The air we breathe has changed. The mix of gases is shifting, with more and more greenhouse gases like carbon dioxide. And this shift is happening faster each year. In fact, concentrations of CO2 have reached levels never before breathed by humans, since Homo sapiens evolved. In just a few hundred years, eons of fossilized sunshine have been burned as coal, oil and gas. The exhaust has transformed the entire atmosphere and ocean. It’s like a pollution blanket, and the result we know as climate change.
هوایی که تنفس میکنیم، تغییر کرده است. ترکیب گازها در حال تغییر است، با گازهای گلخانهای بیشتر مانند دیاکسید کربن. و این تغییر هر سال سریعتر اتفاق میافتد. در واقع، از زمان تکامل انسان ساپینس، غلظت CO2 به سطوحی رسیده است که قبلا هرگز توسط انسان تنفس نشده. تنها در چند صد سال، هزاران سال از انرژی خورشید ذخیره در فسیل به عنوان زغال سنگ، نفت و گاز سوزانده شدند. دود و گاز کل جو و اقیانوس را دگرگون کرده است. مانند یک پتوی آلودگی است و نتیجه آشنای آن به عنوان تغییر آبوهوایی.
So how much more of that fossilized sunshine can we burn before further destabilizing the Earth’s systems? Not much. Think of it as a carbon budget. We are currently adding 55 billion metric tons of greenhouse gases to the atmosphere every year. This is the Gigaton Challenge. By some estimates, at that pace, we will have burned through the remaining budget by 2030. So to give us some room to breathe, the world must reduce greenhouse gas pollution by more than seven percent each year, every year of this decade ... starting now.
پس چقدر بیشتر انرژی خورشید درون فسیل را میتوانیم قبل از بیثباتی بیشتر سیستمهای زمین بسوزانیم؟ نه زیاد. به آن مثل بودجه کربن فکر کنید. ما در حال حاضر، سالانه ۵۵ میلیارد تن گازهای گلخانهای به جو اضافه میکنیم. این چالش گیگاتون است. بر اساس برخی برآوردها، با این سرعت تا ۲۰۳۰ بودجه باقیمانده را خواهیم سوزاند. برای اینکه جایی برای تنفس داده شود، جهان باید از آلودگی گازهای گلخانهای بیش از هفت درصد در هر سال بکاهد، هر سال در این دهه... از هم اکنون.
There are a number of ways to do that. Let’s start by looking at the greenhouse gases themselves. CO2 makes up nearly 75 percent of the pollution emitted each year. There’s also nitrous oxide, known as laughing gas, but it's no laughing matter, seeping out of farm fields and elsewhere and making up six percent of the problem. And then there’s methane, which you may also know of as natural gas. It’s 17 percent of the total. There are other greenhouse gases, but these three make up the bulk of the climate challenge. All must be reduced -- and fast.
چند راه برای انجام این کار وجود دارد. بیایید با بررسی خودِ گازهای گلخانهای شروع کنیم. CO2 تقریباً ۷۵ درصد از آلودگی منتشر شده در سال را تشکیل میدهد. نیتروز اکسید هم وجود دارد که به گاز خنده معروف است، اما خنده ندارد، از مزارع مزرعه و جاهای دیگر نشت میکند و شش درصد مشکل را تشکیل میدهد. و سپس متان وجود دارد که ممکن است آن را به عنوان گاز طبیعی نیز بشناسید. متان ۱۷ درصد از کل این گازهاست. گازهای دیگری نیز وجود دارند، اما این سه گاز بخش عمدهی چالش آبوهوا را تشکیل میدهند. همه باید کاهش یابد - و سریع.
Methane is better at trapping the Sun’s heat, which means cutting methane pollution is a necessary and fast-acting stimulus for our carbon budget. If methane emissions from agriculture and the oil and gas industry can be eliminated in this decade, we might be able to stave off catastrophes like the loss of the Arctic sea ice and glaciers all around the world.
متان در به دام انداختن گرمای خورشید بهتر است، به این معنی که کاهش آلودگی متان یک محرک ضروری و سریع برای بودجه کربن ما است. اگر بتوان انتشار گاز متان از کشاورزی و صنعت نفت و گاز را در این دهه حذف کرد، ممکن است بتوانیم از فجایعی مانند از بین رفتن یخهای دریای قطب شمال و یخچالهای طبیعی سراسر جهان جلوگیری کنیم
CO2 has a longer life. Once it is added to the atmosphere, it can stay up there for hundreds of years, if not longer. CO2 emissions must be cut in half by 2030, and then reduced even further by 2040, to put the world on a path of adding no CO2 to the air by 2050. And that means transforming the modern world as quickly as possible.
دیاکسید کربن عمر طولانیتری دارد. هنگامی که به جو اضافه شود، میتواند صدها سال در آنجا بماند، اگر بیشتر نه. انتشار CO2 باید تا ۲۰۳۰ به نصف کاهش یابد و سپس تا سال ۲۰۴۰ حتی بیشتر کاهش یابد تا جهان در مسیری قرار گیرد که تا سال ۲۰۵۰ هیچ مقداری از این گاز به هوا اضافه نشود. و این به معنای دگرگونی دنیای مدرن در سریعترین زمان ممکن است.
There are several ways to break down the sources of greenhouse gas emissions. Here we’re using the public Climate Watch data. Start with energy. The majority of modern energy comes from fossil fuels, which makes the energy sector 76 percent of the climate challenge, including the fuels used for transportation, industrial processes and agricultural production. The shift to clean energy must be accelerated by an order of magnitude if we want any chance to restrain global warming to 1.5 degrees Celsius. And we’ll need more ways to store this clean electricity, whether that’s putting it in the chemical bonds of a battery or into a molecule of hydrogen. Batteries and clean hydrogen are also going to play a key role in cleaning up transportation, which accounts for 17 percent of climate-changing pollution, including the use of energy to move people and goods around: eight percent from cars; five percent from trucks and other heavy-duty vehicles; and four percent from shipping and aviation. With abundant clean electricity, the world can win the race to electrify cars and create cleaner alternative fuels for trucks, ships, and even one day, airplanes.
راههای مختلفی برای منحل کردن منابع انتشار گازهای گلخانهای وجود دارد. اینجا، ما از دادههای عمومی «ساعت آبوهوا» استفاده میکنیم. با انرژی شروع کنیم. بخش اعظم انرژی مدرن از سوختهای فسیلی تامین میشود، که بخش انرژی را به ۷۶ درصد از چالشهای آبوهوایی میرساند، از جمله سوختهای مورد استفاده برای حملونقل، فرآیندهای صنعتی و تولیدات کشاورزی. تغییر به سمت انرژی پاک باید با یک مرتبهی بزرگ تسریع شود، اگر بخواهیم فرصتی برای مهار گرمایش جهانی تا ۱/۵ درجه سانتیگراد داشته باشیم. به راههای بیشتر برای ذخیره برق پاک نیاز داریم، چه قرار دادن آن در پیوندهای شیمیایی باتری یا در یک مولکول هیدروژن باشد. باتریها و هیدروژن پاک نیز نقش کلیدی در پاکسازی حملونقل ایفا میکنند که ۱۷ درصد از آلودگیهای تغییر اقلیم را شامل میشود، از جمله استفاده از انرژی برای جابجایی افراد و کالاها: هشت درصد از خودروها؛ پنج درصد از کامیونها و سایر وسایل نقلیه سنگین و چهار درصد از کشتیرانی و هوانوردی. با وجود برق پاک فراوان، جهان میتواند در مسابقه برقی کردن خودروها و ایجاد سوختهای جایگزین پاکتر برای کامیونها، کشتیها و حتی یک روز هواپیما، پیروز شود.
Then there are our lifestyles and the materials that make them possible. That’s everything from the cement and steel that go into buildings to the plastic fibers in fashion. All told, these materials account for six percent of our emissions -- on top of the energy emissions required to produce them. And we’ll need new and clean ways to make them or replace them.
سپس سبک زندگی ما و موادی است که آن را ممکن میکند. این همه چیز است، از سیمان و فولادی که وارد ساختمانها میشود تا الیاف پلاستیکی در ساخت. در مجموع، این مواد شش درصد از انتشار گازهای گلخانهای را تشکیل میدهند - علاوه بر انتشار انرژی مورد نیاز برای تولید آنها. ما به روشهای جدید و تمیزی برای ساختن یا جایگزینی آنها نیاز خواهیم داشت.
Farming and animal raising also have to change as agriculture accounts for 12 percent of greenhouse gas pollution. That means everything from how and what people eat to how and what cows, chickens and pigs eat. It also means finding ways for farm fields to go from sources of greenhouse gas to places where greenhouse gases get buried. Agriculture is also the biggest direct impact people have on the plants, animals, microbes and fungi that share this planet with us. To truly solve the climate challenge, the wild world will have to be protected and restored to allow all of life’s myriad forms to flourish. A halt in cutting down forests, burning peatlands and converting coastal wetlands could prevent the release of nearly five billion metric tons of greenhouse gases each year. Restoring nearly 200 million hectares of degraded forestland, peatland and wetlands could also absorb almost another four billion metric tons. Perhaps even more importantly, the ocean has vast potential to help reduce greenhouse gases ... if we protect it.
کشاورزی و دامپروری نیز باید تغییر کند زیرا کشاورزی ۱۲ درصد از آلودگی گازهای گلخانهای را تشکیل میدهد. این یعنی همه چیز از اینکه مردم چگونه و چه میخورند تا اینکه گاوها، مرغها و خوکها چگونه و چه میخورند. همچنین به معنای یافتن راههایی است که مزارع کشاورزی از منابع گازهای گلخانهای به مکانهایی که این گازها در آن دفن میشوند، تبدیل شوند. کشاورزی همچنین بزرگترین تأثیرِ مستقیم مردم بر گیاهان، حیوانات، میکروبها و قارچهایی است که این سیاره را با ما به اشتراک میگذارند. برای حل واقعی چالش آبوهوا، جهان وحشی باید محافظت و احیا شود تا امکان شکوفایی انواع بیشمار زندگی فراهم شود. توقف قطع جنگلها، سوزاندن پودهزارها و تبدیل تالابهای ساحلی میتواند از انتشار نزدیک به پنج میلیارد تن گازهای گلخانهای در سال جلوگیری کند. احیای نزدیک به ۲۰۰ میلیون هکتار جنگلها، پودهزارها و تالابهای تخریب شده میتواند تقریباً چهار میلیارد تن دیگر را جذب کند. شاید مهمتر از آن، اقیانوس پتانسیل بسیار زیادی برای کمک به کاهش گازهای گلخانهای دارد ... اگر از آن محافظت کنیم.
Finally, there are technologies being developed to draw down CO2 from the atmosphere because we have already emitted too much. But very few of these machine forests have been deployed and they are too expensive to scale up faster right now.
در آخر، فناوریهایی در حال توسعه هستند که دیاکسید کربن را از اتمسفر خارج میکنند، زیرا ما تا به حال بیش از حد منتشر کردهایم. اما تعداد بسیار کمی از این جنگلهای ماشینی گسترش یافتهاند و در حال حاضر برای افزایش سریعتر بسیار گران هستند.
This is the climate challenge we face: going from adding 55 billion metric tons of greenhouse gases to the air each year, to adding zero by 2050, at the latest. The countdown begins now.
این چالش اقلیمی است که با آن روبرو هستیم: از افزودن ۵۵ میلیارد تن گازهای گلخانهای به هوا در هر سال به صفر کردن آن حداکثر تا سال ۲۰۵۰. شمارش معکوس اکنون شروع میشود.
(Music)
(موسیقی)
[Countdown]
[شمارش معکوس]