rzeczywistości.
And this empowerment also applies to women, whose role in the revolts cannot be underestimated. They were doctors and dissidents, artists and organizers. A full third of those who braved tanks and tear gas to ask or to demand liberty and justice in Egypt were women.
To nowo odkryte poczucie siły dotyczy również kobiet, których rola w rewolucji była ogromna. Pełniły rolę lekarek i dysydentów, artystek i organizatorek. Wśród tych, którzy stanęli na przeciw czołgów, domagając się wolności i sprawiedliwości jedną trzecią stanowiły kobiety.
(Applause)
(Oklaski)
Now people have raised some real concerns about what the rise of Islamist parties means for women. What we've found about the role of religion in law and the role of religion in society is that there's no female consensus. We found that women in one country look more like the men in that country than their female counterparts across the border. Now what this suggests is that how women view religion's role in society is shaped more by their own country's culture and context than one monolithic view that religion is simply bad for women. Where women agree, however, is on their own role, and that it must be central and active.
Teraz w ludziach obudziły się poważne obawy, o to, co dla kobiet oznacza rosnąca pozycja partii islamistycznych. Dowiedzieliśmy się, że zarówno rolę religii w kwesti prawa jak i w społeczeństwie same kobiety widzą bardzo różnie. Odkryliśmy, że w przyjmowaniu ról społecznych kobiety bardziej przypominają meżczyzn w swoim kraju niż kobiety w sąsiednim państwie. Świadczy to o tym, że to, jak kobiety widzą rolę religii w społeczeństwie jest kształtowane w większym stopniu przez kontekst kulturowy, przez państwo, w którym żyją, niż przez jeden monolityczny obraz negatywnego wpływu religii na sytuację kobiet. Jeżeli chodzi o rolę kobiet w społeczeństwie kobiety sa jednomyślne: ich rola musi być kluczowa i aktywna.
And here is where we see the greatest gender difference within a country -- on the issue of women's rights. Now how men feel about women's rights matters to the future of this region. Because we discovered a link between men's support for women's employment and how many women are actually employed in professional fields in that country.
I to jest kwestia, w której występują największe różnice między kobietami i meżczyznami w obrębie jednego państwa - kwestia praw kobiet. To, jaki mężczyźni mają stosunek do praw kobiet ma wielkie znaczenie dla przyszłości tego regionu. Bowiem odkryliśmy związek pomiędzy wsparciem mężczyzn dla zatrudniania kobiet, a liczbą kobiet pracujących zawodowo w danym kraju.
So the question becomes, What drives men's support for women's rights? What about men's views of religion and law? [Does] a man's opinion of the role of religion in politics shape their view of women's rights? The answer is no. We found absolutely no correlation, no impact whatsoever, between these two variables. What drives men's support for women's employment is men's employment, their level of education as well as a high score on their country's U.N. Human Development Index. What this means is that human development, not secularization, is what's key to women's empowerment in the transforming Middle East.
Nasuwa się więc pytanie: co sprawia, że mężczyźni wyrażają poparcie dla równouprawnienia kobiet? Być może wpływają na to ich poglądy na temat religii i prawa? Czy opinia mężczyzn w kwestii roli religii w polityce kształtuje ich pogląd na prawa kobiet? Odpowiedź brzmi: nie. Nie znaleźliśmy absolutnie żadnej korelacji, żadnego związku, pomiędzy tymi dwiema zmiennymi. To, co wpływa na wyrażanie przez mężczyzn poparcia dla pracujących kobiet, to liczba pracujących mężczyzn, ich poziom wykształcenia, a także wysoki Wskaźnik Rozwoju Społecznego ONZ. a także wysoki Wskaźnik Rozwoju Społecznego ONZ. Oznacza to, że rozwój człowieka, a nie laicyzacja jest kluczem do nadania praw kobietom w przechodzących transformację państwach Bliskiego Wschodu.
And the transformation continues. From Wall Street to Mohammed Mahmoud Street, it has never been more important to understand the aspirations of ordinary people.
A transformacja trwa nadal. Od Wall Street po ulicę Mohammeda Mahmouda zrozumienie dążeń zwykłych ludzi zrozumienie dążeń zwykłych ludzi nigdy nie było ważniejsze.
Thank you.
Dziękuję.
(Applause)
(Oklaski)