I'd like to ask you, what do these three people have in common? Well, you probably recognize the first person. I'm sure you're all avid "American Idol" watchers. But you might not recognize Aydah Al Jahani, who is a contestant, indeed a finalist, in the Poet of the Millions competition, which is broadcast out of Abu Dhabi, and seen throughout the Arab world. In this contest people have to write and recite original poetry, in the Nabati form of poetry, which is the traditional Bedouin form. And Lima Sahar was a finalist in the Afghan Star singing competition.
من میخواهم از شما بپرسم، این سه نفر چه وجه اشتراکی دارند؟ شما احتمالا نفر اول رو میشناسید. من مطمئنم شما همه از بینندگان مشتاق "آمریکن آیدل" هستید. شما ممکنه آیدا ال جهانی ("Aydah Al Jahani") رو نشناسید، که یکی از شرکت کنندگان، در واقع فینالیست مسابقه شعر میلیون ها است، که از ابوظبی پخش میشه، و در سراسر کشورهای عربی تماشا میشه. در این مسابقه افراد باید اشعار جدید رو بنویسند و از بر بخونند، در قالب شعری نباتی، که قالب سنتی بادیه نشینی است. و لیما سحر ("Lima Sahar") فینالیست مسابقه خوانندگی ستاره افغان بود.
Now, before I go any further, yes, I know it all began with "Britain's Got Talent." But my point in discussing this is to show you -- I hope I'll be able to show you how these merit-based competitions, with equal access to everyone, with the winner selected via voting by SMS, are changing tribal societies. And I'm going to focus on Afghanistan and the Arab world with the UAE, how they're changing tribal societies, not by introducing Western ideas, but by being integrated into the language in those places.
حالا، قبل از اینکه من ادامه بدم، درسته، من میدونم که همه اینها با "بریتینز گات تلنت" ("Britain's Got Talent") شروع شد. اما منظور من در بررسی این موضوع اینه که به شما نشون بدم -- امیدوارم که بتونم به شما نشون بدم که چطور این مسابقه های شایسته-سالارانه، با دسترسی یکسان برای همه، و انتخاب برنده از طریق رای گیری با اس ام اس، در حال تغییر جوامع قبیله ای هستند. و من روی افغانستان تمرکز خواهم کرد و امارات متحده عربی برای دنیای عرب، چطور آنها (مسابقات) در حال تغییر جوامع قبیله ای هستند، نه به وسیله معرفی ایده های غربی، بلکه به وسیله ادغام شدن با زبان در آن مکان ها.
It all begins with enjoyment. Video: We are late to watch "Afghan Star." We are going to watch "Afghan Star." We are late. We are running late. We must go to watch "Afghan Star." Cynthia Schneider: These programs are reaching incredibly deeply into society. In Afghanistan, people go to extraordinary lengths to be able to watch this program. And you don't necessarily have to have your own TV set. People watch it all over the country also in public places. But it goes beyond watching, because also, part of this is campaigning. People become so engaged that they have volunteers, just like political volunteers anyway, who fan out over the countryside, campaigning for their candidate. Contestants also put themselves forward.
همه این ها با خوشی شروع شد. (ویدیو): ما برای تماشای ستاره افغان دیرمون شده. ما داریم میریم ستاره افغان رو تماشا کنیم. دیرمون شده. داره دیرمون میشه. ما باید بریم ستاره افغان رو تماشا کنیم. س اش: این برنامه ها دارند به شکل خارق العاده عمیقی به داخل جامعه نفوذ میکنند. در افغانستان، مردم تلاش های شگفت آوری رو میکنند تا بتونند این برنامه رو تماشا کنند. و شما لزوما احتیاج ندارید که تلویزیون خودتون رو داشته باشید. مردم در سراسر کشور اونو تماشا میکنند از جمله در مکان های عمومی. اما این موضوع فرای تماشا کردنه، چرا که، بخشی از این شامل فعالیت های انتخاباتی هم میشه. مردم چنان مشغول میشند که داوطلبانی دارند، درست مثل داوطلبان در فعالیت های سیاسی، که در حومه شهرها به عنوان طرفدار پخش میشند، و برای کاندیداهاشون تبلیغ میکنند. مسابقه دهنده ها هم خودشون رو عرضه میکنند.
Now, of course there is a certain degree of ethnic allegiance, but not entirely. Because each year the winner has come from a different tribal group. This has opened up the door, particularly for women. And in the last season there were two women in the finalists. One of them, Lima Sahar, is a Pashtun from Kandahar, a very conservative part of the country. And here she relates, in the documentary film "Afghan Star," how her friends urged her not to do this and told her that she was leaving them for democracy. But she also confides that she knows that members of the Taliban are actually SMS-ing votes in for her.
حالا، البته، درجه ای خاص از وفاداری قومی هم وجود داره، اما نه به طور کامل. چون هر سال برنده از یک گروه قومی متفاوتی بوده است. این برنامه درها را گشوده است، مخصوصا برای زنها. و در آخرین دوره، دو زن در بین فینالیست ها بودند. یکی از آنها، لیما سحر، یک پشتو از قندهار است، یک بخش بسیار محافظه کار در کشور. و اینجا، در فیلم مستند ستاره افغان، اون شرح میده، که چطور دوستانش به او اصرار میکردند که این کار را نکند و به او میگفتند که او دارد آنها را به خاطر دمکراسی ترک میکند. اما اون با اطمینان میگه که اون میدونه که اعضای طالبان دارند در حقیقت با اس ام اس برای اون رای میدن.
Aydah Al Jahnani also took risks and put herself out, to compete in the Poet of the Millions competition. I have to say, her husband backed her from the start. But her tribe and family urged her not to compete and were very much against it. But, once she started to win, then they got behind her again. It turns out that competition and winning is a universal human value. And she's out there. Her poetry is about women, and the life of women in society. So just by presenting herself and being in competition with men -- this shows the voting on the program -- it sets a very important example for young women -- these are young women in the audience of the program -- in Abu Dhabi, but also people in the viewing audience.
آیدا ال جهانی هم خطراتی رو پذیرفت، و خودش رو نشون داد برای رقابت کردن در مسابقه شعر میلیون ها. باید بگم که، همسرش از ابتدا اونو پشتیبانی کرد. اما قبیله و خانواده اش به اون اصرار کردن که مسابقه نده و خیلی مخالف بودند. اما، وقتی او شروع به بردن کرد، اونها دوباره ازش حمایت کردن. معلوم میشه که رقابت و بردن از ارزش های انسانی جهانی هستن. و او آیداست اونجا. شعر او در مورد زنان است، و زندگی زنان در جامعه. پس فقط با ارائه کردن خودش، و بودن در مسابقه همراه با مردان -- این رای گیری برنامه رو نشون میده -- یک مثال خیلی مهم رو برای زن های جوان قرار میده -- اینها زن های جوان در بین مخاطبین برنامه هستن -- در ابوظبی، و همچنین مردمی که در مخاطبین تماشاگر هستند.
Now you'd think that "American Idol" would introduce a measure of Americanization. But actually, just the opposite is happening. By using this engaging popular format for traditional, local culture, it actually, in the Gulf, is precipitating a revival of interest in Nabati poetry, also in traditional dress and dance and music. And for Afghanistan, where the Taliban banned music for many years, it is reintroducing their traditional music. They don't sing pop songs, they sing Afghan music. And they also have learned how to lose gracefully, without avenging the winner. (Laughter) No small thing.
حالا شما ممکنه فکر کنید که "آمریکن آیدل" ممکنه یه روش آمریکایی کردن رو معرفی کنه. اما در حقیقت، درست برعکسش در حال وقوعه. با استفاده از این مدل محبوب تعامل برای فرهنگ سنتی و بومی، اون در حقیقت داره، در منطقه خلیج، سرعت می بخشه به احیای علاقه به شعر نباتی، و همچنین به لباس و رقص و موسیقی سنتی. و برای افغانستان جایی که طالبان موسیقی رو برای سال های زیادی ممنوع کرده بود، این امر داره موسیقی سنتی اون ها رو دوباره معرفی میکنه. آنها آهنگ های پاپ نمیخونن، بلکه موسیقی افغان میخونن. و اونها همچنین یاد گرفته اند که چطور با آرامش ببازند، بدون اینکه از برنده کینه ای به دل بگیرند. (خنده) این چیز کوچکی نیست.
And the final, sort of, formulation of this "American Idol" format, which has just appeared in Afghanistan, is a new program called "The Candidate." And in this program, people present policy platforms that are then voted on. Many of them are too young to run for president, but by putting the issues out there, they are influencing the presidential race. So for me, the substance of things unseen is how reality TV is driving reality. Thank you. (Applause)
و نوعی نسخه نهایی از این مدل "آمریکن آیدل"، که به تازگی در افغانستان ظاهر شده، برنامه جدیدیه به نام "کاندیدا". و در این برنامه مردم برنامه های کاری رو ارائه میدن که سپس به رای گذاشته میشن. خیلی از اونها هنوز برای انتخاب شدن به عنوان رئیس جمهور خیلی جوان هستند. اما با مطرح کردن موضوعات، اونها روی رقابتهای انتخاباتی تاثیر میگذارن. پس برای من، ماهیت دیده نشده، اینه که چطور برنامه های واقعی-تلویزیونی داره واقعیت رو جهت میده. متشکرم. (تشویق)