Ξέρετε, το καλύτερο όταν είσαι μπαμπάς, είναι οι ταινίες που βλέπω. Μ' αρέσει πολύ να μοιράζομαι τις αγαπημένες μου ταινίες με τα παιδιά μου, και όταν η κόρη μου ήταν τεσσάρων, είδαμε τον «Μάγο του Οζ» παρέα. Κυριολεκτικά κυριάρχησε στη φαντασία της για μήνες. Φυσικά ο αγαπημένος της χαρακτήρας ήταν η Γκλίντα. Της έδωσε την καλύτερη δικαιολογία για να φοράει ένα γυαλιστερό φόρεμα και να κρατάει ένα μαγικό ραβδί.
You know, my favorite part of being a dad is the movies I get to watch. I love sharing my favorite movies with my kids, and when my daughter was four, we got to watch "The Wizard of Oz" together. It totally dominated her imagination for months. Her favorite character was Glinda, of course. It gave her a great excuse to wear a sparkly dress and carry a wand.
Βλέπεις όμως αυτή την ταινία αρκετές φορές κι αρχίζεις να διαπιστώνεις πόσο ασυνήθιστη είναι. Ζούμε σήμερα και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας σ' ένα είδος συμπλέγματος παιδικής φαντασίας και βιομηχανικού θεάματος. Όμως ο «Μάγος του Οζ» ξεχώριζε. Δεν ξεκίνησε αυτή τη μόδα. Μετά από σαράντα χρόνια έγινε πραγματικά μόδα, με, όλως περιέργως, μια άλλη ταινία, που παρουσίαζε ένα σιδερένιο τύπο και ένα μαλλιαρό τύπο που έσωζαν ένα κορίτσι μεταμφιεσμένοι σε φρουροί του εχθρού. Ξέρετε για τι πράγμα μιλάω; (Γέλια) Ναι.
But you watch that movie enough times, and you start to realize how unusual it is. Now we live today, and are raising our children, in a kind of children's-fantasy-spectacular-industrial complex. But "The Wizard of Oz" stood alone. It did not start that trend. Forty years later was when the trend really caught on, with, interestingly, another movie that featured a metal guy and a furry guy rescuing a girl by dressing up as the enemy's guards. Do you know what I'm talking about? (Laughter) Yeah.
Λοιπόν, υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις δύο ταινίες, μια-δυο πραγματικά μεγάλες διαφορές ανάμεσα στον «Μάγο του Οζ» και όλες αυτές τις ταινίες που παρακολουθούμε σήμερα. Η μία είναι ότι στον «Μάγο του Οζ» υπάρχει ελάχιστη βία. Οι μαϊμούδες είναι λίγο επιθετικές, όπως και οι μηλιές. Όμως νομίζω ότι αν γυριζόταν σήμερα ο «Μάγος του Οζ» ο μάγος θα έλεγε «Ντόροθι, είσαι ο σωτήρας του Οζ όπως προείπε η προφητεία. Χρησιμοποίησε τις μαγικές σου παντόφλες για να νικήσεις τον στρατό της Κακιάς Βασίλισσας που φτιάχτηκε από υπολογιστή». Όμως δεν γίνεται έτσι.
Now, there's a big difference between these two movies, a couple of really big differences between "The Wizard of Oz" and all the movies we watch today. One is there's very little violence in "The Wizard of Oz." The monkeys are rather aggressive, as are the apple trees. But I think if "The Wizard of Oz" were made today, the wizard would say, "Dorothy, you are the savior of Oz that the prophecy foretold. Use your magic slippers to defeat the computer-generated armies of the Wicked Witch." But that's not how it happens.
Ένα άλλο πραγματικά μοναδικό στοιχείο στον «Μάγο του Οζ» για μένα είναι ότι όλοι οι ηρωικοί και σοφοί ακόμα και οι πιο κακοί χαρακτήρες είναι γυναίκες.
Another thing that's really unique about "The Wizard of Oz" to me is that all of the most heroic and wise and even villainous characters are female.
Άρχισα να το παρατηρώ αυτό όταν έδειξα τον «Πόλεμο των Άστρων» στην κόρη μου, χρόνια μετά, και η κατάσταση ήταν διαφορετική. Τότε είχα επίσης κι ένα γιο. Ήταν μόλις τριών τότε. Δεν ήταν προσκεκλημένος στην προβολή. Ήταν πολύ μικρός. Όμως ήταν το δεύτερο παιδί και το επίπεδο επιτήρησης είχε πέσει κατακόρυφα. (Γέλια) Έτσι μπήκε μέσα, και του εντυπώθηκε όπως κάνει η μαμά πάπια στο παπάκι της, και δε νομίζω ότι καταλαβαίνει τι συμβαίνει, όμως σίγουρα το ρουφάει.
Now I started to notice this when I actually showed "Star Wars" to my daughter, which was years later, and the situation was different. At that point I also had a son. He was only three at the time. He was not invited to the screening. He was too young for that. But he was the second child, and the level of supervision had plummeted. (Laughter) So he wandered in, and it imprinted on him like a mommy duck does to its duckling, and I don't think he understands what's going on, but he is sure soaking in it.
Και αναρωτιέμαι τι ρουφάει. Του εντυπώνονται οι ιδέες θάρρους επιμονής και πίστης; Του εντυπώνεται ότι ο Λουκ συμμετέχει σ' ένα στρατό για ν' ανατρέψει την κυβέρνηση; Του εντυπώνεται ότι στο σύμπαν υπάρχουν μόνο αγόρια εκτός από την Θεία Μπερού και φυσικά την πριγκίπισσα, που είναι πραγματικά πολύ καλή αλλά που σχεδόν σ' όλη την ταινία περιμένει για να δώσει στον ήρωα το μετάλλιο και ένα κλείσιμο του ματιού για να τον ευχαριστήσει που έσωσε το σύμπαν, πράγμα που αυτός καταφέρνει με την μαγεία με την οποία γεννήθηκε;
And I wonder what he's soaking in. Is he picking up on the themes of courage and perseverance and loyalty? Is he picking up on the fact that Luke joins an army to overthrow the government? Is he picking up on the fact that there are only boys in the universe except for Aunt Beru, and of course this princess, who's really cool, but who kind of waits around through most of the movie so that she can award the hero with a medal and a wink to thank him for saving the universe, which he does by the magic that he was born with?
Συγκρίνετέ το με το 1939 με τον «Μάγο του Οζ». Πώς κερδίζει η Ντόροθι στην ταινία της; Με το να γίνεται φίλη με όλους και με το να είναι αρχηγός. Μάλλον σ' αυτόν τον κόσμο θα ήθελα να μεγαλώσω τα παιδιά μου, στου Οζ, σωστά; - όχι σ' ένα κόσμο όπου υπάρχουν κάτι τύποι που πολεμάνε που μάλλον σ' αυτόν τον κόσμο υποχρεωνόμαστε να ζούμε. Γιατί υπάρχει τόση πολλή Δύναμη - με κεφαλαίο Δ, Δύναμη - στις ταινίες που έχουμε για τα παιδιά μας, και δεν υπάρχει ένας κίτρινος πέτρινος δρόμος;
Compare this to 1939 with "The Wizard of Oz." How does Dorothy win her movie? By making friends with everybody and being a leader. That's kind of the world I'd rather raise my kids in -- Oz, right? -- and not the world of dudes fighting, which is where we kind of have to be. Why is there so much Force -- capital F, Force -- in the movies we have for our kids, and so little yellow brick road?
Έχουν γραφτεί πολλά σχετικά με την επίδραση των αγορίστικων βίαιων ταινιών πάνω στα κορίτσια, και πρέπει να τα διαβάσετε αυτά. Είναι πολύ καλά. Δεν έχω διαβάσει πολλά για το πώς ανταποκρίνονται τ' αγόρια σε αυτή την επιρροή. Ξέρω από την εμπειρία μου ότι η Πριγκίπισσα Λέια δεν έδινε το κατάλληλο πλαίσιο που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω για να πλοηγηθώ στον κόσμο των μεγάλων που είναι μικτός. (Γέλια) Νομίζω ότι υπήρχε η στιγμή του πρώτου φιλιού όπου πραγματικά περίμενα ν' αρχίσουν να πέφτουν οι τίτλοι επειδή είναι το τέλος της ταινίας, σωστά; Τελείωσα την αποστολή μου, πήρα το κορίτσι. Γιατί είσαι ακόμα εκεί; Δεν ξέρω τι θα πρέπει να κάνω.
There is a lot of great writing about the impact that the boy-violent movie has on girls, and you should do that reading. It's very good. I haven't read as much on how boys are picking up on this vibe. I know from my own experience that Princess Leia did not provide the adequate context that I could have used in navigating the adult world that is co-ed. (Laughter) I think there was a first-kiss moment when I really expected the credits to start rolling because that's the end of the movie, right? I finished my quest, I got the girl. Why are you still standing there? I don't know what I'm supposed to do.
Οι ταινίες επικεντρώνονται κυρίως στην ήττα του κακού και την ανταμοιβή γι' αυτό και δεν υπάρχει πολύς χώρος για άλλες σχέσεις και άλλα ταξίδια. Είναι λες κι αν είσαι αγόρι, είσαι ένα χαζό ζώο, κι αν είσαι κορίτσι, θα πρέπει να είσαι ετοιμοπόλεμη. Υπάρχουν πάρα πολλές εξαιρέσεις, και θα υπερασπιστώ τις πριγκίπισσες της Ντίσνεϊ εδώ μπροστά σας. Όμως πράγματι στέλνουν ένα μήνυμα στ' αγόρια, ότι δεν είναι τ' αγόρια ο πραγματικός στόχος τους. Κάνουν μια φανταστική δουλειά διδάσκοντας τα κορίτσια πώς ν' αμύνονται εναντίον της πατριαρχίας, όμως δεν δείχνουν απαραίτητα στ' αγόρια πώς υποτίθεται ότι πρέπει ν' αμύνονται απέναντι στην πατριαρχία. Δεν υπάρχουν μοντέλα γι' αυτά. Έχουμε ακόμα μερικές καταπληκτικές γυναίκες που γράφουν νέες ιστορίες για τα παιδιά μας, τόσο πραγματικές και ευχάριστες όσο είναι η Ερμιόνη και η Κάτνις -- αυτές εξακολουθούν να είναι πολεμικές ταινίες. Φυσικά το πιο επιτυχημένο στούντιο όλων των εποχών συνεχίζει να βγάζει τη μία κλασσική ταινία μετά την άλλη, όπου όλες είναι σχετικές μ' ένα ταξίδι ενός αγοριού ή ενός άνδρα, ή δύο ανδρών που είναι φίλοι, ή ενός άνδρα και του γιου του, ή δυο ανδρών που μεγαλώνουν ένα μικρό κορίτσι. Μέχρι που, όπως πολλοί από εσάς σκέφτονται, φέτος, έβγαλαν τελικά το «Brave». Το συστήνω σε όλους. Είναι σε πρώτη ζήτηση τώρα. Θυμάστε τι είπαν οι κριτικοί όταν βγήκε το «Brave»; «Δεν πιστεύω ότι η Πιξάρ έφτιαξε ταινία με πριγκίπισσα». Είναι πολύ καλή, Μην σας αποτρέπει η κριτική.
The movies are very, very focused on defeating the villain and getting your reward, and there's not a lot of room for other relationships and other journeys. It's almost as though if you're a boy, you are a dopey animal, and if you are a girl, you should bring your warrior costume. There are plenty of exceptions, and I will defend the Disney princesses in front of any you. But they do send a message to boys, that they are not, the boys are not really the target audience. They are doing a phenomenal job of teaching girls how to defend against the patriarchy, but they are not necessarily showing boys how they're supposed to defend against the patriarchy. There's no models for them. And we also have some terrific women who are writing new stories for our kids, and as three-dimensional and delightful as Hermione and Katniss are, these are still war movies. And, of course, the most successful studio of all time continues to crank out classic after classic, every single one of them about the journey of a boy, or a man, or two men who are friends, or a man and his son, or two men who are raising a little girl. Until, as many of you are thinking, this year, when they finally came out with "Brave." I recommend it to all of you. It's on demand now. Do you remember what the critics said when "Brave" came out? "Aw, I can't believe Pixar made a princess movie." It's very good. Don't let that stop you.
Λοιπόν, σχεδόν καμιά απ΄αυτές τις ταινίες δεν περνάει το Τεστ Μπέκντελ. Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε. Δεν έχει γίνει ακόμα πολύ γνωστό κι όμως είναι δημοφιλές, αλλά ίσως σήμερα ξεκινήσουμε ένα κίνημα. Η Άλισον Μπέκντελ είναι κομίστας και στα μέσα της δεκαετίας του '80, κατέγραψε μια συζήτηση που έκανε μ' ένα φίλο σχετικά με την βαθμολόγηση των ταινιών που έβλεπαν. Είναι πολύ απλό. Υπάρχουν τρεις ερωτήσεις που πρέπει να κάνετε:
Now, almost none of these movies pass the Bechdel Test. I don't know if you've heard of this. It has not yet caught on and caught fire, but maybe today we will start a movement. Alison Bechdel is a comic book artist, and back in the mid-'80s, she recorded this conversation she'd had with a friend about assessing the movies that they saw. And it's very simple. There's just three questions you should ask:
Υπάρχει πάνω από ένας χαρακτήρας στην ταινία που είναι γυναίκα κι έχει ρόλο; Προσπαθήστε ν' απαντήσετε.
Is there more than one character in the movie that is female who has lines? So try to meet that bar.
Αυτές οι γυναίκες μιλούν η μια στην άλλη σε κάποια στιγμή της ταινίας;
And do these women talk to each other at any point in the movie?
Η συζήτησή τους αναφέρεται σε κάτι άλλο εκτός από τον άνδρα που αρέσει και στις δύο; (Γέλια)
And is their conversation about something other than the guy that they both like? (Laughter)
Σωστά; Ευχαριστώ. (Χειροκρότημα) Σας ευχαριστώ πολύ.
Right? Thank you. (Applause) Thank you very much.
Δύο γυναίκες που υπάρχουν και συνομιλούν για διάφορα. Συμβαίνει, αλήθεια. Το έχω δει, όμως σπάνια το βλέπω στις ταινίες που ξέρουμε κι αγαπάμε.
Two women who exist and talk to each other about stuff. It does happen. I've seen it, and yet I very rarely see it in the movies that we know and love.
Στην πραγματικότητα, αυτή την εβδομάδα πήγα και είδα μια ταινία υψηλής ποιότητας, το «Argo». Σωστά; Φημολογείται ότι πάει για Όσκαρ, τα πάει μια χαρά στις εισπράξεις, μια ομόφωνη ιδέα σχετικά με αυτό που θεωρούμε ποιοτική ταινία του Χόλιγουντ. Αποτυγχάνει όμως στο τεστ Μπέκντελ. Νομίζω, όμως, ότι δεν θα έπρεπε, γιατί μεγάλο μέρος της ταινίας, δεν ξέρω αν την έχετε δει, αλλά μεγάλο μέρος της ταινίας εκτυλίσσεται σ' αυτή την πρεσβεία όπου άντρες και γυναίκες κρύβονται στην διάρκεια μιας ομηρείας. Έχουμε αρκετές σκηνές ανδρών που κάνουν σοβαρές, γεμάτες άγχος συζητήσεις σ' αυτή την κρυψώνα, και η μεγάλη στιγμή για μια από τις ηθοποιούς είναι να κρυφοκοιτάξει σε μια πόρτα και να πει «Έρχεσαι στο κρεβάτι, αγάπη μου;» Αυτό είναι το Χόλιγουντ.
In fact, this week I went to see a very high-quality movie, "Argo." Right? Oscar buzz, doing great at the box office, a consensus idea of what a quality Hollywood film is. It pretty much flunks the Bechdel test. And I don't think it should, because a lot of the movie, I don't know if you've seen it, but a lot of the movie takes place in this embassy where men and women are hiding out during the hostage crisis. We've got quite a few scenes of the men having deep, angst-ridden conversations in this hideout, and the great moment for one of the actresses is to peek through the door and say, "Are you coming to bed, honey?" That's Hollywood for you.
Ας δούμε, λοιπόν, τα νούμερα. 2011, από τις 100 δημοφιλέστερες ταινίες, πόσες απ' αυτές νομίζετε ότι έχουν γυναίκες πρωταγωνίστριες; Έντεκα. Δεν είναι κι άσχημα. Δεν φτάνει το ποσοστό των γυναικών που εκλέξαμε ως μέλη του Κογκρέσου, οπότε είναι καλό. Υπάρχει, όμως, ένας αριθμός που είναι μεγαλύτερος απ' αυτόν και που θα σείσει την αίθουσα.
So let's look at the numbers. 2011, of the 100 most popular movies, how many of them do you think actually have female protagonists? Eleven. It's not bad. It's not as many percent as the number of women we've just elected to Congress, so that's good. But there is a number that is greater than this that's going to bring this room down.
Πέρυσι, η εφημερίδα Νιου Γιορκ Τάιμς δημοσίευσε μια μελέτη που είχε συντάξει η κυβέρνηση. Ιδού τι έλεγε. Μία στις πέντε γυναίκες στην Αμερική λέει ότι έχει δεχθεί σεξουαλική επίθεση κάποια στιγμή στη ζωή της.
Last year, The New York Times published a study that the government had done. Here's what it said. One out of five women in America say that they have been sexually assaulted some time in their life.
Δε νομίζω ότι εδώ φταίει η λαϊκή ψυχαγωγία. Δε νομίζω ότι έχουν καμία σχέση μ' αυτό οι παιδικές ταινίες. Ούτε νομίζω ότι τα μουσικά βίντεο ή η πορνογραφία έχουν άμεση σχέση μ' αυτό, αλλά κάτι δεν πάει καλά, και όταν ακούω αυτή την στατιστική, ένα πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι υπάρχουν πολλοί επίδοξοι βιαστές. Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Τι μαθαίνουν; Τι δεν μαθαίνουν; Εμπεδώνουν την ιστορία ότι η δουλειά του ήρωα είναι να νικήσει τον κακό με βία κι έπειτα να πάρει την αμοιβή του, που είναι μια γυναίκα που δεν έχει φίλους και δεν μιλάει; (Γέλια) Την εμπεδώνουμε αυτή την ιστορία;
Now, I don't think that's the fault of popular entertainment. I don't think kids' movies have anything to do with that. I don't even think that music videos or pornography are really directly related to that, but something is going wrong, and when I hear that statistic, one of the things I think of is that's a lot of sexual assailants. Who are these guys? What are they learning? What are they failing to learn? Are they absorbing the story that a male hero's job is to defeat the villain with violence and then collect the reward, which is a woman who has no friends and doesn't speak? Are we soaking up that story?
Ξέρετε, σαν γονιός με το προνόμιο να μεγαλώνω μια κόρη όπως κι όλοι εσείς που κάνετε το ίδιο πράγμα, βρίσκουμε αυτό τον κόσμο κι αυτή την στατιστική πολύ ανησυχητική και θέλουμε να τις προετοιμάσουμε. Έχουμε στην διάθεσή μας εργαλεία όπως την «κοριτσίστικη δύναμη» κι ελπίζουμε ότι αυτό θα βοηθήσει, όμως αναρωτιέμαι, θα τις προστατέψει η κοριτσίστικη δύναμη αν, κάποια στιγμή, ενεργά ή παθητικά, εκπαιδεύουμε τους γιους μας να διατηρούν την αγορίστικη δύναμη; Εννοώ, πιστεύω ότι το κανάλι Νέτφλιξ είναι ένας τρόπος μέσω του οποίου μπορούμε να κάνουμε κάτι σημαντικό, και κυρίως απευθύνομαι στους μπαμπάδες που βρίσκονται εδώ. Πιστεύω ότι πρέπει να δείξουμε στους γιους μας ένα νέο ορισμό του ανδρισμού.
You know, as a parent with the privilege of raising a daughter like all of you who are doing the same thing, we find this world and this statistic very alarming and we want to prepare them. We have tools at our disposal like "girl power," and we hope that that will help, but I gotta wonder, is girl power going to protect them if, at the same time, actively or passively, we are training our sons to maintain their boy power? I mean, I think the Netflix queue is one way that we can do something very important, and I'm talking mainly to the dads here. I think we have got to show our sons a new definition of manhood.
Ο ορισμός του ανδρισμού ήδη ανατρέπεται. Έχετε διαβάσει πως η νέα οικονομία αλλάζει τους ρόλους του κουβαλητή και της νοικοκυράς. Τους έχουν τινάξει στον αέρα. Έτσι οι γιοι μας θα πρέπει να βρουν κάποιο τρόπο να προσαρμοστούν σ' αυτό, κάποια νέα σχέση μεταξύ τους, και πιστεύω ότι πραγματικά πρέπει να τους δείξουμε, και να είμαστε τα υποδείγματα, πως ένας αληθινός άνδρας είναι αυτός που εμπιστεύεται τις αδελφές του και τις σέβεται, και θέλει να είναι στην ομάδα τους, και υψώνει το ανάστημά του απέναντι στους αληθινούς κακούς, που είναι οι άνδρες που θέλουν να κακοποιήσουν τις γυναίκες. Πιστεύω ότι η δουλειά μας στο κανάλι Νέτφλιξ είναι να έχουμε το νου μας για τις ταινίες που περνούν το τεστ Μπέκντελ, αν βρούμε καμία, και ν' αναζητούμε τις ηρωίδες που είναι εκεί, που δείχνουν αληθινό θάρρος, που ενώνουν τους ανθρώπους, και να παρακινούμε τους γιους μας να ταυτίζονται μ' αυτές τις ηρωίδες και να λένε «Θέλω να είμαι στην ομάδα τους», επειδή θα είναι στην ομάδα τους.
The definition of manhood is already turning upside down. You've read about how the new economy is changing the roles of caregiver and wage earner. They're throwing it up in the air. So our sons are going to have to find some way of adapting to this, some new relationship with each other, and I think we really have to show them, and model for them, how a real man is someone who trusts his sisters and respects them, and wants to be on their team, and stands up against the real bad guys, who are the men who want to abuse the women. And I think our job in the Netflix queue is to look out for those movies that pass the Bechdel Test, if we can find them, and to seek out the heroines who are there, who show real courage, who bring people together, and to nudge our sons to identify with those heroines and to say, "I want to be on their team," because they're going to be on their team.
Όταν ρώτησα την κόρη μου ποιος ήταν ο αγαπημένος της ήρωας στον Πόλεμο των Άστρων, ξέρετε τι είπε; Ο Όμπι Γουάν Ο Όμπι - Γουάν Κενόμπι και η Γκλίντα. Τι κοινό έχουν αυτοί οι δύο; Ίσως δεν είναι μόνο το φανταχτερό φόρεμα. Νομίζω ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ειδικοί. Νομίζω ότι αυτοί είναι οι δύο άνθρωποι στην ταινία που ξέρουν περισσότερα απ' οποιονδήποτε άλλο, και τους αρέσει πολύ να μοιράζονται τις γνώσεις τους με τους άλλους να τους βοηθούν ν' αποδώσουν τις δυνατότητές τους. Αυτοί είναι ηγέτες. Μου αρέσει αυτού του είδους η αναζήτηση για την κόρη μου, και μου αρέσει αυτού του είδους η αναζήτηση για τον γιο μου. Θέλω περισσότερες τέτοιες αναζητήσεις. Θέλω λιγότερες αναζητήσεις που να λένε στον γιο μου, «Βγες έξω και πάλεψε μόνος σου» και περισσότερες αναζητήσεις που να βλέπει ότι δουλειά του είναι να συμμετέχει σε μια ομάδα, ίσως μια ομάδα όπου ηγείται μια γυναίκα, να βοηθάει τους άλλους να βελτιώνονται και να γίνονται καλύτεροι άνθρωποι, όπως ο Μάγος του Οζ. Ευχαριστώ.
When I asked my daughter who her favorite character was in "Star Wars," do you know what she said? Obi-Wan. Obi-Wan Kenobi and Glinda. What do these two have in common? Maybe it's not just the sparkly dress. I think these people are experts. I think these are the two people in the movie who know more than anybody else, and they love sharing their knowledge with other people to help them reach their potential. Now, they are leaders. I like that kind of quest for my daughter, and I like that kind of quest for my son. I want more quests like that. I want fewer quests where my son is told, "Go out and fight it alone," and more quests where he sees that it's his job to join a team, maybe a team led by women, to help other people become better and be better people, like the Wizard of Oz. Thank you.